"Misschien moet je dan eens Aika opzoeken. Hij is een ster met alcoholische dranken. Terwijl ik ze liever drink dan dat ik ze maak." Ze lachte zachtjes om haar eigen grapje en nodigde Moyra uit voor thee. Even later zaten ze samen in kleermakerszit. Elk een heerlijke thee die precies goed leek voor de drinker. Precies wat je nodig had.
"De komeet?" Ja, dat kon wel het eens en ander verklaren. Anann hipte wat rond en pakte wat oude rollen erbij. "De komeet schijnt magisch te zijn. Het is een nacht waarin bijna iedereen magie kan beoefenen. Gelukkig is het uitzicht te mooi, waardoor het meestal goed gaat, maar er zijn verhalen over plotselinge oorlogen, verschuivingen van macht en wat al niet meer." Anann nipte van haar thee en nam de vrouw nog eens op. "De komeet brengt een bepaalde energie mee, waardoor grenzen vervagen en er meer mogelijk is dan je denkt. Wat is er precies dat je allemaal voelt?"
Waarop ze vervolgens een kommetje pakte en een soort vreemde steen. Toen ze Moyra de steen in het kommetje liet doen, begon de steen ineens te gloeien en Anann glimlachte. En keek ook verbaasd. "Nou.. het goede nieuws is dat ik weet wat er aan de hand is. Het gekke is, dat het eigenlijk niet kan.." waarna ze nog iets mompelde over kometen en magie en grenzen die gevaarlijk zijn maar dat het blijkbaar dit keer goed heeft uitgepakt. Daarna kreeg ze door dat Moyra naar haar staarde en wellicht een antwoord wilde. "Lieve Moyra, je bent in verwachting."
We find our own way
Re: We find our own way
Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 21:03
Alles wat Anann had verteld werd ongeveer weggeslagen door die laatste drie woorden. En toch veranderde Moyra's gezicht amper. Je zou verwachten dat iemand bij die tekst zich rot zou schrikken, of door het dolle heen zou zijn. Of, in Moyra's geval en gezien haar geschiedenis met Nish, hysterisch zou worden. Moyra's gezicht daarentegen verzachtte en een halve glimlach kroop over haar lippen terwijl haar hand naar haar buik ging en daar bleef liggen. "Dat... Ik dacht het al," zei ze enkel zacht. Nou, dat was niet helemaal waar. Ze wist dat Fiach alleen kinderen konden verwekken als ze getrouwd waren. Aan elkaar waren verbonden als elkaars levenspartner, gezien de meesten ook na het huwelijk nog met iedereen in bed doken. Maar tegelijkertijd had Moyra gemerkt dat er iets anders was aan haar lichaam. Dat er iets gaande was dat ze nog nooit eerder had meegemaakt. En toen brak de glimlach echt op haar gezicht door en met een warme, zachte blik die voor Moyra een tikje ongewoon was keek ze naar de sjamaan. "Ik... tijdens de komeet, toen Nish en ik op het eiland zaten... Ik hoorde kraaien. Krassen in de verte. De hele avond. Ook toen... ook toen..." En daar kwam de bekende blos. "Ook toen ik dacht dat ik uit mijn vel zou springen van de elektrische lading in de luch en Nish..." En Nish besprong. En bereed. Ja, het was geen enkele vraag voor haar wanneer dit toekomstige kindje verwekt zou zijn. Tijdens de komeet, iets meer dan een maand geleden.
Re: We find our own way
Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 21:10
Ze moest een beetje glimlachen om Moyra en gaf haar nog maar eens haar thee aan. In elk geval nam ze het nieuws goed op. "De komeet was krachtig dit jaar. Waarschijnlijk zijn de goden jullie goedgezind. Ik heb nog nooit van zoiets gehoord." Ze kende genoeg verhalen over vreemde en machtige dingen en raadsels, maar als er iets was wat zeker was, dan was het wel dat Fiach pas kinderen kregen als ze getrouwd waren. Maar misschien was dat altijd al de bedoeling geweest van Nish. Ze wist het niet. Hoewel ze dingen kon aanvoelen en sommige dingen gewoon zeker wist, was er ook een heleboel verborgen voor Anann.
"Het komt wel goed meisje. Laat maar weten als ik wat voor je kan doen." vitaminen geven of.. andere dingen als dit toch een weg was die de twee niet in wilden slaan.
"Het komt wel goed meisje. Laat maar weten als ik wat voor je kan doen." vitaminen geven of.. andere dingen als dit toch een weg was die de twee niet in wilden slaan.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 21:18
"Dat zal ik doen," waarop ze haar thee opdronk, Anann dankte voor haar tijd en weer vertrok. Op de terugweg kon ze het niet helpen dat van tijd tot tijd haar hand steeds weer op haar buik kwam te liggen. En dat de vraag omhoog kwam hoe ze dit Nish ging vertellen, en hoe hij zou reageren. Maar dat was niet echt iets dat ze kon voorspellen, ze wist dat het alleen maar duidelijk zou worden als ze het vertelde. En dat ze dat beter zo snel mogelijk kon doen...
Toen hij aan het eind van de middag thuis kwam, Moyra had geen idee waar hij zo lang was geweest, stond zij voor de verandering in de keuken. Koken was iets dat ze kon, maar wat hij vaker deed. Al was het maar omdat Moyra niet altijd wegwijs werd uit de kruiden van Vexgarde. Ze moest echt bij haar volgende bezoek aan Ramal een hele wagen met Ramalaanse kruiden mee terug nemen...
"Hey lieverd," groette ze hem met een warme glimlach. Haar zachte houding was, sinds het nieuws van Anann, niet meer veranderd. "Eten is bijna klaar en wat dacht je ervan om daarna gewoon lekker op de bank te hangen vanavond?" Vaak gingen ze op vrijdagavond toch nog wel een drankje doen in Saoirse, al was het maar om Gennat en Iriza te zien. Of andere vrienden. Maar vanavond wilde Moyra Nish even helemaal voor haarzelf.
Toen hij aan het eind van de middag thuis kwam, Moyra had geen idee waar hij zo lang was geweest, stond zij voor de verandering in de keuken. Koken was iets dat ze kon, maar wat hij vaker deed. Al was het maar omdat Moyra niet altijd wegwijs werd uit de kruiden van Vexgarde. Ze moest echt bij haar volgende bezoek aan Ramal een hele wagen met Ramalaanse kruiden mee terug nemen...
"Hey lieverd," groette ze hem met een warme glimlach. Haar zachte houding was, sinds het nieuws van Anann, niet meer veranderd. "Eten is bijna klaar en wat dacht je ervan om daarna gewoon lekker op de bank te hangen vanavond?" Vaak gingen ze op vrijdagavond toch nog wel een drankje doen in Saoirse, al was het maar om Gennat en Iriza te zien. Of andere vrienden. Maar vanavond wilde Moyra Nish even helemaal voor haarzelf.
Re: We find our own way
Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 21:28
Het rook heerlijk in huis en Nish omarmde haar vanachteren. Hij trok haar even naar zich toe en kuste haar warm. "Klinkt helemaal geweldig lieverd."
Tijdens het eten ging het over de dagelijkse dingen. Het klaarmaken van de nieuwe Argos en wanneer ze hulp nodig hadden. Zijn lopende en nieuwe projecten en wat al niet meer. Het was ontspannen en huiselijk en Nish genoot er enorm van. Hij had een poos gedacht dat hij nooit zou settelen maar dit voelde ontzettend goed. Hij wilde Moyra nooit meer kwijt.
Dus toen ze lekker op de bank zaten, zij zowat op zijn schoot en rug tegen zijn borst, met een deken om, vond Nish dat hij het niet meer hoefde uit te stellen. Het was even friemelen onder de deken, maar hij wist de ring uit zijn broekzak te halen.
"Moyra.. Ik wil met jou mijn leven delen. Al het moeilijke, al het fijne en goede. Ik wil je nooit meer verliezen. Wil je met me trouwen?" Hij glimlachte haar toe, enkel liefde was van hem af te lezen.
Tijdens het eten ging het over de dagelijkse dingen. Het klaarmaken van de nieuwe Argos en wanneer ze hulp nodig hadden. Zijn lopende en nieuwe projecten en wat al niet meer. Het was ontspannen en huiselijk en Nish genoot er enorm van. Hij had een poos gedacht dat hij nooit zou settelen maar dit voelde ontzettend goed. Hij wilde Moyra nooit meer kwijt.
Dus toen ze lekker op de bank zaten, zij zowat op zijn schoot en rug tegen zijn borst, met een deken om, vond Nish dat hij het niet meer hoefde uit te stellen. Het was even friemelen onder de deken, maar hij wist de ring uit zijn broekzak te halen.
"Moyra.. Ik wil met jou mijn leven delen. Al het moeilijke, al het fijne en goede. Ik wil je nooit meer verliezen. Wil je met me trouwen?" Hij glimlachte haar toe, enkel liefde was van hem af te lezen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 21:40
Hij was haar voor geweest. Voor ze iets kon vertellen kwam de zware vraag. Dit keer was ze wel totaal verbijsterd en keek ze even met grote ogen over haar schouder naar Nish. En dus bleef het een paar lange seconden doodstil. Van die seconden die voor degene die deze vraag stelt echt een marteling zijn.
"Ja," klonk er zacht, voordat ze zich omdraaide en met benen aan weerszijden van zijn heupen met haar gezicht naar hem toe weer op zijn schoot ging zitten. Haar armen sloeg ze om zijn nek terwijl ze hem bedekte onder hete kussen. "Ja ja ja, natuurlijk wil ik met je trouwen." Wow, dit had ze niet aan zien komen. Dat hij hiermee bezig was.
"Ja," klonk er zacht, voordat ze zich omdraaide en met benen aan weerszijden van zijn heupen met haar gezicht naar hem toe weer op zijn schoot ging zitten. Haar armen sloeg ze om zijn nek terwijl ze hem bedekte onder hete kussen. "Ja ja ja, natuurlijk wil ik met je trouwen." Wow, dit had ze niet aan zien komen. Dat hij hiermee bezig was.
Re: We find our own way
Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 21:44
Ja, het was zeker een marteling. Maar als ze niet wilde trouwen, betekende het niet het einde van hun relatie. Dat hield Nish zichzelf dan maar voor. Dus toen ze eindelijk reageerde, vloog de opluchting door hem heen. Lachend kuste hij haar terug en hield haar even vast. Om vervolgens de ring om te doen. Trouwdatum kwam later wel. Eerst maar eens genieten dat ze het wilde. Dat ze klaar was om ja te zeggen op deze vraag, toonde zeker hoe ver ze samen waren gekomen. "Ik houd van je, m'n lief!" Om haar vervolgens nog eens te kussen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 21:51
"Ik ook van jou schat," zei ze met een warme glimlach om haar lippen tegen de zijne aan. Waarna ze nog even bewonderend naar de ring keek. Goed, dat zou iets zijn waar ze aan moest wennen. Het gewicht aan haar hand, dat ze metaal om haar vinger voelde, en om het te zien. Na nog een lange, rustige zoen, ging ze weer met haar rug tegen zijn borst op zijn schoot zitten. Heel tevreden en warm en rustig nam ze haar kop thee weer in haar handen en nam een slok. En zo bleef ze een tijdje zitten, om dit te laten bezinken. Tot de kop leeg was en weer op het bijzettafeltje stond. Zacht pakte ze Nish' handen vast en legde ze beiden op haar buik, met de hare eroverheen. Even twijfelde ze of ze hem dit nu al moest vertellen, of dat ze moest wachten. Maar als dit iets was wat ze nu nog niet zagen zitten, dan was het wel iets waarvoor ze beter zo snel mogelijk naar Anann kon gaan. Goed... Daar ging hij dan.
"Hmm... Ik denk dat ik ook een verassing voor jou heb, verloofde," zei ze zacht, terwijl ze naar hem opkeek.
"Hmm... Ik denk dat ik ook een verassing voor jou heb, verloofde," zei ze zacht, terwijl ze naar hem opkeek.
Re: We find our own way
Berichtdoor Ravief » 27 Okt 2020, 22:05
Die grijns ging voorlopig niet meer van zijn gezicht. Al zou het nog vijf jaar duren dat Moyra ook echt de rituelen wilde aangaan, ze had ja gezegd! Er kwam een dag en dan waren ze man en vrouw. Nish nam haar in zijn armen en drukte een kus op haar zwarte krullen. Hij wilde net zijn boek pakken, toen ze beide handen naar haar buik leidde en de hare erop legde. Ah, knuffeltijd was nog niet voorbij, blijkbaar. Met een glimlachje nestelde Nish zich weer op de bank.
Verbaasd keek hij haar aan. Maar haar volgende woorden drongen niet echt door. Zwanger? Maar..? Hoe dan? Hij wist ook wel 'hoe' maar.. maar.. Hij stond echt even uit, voordat hij weer op aarde kwam. "En.. vindt je dat.. oké?" Vragend nam hij Moyra op. Ze hadden het eigenlijk nog nooit over kinderen gehad. Hij wilde zeker wel een gezin, maar was Mo daar klaar voor? Was hij daar klaar voor?
Zijn handen streelden teder haar buik waar nog niets te zien was en waar iets geheims bezig was om ooit een baby te worden. Zijn houding verzachtte. Hij kon vast wel leren om een goede vader te zijn.
Verbaasd keek hij haar aan. Maar haar volgende woorden drongen niet echt door. Zwanger? Maar..? Hoe dan? Hij wist ook wel 'hoe' maar.. maar.. Hij stond echt even uit, voordat hij weer op aarde kwam. "En.. vindt je dat.. oké?" Vragend nam hij Moyra op. Ze hadden het eigenlijk nog nooit over kinderen gehad. Hij wilde zeker wel een gezin, maar was Mo daar klaar voor? Was hij daar klaar voor?
Zijn handen streelden teder haar buik waar nog niets te zien was en waar iets geheims bezig was om ooit een baby te worden. Zijn houding verzachtte. Hij kon vast wel leren om een goede vader te zijn.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Berichtdoor varden » 27 Okt 2020, 22:20
Waarop Moyra hem weer aankeek en met een warme glimlach op haar gezicht glimlachte, voor ze zich uitrekte en hem zacht kuste. "Helemaal oke," zei ze zacht.
_________
-Epiloog-
"He lieverd," klonk er vrolijk door de gang toen Moyra binnenliep en ze haar dochtertje Catha in haar armen opving. De vierjarige had al net zoveel energie als haar vader en was nog op de leeftijd dat dat overal op werd botgevierd. Grinnikend nam Moyra Catha op haar arm terwijl ze verder naar binnenliep. Zoals meestal als ze thuiskwam na werk stond Nish in de keuken. "Waarom ga je je niet omkleden? Itamaha en dad'i zijn hier ieder moment." Het was de eerste keer dat ze haar ouders zover had gekregen dat ze naar Vexgarde zouden komen, en zelfs een weekend bij hen zouden verblijven. Moyra wist nog steeds niet zeker of ze hen voor wilde stellen aan Nish' ouders, maar dit was een begin. Ze zette Catha weer op de grond, legde haar tas in de hoek en liep op Nish af. De Argos 2 liep als een trein, met als gevolg dat ze al na het eerste jaar aanzienlijk meer personeel had kunnen aannemen. Waaronder iemand die haar om 4 uur kwam helpen en de nachtdienst daarna op zich nam.
Met een glimlach liep ze op Nish af en knuffelde hem van achteren. Haar ring glom kort in een strook binnenvallend zonlicht, het laatste van de milde zomerdag. Ze genoot van het gevoel van hem tegen haar aan, zoals ze elke dag nog altijd deed. Soms kon Moyra het nog steeds niet geloven dat ze zoveel geluk had door hem te vinden, en met de jaren was ze milder geworden in haar oordeel over de vloek die hen in de eerste instantie aan elkaar had verbonden. Ja, het had goed uitgepakt. Heel goed zelfs.
"Lieverd," zei ze zacht. "Ik denk dat ik je iets te vertellen heb dat je even moet horen voordat mijn ouders binnenkomen..." Met glinsterende ogen keek ze naar hem op toen hij omkeek, voor ze zijn vrije hand pakte en die zacht op haar buik legde. Zoals ze vier jaar daarvoor ook had gedaan, die avond dat hij haar ten huwelijk had gevraagd.
_________
-Epiloog-
"He lieverd," klonk er vrolijk door de gang toen Moyra binnenliep en ze haar dochtertje Catha in haar armen opving. De vierjarige had al net zoveel energie als haar vader en was nog op de leeftijd dat dat overal op werd botgevierd. Grinnikend nam Moyra Catha op haar arm terwijl ze verder naar binnenliep. Zoals meestal als ze thuiskwam na werk stond Nish in de keuken. "Waarom ga je je niet omkleden? Itamaha en dad'i zijn hier ieder moment." Het was de eerste keer dat ze haar ouders zover had gekregen dat ze naar Vexgarde zouden komen, en zelfs een weekend bij hen zouden verblijven. Moyra wist nog steeds niet zeker of ze hen voor wilde stellen aan Nish' ouders, maar dit was een begin. Ze zette Catha weer op de grond, legde haar tas in de hoek en liep op Nish af. De Argos 2 liep als een trein, met als gevolg dat ze al na het eerste jaar aanzienlijk meer personeel had kunnen aannemen. Waaronder iemand die haar om 4 uur kwam helpen en de nachtdienst daarna op zich nam.
Met een glimlach liep ze op Nish af en knuffelde hem van achteren. Haar ring glom kort in een strook binnenvallend zonlicht, het laatste van de milde zomerdag. Ze genoot van het gevoel van hem tegen haar aan, zoals ze elke dag nog altijd deed. Soms kon Moyra het nog steeds niet geloven dat ze zoveel geluk had door hem te vinden, en met de jaren was ze milder geworden in haar oordeel over de vloek die hen in de eerste instantie aan elkaar had verbonden. Ja, het had goed uitgepakt. Heel goed zelfs.
"Lieverd," zei ze zacht. "Ik denk dat ik je iets te vertellen heb dat je even moet horen voordat mijn ouders binnenkomen..." Met glinsterende ogen keek ze naar hem op toen hij omkeek, voor ze zijn vrije hand pakte en die zacht op haar buik legde. Zoals ze vier jaar daarvoor ook had gedaan, die avond dat hij haar ten huwelijk had gevraagd.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten
Schrijf mee aan de RPG: Vauclair.
Neem eens een kijkje op onze Wordpress omgeving!
Feedback? Geef het door aan een van de administrators. We zijn dol op mensen die laten weten wat ze denken.
Over Mriswah
Mriswah is al sinds 2005 een plek waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.
- Alle tijden zijn UTC+02:00
- Omhoog
- Verwijder alle forumcookies
Over ons
Mriswah is al sinds 2005 een forum waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.