Aran en Lisse mochten dan misschien wel bijna volwassen zijn, voor haar waren ze nog altijd kinderen die moesten verzorgd en gekoesterd worden. Maar Amiel had gelijk, ze waren groot genoeg om voor zichzelf te zorgen en Melenwyn was er rotsvast van overtuigd dat de twee dat goed zouden doen. Toch zat het haar niet helemaal lekker. Hopelijk bleven hun kinderen inderdaad gezond, ze waren jong en veerkrachtig. Maar haar prioriteit moest nu hier liggen. Hoe sneller ze beter waren en iedereen om hen heen ook, hoe sneller ze terug konden naar hun gezin.
Melenwyn bleef hem stevig vasthouden en toen zijn armen om haar heen sloten kon ze zich even enigszins ontspannen, al betekende dat niet dat ze zich niet belabberd bleef voelen, maar het was een grote troost. Even zuchtte ze, maar ze beantwoordde zijn blik en knikte langzaam bij zijn mededeling. Nee, liegen was bijlange na niet de beste optie nu. Ze moesten beiden weten waar ze stonden en het was maar al te goed dat hij hier eerlijk over kon zijn en hij dit niet voor haar verborgen hield. Als dat na al die jaren huwelijk nog zo geweest zou zijn was het pas problematisch geweest. Toch deed het geen deugd om te horen dat zijn immuunsysteem het ook begeven had. Hopelijk zou het nog even duren voor hij verder verzwakte en ook op een ziekenbed terecht kwam.. "Ik heb koorts, sta ook onvast op mijn benen en heb net moeten overgeven," zei ze enigszins droog, maar stilletjes. Het was gelukkig eerder de analytische kant van de dokter die nu sprak en niet de bezorgde moeder. Want oh wat was ze bang dat ze één van haar geliefden aangestoken had. "Heb je nog iets nieuws ontdekt?" voegde ze er nog snel aan toe, gezien ze niet te lang wou stilstaan bij haar eigen fysieke toestand. Zolang ze nog kon staan moest er iets gedaan worden.
Een tijdlang hield Aran Lisse stevig vast en zweeg hij, maar daarna mompelde hij zacht. "Het komt in orde. Ik ben hier ook nog. Geen zorgen, we pakken die twee monstertjes wel samen aan." Alsof hun zusjes hun grootste zorg waren. Maar wat moest hij anders zeggen? Er was niets wat zij konden doen. Arandur had dan wel wat kennis van kruiden gezien zijn interesse erin en gezien hun moeder hen maar al te vaak vertelde over de respectievelijke geneeskrachtige eigenschappen, maar als hun ouders al niets wisten, hoe konden zij het dan met hun beperkte ervaring?
Belevenissen van Destan en Aya
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Met moeite liet de leeuw zich kalmeren en begon toen zacht te spinnen door de handen in zijn vacht en de aanwezigheid van de Nimf die hij liefhad. Zacht jankte hij en de ogen van het beest stonden droef. Het dier voelde een stuk beter aan dan de mens dat Amiel gelijk had. Hij was stervende, en er zou niets tegen te doen zijn tenzij er op wonderbaarlijke wijze ineens een geneesmiddel werd gevonden. Dat het niet goed ging met de leeuw was ook te zien. Het dier was mager, zwak, en zijn vacht was niet zo glanzend als normaal. Weer drukte hij zijn kop tegen Nova aan en keek toen naar het ene hummeltje. Waar was hun andere? Het dier wist dat hij niet veel tijd zou hebben om afscheid te nemen.
Themis eindigde aan Edmond's bed en streek zacht met haar hand door zijn haar. "Hé lieverd," zei ze zacht. Ze wist als geen ander hoe Nova zich nu voelde, met haar eigen man ook ziek. Bovendien waren haar zorgen groot. Ze had niet zoveel medische kennis, maar meer dan genoeg om te weten hoe slecht het met Sam en Aya en de pups ging. Aya had inmiddels net zulke pijn als Sam hoewel ze minder hard achteruit ging.
Aya, die zichzelf voor eventjes uit bed had gewerkt om naar de wc te gaan en nog iets van een korte douche te nemen zodat ze zich nog een beetje 'vrouw' kon voelen. Nu staarde ze uit het raam naar buiten, haar kids lagen te slapen in het bed. Des? Haar stem klonk zelfs over de band zwak. Ze miste hem, verlangde naar hem, maar tegelijk wist ze niet of het goed was voor hem dat hij haar en de kids zo zag.
Boaz lag die nacht verslagen naar het plafond te staren. Hij had het niet durven zeggen tegen Amiel die middag tijdens diens controle, omdat hij Kaspar niet nog meer zorgen wilde laten maken, maar hij merkte dat zijn benen in een rap tempo achteruit gingen. Hij voelde zijn beiden voeten niet meer, en bij zijn slechte been was dat nu al tot zijn knie uitgezaaid. Het was iets waar de man een behoorlijke klap door had gekregen. Wat als hij verlamd zou raken? Wat moest hij dan? Wat kon hij dan nog in Klein-Eldon betekenen? Zou Kaspar nog met hem verder willen als hij maar een halve man was? Boaz beet zo hard op zijn lip, om de tranen die hij voelde tegen te gaan, dat hij niet veel later bloed proefde.
Themis eindigde aan Edmond's bed en streek zacht met haar hand door zijn haar. "Hé lieverd," zei ze zacht. Ze wist als geen ander hoe Nova zich nu voelde, met haar eigen man ook ziek. Bovendien waren haar zorgen groot. Ze had niet zoveel medische kennis, maar meer dan genoeg om te weten hoe slecht het met Sam en Aya en de pups ging. Aya had inmiddels net zulke pijn als Sam hoewel ze minder hard achteruit ging.
Aya, die zichzelf voor eventjes uit bed had gewerkt om naar de wc te gaan en nog iets van een korte douche te nemen zodat ze zich nog een beetje 'vrouw' kon voelen. Nu staarde ze uit het raam naar buiten, haar kids lagen te slapen in het bed. Des? Haar stem klonk zelfs over de band zwak. Ze miste hem, verlangde naar hem, maar tegelijk wist ze niet of het goed was voor hem dat hij haar en de kids zo zag.
Boaz lag die nacht verslagen naar het plafond te staren. Hij had het niet durven zeggen tegen Amiel die middag tijdens diens controle, omdat hij Kaspar niet nog meer zorgen wilde laten maken, maar hij merkte dat zijn benen in een rap tempo achteruit gingen. Hij voelde zijn beiden voeten niet meer, en bij zijn slechte been was dat nu al tot zijn knie uitgezaaid. Het was iets waar de man een behoorlijke klap door had gekregen. Wat als hij verlamd zou raken? Wat moest hij dan? Wat kon hij dan nog in Klein-Eldon betekenen? Zou Kaspar nog met hem verder willen als hij maar een halve man was? Boaz beet zo hard op zijn lip, om de tranen die hij voelde tegen te gaan, dat hij niet veel later bloed proefde.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Amiel bleef de rest van de dag bij zijn vrouw in de buurt en ze letten op elkaar en vulden elkaar aan. Maar ze zorgden ook dat ze op tijd rust namen en elkaar afwisselden en zo toch wat uurtjes slaap konden meepikken.
Hij was blij dat Mel niet in de buurt was op de ochtend dat hij Sam vertelde over zijn vermoedens. Ja, als ze niets vonden dan was Sam stervende. Maar dan was iedereen hier stervende waarschijnlijk en dat was iets waar hij zich niet bij neer wilde leggen.
Amiel was opgelucht om te zien dat Nova haar vent kon kalmeren en de dag sleepte zich voort. Nova kreeg hem zover om terug te veranderen, ze hielp hem met wassen en kleren aan en bracht de wieg van Nyah dichterbij. Het was schrijnend om Sam zo zwak te zien en ze bleef de hele dag bij hem.
Er kwamen nieuwe patiënten en er vlogen af en toe wat pixies heen en weer. Tamira stuurde af en toe een berichtje naar Wystan en Amiel stelde een kort briefje op voor Aran en Lisse. Nog nooit had hij zolang gedaan over een briefje van maar een paar regels! Even keek hij naar Mel die hij naar bed had gestuurd voor een paar uurtjes en goed had toegedekt. Na nog wat naslagwerk te hebben gelezen maakte hij zijn ronde en keek even naar Edmond en Themis en liep de rest van de roedel na. Von had de band, maar Mano hielp hij met een pixie voor zijn vrouw en kids en Imre gaf hij nog wat medicatie. Sam leek eindelijk in slaap en Amiel stopte even toen hij bij Boaz kwam. Zorgzaam hielp hij hem met een miniem beetje verliggen en wat drinken en de dekens herschikken en de natte lappen opnieuw vochtig te maken. De kou hielp een klein beetje tegen de pijn, en alles wat hielp was welkom ondertussen. De man had niets tegen hem gezegd, maar zijn kleine testjes hadden genoeg verteld. Amiel keek even op hem neer en wist niet goed wat hij moest zeggen. Tenslotte hadden ze geen medicatie ontdekt (nog) en was de toekomst op dit moment niet heel rooskleurig. "Hé.. ik weet niet wat de toekomst brengt. Maar je kan wel van één ding zeker zijn." Hij sprak zachtjes. "Je hebt Kaspar voor altijd." Daar was hij zeker van.
Ook Edmond lag wakker, hoewel de meesten leken te slapen nu. De warme hand van zijn lief voelde geruststellend en Edmond kreeg bijna tranen in zijn ogen, maar wist het nog net tegen te houden. "Hé," fluisterde hij schor terug, zijn lichaam bevend en zwetend van de koorts en zijn blik net niet helder. "Hoe is het met Aelia?"
Destan schoot midden in de nacht wakker van de band. Een band die wel heel wiebelig en wankel voelde. Hij was toegang ontzegd tot de ziekenboeg, maar hij was wel vlakbij. Hij mocht ook zijn kamer niet meer uit en het besef dat al deze ellende mogelijk met hem te maken had, begon langzaam te dagen. Hey liefje. Enige verandering?
Hij was blij dat Mel niet in de buurt was op de ochtend dat hij Sam vertelde over zijn vermoedens. Ja, als ze niets vonden dan was Sam stervende. Maar dan was iedereen hier stervende waarschijnlijk en dat was iets waar hij zich niet bij neer wilde leggen.
Amiel was opgelucht om te zien dat Nova haar vent kon kalmeren en de dag sleepte zich voort. Nova kreeg hem zover om terug te veranderen, ze hielp hem met wassen en kleren aan en bracht de wieg van Nyah dichterbij. Het was schrijnend om Sam zo zwak te zien en ze bleef de hele dag bij hem.
Er kwamen nieuwe patiënten en er vlogen af en toe wat pixies heen en weer. Tamira stuurde af en toe een berichtje naar Wystan en Amiel stelde een kort briefje op voor Aran en Lisse. Nog nooit had hij zolang gedaan over een briefje van maar een paar regels! Even keek hij naar Mel die hij naar bed had gestuurd voor een paar uurtjes en goed had toegedekt. Na nog wat naslagwerk te hebben gelezen maakte hij zijn ronde en keek even naar Edmond en Themis en liep de rest van de roedel na. Von had de band, maar Mano hielp hij met een pixie voor zijn vrouw en kids en Imre gaf hij nog wat medicatie. Sam leek eindelijk in slaap en Amiel stopte even toen hij bij Boaz kwam. Zorgzaam hielp hij hem met een miniem beetje verliggen en wat drinken en de dekens herschikken en de natte lappen opnieuw vochtig te maken. De kou hielp een klein beetje tegen de pijn, en alles wat hielp was welkom ondertussen. De man had niets tegen hem gezegd, maar zijn kleine testjes hadden genoeg verteld. Amiel keek even op hem neer en wist niet goed wat hij moest zeggen. Tenslotte hadden ze geen medicatie ontdekt (nog) en was de toekomst op dit moment niet heel rooskleurig. "Hé.. ik weet niet wat de toekomst brengt. Maar je kan wel van één ding zeker zijn." Hij sprak zachtjes. "Je hebt Kaspar voor altijd." Daar was hij zeker van.
Ook Edmond lag wakker, hoewel de meesten leken te slapen nu. De warme hand van zijn lief voelde geruststellend en Edmond kreeg bijna tranen in zijn ogen, maar wist het nog net tegen te houden. "Hé," fluisterde hij schor terug, zijn lichaam bevend en zwetend van de koorts en zijn blik net niet helder. "Hoe is het met Aelia?"
Destan schoot midden in de nacht wakker van de band. Een band die wel heel wiebelig en wankel voelde. Hij was toegang ontzegd tot de ziekenboeg, maar hij was wel vlakbij. Hij mocht ook zijn kamer niet meer uit en het besef dat al deze ellende mogelijk met hem te maken had, begon langzaam te dagen. Hey liefje. Enige verandering?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Snikkend had Sam haar verteld wat Amiel had gezegd, hij was er duidelijk kwaad om ook al was dat niet op iemand in het bijzonder. Het idee dat hij er niet zou zijn om zijn kinderen op te zien groeien, dat hij Nova vaarwel zou moeten zeggen, dat maakte hem bijna ter plekke kapot. D ie avond had hij haar echter wel naar bed gestuurd, naar hun andere meisje die niet alleen moest zijn hele avonden. Toch kon hij de slaap niet vatten en hij had Amiel gevraagd om pen en papier. Bij kaarslicht, wakende over Nyah, was hij nu aan het schrijven. Elke keer weer een nieuwe pagina vol, die hij daarna steeds weer zorgvuldig bij de rest legde. Het schrijven gaf hem een beetje rust, hoewel er af en toe een vlek op het papier te zien was dat doordat hij niet altijd zijn tranen in bedwang kon houden. Als het hem echt teveel werd nam hij Nyah in zijn armen en zong zacht voor het meisje ook al was hij niet erg muzikaal.
Boaz reageerde amper op Amiel's woorden, reageerde ook amper op de koude doeken ook al werkte die wel degelijk verlichtend. Kaspar... Hoe kon hij hem vertellen dat hij verlamd zou worden? En... en tot waar zou die verlamming zijn? Zou hij wel zelf nog naar de wc kunnen, of zou hij dat ook niet meer voelen? En hoe zat het met de intieme kant van hun relatie?
Themis glimlachte droevig naar hem. "Ze heeft koorts, maar het lijkt alsof het duivelsbloed dat ze heeft haar een beetje beschermd." Hun dochter was ook ziek, maar niet zo erg als de rest die tegelijk met haar was binnengekomen.
Nee lieverd, ik mis je gewoon. Ik mis je stem, en je armen om me heen. Aya veegde een traan die wist te ontsnappen weg. Des, als dit over is. Kom... kom je dan weer thuis? Ze wilde hem niet langer missen, dat kon ze niet meer aan. Aya zei bewust 'als dit over is', ze wilde er niet aan denken wat er zou gebeuren mocht zij of één van de pups overlijden. Ze zouden wel iets vinden, toch?
Boaz reageerde amper op Amiel's woorden, reageerde ook amper op de koude doeken ook al werkte die wel degelijk verlichtend. Kaspar... Hoe kon hij hem vertellen dat hij verlamd zou worden? En... en tot waar zou die verlamming zijn? Zou hij wel zelf nog naar de wc kunnen, of zou hij dat ook niet meer voelen? En hoe zat het met de intieme kant van hun relatie?
Themis glimlachte droevig naar hem. "Ze heeft koorts, maar het lijkt alsof het duivelsbloed dat ze heeft haar een beetje beschermd." Hun dochter was ook ziek, maar niet zo erg als de rest die tegelijk met haar was binnengekomen.
Nee lieverd, ik mis je gewoon. Ik mis je stem, en je armen om me heen. Aya veegde een traan die wist te ontsnappen weg. Des, als dit over is. Kom... kom je dan weer thuis? Ze wilde hem niet langer missen, dat kon ze niet meer aan. Aya zei bewust 'als dit over is', ze wilde er niet aan denken wat er zou gebeuren mocht zij of één van de pups overlijden. Ze zouden wel iets vinden, toch?
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Melenwyn had haar opstandigheid in bedwang moeten houden toen ze naar bed gestuurd werd. Maar al te graag bleef ze druk in de weer en zelfs van daaruit probeerde ze het boek te doorbladeren, maar ze had haar lesje geleerd en wist dat ze moet rusten. De gedachte aan Amiel en haar kinderen hield haar sterk. Toch kon ze het niet nalaten om af en toe rond te lopen en zij die zwakker waren bij te staan. Er waren immers steeds minder handen om te helpen en zij die er waren zagen meer en meer af.
Na een paar onrustige uren slaap werd Melenwyn weer verdwaasd wakker, niet zeker hoe laat het was, hoeveel tijd er gepasseerd was. Vaag wreef ze in haar ogen en ze voelde dat er iets veranderd was. "Amiel?" riep ze automatisch uit, al was het niet al te luid. Maar haar man was vast bij een andere patiënt. Ze reikte naar het glas water naast haar en ging inwendig na wat ze allemaal voelde.
Te huize duVeresova ging het er gemoedelijk aan toe. Arandur probeerde enigszins normaal te doen, maar er waren geen lessen om naartoe te gaan en hij wist zich niet bezig te houden. Normaal zou hij maar al te graag door de bossen gaan zwerven, boeken lezen, nieuwe magie uittesten of zijn zusje uitdagen voor een rondje zwaardvechten (waarbij hij doorgaans in het stof beet, al was er een punt geweest waarop ze aan elkaar gewaagd waren geweest). Maar alles leek zinloos nu en ze hadden andere zorgen aan hun hoofd. Toch probeerde hij zijn zusjes te entertainen en leerde hen het een en ander bij. Vandaag had hij hen een minilesje gegeven over magische wezens en toen hen dat niet meer interesseerde probeerde hij hen af te leiden met wat magische trucs die hij van zijn vader geleerd had. De twee waren echter niet zo energiek als altijd en zelfs in bad zongen ze geen liedjes noch plonsden ze rond. Samen met Lisse had hij hen in bed gestoken en hadden ze in de woonkamer nog wat zitten praten, hun zorgen uitend en de briefjes van hun ouders koesterend. Toch bleef het hen beiden dwars zitten en op gegeven moment gingen ze terug de torenkamer in. Arandur voelde aan de beider voorhoofden van de kleintjes en wisselde een blik uit met zijn grootste zus. "Lisse.. Ik denk dat ze koorts hebben.." Het was een beetje 'stating the obvious', als dokterskinderen wisten ze op z'n minst dat nog wel, maar wat moesten ze hiermee aanvangen? Moesten ze hun kleine zusjes naar de quarantaine brengen? Naar de afgeschermde zone, waar de goden weten wat gebeurde? Aneya en Maëlys werden wakker van hun aanwezigheid en keken hun oudere broer en zus aan. Het was Aneya die eerst sprak. "Waar is mama? Ik wil mama," zei ze kleintjes.
Na een paar onrustige uren slaap werd Melenwyn weer verdwaasd wakker, niet zeker hoe laat het was, hoeveel tijd er gepasseerd was. Vaag wreef ze in haar ogen en ze voelde dat er iets veranderd was. "Amiel?" riep ze automatisch uit, al was het niet al te luid. Maar haar man was vast bij een andere patiënt. Ze reikte naar het glas water naast haar en ging inwendig na wat ze allemaal voelde.
Te huize duVeresova ging het er gemoedelijk aan toe. Arandur probeerde enigszins normaal te doen, maar er waren geen lessen om naartoe te gaan en hij wist zich niet bezig te houden. Normaal zou hij maar al te graag door de bossen gaan zwerven, boeken lezen, nieuwe magie uittesten of zijn zusje uitdagen voor een rondje zwaardvechten (waarbij hij doorgaans in het stof beet, al was er een punt geweest waarop ze aan elkaar gewaagd waren geweest). Maar alles leek zinloos nu en ze hadden andere zorgen aan hun hoofd. Toch probeerde hij zijn zusjes te entertainen en leerde hen het een en ander bij. Vandaag had hij hen een minilesje gegeven over magische wezens en toen hen dat niet meer interesseerde probeerde hij hen af te leiden met wat magische trucs die hij van zijn vader geleerd had. De twee waren echter niet zo energiek als altijd en zelfs in bad zongen ze geen liedjes noch plonsden ze rond. Samen met Lisse had hij hen in bed gestoken en hadden ze in de woonkamer nog wat zitten praten, hun zorgen uitend en de briefjes van hun ouders koesterend. Toch bleef het hen beiden dwars zitten en op gegeven moment gingen ze terug de torenkamer in. Arandur voelde aan de beider voorhoofden van de kleintjes en wisselde een blik uit met zijn grootste zus. "Lisse.. Ik denk dat ze koorts hebben.." Het was een beetje 'stating the obvious', als dokterskinderen wisten ze op z'n minst dat nog wel, maar wat moesten ze hiermee aanvangen? Moesten ze hun kleine zusjes naar de quarantaine brengen? Naar de afgeschermde zone, waar de goden weten wat gebeurde? Aneya en Maëlys werden wakker van hun aanwezigheid en keken hun oudere broer en zus aan. Het was Aneya die eerst sprak. "Waar is mama? Ik wil mama," zei ze kleintjes.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Nova had haar tranen zoveel mogelijk verbeten en hem stevig geknuffeld. "Het komt vast goed. We.. we verzinnen wel iets." Maar haar stem was gebroken geweest en voor een keer wist Nova niet vrolijk te doen tegen Senna en was het stil in het huisje, waar ook Aelia verbleef. Ze was niet ernstig genoeg om naar de ziekenboeg te gaan, maar Nova hield haar goed in de gaten en gaf haar een update over Edmond.
Hij pakte de hand van zijn vrouw vast en kneep zijn ogen dicht. Edmond zou niet snel toegeven (waar anderen bij waren) dat hij bang was. Hij lag naast Imre en die ging heel hard achteruit en hij had het nieuws over Sam heus wel gehoord. "Lief.. we moeten wat vinden. Nova kan niet.." hij slikte nerveus en kneep in haar hand. Hun geadopteerde dochter kon haar geliefde niet verliezen. Na alles wat ze had doorstaan. Oké, hij wilde ook nog wel wat langer leven maar zijn belangen lag nu eerst bij Sam. Er moest iets gedaan worden!
Ik wil naar je toe, maar ze laten me niet gaan. Ik ben vlakbij, lieverd. Destan was lichtjes wanhopig. Hij had geen idee wat er aan de hand was en hij mocht niet naar zijn zieke vrouw en kinderen. Het was waardeloos en voelde net zo goed als gevangen zitten als toen hij echt gevangen zat. Tenslotte kon hij nergens heen, want ondertussen zaten de deuren op slot. Lieverd, maak je om mij geen zorgen, het gaat goed. Richt je maar op beter worden.
Gezien Themis nog bezig was, liep Amiel bij Boaz weg en ging naar zijn vrouw. Daar zat hij een poosje te lezen, terwijl hij haar onrustige slaap in de gaten hield en af en toe naar patiënten ging. Hij liep net terug -het begon ondertussen al meer richting dag te lopen- toen hij haar stem hoorde. "Mel, lieverd? Wat is er?"
Het was niet per se nieuws wat Lisse wilde horen, helemaal niet na hoe lang de dag was geweest. Pfoei, ouderschap was echt iets wat onderschat werd! Want elke keer wat verzinnen om hen te vermaken en henzelf en eten enzo te regelen was een aardige dagtaak. Helemaal omdat hun zusjes behoorlijk hangerig waren en niet hun gebruikelijke vrolijke zelf. Lisse had hen een poosje bezig gehouden doordat ze haar haar mochten vlechten, maar zelfs dat had hen niet helemaal zoet gehouden.
Ook zij voelde aan de voorhoofden en fronste lichte. "We moeten pap en mam een pixie sturen. Misschien.. misschien is het iets anders?"
Even later klemde Maëlys zich aan haar vast. "Lisse," jengelde ze. "Ik heb buikpijn en mijn vleugels doen zeer!"
Nu keek Lisse helemaal zorgelijk en gaf Aran een zetje. "Schrijf jij een bericht?" Ze trok haar zusje op schoot en streelde door haar krullen maar wreef daarna zachtjes over haar buik. "Wil je een beetje water?"
Hij pakte de hand van zijn vrouw vast en kneep zijn ogen dicht. Edmond zou niet snel toegeven (waar anderen bij waren) dat hij bang was. Hij lag naast Imre en die ging heel hard achteruit en hij had het nieuws over Sam heus wel gehoord. "Lief.. we moeten wat vinden. Nova kan niet.." hij slikte nerveus en kneep in haar hand. Hun geadopteerde dochter kon haar geliefde niet verliezen. Na alles wat ze had doorstaan. Oké, hij wilde ook nog wel wat langer leven maar zijn belangen lag nu eerst bij Sam. Er moest iets gedaan worden!
Ik wil naar je toe, maar ze laten me niet gaan. Ik ben vlakbij, lieverd. Destan was lichtjes wanhopig. Hij had geen idee wat er aan de hand was en hij mocht niet naar zijn zieke vrouw en kinderen. Het was waardeloos en voelde net zo goed als gevangen zitten als toen hij echt gevangen zat. Tenslotte kon hij nergens heen, want ondertussen zaten de deuren op slot. Lieverd, maak je om mij geen zorgen, het gaat goed. Richt je maar op beter worden.
Gezien Themis nog bezig was, liep Amiel bij Boaz weg en ging naar zijn vrouw. Daar zat hij een poosje te lezen, terwijl hij haar onrustige slaap in de gaten hield en af en toe naar patiënten ging. Hij liep net terug -het begon ondertussen al meer richting dag te lopen- toen hij haar stem hoorde. "Mel, lieverd? Wat is er?"
Het was niet per se nieuws wat Lisse wilde horen, helemaal niet na hoe lang de dag was geweest. Pfoei, ouderschap was echt iets wat onderschat werd! Want elke keer wat verzinnen om hen te vermaken en henzelf en eten enzo te regelen was een aardige dagtaak. Helemaal omdat hun zusjes behoorlijk hangerig waren en niet hun gebruikelijke vrolijke zelf. Lisse had hen een poosje bezig gehouden doordat ze haar haar mochten vlechten, maar zelfs dat had hen niet helemaal zoet gehouden.
Ook zij voelde aan de voorhoofden en fronste lichte. "We moeten pap en mam een pixie sturen. Misschien.. misschien is het iets anders?"
Even later klemde Maëlys zich aan haar vast. "Lisse," jengelde ze. "Ik heb buikpijn en mijn vleugels doen zeer!"
Nu keek Lisse helemaal zorgelijk en gaf Aran een zetje. "Schrijf jij een bericht?" Ze trok haar zusje op schoot en streelde door haar krullen maar wreef daarna zachtjes over haar buik. "Wil je een beetje water?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis knikte alleen maar, ze wist exact wat Edmond wilde zeggen zelfs als die het niet zei. Ook zij maakte zich vreselijk zorgen om Sam, en om Nova. "We werken zo hard we kunnen, maar... maar hij gaat samen met Imre het hardste achteruit." En waarom dat gebeurde was niet duidelijk. Themis zei het met een ietwat verstikte stem. Nova... Ze had al zoveel ellende meegemaakt, dit kon haar niet ook nog overkomen. Themis snifte even en veegde snel haar ogen droog. "Ik ben zo bang lieverd," gaf ze fluisterend toe, daarmee uitsprekend wat ze beiden voelden. "Ik... ik kan je niet kwijt raken. En Nova Sam niet en... en..." En dan waren er nog Senna, de zieke Nyah, Aya en haar kids, Von die hier lag gescheiden van mate en pup. De Duivelin sliep niet goed door al die zorgen en het liefst wilde ze tegen Edmond aan kruipen en alles vergeten maar nou net dat ging niet. Even keek ze naar Sam, die nog altijd verwoed aan het schrijven was of zijn jongste in de armen had. De leeuw had er nog niet eerder zo depressief uit gezien, maar Themis begreep wel waarom dat was. Je zou maar net te horen hebben gekregen dat je mogelijk nog maar een week met je geliefde en kinderen had... Ze moest er niet aan denken. Die nacht sliep de leeuw in ieder geval niet veel.
Aya glimlachte zwak om Destan's woorden. Zich geen zorgen maken over hem, dat zou ze nooit kunnen. Het gaat niet goed hier Des, zei ze maar eerlijk. Sam, Imre, en Boaz... Het gaat heel erg slecht met hen en het lijkt erop dat ze misschien niet meer zo lang hebben. Onze kleintjes verweren zich kranig, maar ik hoop dat ze snel iets vinden. Kaspar en Kiran overhalen tot eten was een zeer moeizame klus aan het worden, zeker omdat ze zelf nauwelijks meer energie over had. Dit gesprek werkte al behoorlijk uitputtend.
Aya glimlachte zwak om Destan's woorden. Zich geen zorgen maken over hem, dat zou ze nooit kunnen. Het gaat niet goed hier Des, zei ze maar eerlijk. Sam, Imre, en Boaz... Het gaat heel erg slecht met hen en het lijkt erop dat ze misschien niet meer zo lang hebben. Onze kleintjes verweren zich kranig, maar ik hoop dat ze snel iets vinden. Kaspar en Kiran overhalen tot eten was een zeer moeizame klus aan het worden, zeker omdat ze zelf nauwelijks meer energie over had. Dit gesprek werkte al behoorlijk uitputtend.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
"Sssh," mompelde Edmond. Met wat gekreun en moeite kwam hij overeind in een zittende houding en trok zijn lief tegen zich aan. Ze was nog niet ziek en Nova ook niet, dat stelde hem gerust. Die twee leken immuun maar hij wist niet helemaal waarom. "Het komt goed, op een of andere manier komt het goed." Edmond sloot zijn ogen en hield haar tegen zich aan, alsof hem niets mankeerde en zij degene was die ziek was. "Ik blijf altijd bij je," beloofde hij haar stellig en trok haar daarna het bed op, wat ook alleen maar kon omdat ze niet tegenstribbelde. Hij was wat vermagerd en gloeide van de koorts, maar hun lichamen pasten nog altijd perfect tegen elkaar en hij hield Themis met haar rug tegen zijn borst. "Er komt een antwoord voor het te laat is, heus," mompelde hij nog, maar voordat Edmond haar toe kon spreken om eventjes rust te nemen, doezelde hij zelf alweer weg van uitputting.
Sam? Boaz? Nee, nee, nee! Het kon niet zo zijn! Zijn woede en tegelijk zijn schuldgevoel hield hij heel goed verborgen voor haar. Houd.. houd me op de hoogte... Zeg ze maar dat papa vlakbij is en ze nog even moeten volhouden. Liefje, je moet gaan slapen en rusten. Je hebt het nodig. Zodra hij merkte dat Aya naar hem luisterde, sloot hij de band af en bonkte woest tegen de muur. Hij had hier wat mee te maken! Wat.. wat als het zijn schuld was? Verschrikt ademde hij scherp in en zakte verslagen neer op bed.
Sam? Boaz? Nee, nee, nee! Het kon niet zo zijn! Zijn woede en tegelijk zijn schuldgevoel hield hij heel goed verborgen voor haar. Houd.. houd me op de hoogte... Zeg ze maar dat papa vlakbij is en ze nog even moeten volhouden. Liefje, je moet gaan slapen en rusten. Je hebt het nodig. Zodra hij merkte dat Aya naar hem luisterde, sloot hij de band af en bonkte woest tegen de muur. Hij had hier wat mee te maken! Wat.. wat als het zijn schuld was? Verschrikt ademde hij scherp in en zakte verslagen neer op bed.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Even nam ze een slok van haar water vooraleer ze het glas weer aan de kant zette. Haar handen beefden licht, maar ze ging rechtop zitten en spreidde haar vleugels uit. Hij was er! Meteen zocht ze zijn donkerbruine ogen op, niet zeker hoe ze dit moest zeggen, vragen. Maar ze hadden beloofd niet te liegen en niets verzwijgen hoorde daar nu eenmaal ook bij. "Kun je.. Kun je me helpen met mijn vleugels te voelen?" vroeg ze kleintjes, bang dat ze het zo al wist, maar er waren plekjes waar ze nu eenmaal niet aan kon.
Arandur keek een beetje verschrikt, zorgelijk toe, maar hij wist dat Lisse beter was in de omgang met hun zusjes. Dus haastte hij zich naar beneden en nam pen en papier. Hoe kon hij dit verwoorden? Net als zijn vader merkte hij dat het veel moeilijker was dan hij verwacht had om een paar simpele zinnetjes te schrijven. Toch deed hij zijn uiterste best om een situatieschets te geven en hun ouders om raad te vragen. Het duurde niet veel langer vooraleer hij een pixie te pakken had gekregen, het briefje verzond en terug naar boven ging met wat te eten en te drinken voor de kleintjes.
Intussen was de tweeling al helemaal hangerig en kropen ze dicht tegen Lisse aan. Aneya pruilde wat en ze herhaalden dat ze pijn hadden en waar mama en papa waren en dat de pijn maar moest stoppen en en..
Arandur keek een beetje verschrikt, zorgelijk toe, maar hij wist dat Lisse beter was in de omgang met hun zusjes. Dus haastte hij zich naar beneden en nam pen en papier. Hoe kon hij dit verwoorden? Net als zijn vader merkte hij dat het veel moeilijker was dan hij verwacht had om een paar simpele zinnetjes te schrijven. Toch deed hij zijn uiterste best om een situatieschets te geven en hun ouders om raad te vragen. Het duurde niet veel langer vooraleer hij een pixie te pakken had gekregen, het briefje verzond en terug naar boven ging met wat te eten en te drinken voor de kleintjes.
Intussen was de tweeling al helemaal hangerig en kropen ze dicht tegen Lisse aan. Aneya pruilde wat en ze herhaalden dat ze pijn hadden en waar mama en papa waren en dat de pijn maar moest stoppen en en..
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Haar vleugels voelen? Amiel voelde voor het eerst echt een vlaag van paniek. Ze was wel in orde toch? Ze zou.. er was heus niets mis met haar vleugels, hield hij zichzelf voor en voordat hij achter Melenwyn ging zitten, drukte hij een kus op haar slaap. Hoe vaak hij wel niet haar had ingesmeerd met olie was iets wat ze lang niet zouden kunnen achterhalen, zo vaak was het gebeurd. Het was een heerlijke routine waar Amiel graag tijd voor vrij maakte. Nu nam hij nog meer de tijd voor haar. Hij was voorzichtig met haar, gezien de vleugels gevoelig waren, maar als ze niet reageerde deed hij wat testjes. "Je.. je voelt ze nog wel toch?" zijn stem klonk zacht terwijl hij naar de tip van de linkerkant werkte.
Amper had hij de linkervleugel gehad of het briefje van Arandur bereikte hem en een poos bleef hij stil. Spierpijn, buikpijn, koorts, last van de vleugels.. alles duidde erop dat hun jongsten ziek waren en hij stuurde maar een paar woorden terug. Breng ze hierheen. Drie keer kloppen.
Lisse kreeg ze niet echt in beweging om wat te eten of te douchen, maar dwong ze wel tot het drinken van wat water. Ze keek op toen Aran terug kwam en ze had geen woorden nodig om te weten dat het mis was. "Kom maar, we brengen jullie naar papa en mama." Ze tilde Maëlys op en hield haar zusje stevig tegen zich aan. "Neem jij Aneya?"
Amper had hij de linkervleugel gehad of het briefje van Arandur bereikte hem en een poos bleef hij stil. Spierpijn, buikpijn, koorts, last van de vleugels.. alles duidde erop dat hun jongsten ziek waren en hij stuurde maar een paar woorden terug. Breng ze hierheen. Drie keer kloppen.
Lisse kreeg ze niet echt in beweging om wat te eten of te douchen, maar dwong ze wel tot het drinken van wat water. Ze keek op toen Aran terug kwam en ze had geen woorden nodig om te weten dat het mis was. "Kom maar, we brengen jullie naar papa en mama." Ze tilde Maëlys op en hield haar zusje stevig tegen zich aan. "Neem jij Aneya?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 34 gasten