Once in a lifetime

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28
Once in a lifetime

Berichtdoor Ravief » 25 Sep 2019, 12:30

Wolven en mates. Het hoorde bij elkaar, maar toch was het veel zeldzamer dan iedereen dacht. Behalve degenen die zich daadwerkelijk verdiepten in het onderwerp en dat waren er maar bizar weinig. Zelfs op Eldon waren er maar enkelen die alle informatie die de bied erover had, hadden gelezen. Waarvan één in elk geval helemaal geen wolf was. Maar Nova las ook altijd alles wat los en vast zat.

De ander was Kaspar. Ondanks dat de roedel op Eldon bijzonder veel mates kende, waarvan Edmond en Themis zeker een bijzonder geval waren, was het iets wat hem altijd interesseerde. Het idee van een zielsverwant was iets wat de romanticus toch wel aansprak en tegelijk beangstigde. Zeker nadat hij had gezien hoe het met Aya was vergaan toen Destan een dik half jaar was verdwenen uit haar leven en de band tussen hen niet voelbaar was.
Maar ook omdat hij, nu hij een goede relatie had, zijn mate absoluut niet tegen wilde komen.
________

Het wat een lange reis geweest van Spanje naar Liechtenstein. Als Shanea had ze uiteindelijk via via de locatie te weten gekomen van het kasteel, maar het had Evita behoorlijk wat moeite gekost. Uiteindelijk stond ze dan voor de poorten. Haar kleurige zigeunerrok zwierde om haar benen door de frisse lentebries. Haar zwarte haren en passievolle bruine ogen, gouden oorbellen en een donkerrood T-shirt zeiden eigenlijk genoeg over haar.

Een van de deuren ging open en een vrouw in vol tenue nam haar op. Naast haar stond een kleinere man, die ondanks zijn postuur macht uitstraalde. Hij was nog middenin zijn zin, voor hij stopte en naar haar keek. "Tamira, je weet net zo goed als ik dat..." De rest van de zin maakte hij niet af. Duidelijk nieuwsgierig nam hij Evita op.
Snel maakte ze een knix. "Vrouwe, heer.. Ik ben van ver gekomen op zoek naar Manuel Torrez. Er is mij verteld dat hij hier werk heeft gevonden?"

Het zinde Kaspar niks en even wisselde hij een blik met Tamira. "Wie bent u en waarom bent u op zoek naar meneer Torrez?"

"Mijn naam is Evita Mendez. Alstublieft, heer. Zou u willen laten weten dat ik hier ben, als hij hier werkt? Ik zou liever privé met hem willen spreken."

Kaspar zuchtte diep. "Breng haar maar naar mijn kantoor zodra ze door de keuring komt. Ik zal Mano eens opzoeken." Gezien Destan de school nu runde, had Kaspar een extra kantoor laten bouwen. Eentje die niet midden in de school lag en dus uitermate geschikt was voor zaken bespreken met gasten. Gasten hoefden absoluut niet de hele school te zien.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor varden » 25 Sep 2019, 14:00

Als er zigeuners ook maar in de buurt van Eldon kwamen pakte Mano de zaken meestal op. Hij was bekend met de meeste grote families, via-via-via was er altijd wel ergens een vage neef die een familieband deelde. Maar dat wilde niet zeggen dat hij elke zigeuner zou herkennen. Hij was net klaar met zijn ronde op de muren toen Evita aan de poort verscheen en was in een goed humeur onderweg naar huis. Hij was vroeg klaar en wilde dat gebruiken door voor Avyanna en de kinderen te koken. Rosa en Lea zouden volgende week examenperiodes hebben en vooral bij de laatste dochter zorgde dat altijd voor urenlange bloksessies waarbij ze soms wel eens leek te vergeten voor zichzelf te zorgen. Hoewel Nadiya genoeg invloed uitoefende op Rosa op dat gebied. Nog altijd was Mano ervan overtuigd dat die positieve verandering in de jonge wildebras een van de redenen was dat Avyanna Nadiya uiteindelijk had geaccepteerd.

Hij keek echter op toen hij Kaspar rook en op hem af zag komen. Hij grijnsde naar zijn vriend. "Kas! Lang niet gezien man! Kom je eten vanavond?"

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor Ravief » 25 Sep 2019, 14:07

Dat was heel goed mogelijk, ja. Avyanna was eentje van de doorsnee garde. Dat haar dochter verliefd was op een vrouw, kon ze maar moeilijk verwerken. Nog altijd hoopte ze af en toe dat het wel over zou waaien en dat ze op een dag gewoon thuis zou komen met een jongen. Iets wat ze uiteraard niet uitsprak. Ze zag de goede invloed van Nadiya heus wel bij haar dochter. Ze leek zich beter te kunnen beheersen, kreeg betere cijfers en leek zich in het algemeen meer te interesseren in het leven in plaats van alleen maar herrie te schoppen.

Kaspar glimlachte naar de -in zijn ogen- jonge wolf. Hij sloeg hem op de schouder. "Wie weet. Ik hoop in elk geval dat we binnenkort weer eens samen kunnen rennen." Maar daarna hield hij de man staande. "Er is iemand aan de poort verschenen voor je. Ze wil je graag privé spreken." Kaspar's lichte ogen drukten zorgen uit. "Iets aan haar zint me niet, Mano. Vind je het goed als ik erbij blijf?" Hij gebaarde rustig richting zijn kantoor, wat zo goed als tegenover de woning van Mano en Avyanna lag.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor varden » 25 Sep 2019, 14:24

Een vrouw aan de poort? Voor hem? En die wilde hem prive spreken? Het kon geen familie zijn, Mano's zussen en moeder zouden direct hebben geeist hem te zien. Die zouden niet Kaspar hem hebben laten zoeken om dit over te brengen. En dat die erbij wilde blijven was ook niet echt een goed teken. "Eh... Ja is goed. Heeft ze haar naam gezegd?" Waarop hij Kaspar volgde naar het kantoor.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor Ravief » 25 Sep 2019, 14:30

"Evita Mendez. Zegt jou dat iets?" Kaspar keek hem rustig aan, maar glimlachte toen geruststellend. "Het is vast niks bijzonders." De wolf kon gewoon behoorlijk paranoïde worden. Het was al lange tijd rustig. Dat betekende niet per se dat er nu iets zou gaan gebeuren, maar omdat het rustig was, wilde Kaspar extra scherp zijn bij dingen die vreemd leken. En dit was vreemd.

Ze zaten amper of Tamira kwam binnen met Evita. De vrouw bleef rustig en bedankte Tamira, ook al had ze ook wel door dat de Elf waarschijnlijk een heel stuk aardiger kon zijn dan ze nu was. "Manuel? Ik eh.. ik weet niet of je mij nog kent.. Ik denk dat we.. 25 waren?" Wat betekende dat ze elkaar hadden gezien/ontmoet voordat Mano op doorreis ging naar Eldon met Von en de roedel en Edmond Themis leerde kennen. Nu toch wel een beste tijd geleden.

Kaspar trok lichtjes een wenkbrauw op. Een oude scharrel? Wauw. Hopelijk kwam er nu geen verhaal over bastaardkindjes...
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor varden » 25 Sep 2019, 15:06

25? Shit... Dat was een leeftijd geweest waarin hij ervan overtuigd was dat hij nooit zou settlen, dat het bachelorsbestaan zijn ding was geweest. Dus werden ook Mano's ogen een stuk alerter. Ze ging hem nu toch niet vertellen dat hij nog een kind had rondlopen? Naar zijn weten was hij altijd voorzichtig geweest, maar echt 100% zeker was hij niet. "Ik eh..." Even keek hij in paniek naar Kaspar. Ooh dit ging echt niet goed klinken. "Ik zou niet echt weten wie je bent," gaf hij eerlijk toe. Evita Mendez... De achternaam Mendez kende hij van thuis, ze waren deel van de grotere roedel. Ze moest een van de dochters van die roedel zijn. "Mendez..." mompelde hij zacht. "Als in... Paolo Mendez? De wagensmid?" Ze konden niet zonder die man met hun constante stoet aan wagens, als zigeuners zijnde.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor Ravief » 25 Sep 2019, 15:52

Het was uiteraard al een flink aantal jaren geleden, maar toch stak dat ergens een klein beetje. Evita wierp een blik op de andere man, die zich overigens nog steeds niet had voorgesteld. Moest hij hier echt bij zijn? Uiteraard waren ze jong geweest, maar niet onschuldig. Ze hadden een paar maanden een vurige verhouding gehad, waarvan ze nooit had begrepen waarom Mano ineens was vertrokken.
"Juist ja. Dat is mijn vader," reageerde ze met een knikje. Ze beet even lichtjes op haar lip. Hoe ging ze dit brengen?
"Ik eh.. ik ben al een tijdje op zoek naar je, eigenlijk." Waarna ze ineens overschakelde in het Spaans. "Ai, Mano.. ik had gehoopt dat ik toch wel iets voor je betekende. Waren die maanden voor mij dan echt zo anders dan voor jou?" Maar ze schudde lichtjes haar hoofd en ging rap verder: "Mijn vader is overleden. Het laatste wat hij tegen me zei was dat ik iemand moest zoeken die me gelukkig zou maken. Ik ben op zoek gegaan naar mijn mate. De Sterrenkijkers en twee waarzegsters zeiden dat ik hierheen moest om een oude geliefde te vinden. Dat moet jij zijn, dat kan niet anders." Haar bruine ogen keken hem smekend aan. "Ik weet dat we elkaar lang niet hebben gezien, maar.. geef me een kans. Om elkaar te leren kennen en dan zullen we het zien."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor varden » 25 Sep 2019, 16:00

Haar vader? Eindelijk begonnen er eens wat tandwieltjes te draaien. "Wacht even..." klonk het na haar zin over de maanden, of ze voor haar anders waren dan voor hem. Zijn ogen werden even groot. "Toen ik Parijs!" Ze waren een paar maanden rond die stad gereisd, en toen had de roedel besloten dat ze nooit meer zo noordelijk zouden reizen. Veel te diep Armell gebied in, en veel te koud en nat voor hen. Maar de rest... Nee hij kon nou niet zeggen dat de relatie hem echt heel heftig was bijgebleven. Het was zo lang geleden geweest!
Altijd als er teksten ergens de woorden "Sterrenkijkers" en "waarzegsters" bevatte gingen Mano's nekharen overeind staan. Het was moeilijk, hij wilde daar niet meer in geloven en hij had er met vele mensen veel gesprekken over gehad. Ook met Lea en Avyanna, die veel wetenschappelijker waren ingesteld dan Mano vanuit zijn opvoeding. Maar hij zwoer erbij dat zijn moeder soms dromen had, visioenen die uitkwamen, een gave weggelegd voor de wijste vrouwen binnen de roedels. Toch probeerde hij er niet meer naar te luisteren, waarzegsters zouden hem immers ook onder de neus drukken dat een wolf en een mens vaker fout dan goed ging, sterrenkijkers zouden vast Avyanna's einde hebben voorspeld als het ging om Lea's zwangerschap en geboorte. En dat was het moment dat hij die denkwijze de rug toe had gekeerd, en tegelijkertijd nog nooit zo hard had gebeden. Maar ook nu voelde hij een rilling over zijn rug lopen, wetende hoe standvastig mensen konden woorden als iets was verteld door de wijzen van de roedel, en wat nu werd versterkt doordat Evita het "mate" had gebruikt. Ze... ze dacht toch niet dat zij tweeen? Dat kon niet, dan maakte ze zichzelf wat wijs, toch? Als ze echt mates waren geweest was dat na die paar maanden wel gebleken! Maar hij dacht ook meteen aan zijn vrouw, die zo thuis zou komen, en die heus wel wist hoe "gevaarlijk" een plotselinge mate kon zijn voor welk huwelijk dan ook. Langzaam kwam Mano overeind. "Luister Evita, ik... ik kan je niet helpen met je zoektocht," begon hij. "Ik ben getrouwd en heb kinderen." Nee, Avyanna was niet zijn mate, maar mates waren uitzonderlijk om te vinden en bovendien was hij dolgelukkig met zijn vrouw!

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor Ravief » 25 Sep 2019, 20:14

Ge-getrouwd? Nee, dat kon niet! Hij was.. hij was haar mate! Hij hoorde bij haar! Hoezo had hij nu ineens een vrouw en kinderen en was hij gesetteld? Er kwam iets van paniek in haar ogen. "Maar.. nee! We.. we horen bij elkaar!"

Kaspar gromde gevaarlijk en riep Tamira er weer bij. "Haar haal hier weg."
Wat bevreemd staarde de Elf naar haar baas, maar deed wat hij van haar vroeg. Als Kaspar zo begon te praten, dan was het goed mis. Evita sputterde uiteraard tegen. "Mano! Je kunt het niet bevechten! We zijn mates!"

Hij had nooit gedacht dat deze dag zou komen, maar zodra de deur dicht was, keek hij met gouden ogen naar Mano. Er lag een waarschuwend gevaarlijke blik in. Uit zijn borst klonk een laag gebrom. "Don't you fucking dare!" Het was meer gegrom dan menselijk, maar nog net te verstaan. "Waag het niet om ook maar één seconde te denken dat ze gelijk kan hebben. Waag het niet!"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Once in a lifetime

Berichtdoor varden » 27 Sep 2019, 09:45

Kaspar had die blik nog nooit eerder op hem gericht, of in ieder geval niet dat Mano zich kon herinneren. Een tikje geschokt keek hij naar de man, die duidelijk Alfa was, terwijl hij zijn schouders defensief omhoog voelde kruipen. Natuurlijk overwoog hij het niet! Of misschien... Waarzeggers, sterrenkijkers, ja dat waren woorden die hij dan wel bewust probeerde te negeren maar hij was er niet ongevoelig voor. "I won't," grauwde hij terug. Maar natuurlijk was er wel een glimps van twijfel in zijn ogen te zien. Maar nee! Ze was zijn mate niet! Dan was hij nooit bij haar weggegaan, dan had hij dat niet gekund... Hij had zelf gezien hoe Edmond was na slechts een paar dagen met Themis, hij kon toen al niet meer zonder haar! En bovendien was hij getrouwd, had hij twee prachtige kinderen, hij zou hen nooit kunnen verlaten! "I won't," herhaalde hij dus nogmaals, dit keer stabieler van toon. Maar shit... "Kas wat moeten we met haar?" In deze staat konden ze Evita niet buiten zetten. Ze zou iets stoms kunnen doen, wat het risico op ontdekt worden vergrootte. Maar als Avyanna hier over hoorde.... Pffff, dan kon hij een hondenhok gaan timmeren om in te slapen.

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten