Dat hij hun afspraak af had gezegd op de dag dat ze eindelijk echt helemaal openlijk konden daten, aan een relatie konden werken, omdat zij zijn lessen had afgerond - met een kanjer van een cijfer, ook nog -, was niet iets waar ze echt heel blij mee was. Dat hij daarna ook een aantal keer de boot afhield als ze een nieuwe datum voor stelde was iets dat haar al helemaal niet aanstond. Maar ze besloot er in de eerste instantie niets achter te zoeken, besloot zich te focussen op de goede momenten. Ook al hadden ze zich af en toe in het openbaar moeten inhouden vanwege de roddels en blikken, ze had het idee dat ze een goed stel konden zijn. Dat ze daar bovendien beiden aan werkten. En Sevas gaf haar in de momenten tussendoor dat gevoel door haar op te wachten voor koffie na haar colleges, door haar lieve sms'jes te sturen als ze hem een tijdje niet had gezien. Maar toen ook die kleine gebaren steeds minder werden, hij haar telefoontjes niet beantwoordde, ze de blauwe vinkjes op haar appjes wel zag maar geen antwoord kreeg, toen begon het toch te knagen. En van knagen ging het naar zeuren, en van zeuren ging het naar oprechte pijn. Weer sloot hij haar buiten, ineens, plotseling. Zonder enige aankondiging of uitleg. Het kwetste haar zo diep dat ze in de eerste instantie niet wist hoe ze ermee om moest gaan of erop moest reageren. Ze had er lange gesprekken over met Charlie, tot de dag dat ze echt wel iets moest gaan doen. Al was het maar omdat Charlie haar humeur niet langer kon verkroppen.
Cyra was onaangekondigd langsgekomen, om hem te confronteren met zijn gedrag en hoe ze het toch al eens duidelijk had gemaakt dit niet te accepteren. Maar echt onaangekondigd aankomen ging niet als ze in zo'n humeur was, daar was haar aura simpelweg te krachtig voor. Ivan leek zich er echter bar weinig van aan te trekken en toen de vrouw de deur van Sevas' studio opende keek hij enkel nonchalant naar de witharige dame in de deuropening. Aaah... Dus dit was de reden dat Sevas zo koel jegens hem deed? Dat hij in het begin nog had geprobeerd hem tijdens werktijden te ontlopen? De man kreeg even een grijns op zijn gezicht terwijl zijn grip op Sevas' haar iets verstevigde en hij even extra diep stootte. Een flits van puntige hoektanden was in die grijns te zien.
Cyra registreerde die echter niet. Haar woeste blik verstarde, net als haar houding. Haar uitstraling, haar emoties gingen alle kanten uit. Aan de ene kant wilde ze Ivan aanvliegen, hem naar de strot vliegen, aan de andere kant wilde ze Sevas bij hem wegtrekken en op zijn minst een klap in zijn gezicht geven. Een andere kant van haar wilde alleen maar geschokt gillen. En uiteindelijk deed ze het enige wat ze kon doen op zo'n moment... Ze rende weg. De deur bleef openstaan doordat ze niets aan haar reactie had overdacht.
Natuurlijk was ze bij Charlie. Zwaar geschokt, huilend, woedend, toen weer huilend. "Ik was gewoon zijn affaire!" schreeuwde ze woedend. Ze had medelijden met haar vriendin. Haar uitstraling moest wel zo krachtig zijn dat de vrouw eigenlijk bevend in een hoekje zou willen kruipen. Ze had er alle controle over verloren. Wist niet meer wat ze moest denken, doen, voelen. Het kostte haar zoveel moeite dat het pijn deed om haar hoektanden in toom te houden, om haar ogen niet te laten verkleuren, om niet op een soort rampage te gaan alleen maar om deze pijn niet meer te voelen. Of hem op zijn minst te delen met heel veel anderen. Snikkend zat ze op Charlie's bed, haar haar in haar handen. "Ik was gewoon zijn *@#!******* AFFAIRE!" Ze hadden toch gelijk gehad. En wie wist? Misschien was Abby toch ook meer geweest dan "maar gewoon een vriendin", wat hij haar altijd had voorgehouden. Ze was een speeltje geweest, een bedwarmer voor een paar avonden, en nu deze man kennelijk terug was was het genoeg geweest. Was ze niet meer nodig.
Het was dan ook Charlie die de deur opendeed, de vrouw zag bleek en trilde licht door de krachtige aura van de gebroken vampier op haar bed. De gebroken vampier die ze niet kon kalmeren of kon troosten. Maar dat wilde niet zeggen dat haar blik niet strijdbaar werd toen Sevas voor de deur verscheen. "Flikker op eikel!" gooide ze naar zijn hoofd, waarop ze de deur in zijn gezicht dichtsmeet.
When children of the night roam the day
Re: When children of the night roam the day
Dat was waarschijnlijk wel het minste wat hij verdiende. Sevas staarde met een lege blik naar de deur. Het kwam niet in hem op om deze in te beuken, om toegang te eisen, om... Nee, hij bleef staan en zakte tenslotte maar met zijn rug tegen de muur en zat zo op de grond als een hoopje ellende. Door de muren heen voelde hij Cyra's aura kolken. Haar boosheid was een vurig monster dat hem zou verslinden. Hij proefde gal en zaad achter in zijn keel en boog verslagen zijn hoofd.
Hij besloot te blijven zitten tot een van de andere huisgenoten langs zou komen. Het was pas tegen middernacht dat Naomi thuiskwam en die was heel verbaasd om daar de jonge nieuwe professor te zien zitten. Moeizaam kwam Sevas overeind. Haar hypnotiseren was een kwestie van luttele seconden. Ze had niet eens iets door terwijl ze hem binnenliet en tegen hem kletste over haar belevenissen van de dag. Sevas negeerde de jonge vrouw en weerde Charlie van zich af. Met een simpele hand op haar schouder kalmeerde hij Cyra's beste vriendin en stuurde hen allebei naar hun kamers.
"Cyra? Ik weet dat je er bent. Kunnen we alsjeblieft praten?" Waar zij zo ontzettend aanwezig was, was hij.. afgevlakt. Afgestompt en leeg. Dit was niet iets waar hij over wilde praten. Dit was iets waar hij eveneens nog nooit over had gepraat. Ook niet met Abby.
Hij besloot te blijven zitten tot een van de andere huisgenoten langs zou komen. Het was pas tegen middernacht dat Naomi thuiskwam en die was heel verbaasd om daar de jonge nieuwe professor te zien zitten. Moeizaam kwam Sevas overeind. Haar hypnotiseren was een kwestie van luttele seconden. Ze had niet eens iets door terwijl ze hem binnenliet en tegen hem kletste over haar belevenissen van de dag. Sevas negeerde de jonge vrouw en weerde Charlie van zich af. Met een simpele hand op haar schouder kalmeerde hij Cyra's beste vriendin en stuurde hen allebei naar hun kamers.
"Cyra? Ik weet dat je er bent. Kunnen we alsjeblieft praten?" Waar zij zo ontzettend aanwezig was, was hij.. afgevlakt. Afgestompt en leeg. Dit was niet iets waar hij over wilde praten. Dit was iets waar hij eveneens nog nooit over had gepraat. Ook niet met Abby.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Hij was langs Charlie gekomen? Naomi had hem binnengelaten? Het kostte Cyra niet lang om uit te vogelen hoe dat was gebeurd en ze rukte woedend de deur van haar kamer open, trok hem aan zijn kraag naar binnen en smeet de deur dicht. Simpelweg omdat wat ze nu toonde niet iets was dat voor menselijke ogen bedoeld was. Haar getrokken hoektanden en woeste blik waren duidelijk niet menselijk, en wel degelijk op hem gericht. "Waag het niet nog eens je hypnose tegen hen te gebruiken," grauwde ze kwaad, dreigend, een tikje agressief maar vooral enorm beschermend tegenover de mensen die ze toch beschouwde als haar beste vriendinnen. Misschien wel haar enige vriendinnen op dit moment, voor zolang ze hen kon "houden".
Pas toen die dreiging hem duidelijk genoeg moest zijn bond ze enigszins in, sloeg haar armen over elkaar, keek hem defensief en teruggetrokken aan. Ze sloot zich voor hem af, probeerde haar pijn en verdriet te laten overschaduwen door woede maar dat ging maar gedeeltelijk. "Wat kom je me zeggen Sevas? Dat het over is tussen ons? Dat je me niet meer nodig hebt nu je vr.. die... die vent hier is?" "Je vriend", ze kon het toch echt haar strot niet uitkrijgen. Biseksualiteit was iets waar ze niet vreemd van opkeek, maar dat zij alleen maar een bedwarmer zou zijn geweest tot Ivan terug zou komen, dat deed zo'n vreselijke pijn dat Cyra niet wist hoe ze hieroverheen ging komen. Ze besefte nu pas ten volle hoe vreselijk verliefd ze was op de man voor haar. De man in wiens armen ze zich nu wilde werpen, hem huilend slaan, hem wilde horen zeggen dat hij die vent links liet liggen en voor haar zou kiezen. Maar dan had hij haar niet zo afgewimpeld de afgelopen dagen... Cyra slikte, slikte keer op keer terwijl ze naar Sevas keek, wist met moeite haar tranen te verbijten. "Waar... waarom ben je hier Sevas?" kwam er ineens een tikje afgeknepen uit haar keel. Als hij nu niet eeriljk tegen haar was, dan zou hij niet meer bestaan voor haar. Maar dat zei ze niet, want dat dacht ze ook niet volledig bewust. Dat was een gedachte heel ver in haar achterhoofd, het deel van haar dat hem zo graag wilde horen zeggen wat er aan de hand was zodat ze hem nog een kans kon geven. Heel, heel ver in haar achterhoofd.
Pas toen die dreiging hem duidelijk genoeg moest zijn bond ze enigszins in, sloeg haar armen over elkaar, keek hem defensief en teruggetrokken aan. Ze sloot zich voor hem af, probeerde haar pijn en verdriet te laten overschaduwen door woede maar dat ging maar gedeeltelijk. "Wat kom je me zeggen Sevas? Dat het over is tussen ons? Dat je me niet meer nodig hebt nu je vr.. die... die vent hier is?" "Je vriend", ze kon het toch echt haar strot niet uitkrijgen. Biseksualiteit was iets waar ze niet vreemd van opkeek, maar dat zij alleen maar een bedwarmer zou zijn geweest tot Ivan terug zou komen, dat deed zo'n vreselijke pijn dat Cyra niet wist hoe ze hieroverheen ging komen. Ze besefte nu pas ten volle hoe vreselijk verliefd ze was op de man voor haar. De man in wiens armen ze zich nu wilde werpen, hem huilend slaan, hem wilde horen zeggen dat hij die vent links liet liggen en voor haar zou kiezen. Maar dan had hij haar niet zo afgewimpeld de afgelopen dagen... Cyra slikte, slikte keer op keer terwijl ze naar Sevas keek, wist met moeite haar tranen te verbijten. "Waar... waarom ben je hier Sevas?" kwam er ineens een tikje afgeknepen uit haar keel. Als hij nu niet eeriljk tegen haar was, dan zou hij niet meer bestaan voor haar. Maar dat zei ze niet, want dat dacht ze ook niet volledig bewust. Dat was een gedachte heel ver in haar achterhoofd, het deel van haar dat hem zo graag wilde horen zeggen wat er aan de hand was zodat ze hem nog een kans kon geven. Heel, heel ver in haar achterhoofd.
Re: When children of the night roam the day
Hij was niet bestand tegen haar felle uitstraling en struikelde zowaar twee stappen naar achteren. Maar Sevas deed niets om zich te beschermen en deed ook niets om het goed te praten. Hij wachtte simpelweg tot ze een klein beetje bedaard was. Een miniem beetje zodat ze op zijn minst zou luisteren naar wat hij te zeggen had. "I won't," beloofde hij zacht.
Hij hoorde wel wat ze had willen zeggen. 'Zijn vriend'. Alsof hij het ooit gehad had over dat hij op mannen viel. Alsof hij ooit iets gezegd had wat hierop kon duiden. Maar dat hield hij voor zich. Sevas wist dat het zo over moest komen en ging zichzelf niet verdedigen. "Ik wil.. ik wil het uitleggen." Voorzichtig, kwetsbaar, keek hij haar voor het eerst recht aan. "Als je me daarna de deur wijst en nooit meer wil zien, dan zal ik gaan en je met rust laten."
De diepe frons en zijn stilte zouden tekenen moeten zijn dat hij het hier moeilijk mee had. Normaal was Sevas niet zo gesloten. Maar hij had Cyra pijn gedaan en die pijn en verdriet en woede zien en voelen, maakte het niet makkelijker om zijn verhaal te doen. Hij slikte nerveus en blikte vanuit zijn ooghoeken door zijn wimpers naar de vrouw die hij liefhad. Uiteindelijk was de waarheid heel makkelijk, maar de woorden echt zeggen was dat niet. "Ivan is mijn Sire," fluisterde hij en deed een stap bij Cyra vandaan zodat hij tegen de deur kon leunen. Sevas zocht haar blik niet weer op en onbewust balde hij elke keer zijn handen tot vuisten. Los, vuisten, los, vuisten, los, vuisten.. "Ik heb dit nooit eerder gedeeld, Cyra, dus dit is niet makkelijk voor mij." Vuisten. "Meestal zoekt hij me eens in de 7 á 10 jaar op, als hij zat is van zijn gebruikelijke avontuurtjes. Hij ziet mij als.." eigendom, maar dat kreeg Sevas niet over zijn lippen. "Hij is gevaarlijk. De laatste keer dat ik een relatie had en hij kwam langs eindigde niet zo best. Hij vermoordde haar alleen maar omdat hij jaloers was." Zijn lippen trilden en zijn stem brak en Sevas zweeg. Zijn vingers zagen wit ondertussen van hoe stijf hij zijn handen balde. "Ik wilde je beschermen, hem bij jou weghouden... Meestal is het met een week wel voorbij, is hij het zat - is hij míj zat - en verveeld en gaat hij weer weg." Daadwerkelijk uitspreken dat de man misbruik van hem maakte, kon hij niet. "Ik dacht dat dat wel zou lukken. Dat ik het kon volhouden en je beschermen, het daarna uitleggen zodat we nog heel lang samen kunnen zijn zonder deze dreiging. Ik praat het niet goed, maar ik wilde je leven niet in gevaar brengen. Als je.. als je wil.. dan.. dan mag je in mijn hoofd kijken en zelf je oordeel vellen." maar Sevas keek haar nog altijd niet aan en zette zich schrap voor 'jammer dan, je hebt je kans gehad'.
Hij hoorde wel wat ze had willen zeggen. 'Zijn vriend'. Alsof hij het ooit gehad had over dat hij op mannen viel. Alsof hij ooit iets gezegd had wat hierop kon duiden. Maar dat hield hij voor zich. Sevas wist dat het zo over moest komen en ging zichzelf niet verdedigen. "Ik wil.. ik wil het uitleggen." Voorzichtig, kwetsbaar, keek hij haar voor het eerst recht aan. "Als je me daarna de deur wijst en nooit meer wil zien, dan zal ik gaan en je met rust laten."
De diepe frons en zijn stilte zouden tekenen moeten zijn dat hij het hier moeilijk mee had. Normaal was Sevas niet zo gesloten. Maar hij had Cyra pijn gedaan en die pijn en verdriet en woede zien en voelen, maakte het niet makkelijker om zijn verhaal te doen. Hij slikte nerveus en blikte vanuit zijn ooghoeken door zijn wimpers naar de vrouw die hij liefhad. Uiteindelijk was de waarheid heel makkelijk, maar de woorden echt zeggen was dat niet. "Ivan is mijn Sire," fluisterde hij en deed een stap bij Cyra vandaan zodat hij tegen de deur kon leunen. Sevas zocht haar blik niet weer op en onbewust balde hij elke keer zijn handen tot vuisten. Los, vuisten, los, vuisten, los, vuisten.. "Ik heb dit nooit eerder gedeeld, Cyra, dus dit is niet makkelijk voor mij." Vuisten. "Meestal zoekt hij me eens in de 7 á 10 jaar op, als hij zat is van zijn gebruikelijke avontuurtjes. Hij ziet mij als.." eigendom, maar dat kreeg Sevas niet over zijn lippen. "Hij is gevaarlijk. De laatste keer dat ik een relatie had en hij kwam langs eindigde niet zo best. Hij vermoordde haar alleen maar omdat hij jaloers was." Zijn lippen trilden en zijn stem brak en Sevas zweeg. Zijn vingers zagen wit ondertussen van hoe stijf hij zijn handen balde. "Ik wilde je beschermen, hem bij jou weghouden... Meestal is het met een week wel voorbij, is hij het zat - is hij míj zat - en verveeld en gaat hij weer weg." Daadwerkelijk uitspreken dat de man misbruik van hem maakte, kon hij niet. "Ik dacht dat dat wel zou lukken. Dat ik het kon volhouden en je beschermen, het daarna uitleggen zodat we nog heel lang samen kunnen zijn zonder deze dreiging. Ik praat het niet goed, maar ik wilde je leven niet in gevaar brengen. Als je.. als je wil.. dan.. dan mag je in mijn hoofd kijken en zelf je oordeel vellen." maar Sevas keek haar nog altijd niet aan en zette zich schrap voor 'jammer dan, je hebt je kans gehad'.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Een ander had hem misschien de deur gewezen, maar hij had nu even mazzel dat het Cyra was die tegenover hem stond. Iemand die zelf genoeg problemen had met haar Sire en die als de dood was dat de vrouw haar ooit op een dag zou vinden. Dus toen hij de woorden "Ivan is mijn Sire," uitsprak verstijfde ze al. En de rest van het verhaal bevestigde alleen maar meer en meer hoeveel macht een Sire had over zijn of haar childe.
Gespannen luisterde Cyra naar hem, zag zijn handen elke keer weer tot vuisten gebald worden. Pas toen hij uitgesproken was, haar zelfs aanbood dat ze in zijn hoofd kon kijken, hem zich schrap zag zetten stapte ze op hem af en sloeg zacht haar armen om hem heen. Nu was zij het die hem tegen haar borst trok, voorzover dat ging gezien hij een stuk langer was dan zij.
"Ik wil niet in je hoofd kijken," zei ze zacht terwijl ze met haar vingers door zijn haar streek. "Ik wil je kunnen vertrouwen op je woord." En als ze in zijn hoofd moest kijken, wat zei dat dan over dat vertrouwen dat hij met haar zou delen wat er aan de hand was als hij daar zelf klaar voor was? En nare nasmaak had zich in haar mond verzameld bij het verhaal, want hij hoefde niet te zeggen dat hij misbruikt werd... Dat was duidelijk genoeg nu door hoe ze Sevas en Ivan had aangetroffen en het feit dat de Sire gewoon door was gegaan ook al was Cyra binnengekomen.
"Sevas... Hij... hij gaat achter mijn bestaan komen, dat weet je ook wel toch?" Al was het maar omdat haar geur heus wel in zijn appartement hing, ergens nog. Verder waren er nog de duizenden roddels op campus, Ivan hoefde maar een rondje te lopen en hij hoorde genoeg. En dan was er nu een ander puntje... Gevaarlijk of niet. Sire of niet. Cyra was niet van plan Sevas aan zijn lot over te laten bij deze man!
Gespannen luisterde Cyra naar hem, zag zijn handen elke keer weer tot vuisten gebald worden. Pas toen hij uitgesproken was, haar zelfs aanbood dat ze in zijn hoofd kon kijken, hem zich schrap zag zetten stapte ze op hem af en sloeg zacht haar armen om hem heen. Nu was zij het die hem tegen haar borst trok, voorzover dat ging gezien hij een stuk langer was dan zij.
"Ik wil niet in je hoofd kijken," zei ze zacht terwijl ze met haar vingers door zijn haar streek. "Ik wil je kunnen vertrouwen op je woord." En als ze in zijn hoofd moest kijken, wat zei dat dan over dat vertrouwen dat hij met haar zou delen wat er aan de hand was als hij daar zelf klaar voor was? En nare nasmaak had zich in haar mond verzameld bij het verhaal, want hij hoefde niet te zeggen dat hij misbruikt werd... Dat was duidelijk genoeg nu door hoe ze Sevas en Ivan had aangetroffen en het feit dat de Sire gewoon door was gegaan ook al was Cyra binnengekomen.
"Sevas... Hij... hij gaat achter mijn bestaan komen, dat weet je ook wel toch?" Al was het maar omdat haar geur heus wel in zijn appartement hing, ergens nog. Verder waren er nog de duizenden roddels op campus, Ivan hoefde maar een rondje te lopen en hij hoorde genoeg. En dan was er nu een ander puntje... Gevaarlijk of niet. Sire of niet. Cyra was niet van plan Sevas aan zijn lot over te laten bij deze man!
Re: When children of the night roam the day
Zijn hele lichaam verkrampt en het duurde even voordat hij echt doorhad dat dit een goede aanraking was. Dit was Cyra en ze hield hem vast. Ze hield hem vast? Waar had hij dat aan verdiend? Even aarzelde Sevas, maar sloeg toen zijn armen om haar heen en legde zijn hoofd tegen haar schouder. Zijn ogen kneep hij stijf dicht, in de hoop tranen tegen te houden. "I didn't want you to see me like that," mompelde hij half verstaanbaar en klemde zich wat meer aan haar vast.
Hij bleef heel lang zo staan, maar bewoog uiteindelijk -met haar nog altijd in zijn armen- naar haar bed om te kunnen zitten. Pas daar liet Sevas haar echt los. Naast elkaar gezeten, maar zijn been tegen de hare gedrukt, zuchtte hij. Ze wilde hem geloven op zijn woord. Stond daar dan niet tegenover dat hij eerlijk zou zijn? "Het was niet altijd zo." aarzelend keek hij haar aan, maar keek toen weer naar zijn handen. "In het begin waren we vrienden, voor.. heel wat jaar. Ik weet niet eens echt meer hoe het begon. Misschien een dare om te zoenen? Zoiets. Hij werd kwaad toen ik de boot afhield bij zijn vele pogingen om me te versieren en te verleiden tot meer. Zei dat.. dat het lekkerder zou zijn als ik mee zou werken, maar ik wilde niet. Op een dag herinnerde hij me eraan dat hij het me ook gewoon kon opdragen." Sevas pakte voorzichtig Cyra's hand. "Tot die tijd waren we gelijken geweest. Een lot wat we deelden en goede vrienden. Naar mijn weten had hij nog nooit die macht, die band, op mij gebruikt. Dus ik flipte bij die woorden en slingerde hem van alles naar zijn hoofd en hij werd misschien nog wel kwader dan dat ik was." Fronsend keek Sevas naar Cyra's slanke hand, alsof hij zocht naar de juiste woorden. "Zodra hij me zat was, ben ik er vandoor gegaan. Om de zoveel jaar dan duikt hij op en neemt waar hij denkt recht op te hebben om me eraan te herinneren dat ik nooit echt vrij zal zijn." Nu keek hij op en zocht haar blik. "Ik kan niet tegen hem op, Cyra. Ik kan alleen maar hopen dat zijn aandacht bij mij blijft en hij verder niemand pijn zal doen."
Hij bleef heel lang zo staan, maar bewoog uiteindelijk -met haar nog altijd in zijn armen- naar haar bed om te kunnen zitten. Pas daar liet Sevas haar echt los. Naast elkaar gezeten, maar zijn been tegen de hare gedrukt, zuchtte hij. Ze wilde hem geloven op zijn woord. Stond daar dan niet tegenover dat hij eerlijk zou zijn? "Het was niet altijd zo." aarzelend keek hij haar aan, maar keek toen weer naar zijn handen. "In het begin waren we vrienden, voor.. heel wat jaar. Ik weet niet eens echt meer hoe het begon. Misschien een dare om te zoenen? Zoiets. Hij werd kwaad toen ik de boot afhield bij zijn vele pogingen om me te versieren en te verleiden tot meer. Zei dat.. dat het lekkerder zou zijn als ik mee zou werken, maar ik wilde niet. Op een dag herinnerde hij me eraan dat hij het me ook gewoon kon opdragen." Sevas pakte voorzichtig Cyra's hand. "Tot die tijd waren we gelijken geweest. Een lot wat we deelden en goede vrienden. Naar mijn weten had hij nog nooit die macht, die band, op mij gebruikt. Dus ik flipte bij die woorden en slingerde hem van alles naar zijn hoofd en hij werd misschien nog wel kwader dan dat ik was." Fronsend keek Sevas naar Cyra's slanke hand, alsof hij zocht naar de juiste woorden. "Zodra hij me zat was, ben ik er vandoor gegaan. Om de zoveel jaar dan duikt hij op en neemt waar hij denkt recht op te hebben om me eraan te herinneren dat ik nooit echt vrij zal zijn." Nu keek hij op en zocht haar blik. "Ik kan niet tegen hem op, Cyra. Ik kan alleen maar hopen dat zijn aandacht bij mij blijft en hij verder niemand pijn zal doen."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Een rilling trok over haar rug bij die woorden, de nasmaak van gal achter in haar keel nam toe. Ooh... Hoe goed kende ze die "opdrachten" niet? Hoe de stem van je Sire met één woord de hele wereld kon laten verdwijnen en je compleet willoos kon maken? En hoe bang was ze er zelf niet voor om die stem te horen?
Zacht verstrengelde ze hun vingers terwijl ze haar gezicht in de plooi hield. Het was geen moment om in paniek te raken of te verdwalen in haar eigen herinneringen. Toch moest ze zich inhouden om haar vingers niet naar haar nek te brengen, over de vele littekens te laten glijden. Haar paarsigblauwigegrijze ogen namen hem bezorgd op terwijl hij praatte. Het klonk op alle fronten als een ongezonde relatie, als een Sire die geobsedeerd was door zijn childe, op een hele fysieke manier. Die geen respect had voor Sevas' eigen wil en inbreng en leven... Aan de andere kant leek de man gelukkig wel iemand die wispelturig was en dus ook lange periodes kon verdwijnen. "Is dit waarom je onderzoek doet naar het verbreken van de band tussen Sire's en childe's?"
Zacht verstrengelde ze hun vingers terwijl ze haar gezicht in de plooi hield. Het was geen moment om in paniek te raken of te verdwalen in haar eigen herinneringen. Toch moest ze zich inhouden om haar vingers niet naar haar nek te brengen, over de vele littekens te laten glijden. Haar paarsigblauwigegrijze ogen namen hem bezorgd op terwijl hij praatte. Het klonk op alle fronten als een ongezonde relatie, als een Sire die geobsedeerd was door zijn childe, op een hele fysieke manier. Die geen respect had voor Sevas' eigen wil en inbreng en leven... Aan de andere kant leek de man gelukkig wel iemand die wispelturig was en dus ook lange periodes kon verdwijnen. "Is dit waarom je onderzoek doet naar het verbreken van de band tussen Sire's en childe's?"
Re: When children of the night roam the day
Een lichte knik volgde. "Ik weet ook wel hoe het zit, Cyra, ik ben niet gek. Maar het is lastig om het bij naam te noemen en mezelf als slachtoffer te zien. Dat wil ik niet en ik wil niet dat hij die macht over mijn leven heeft, dat gun ik hem niet. Dus hij bestaat niet voor me, tot hij weer opduikt." Sevas zuchtte en haalde een hand door zijn haar. "Ik heb twee keer een poging gedaan om hem te doden toen hij niet oplette, maar hij is te sterk voor me. Een aantal jaren terug heb ik geprobeerd aangifte te doen. Maar ze namen me niet serieus omdat 'dat mannen niet overkomt'. En toen ik me moest melden voor vingerafdrukken afnemen en een uitgebreide verklaring afleggen, heb ik er vanaf gezien. Ik probeer zo min mogelijk in het systeem te zitten. Het wordt steeds lastiger om sporen uit te wissen en aan een nieuw paspoort te komen. Zo'n melding is een enorme rode vlag."
Hij zocht haar blik in en kneep zacht in haar hand. "Dank je. Dat je naar me wil luisteren. En me niet de deur wijst, ook al had ik gezet dat ik je nooit weer buiten zou sluiten."
Hij zocht haar blik in en kneep zacht in haar hand. "Dank je. Dat je naar me wil luisteren. En me niet de deur wijst, ook al had ik gezet dat ik je nooit weer buiten zou sluiten."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: When children of the night roam the day
Met een zucht legde ze haar hoofd op zijn schouder, streek zacht over de huid van zijn hand met haar duim. "Ik kan niet zeggen dat dit me niet vreselijk pijn heeft gedaan Sevas," gaf ze eerlijk toe. Ze was niet van plan tegen hem te liegen daarover. Het opnieuw buitensloten had haar echt veel meer gedaan dan ze toe had willen geven, dan wat ze toe had willen staan want zo intens verliefd op iemand zijn was eng en voor hun soort niet altijd ongevaarlijk. "Maar... maar dit veranderd de situatie wel een beetje." Weer zuchtte ze en nu was zij het die door haar haar streek. "Ik bedoel... Ik ben er niet blij mee dat je me ontweek in plaats van te vertellen wat er aan de hand was zodat ik zelf even weg kon blijven maar... maar dit is je Sire en dat is.. nou ja, ik begrijp dat dat heel ingewikkeld ligt." Vooral omdat ze zijn acties en beslissingen maar al te goed begreep. Als haar Sire op zou dagen, dan zou ze ook willen dat hij weg bleef. Al was het maar zodat de vrouw hem niet tegen haar kon gebruiken. Even keek ze naar hem op, drukte een kus op zijn wang. "Ik wil me niet hoeven verbergen Sevas," gaf ze aan. Als deze Ivan echt zo sterk, en mogelijk zo oud was als hij de indruk wekte, dan moest de man al bij haar aanwezigheid in de deuropening hebben opgemerkt dat ze ook een vampier was. En een vrouw. En ze ging niet tijd spenderen in Verweggiestan tot de man weer opgedonderd was!
Re: When children of the night roam the day
"I know, sweetheart." Hij had ruim gevoeld hoe zijn beslissingen bij haar in aarde waren gevallen. Sevas liet haar hand los om zijn arm om haar heen te slaan en haar stevig te knuffelen. "Ik zat fout, met het je niet vertellen. Het is ingewikkeld vanwege zijn macht, maar ik had je hierin moeten betrekken." Al had hij niet geweten hoe. Dit vertellen was al moeilijk genoeg, gezien Sevas het vaak genoeg ontkende tegen zichzelf wat Ivan met hem deed. En dan komen opdagen bij Cyra met de woorden 'hé, m'n Sire is in de buurt en ja, hij heeft me al jaren misbruikt en hij is super gevaarlijk, dus je moet even twee weken niet komen opdagen' was niet echt hoe hij in gedachten had om het haar te vertellen.
Waarschijnlijk zou Sevas hem net aankunnen als hij niet zijn Sire was geweest. Zuchtend streelde hij door die prachtige witte lokken. "Wat een zooi," mompelde hij en zocht daarna Cyra's blik weer toen ze die woorden uitsprak. "Dat snap ik, lieverd. En hij heeft je al gezien, dus verbergen is nu hoe dan ook zinloos. Maar ik weet niet hoe dit gaat lopen, Cyra. Ik zat te denken om wat verlofdagen op te nemen en.. ik weet niet. Misschien kan ik hem bij de campus weghouden? Ik weet het niet...." Het was frustrerend dit. Zijn spieren waren nog altijd stijf van de inwendige worsteling, maar zijn hoofd raasde maar door met halfslachtige plannen.
Waarschijnlijk zou Sevas hem net aankunnen als hij niet zijn Sire was geweest. Zuchtend streelde hij door die prachtige witte lokken. "Wat een zooi," mompelde hij en zocht daarna Cyra's blik weer toen ze die woorden uitsprak. "Dat snap ik, lieverd. En hij heeft je al gezien, dus verbergen is nu hoe dan ook zinloos. Maar ik weet niet hoe dit gaat lopen, Cyra. Ik zat te denken om wat verlofdagen op te nemen en.. ik weet niet. Misschien kan ik hem bij de campus weghouden? Ik weet het niet...." Het was frustrerend dit. Zijn spieren waren nog altijd stijf van de inwendige worsteling, maar zijn hoofd raasde maar door met halfslachtige plannen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast