Een woeste grauw kwam over zijn lippen toen ze over hem heen zakte. Hijgend zag Emil even sterretjes, was hij compleet van de wereld, zijn handen wat verkrampt op haar heupen en het kostte even voordat hij om wist te gaan met dit intense gevoel van genot. Hijgend keek hij naar haar op, kuste haar daardoor wat onhandig terug en wist ondertussen niets uit te brengen. Toen Von begon te bewegen waren die woorden nog verder te vinden.
Enige tijd hield hij zijn handen op haar heupen, maar naarmate hij een beetje wendde aan wat er gebeurde was hij in staat zelf ook iets te doen. Zo gingen zijn handen naar haar borsten, die hij zacht streelde en masseerde terwijl Von het tempo bleef controleren. Voor een eerste keer hield hij het aardig lang uit, maar ook weer niet bewonderingswaardig lang, en een aantal minuten later was aan zijn gekreun en gegrom te horen dat hij op het punt stond om te komen.
Blaffende wolven bijten niet, of wel?
Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?
Berichtdoor Ravief » 09 Dec 2019, 21:25
Ze hield het expres heel langzaam en traag. Zo konden ze allebei goed genieten, al wist Von ook wel dat ze hier niet van zou komen. Daar ging het niet om, het ging om het samen zijn en dat lukte heel goed. Voor de rest zou ze hem nog wel het een en ander leren. Met liefde.
Voordat hij in haar zou komen, liet Von hem glippen. Dat gaf hen beiden even rust en zo kon zij een condoom uit haar nachtkastje vissen. Ze had allang voorzien dat ze samen die punt eens zouden bereiken en gezien ze niet aan de pil zat, was dit de beste oplossing.
Daarna, veilig en wel, zakte ze weer over hem heen. Ze grijnsde schalks. "Klaar voor?" Dit keer was ze niet bereid om rustig aan te doen en hoewel ze heel even langzaam bewoog om hem te laten genieten, ging ze er daarna vol voor. Von bereed hem vurig tot hij over het randje ging.
Voordat hij in haar zou komen, liet Von hem glippen. Dat gaf hen beiden even rust en zo kon zij een condoom uit haar nachtkastje vissen. Ze had allang voorzien dat ze samen die punt eens zouden bereiken en gezien ze niet aan de pil zat, was dit de beste oplossing.
Daarna, veilig en wel, zakte ze weer over hem heen. Ze grijnsde schalks. "Klaar voor?" Dit keer was ze niet bereid om rustig aan te doen en hoewel ze heel even langzaam bewoog om hem te laten genieten, ging ze er daarna vol voor. Von bereed hem vurig tot hij over het randje ging.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?
Berichtdoor varden » 09 Dec 2019, 21:37
"W.. Wa…?" Maar veel kans om ook maar iets van een reactie te vormen kreeg hij niet, want toen ging Von er vol voor. Het duurde inderdaad niet heel lang voor hij met een grom zijn hoogtepunt haalde, en het condoom vulde. Goed, jezelf een handje helpen was in niets te vergelijken met dit.
Hijgend, met ogen groot van verwondering en verbazing, zakte hij weer op zijn rug, totaal verbijsterd naar Von starend. "Wauw," hijgde hij. Als ze hem hierna nog wilde leren wat zij lekker vond, dan hoefde ze daar vanaf nu nog heel weinig overredingskracht voor te gebruiken.
Hijgend, met ogen groot van verwondering en verbazing, zakte hij weer op zijn rug, totaal verbijsterd naar Von starend. "Wauw," hijgde hij. Als ze hem hierna nog wilde leren wat zij lekker vond, dan hoefde ze daar vanaf nu nog heel weinig overredingskracht voor te gebruiken.
Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?
Berichtdoor Ravief » 09 Dec 2019, 21:44
Dat zou later wel komen. Eerst een beetje bijkomen en genieten van elkaar. Rustig in bed liggen knuffelen en kussen was ook al heel fijn, maar zodra Emil weer een beetje kon functioneren gaf ze hem een lesje vingeren en waar ze goed op ging. Ze liet hem rustig voelen en proberen en verkennen -deels ook omdat het alleen maar fijn was, maar vooral zodat hij op zijn gemak ermee was.
Met wat aanwijzingen van haar, kwam ze uiteindelijk ook met zijn vingers diep in haar. Hijgend en tevreden krulde Von zich op tegen hem aan. Als ze een katje was geweest zou er ze purren maar een wolf was niet heel veel anders. Een diep, innig blij, gerommel klonk eventjes. Zacht kuste ze Emil nog even.
Ze kwamen even bij voordat ze samen genoten van de heerlijke stoofpot.
Met wat aanwijzingen van haar, kwam ze uiteindelijk ook met zijn vingers diep in haar. Hijgend en tevreden krulde Von zich op tegen hem aan. Als ze een katje was geweest zou er ze purren maar een wolf was niet heel veel anders. Een diep, innig blij, gerommel klonk eventjes. Zacht kuste ze Emil nog even.
Ze kwamen even bij voordat ze samen genoten van de heerlijke stoofpot.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?
Berichtdoor varden » 21 Jan 2020, 11:10
Dat tevreden gebrom, dat zo wolfachtig was van natuur, zorgde ervoor dat zijn ogen prompt goud kleurden en hij zacht en een tikje grommend nog een keer in haar schouder beet. Speels, liefdevol, zoekend naar de genegenheid die hier in bed zeker niet miste op het moment. Hij neusde door haar rode lokken, genoot van haar geur in zijn neus en was eigenlijk niet zo bereid om haar te laten gaan.
Dus toen ze terug de keuken inliepen, het was nergens voor nodig om goed eten aan te laten branden, hadden ze niet veel meer aan dan Von ondergoed en een ochtendjas, en Emil enkel een boxer met daarover een losvallende en laaghangende joggingbroek. Het verborg niet zo ontzettend veel in ieder geval.
Die avond zou ze hem nog heel wat leren in bed, lessen die hij als een spons opzoog terwijl hij er alles aan leek te doen het haar naar haar zin te maken. Hij wilde werken voor hun relatie, wilde werken voor haar in bed, wilde werken aan zichzelf zodat hij niet alleen beter werd maar ook een betere partner. En dat betekende ook dat hij bij de therapeut moest gaan werken aan zijn spreken, aan zijn manier van communiceren.
In de weken erna had hij twee keer per week sessies. Één keer vond ze hem terug terwijl hij op een zwaar punt zat, hij zat op de grond voor haar deur wachtend tot ze thuis zou komen van werk, had zichzelf niet binnen gelaten maar was ook niet in zijn eentje thuis blijven zitten. Aan zijn bezwete uiterlijk was te zien dat hij lange tijd in de sportzaal van de kliniek had besteed om te voorkomen dat hij totaal messed up bij Von zou verschijnen. Ze was niet zijn hoeder, niet zijn verzorger, maar vanavond had hij haar nodig... Wilde hij haar in zijn armen houden, de hele avond lang, als zijn anker dat zorgde hij niet een terugval zou krijgen. Hij wist van vorige keren dat hij dit een paar keer zou doormaken voor hij alle troep niet alleen uit zijn lichaam maar ook uit zijn geest zou hebben.
Tijdens een groepsessie met als onderwerp het onderhouden van contact met mensen die duidelijk slecht voor je waren, en die duidelijk geen goeds met je van plan waren, kwam er een nieuw persoon binnen in de groep. Emil keek op, nam de vrouw in zich op. In groepsessies was hij meestal stil, deelde heel weinig, hoewel hij spraakzamer begon te worden in individuele sessies en met Von. De vrouw die in de kring kwam zitten deed hem echter fronsen. Er was zoveel aan haar wat hij herkende, en toch duurde het een hele tijd voordat hij haar zou kunnen plaatsen. En dan nog alleen maar omdat hij een foto van haar had gezien bij Von thuis. Hij zat naar haar moeder te kijken...
Dus toen ze terug de keuken inliepen, het was nergens voor nodig om goed eten aan te laten branden, hadden ze niet veel meer aan dan Von ondergoed en een ochtendjas, en Emil enkel een boxer met daarover een losvallende en laaghangende joggingbroek. Het verborg niet zo ontzettend veel in ieder geval.
Die avond zou ze hem nog heel wat leren in bed, lessen die hij als een spons opzoog terwijl hij er alles aan leek te doen het haar naar haar zin te maken. Hij wilde werken voor hun relatie, wilde werken voor haar in bed, wilde werken aan zichzelf zodat hij niet alleen beter werd maar ook een betere partner. En dat betekende ook dat hij bij de therapeut moest gaan werken aan zijn spreken, aan zijn manier van communiceren.
In de weken erna had hij twee keer per week sessies. Één keer vond ze hem terug terwijl hij op een zwaar punt zat, hij zat op de grond voor haar deur wachtend tot ze thuis zou komen van werk, had zichzelf niet binnen gelaten maar was ook niet in zijn eentje thuis blijven zitten. Aan zijn bezwete uiterlijk was te zien dat hij lange tijd in de sportzaal van de kliniek had besteed om te voorkomen dat hij totaal messed up bij Von zou verschijnen. Ze was niet zijn hoeder, niet zijn verzorger, maar vanavond had hij haar nodig... Wilde hij haar in zijn armen houden, de hele avond lang, als zijn anker dat zorgde hij niet een terugval zou krijgen. Hij wist van vorige keren dat hij dit een paar keer zou doormaken voor hij alle troep niet alleen uit zijn lichaam maar ook uit zijn geest zou hebben.
Tijdens een groepsessie met als onderwerp het onderhouden van contact met mensen die duidelijk slecht voor je waren, en die duidelijk geen goeds met je van plan waren, kwam er een nieuw persoon binnen in de groep. Emil keek op, nam de vrouw in zich op. In groepsessies was hij meestal stil, deelde heel weinig, hoewel hij spraakzamer begon te worden in individuele sessies en met Von. De vrouw die in de kring kwam zitten deed hem echter fronsen. Er was zoveel aan haar wat hij herkende, en toch duurde het een hele tijd voordat hij haar zou kunnen plaatsen. En dan nog alleen maar omdat hij een foto van haar had gezien bij Von thuis. Hij zat naar haar moeder te kijken...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten
Schrijf mee aan de RPG: Vauclair.
Neem eens een kijkje op onze Wordpress omgeving!
Feedback? Geef het door aan een van de administrators. We zijn dol op mensen die laten weten wat ze denken.
Over Mriswah
Mriswah is al sinds 2005 een plek waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.
- Alle tijden zijn UTC+01:00
- Omhoog
- Verwijder alle forumcookies
Over ons
Mriswah is al sinds 2005 een forum waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.