We find our own way

[Ravief]

Ze keek niet eens verbaasd op, maar schoof simpelweg opzij en rolde op haar zij om haar vriendin aan te kijken. Hun benen raakten elkaar, en het voelde even als vanouds. Toen ze samen de slaapbank hadden gedeeld in de paar maanden dat Nish bij hen was in Grimmere. Iriza glimlachte warm naar haar. "Ik had zo'n idee dat je het wel kon gebruiken. Maar ze is soms ook heel bemoeizuchtig hoor," lachte ze zachtjes en veegde een kriebelende lok haar van Moyra aan de kant. "Luchtte het een beetje op om je verhaal te doen?" Ze had slechts een klein deel ervan gehoord en had niet willen afluisteren, maar gezien de rode ogen en het vallen van Nish' naam, had ze wel doorgehad waar het over ging.

[varden]

Een zacht gegrinnik klonk door de donkere kamer. Moyra kon zich voorstellen dat Iriza haar moeder wel eens als bemoeizuchtig kon zien, zelfstandig als de jonge vrouw was. "Een beetje," zei Moyra zacht. "Ze.. ze heeft me laten inzien dat het allemaal niet zo goed gaat met me." Dat er dingen waren die ze nodig had om dit ooit een beetje dragelijk te maken, om het af te sluiten. "Ik heb haar verteld dat Gennat en Nish vrienden waren." Waarop Moyra eindelijk vertelde wat haar allemaal dwarszat, gevoelens die ze nog niet eerder met haar beste vriendin had gedeeld. Ook dit keer kon ze het niet vertellen zonder droge ogen, hoewel dit geen huilbui zoals bij Inga was liepen de tranen wel degelijk opnieuw over haar wangen.

[Ravief]

Hoewel Iriza uiteraard wel haar vermoedens had gehad over het een en ander, had ze lang niet alles voorzien. Een beetje geschrokken luisterde ze naar haar beste vriendin en trok haar daarna in een warme knuffel, waar ze Moyra niet zomaar uit liet gaan. Ze bleef een poos stil en dacht na over alles wat er in het afgelopen half jaar was gebeurd, maar ook aan wat er nog voor de deur stond. Als ze terug waren in Grimmere, zou het drukke leven hen snel genoeg weer opslokken. Zij had haar handen vol met De Argos, en Moyra zou zich verder moeten voorbereiden op haar studie.
"Wil je.. wil je op de terugweg langs Vexgarde?" stelde ze stilletjes voor. "Misschien kan Gennat vertellen wat er is gebeurd toen hij terugkeerde nadat hij je had afgezet. Misschien.. misschien dat het helpt?"

[varden]

Dat was iets waar ze zelf nog niet eens op was gekomen. Ze had tegen Iriza aangelegen, veilig in diens omhelzing zoals ze zich eerder ook veilig had gevoeld in die van Inga. Iets aan beide vrouwen hielp haar te ontspannen, deed haar gerustgesteld voelen, veilig en warm. Vexgarde... Kon ze dat aan? Gennat zien. Anann. Iria en Rheyon. Moyra wist het niet, en tegelijk wilde ze dit verdriet niet langer alleen hoeven dragen. Dus na een hele tijd knikte ze. "Dat lijkt me..." Nee, dat waren niet de goede woorden. "Dat heb ik nodig," zei ze zacht in plaats van iets stompzinnigs als "dat lijkt me leuk". Want leuk zou het niet worden, maar mogelijk wel de afsluiting die ze nodig had. Om echt te accepteren dat Nish er niet meer was. Bovendien, er zou niet snel tijd voor zijn als ze terug waren en zij zou gaan studeren. Vexgarde was ver weg, je ging er niet even voor een dagje heen. Maar daarna legde Moyra met een zucht haar hoofd tegen Iriza's sleutelbeen aan. Ze was moe, ze had hoofdpijn, maar ze voelde zich ook tien kilo lichter doordat ze nu eindelijk eens verteld had wat er allemaal was gebeurd, dat ze dat niet meer voor zichzelf hield.

[Ravief]

"Dan gaan we dat regelen." Iriza woelde lichtjes door de bruine krullen van haar vriendin en knuffelde haar nog eens. "Maar verder is dit ook bedoelt als vakantie.. dus we gaan ontspannen en leuke dingen doen en Vexgarde hoef je niet alleen te doen, Mo. Ik laat je niet alleen."

En daar hield Iriza zich aan. Ze was altijd klaar om tegen te praten, maar ze hadden het ook vooral gezellig. Ze hadden nog anderhalve week en die wilde ze benutten. Ze nam Moyra mee op sleeptouw naar diverse plekken waar ze was opgegroeid en wat een plek in haar jeugd had. Ze stelde haar voor aan een paar vriendinnen van vroeger, nam haar mee winkelen, ze keken films, gingen schaatsen, zochten Rasso op in de stad verderop voor een chille avond en hadden het naar hun zin.
Ze schreef Gennat terug toen ze een brief van hem kreeg, dat ze op de terugweg langskwamen en ze naar hem uitkeek en hem graag weer wilde zien. Ook schreef ze dat Moyra meekwam en dat dit was om te kijken of ze afsluiting kon vinden in verband met Nish' overlijden.

[varden]

Het was een heerlijk ontspannen tijd, een tijd waarin Moyra het zelfs lukte om het plan om naar Vexgarde te gaan even wist te vergeten. Want dat idee maakte haar elke keer weer dodelijk nerveus en dat was iets wat ze duidelijk niet kon gebruiken.
De tijd bij Iriza deed een soort wonderen. 's Avonds spendeerden ze meestal met Eirik en Inga, behalve toen ze naar Rasso gingen, en overdag slenterden ze rond, gingen ze naar de film, gingen ze zowaar een keer shoppen. Moyra vond een paar leuke kledingstukken die ze mee terug naar huis zou nemen, en zo was het dagenlang meiden onder elkaar. Maar ook aan deze vakantie kwam natuurlijk een einde, en dat einde maakte Moyra duidelijk een beetje kriebelig. Terwijl ze haar tas inpakte keek ze pas op toen Iriza de kamer weer inkwam. Ze was treintickets kopen. "Misschien is Vexgarde toch niet zo'n goed idee. Ik moet echt nog heel veel doen voor de universiteit." Lichtelijk terugkrabbelen was iets wat ze steeds meer begon te doen. Ze was bang, om te horen wat ze al vermoedde, dat Iria, Rheyon, of Anann haar de schuld zou geven.

[Ravief]

Uiteraard had Iriza dit gedrag verwacht en daarom was zij ook degene geweest die de tickets had gehaald. Haar vader zou hen weer naar het station brengen, maar ze zouden dit keer richting het einde moeten overstappen om te zorgen dat ze in de buurt van Vexgarde zouden uitkomen. Gennat zou hen opwachten bij de vlotten -als het goed was- en ze zouden aan de andere kant van de stad arriveren dan waar Moyra altijd op en af was gestapt. Ze trok lichtjes een wenkbrauw op. "De tickets zijn al betaald. Je hoeft verder helemaal geen confrontatie met wie dan ook aan te gaan. Maar je zei zelf dat je wilde horen wat er met Nish is gebeurd en Gennat kan je dat vertellen. Desnoods blijven we op het platform terwijl hij je vragen beantwoord en gaan we dan door naar Grimmere." Hoe dan ook kwam Moyra er niet onderuit en Iriza besteedde er niet veel meer woorden aan dan dat, terwijl ze zelf nog eens de laatste check deed voor haar spullen. Had ze alles mee?

[varden]

Brommend gaf Moyra Iriza gelijk en pakte de rest van haar spullen in. Natuurlijk was het afscheid van Inga enigszins emotioneel, met een knuffel die Moyra zelfs nog nooit aan haar eigen moeder had gegeven. Maar die was wat minder knuffelig dan Inga. Ze bedankte haar nogmaals voor alle zorgen en het warme huis dat haar geboden was, en beloofde haar ook te zorgen dat Iriza dit keer sneller langs zou komen.
Maar daarna was het tijd voor de reis waar Moyra duidelijk tegenop zag. Ze wist dat Iriza haar de mogelijkheid gaf om enkel op het platform met Gennat te praten maar tegelijk... kon ze het haar vriendin aandoen om haar vriendje te zien en meteen weer weg te willen? Nee, natuurlijk niet. Dus het zou Vexgarde zijn, of dat nou goed ging of niet. "Weet je wat het ergste is?" Haar stem was zacht. "Dat is ergens blijf hopen dat hij in orde is. Wat niet zo is. Ik voelde.. dat elastiekje, het knapte..." De tranen kwamen al minder als het over dit onderwerp ging, maar nu voelde ze weer de misselijkheid omhoog komen. Angst, zenuwen, verdriet, het ging niet zo lekker op dit moment.

[Ravief]

Ze had niets terug gehoord van Gennat, anders had ze haar nu gerust kunnen stellen. Al was er altijd nog de mogelijkheid dat Moyra haar niet zou geloven. Bedenkelijk keek Iriza haar aan en kneep zacht in haar hand. "Ik snap het wel. Ik hoopte het ook.. dat het niet waar was.. En nu.. ik weet het niet Mo. Ik weet ook niet wat je nodig hebt, maar misschien valt het wel mee als we er zijn en..." ze haalde haar schouders op. Moyra was niet de enige die tegen het bezoek op zag, al was het voor haar om een heel andere reden. Zij moest op gaan biechten dat ze met een ander had gezoend en uitzoeken of ze straks nog wel een relatie had. Al met al was het lang niet zo'n fijne reis als toen ze richting het Noorden gingen, maar zochten ze allebei afleiding van hun gedachten en de aankomende confrontatie.

[varden]

Ze hadden kaarten mee moeten nemen, hoewel kaarten in een trein niet de beste herinneringen waren voor Moyra. Dus zaten ze veel te praten, over alles wat ze nog niet besproken hadden. Moyra biechtte op dat ze doodsbang was geweest op de heenreis, door de combinatie van treinen en kou, en waarom dat zo was geweest. En Iriza vertelde over haar zenuwen om Gennat te vertellen dat ze met een ander had gezoend.
Al met al was Moyra zich duidelijk aan het opvreten toen ze de vlotten bereikten. Gennat was al van een paar meter herkenbaar, en alles aan haar zei om heel erg hard de andere kant op te rennen.

Gennat zwaaide enthousiast naar de meiden, duidelijk blij om Iriza weer te zien. Hij had niet teruggeschreven, maar uiteraard zou hij hen met de vlotten overzetten. Hij grijnsde naar Iriza. "Ik hoopte al dat ik je Vexgarde snel kon laten zien," plaagde hij een beetje, maar ergens was hij ook bloedserieus.