When children of the night roam the day

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 15 Jan 2020, 11:37

Dat, dat was uiteindelijk wat haar in huilen uit deed barsten. Niet dat hij haar de deur wees, maar dat hij haar op zijn schoot trok en haar zo duidelijk beschermde. Het was alsof een angst zich losmaakte, een angst waarvan ze niet eens wist dat hij nog in haar zat. De angst als zesjarige, toen ze voor het eerst voelde hoe het was als iemand van je dronk. Hoe zwak en ziek ze zich daarna had gevoeld. Hoe bang ze was geweest voor de keer erna, en de keren daarna. Hoe bang ze was geweest de eerste keer dat ze had geweigerd en haar moeder kwaad was geworden.
Bevend, trillend van angst, verstopte ze zich tegen Sevas' borst, veilig in zijn armen. Nu wist hij waarom haar pleegmoeder haar nooit zou laten gaan, niet als de vrouw er iets over te zeggen had tenminste. Ze was niet de enige childe van de vrouw, Cyra wist dat er in ieder geval nog één voor haar was geweest. Maar ze was wel de enige die weg was gelopen, die alle banden en contact had verbroken.
"Het... het is niet hele.. helemaal haar.. schuld," snikte ze. Woorden die haar jarenlang waren aangepraat kwamen nu toch weer automatisch naar boven. "Ik.. ik vocht.. vocht niet... Ook.. ook niet als.. als vam... vam..." Ze had zich uiteindelijk gewoon niet meer verzet. Ging zoveel jagen dat haar moeder van haar kon drinken en ze zelf ook nog genoeg op had. Ze was te moe, te murw geweest om er nog iets tegen te doen. Om in opstand te komen. Te zwaar onder de psychologische invloed van haar Sire en diens beet. Maar doordat ze er als kind al aan bloot was gesteld, was wel waarom ze zo vreselijk gevoelig was voor de stofjes die vrij kwamen als je gebeten werd door een vampier, ook al was ze inmiddels zelf ook een vampier.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 15 Jan 2020, 11:56

"Oh, Cyra, liefje.." Sevas liet haar snikken en trok tenslotte de dekens om hen heen. In elk geval waren ze niet helemaal naakt, want hij had het idee dat dat niet zou helpen nu. Rustig wreef hij over haar rug en mooie witten haren, maar fronste boos bij de woorden. Met zijn handen op haar schouders drukte hij haar minimaal naar achteren zodat hij haar aan kon kijken.
"Hé, dat wil ik niet horen. Je was een kind! Je had een prachtige tijd moeten hebben als mens en ze had dit nooit mogen doen. Nooit. Dit heeft zij je aangepraat of je ertoe gedwongen tot je geen andere weg meer zag dan het maar te laten gebeuren. Niets hiervan is jouw schuld." Sevas hief haar kin en veegde wat tranen weg, ook al kwamen er daarna weer nieuwe. "Ik weet niet wat ze allemaal heeft gezegd, Cyra, maar daar moet je niet naar luisteren. Bij de goden, dat je haar nog wil verdedigen maakt me zo kwaad.."

Weer duurde het even voordat de woede ging liggen. Tegen die tijd was Cyra ook een beetje meer gekalmeerd, maar Sevas zag wel dat dit diep ging. Zacht gingen zijn vingers door haar prachtige witte lokken. "Je had geen schijn van kans," zei hij zacht. "Je bent bij haar opgegroeid, wist niet beter dan wat ze was en nodig had en ongetwijfeld was ze het enige moederfiguur voor lange tijd. Ze heeft je precies zo gevormd dat je teveel om haar gaf en tegelijk te bang was om in opstand te komen. Je was een kind, Cyra. Ga jezelf daar niet de schuld van geven."
Zijn blik viel op de plek waar hij haar had gebeten en zijn vingertoppen gleden er weer overheen. Hij kon het niet helpen. "Niet van elkaar drinken is een ongeschreven waar we ons aan houden." Hij zocht haar blik. "Onze beet doet pijn, ja.. maar is ook verslavend en opwindend. Als vampiers dat bij elkaar doen, is dat gevoel nog sterker. Daarom was ik zo geschokt toen je het aanbood." Sevas fronste licht. Als ze als donor had gediend, dan was Cyra waarschijnlijk verslaafd geweest. Het afkicken daarvan was vast niet makkelijk geweest. Een klein glimlachje brak door. "Je bent ongelooflijk sterk weet je? Dat je je hebt los gevochten daarvan."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 15 Jan 2020, 12:08

Waarschijnlijk was ze inderdaad verslaafd geweest, ook al had ze het nooit als zodanig geregistreerd. Het was allemaal zo geleidelijk gegaan... Jarenlang...
Nog steeds bevend, met ogen vol tranen die elke keer over haar wangen bleven lopen, keek ze naar hem, luisterde naar hem, zoog zijn woorden op alsof ze een spons was. Ze wist dit natuurlijk ook allemaal wel, was nadat ze was gevlucht naar vele avonden geweest voor slachtoffers van psychologische manupilatie, had mensen ontmoet met Stockholm syndroom en andere effecten van verslavingen en trekjes die ze herkende van zichzelf en haar thuis situatie. Maar het was nog steeds moeilijk om haar moeder af te vallen. Om over haar te praten zoals je hoorde te praten over iemand die je dit allemaal had aangedaan.
"Ik... ik ben nooit mens geweest Sevas," klonk er zwak. Niet echt tenminste. Ze was vanaf haar tweede levensjaar al getraind om ooit een vampier te worden. Afgericht haast om als donor te dienen, om haar Sire in leven te houden en voor die te zorgen. Zacht sniffend drukte ze zich weer tegen zijn borst. Ze wilde hem niet kwaad maken omdat ze haar moeder verdedigde maar... maar het was toch haar moeder?

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 15 Jan 2020, 12:49

Hij zuchtte en trok haar nog maar eens dicht tegen zich aan. Nee, ze was inderdaad nooit echt mens geweest. Dat besefte hij nu ook. Er waren geen woorden voor om dat beter te maken, om dit te veranderen. Het enige wat in hem opkwam, was dan ook wat hij deed: een liefdevolle kus op haar voorhoofd drukken. "Als je het erover wil hebben, dan ben ik er, oké?"

In stilte luisterde hij naar haar hartslag en hoe haar snikken langzaam minder werden. Sevas ging bij zichzelf na wat hij allemaal had gezegd en of hij haar wel goed had bereikt. 'Tot je geen andere weg meer zag, dan het maar laten gebeuren.' De zin klonk door en echode een poosje in zijn hoofd. Goh.. nogal toepasselijk op jezelf niet? de woorden waren als een pijnlijke steek en Sevas duwde ze weer weg. Hij wilde daar niet aan denken. Niet nu. Eigenlijk nooit meer, want hij hoopte dat zijn Sire hem met rust zou laten na de laatste aanvaring.
"Wat dacht je van een hete douche?" vragend keek hij naar Cyra, al was dit voorstel er ook om zijn eigen gedachten te verzetten. "Of wil je liever in bad?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 15 Jan 2020, 13:22

"Bad graag," klonk er kleintjes, maar ze was duidelijk niet van plan hem los te laten. Alleen om hem op te laten staan om het bad vol te laten lopen, maar daarna klampte ze zich weer aan hem vast waardoor hij haar ongeveer naar het bad droeg en ze er samen in plaatsnamen. Haar rug tegen zijn borst, zijn handen op haar buik, langzaam kwam haar hoofd weer een beetje tot rust, hield het schokken van haar schouders en het beven van haar lichaam op. Hoewel hij had gezegd kwaad te worden om hoe ze haar Sire verdedigde, en hoewel het vast goed zou zijn om het onderwerp voor altijd te laten, kon ze dat niet helemaal doen. Niet nu. Want als ze het er nu niet over hadden, nu de beerput was opengetrokken, dan zou ze het er nooit meer over hebben.
"Ze was niet altijd slecht," zei ze zacht. "Ze was een lieve moeder. Ik zag niet eens in waarom het doneren iets slechts kon zijn. Hoewel ik er wel instinctmatig bang voor was. Het deed pijn. Het deed me vreemd voelen. Zwak, ziek, kwetsbaar, en dan waren er nog de stoffen waar mijn lichaam niet mee om kon gaan." Het verslavende effect... "Na het doneren was ze altijd goed voor me, zorgde voor me. Ik... ik was dol op ons huisje, op samen in de tuin werken, door het bos lopen, de verhaaltjes die ze me voorlas." Maar haar blik was droevig, donker terwijl ze sprak. "Pas toen ik ouder werd, toen ik doorkreeg waar ze me op voorbereidde, toen ze me begon te verbieden een leven buiten onze kleine wereld te hebben probeerde ik me te verzetten. Het doneren werd toen een vorm van macht van haar over mij." Verslaving, manipulatie met aura en hypnose, fysieke kracht waarin ze haar moeder nooit de baas kon zijn als mens. Als kind. "Als vampier heeft ze me wel eens gedwongen mezelf laveloos te drinken zodat het effect van haar tanden op me nog groter was. Daar... daarom ben ik uiteindelijk gevlucht... Voor er geen weg meer terug was." Voordat ze zo afhankelijk werd van haar volgene high dat ze nooit meer zou vertrekken. Een eenzame traan droop weer over haar wang. "Ik weet wat ze me heeft aangedaan, ik weet wat ze me heeft afgenomen maar... maar ik probeer ook de goede dingen te herinneren. De moeder die ze voor me was, als ze wilde. Anders.. anders wordt het te zwart om terug te kijken."

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 16 Jan 2020, 11:06

Het was misschien wel het grootste voordeel van deze vertrekken, die hem ook nog eens veel minder kosten dan wanneer hij ergens moest huren. De luxe badkamer met het grote ligbad was een genot op zich. Maar nu, met Cyra tegen zich aan en zijn armen om haar heen, wist Sevas dat het niet beter zou kunnen dan dit. Hij streelde haar zacht, maar verder niet intiem en voor het grootste gedeelte hield hij Cyra gewoon vast terwijl hij luisterde.
Het was niet per se iets slechts. Hij had het Abby wel eens aangeboden toen ze het nodig had en had er onlangs ook haar leven mee gered. Maar het was iets wat bekend stond als 'flirten van met de duisternis'. Iets waar je bij wegbleef. Toch onderbrak Sevas haar niet, het was goed om haar te horen praten en hij wilde dat niet in de kiem smoren. Dit moest eruit. Ze kende verder immers ook niemand bij wie ze haar verhaal compleet kon vertellen?
"Dat is goed, Cyra. Het is mooi om je daarop te richten. Koester dat, daar zijn die momenten voor." Zacht kuste Sevas haar naakte schouder. Hij zou verder geen oordeel over haar Sire uitspreken. Het was wel duidelijk dat Cyra geen waarschuwingen daarover nodig had.
Rustig gaf hij haar een duwtje naar voren zodat hij haar haar kon wassen. Zijn gedachten gingen nog eens over hun gesprek en hoezeer Sevas ook baalde dat hij de kans had laten gaan om de hele nacht met haar te vrijen; dit was belangrijker. Dit was goed. Dit soort dingen moesten er tussen hen zijn, wilden ze een goede relatie kunnen bouwen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 16 Jan 2020, 11:14

Pas toen hij klaar was met haar rug te wassen, iets dat in de eerste instantie inhield dat ze zijn lavendel-geurende douchegel vooral rook en voelde en dat uiteindelijk eindigde meer in strelingen waarbij ze uiteindelijk met een zachte glimlach op haar gezicht naar hem omkeek. Het was grappig hoe hij afgeleidt kon worden door haar lichaam. Ze leunde weer tegen zijn borst, leidde zijn handen weer naar haar buik. "Dank je," zei ze zacht. "Voor het luisteren, voor het begrijpen. Ik... ik wist niet hoe ik je..." Hoe ze hem had kunnen vertellen dat ze onder de littekens zat, dat ze zo lang als donor had gediend, dat ze echt geen bloedhoer was! Vooral dat laatste zou ze enorm defensief over kunnen worden als hij dit anders had opgevat.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 16 Jan 2020, 11:20

Een wat verontschuldigende grijns was alles wat Cyra terug kreeg. Hij kon het ook niet helpen dat ze zo mooi en heerlijk was! En hé, hij mocht dan 83 zijn, hij was nog steeds een man met het lichaam van een 33-jarige. Uiteraard was ze afleidend als ze naakt tegen hem aan zat!
"Nee, ik snap wel dat je daar niet zelf over wilde beginnen. Het is oké, lieverd. Ik luister graag naar je." Maar nu hij een poos haar had gestreeld, was zijn aandacht wel een poosje gaan verliggen naar wat anders en Cyra kon dan ook duidelijk voelen dat ze hem opwond. "Kom je weer een beetje tot rust?" Tenslotte had ze hem amper los willen laten en had haar gesnik hem machteloos doen voelen.
Sevas begon maar niet weer over Sire's. Ingewikkeld materiaal dat tot een andere keer moest wachten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 16 Jan 2020, 11:25

Die grijns was schattig. En dus, met wat gedoe, wist ze zich om te draaien, wist haar benen aan weerszijden van zijn heupen te krijgen en sloeg zacht haar armen om zijn nek. Goed, zij had ook nog wel een paar vragen over zijn verleden, zijn jeugd, zijn Sire. Maar op dit moment wilde ze die allemaal niet stellen. Daarvoor bonkte haar hoofd toch nog iets teveel na de huilbuien van daarnet. Zacht kustte ze hem. "Een beetje, dank je." Shit dit voelde teder zeg... Liefdevol. Als een beginnende relatie al. En ze hadden nog niet eens een tweede date gehad!

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 19 Jan 2020, 12:50

Teder beantwoordde Sevas haar kus. Liefdevol gleden zijn armen om haar heen om Cyra vast te houden, maar hij kon zijn handen niet lang stilhouden. Rustig en zacht kwamen ze weer in beweging, streelden haar rug en billen en zijden en woelden door die bijzondere witte lokken. Alles wat hij deed had de bedoeling om Cyra te laten ontspannen en te laten genieten en al het nare eventjes te vergeten. In elk geval lukte het bijzonder goed om zelf alles even aan de kant te schuiven. Volledig gericht op deze wonderlijke en heerlijke vrouw op zijn schoot, was het moeilijk om aan iets anders te denken.
Keer op keer kuste Sevas haar, drukte zich zo goed mogelijk tegen haar aan, of nam juist een beetje afstand zodat zij zijn borst en rug kon verkennen. Zijn grijze ogen keken haar aan met lust en een randje tederheid. Hij dacht dat hij in staat was tot zelfbeheersing, maar dit was nog nooit zo moeilijk geweest.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten