When children of the night roam the day

[varden]

Ieks! Hij kwam net nu terug! Terwijl ze eigenlijk echt nog wel even nodig had om dit beeld uit haar hoofd te krijgen. Cyra's blik gleed dan ook behoorlijk duidelijk over hem heen voor ze zichzelf weer tot de orde kon roepen. "Eh.. n.. niets," stamelde ze, met inmiddels hoogrode kaken. Het liefst zou ze zich nu ergens willen verstoppen als het kon. En vanavond zou ze vreselijk in de verleiding gaan zijn om Abby's aanbod aan te nemen, niet eens voor het slapen als wel om de lichamelijk frustratie kwijt te raken. Waarom had ze dat plaatje van Sevas in bed in haar hoofd moeten planten? Vooral omdat ze ook nog eens de suggestie wekte dat de man heerlijk was tussen de lakens, of op zijn minst spectaculair. Abby grijnsde ondertussen naar haar beste vriend, en wierp een plagende knipoog naar Cyra. "Meidenpraat lieverd, niets wat voor jouw oren bedoeld is." Voor nu tenminste, want de vrouw was absoluut niet van plan om dit onderwerp te laten gaan, of die twee duwtjes in de rug te blijven geven. Want ze zag ook wel hoe Cyra's blik keer op keer van haar afgleed en op Sevas bleef hangen.

[Ravief]

Moest hij de blos als een goed teken opvatten? Vragend nam hij Abby op, maar zijn vriendin liet uiteraard niets los. Sevas wist zelf ook wel dat ze het iets te leuk vond om anderen te plagen en met een zucht gaf hij het op. "Als jij het zegt." Gelukkig kwamen vrij snel daarna de schalen met lekkers op tafel. Het leidde even af van de ongemakkelijke stilte en toen hij Cyra's blik ving, knipoogde hij naar haar. Het gesprek vloeide al snel weer van het ene naar het andere onderwerp en voor ze het wisten werd het donkerder en besloot Abby af te taaien. "Leuk je te ontmoeten, Cyra. Hopelijk tot snel!" Waarna ze met haar hand door Sevas' haar ging. "Gedraag je wat!" En als ze jonger was geweest had ze mogelijk gehuppeld. Oh die twee!

Sevas rekende af en ze liepen naast elkaar langs het water. Ze konden nog net wat mooie roze en gele en oranje strepen zien van de ondergaande zon. "Abby heeft je hopelijk niet teveel geplaagd of in verlegenheid gebracht?" Met een zachte glimlach keek hij naar Cyra. "Volgens mij weet ze niet echt wat grenzen zijn."

[varden]

"Volgens mij weet ze het wel, maar gaat ze er expres overheen om te zien hoever ze mensen kan pushen." Maar Cyra zei het niet op boze of verwijtende toon. Ze snapte waarom hij zo dol was op de vrouw, en misschien ook wel waarom ze iets hadden gehad samen. Abby zat vol met leven en energie en ze wist je altijd op het verkeerde been te zetten waardoor je nooit wist wat er ging geburen, en dat maakte het leven interessant. "Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan?" Ze wilde het niet per se over Abby hebben, niet nu ze hem voor zichzelf had, maar ze was er wel nieuwsgierig naar en ze hoopte dat de informatie misschien nuttig was voor haar eigen situatie met hem.

[Ravief]

"Ze houdt het gesprek interessant, dat is een ding wat zeker is." Er klonk genegenheid door in zijn stem, maar ongeveer hetzelfde als wanneer je over een beste vriend(in) praat of over een broer of zus waar je het goed mee kon vinden.
De vraag kon hij verwachten uiteraard, maar Sevas had hem liever niet gehad. Waarom moesten ze het over zijn ex hebben als.. Nou ja, hij moest nog zien of hij de moed vond om haar mee uit te vragen. Het was immers niet zo dat ze beiden vampier waren en dat ze daarom per se bij elkaar pasten. Misschien las hij dit wel helemaal verkeerd en wilde ze alleen maar vriendschap met hem? Cyra had immers duidelijk verteld dat ze verder niemand kende van hun wereld.
"Abby... Abby is impulsief, doet waar ze zich goed bij voelt en maakt zich niet druk over volgende week, als ze al denkt aan de volgende dag." Sevas zocht haar blik. "In het begin is dat leuk, spannend en interessant. Maar het is niet iets om een relatie op te bouwen en dat is iets wat ik het liefste wil." Een klein verlegen glimlachje speelde om zijn lippen. Gaf hij zich hiermee teveel bloot? "We zagen allebei op tijd in dat het zo niet langer ging en toen hebben we elkaar een paar jaar niet gezien, maar wel geschreven. Ik kan me het leven niet echt indenken zonder haar, maar ik ben blij dat het allemaal een stuk minder complex is geworden en we gewoon vrienden zijn die voor elkaar klaar staan."

[varden]

Cyra luisterde aandachtig naar hem, knikte af en toe en liet hem ongestoord uitpraten. "Dus..." haakte ze erop in, de zenuwen voelbaar in haar maag. "Dus jij doet niet echt aan de one night stands of zo? Niet maar zomaar met iemand het bed in duiken voor een nachtje slaap en daarna nooit meer iets van je laten horen?" Hij wilde echt daten, een relatie, samen zijn en iets opbouwen? Shit... Waren dat nou serieus vlinders die ze in haar buik voelde? Ooh ze moest hier zo erg mee oppassen.
Even moest Cyra opzij stappen om een ander langs te laten, waardoor ze een stuk dichterbij Sevas kwam te staan en haar vingers kort per ongeluk langs de zijne streken. Een aanraking die haast onschuldig was, en nog geen seconde duurde, maar die haar tegelijkertijd ongeveer een soort elektrische schok bezorgde.

[Ravief]

"Nou ja.. ik ben geen heilige.." hij haalde lichtjes zijn schouders op. "Het is wel eens voorgekomen, maar dan alleen als de ander ook heel duidelijk aangaf dat het voor één avond iets was. De slaap was soms te aanlokkelijk om te laten gaan, maar.. nee, de afgelopen jaren is het misschien een keertje voorgekomen, maar dat is het dan ook." Hij ving haar blik. "Het vluchtige ervan laat me in de ochtend soms behoorlijk leeg voelen. Het is het genot van slaap lang niet altijd waard."
Als hij haar gedachten kon lezen, dan zou hij op alles 'ja' antwoorden. Ja, hij wilde daten, ja een relatie hebben, ja op samen iets opbouwen. Voor nu moest hij zijn uitleg hierbij houden. De zachte aanraking van haar hand was hem bijna teveel. Ietwat broeierig gleed zijn blik over Cyra heen. "Was dit waar jij op doelde toen je het had over oudere mannen?" Zou hij voldoen aan die eisen?

[varden]

Was er een perfecter antwoord mogelijk? Als hij zo praatte wond hij vast elke vrouw om zijn vingers, maar zij was nu degene naar wie hij keek alsof hij haar het liefst nu al een steegje in wilde trekken. Zijn blik liet haar nekharen overeind staan op een hele goede manier. Het was heel lang geleden dat iemand dit effect op haar had gehad, dat ze enkel door een blik zo gespannen raakte. Haar ademhaling ontsnapte als een zucht toen ze doorkreeg dat ze hem in had gehouden. "Eh..." Hoeveel kortsluiting kon haar brein nog aan vanavond?
"Een beetje," gaf ze toe. "Maar ook niet helemaal. Ik bedoel... Ik ben een stuk ouder dan de mannen en vrouwen die er uit zien alsof ze mijn leeftijd zijn en.. nou ja, ik ga me altijd vrij snel vervelen. Ze zijn nog in de studentenfase van hun leven, en ik ook, maar tegelijk ook niet. Ik... ik zoek iets serieuzers, iets echters, iets dat ik op kan bouwen en kan koesteren en waar ik samen met iemand voor kan vechten en aan kan werken." En ja, dat was moeilijk als de andere partij een stuk sneller oud werd dan jij. En daarnaast was er dat problemen die zo ontzettend groot leken op je 20ste, voor haar inmiddels miniem en klein waren geworden. Er waren gewoon al teveel jaren overheen gegaan, en er zouden er nog veel en veel meer komen.

[Ravief]

Maar hij glimlachte warm naar haar en knikte instemmend. "Ik denk dat dat uiteindelijk is waar iedereen naar verlangd. Al is het voor ons een stuk lastiger." Iedereen met wie ze het vonden, werd immers zoveel sneller ouder. Zijzelf verouderden wel, maar ontzettend veel trager, waardoor de mythe dat vampiers eeuwig leefden bijna klopte.
Sevas zweeg een poosje en liet zijn gedachten over het onderwerp gaan. Het was een mooie kans om haar te vragen naar haar intenties, hoe ze naar hem keek en om toe te geven hoe hij over haar dacht. Maar lag het niet teveel voor de hand? Hij keek nog maar eens opzij naar Cyra en bleef pardoes staan. "Cyra.. ik.." Ze waren nog lang niet in de buurt van de plek waar hij een reservering had gemaakt voor hen, maar hij wist ook wel dat hij het niet de hele avond zou uithouden. Sevas wilde het liefste haar hand pakken, maar hield zich tegen. Misschien.. misschien wilde ze dit wel helemaal niet. "Ik vroeg me af of je.. of je met me uit zou willen?" vragend nam hij haar op en zijn ogen leken een stukje donkerder te worden alsof hij zich alvast wilde beschermen tegen haar antwoord. "Ik weet dat we elkaar nog niet lang kennen, maar ik kan niet langer me voor houden dat je gewoon een student bent. Dat ben je niet, niet voor mij en.. en als je wil, dan wil ik graag samen uitzoeken of er meer kan zijn.. tussen ons." Het was lang geleden dat Sevas zich zo onzeker had gevoeld over iemand uitvragen en als Cyra haar best zou doen, dan zou ze zijn versnelde hartslag kunnen opmerken. Wat hij haar vroeg was immers niet zomaar iets en het zou nogal gecompliceerd worden met hun schoolleven, maar misschien was ze bereid om dat samen uit te zoeken en dit te proberen?

[varden]

En haar hart miste een slag, om daarna een stuk heftiger te gaan slaan. Hij vroeg haar mee uit? Hij vroeg haar serieus mee uit? De afgelopen daten was ze in haar hoofd wel honderd keer over de vraag gegaan of ze dat wilde, of ze dat kon, of ze hem wel echt zo zag, maar Charlie had het wel bij het goede eind gehad tijdens die dagen. Ja, ze was verliefd op hem. Ja, ze wilde meer van deze man leren kennen en nog veel meer tijd met hem besteden. En dus brak er een stralende glimlach door op haar gezicht. Zacht pakte ze zijn hand vast, sloot haar vingers om de zijne en deed iets dat ze normaal nooit deed als iemand haar voor het eerst mee uit vroeg. Cyra stapte op hem af en drukte zacht haar lippen op de zijne. Ze kon het gewoon niet meer tegenhouden. Hij zag er zo schattig uit, zo nerveus en kwetsbaar. Ze zag de donkerte in zijn ogen, kende dat instinct om je af te schermen en te beschermen tegen pijn en afwijzing. En juist die zorgen wilde ze wegnemen. Misschien ging ze nu veel en veel te snel, en veel en veel te ver, maar dit was iets wat ze wilde doen. En dus kuste ze hem zacht, proefde kort zijn lippen, waarna ze een kleine stap van hem wegdeed, de blos weer helemaal terug op haar wangen maar haar ogen straalden tegelijkertijd. "Ik wil heel graag met je uit," zei ze zacht.

[Ravief]

De kus was helemaal niet goed voor zijn hart. Zacht had Sevas terug gekust maar haar toen laten gaan. Zijn blik werd weer broeierig net als eerder. Een fleem van lust was daar heus wel in te bekennen, maar gelukkig leefde hij al een beetje langer dan vandaag en had hij iets van zelfbeheersing opgebouwd. Hoewel dat bij haar in de buurt maar verdacht weinig bleek te zijn.
Hij lachte opgelucht en liet haar hand niet gaan, maar verstrengelde hun vingers. "Thank god, want anders ging dit erg gênant zijn." De zaak waar hij had gereserveerd was niet zo chic dat ze niet naar binnen mochten in hun vrije tijdskleding, maar was toch wel duur genoeg dat een reservering verstandig was geweest.
Sevas' grijze ogen sprankelden en langzaam slenterden ze verder tot ze bij het restaurant kwamen. Pas daar liet hij haar los om de deur voor haar te openen. Niet veel later zaten ze tegenover elkaar aan tafel. Hij had zijn benen iets gestrekt, waardoor zijn ene been de hare raakte. Met zijn blik op Cyra gericht, nam hij een slok van zijn wijn. "Er is wel iets wat we moeten bespreken." Hij haalde zijn neus op omdat het aardig serieus klonk. "Technisch gesproken geef ik je les en dat is niet heel handig als ik je het hof wil maken," waarop hij even plagend knipoogde. "Dus ik vroeg me af wat je wil. Ik kan mijn uiterste best doen en me inhouden en je het semester af laten maken, dat je daarna mijn vak links laat liggen. Ik kan vragen of er een andere docent is die jouw papers kan nakijken. Of als het kwartaal is afgelopen, maak je de laatste toets en besluit het te laten vallen?" Het was niet iets waar hij zijn stempel op wilde drukken. Het was haar keuze. Hij wilde niet dat dit vanuit hem kwam en Cyra later spijt zou krijgen. Maar hoe dan ook moesten ze het hierover hebben. Wellicht dat hij zelfs alvast naar HR zou stappen om aan te geven dat hij gevoelens had gekregen voor een studente en of ze daar een protocol voor hadden. Hoewel hij ergens het probleem niet begreep. Ze waren allemaal volwassen en konden zelf instemmen of ze iets wilden of niet.