Met een zucht sloeg ze haar boek dicht. Het bureau voor haar neus was al zo lang bedekt door troep en papiertjes en boeken en nog meer dat Cyra allang niet meer wist waar haar laptop zich bevond. Bezat ze dat ding eigenlijk nog wel? Terwijl ze wat verdwaasd rondkeek begon ze toch een tel nerveus te worden. Waar was dat ding? Ze was hem toch niet echt kwijt?
Cyra Adams was, ondanks de bewijzen die op dit moment op haar bureau ontploft leken te zijn, een goede en vooral gestructureerde student. Haar cijfers waren hoog, en ze volgde naast haar major in een master biomedical sciences ook een minor en een scala aan extra vakken. Simpelweg omdat ze ze interessant vond. Ze was zo'n student die, als je haar ziet, je met je ogen doen rollen. En daarna mompelde je iets over dat dat soort mensen toch alleen in slechte films bestonden? Cyra was vriendelijk, beleefd, naast haar studie had ze een bijbaantje voor drie middagen in de week in één van de vele koffietentjes op campus, en ondertussen onderhield ze nog enkele vriendschappen. Een perfect leven, zou je zeggen. Als je niet meetelde dat ze diep in de schulden zat ondanks de beurs die ze ontving om de universiteit te betalen. En als je niet meetelde dat Cyra een wezen was dat volgens velen alleen in sprookjes bestond. Het deed haar meestal glimlachen, op halloweenfeestjes ging ze steevast verkleed als vampier - wat makkelijk genoeg was met haar bleke huid en haast witte haar - en tijdens avonden met vriendinnen wist ze hen altijd te vermaken met de meest gedetailleerde en lugubere horrorverhalen. Niemand wist dat het voor haar geen verhalen waren, maar de geschiedenis van haar "familie" of dingen die ze op veel jongere leeftijd helaas zelf had meegemaakt.
Maar nu had ze geen tijd om daarover na te denken. Ze was vreselijk laat aan het komen voor haar laatste tentamen van het semester en ze had ook de stof van de eerste les van het volgende semester nog niet doorgelezen. Waarom had ze besloten om Biologie te laten vallen en gewoon maar weer eens wat anders te kiezen? Soms wist ze niet waarom ze het zichzelf zo graag lastig maakte...
Toen de laptop vinden een hopeloze bezigheid bleek te zijn propte ze maar gewoon een schrift en wat pennen in haar tas, vandaag zou ze voor old school aantekeningen gaan, en racete de deur uit om nog enigszins op tijd te zijn. Vandaag was niet haar dag.
When children of the night roam the day
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 08 Jan 2020, 12:38
Sevastyan Konstantin zat niet echt te wachten op wat er nu aan de hand was in zijn leven. Hij zou maar een paar weken in New York zijn voor gastcolleges en daarna weer vertrekken. Dit allemaal om de jonge studenten te laten zien dat het echt wel mogelijk was om een baan te krijgen in het vakgebied van hun keuze. Een morele boost. Sevas vond het een tikje oneerlijk tegenover deze jonge zieltjes, gezien hij veel meer jaren erop had zitten dan de 33 die zijn paspoort aangaf.
De dramatische, bijna hysterische vrouw tegen over hem deed zijn gestel geen goed. Hij hield niet zo van heel persoonlijk contact, maar hij reikte naar haar uit en raakte haar zacht aan. "Rustig maar, miss Williams. Neem even een paar keer diep adem en vertel me dan wat er aan de hand is." Hij was uit zijn tijdelijke kantoor gevist door de melding dat hij zich dringend moest melden bij P&O/HR. Toen hij daar aankwam was de hele afdeling in rep en roer en had hij eerst iedereen moeten kalmeren voordat hij bij zijn afspraak kon komen.
"Heer Konstantin... Het is.. verschrikkelijk!"
Hij trok zijn wenkbrauwen op en keek haar aan. Hysterisch it is. Uiteindelijk kwam het hele verhaal eruit. Een schandaal met een tragische afloop. Of hij niet wat langer kon blijven en in elk geval het jaar uit kon zitten? Het loon zou er goed naar zijn, hij kon zijn kantoor houden en een kamer op de campus krijgen.
Hij wist niet goed waarom hij had ingestemd, maar het leek erop dat hij langer zou blijven dan gedacht. Met een dikke stapel papieren onder zijn arm bezocht hij het kantoor van de voormalige professor en begon daar orde in de chaos te scheppen. Uiteindelijk wist hij een lesplan uit de computer te toveren en een lijst met leerlingen.
's Middags werd het benauwd in het gebouw en met het lesplan en het lesboek waar het meest recent in was gewerkt, ging Sevas op zoek naar een goede koffietent. Dat zou niet moeilijk moeten zijn met hoeveel het er waren. Hij koos degene die het leegste was, maar het beste uitzicht had en claimde een hele tafel voor zichzelf. Met zijn papieren om zich heen en het boek met verschillende sticky notes en ezelsoren, leek hij meer op een doorsnee student dan een vervangend docent.
De dramatische, bijna hysterische vrouw tegen over hem deed zijn gestel geen goed. Hij hield niet zo van heel persoonlijk contact, maar hij reikte naar haar uit en raakte haar zacht aan. "Rustig maar, miss Williams. Neem even een paar keer diep adem en vertel me dan wat er aan de hand is." Hij was uit zijn tijdelijke kantoor gevist door de melding dat hij zich dringend moest melden bij P&O/HR. Toen hij daar aankwam was de hele afdeling in rep en roer en had hij eerst iedereen moeten kalmeren voordat hij bij zijn afspraak kon komen.
"Heer Konstantin... Het is.. verschrikkelijk!"
Hij trok zijn wenkbrauwen op en keek haar aan. Hysterisch it is. Uiteindelijk kwam het hele verhaal eruit. Een schandaal met een tragische afloop. Of hij niet wat langer kon blijven en in elk geval het jaar uit kon zitten? Het loon zou er goed naar zijn, hij kon zijn kantoor houden en een kamer op de campus krijgen.
Hij wist niet goed waarom hij had ingestemd, maar het leek erop dat hij langer zou blijven dan gedacht. Met een dikke stapel papieren onder zijn arm bezocht hij het kantoor van de voormalige professor en begon daar orde in de chaos te scheppen. Uiteindelijk wist hij een lesplan uit de computer te toveren en een lijst met leerlingen.
's Middags werd het benauwd in het gebouw en met het lesplan en het lesboek waar het meest recent in was gewerkt, ging Sevas op zoek naar een goede koffietent. Dat zou niet moeilijk moeten zijn met hoeveel het er waren. Hij koos degene die het leegste was, maar het beste uitzicht had en claimde een hele tafel voor zichzelf. Met zijn papieren om zich heen en het boek met verschillende sticky notes en ezelsoren, leek hij meer op een doorsnee student dan een vervangend docent.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 08 Jan 2020, 13:22
"Sorry, sorry sorry sorry." Cyra "Wervelstorm" Adams dames en heren, eerst te laat voor tentamen (gelukkig kon ze zichzelf ongeveer elk lokaal binnenlullen als het echt nodig was), en nu te laat voor werk. Ze smeet haar tas in de locker, een tikje onvoorzichtiger dan wanneer ze haar laptop daar in had zitten, en pakte het schort uit de uitgestoken hand van Charlie die zonder op te kijken van haar telefoon met haar ogen wist te rollen. Een kunde die alleen Charlie leek te bezitten. "Je hebt zo'n mazzel dat Brian er vandaag niet is C."
"Dank je, dank je dank je dank je." Tja, als je al met vier sorry's binnenkwam kon je net zo goed nog even heel dramatisch doorgaan. Maar ze grijnsde naar haar beste vriendin en vloog naar het koffiezetapparaat. Zo te zien waren ze met z'n tweeën vandaag en de lunch-drukte zou straks beginnen. Met een dienblad vol koppen koffie en thee stapte ze de zaak in zodat Charlie zich weer kon focussen op het aannemen van orders aan de balie. Dit was het gedeelte waarbij Cyra altijd moest oppassen. Het dienblad was volgeladen, het woog rottig veel, en toch droeg ze het rond alsof het niets was ook al was ze zelf vrij tenger gebouwd. Hetzelfde gold voor dat ze niet te snel ermee moest lopen omdat ze de hete vloeistof niet over zich heen wilde krijgen, maar ook omdat het er toch een tikje verdacht uitzag. Haar bewegingen waren al iets gracieuzer dan normaal was met zo'n blad in je handen, en door haar zintuigen zou ze ook in de volste ruimte niet tegen iemand aanbotsen. Het was de reden waarom Charlie Cyra liever de 'vloer' liet doen dan dat ze er zelf rondliep, ook al had ze geen idee waar haar vriendin deze kunde vandaan had.
Ze zette een dampende kop koffie voor Sevas' neus en kon het niet helpen dat haar blik razendsnel even over de papieren en boeken ging. Het claimen van een hele tafel zou lastig voor hem worden als het echt druk werd, bedacht ze, maar ze zei er niets over. "Een extra grote americano, zonder poespas," herhaalde ze zijn eerdere bestelling. Gewoon, zwarte koffie, zoals het hoorde. Hoewel ze zelf meer een moccha drinker was, dus wat wist zij nou van zwarte koffie? Ze glimlachte beleefd naar de man, waarna ze zich weer omdraaide en weer naar de bar liep. Hij was wel een hele ijverige student, met al die post-it's en notities, misschien zelfs wel meer dan zij. Maar dat was de laatste gedachte die ze er aan besteedde.
"Nog iets leuks zien zitten?" plaagde Charlie haar, het was de gebruikelijke vraag tijdens een shift samen. Cyra rolde glimlachend met haar ogen. "Niet vandaag Charles, college vanavond, niets voorbereid."
"Het is de introductie les! Docent stelt zich voor, stelt wat random vragen om jullie kennis te testen, je loopt naar buiten en gaat vakantie vieren. Kom op C, je gaat wel mee vanavond toch?" Het einde-semester feest midden op campus. Dansen, drinken, vieren dat ze allemaal de maanden weer overleefd hadden. En dan een week zonder college's. Wat was er niet te vieren? Cyra grinnikte om Charlie's uitleg. "Ik ga mee, ik ga mee. Maar ik wil wel nog even de stof doornemen voor vanmiddag, als we ergens tijd hebben."
"Dank je, dank je dank je dank je." Tja, als je al met vier sorry's binnenkwam kon je net zo goed nog even heel dramatisch doorgaan. Maar ze grijnsde naar haar beste vriendin en vloog naar het koffiezetapparaat. Zo te zien waren ze met z'n tweeën vandaag en de lunch-drukte zou straks beginnen. Met een dienblad vol koppen koffie en thee stapte ze de zaak in zodat Charlie zich weer kon focussen op het aannemen van orders aan de balie. Dit was het gedeelte waarbij Cyra altijd moest oppassen. Het dienblad was volgeladen, het woog rottig veel, en toch droeg ze het rond alsof het niets was ook al was ze zelf vrij tenger gebouwd. Hetzelfde gold voor dat ze niet te snel ermee moest lopen omdat ze de hete vloeistof niet over zich heen wilde krijgen, maar ook omdat het er toch een tikje verdacht uitzag. Haar bewegingen waren al iets gracieuzer dan normaal was met zo'n blad in je handen, en door haar zintuigen zou ze ook in de volste ruimte niet tegen iemand aanbotsen. Het was de reden waarom Charlie Cyra liever de 'vloer' liet doen dan dat ze er zelf rondliep, ook al had ze geen idee waar haar vriendin deze kunde vandaan had.
Ze zette een dampende kop koffie voor Sevas' neus en kon het niet helpen dat haar blik razendsnel even over de papieren en boeken ging. Het claimen van een hele tafel zou lastig voor hem worden als het echt druk werd, bedacht ze, maar ze zei er niets over. "Een extra grote americano, zonder poespas," herhaalde ze zijn eerdere bestelling. Gewoon, zwarte koffie, zoals het hoorde. Hoewel ze zelf meer een moccha drinker was, dus wat wist zij nou van zwarte koffie? Ze glimlachte beleefd naar de man, waarna ze zich weer omdraaide en weer naar de bar liep. Hij was wel een hele ijverige student, met al die post-it's en notities, misschien zelfs wel meer dan zij. Maar dat was de laatste gedachte die ze er aan besteedde.
"Nog iets leuks zien zitten?" plaagde Charlie haar, het was de gebruikelijke vraag tijdens een shift samen. Cyra rolde glimlachend met haar ogen. "Niet vandaag Charles, college vanavond, niets voorbereid."
"Het is de introductie les! Docent stelt zich voor, stelt wat random vragen om jullie kennis te testen, je loopt naar buiten en gaat vakantie vieren. Kom op C, je gaat wel mee vanavond toch?" Het einde-semester feest midden op campus. Dansen, drinken, vieren dat ze allemaal de maanden weer overleefd hadden. En dan een week zonder college's. Wat was er niet te vieren? Cyra grinnikte om Charlie's uitleg. "Ik ga mee, ik ga mee. Maar ik wil wel nog even de stof doornemen voor vanmiddag, als we ergens tijd hebben."
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 08 Jan 2020, 13:42
Het gesprek tussen de meiden was ongeveer het enige wat hoorbaar was in de verder uitgestorven zaak. Sevas was verder niet heel bekend met zo'n grote universiteit en kwam ook niet van zo'n goed milieu als de doorsnee student hier. Goed, hij was niet bepaald arm groot geworden, maar er zat toch zeker wel een gat van een paar nullen.
Hij grijnsde naar de witharige vrouw. "Thanks, lifesaver!" Maar verder gaf hij haar geen aandacht. Hij wist zich door twee hoofdstukken te worstelen en moest toen concluderen dat het geen wonder was dat professor Miller zelfmoord had gepleegd nadat zijn vrouw hem had verlaten voor de overbuurman. Niet per se iets wat hij zijn klas kon gaan vertellen, maar het leven was gewoon vrij tragisch en kort voor stervelingen.
Het was lang geleden dat hij zich nerveus had gevoeld. Hij stond in het lokaal en nam nog eens zijn leerlingenlijst door. Hij wist ook wel dat dit enkel de introductie was en de kans enorm was dat niemand aandacht aan hem zou geven. Iedereen zat al met zijn hoofd bij de diverse feesten die gegeven zouden worden en de vakantie die broodnodig was. Doordat hij was weggejaagd van zijn tafel toen het druk werd in de koffiezaak had hij ook niet zoveel kunnen doen als gewild.
Langzaam druppelden de studenten binnen met nogal geroezemoes en vijf minuten na de starttijd, draaide Sevas zich om naar de studenten. "Welkom allemaal bij de introductie voor psychologie. De meesten van jullie zullen dit volgen als verplichte materiaal en opstapje voor criminologie en jullie zullen me nogal veel zien. Ik ben Sevastyan Konstantin en ik neem per direct bijna alle lessen over van professor Miller." Dat zorgde wel voor wat gepraat en hij wachtte even tot het wat rustiger was.
"Gezien hij zo plots is vertrokken en zijn notities nog droger waren dan de lucht op jullie kamers, gaan we het een beetje anders aanpakken. Dit semester gaan we het hebben over waarom mensen zich op een bepaalde manier gedragen en we gaan vooral uit de boeken en bezig met praktijkopdrachten. Veel van jullie zullen geregeld politieseries kijken en dat leek me een mooie introductie. Heeft iemand het eerste seizoen van Quantico gekeken?" Twee handen gingen de lucht in en hij grijnsde naar de betreffende studenten. "Prachtig, dan komt de volgende opdracht jullie vast bekend voor."
Hij deelde de klas in tweetallen, maar dan wel tweetallen die elkaar niet goed kenden. "Iedereen heeft geheimen. Groot of klein. Een knuffelbeer van vroeger is schattig als je vijf bent, maar meestal wordt het wat gênant als je in de twintig bent. Of iemand heeft gespiekt bij een test. Je bent al maanden samen met iemand die je eigenlijk niet uit kan staan. Dames en heren, degene aan wie je gekoppeld bent, is nu je proefpersoon. Leer elkaar kennen en probeer achter een geheim te komen. Aan het eind van het semester wil ik een paper over wat het geheim is en waarom het geheim gehouden wordt." Zijn lichte ogen namen iedereen even op. "Wees je ervan bewust dat de ander je paper zal lezen en zal aangeven of je het bij het juiste einde hebt. In de volgende lessen gaan we het hebben over gedrag en hoe het brein werkt. Gezien jullie allemaal smachten naar vakantie, lijkt het me goed om het hierbij te laten. Zijn er nog vragen?"
Hij grijnsde naar de witharige vrouw. "Thanks, lifesaver!" Maar verder gaf hij haar geen aandacht. Hij wist zich door twee hoofdstukken te worstelen en moest toen concluderen dat het geen wonder was dat professor Miller zelfmoord had gepleegd nadat zijn vrouw hem had verlaten voor de overbuurman. Niet per se iets wat hij zijn klas kon gaan vertellen, maar het leven was gewoon vrij tragisch en kort voor stervelingen.
Het was lang geleden dat hij zich nerveus had gevoeld. Hij stond in het lokaal en nam nog eens zijn leerlingenlijst door. Hij wist ook wel dat dit enkel de introductie was en de kans enorm was dat niemand aandacht aan hem zou geven. Iedereen zat al met zijn hoofd bij de diverse feesten die gegeven zouden worden en de vakantie die broodnodig was. Doordat hij was weggejaagd van zijn tafel toen het druk werd in de koffiezaak had hij ook niet zoveel kunnen doen als gewild.
Langzaam druppelden de studenten binnen met nogal geroezemoes en vijf minuten na de starttijd, draaide Sevas zich om naar de studenten. "Welkom allemaal bij de introductie voor psychologie. De meesten van jullie zullen dit volgen als verplichte materiaal en opstapje voor criminologie en jullie zullen me nogal veel zien. Ik ben Sevastyan Konstantin en ik neem per direct bijna alle lessen over van professor Miller." Dat zorgde wel voor wat gepraat en hij wachtte even tot het wat rustiger was.
"Gezien hij zo plots is vertrokken en zijn notities nog droger waren dan de lucht op jullie kamers, gaan we het een beetje anders aanpakken. Dit semester gaan we het hebben over waarom mensen zich op een bepaalde manier gedragen en we gaan vooral uit de boeken en bezig met praktijkopdrachten. Veel van jullie zullen geregeld politieseries kijken en dat leek me een mooie introductie. Heeft iemand het eerste seizoen van Quantico gekeken?" Twee handen gingen de lucht in en hij grijnsde naar de betreffende studenten. "Prachtig, dan komt de volgende opdracht jullie vast bekend voor."
Hij deelde de klas in tweetallen, maar dan wel tweetallen die elkaar niet goed kenden. "Iedereen heeft geheimen. Groot of klein. Een knuffelbeer van vroeger is schattig als je vijf bent, maar meestal wordt het wat gênant als je in de twintig bent. Of iemand heeft gespiekt bij een test. Je bent al maanden samen met iemand die je eigenlijk niet uit kan staan. Dames en heren, degene aan wie je gekoppeld bent, is nu je proefpersoon. Leer elkaar kennen en probeer achter een geheim te komen. Aan het eind van het semester wil ik een paper over wat het geheim is en waarom het geheim gehouden wordt." Zijn lichte ogen namen iedereen even op. "Wees je ervan bewust dat de ander je paper zal lezen en zal aangeven of je het bij het juiste einde hebt. In de volgende lessen gaan we het hebben over gedrag en hoe het brein werkt. Gezien jullie allemaal smachten naar vakantie, lijkt het me goed om het hierbij te laten. Zijn er nog vragen?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 08 Jan 2020, 13:53
Voor de verandering zat Cyra niet voorin de les, maar ze zat wel dichtbij genoeg om even verbaasd op te kijken toen Sevas binnenkwam en zich daarna voorstelde als de leraar. Wat? Ze had gedacht dat hij een student was, misschien een teachers assistant, maar zeker geen docent! Wat hij daarna vertelde over de praktijk-opdrachten deed haar een beetje fronsen. Ze had dit vak juist gekozen omdat de zaken die Miller altijd behandelde goed aansloten bij haar master, bij het bekijken hoe je bepaalde medische mogelijkheden kon gebruiken in een onderzoek. Dit was iets totaal anders, maar daardoor natuurlijk niet minder interessant, eigenlijk. Ze luisterde aandachtig naar de opdracht, en moest zichzelf tegenhouden niet keihard te lachen bij het idee van de paper. Ooh, deze opdracht zou zou makkelijk voor haar kunnen zijn... Als ze een gegarandeerde 10 wilde, hoefde ze alleen maar een klein beetje moeite te doen. Maar goed, ze zou het eerst wel op de ouderwetse manier proberen.
Toen hij vroeg of er nog vragen waren stak ze echter haar hand op. "Wie doet de opdracht met u professor?" Cyra was niet per se een brutale student, maar ze was ook niet per se een teruggetrokken student. En door hoe hij zelf al was begonnen met grapjes en dat iedereen smachtte naar de vakantie had ze net even wat meer lef gekregen om zo'n vraag te stellen. Deze man was nauwelijks ouder dan zij was, hoe kon hij nu al docent zijn bij een van de meest lastige collegereeksen die de campus dit jaar bood?
Toen hij vroeg of er nog vragen waren stak ze echter haar hand op. "Wie doet de opdracht met u professor?" Cyra was niet per se een brutale student, maar ze was ook niet per se een teruggetrokken student. En door hoe hij zelf al was begonnen met grapjes en dat iedereen smachtte naar de vakantie had ze net even wat meer lef gekregen om zo'n vraag te stellen. Deze man was nauwelijks ouder dan zij was, hoe kon hij nu al docent zijn bij een van de meest lastige collegereeksen die de campus dit jaar bood?
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 08 Jan 2020, 14:03
Uiteraard een vraag die verwacht kon worden. Sevas keek haar even aan. Hij zat eigenlijk niet te wachten op iemand die in zijn leven of persoon ging wroeten, en al helemaal geen vrouwelijk persoon.
"Iedereen die wil. Een extra verslag levert je tien extra studiepunten op, als je durft en er tijd voor hebt." Waarbij hij haar zeker wel even uitdagend aankeek. Nee, hij zou niet één persoon kiezen om mee samen te werken. Gezien hij zo jong was, zouden er te snel praatjes kunnen ontstaan over dat er iets speelde tussen hen. Hij zou ook een verslag voor zichzelf maken, maar niet zo uitgebreid. Het was de moeite waard om de studenten te leren kennen, zeker gezien hij hier blijkbaar nog driekwart jaar zou zitten. Maar Sevas zou het ze niet makkelijk maken. Twee complete papers met onderbouwing zou nogal uitvretend zijn. Hij betwijfelde of er veel studenten waren die de uitdaging aan zouden nemen.
Hij besprak een datum voor de volgende les, gaf wat tips over hoofdstukken uit diverse boeken door en legde zijn papier weer terug op het bureau. "Voor zover de introductie. Fijne vakantie en ik zie jullie met een week."
Er waren een handjevol studenten die naar hem toe en om hem heen zwermden om een afspraak te maken. Onder het mom van hem leren kennen voor de opdracht natuurlijk.
"Iedereen die wil. Een extra verslag levert je tien extra studiepunten op, als je durft en er tijd voor hebt." Waarbij hij haar zeker wel even uitdagend aankeek. Nee, hij zou niet één persoon kiezen om mee samen te werken. Gezien hij zo jong was, zouden er te snel praatjes kunnen ontstaan over dat er iets speelde tussen hen. Hij zou ook een verslag voor zichzelf maken, maar niet zo uitgebreid. Het was de moeite waard om de studenten te leren kennen, zeker gezien hij hier blijkbaar nog driekwart jaar zou zitten. Maar Sevas zou het ze niet makkelijk maken. Twee complete papers met onderbouwing zou nogal uitvretend zijn. Hij betwijfelde of er veel studenten waren die de uitdaging aan zouden nemen.
Hij besprak een datum voor de volgende les, gaf wat tips over hoofdstukken uit diverse boeken door en legde zijn papier weer terug op het bureau. "Voor zover de introductie. Fijne vakantie en ik zie jullie met een week."
Er waren een handjevol studenten die naar hem toe en om hem heen zwermden om een afspraak te maken. Onder het mom van hem leren kennen voor de opdracht natuurlijk.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 08 Jan 2020, 14:35
Cyra draalde even terwijl ze haar spullen inpakte, wierp nog een blik op de docent terwijl ze richting de deur liep en besloot niet te dralen. De extra punten en de uitdaging van twee papers stond haar aan, de rest van de vakken die ze volgend semester zou hebben waren meer vakken van het blokken met een tentamen aan het einde dus dit kon een welkome afwisseling zijn. Maar ze had niet per se behoefte aan graven in het hoofd van een docent dus het zou iets zijn waar ze nog over na moest denken. Dat hij meteen een hele zwerm studenten om zich heen had, vooral vrouwen maar ook een paar mannen, was iets dat haar met haar ogen deed rollen.
Misschien was het dat ze niet viel op mannen (of vrouwen) die er (veel) ouder uitzagen dan zijzelf, en dat ze tegelijkertijd niet viel op mensen die een stuk jonger waren dan zij. Haar paspoort zei 27 jaar, de werkelijkheid zat een stuk anders en dat zorgde er wel voor dat er tussen haar en leeftijdsgenoten soms een generatiekloof leek te zitten. Het was ingewikkeld en ze moest er soms nog steeds mee om leren gaan. Het gevolg was echter dat ze af en toe een korte relatie had, of een scharreltje, omdat iedereen wel eens behoefte had een emotionele connectie en dingen delen met iemand. En gewoon aan seks. Maar iets echt landurigs had ze nog niet ondervonden in haar leven. Met haar tas losjes over haar schouder en een boek in haar hand liep ze over de campus. Ze was een stuk vroeger klaar dan ze had gepland, waardoor ze ineens tijd had om rustig terug te lopen naar haar kamer waar ze plande om uitgebreid te douchen voor ze wat zou eten en naar het feestje zou gaan.
"Waarom komt u niet ook vanavond professor?" Charlie was één van de studenten die zich om Sevas had geschaard. Niet voor de opdracht, ze had geen zin in meer werk dan nodig was, maar dat wilde niet betekenen dat ze niet kon kijken wat voor nieuwe aanwinst er op de campus was gearriveerd. "Dan kunt u zien wat voor studenten u nou echt in uw klas heeft."
Misschien was het dat ze niet viel op mannen (of vrouwen) die er (veel) ouder uitzagen dan zijzelf, en dat ze tegelijkertijd niet viel op mensen die een stuk jonger waren dan zij. Haar paspoort zei 27 jaar, de werkelijkheid zat een stuk anders en dat zorgde er wel voor dat er tussen haar en leeftijdsgenoten soms een generatiekloof leek te zitten. Het was ingewikkeld en ze moest er soms nog steeds mee om leren gaan. Het gevolg was echter dat ze af en toe een korte relatie had, of een scharreltje, omdat iedereen wel eens behoefte had een emotionele connectie en dingen delen met iemand. En gewoon aan seks. Maar iets echt landurigs had ze nog niet ondervonden in haar leven. Met haar tas losjes over haar schouder en een boek in haar hand liep ze over de campus. Ze was een stuk vroeger klaar dan ze had gepland, waardoor ze ineens tijd had om rustig terug te lopen naar haar kamer waar ze plande om uitgebreid te douchen voor ze wat zou eten en naar het feestje zou gaan.
"Waarom komt u niet ook vanavond professor?" Charlie was één van de studenten die zich om Sevas had geschaard. Niet voor de opdracht, ze had geen zin in meer werk dan nodig was, maar dat wilde niet betekenen dat ze niet kon kijken wat voor nieuwe aanwinst er op de campus was gearriveerd. "Dan kunt u zien wat voor studenten u nou echt in uw klas heeft."
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 08 Jan 2020, 15:25
Rustig noteerde hij de afspraken in zijn agenda. De meesten waren in een wat meer persoonlijke setting en waren in openbare ruimtes zoals de kantine. Een paar anderen waren in zijn kantoor of een lokaal omdat ze minder geluk hadden met hun roosters.
"Ik denk dat ik pas, miss Wright. Dronken studenten zijn lastig om serieus te nemen tijdens colleges." waarop hij knipoogde en haar bedankte voor de uitnodiging.
Sevas sloot de ruimte af en bracht zijn aantekeningen weg. Hij was benieuwd naar de omgeving en besloot op verkenning te gaan. Hij verwachtte niet te slapen vannacht en er was nog een hele week waarin hij lessen kon voorbereiden.
De campus was groot en er was genoeg te zien en op te slaan. Rustig begon Sevas aan een extreem uitgebreide ronde en maakte mentaal een plattegrond van de gebouwen.
De feesten begonnen vroeg en met veel bier. Hij had echter een saaie kennismaking met een deel van de staf, die hun eigen feestje hadden als begin van de vakantie. Hier waren gelukkig een paar meer van zijn leeftijd, hoewel geen enkele daarvan in zijn positie.
__________
Hij betrapte zich erop dat hij makkelijk werd. Er waren misschien wel vijftig koffietentjes in een straal van een kilometer vanaf zijn vertrekken, maar nee hij moest zo nodig terugkeren naar het bekende. De vorige keer was de koffie goed geweest hier en ze probeerden hem geen shit aan te smeren waar hij geen behoefte aan had.
Sevas gaf als groet een knikje naar Charlie, die eruit zag alsof ze erg last had van een kater.
Hij toverde een thriller uit zijn tas en genoot van zijn boek tot zijn afspraak zou komen.
"Ik denk dat ik pas, miss Wright. Dronken studenten zijn lastig om serieus te nemen tijdens colleges." waarop hij knipoogde en haar bedankte voor de uitnodiging.
Sevas sloot de ruimte af en bracht zijn aantekeningen weg. Hij was benieuwd naar de omgeving en besloot op verkenning te gaan. Hij verwachtte niet te slapen vannacht en er was nog een hele week waarin hij lessen kon voorbereiden.
De campus was groot en er was genoeg te zien en op te slaan. Rustig begon Sevas aan een extreem uitgebreide ronde en maakte mentaal een plattegrond van de gebouwen.
De feesten begonnen vroeg en met veel bier. Hij had echter een saaie kennismaking met een deel van de staf, die hun eigen feestje hadden als begin van de vakantie. Hier waren gelukkig een paar meer van zijn leeftijd, hoewel geen enkele daarvan in zijn positie.
__________
Hij betrapte zich erop dat hij makkelijk werd. Er waren misschien wel vijftig koffietentjes in een straal van een kilometer vanaf zijn vertrekken, maar nee hij moest zo nodig terugkeren naar het bekende. De vorige keer was de koffie goed geweest hier en ze probeerden hem geen shit aan te smeren waar hij geen behoefte aan had.
Sevas gaf als groet een knikje naar Charlie, die eruit zag alsof ze erg last had van een kater.
Hij toverde een thriller uit zijn tas en genoot van zijn boek tot zijn afspraak zou komen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor varden » 08 Jan 2020, 15:44
"Americano, nog steeds zonder poespas." Cyra zette, weer met een glimlach de kop voor Sevas' neus. Ze had uitgebreid gedouchte zodat er niets meer te ruiken was van haar avond, zelfs niet voor hele gevoelige neuzen ook al wist ze niet dat die van Sevas net zo goed was als de hare. Hoewel, met de jaren werden hun instincten en zintuigen beter dus wie wist?
Maar in tegenstelling tot haar vriendin leek Cyra nergens last van te hebben op het gebied van een kater. En net als vorige keer bleef ze niet bij de man hangen en ging ze gewoon weer verder met werk, ook al was de koffiezaak volledig uitgestorven omdat velen nog in bed lagen of al naar huis of vakantiebestemmingen waren. Cyra nam dan ook achter de bar plaats en opende haar laptop weer waardoor het zachte geratel van een toetsenbord klonk, samen met het constante gepruttel van de koffiezetapparaten. Het was vredig, zo was het het beste te noemen.
Toen Sevas afspraak binnenkwam en bestelde verscheen ze pas weer bij zijn tafel. Met de kop koffie van de studente (Elizabeth) en een nieuwe kop voor Sevas. "Refill, hoewel u dat boek minder saai lijkt te vinden dan ik deed." Het laatste zei ze zowaar met een luchtige toon, als ze elkaar kenden had het een grapje kunnen zijn.
Elizabeth keek Cyra even verongelijkt aan. Je had altijd types die hoopten de knappe man helemaal voor zich alleen te hebben, maar ja dat kreeg je als je afsprak in openbare ruimtes. Hoe moest ze hier nou geheimen van hem ontfutselen en hem overtuigen dat ze de leukste student in zijn klas was? Aan de andere kant, de zaak was praktisch leeg en ze had een outfit aangetrokken waar ze al heel wat keren mee had gescoord. Tja... Je had een jonge nieuwe docent op campus, of niet.
Maar in tegenstelling tot haar vriendin leek Cyra nergens last van te hebben op het gebied van een kater. En net als vorige keer bleef ze niet bij de man hangen en ging ze gewoon weer verder met werk, ook al was de koffiezaak volledig uitgestorven omdat velen nog in bed lagen of al naar huis of vakantiebestemmingen waren. Cyra nam dan ook achter de bar plaats en opende haar laptop weer waardoor het zachte geratel van een toetsenbord klonk, samen met het constante gepruttel van de koffiezetapparaten. Het was vredig, zo was het het beste te noemen.
Toen Sevas afspraak binnenkwam en bestelde verscheen ze pas weer bij zijn tafel. Met de kop koffie van de studente (Elizabeth) en een nieuwe kop voor Sevas. "Refill, hoewel u dat boek minder saai lijkt te vinden dan ik deed." Het laatste zei ze zowaar met een luchtige toon, als ze elkaar kenden had het een grapje kunnen zijn.
Elizabeth keek Cyra even verongelijkt aan. Je had altijd types die hoopten de knappe man helemaal voor zich alleen te hebben, maar ja dat kreeg je als je afsprak in openbare ruimtes. Hoe moest ze hier nou geheimen van hem ontfutselen en hem overtuigen dat ze de leukste student in zijn klas was? Aan de andere kant, de zaak was praktisch leeg en ze had een outfit aangetrokken waar ze al heel wat keren mee had gescoord. Tja... Je had een jonge nieuwe docent op campus, of niet.
Re: When children of the night roam the day
Berichtdoor Ravief » 08 Jan 2020, 16:03
Hij glimlachte naar haar. "Sorry. Als ik het er niet bij zeg krijg ik er altijd smurrie in die alles verpesten waarom koffie zo goed is." Maar daarna liet hij haar met rust. Het was heerlijk om in een zaakje te zitten waar het rustig was. De geur van koffie en de schoonmaak van gisteravond was sterk genoeg om de rest te overstemmen. Zelfs als er met de lunch ruimte was geweest om te blijven zitten, had Sevas hem gesmeerd. Teveel jongeren. Teveel hormonen, zweet, deodorantluchten door elkaar en teveel emoties.
Maar nu, met het gepruttel en getik op de achtergrond, kon Sevas zich geen betere plek indenken om te zijn.
Verbaasd keek hij op naar miss Adams. "Was je nou serieus Robin Cook aan het beledigen?" Hij keek quasi-geschokt. "Haar boeken zijn de perfecte mix van wetenschap en gefantaseerde biologische wapens en psychologie." Het was voor hem puur vermaak, dat moge duidelijk zijn.
Maar vervolgens groette hij zijn gast en stopte zijn boek weg. Ze raakten snel genoeg in een geanimeerd gesprek, al had Elizabeth geen schijn van kans tegen hem. Als ze ooit profiler wilde worden zoals ze beweerde, dan moest ze nog wel even heel hard gaan werken. Sevas kon lospeuteren was hij wilde weten zonder moeite te doen en ondertussen stuurde hij het gesprek zoals hij wilde. Hij gaf vage hints over hoe hij aan de baan was gekomen, maar liet niet echt iets los. Waardoor ze zou gaan wroeten in het gebied waar hij wilde en zou Elizabeth zelf de waarheid ontdekken over meneer Miller. Het was tenslotte een soort van geheim en het was niet iets wat hij mocht vertellen op campus.
Maar hij ging totaal niet in op haar overduidelijke pogingen om met hem te flirten en de uitnodiging om nog eens langs te komen, kapte hij nog net niet bot af. Hij vertelde haar op duidelijke toon dat het niet zijn bedoeling was geweest om te blijven plakken hier, maar hij was geenszins geïnteresseerd in een relatie met een student. Want dat was iets te schadelijk voor haar reputatie en ook voor de zijne.
Al met al was Sevas opgelucht om haar te zien gaan en zakte onderuit in de stoel, voor zover deze dat toeliet.
Maar nu, met het gepruttel en getik op de achtergrond, kon Sevas zich geen betere plek indenken om te zijn.
Verbaasd keek hij op naar miss Adams. "Was je nou serieus Robin Cook aan het beledigen?" Hij keek quasi-geschokt. "Haar boeken zijn de perfecte mix van wetenschap en gefantaseerde biologische wapens en psychologie." Het was voor hem puur vermaak, dat moge duidelijk zijn.
Maar vervolgens groette hij zijn gast en stopte zijn boek weg. Ze raakten snel genoeg in een geanimeerd gesprek, al had Elizabeth geen schijn van kans tegen hem. Als ze ooit profiler wilde worden zoals ze beweerde, dan moest ze nog wel even heel hard gaan werken. Sevas kon lospeuteren was hij wilde weten zonder moeite te doen en ondertussen stuurde hij het gesprek zoals hij wilde. Hij gaf vage hints over hoe hij aan de baan was gekomen, maar liet niet echt iets los. Waardoor ze zou gaan wroeten in het gebied waar hij wilde en zou Elizabeth zelf de waarheid ontdekken over meneer Miller. Het was tenslotte een soort van geheim en het was niet iets wat hij mocht vertellen op campus.
Maar hij ging totaal niet in op haar overduidelijke pogingen om met hem te flirten en de uitnodiging om nog eens langs te komen, kapte hij nog net niet bot af. Hij vertelde haar op duidelijke toon dat het niet zijn bedoeling was geweest om te blijven plakken hier, maar hij was geenszins geïnteresseerd in een relatie met een student. Want dat was iets te schadelijk voor haar reputatie en ook voor de zijne.
Al met al was Sevas opgelucht om haar te zien gaan en zakte onderuit in de stoel, voor zover deze dat toeliet.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten
Schrijf mee aan de RPG: Vauclair.
Neem eens een kijkje op onze Wordpress omgeving!
Feedback? Geef het door aan een van de administrators. We zijn dol op mensen die laten weten wat ze denken.
Over Mriswah
Mriswah is al sinds 2005 een plek waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.
- Alle tijden zijn UTC+01:00
- Omhoog
- Verwijder alle forumcookies
Over ons
Mriswah is al sinds 2005 een forum waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.