MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 11 Aug 2016, 21:16
Melenwyn wuifde Von nog even uit en stond toen voor een dilemma. Aarzelend keek ze Amiel aan. Ze wou dat ze een pasklaar antwoord voor hem had, maar toen hij het haar zo vroeg, wist ze het niet meteen. Het was iets wat ook door haar hoofd gespeeld had op weg naar huis. Wilde ze een man die nu als een halve vreemde aanvoelde naast haar in bed? Maar hij was en bleef haar man. Bovendien was ze het helemaal niet gewoon dat hij ook zo onzeker was. Hij was degene die knopen doorhakte! "Ik... Ik weet het niet," zei ze uiteindelijk eerlijk. Maar kon ze Amiel het bed ontzeggen? Eigenlijk wou ze hem het liefst bij haar hebben, het bed had afgelopen nacht al zo leeg aangevoeld. "Voor mijn part kun je in bed. Ik denk niet dat de zetel super comfortabel kan liggen.. Waar voel jij je het meest comfortabel?" kaatste ze de bal terug. Nooit had één van hen op de bank geslapen of dat zelfs maar overwogen.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 11 Aug 2016, 21:45
"Bed klinkt goed," antwoordde hij met een glimlach, ook niet gewend aan zijn eigen aarzelingen. Helemaal niet als het om een bed ging! Uiteindelijk kleedde hij zich snel uit, tot op zijn boxer en verwarmde het bed terwijl Melenwyn nog even in de badkamer bezig was. Door alle indrukken was hij al half in slaap toen zij bij hem in bed kroop, maar schrok wakker van haar kou. Bijna gaf hij een gil en draaide zich geschrokken om, toch wel blij dat hij zijn kreet had weten in te houden. "Jemig," bromde hij en moest daarna lachen. "Wat ben je koud!! Ik zal die voeten van je eens nieuw leven in blazen." Amiel dook onder de deken en kroop naar het voeteneind en nam haar ene voet in zijn handen en liet zijn warme magie door haar heen sijpelen, om de andere voet dezelfde behandeling te geven.
Toen hij weer normaal lag, ging hij voorzichtig bij haar liggen, met een klein beetje ruimte tussen hen in voor haar vleugels. Maar zo zou zijn warmte wel naar haar overslaan.
Toen hij weer normaal lag, ging hij voorzichtig bij haar liggen, met een klein beetje ruimte tussen hen in voor haar vleugels. Maar zo zou zijn warmte wel naar haar overslaan.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 11 Aug 2016, 21:55
Het was vreemd hoe Amiel haar bleef verbazen. Hij bleef kleine gebaren doen die ze anders normaal vond, of toch zeer op prijs stelde, maar niet van 'deze' Amiel zou verwachten. Hoelang was het geleden sinds ze voor het eerst haar koude voeten tegen zijn benen had aangedrukt, zoekend naar warmte? Ja, ze herinnerde zich dat moment nog goed genoeg, toen hij terugkwam van zijn 'reis', ze hem verzorgd had in de ziekenboeg en hij uiteindelijk bij haar in bed belandde omdat dat nu eenmaal handiger was dan naar zijn kamer te gaan. Tegelijkertijd met haar voeten, verwarmde Amiel ook haar hart enigszins en aarzelend -en slaperig- wist ze hem toe te glimlachen.
"Dank je, dat is een héél pak beter. Anders vrees ik dat ik je nog wel een paar keer wakker had gemaakt om je warmte te stelen," merkte ze plagerig op.
Gewoontegetrouw ging ze op haar zij liggen, naar hem toe gericht en bracht haar vleugels tot een ontspannen houding. In de badkamer had ze even gesukkeld om er olie op te krijgen en het uiteindelijk opgegeven. Nu trok ze haar kussen dichter naar zich toe en liet haar blik loom op hem rusten. "blij dat je hier slaapt," mompelde ze nog vaag, al half in slaap nu ze lekker lag en hij er -op z'n minst fysiek- was. De storm aan vragen was even gaan liggen.
"Dank je, dat is een héél pak beter. Anders vrees ik dat ik je nog wel een paar keer wakker had gemaakt om je warmte te stelen," merkte ze plagerig op.
Gewoontegetrouw ging ze op haar zij liggen, naar hem toe gericht en bracht haar vleugels tot een ontspannen houding. In de badkamer had ze even gesukkeld om er olie op te krijgen en het uiteindelijk opgegeven. Nu trok ze haar kussen dichter naar zich toe en liet haar blik loom op hem rusten. "blij dat je hier slaapt," mompelde ze nog vaag, al half in slaap nu ze lekker lag en hij er -op z'n minst fysiek- was. De storm aan vragen was even gaan liggen.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 14 Aug 2016, 18:48
Ondanks zijn vermoeidheid, bleef Amiel nog heel lang wakker. Het was gek om bij haar in bed te liggen en te slapen, maar ergens in de nacht lukte het alsnog. Nog gekker dan dat was het opstaan. Hij vond een stel kleren wat hem wel aansprak en kleedde zich in een donkere broek en een blauw overhemd. Zoals altijd (behalve dan dat hij het niet wist) was hij als eerste op. Rustig maakte hij een ontbijt voor zichzelf en ging op zijn gemakje eten en thee drinken.
Goed, het was zondag en dat betekende geen werk als afleiding en een dag waarbij de kinderen dus vermaakt moesten worden en het eigenlijk gezinstijd was. Amiel baalde nog steeds dat het bezoekje aan de bar niets had opgeleverd en brak zijn hoofd over hoe hij vandaag door moest komen. Ja hoor, eventjes in twee dagen tijd tien jaar aan herinneringen terug toveren. Werkte magie maar op die manier!
Toch besteedde hij zijn tijd nog best goed. Hij schreef een pixie naar zijn moeder (ook al was dat niet echt wat hij wilde) en schreef een naar Kaspar, of de man alsjeblieft kon komen om hier een beetje licht op te werpen. Anders zou hij langskomen, maar hij had geen idee waar het Schoolhoofd was. Daarna zocht hij een kapper, die toch zeker tien tot vijftien centimeter van zijn haar haalde. Direct krulde het een stuk meer en nu kwam het niet meer tot halverwege zijn rug, maar een paar centimeter over zijn schouders. Poeh he, wat een gewicht!
Toen hij terug kwam waren de monstertjes ook al op en hij hielp hen met ontbijt en het was een poosje hangen en wurgen en zoeken naar wat hij met die kinderen moest doen. Amiel was dan ook blij toen Mel zich uit bed wist te wurmen en met de thee hadden ze ineens een klop op de deur.
Kaspar was direct gekomen na het warrige berichtje van de professor Spreuken en begroette de kinderen rustig vroeg ze om hun mooiste kleurplaat. Daar waren ze wel even zoet mee. Met een zachte glimlach gaf hij Melenwyn een omhelzing en Amiel een rustige knik.
"Wat is er precies aan de hand? Want dat berichtje daar kon ik niet zoveel mee.." half automatisch keek hij naar Mel, tenslotte waren zij beter bevriend en spraken ze heel vaak en vertrouwelijk met elkaar.
Goed, het was zondag en dat betekende geen werk als afleiding en een dag waarbij de kinderen dus vermaakt moesten worden en het eigenlijk gezinstijd was. Amiel baalde nog steeds dat het bezoekje aan de bar niets had opgeleverd en brak zijn hoofd over hoe hij vandaag door moest komen. Ja hoor, eventjes in twee dagen tijd tien jaar aan herinneringen terug toveren. Werkte magie maar op die manier!
Toch besteedde hij zijn tijd nog best goed. Hij schreef een pixie naar zijn moeder (ook al was dat niet echt wat hij wilde) en schreef een naar Kaspar, of de man alsjeblieft kon komen om hier een beetje licht op te werpen. Anders zou hij langskomen, maar hij had geen idee waar het Schoolhoofd was. Daarna zocht hij een kapper, die toch zeker tien tot vijftien centimeter van zijn haar haalde. Direct krulde het een stuk meer en nu kwam het niet meer tot halverwege zijn rug, maar een paar centimeter over zijn schouders. Poeh he, wat een gewicht!
Toen hij terug kwam waren de monstertjes ook al op en hij hielp hen met ontbijt en het was een poosje hangen en wurgen en zoeken naar wat hij met die kinderen moest doen. Amiel was dan ook blij toen Mel zich uit bed wist te wurmen en met de thee hadden ze ineens een klop op de deur.
Kaspar was direct gekomen na het warrige berichtje van de professor Spreuken en begroette de kinderen rustig vroeg ze om hun mooiste kleurplaat. Daar waren ze wel even zoet mee. Met een zachte glimlach gaf hij Melenwyn een omhelzing en Amiel een rustige knik.
"Wat is er precies aan de hand? Want dat berichtje daar kon ik niet zoveel mee.." half automatisch keek hij naar Mel, tenslotte waren zij beter bevriend en spraken ze heel vaak en vertrouwelijk met elkaar.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 14 Aug 2016, 19:44
Melenwyn had zich nog maar net aangekleed en de slaap uit haar ogen gewreven toen Kaspar aanklopte. Hoewel ze niet zo gesteld was op sociaal contact zo vroeg op de dag, was ze maar al te blij haar beste vriend te zien. "Dag Kas," groette ze hem zacht en zijn omhelzing beantwoordde ze met een behoorlijk stevige knuffel. Die van Von gisteren had al deugd gedaan, maar nu kon ze het wederom gebruiken. "Ga even zitten." Ze leidde hem naar de keuken, gezien ze daar rustig konden praten en er minder kans was dat de kinderen onverwacht binnen konden vallen.
Meteen zette ze hem een kop thee voor en ging tegenover hem aan tafel zitten, een blik werpend op Amiel, waarop ze even op haar onderlip beet. Wat had hij met zijn haar gedaan? Het was vreemd om hem zo te zien. Zo voelde hij steeds meer aan als iemand anders.. Het zou wel weer terug groeien, bezwoer ze, maar ze herinnerde zich maar weer al te goed hoe hij zijn haar het liefst had. Had hij zich al die jaren aan haar grillen aangepast? Melenwyn scheurde haar blik van hem los en liet haar ogen op Kaspar rusten, zoekend naar vertrouwen en troost. "Amiel.. Sinds gisteren is hij een stuk van zijn geheugen kwijt," kwam ze meteen ter zake.
Meteen zette ze hem een kop thee voor en ging tegenover hem aan tafel zitten, een blik werpend op Amiel, waarop ze even op haar onderlip beet. Wat had hij met zijn haar gedaan? Het was vreemd om hem zo te zien. Zo voelde hij steeds meer aan als iemand anders.. Het zou wel weer terug groeien, bezwoer ze, maar ze herinnerde zich maar weer al te goed hoe hij zijn haar het liefst had. Had hij zich al die jaren aan haar grillen aangepast? Melenwyn scheurde haar blik van hem los en liet haar ogen op Kaspar rusten, zoekend naar vertrouwen en troost. "Amiel.. Sinds gisteren is hij een stuk van zijn geheugen kwijt," kwam ze meteen ter zake.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 14 Aug 2016, 20:28
Oké, dat was iets wat hij nog niet eerder had meegemaakt. En Kaspar had in zijn leven al behoorlijk wat meegemaakt. Fronsend nam hij de man op en merkte ook de verandering in haardracht -het zat zelfs weer in een staartje!
"Wat ben je precies kwijt aan herinneringen?" hij hoopte dat Amiel ging zeggen dat het wel meeviel, maar gezien de gezelligheid in huis had Kaspar wel een vermoeden.
"Ongeveer een jaar of negen, tien. Ik weet nog dat jullie samen waren," antwoordde Amiel rustig, zich van geen kwaad bewust dat hij zijn haar had gedaan. Heel rustig was hij ook niet, maar hij hoopte wel dat Kaspar iets had aan bevestiging of kon zeggen wat hij moest doen.
"Dat is veel en onhandig," oordeelde Kaspar zonder er bij na te denken en ging toen verder met wat basisvragen. Wat had zich daarvoor afgespeeld? Wat had hij gedronken en gegeten? Had hij iemand ontmoet in de pub? Hadden ze geen antwoorden in de pub kunnen vinden? Was hij daar zeker van?
Na ongeveer elke vraag, keek Amiel een beetje chagrijniger. "Denk je nou echt dat ik die vragen niet zelf al heb gesteld? Kom op man! Als dit je poging tot helpen is.." Hij stond op en beende heen en weer. Dit schoot voor geen meter op. Natuurlijk waren ze bij de kroeg geweest en hadden ze iedereen ondervraagt. Nou ja, hij had dat gedaan en Melenwyn had overgegeven. Zijn blik gleed over haar heen en hij ging weer zitten, half denkend dat al die stress niet goed voor haar kon zijn.
"Eigenlijk vertel je me dat je hier niets van weet en je ook niets weet wat kan helpen?"
Kaspar stak afwerend zijn handen op. "Hé zeg, ik ben geen arts en zelfs die hebben hier geen wondermiddeltje voor. Ik denk wel dat je gelijk hebt en dat je iets binnen hebt gekregen. Ik vraag me alleen af of het zo heeft moeten uitpakken. Ik ben hier als vriend, Amiel en dat is niet direct het antwoord wat je wil hebben, maar wel het enige wat je nu kan krijgen." Oef man.. dit was inderdaad de oude Amiel. Wat een omschakeling. Van top man en topvader naar... kortaf en ontactisch en wat al niet meer.
"Ga veel schrijven, ga naar je lokaal, doe dingen die je normaal zou doen. Dat wekt als het goed is herinneringen op."
"Wat ben je precies kwijt aan herinneringen?" hij hoopte dat Amiel ging zeggen dat het wel meeviel, maar gezien de gezelligheid in huis had Kaspar wel een vermoeden.
"Ongeveer een jaar of negen, tien. Ik weet nog dat jullie samen waren," antwoordde Amiel rustig, zich van geen kwaad bewust dat hij zijn haar had gedaan. Heel rustig was hij ook niet, maar hij hoopte wel dat Kaspar iets had aan bevestiging of kon zeggen wat hij moest doen.
"Dat is veel en onhandig," oordeelde Kaspar zonder er bij na te denken en ging toen verder met wat basisvragen. Wat had zich daarvoor afgespeeld? Wat had hij gedronken en gegeten? Had hij iemand ontmoet in de pub? Hadden ze geen antwoorden in de pub kunnen vinden? Was hij daar zeker van?
Na ongeveer elke vraag, keek Amiel een beetje chagrijniger. "Denk je nou echt dat ik die vragen niet zelf al heb gesteld? Kom op man! Als dit je poging tot helpen is.." Hij stond op en beende heen en weer. Dit schoot voor geen meter op. Natuurlijk waren ze bij de kroeg geweest en hadden ze iedereen ondervraagt. Nou ja, hij had dat gedaan en Melenwyn had overgegeven. Zijn blik gleed over haar heen en hij ging weer zitten, half denkend dat al die stress niet goed voor haar kon zijn.
"Eigenlijk vertel je me dat je hier niets van weet en je ook niets weet wat kan helpen?"
Kaspar stak afwerend zijn handen op. "Hé zeg, ik ben geen arts en zelfs die hebben hier geen wondermiddeltje voor. Ik denk wel dat je gelijk hebt en dat je iets binnen hebt gekregen. Ik vraag me alleen af of het zo heeft moeten uitpakken. Ik ben hier als vriend, Amiel en dat is niet direct het antwoord wat je wil hebben, maar wel het enige wat je nu kan krijgen." Oef man.. dit was inderdaad de oude Amiel. Wat een omschakeling. Van top man en topvader naar... kortaf en ontactisch en wat al niet meer.
"Ga veel schrijven, ga naar je lokaal, doe dingen die je normaal zou doen. Dat wekt als het goed is herinneringen op."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 18 Aug 2016, 20:06
Melenwyn wist niet waarop ze gerekend had. Waarom had ze ergens verwacht of gehoopt dat Kaspar alle antwoorden zou hebben? Ze wist tenslotte dat haar beste vriend ook gewoon een Shanea was en zelfs een schoolhoofd niet alles wist. Het enige wat hij nu immers suggereerde waren inderdaad dingen die ze zelf al hadden bedacht en uit hadden geprobeerd. Tot nu toe leek niets echter effectief te zijn, zelfs Amiel gewoon zijn gang laten gaan en een gezindag samen besteden had niet geholpen. Maar goed, het was nog maar dag twee, ze moest niet wanhopen.
Tijdens het gesprek blikte ze van de ene man naar de ander, maar Kaspar leek vooral bezorgd en Amiel geërgerd(?) en onrustig. Amiels houding was zelfs.. enerverend. Om den duur frunnikte ze weer wat en roerde ze in haar mok thee ter afleiding. Op het einde probeerde ze haar stem terug te vinden.
"Liev- Amiel, ik denk dat Kaspar een punt heeft. Misschien helpt trainen om je gedachten even te verzetten? Het is iets wat je zondagochtend vaak doet." En het zou haar wat tijd geven met Kaspar.
Tijdens het gesprek blikte ze van de ene man naar de ander, maar Kaspar leek vooral bezorgd en Amiel geërgerd(?) en onrustig. Amiels houding was zelfs.. enerverend. Om den duur frunnikte ze weer wat en roerde ze in haar mok thee ter afleiding. Op het einde probeerde ze haar stem terug te vinden.
"Liev- Amiel, ik denk dat Kaspar een punt heeft. Misschien helpt trainen om je gedachten even te verzetten? Het is iets wat je zondagochtend vaak doet." En het zou haar wat tijd geven met Kaspar.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 19 Aug 2016, 11:08
Hij keek van de een naar de ander en beende toen maar weg. Hij kleedde zich om in zijn trainingskleren en mompelde iets wat verdacht veel op 'whatever' leek. Zonder verder nog te groeten, ging Amiel naar het veldje waar hij altijd trainde. In elk geval was dat nog hetzelfde gebleven. Hij kon nauwelijks geloven dat Melenwyn hem zowat de kamer had uitgejaagd en nu bij Kaspar zat. Nogal woest begon hij aan zijn oefeningen.
Kaspar keek de man na en zuchtte eens. Ja, wat had de Elf dan verwacht? Dat hij even met zijn vingers zou knippen en het ongedaan zou maken? Amiel was de expert als het om magie ging, niet hij! Daarna ging zijn blik naar zijn dierbare vriendin en besefte dat hij wel wat anders aan zijn hoofd had dan de Nachtelf verwijten maken over zijn gedrag. "Hoe gaat het, lieverd?" vroeg hij zachtjes en nam haar op.
Kaspar keek de man na en zuchtte eens. Ja, wat had de Elf dan verwacht? Dat hij even met zijn vingers zou knippen en het ongedaan zou maken? Amiel was de expert als het om magie ging, niet hij! Daarna ging zijn blik naar zijn dierbare vriendin en besefte dat hij wel wat anders aan zijn hoofd had dan de Nachtelf verwijten maken over zijn gedrag. "Hoe gaat het, lieverd?" vroeg hij zachtjes en nam haar op.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 20 Aug 2016, 13:44
Melenwyn had Amiels blik wel gezien toen hij vertrok en wederom had ze naar het tafelblad gekeken. Ze had hem heus niet willen wegsturen! Maar er was niets met hem aan te vangen en ze tsja, als ze eerlijk was dan had ze het wel nodig dat hij even wegging, moest ze even een momentje hebben met haar beste vriend om alles op een rijtje te zetten. Bovendien wist ze dat sport hem ook hielp om stoom af te blazen. Tegen de tijd dat hij terugkwam zou hij zich vast een stuk beter voelen of dat hoopte ze toch.
Toch kon ze het niet helpen dat ze enkele tranen moest wegpinken toen Amiel met zo'n stuurse blik wegging en Kaspar dan weer zo lief deed. "Niet zo geweldig. Alles was net eindelijk goed en dan dit. Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet aanvangen! En het spijt me zo dat ik je hierheen gesleurd heb, ik weet dat je wel leukere dingen te doen hebt, vooral in het weekend." Al was dat eigenlijk Amiel geweest.
Toch kon ze het niet helpen dat ze enkele tranen moest wegpinken toen Amiel met zo'n stuurse blik wegging en Kaspar dan weer zo lief deed. "Niet zo geweldig. Alles was net eindelijk goed en dan dit. Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet aanvangen! En het spijt me zo dat ik je hierheen gesleurd heb, ik weet dat je wel leukere dingen te doen hebt, vooral in het weekend." Al was dat eigenlijk Amiel geweest.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 09 Sep 2016, 11:43
"Kom op, Mel, daar zijn we vrienden voor," wierp Kaspar tegen en omarmde haar eventjes. Daarna ging hij nog eens met haar rustig alles langs wat er was gebeurd en wat ze allemaal al hadden geprobeerd. "Ik zou inderdaad aanraden om de dag door te brengen zoals jullie altijd doen, maar als je dat niet ziet zitten wil ik wel de rest van de dag op de kinderen passen." Het was eigenlijk het enige aanbod wat Kaspar haar kon doen. In al zijn jaren op aarde had hij nog nooit zoiets meegemaakt, maar hij beloofde om wat van zijn contacten een bericht te sturen om te informeren of zij meer wisten.
"Het spijt me, lieverd, maar ik denk dat je je er op moet instellen dat het nog wel eventjes kan duren." Wat natuurlijk niet was wat ze wilde horen.
"Het spijt me, lieverd, maar ik denk dat je je er op moet instellen dat het nog wel eventjes kan duren." Wat natuurlijk niet was wat ze wilde horen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten
Schrijf mee aan de RPG: Vauclair.
Neem eens een kijkje op onze Wordpress omgeving!
Feedback? Geef het door aan een van de administrators. We zijn dol op mensen die laten weten wat ze denken.
Over Mriswah
Mriswah is al sinds 2005 een plek waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.
- Alle tijden zijn UTC+02:00
- Omhoog
- Verwijder alle forumcookies
Over ons
Mriswah is al sinds 2005 een forum waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.