Als Melenwyn hem de hele versie zou vertellen, kon ze uitwijden over wat er gebeurd was met de vampieren, hoe ze daar gechoqueerd door was en hoe schuchter ze in het algemeen was geweest. Er waren zoveel muren die Amiel indertijd neergehaald had, al klonk het zo wel weer anders dan hoe het werkelijk...

Hoewel ze er eerst niet verder bij nagedacht had, voelde ze enige opluchting toen zijn vingers zich alsnog naar de hare vormden. Alsof ze dan pas besefte dat hij haar ook had kunnen afwijzen, dat hij het vertrouwelijk gebaar niet perse moest aanvaarden, noch beantwoorden. Melenwyn gaf hem de tijd om...

Ze had het niet voor hem kunnen verbergen. Tenslotte was het ook volledig zijn recht om het te horen, maar Melenwyn herinnerde zich nog dat Amiel het best moeilijk had gehad met diens overlijden, ook al deed hij zich altijd sterker voor. Anders had hij ook nooit zijn slaapproblemen gekregen. Eigenli...

Terwijl Amiel zich in de keuken bezighield, ruimde Melenwyn wat spullen van de kinderen op. Inmiddels had ze vlug nog wat thee gezet en krulde zich op de bank met een dampende mok die een kruidig aroma verspreidde. Zijn vraag nam ze even in zich op, bedachtzaam keek ze hem aan, die zachte glimlach v...

Net die oude Amiel had Melenwyn niet zo goed gekend en al helemaal ontweken, gezien ze net altijd bang was geweest om gekwetst te worden. Tegen de tijd dat hij haar het hof was beginnen maken leek hij al enigszins veranderd te zijn, misschien mede door de bezorgdheid om zijn toen zieke vader, ofwel ...

Poeh, het waren inderdaad haar koters en ergens zou zij het beste moeten weten wat ze met hen aan moest vangen, maar momenteel wist ze niet veel zeker. Het voelde een beetje alsof haar houvast weggeslagen was. Misschien moest ze die twee inderdaad maar even wegsturen en wat leuks laten doen, maar wa...

Arandur was niet zo tuk op naalden, maar liet zijn vader gelaten toe. Die dag had hij zich niet zo lekker gevoeld, maar er niets van verteld. Er was geen reden om anderen ongerust te maken terwijl hij niet eens wist wat het was. Zijn schuldgevoel had hem enigszins in de buurt van hun moeder gehouden...

Melenwyn was uiterst dankbaar dat hij uiteindelijk de gordijnen weer sloot en ze gewoon wat thee kon drinken. Die kon ze nog net binnen sippen. Ze probeerde zo min mogelijk te denken en zakte achterover in haar kussens toen hij haar weer alleen liet. Bijster veel had ze hem immers niet te vertellen....

Melenwyn voelde zich ongelofelijke lethargisch. Het liefst van al wou ze brommen of nukkig het hoofd schudden of zich gewoon onder de dekens verstoppen en nergens heen gaan. Als het iemand anders was geweest dan Amiel, had ze vast voor die laatste optie gekozen. Nu vouwde ze echter langzaam haar vle...

Melenwyn was wakker, maar lag goed ingepakt in hun dekens, samen met Aneya, die wederom in een diepe slaap verzonken lag. De kamer rook enigszins muf en was duidelijk niet verlucht die dag. Aangezien ze voor zich uit had liggen staren knipperde ze en spreidde automatisch een vleugel om het laatste b...