When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 21:22
Daarop klonk zowaar een vrolijke lach door het restaurant. "Ik denk dat er vast Schotten zijn die erom kunnen lachen. En Schotten die willen kijken hoe ver ze je de deur van de pub uit kunnen schoppen," zei ze met een grote grijns op haar gezicht. Maar daarna begonnen haar ogen weer te glimmen terwijl een speelse glimlach om haar lippen krulde. "Tha mi a ’faighinn deagh àm agus bu mhath leam ceann-latha eile fhaighinn leat," vertaalde ze zijn zijn. "En het antwoord daarop is tha." Waarop ze iets naar voren leunde en een zachte kus op zijn wang drukte, zich beseffend dat antwoordden in Gaelic niet zo handig was als de ander het niet sprak. "Ik wil ook heel graag nog een date met je Sevas," klonk er, nu met een veel zachter en warmer stemgeluid.
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 21:34
Hij lachte met haar mee. "They can try," mompelde hij met glinsterende ogen. Oh, hij had het heerlijk naar zijn zin. Deze avond was precies waar hij aan toe was. Al zijn onderzoek schoot niet genoeg op. De studenten waren lastig en toe aan vakantie en hoe hij ook zijn best deed om de boot af te houden, er waren nog steeds twee studenten er heilig van overtuigd dat hij met hen naar bed wilde. Als dit nog langer aanhield dan zou hij nog eens ontploffen.
Maar dan deze avond! Ontspannen en gezellig en heerlijk gezelschap dat hem liet lachen en nog eens met hem uit wilde!
"Tha mi af.. Wat?" Hij schudde zijn hoofd en mompelde in het Macedonisch dat het onmogelijk was en hij het nooit zou leren. Al was het onzin. Als hij een jaar of wat in die zogenaamde Hooglanden zou wonen, dan zou hij het snel genoeg oppikken.
Het volgende moment voelde hij haar lippen op zijn wang. Vol adoratie keek hij haar aan.
De rest van de avond was heerlijk. Ontspannen en gezellig en ze spraken af dat hij de volgende date zou regelen. Het voelde heel natuurlijk om haar de volgende dag te appen dat hij gek werd van het geluid van een stukke tl-balk. Kleine dingen om het contact te houden tot de volgende date er was, nog geen week later.
Er was kermis in de stad. Een heel stuk reizen, maar het was het waard. Sevas kwam haar ophalen en gaf haar daar deel 2 van de serie. In de flap had hij geschreven 'Op naar nog veel meer dates! Sevas'.
Ze namen de metro en een taxi en liepen toen hand in hand langs de attracties. "Oké, een kermisbezoek is niet compleet als je geen suikerspin hebt gehad, niet hebt geschoten en niet in het reuzenrad bent geweest. Dus die drie dingen moeten we doen." Hij grijnsde naar Cyra met een blik van 'waag het eens hier wat tegenin te brengen'.
Maar dan deze avond! Ontspannen en gezellig en heerlijk gezelschap dat hem liet lachen en nog eens met hem uit wilde!
"Tha mi af.. Wat?" Hij schudde zijn hoofd en mompelde in het Macedonisch dat het onmogelijk was en hij het nooit zou leren. Al was het onzin. Als hij een jaar of wat in die zogenaamde Hooglanden zou wonen, dan zou hij het snel genoeg oppikken.
Het volgende moment voelde hij haar lippen op zijn wang. Vol adoratie keek hij haar aan.
De rest van de avond was heerlijk. Ontspannen en gezellig en ze spraken af dat hij de volgende date zou regelen. Het voelde heel natuurlijk om haar de volgende dag te appen dat hij gek werd van het geluid van een stukke tl-balk. Kleine dingen om het contact te houden tot de volgende date er was, nog geen week later.
Er was kermis in de stad. Een heel stuk reizen, maar het was het waard. Sevas kwam haar ophalen en gaf haar daar deel 2 van de serie. In de flap had hij geschreven 'Op naar nog veel meer dates! Sevas'.
Ze namen de metro en een taxi en liepen toen hand in hand langs de attracties. "Oké, een kermisbezoek is niet compleet als je geen suikerspin hebt gehad, niet hebt geschoten en niet in het reuzenrad bent geweest. Dus die drie dingen moeten we doen." Hij grijnsde naar Cyra met een blik van 'waag het eens hier wat tegenin te brengen'.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 21:42
"Hoe oud was je ook alweer? 12, toch?" Ze zei het met een grote, uitdagende grijns op haar gezicht. Ze had het boek zorgvuldig in haar tas gestopt. Maar ze verstrengelde toen zacht hun vingers en trok hem mee naar de suikerspin-kraam. Daar hoefde je haar echt niet toe over te halen, Cyra was stiekem een behoorlijke zoetekauw. "Maar daar wil ik nog aan toevoegen een rondje ballen gooien. Of vijf," bekende ze met een grijns. Met hun zintuigen was het haast oneerlijk, missen konden ze niet en er zat genoeg kracht achter elke worp om die verzwaarde blikken altijd om te krijgen. Maar dat maakte niet uit, het was leuk!
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 21:51
"Nee, acht!" Sevas stuiterde om haar heen om zijn impressie van een jongetje na te doen, voor hij weer kalmeerde en naar haar lachte. "Ik weet niet wat het is, ik word blij van kermis. Waar je ook bent en je gaat naar een kermis, het is altijd hetzelfde. Je vindt er dezelfde type mensen en soms is het net alsof het een land op zichzelf is, waar de tijd niet bestaat." De suikerspinnen waren enorm, maar waren ook in een mum van tijd op. Ze likten hun plakkerige vingers af om vervolgens drie keer ballen te gooien, vervolgens te schieten en daarna gingen ze het reuzenrad in. Het was wat moeilijk om al hun knuffelberen en gekke prijzen mee te zeulen en ook een plekje te geven, dus in de rij gaf Sevas alles wat hij had weg, op één knuffel na en die gaf hij aan Cyra.
Met zijn arm om haar middel wachtten ze rustig tot het hun tijd was om in te stappen en af en toe lachten ze ergens om, of wezen elkaar op dingetjes.
Het uitzicht was fenomenaal en ze gingen voor nog een rondje tot ze stil bleven staan, bijna helemaal bovenin. Sevas trok Cyra nog maar eens wat dichter naar zich toe en wierp een blik op haar lippen. Wilde hij echt meewerken aan het cliché van zoenen in een reuzenrad?
Met zijn arm om haar middel wachtten ze rustig tot het hun tijd was om in te stappen en af en toe lachten ze ergens om, of wezen elkaar op dingetjes.
Het uitzicht was fenomenaal en ze gingen voor nog een rondje tot ze stil bleven staan, bijna helemaal bovenin. Sevas trok Cyra nog maar eens wat dichter naar zich toe en wierp een blik op haar lippen. Wilde hij echt meewerken aan het cliché van zoenen in een reuzenrad?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 21:58
Als hij het niet deed, deed zij het wel. Ze kon niet meer... Ze kon niet meer vechten tegen wat ze voor hem voelde, tegen hoe erg ze hem miste en verlangde naar zijn armen weer om haar heen, zijn liefdevolle woorden in haar ogen, zijn lippen tegen de hare. En dus boog Cyra zich naar voren, om heel zacht haar lippen op de zijne te drukken. Hoewel ze er meer zacht tegenaan streken, alsof ze bang was dat hij dit misschien helemaal niet wilde. Het beertje dat ze van hem had gekregen, ze had haar eigen prijzen aan kinderen gegeven die minder geluk hadden met de spelletjes, klemde ze stevig tegen zich aan alsof het haar houvast was voor het geval hij haar weg zou duwen omdat ze zijn signalen verkeerd had begrepen. Ze mistte hem gewoon zo erg, het deed haast fysiek pijn inmiddels.
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 22:15
Ze las hem helemaal niet verkeerd. Sevas sloeg zijn arm stevig om haar heen, trok haar tegen zich aan. Eerst kuste hij haar teder terug. Al snel werd dat passievoller en vuriger. Zijn vrije hand streelde door die heerlijke witte lokken en vervolgens over haar hals. Teder tastte hij haar heerlijke huid af, verkende haar zover hij kon. Tot.. Zijn duim was iets onder haar kraag gegleden en daar voelde hij toch echt iets heel bekends.
Sevas verbrak de zoen geschokt en staarde haar aan. "O god," fluisterde hij. "Jij bent het. Jij bent het. Hij heeft.." Even sloot hij zijn ogen en probeerde hier wijs uit te worden. De hoofdpijn die ineens doorbrak als een heftige migraine hielp daar niet bij. Even zag hij zwarte vlekken, maar toen trok hij Cyra weer tegen zich aan. Hij kuste haar teder. "Het verklaart waarom ik je niet uit mijn gedachten kan krijgen, waarom alles in me naar je verlangt en ik elke keer het idee heb dat we bepaalde dingen al hebben besproken. Omdat we dat ook al echt hebben gedaan." Hij keek haar aan, verbijsterd door zijn ontdekking. "Je moet me niets vertellen. Maar wij.. wij zijn hetzelfde.." het was een vraag die hij niet durfde te stellen. De wondjes in haar nek vertelden het hem duidelijk, maar toch.. als hij ernaast zat, dan moest hij dit arme meisje gaan hypnotiseren en zijn breakdown uit haar geheugen halen. Ze was ook vampier? Ze was ook vampier!
Sevas verbrak de zoen geschokt en staarde haar aan. "O god," fluisterde hij. "Jij bent het. Jij bent het. Hij heeft.." Even sloot hij zijn ogen en probeerde hier wijs uit te worden. De hoofdpijn die ineens doorbrak als een heftige migraine hielp daar niet bij. Even zag hij zwarte vlekken, maar toen trok hij Cyra weer tegen zich aan. Hij kuste haar teder. "Het verklaart waarom ik je niet uit mijn gedachten kan krijgen, waarom alles in me naar je verlangt en ik elke keer het idee heb dat we bepaalde dingen al hebben besproken. Omdat we dat ook al echt hebben gedaan." Hij keek haar aan, verbijsterd door zijn ontdekking. "Je moet me niets vertellen. Maar wij.. wij zijn hetzelfde.." het was een vraag die hij niet durfde te stellen. De wondjes in haar nek vertelden het hem duidelijk, maar toch.. als hij ernaast zat, dan moest hij dit arme meisje gaan hypnotiseren en zijn breakdown uit haar geheugen halen. Ze was ook vampier? Ze was ook vampier!
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 22:21
De zoen was eigenlijk al de druppel geweest, maar hoe hij naar haar keek. De schok, weer de angst die bij haar opkwam om Ivan's woorden, en toen zijn bekentenis. Snikkend wierp ze zich ongeveer in zijn armen, klampte zich aan hem vast en bleef daar heel lang zo zitten. Duidelijk overstuur, praktisch gebroken, en het was maar goed dat je drie rondjes in zo'n rad kreeg want pas toen ze opnieuw boven waren was ze pas weer een beetje in staat hem los te laten. Met natte wangen, ogen vol nieuwe tranen, en duidelijke pijn en wanhoop in haar ogen keek ze hem aan terwijl ze haar lippen iets van elkaar deed en haar tanden liet verschijnen. Hij kon de puntjes ervan net tevoorschijn zien schieten tussen haar geopende lippen. "We zijn hetzelfde," zei ze schor. "En... en de littekens die je voelde komen.. die komen van de vrouw die ik moeder noem. Die in Schotland woont." Of waarvan ze ervan uitging dat ze nog steeds in Schotland woonde tenminste, wist Cyra immers veel. Ze had de vrouw al vijf jaar niet gezien of gesproken. Op één set littekens na, die waren van hem.
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 22:31
"Oh lieverd," suste hij haar, maar hij hield haar in zijn armen en knuffelde haar en streelde haar rug en door die mooie witte lokken, tot ze een miniem beetje was bedaard. Hij was gelukkig één van die mannen die altijd een schone zakdoek bij zich hadden, en deze diepte Sevas dan ook op. Zacht depte hij de meeste tranen van haar wangen en gaf haar daarna de zakdoek en trok haar maar gewoon weer tegen zich aan.
Bij haar bekentenis kreeg hij grote ogen. "Please tell me I didn't call you that." Hij nam haar gezicht in haar handen en keek haar ernstig aan. "Cyra, als ik dat woord tegen je heb gezegd, god.. vergeef me dan alsjeblieft. Ik zou je nooit zo noemen, geloof me alsjeblieft!" Goed, alles viel op zijn plek met deze vrouw in zijn armen, maar hij was nog steeds tijd kwijt. Dingen die ze hadden gedaan, dingen die ze hadden besproken, seks die ze ongetwijfeld al hadden gehad.. dat was allemaal weg. Hij zuchtte en wreef over zijn gezicht. Shit. Wat een puinhoop. "Zullen we een rustige plek opzoeken met een boel drank zodat we kunnen praten?"
Bij haar bekentenis kreeg hij grote ogen. "Please tell me I didn't call you that." Hij nam haar gezicht in haar handen en keek haar ernstig aan. "Cyra, als ik dat woord tegen je heb gezegd, god.. vergeef me dan alsjeblieft. Ik zou je nooit zo noemen, geloof me alsjeblieft!" Goed, alles viel op zijn plek met deze vrouw in zijn armen, maar hij was nog steeds tijd kwijt. Dingen die ze hadden gedaan, dingen die ze hadden besproken, seks die ze ongetwijfeld al hadden gehad.. dat was allemaal weg. Hij zuchtte en wreef over zijn gezicht. Shit. Wat een puinhoop. "Zullen we een rustige plek opzoeken met een boel drank zodat we kunnen praten?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 22:35
Sniffend, nu met rode ogen, knikte Cyra. Maar zolang ze nog in het rad zaten nestelde ze zich tegen hem aan. Ze beefde en haar hoofd deed weer pijn, maar tegelijkertijd voelde het alsof er een enorme last van haar schouders viel. Ze ging expres niet in op zijn vraag of hij haar zo had genoemd, wilde hem niet opzadelen met de kennis dat hij dat wel had gedaan. Onder dwang, hij kon er niets tegen beginnen, maar ze hoorde het hem nog steeds roepen in haar slaap. Dit ging heel diep voor haar.
Toen ze uit de molen stapte pakte ze zacht zijn hand vast, in haar andere arm hield ze het beertje dat hij haar had gegeven. Het was bij verre niet de grootste prijs die hij had gewonnen, maar het was ronduit perfect. Het was lief. Het was zoals hij was. Bescheiden, zacht, ze kon het meenemen als ze op reis ging of wat dan ook. Cyra had niet veel dingen die zo persoonlijk en dierbaar waren, die zo'n lading met zich meedroegen, en nu had ze deze beer. Met een glimlach keek ze naar hem op, haar ogen nog steeds een tikje rood en haar gezicht een tikje moe. "Ik heb je gemist," zei ze zacht, met wat schorre stem. Ze wilde hem niet opzadelen met wat voor schuldgevoel of welke twijfel dan ook, maar ze kon het niet inhouden of ontkennen. Ze had hem gemist, vreselijk erg.
Toen ze uit de molen stapte pakte ze zacht zijn hand vast, in haar andere arm hield ze het beertje dat hij haar had gegeven. Het was bij verre niet de grootste prijs die hij had gewonnen, maar het was ronduit perfect. Het was lief. Het was zoals hij was. Bescheiden, zacht, ze kon het meenemen als ze op reis ging of wat dan ook. Cyra had niet veel dingen die zo persoonlijk en dierbaar waren, die zo'n lading met zich meedroegen, en nu had ze deze beer. Met een glimlach keek ze naar hem op, haar ogen nog steeds een tikje rood en haar gezicht een tikje moe. "Ik heb je gemist," zei ze zacht, met wat schorre stem. Ze wilde hem niet opzadelen met wat voor schuldgevoel of welke twijfel dan ook, maar ze kon het niet inhouden of ontkennen. Ze had hem gemist, vreselijk erg.
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 22:49
"Ik was niet van plan ergens heen te gaan," stelde hij haar gerust en drukte een kus op haar haren. En als hij ergens heen ging, dan zou het met haar zijn. De rit terug naar zijn appartement was stil. Ze hadden elk genoeg aan hun eigen gedachten, al konden ze niet van elkaar afblijven. Sevas had het nodig om haar aan te raken, op welke manier dan ook en het leek erop dat Cyra dat gevoel net zo goed deelde.
Hij trok een fles wijn open voor hen en brak een zak bloed aan. Ergens maakte hij vaag een notitie dat hij binnenkort de voorraad moest gaan aanvullen. Een poosje zaten ze stil op de bank. Hij speelde met haar lokken en genoot van haar lichaam zo dicht tegen zich aan. "Ah man, ik heb zoveel vragen. Maar ook maar het kleinste beetje informatie kan gevaarlijk zijn." Sevas zuchtte en nam maar een grote slok van de wijn. "Goed.. misschien kan dit geen kwaad. Je weet wie Ivan is. En.. en wat hij met me doet?" vanavond was niet de avond om het over het misbruik te hebben, maar het zou goed zijn om te weten dat ze wist dat het er was. Ooit konden ze daar wel wat mee doen. Vervolgens bedacht hij ineens wat. "Ik wachtte op jou. Tot jij klaar was met het vuilnis wegzetten. En.. en toen waren er twee Jagers en.. en ik was er bijna geweest. Jij hebt mijn leven gered door 911 te bellen." De volgende connectie was niet moeilijk te maken en met grote ogen schoof hij haar shirt uiterst voorzichtig een beetje aan de kant. Die littekens waren het meest vers. Hij had dat gedaan. Hij had van haar gedronken. "Je hebt.. je hebt echt mijn leven gered."
Hij trok een fles wijn open voor hen en brak een zak bloed aan. Ergens maakte hij vaag een notitie dat hij binnenkort de voorraad moest gaan aanvullen. Een poosje zaten ze stil op de bank. Hij speelde met haar lokken en genoot van haar lichaam zo dicht tegen zich aan. "Ah man, ik heb zoveel vragen. Maar ook maar het kleinste beetje informatie kan gevaarlijk zijn." Sevas zuchtte en nam maar een grote slok van de wijn. "Goed.. misschien kan dit geen kwaad. Je weet wie Ivan is. En.. en wat hij met me doet?" vanavond was niet de avond om het over het misbruik te hebben, maar het zou goed zijn om te weten dat ze wist dat het er was. Ooit konden ze daar wel wat mee doen. Vervolgens bedacht hij ineens wat. "Ik wachtte op jou. Tot jij klaar was met het vuilnis wegzetten. En.. en toen waren er twee Jagers en.. en ik was er bijna geweest. Jij hebt mijn leven gered door 911 te bellen." De volgende connectie was niet moeilijk te maken en met grote ogen schoof hij haar shirt uiterst voorzichtig een beetje aan de kant. Die littekens waren het meest vers. Hij had dat gedaan. Hij had van haar gedronken. "Je hebt.. je hebt echt mijn leven gered."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast
Schrijf mee aan de RPG: Vauclair.
Neem eens een kijkje op onze Wordpress omgeving!
Feedback? Geef het door aan een van de administrators. We zijn dol op mensen die laten weten wat ze denken.
Over Mriswah
Mriswah is al sinds 2005 een plek waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.
- Alle tijden zijn UTC+01:00
- Omhoog
- Verwijder alle forumcookies
Over ons
Mriswah is al sinds 2005 een forum waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.