Hij glimlachte flauwtjes. Amiel kreeg eigenlijk nooit advies onder zijn neus of toegezegd van anderen. Het was goed om weer met Themis in gesprek te zijn op dit niveau. Maar tegelijk maakte hij zich zorgen over deze expeditie.
"Ben je daar zeker van? Misschien moet het juist andersom." Hij kon het martelen wel op zich nemen en dan kon zij de genadeslag toebrengen. Hoe dan ook ging het niet mooi worden en daar moest Themis zich vol bewust van zijn.
"Themis, er is geen weg terug van martelen. En ik ben zeker wel van plan om dat te doen met Charles." Amiel maakte zich geen illusies over zijn hart en zijn ziel. Goed, Melenwyn en het vaderschap hadden hem veel licht en liefde gebracht, maar hij wist niet of dat uiteindelijk opwoog tegen zijn andere daden. Hij deed niet aan goden vereren, maar als ze bestonden waren ze hem niet genadig in het hiernamaals en daar had hij vrede mee.
"Je verandert. Er blijft duisternis in je.." serieus keek hij haar aan. "Een stukje van je ziel verdwijnt of wordt donker. Dat kun je daarna nooit meer veranderen. Daar moet je je bewust van zijn. Ik ga je niet zeggen wat je moet doen, maar denk erover." onbewust wreef hij met zijn hand over zijn merkteken dat zich over zijn hele onderarm uitstrekte en over zijn hand liep. Hij had die duisternis al in zich. Als hij het op zich moest nemen, was dat oké. Charles had hem zijn meisje afgenomen en dat was niet te vergeven.
Belevenissen van Destan en Aya
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis luisterde aandachtig naar zijn woorden en bleef toen even denkend zitten. "Ik weet het niet," zei ze zacht. "Ik weet dat ik er toe in staat ben, na wat hij Aelia en Lisse zo lang geleden heeft aangedaan, na wat hij Nova en de kids heeft afgenomen." Ze was heus geen lieverdje, en wist dat ze tot zoiets gruwelijks als martelen in staat zou zijn. Wel na wat Charles had gedaan. Maar er was de band waarmee ze rekening moest houden. Ze deed die duisternis niet alleen zichzelf aan, maar ook Edmond.
"Ik kan hem doden, dat weet ik zeker. Maar ik weet niet of Edmond het aankan, of ik dan niet iets afneem wat nooit meer hersteld kan worden." Maar was het dan niet hetzelfde met martelen?
"Eigenlijk wil ik hem gewoon in elkaar slaan en laten stikken in zijn eigen bloed," bekende ze. Maar tegelijk was dat niet genoeg lijden voor deze man. Bovendien, haar vuur was een hele makkelijke methode van martelen, en voor een Duivel tegelijk heel erg persoonlijk.
"Ik kan hem doden, dat weet ik zeker. Maar ik weet niet of Edmond het aankan, of ik dan niet iets afneem wat nooit meer hersteld kan worden." Maar was het dan niet hetzelfde met martelen?
"Eigenlijk wil ik hem gewoon in elkaar slaan en laten stikken in zijn eigen bloed," bekende ze. Maar tegelijk was dat niet genoeg lijden voor deze man. Bovendien, haar vuur was een hele makkelijke methode van martelen, en voor een Duivel tegelijk heel erg persoonlijk.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
"Zijn hoofd in slaan gaat ook door mijn gedachten," bekende Amiel en moest zowaar even grijnzen. Maar daarna schudde hij het van zich af. "We hebben hem nog niet. Denk erover."
En dat was het laatste wat hij erover zei die avond. Ze namen beurten om te waken of te slapen. Dat was behoorlijk opbrekend, maar het was beter dan niet meer wakker worden. Amiel vertrouwde de buurt niet en gezien ze het af en toe publiekelijk over Charles zoeken en vinden hadden gehad, was de kans groot dat de roodharige man al van hun aanwezigheid op de hoogte was.
Edmond probeerde de hele avond lang contact te maken en was uitermate gefrustreerd toen het niet lukte. Ze hield hem bewust erbuiten, had hij het idee. Toch was ze zover weg dat hij nooit hele zinnen over kon brengen.
In de ochtend besloten Amiel en Themis om richting het huis van Charles te gaan waar ze jaren geleden Lisse en Aelia hadden opgehaald. Stilletjes vervloekte hij zijn beslissing die dag om Charles in leven te laten. Als dat niet zijn grootste fout van zijn leven was, dan wist hij het ook niet meer.
En dat was het laatste wat hij erover zei die avond. Ze namen beurten om te waken of te slapen. Dat was behoorlijk opbrekend, maar het was beter dan niet meer wakker worden. Amiel vertrouwde de buurt niet en gezien ze het af en toe publiekelijk over Charles zoeken en vinden hadden gehad, was de kans groot dat de roodharige man al van hun aanwezigheid op de hoogte was.
Edmond probeerde de hele avond lang contact te maken en was uitermate gefrustreerd toen het niet lukte. Ze hield hem bewust erbuiten, had hij het idee. Toch was ze zover weg dat hij nooit hele zinnen over kon brengen.
In de ochtend besloten Amiel en Themis om richting het huis van Charles te gaan waar ze jaren geleden Lisse en Aelia hadden opgehaald. Stilletjes vervloekte hij zijn beslissing die dag om Charles in leven te laten. Als dat niet zijn grootste fout van zijn leven was, dan wist hij het ook niet meer.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Ze hield hem bewust buiten, maar voor ze in slaap viel zond ze hem wel nog heel wat gevoelens van liefde toe. Ze deed dit omdat ze het idee had dat het moest om haar familie en geliefden te beschermen.
Charles had inderdaad over hun aanwezigheid gehoord, en was uit zijn huis vertrokken toen hij het vermoeden kreeg dat dit wel eens oude bekenden konden zijn die hem aan het zoeken waren.
Hij zat ook niet meer in het huis waar hij Destan had vastgehouden, maar in een landhuis net buiten de stad en in de buurt van het strand. Het was een heerlijk rustige locatie, waar hij een groot terrein had met meerdere gebouwtjes en een grote studieruimte. Hier werkte hij zijn aantekeningen uit tot serieuze notities die hij kon bestuderen. Maar dat wilde niet zeggen dat hij hier niet kon experimenteren, hoewel deze net ietsjes minder gruwelijk waren dan die die hij bij Destan had uitgehaald.
Het frustreerde Themis met de dag meer dat ze hem niet konden vinden. Maar op de vierde dag in hun zoektocht viel haar wel iets op. Toen ze over de Ramblas liepen stootte ze Amiel onopvallend aan. "Niet omkijken, maar we worden gevolgd." En ze had die mantel en dat postuur in de afgelopen dagen ook al een paar keer gezien. Iemand hield hen in de gaten.
Charles had inderdaad over hun aanwezigheid gehoord, en was uit zijn huis vertrokken toen hij het vermoeden kreeg dat dit wel eens oude bekenden konden zijn die hem aan het zoeken waren.
Hij zat ook niet meer in het huis waar hij Destan had vastgehouden, maar in een landhuis net buiten de stad en in de buurt van het strand. Het was een heerlijk rustige locatie, waar hij een groot terrein had met meerdere gebouwtjes en een grote studieruimte. Hier werkte hij zijn aantekeningen uit tot serieuze notities die hij kon bestuderen. Maar dat wilde niet zeggen dat hij hier niet kon experimenteren, hoewel deze net ietsjes minder gruwelijk waren dan die die hij bij Destan had uitgehaald.
Het frustreerde Themis met de dag meer dat ze hem niet konden vinden. Maar op de vierde dag in hun zoektocht viel haar wel iets op. Toen ze over de Ramblas liepen stootte ze Amiel onopvallend aan. "Niet omkijken, maar we worden gevolgd." En ze had die mantel en dat postuur in de afgelopen dagen ook al een paar keer gezien. Iemand hield hen in de gaten.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Hij deed alsof ze iets heel grappigs had gezegd en sloeg een arm om haar heen, terwijl hij hartelijk lachte. "De arme ziel zou toch echt beter moeten weten," zei hij terug. De meesten hier verstonden wel geen Shanea, intonatie maakte veel uit. Dus zei Amiel het op een plagende toon en knipoogde naar haar. Iedereen die maar vluchtig naar hen keek, zou een man zien die zijn liefje plaagde en uitdaagde.
Ze waren ondertussen wel wat bekend geraakt met de straten en steegjes om hun logeerplek heen en Amiel boog naar haar toe en fluisterde haar toe. "Laten we hem maar eens in de val lokken. Nu moet je lachen en me een duwtje geven, alsof ik iets oneervols heb geopperd." Als Amiel in een andere tijd was geboren zou hij een fantastische spion zijn geweest. Of was hij gecast als James Bond.
Ze waren ondertussen wel wat bekend geraakt met de straten en steegjes om hun logeerplek heen en Amiel boog naar haar toe en fluisterde haar toe. "Laten we hem maar eens in de val lokken. Nu moet je lachen en me een duwtje geven, alsof ik iets oneervols heb geopperd." Als Amiel in een andere tijd was geboren zou hij een fantastische spion zijn geweest. Of was hij gecast als James Bond.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
"Jij doet toch altijd oneerbare voorstellen?" zei ze terwijl ze hem, zoals gezegd, lachend een duwtje gaf. Amiel was toen zij laatstejaars was geweest nog een enorme rokkenjager geweest, en hij had wel eens met haar (net als met de meeste ouderejaars) geflirt. Maar toch hadden Themis en hij altijd een heel ander soort relatie gehad. Eerst als docent en student, toen als mentor en leerling (toen zij zelf net les gaf), en nu toch als collega's en misschien ergens ook wel als vrienden. Hoewel vrienden met Amiel zijn af en toe nog heel vreemd voelde.
Ondertussen liep de man er met open ogen in. Hij had niet door dat Themis en Amiel hem in de gaten hadden, hoewel hij wel een kort briefje schreef ergens om een hoekje dat het stel een verliefd stelletje leek te zijn. Het zou een briefje zijn die de man nooit zou versturen.
Ondertussen liep de man er met open ogen in. Hij had niet door dat Themis en Amiel hem in de gaten hadden, hoewel hij wel een kort briefje schreef ergens om een hoekje dat het stel een verliefd stelletje leek te zijn. Het zou een briefje zijn die de man nooit zou versturen.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Amiel lachte en speelde wat met haar lokken die uit haar muts piepten. "Soms vergeet ik dat je me langer kent dan de meesten." Ja, het was vreselijk fout om met leerlingen te flirten, maar toen had hij niet anders gedaan. Hoewel hij natuurlijk een grens had en het alleen bij vierdejaars had gedaan. Het was heel gek om dan nu ook met Themis te flirten en te doen alsof ze alles in de wereld was wat telde.
Hun plan liep echter op rolletjes en voordat de man wist wat hem overkwam, had Amiel hem tegen de muur gedrukt en had hij het scherpe lemmet van een dolk tegen zijn keel. "Hallo!" grijnsde hij. Het was lang geleden voor hem dat hij zich had kunnen gaan op deze manier. Om een of andere reden voelde het vertrouwd. Alsof hij zijn favoriete jas van jaren terug had teruggevonden en het ding nog zo nieuws was als op dag 2.
"Waar is Charles?"
Hun plan liep echter op rolletjes en voordat de man wist wat hem overkwam, had Amiel hem tegen de muur gedrukt en had hij het scherpe lemmet van een dolk tegen zijn keel. "Hallo!" grijnsde hij. Het was lang geleden voor hem dat hij zich had kunnen gaan op deze manier. Om een of andere reden voelde het vertrouwd. Alsof hij zijn favoriete jas van jaren terug had teruggevonden en het ding nog zo nieuws was als op dag 2.
"Waar is Charles?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
De man schrok zich wild maar wist dat redelijk verborgen te houden. Even stribbelde hij nog tegen, tot hij het lemmet tegen zijn huid voelde, en hij een woedende Duivelin (die haar horens nu toonde) voor zijn neus zag. De man slikte kort. "Ik weet niet over wie jullie het hebben," loog hij. Maar net als met iedereen die Charles inhuurde, betaalde de wetenschapper niet genoeg om volledig zwijgrecht af te kopen.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Zijn ogen fonkelden alsof hij hier plezier in had. Amiel schudde lichtjes zijn hoofd. "Verkeerde antwoord." Het moment daarna dreef hij het mes in de schouder van de man. Pijnlijk, maar wel te overleven. Het werd de man ook al snel duidelijk dat hij zich hier in de problemen had gewerkt en hier niet zomaar uit zou komen. Het duurde Amiel te lang voordat hij begon met praten en hij wrikte het mes wat heen en weer.
Al snel vertelde hun achtervolger hen alles en gaf hun aanwijzingen en waar ze op moesten letten en hoe ze er kwamen. Daarna had hij geen nut meer en sneed Amiel zonder een greintje medelijden hem de keel door. Een magisch mengsel zorgde ervoor dat de man oploste, evenals zijn kleren.
Hij veegde het lemmet schoon en stak zijn wapen weer weg en liet zijn arm losjes op Themis' schouders rusten terwijl ze verder liepen. Tenslotte hadden ze een toon gezet waar ze nu mee verder moesten, tot ze dit gebied zouden verlaten. Wat snel genoeg zou gebeuren.
In elk geval had een ieder die dacht dat Amiel zijn 'streken' en 'verleden' achter zich had gelaten en nu een knuffelbare huispapa was, er niet verder naast kunnen zitten. Goed, hij was veranderd, maar in oud gedrag glippen was makkelijk en dat 'oude' gedrag zou altijd een deel van hem blijven.
Al snel vertelde hun achtervolger hen alles en gaf hun aanwijzingen en waar ze op moesten letten en hoe ze er kwamen. Daarna had hij geen nut meer en sneed Amiel zonder een greintje medelijden hem de keel door. Een magisch mengsel zorgde ervoor dat de man oploste, evenals zijn kleren.
Hij veegde het lemmet schoon en stak zijn wapen weer weg en liet zijn arm losjes op Themis' schouders rusten terwijl ze verder liepen. Tenslotte hadden ze een toon gezet waar ze nu mee verder moesten, tot ze dit gebied zouden verlaten. Wat snel genoeg zou gebeuren.
In elk geval had een ieder die dacht dat Amiel zijn 'streken' en 'verleden' achter zich had gelaten en nu een knuffelbare huispapa was, er niet verder naast kunnen zitten. Goed, hij was veranderd, maar in oud gedrag glippen was makkelijk en dat 'oude' gedrag zou altijd een deel van hem blijven.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis vond het vreselijk vreemd om zo met hem te lopen, en natuurlijk spookte het een beetje door haar hoofd dat Amiel de man zomaar had vermoord. Hoewel ze Charles met liefde om zeep zou helpen, dat deze man toch anders geweest. Goed, hij had voor Charles gewerkt en misschien verschrikkelijke dingen gedaan, maar moest iedereen daarvoor maar dood?
Ze drukte die gedachten echter de kop in toen ze geen toneelstukje meer hoefden op te voeren en ze vaart konden maken. Zo bereikten ze Charles' huis tegen het einde van de middag, wat hen kans zou geven om nog even de boel te observeren. Ook de volgende dag gebruikten ze nog daarvoor, hoewel zowel Themis als Amiel daar vreselijk ongeduldig van werden. Maar het moest, ze wilden dit doen zonder dat iemand hen tegenhield, en dat betekende dat binnenkomen zo onopvallend moest gebeuren.
De avond voordat ze toe zouden gaan slaan sliep Themis onrustig en toen ze wakker werd zocht ze contact, voor zover dat kon op zo'n afstand, met Edmond. 'Lieverd, vergeef me wat ik ga doen. Ik wil gewoon dat deze man ons nooit meer kan vinden en nog meer kwaad kan doen.'
Maar ze kon alleen hopen dat hij haar zou verstaan en begrijpen.
Die avond en dag leerden ze dat Charles geen bewakers had en eigenlijk zelden het huis verliet. 's Ochtends kwam er een lokale kruidenier eten en brood afleveren, en dat was het. Dus de volgende dag hadden ze de kruidenier onderschept en was het Themis die op deur klopte op precies het goede tijdstip. En Charles deed gewoon doodleuk de deur open, met zijn neus in zijn portemonnee. Toen er echter geen reactie kwam met het bedrag, keek hij vragend op. Toen hij Themis en Amiel zag verstijfde de man, zijn buidel viel met een klap op de grond.
Ze drukte die gedachten echter de kop in toen ze geen toneelstukje meer hoefden op te voeren en ze vaart konden maken. Zo bereikten ze Charles' huis tegen het einde van de middag, wat hen kans zou geven om nog even de boel te observeren. Ook de volgende dag gebruikten ze nog daarvoor, hoewel zowel Themis als Amiel daar vreselijk ongeduldig van werden. Maar het moest, ze wilden dit doen zonder dat iemand hen tegenhield, en dat betekende dat binnenkomen zo onopvallend moest gebeuren.
De avond voordat ze toe zouden gaan slaan sliep Themis onrustig en toen ze wakker werd zocht ze contact, voor zover dat kon op zo'n afstand, met Edmond. 'Lieverd, vergeef me wat ik ga doen. Ik wil gewoon dat deze man ons nooit meer kan vinden en nog meer kwaad kan doen.'
Maar ze kon alleen hopen dat hij haar zou verstaan en begrijpen.
Die avond en dag leerden ze dat Charles geen bewakers had en eigenlijk zelden het huis verliet. 's Ochtends kwam er een lokale kruidenier eten en brood afleveren, en dat was het. Dus de volgende dag hadden ze de kruidenier onderschept en was het Themis die op deur klopte op precies het goede tijdstip. En Charles deed gewoon doodleuk de deur open, met zijn neus in zijn portemonnee. Toen er echter geen reactie kwam met het bedrag, keek hij vragend op. Toen hij Themis en Amiel zag verstijfde de man, zijn buidel viel met een klap op de grond.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten