Melenwyn wist niet waar te beginnen met vertellen. Hoe pakte ze dit aan? Er waren zoveel vragen, er was zoveel in de lucht! Momenteel wist ze ook niet goed wat het beste was en hoewel ze zichzelf rustig probeerde te houden ging ze met haar vingers door haar lange lokken. Inmiddels keek ze hem echter weer aan en ze zag dat de onzekerheid en de vragen op zijn gezicht geschreven stonden. Voor een ander was het misschien niet zo duidelijk, maar na al die tijd samen wist ze wel zijn houding af te lezen. "Ik.. Ik moet zeggen, ik weet het ook niet zo goed," zei ze aarzelend. "Ik wil niet tegen hen liegen.. maar ik weet niet hoe ze hierop zouden reageren. We kunnen het misschien wel proberen en als het niet lukt hen alsnog uit logeren sturen." Haar vastberadenheid was kortstondig geweest. Wat nu? Amiel had gelijk. Wat als het langer duurde? Bovendien wou ze haar kinderen helemaal niet uit de buurt hebben.
"Laten we vandaag proberen, als je wilt... Normaal sta jij de zaterdag vroeger op, met Aran en Lisse en gaan jullie al buiten spelen en ontbijten. Soms ga je trainen, maar meestal ben je wel met de kinderen bezig. Overdag koken we samen, gaan we wandelen of naar het bos of verbeter je huiswerk.. maar meestal doe je je werk in de week zodat we het weekend samen hebben," begon Melenwyn enigszins aarzelend te vertellen.
MA - toekomst
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 03 Aug 2016, 20:28
Hij glimlachte lichtjes naar haar. Goed, ze was net zo onzeker als hij en hij vermoedde dat als ze echt een stel waren, hij meestal al wel een houding of een antwoord had op de meeste vraagstukken. Niet liegen tegen de kinderen leek verstandig, maar ze moesten wel wat verzinnen omdat hij anders dan anders zou zijn. Tenslotte was hij getrouwd en dat zag hij zichzelf echt niet doen. "Laten we het proberen," stemde Amiel met een knikje in en voelde al iets van hoop flakkeren. Hij overdacht hun dag en keek naar de tijd, en nam een besluit. "We zouden wat hapjes klaar kunnen maken en een wandeling om het meer kunnen doen? En iets van een mini-picknick? Het ziet er goed uit buiten en het zou jammer zijn om dan de hele dag binnen te blijven."
Zo gezegd, zo gedaan. Ze bedachten iets om tegen Aran en Lisse te zeggen voor als Amiel er met zijn hoofd niet bij was en maakten een mand met eten klaar en deden er een kleed in. Zodra ze het de kinderen hadden verteld, waren die enthousiast en werd er een bal gepakt om mee te nemen. Al snel ging het gezinnetje naar buiten en Amiel nam verbaasd het een en ander in zich op. Ze deden rustig aan en terwijl Lisse en Aran balletje trapten, liep hij naast Melenwyn iets achter hen. Eigenlijk wilde hij haar vragen naar hun ontmoeting, hoe ze zo bij elkaar waren gekomen, maar iets weerhield hem ervan. Hij ontspande een beetje in de heerlijke buitenlucht en nam de omgeving met hernieuwde interesse op. Ook merkte hij dat een deel van zijn magie in de bescherming van het kasteel was opgeborgen. Tjonge jonge, wie had dat gedacht?!
Af en toe keek hij opzij en probeerde een onderwerp te verzinnen. Moest hij haar vragen naar haar favoriete kleur, over haar toekomstwensen, over... moest hij een poging doen om haar weer te leren kennen? Amiel kon het niet helemaal opbrengen, wetende dat al die vragen haar pijn gingen doen maar kwam uiteindelijk met een andere vraag. "Wat.. wat is er gebeurd? Tussen jou en Kaspar? Ik kan me dat gala nog heel goed herinneren. Hij nam nooit een date mee en.." Amiel haalde zijn schouders op. "Het leek passend, op dat moment." Wat had ervoor gezorgd dat zij uit elkaar waren gegaan en hij zich uiteindelijk aan deze dame had gebonden?
"Ik bedoel het niet vervelend, maar.. mijn hoofd blijft daar een beetje haken." Het was immers ongeveer het laatste wat hij zich nog helder voor de geest kon halen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ze bedachten iets om tegen Aran en Lisse te zeggen voor als Amiel er met zijn hoofd niet bij was en maakten een mand met eten klaar en deden er een kleed in. Zodra ze het de kinderen hadden verteld, waren die enthousiast en werd er een bal gepakt om mee te nemen. Al snel ging het gezinnetje naar buiten en Amiel nam verbaasd het een en ander in zich op. Ze deden rustig aan en terwijl Lisse en Aran balletje trapten, liep hij naast Melenwyn iets achter hen. Eigenlijk wilde hij haar vragen naar hun ontmoeting, hoe ze zo bij elkaar waren gekomen, maar iets weerhield hem ervan. Hij ontspande een beetje in de heerlijke buitenlucht en nam de omgeving met hernieuwde interesse op. Ook merkte hij dat een deel van zijn magie in de bescherming van het kasteel was opgeborgen. Tjonge jonge, wie had dat gedacht?!
Af en toe keek hij opzij en probeerde een onderwerp te verzinnen. Moest hij haar vragen naar haar favoriete kleur, over haar toekomstwensen, over... moest hij een poging doen om haar weer te leren kennen? Amiel kon het niet helemaal opbrengen, wetende dat al die vragen haar pijn gingen doen maar kwam uiteindelijk met een andere vraag. "Wat.. wat is er gebeurd? Tussen jou en Kaspar? Ik kan me dat gala nog heel goed herinneren. Hij nam nooit een date mee en.." Amiel haalde zijn schouders op. "Het leek passend, op dat moment." Wat had ervoor gezorgd dat zij uit elkaar waren gegaan en hij zich uiteindelijk aan deze dame had gebonden?
"Ik bedoel het niet vervelend, maar.. mijn hoofd blijft daar een beetje haken." Het was immers ongeveer het laatste wat hij zich nog helder voor de geest kon halen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 04 Aug 2016, 13:14
Het was vreemd om naast Amiel te lopen zonder hem aan te raken. Normaal zou hij een arm om haar middel hebben geslagen of zouden ze verder gaan met hun vingers verstrengeld. Hoe serieus en afstandelijk hij naar anderen toe ook kon zijn, zijn openbare tekenen van affectie naar haar en de kinderen toe was iets waar hij zich nooit voor geschaamd leek te hebben. Sterker nog, hij zou met geheven hoofd en trots op hen het kasteel verlaten. Hij was degene met het zelfvertrouwen en de trots, niet zij. Nu hield ze haar handen echter gevouwen over haar buik en frunnikte ze af en toe aan haar mantel. Voor ze het kasteel verlaten hadden waren ze nog de een en ander tegen gekomen die hen begroetten, niemand leek vreemd op te kijken van het gezinnetje dat op stap ging.
Terwijl ze langzaamaan vooruit gingen blikte ook Melenwyn opzij naar hem, nam zijn uitdrukking op, probeerde zijn gedachten te peilen. Wat ging er in naam van de goden door zijn hoofd heen? Uiteindelijk bleef haar blik op de kinderen rusten, die gierden van het lachen en elkaar uitdaagden om sneller te lopen of betere passen te geven. Gelukkig leken die zich even geen vragen meer te stellen bij de vreemde sfeer die er hing en konden ze naar hartelust ravotten. Melenwyn probeerde haar negativiteit, weemoed, van zich af te zetten. De picknick zou vast werken. Het was een uitstekend idee! Het was immers een van de dingen die ze maar al te graag samen deden, vooral omdat ze dan zo'n beetje een date konden hebben terwijl Aran en Lisse zich uitleefden. Het zou vast helpen. Hij zou zich vast iets herinneren en alles zou weer goedkomen. Ze moest niet zo negatief denken. Sinds wanneer was ze een pessimist? De manier waarop hij hun aanhoudende stilte uiteindelijk doorbrak, verraste haar echter, al had ze zelf niet het gepaste onderwerp gevonden. Moest ze hem random dingen beginnen vertellen in de hoop dat het zijn geheugen 'activeerde'? "Kaspar?" herhaalde ze verbaasd, een ongemakkelijk lachje om haar lippen. "Dat heb je me nooit gevraagd." Het was een onderwerp geweest dat ze nooit eerder hadden aangeraakt, net zoals zij niet sprak over de vrouwen waar hij mee geslapen had. Wilde hij weten waarom ze iets begonnen waren of..? In plaats van verder te twijfelen begon Melenwyn te vertellen. "Kaspar verwelkomde me heel warm toen ik net op Eldon gearriveerd was en we groeiden naar elkaar toe. Hij was heel lief voor me en.. uiteindelijk hebben we een eindje gedatet, ik denk, een dik halfjaar?" Oef, het was zo lang geleden! "Maar het was duidelijk dat we niet voor elkaar gemaakt zijn, dat hij niet degene was met wie ik de rest van mijn leven wil spenderen en vice versa. Hij blijft wel een goeie vriend, ook van jou.." Vreemd. Ze dacht nooit over Kaspar na als haar 'ex', maar nu was dat wel weer duidelijk. "Ik weet niet of je je dat kunt voorstellen."
Terwijl ze langzaamaan vooruit gingen blikte ook Melenwyn opzij naar hem, nam zijn uitdrukking op, probeerde zijn gedachten te peilen. Wat ging er in naam van de goden door zijn hoofd heen? Uiteindelijk bleef haar blik op de kinderen rusten, die gierden van het lachen en elkaar uitdaagden om sneller te lopen of betere passen te geven. Gelukkig leken die zich even geen vragen meer te stellen bij de vreemde sfeer die er hing en konden ze naar hartelust ravotten. Melenwyn probeerde haar negativiteit, weemoed, van zich af te zetten. De picknick zou vast werken. Het was een uitstekend idee! Het was immers een van de dingen die ze maar al te graag samen deden, vooral omdat ze dan zo'n beetje een date konden hebben terwijl Aran en Lisse zich uitleefden. Het zou vast helpen. Hij zou zich vast iets herinneren en alles zou weer goedkomen. Ze moest niet zo negatief denken. Sinds wanneer was ze een pessimist? De manier waarop hij hun aanhoudende stilte uiteindelijk doorbrak, verraste haar echter, al had ze zelf niet het gepaste onderwerp gevonden. Moest ze hem random dingen beginnen vertellen in de hoop dat het zijn geheugen 'activeerde'? "Kaspar?" herhaalde ze verbaasd, een ongemakkelijk lachje om haar lippen. "Dat heb je me nooit gevraagd." Het was een onderwerp geweest dat ze nooit eerder hadden aangeraakt, net zoals zij niet sprak over de vrouwen waar hij mee geslapen had. Wilde hij weten waarom ze iets begonnen waren of..? In plaats van verder te twijfelen begon Melenwyn te vertellen. "Kaspar verwelkomde me heel warm toen ik net op Eldon gearriveerd was en we groeiden naar elkaar toe. Hij was heel lief voor me en.. uiteindelijk hebben we een eindje gedatet, ik denk, een dik halfjaar?" Oef, het was zo lang geleden! "Maar het was duidelijk dat we niet voor elkaar gemaakt zijn, dat hij niet degene was met wie ik de rest van mijn leven wil spenderen en vice versa. Hij blijft wel een goeie vriend, ook van jou.." Vreemd. Ze dacht nooit over Kaspar na als haar 'ex', maar nu was dat wel weer duidelijk. "Ik weet niet of je je dat kunt voorstellen."
Laatst gewijzigd door Maanwezen op 05 Aug 2016, 21:35, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 05 Aug 2016, 21:28
Misschien was het niet zo'n goed idee geweest, maar het was het eerste idee wat hij had gehad en ze hadden samen afgesproken om een normale dag te proberen. Tot nu toe leek niets bekend en werden er geen herinneringen opgehaald. Hij voelde zich alleen maar ongemakkelijk omdat het hem meer dan duidelijk was dat dit normaal een moment van genegenheid zou zijn. Daarnaast was het onderwerp misschien minder handig dan hij had gedacht. De vraag was echter gesteld en Amiel kon hem niet zomaar meer terugnemen. Bovendien wilde hij eigenlijk wel een antwoord. Dat hij zo'n vage kreeg, zette hem aan het denken. 'Ze waren niet voor elkaar gemaakt'? Hoe wist je nou dat je niet voor elkaar gemaakt was? Wat maakte dat zij voor elkaar gemaakt waren dan? Hij aarzelde wat om door te vragen. Hoe wist ze dat ze niet bij hem wilde blijven? "Dus jullie groeiden uit elkaar? Of werden weer vrienden?" er moest iets voorgevallen zijn waardoor je besluit een relatie te beëindigen, toch?
Amiel haalde lichtjes zijn schouders op. "Niet echt. Ik herinner me Markus goed. Maar dat was half vriendschap, half samenwerking. Ik weet niet of ik voorbij Kaspar's rank kan kijken om vertrouwelijk met hem te praten."
Amiel haalde lichtjes zijn schouders op. "Niet echt. Ik herinner me Markus goed. Maar dat was half vriendschap, half samenwerking. Ik weet niet of ik voorbij Kaspar's rank kan kijken om vertrouwelijk met hem te praten."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 05 Aug 2016, 21:43
Oef! Dat was eigenlijk best een moeilijke vraag, iets waar ze geen weg mee kon, zelfs na al die jaren. Het leek zo ver af maar als hij erop begon door te vragen.. als hij het haar als haar Amiel had gevraagd was het misschien nog anders geweest, maar nu voelde hij iets meer aan als vreemde en was ze meteen bang om beoordeeld, bekritiseerd te worden. Wat als ze hem alles vertelde en hij het niet begreep? Zou dat een negatief effect hebben? Bovendien was het niet iets wat hij normaal wist. "Wel.. we hebben samen beslist om als vrienden verder te gaan. Maar, ik weet niet, dat doet er nu niet meer toe. Het werkte gewoon niet. Soms is er niets meer dan vriendschap en is er niet meteen iets verkeerd." Het onderwerp maakte haar ietwat ongemakkelijk en ze kreeg het er wat warm van. Haar wangen stonden vast rood. Goed bezig Melenwyn! "Hij is een goede man, maar.. kunnen we het er misschien niet meer over hebben? Het is te.. ik weet niet, voor mij speelt het geen rol meer." Oké ze was in herhaling aan het vallen! "Voor jou is het misschien recent, maar voor mij is dit een eeuwigheid geleden en doet het er niet meer toe. Er is altijd maar één man geweest voor mij."
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 05 Aug 2016, 22:09
Lichtjes fronsend nam Amiel haar op. Zijn blik gleed over haar wangen en haar vleugels en haar houding en haar handen. Zei ze nou werkelijk drie keer hetzelfde? Het doet er niet toe? "Oké, rustig maar," mompelde hij en wendde zich van haar af en liep weer verder. Goed, er was dus wel wat gebeurd maar ze hadden het er nooit over gehad en ze was niet van plan om hem het nu aan de neus te hangen. Hij dacht er een poosje over, maar wist dat er geen antwoord zou komen en bleef dus weer een hele tijd stil.
Af en toe kreeg hij de bal toegespeeld van Aran of Lisse en schopte die dan rustig terug en dan waren die twee weer een hele tijd zoet. Dus er was voor haar altijd maar één man geweest? Vanuit haar ooghoeken nam hij haar op. "Wat was het eerste wat opviel waardoor je dacht dat ik dan wel degene was om je leven mee te delen?" Waardoor was haar oog op hem gevallen? "Of viel ik eerst voor jou en.." daar hield hij op. Zijn zin afmaken met 'heb ik je overgehaald dat ik de ware was' was misschien niet zo'n goede tekst. "En kwam van het één het ander?"
Af en toe kreeg hij de bal toegespeeld van Aran of Lisse en schopte die dan rustig terug en dan waren die twee weer een hele tijd zoet. Dus er was voor haar altijd maar één man geweest? Vanuit haar ooghoeken nam hij haar op. "Wat was het eerste wat opviel waardoor je dacht dat ik dan wel degene was om je leven mee te delen?" Waardoor was haar oog op hem gevallen? "Of viel ik eerst voor jou en.." daar hield hij op. Zijn zin afmaken met 'heb ik je overgehaald dat ik de ware was' was misschien niet zo'n goede tekst. "En kwam van het één het ander?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 05 Aug 2016, 22:23
Oef de situatie werd ingewikkelder dan ze had gedacht. Maar er waren bepaalde dingen die ze Amiel niet meteen kon vertellen, zeker niet nu, zeker niet met hoe hij nu was! Bij de goden, ze mocht er niet aan denken hoe hij zou reageren. De volgende vraag deed haar wat lachen. Aangezien de kinderen niet van haar verwachtten dat ze meedeed aan de voetbal had ze tijd gehad om op adem te komen en haar gedachten te ordenen.
"Wel.." dit ging hij misschien niet geloven. "Mijn oog was al van in het begin op je gevallen, al was dat oppervlakkig, je zelfvertrouwen en uitstraling trokken me aan, maar ik hield me op een afstand, vanwege.. je reputatie." Melenwyn hoopte maar dat hij wist wat ze daarmee bedoelde. Dat moest ze toch niet toelichten? "En... toen was jij degene die avances begon te maken. Ik ging er eerst niet op in omdat ik niet dacht dat je het meende. Waarom zou iemand als jij immers op iemand als ik vallen? Maar toen bleek dat je wel degelijk iets voor me voelde, toen ik merkte dat er een lieve trouwe doorgedreven man onder die ruwe bolster schuil ging.. ik vind het moeilijk om het uit te leggen, vooral omdat het in het begin nogal woelig was. Het heeft een eind geduurd eer we door kalmere wateren voeren en ik door had dat je serieus was over wat je voor me voelde. Misschien... ik denk dat het was toen we een vampierenaanval hadden. Vampieren hadden het kasteel overgenomen en wilden dat jij hen hielp onderrichten in magie. En.. de manier waarop je me toen beschermd hebt deed me realiseren dat je oprecht was." Was haar uitleg ook maar op een of andere manier goed over gekomen? Er was zoveel te zeggen. Ze voelde zoveel voor hem dat het moeilijk was te zeggen wat er eerst was.
"Wel.." dit ging hij misschien niet geloven. "Mijn oog was al van in het begin op je gevallen, al was dat oppervlakkig, je zelfvertrouwen en uitstraling trokken me aan, maar ik hield me op een afstand, vanwege.. je reputatie." Melenwyn hoopte maar dat hij wist wat ze daarmee bedoelde. Dat moest ze toch niet toelichten? "En... toen was jij degene die avances begon te maken. Ik ging er eerst niet op in omdat ik niet dacht dat je het meende. Waarom zou iemand als jij immers op iemand als ik vallen? Maar toen bleek dat je wel degelijk iets voor me voelde, toen ik merkte dat er een lieve trouwe doorgedreven man onder die ruwe bolster schuil ging.. ik vind het moeilijk om het uit te leggen, vooral omdat het in het begin nogal woelig was. Het heeft een eind geduurd eer we door kalmere wateren voeren en ik door had dat je serieus was over wat je voor me voelde. Misschien... ik denk dat het was toen we een vampierenaanval hadden. Vampieren hadden het kasteel overgenomen en wilden dat jij hen hielp onderrichten in magie. En.. de manier waarop je me toen beschermd hebt deed me realiseren dat je oprecht was." Was haar uitleg ook maar op een of andere manier goed over gekomen? Er was zoveel te zeggen. Ze voelde zoveel voor hem dat het moeilijk was te zeggen wat er eerst was.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 05 Aug 2016, 23:06
Wat verrast keek hij opzij en nam haar lachje op, maar luisterde vooral. Nee, ze hoefde hem niet echt iets te vertellen of zijn reputatie. Ook al herinnerde hij zich maar een paar jaar, en herinnerde zich wel wat avontuurtjes. Dat zou de meesten wel afschrikken als ze wat serieus' wilden en als hij Melenwyn zo opnam dan was zij niet het type voor een one-night-stand. De rest was een beetje een schok. Zelfvertrouwen en uitstraling? Nou, daar was momenteel heel weinig van over. Maar Amiel kon zich zo voorstellen dat hij inderdaad degene was die de leiding nam. Misschien moest hij die man maar weer wat meer zijn.
Haar volgende woorden waren een beetje pijnlijk eigenlijk. Want waarom was hij op haar gevallen? Zou hij dat weer kunnen ontdekken? Wílde hij dat weer ontdekken, was misschien de meer geschikte vraag. Bijna lachte hij schamper. Lief? Hij? "Het klinkt als iemand die ik had kunnen zijn ja," beaamde hij zacht. Als het niet aan zijn opvoeding had gelegen. Als hij niet zoveel haat kon voelen. Als hij zich niet had afgesloten alles om zich heen. Als hij niet het leger was in gegaan. Als hij zich niet bezig had gehouden met de duistere kant van magie. Als, als, als. Zijn houding werd ietsjes teruggetrokken toen hij aan thuis dacht en aan al zijn fouten. Of waren het geen fouten? Was dat gewoon wie hij was en hoorde te zijn? Door en door Nachtelf. Amiels gezicht betrok en hij keek naar de kinderen en daarna naar Melenwyn. Waarom zou hij haar besmetten met zijn bestaan?
Haar volgende woorden waren een beetje pijnlijk eigenlijk. Want waarom was hij op haar gevallen? Zou hij dat weer kunnen ontdekken? Wílde hij dat weer ontdekken, was misschien de meer geschikte vraag. Bijna lachte hij schamper. Lief? Hij? "Het klinkt als iemand die ik had kunnen zijn ja," beaamde hij zacht. Als het niet aan zijn opvoeding had gelegen. Als hij niet zoveel haat kon voelen. Als hij zich niet had afgesloten alles om zich heen. Als hij niet het leger was in gegaan. Als hij zich niet bezig had gehouden met de duistere kant van magie. Als, als, als. Zijn houding werd ietsjes teruggetrokken toen hij aan thuis dacht en aan al zijn fouten. Of waren het geen fouten? Was dat gewoon wie hij was en hoorde te zijn? Door en door Nachtelf. Amiels gezicht betrok en hij keek naar de kinderen en daarna naar Melenwyn. Waarom zou hij haar besmetten met zijn bestaan?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Maanwezen » 05 Aug 2016, 23:20
Melenwyn had zijn gezicht opgenomen, maar moest even slikken om zijn woorden. 'Het klinkt als iemand die ik had kunnen zijn'. Dat klonk zo definitief, alsof hij die persoon niet meer was! Maar die was hij wel. Misschien was het beter om niet te hard door te draven over hoe zachtaardig en lief hij was, hoe zorgzaam en teder. Het waren geen eigenschappen waarvoor hij zichzelf zou roemen. "Het is wie je bent, voor mij.. voor de kinderen. Het heeft lang geduurd eer ik doorhad dat je menens was, eer ik je durfde vertrouwen en.. Ik heb het gevoel dat ik je elke dag nog een beetje meer leer kennen. Het klinkt nu vast heel vreemd in je oren, misschien overdondert dit je, maar.. ik zou niemand anders meer willen. Ik zie je graag," zei ze zacht, het laatste in het Elfs. Haar woorden klonken echter gepassioneerd en er had een vuur in haar ogen gebrand die niet altijd duidelijk was, zeker niet wanneer haar onzekerheid zo de kop op stak. Maar van één ding was ze zeker en dat was dat ze van hem hield en hem nooit kwijt wou. Ze had haar trouwgeloften nooit licht genomen en zeker nu niet. Ze zou haar wederhelft terug krijgen.Doordat ze zich zo op hem gefocust had lette ze niet op en struikelde ze -waarschijnlijk over haar eigen voeten. Automatisch greep ze naar hem voor steun.
Re: MA - toekomst
Berichtdoor Ravief » 06 Aug 2016, 00:04
Het heeft lang geduurd voordat ze hem vertrouwde? Voordat .. hij zuchtte en draaide zich even van haar af om na te denken en wist net op tijd terug te draaien om haar op te vangen. Het ging meer per ongeluk dan dat hij het zo had bedacht, maar hield haar staande. Een stuk meer geëmotioneerd dan hij wilde, keek hij Melenwyn aan. "Oké, ten eerste zijn die eerste woorden niet heel bemoedigend en ten tweede heb ik geen idee wie ik ben, oké?" Amiel deed zijn best om zijn stem te bedwingen wat nogal een beheersing was. Zodra hij doorhad dat Melenwyn goed stond, liet hij haar los. "Ik weet niet wat dat betekent en ik weet niet wie ik ben. Ik herken me niet in wat je zegt. Als ik die man ben.. dan.. dan.." hij hakkelde en struikelde over zijn woorden en wist niet echt wat hij eigenlijk wilde zeggen. Hij zweeg een poosje en draaide wanhopig bij haar weg en riep zichzelf tot orde. Rustig, Amiel, rustig. Je vindt heus wel iets.
"Laten we ons richten op die bar. Daar krijgen we antwoorden." Waarna hij bij haar wegliep en de kinderen inhaalde en met hen voetbalde, want dat was iets waar hij niet onderuit kwam. Maar daarna hadden ze honger en werd er een plekje opgezocht om te zitten met het kleed en het eten.
"Laten we ons richten op die bar. Daar krijgen we antwoorden." Waarna hij bij haar wegliep en de kinderen inhaalde en met hen voetbalde, want dat was iets waar hij niet onderuit kwam. Maar daarna hadden ze honger en werd er een plekje opgezocht om te zitten met het kleed en het eten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 25 gasten
Schrijf mee aan de RPG: Vauclair.
Neem eens een kijkje op onze Wordpress omgeving!
Feedback? Geef het door aan een van de administrators. We zijn dol op mensen die laten weten wat ze denken.
Over Mriswah
Mriswah is al sinds 2005 een plek waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.
- Alle tijden zijn UTC+02:00
- Omhoog
- Verwijder alle forumcookies
Over ons
Mriswah is al sinds 2005 een forum waar schrijvers elkaar ontmoeten om aan elkaars verhalen te werken.