We find our own way

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 26 Apr 2020, 21:30

"Als ik eruit zag zoals haar zou ik op z'n minst m'n best doen dat wij niet naar die walgelijke dingen moeten kijken," bromde één van de jongens terwijl hij een flinke teug nam van zijn bier. De ander haalde daarop een schouder op.
"Het is haast jammer joh, dat ze die dingen op haar gezicht heeft. Anders zou ze echt wel knap zijn." Dat de twee het over de donkerrode en zwarte schubben op Moyra's gezicht en rug hadden was maar al te duidelijk. Maar toen de jonge vrouw aan kwam met het nieuwste rondje drankjes, deed ze alsof ze niets hoorde.
"Heren, hebben jullie al bedacht wat jullie willen eten?" In het tempo waarmee ze nu dronken, moesten ze toch zelf ook wel beseffen dat wat eten verstandig was?

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 29 Jun 2020, 14:44

"Als ik eruit zag zoals haar zou ik op z'n minst m'n best doen dat wij niet naar die walgelijke dingen moeten kijken," bromde één van de jongens terwijl hij een flinke teug nam van zijn bier. De ander haalde daarop een schouder op.
"Het is haast jammer joh, dat ze die dingen op haar gezicht heeft. Anders zou ze echt wel knap zijn." Dat de twee het over de donkerrode en zwarte schubben op Moyra's gezicht en rug hadden was maar al te duidelijk. Maar toen de jonge vrouw aan kwam met het nieuwste rondje drankjes, deed ze alsof ze niets hoorde.
"Heren, hebben jullie al bedacht wat jullie willen eten?" In het tempo waarmee ze nu dronken, moesten ze toch zelf ook wel beseffen dat wat eten verstandig was?

_______

De wind woei in de bomen, een kraai keek neer op de gestalte die al een uur voor de dichte deur stond. Het zwarte dier maakte geen geluid, hipte alleen af en toe heen en weer als de tak waarop het dier zat wel heel erg veel bewoog door de storm buiten. Het wezen aan de ene kant van de deur kende het dier goed. Soms, als het haar of haar soortgenoten goeddunkte, sprak ze met haar ook al betwijfelde de kraai soms of Anann hen altijd even goed verstond. Het tweebenige wezen aan de andere kant van die dichte deur, die kende ze niet. Niet goed tenminste. Ze had die vreemde schubben eerder gezien, in één van de huizen hoog in de bomen. Samen met de tweebener met de veren, die zo op hen leek. De kraai vond het opvallend dat de beide wezens stil aan weerskanten van de deur ernaar zaten te kijken maar niets deden. Anann helemaal ontspannen, met een blik in haar ogen die glinsterden van plezier. Alsof ze iets wist dat anderen niet wisten. Moyra zwijgend, met opgeheven hoofd en een blik in haar ogen die een nieuwe strijdlustigheid bevatte. Haar haar opgestoken, haar schubben helderder en gezonder dan ooit eerder in haar leven.

Uiteindelijk keerde Moyra zich om zonder aan te kloppen, en liep ze naar de vlotten waar ze wist dat Nish op haar stond te wachten.

>>>>>

Het vuur was niet uit haar blik verdwenen toen ze een paar dagen later door de gangen van de immense universiteit liep. De hoge muren zonder ramen waren altijd imposant geweest, bekleed met marmer in een gebroken wit, maar tegelijkertijd ook afstandelijk en kil. Ze hadden haar tijdens haar lessen bang gemaakt, haar klein laten voelen. Niet meer. Ook tussen deze muren heerste de onrust, werden Moyra en de leerlingen die net als zij waren nagekeken. Soms met bewondering, soms met medelijden, soms met afschuw. In Vexgarde had Moyra lange gesprekken gehad met Nish en Gennat, met wie ze voor het eerst sinds de vreselijke dag op het vlot weer één op één had gesproken. Moyra wist dat haar handen altijd pijn zouden doen na de afschuwelijke nacht in de woestijn, ze wilde niet langer net zulke pijn meedragen in haar psyche als ze de beste vriend van haar partner in de ogen keek. Hij had geen schuld in wat ze dacht dat de dood van Nish was geweest, destijds. Haar hand ging kort naar een ketting die ze onder haar shirt droeg, een gift van Ariadne die ze had opgezocht in Ramal. Haar broers steunden haar, haar vertrouweling in haar geboortestad steunde haar. Haar partner en diens beste vriend stonden aan haar kant, ook al was Vexgarde soms zo ontzettend wereldvreemd. Ze had lang met Iriza en Aná gesproken bij aankomst in Grimmere, met Petros ook. Ze keerde haar leven hier de rug niet toe, maar ze zou zich nooit meer verstoppen. Nooit.

Met opgeheven hoofd klopte ze op de zware deur, gemaakt van donker hout. Een zwart gat in de witte muren. Bij binnenkomst viel ze letterlijk met de deur in huis. "Ik kom een klacht indienen."
Dag na dag had ze geaccepteerd dat de docent haar had behandeld als tweederangsburger, opmerkingen had gemaakt dat ze haar haar los moest dragen in haar klas omdat ze "die walgelijke onmenselijkheden niet kon tolereren". Niet meer. En daarmee nam Moyra voor het eerst een openlijk standpunt in in de discussie die woede die heerste in de straten van Grimmere, in de straten van Ramal. Die Vexgarde niet bereikte maar waarvan ze allen wisten. Moyra wist dat haar docent Natuurwetten niet de enige was die zo over haar dacht, maar het was de enige waar ze openlijk een klacht over kon dienen. Natuurlijk wist ze dat ze vanaf dat moment niet meer welkom zou zijn in het klaslokaal, dat ze dit verplichte vak nooit zou kunnen halen. Dat ze daarmee haar studie, waar ze zo hard voor had gevochten, had getorpedeerd. Daarom had ze zo lang getwijfeld er iets van te zeggen, of ze het niet beter kon negeren. Maar na lang praten met Nish over hoe ongemakkelijk en ongewild ze zich soms voelde in de lokalen, in de gangen, hoe ze samen met een paar andere studenten zich haast barricadeerden aan één tafel tijdens lunches, had ze besloten dat dit beter was. Ze zouden doorgaan met hun project, en via Petros zou ze wel degelijk zorgen dat alles wat ze daarmee ontwikkelden werd gepubliceerd en de buitenwereld te zien kreeg. Dan maar geen titel, ze liet zich niet meer stoppen. Niet met Nish aan haar zijde.

En dus, toen ze twee dagen later conform afspraak weer bij de vlotten verscheen brak een grote grijns op haar gezicht door toen ze daar een duidelijk bezorgde Nish, Iriza, en Gennat zag staan wachten op haar. Zonder te stoppen liep ze door, sloeg krachtig haar armen om Nish' nek en zoende hem vurig. Een gebaar zo zonder terughoudendheid dat Gennat zelfs even met zijn ogen stond te knipperen bij het zien ervan.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 23 Okt 2020, 00:21

De gesprekken waren lastig geweest voor hem. Nish zocht erg naar een weg die goed was. Om zoveel verschillende redenen. Anders dan zij, had hij nooit hoeven sparen voor een opleiding en was ermee gestopt om diverse redenen. Maar voor Moyra.. Dit was haar droom, dit was zo ongeveer haar enige kans om echt te bereiken wat ze heel graag wilde: bij de Sterrenwacht werken. Ze had er hard voor gewerkt en voor gevochten. Dat ze zich er zo duidelijk niet thuis voelde en dat er docenten waren die haast agressief waren, was extreem pijnlijk. Uiteindelijk had hij gewoon met haar gesproken en haar geen advies gegeven voor een bepaalde keuze. Hij had haar verteld over hoe hij zich had gevoeld in dat gebouw. En vervolgens was er maar een conclusie voor hem: volg je hart.

Het was natuurlijk niet een besluit wat zomaar werd genomen en zelfs toen hij haar af had gezet in Grimmere, betwijfelde Nish ergens dat ze ermee door zou gaan. Maar de Moyra die op hem af kwam, was eentje die hij al heel lang niet had gezien.
Met een lach zwierde hij haar rond in zijn armen en trok haar dicht tegen zich aan voor een vurige kus. Met een glimlach streelde hij haar kaak -en haar schubben. Iets waar hij nooit voor was teruggedeinsd. "Ik neem aan dat dit ontlading is en je je zegje hebt kunnen doen?" Hij leidde haar het vlot op en Gennet boomde af (en leerde ondertussen Iriza hoe ze het ding moest bedienen).

En dat gaf hen nog precies vijf dagen voor de komeet zou komen. Het zou nog wel een paar dagen hard werken worden, maar vanavond konden ze vieren dat Moyra een last achterliet.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 26 Okt 2020, 23:01

"Eindelijk," zei Moyra met een grijns. Eindelijk had ze eens niet hoeven inslikken wat ze dacht omdat ze bang was voor de gevolgen. Bang was voor wat de professoren van haar zouden denken.

Om te vieren dat Moyra niet langer omringt zou zijn door de kortzichtigheid die haar leven niet altijd aangenamer had gemaakt, gingen ze stappen. Saoirse zou het worden, er waren niet heel veel andere plekken om naartoe te gaan in Vexgarde. Saoirse, een paar restaurantjes, en er was nog een club iets meer aan de buitenrand van de stad waar dingen gebeurden waar Moyra liever geen weet van had. Dingen waarvoor zij niet in was. En dat had haar aan het denken gezet. Ze had haar kans om bij de Sterrenwacht aangenomen te worden praktisch getorpedeerd en het project met Nish was, als ze al slaagden het af te ronden in de komende vijf dagen, nog lang niet zover dat ze er echt iets mee zouden kunnen doen dat hen op de kaart zou zetten op een manier die niemand kon ontkennen. Stilzitten was niet iets dat Moyra graag deed en hoewel ze inmiddels twee middagen in de week hielp in de lokale school, waar ze eerder al aan was genomen ware het niet dat net toen het ongeval met Nish was gebeurd en ze niet terug naar Vexgarde had durven komen, was dat niet genoeg om haar elke dag bezig te houden. En dus ging haar blik af en toe naar Iriza. De vrouw had gezegd op dit moment niet te kunnen kijken naar mogelijkheden voor een tweede Argos in Vexgarde, hoewel Gennat daar dolgelukkig mee zou zijn, vanwege de schuld die ze nog moest wegwerken om de eerste Argos af te betalen. Maar misschien... Het was iets dat ze maar eens met Nish moest overleggen. Ze had het werk in de Argos altijd leuk gevonden maar vermoedde dat ze vanaf nu een stuk minder vaak op en neer zou gaan naar Grimmere.
Maar dat waren gedachten voor later. Voor nu keek ze met een glimlach op naar Nish. Het jurkje dat ze droeg was achterlijk kort, zeker voor haar doen, maar ze voelde zich goed vanavond. Alsof ze de wereld aankon.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 14:09

De avond was heerlijk. Met cocktails, hapjes, nog meer drank en heel veel dansen. Moyra trok zeker wel wat blikken met haar korte jurkje, maar tegelijk wist ook iedereen dat ze bij Nish hoorde. Terwijl de meeste Fiach zich daar niet zo nauw aan hielden, wist ook ongeveer iedereen dat degene met de meeste uiterlijke kenmerken van hun stam, best conservatief was met zijn relatie. Dus als er al iemand anders met Moyra danste, werd er alleen oppervlakkig geflirt. Zoals ook iedereen met Nish deed. Zo ging het gewoon in de club.

Uiteraard eindige de avond in een vurige vrijpartij die zowaar begon op de bank en pas bij ronde twee verplaatste naar hun bed.

Nish had een lichte kater van de dag ervoor, maar niks wat een goed ontbijt en een pijnstiller niet kon verhelpen. Dus maakte hij kater-ontbijt voor hen beiden. Vervolgens moest hij aan het werk, maar Moyra zou zich wel vermaken met Iriza, vermoedde hij.
Deze dagen zou hij zich compleet storten op hun avontuur met de komeet en had nog heel wat testen te gaan voordat hij het veilig genoeg vond om ook echt gebruik te maken van hun uitvinding.

's Avonds kookte hij voor Gennat en Iriza en hoorde de dames uit over hun dag. Het was niet Moyra's werkdag en hij wist ook wel dat ze op zoek zou gaan naar meer werk. Tenslotte had ze dat in Grimmere ook altijd gedaan. Ze was niet het thuis-hang-type. Morriganzijdank, maar dan was het tussen hen waarschijnlijk ook nooit wat geworden.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 14:19

Dan zouden ze elkaar ook veel te veel beperkt hebben met de 15 meter restrictie die ze destijds hadden gehad. Moyra glimlachte af en toe naar Nish en hielp hem met wat dingen in de keuken of bij het klaarzetten. Verder zat ze vooral met Gennat en Iriza te praten. Vooral Nish' beste vriend vond het duidelijk aangenaam dat dat weer gewoon ging, dat Moyra eindelijk haar woede tegenover hem opzij leek te hebben kunnen zetten.

Naarmate de avond vorderde en de gesprekken over en weer gingen tussen verschillende onderwerpen, was er al een paar keer opgekomen dat Gennat het soms maar niets vond dat Iriza doordeweeks altijd in Grimmere zat vanwege de Argos. Niet dat hij er echt om zou klagen, hij vond het fijn dat ze haar eigen ding had en dat de Argos echt haar project en doel en werk was. Je moest ieder ook je eigen leven leiden, anders werd je veel te afhankelijk van elkaar. En een monogame relatie was sowieso nieuw voor Gennat, maar Iriza had hem wel duidelijk gemaakt dat ze het niet kon waarderen als hij met anderen in bed dook.
Moyra's blik ging naar Iriza terwijl ze een slok van haar wijn nam. "Het probleem van hier iets op willen zetten maar in Grimmere nog een lening hebben zou opgelost kunnen worden. Als je serieus bent over een tweede Argos." Een bar hier zou natuurlijk heel anders zijn dan in Grimmere, maar tegelijkertijd misschien wel iets dat juist goed zou kunnen lopen in Vexgarde. Een plek waar je niet de hele avond danste, omringd door andere zwetende -en vaak hitsige- lijven, maar die wel een stuk ontspannender was dan een restaurant.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 14:26

Ja, die monogame relatie was nogal een ding. Nish had zijn vriend ronduit uitgelachen toen hij daar een keer over kwam 'klagen'. Vervolgens hield hij Gennat voor dat Iriza een fantastische vrouw was en als hij serieus met haar was, haar tegemoet moest komen. Bovendien.. hij had heus al wel gehoord over hun trio en dus moest hij niet zo zeuren en gewoon genieten van de relatie die hij had. Als hij dat niet bereid was te doen, moest hij maar eerlijk zijn erover en ermee ophouden. Daarna had Gennat een ander onderwerp aangesneden en had de man nooit meer het gehad over monogaam zijn.

Nieuwsgierig keken zowel Nish als Iriza naar Moyra. Nish' ogen begonnen direct te glinsteren. Hij herkende haar houding een beetje. Ze had duidelijk een plan bedacht waar ze om gaf en zou ietwat koppig en vastberaden gaan laten zien wat het was. Het was een kant van haar die hij prachtig vond om te zien.

Iriza nam haar vriendin op. Haar gouden wolvenogen stonden vragend. "Oké," klonk het langgerekt. "Wat heb je bedacht, Mo?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 14:33

"Het is maar een vaag idee, maar hear me out..."
Waarop Moyra haar plan uitlegde. De gedachtegang erachter, waarom ze dacht dat een plek als de Argos hier een succes zou zijn en dat Vexgarde geen gewone bars had. De ruimte en het gedeelte van de stad dat ze ervoor in gedachten had, een beetje richting het centrum maar niet teveel. Net tussen de restaurantjes en Saoirse in eigenlijk. En hoe ze het publiek wilde trekken, dat vanzelf wel zou komen als ze hoorden dat twee "buitenstaanders", met schubben en met gouden ogen, hier zoiets hadden geopend. Niets trok zo de aandacht -op een positieve manier- als uiterlijkheden in Vexgarde. Ze had zelfs bedacht dat de Argos 2 twee dagen in de week dicht zou zijn, maar dan net de dagen dat de Argos in Grimmere wel open was. Om zo mensen te verleiden van Vexgarde naar Grimmere te gaan als ze meer wilden.
"Ik weet niet precies wat de mogelijkheden zijn qua leningen maar ik werk twee dagen in de week en heb beperkte vaste lasten. En daarnaast, als de lening in mijn naam is zit jouw lening met de echte Argos niet in de weg." Terwijl ze alles had verteld en uitgelegd had ze constant Iriza's gezicht in de gaten gehouden. De Argos was haar kindje en Moyra wilde absoluut niet het idee geven dat ze dat niet wist, of dat ze wilde "inbreken" in Iriza's ideeen en plannen ervoor.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 14:45

Iriza haar blik werd steeds verbaasder. Ze wist dat Moyra het naar haar zin had gehad, maar dat ze het zozeer zag zitten dat ze samen met haar een nieuwe Argos wilde beginnen.. Nee, dat had ze niet voorzien. Maar de vrouw had duidelijk al een zakenplan en wist precies wat ze wilde en waar. Dit was een prachtige kans als ze aan het geld konden komen om te beginnen. Het zou waarschijnlijk beter lopen dan in Grimmere met zijn tweeduizend eetmogelijkheden. "Wauw Mo. Dat klinkt super." Iriza was wat omvergeblazen en dit moest duidelijk bezinken. "Goed, ik wil zien welke plek je ervoor in gedachten hebt en we kunnen onderzoek doen naar de kosten." Ze wilde dit serieus onderzoeken en zich er niet zomaar instorten en dan zitten met een enorme schuld.

Leningen in Vexgarde was.. Nish had geen idee eigenlijk. Maar hij wist wel dat ze het niet hoefde te proberen in Grimmere. De pleuris was daar uitgebroken en eigenlijk werd niemand meer geholpen, hoe menselijk je er ook uit kon zien.
Met een glimlachje keek hij naar de twee vrouwen. "Wat dacht je van investeerders?" Hij kende wel een paar mensen die daaraan mee zouden willen doen. En hijzelf natuurlijk ook. Maar geldzaken waren soms ingewikkeld en hij wist ook wel dat Moyra liever niet het gevoel had dat ze bij hem in het krijt zou staan. "Misschien niet direct in ruil voor winst, maar voor een dienst?" Een week gratis eten? Eerste drankje altijd op de zaak? Er waren zeker mogelijkheden.
"Klinkt geweldig, Moyra!" Hij glimlachte trots naar haar.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 14:59

"Investeerders klinkt beter." Dat was iets waar ze niet aan had gedacht maar wat wel meer in de stijl van Vexgarde paste. Zoals in Ramal familie elkaar altijd hielp, hoewel niet altijd van harte, steunde in Vexgarde de gemeenschap elkaar ook. Investeringen in ruil voor een paar gratis drankjes, maaltijden of de mogelijkheid de gelegenheid af te huren voor een feestje klonk goed. Nish' trotse glimlach deed haar zowaar weer iets verlegen voelen maar ze glimlachte warm naar hem en toen naar Iriza. Dit samen met haar beste vriendin opzetten voelde goed, al was het maar om haar band met de wolvin altijd in een vorm te behouden. Soms vond ze het nog altijd vreemd om niet meer samen in een appartement met haar te wonen, ook al had ze er iets prachtigs voor terug gekregen waar ze elke dag van genoot.

"Ik kan je morgen de ruimte laten zien. Er zit wel nog heel wat werk in, maar het staat al een tijd leeg en is voor een hele redelijke prijs te huren." En ooit misschien te kopen, maar dat zou echt voor later zijn. Eerst maar eens zien of het wat zou worden, en het project van Nish en haar afronden.

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Andreasyra en 8 gasten