When children of the night roam the day

[varden]

Dit voelde anders omdat Abby normaal verdween en verscheen omdat zij dat wilde, of omdat ze weer een nieuw plan in haar hoofd had gekregen. Niet omdat ze Jagers achter zich aan had zitten. Maar ze beloofde hem dat hij snel iets van haar zou horen, en dat hij nog lang niet van haar af zou zijn dus dat hij maar niet gewend moest raken aan dat ze aan de andere kant van de wereld zou zitten. Abby hield zich al lang genoeg in leven om ook dit te doorstaan.
_____

Cyra kwam net binnen toen Nathalie de volle laag kreeg, en niet veel later stormde de studente met hoogrode kaken (van woede en schaamte tegelijk) het lokaal uit. Verbijsterd keek ze haar even na, nog meer verbijsterd door de woedende blik die zij op zich geworpen kreeg, en keek toen naar Sevas. Charlie zou de blik op haar gezicht meteen herkennen, want zodra ze zag hoe moe de man er uit zag (afgepeigerd en lichtelijk gebroken was eigenlijk een betere beschrijving) stonden haar ogen meteen bezorgd. Zo keek ze ook naar Charlie als die eens de griep te pakken had, of iets dergelijks. Maar ze viel Sevas niet lastig, knikte hem alleen toe en liep naar haar plekje naast Charlie.

Ze was er echter totaal niet bij met haar hoofd, merkte het niet toen Charlie haar iets toefluisterde, merkte het niet toen iemand vroeg of hij een pen mocht lenen. Haar blik was enkel gefocust op Sevas terwijl ze elke emotie van zijn gezicht en houding af probeerde te lezen. En met haar scherpe ogen zag ze behoorlijk wat meer dan de meeste personen. Echter, Sevas kon ze nauwelijks lezen, behalve dan dat hij bezorgd leek, en verdrietig, en moe. Ook zij had de roddels wel gehoord, maar ze wist dat hij single was. Of in ieder geval, ze vermoedde dat de mooie dame Abby was en ze wist dat ze vrienden waren. Toch?
Toen de les over was, hij was nog steeds interessant geweest maar lang niet zo leuk en dynamiek als normaal, bleef Cyra dralen. Ze ving Charlie's blik uiteraard maar gebaarde maar vaag dat haar vriendin niet op haar moest wachten. "Ik kom zo achter je aan, ik moet nog iets vragen over de paper." Yeah right, alsof Cyra Adams ooit hulp nodig had gehad bij het schrijven van een paper... Pas toen iedereen weg was liep ze naar zijn bureau. "Sevastyan?" Het was de eerste keer dat ze hem aansprak met zijn voornaam en het voelde vreselijk vreemd. Hij had gezegd dat ze hem kon tutoyeren, maar ze hadden het er nooit over gehad of ze hem zo kon en mocht aanspreken. "Is alles wel in orde?" Ze zou het niet geloven als hij zei dat hij gewoon slecht had geslapen, dan gedroeg je je niet zo als iemand over roddels begon, en dan zag je er ook niet zo uit. Niet voor haar tenminste.

[Ravief]

Wat waarschijnlijk kwam omdat de les niet voorbereid was. Uit zijn hoofd gaf hij een college wat voorbereidend werk was op de tussentijdse test die ze met twee weken zouden krijgen om te zien op wel niveau ze zich bevonden. Er was geen cijfer aangebonden, maar zou voor een deel wel bepalend zijn of het verstandig was om op deze richting te blijven, of dat er harder gewerkt moest worden. Alsnog wist hij wel voorbeelden te geven om het leuk te maken en liet ze tenslotte een half uur voor zichzelf werken zodat ze tijd hadden om notities uit te werken, vragen te stellen of alvast aan hun paper te werken.
Al die tijd bleven zijn gedachten maar malen. Nu had hij niet alleen zorgen om Abby, maar ook om hoe hij Nathalie had behandeld. Hij schold zichzelf stilletjes uit. Sinds wanneer was hij zo roekeloos? Hij wist beter dan dat! Had meer geleerd dan dat! Had al jaren overleefd door zich juist niet zo te gedragen!

Wat verbaasd keek hij op. Sevastyan? Shit, dat was ook zo. Hij gebruikte zijn hele naam alleen voor officiële documenten en bijeenkomsten en was niet gewend om zo genoemd te worden. Hij wist een vermoeid glimlachje naar haar te sturen. "Cyra." knikte Sevas haar toe en zuchtte om haar vraag. "Ik sta er niet bepaald om bekend om uit m'n slof te schieten en ik voel me een wrak, dus.. nee?"

[varden]

Het gezicht dat ze maakte was het beste te beschrijven als 'meh', ze haalde er nog net niet haar schouders bij op. "Het was niets dat Nathalie niet verdiende," probeerde ze als grapje, om hem een beetje op te beuren. Maar toen liet ze dat zitten. Zo goed kenden ze elkaar ook niet, en dus was het niet haar taak om hem op te beuren. Maar toch, ze zag hem aanzienlijk liever lachen dan deze zorgen op zijn gezicht te zien. Die vermoeide glimlach was net iets te duidelijk nep. Ze besloot maar gewoon voor de directe confrontatie te gaan, tot nu toe ging dat redelijk goed tussen hen. "Ik wil niet teveel graven, het zijn vast mijn zaken niet maar... Wil je erover praten? Over waarom je zo bezorgd en verdrietig kijkt?" Het waren maar hele subtiele lijnen in zijn gezicht, rond de hoeken van zijn ogen en mondhoeken. Die lijnen zag je niet bij vermoeidheid, dan had je alleen wallen en een paar rimpels direct onder je ogen. En zijn ogen waren niet dof, alsof iemand niet helemaal registreerde dat je voor hem stond. Die grijze kijkers stonden nog altijd helder en scherp, en tegelijkertijd leken ze mijlen verweg te zien. Als ze een dichter was zou ze dat meteen koppelen aan liefdesverdriet, maar Cyra was meer van de harde fictie en minder van het wazige van gedichten. Ze had eigenlijk een college over tien minuten, maar ze stond goed voor dat vak dus ze kon heus wel een les missen.

[Ravief]

Nu werd zijn glimlach echter. "Maar iets minder direct en vriendelijker had wel gekund." Voor de zoveelste keer die dag checkte hij zijn telefoon, al wist hij prima dat hij waarschijnlijk morgen of woensdag wat van haar zou horen. Abby kennende zou ze de Jagers meelokken. Aan de andere mogelijkheid, dat de Jagers haar te pakken hadden gekregen, durfde hij niet te denken. Daar wilde hij niet aan denken, al speelde het wel in zijn gedachten.
"Abby zit in de problemen en ik probeerde haar te helpen, maar het is even de vraag wanneer ik weer van haar hoor." Het was wazig, maar goed genoeg. Sevas keek naar zijn mobiel om niet teveel emotie prijs te geven. "Ze is één van de weinige vrienden waar ik nog contact mee heb." Hij keek haar aan en er was een storm te zien in zijn ogen. Verdriet, zorgen, pijn, woede, liefde voor deze vrouw.. Maar bovenal zorgen.
Met nog een zucht begon Sevas zijn papieren bij elkaar te rapen. "Het komt vast goed, maar dit weekend was klote. En ik moet nu denk ik maar naar HR om schade te beperken en vooral ook voordat ze mij op het matje roepen."

[varden]

Dat waren heel wat emoties voor iemand die je eerder maar gewoon een goede vriendin had genoemd... "Ze is je ex..." klonk er zacht over haar lippen. Cyra had dat helemaal niet willen zeggen en ze sloeg dan ook geschrokken haar hand voor haar mond. Shit... Dat was zo over alle grenzen heen! "Sorry, dat was.. ik bedoel... het gaat me niets aan natuurlijk, het spijt me." Shit Adams, jij en je grote mond!, vloekte ze zichzelf toe in haar eigen hoofd. "Het komt vast wel goed, en wat betreft HR betreft..." Ze maakte een gebaar met haar hand dat hij hem haar telefoon moest geven, waar ze al snel de dictafoon-functie aanzette en in rap Frans een bericht begon in te spreken. Dat duurde ongeveer drie minuten, waarna ze het opsloeg en zijn telefoon aan hem teruggaf. Ze glimlachte zacht naar hem. "Voor dit soort zaken moet je bij mevrouw Abara zijn, zij handelt klachten van studenten op het gebied van... persoonlijkere zaken af. Mocht je een getuige en character witness nodig hebben, speel dit maar af. Ze weet wel wie ik ben." De vrouw, oorspronkelijk afkomstig uit Senegal, sprak vloeiend Frans en Cyra had er twee keer gezeten. Één keer om te klagen over Brian, die niet alleen haar manager was maar ook een medestudent op campus. En één keer over een professor die een paar oneerbare voorstellen had gedaan. Toen was gebleken dat beide vrouwen vloeiend Frans spraken waren ze altijd in die taal gaan communiceren. Als Cyra ineens Engels tegen haar sprak, wist de dame van de klachtencommissie wel dat haar "getuigenis" onzin was. Sommige docenten hadden dit soort systemen om leerilngen een makkelijke vluchtroute te geven in bepaalde procedures, en klachten omtrent seksueel overschrijdend gedrag konden die wel gebruiken. Wacht... Stak ze nou haar nek uit voor een docent die ze eigenlijk totaal niet kende?

[Ravief]

Hij was zich teveel zorgen aan het maken om hier echt op te reageren, al zei een ander instinct hem 'ze is ook vampier! ze is ook vampier!'. Sevas glimlachte lichtjes naar haar. "We hebben kort gedatet, inderdaad. Maar dat is lang geleden." Maar toch wogen de zorgen erin. Ze was de enige vampier die Sevas kende en ze hadden lang samen opgetrokken en van elkaar geleerd en ja.. ook elkaar helpen slapen. Hij zou haar nooit kunnen vergeten of niet om haar geven.
"Mevrouw Abara, check." Maar nu was zijn bezorgde blik op haar gericht. Ze had daar gezeten? Om klachten in te dienen? Hij hoopte toch echt dat het onschuldig was geweest waarom ze bekend was bij die afdeling van HR. "Ik spreek geen Frans, dus ik vertrouw erop dat je me niet de grond in boort hier." Een voorzichtig grapje, maar vervolgens gebaarde hij dat ze moest gaan. "Kom, jij moet naar je les en ik moet zorgen dat ik mijn baan kan houden. Dank je voor je interesse."
Met lood in de schoenen zocht hij HR op en klopte uiteindelijk op de deur van mevrouw Abara. "Madame? Kan ik binnenkomen?"

[varden]

"Niets dan de waarheid, je hebt niets om je zorgen om te maken," zei ze terwijl ze hem bemoedigend aankeek.

De vrouw keek op van haar werk. "Meneer Konstantin, u bent er snel bij. Juffrouw Evergreen is pas net mijn kantoor uit." Ja, ze was al naar HR gestapt... Oftewel: ze was er wel heel snel bij geweest... "Maar we kennen haar hier langer dan vandaag dus gaat u zitten, en vertel alstublieft uw kant van het verhaal." Deze vrouw zou altijd "u" en "meneer/mevrouw" zeggen, haar werk als hoofd van interne zaken zou anders niet te doen zijn. Ze moest onpartijdig blijven en zichzelf dus distantieeren van alle partijen zodat ze objectief kon bekijken hoe zaken nou echt zaten.

___

Ondertussen glipte Cyra zo ongezien mogelijk binnen bij haar volgende college, waar ze technisch gezien te laat was. Ze schoof zo stilletjes mogelijk in de stoel naast Charlie, maar haar gedachten waren nog even ergens anders.

[Ravief]

Sevas ging zitten en schudde even haar hand. Ze was iemand die hij nog niet had ontmoet, anders had hij haar gezicht wel onthouden. Met een laatste blik op zijn telefoon, schoof hij het ding in zijn broekzak.
"Ik vrees dat ik miss Evergreen nogal bruut de waarheid heb verteld." Waarop hij vertelde over de lessen die hij gaf en de opdracht die ze hadden voor dit semester. Daarna legde hij uit over de voorvallen en hoe ze hem telkens meer vroeg over vroegere vriendinnen en zijn seksuele leven.
"Ik ben me ervan bewust dat ik jong ben, dat ik niet veel verschil in leeftijd met de studenten die mijn vak volgen. Vandaar dat ik altijd publieke ruimtes kies als ik met ze afspreek en ervoor waak om het te persoonlijk te laten worden." Hoewel... was dat de waarheid wel met zijn gesprek met Cyra? Het was verdacht vriendschappelijk geweest.
"Op dit moment gaat het niet goed met een goede vriendin van me die me na aan het hart ligt. Ik ben bezorgd om haar en heb daardoor ook al een paar dagen amper geslapen, ondanks dat ik nu niet in de gelegenheid ben om haar te helpen. Dat zou geen excuus mogen zijn en ik hoop dan ook dat miss Evergreen mijn excuses zou willen aannemen om een goed vervolg van haar studies te garanderen. Toen ze vroeg of 'mijn vriendin' midden in de nacht mijn kamer uitkwam, heb ik haar.. ietwat crue op het feit gewezen dat het haar niets aangaat en ik niet geïnteresseerd ben in een relatie met haar op die manier." Sevas viel een poosje stil en probeerde de moeheid uit zijn ogen te wrijven. Wat kon hij hier nog aan toevoegen? "Ik weet niet of u miss Adams kent? Ze zei dat ik dit moest laten horen? Ik spreek geen Frans, dus ik heb geen idee..." Sevas mompelde iets over te moe om te denken en pakte zijn telefoon, zocht het fragment op en speelde het af, ondertussen hield hij het gezicht van madame Abara goed in de gaten.
______

Charlie stootte haar aan en wees haar de juiste pagina aan in het boek waar de prof een monoloog over aan het afsteken was. "C? Wat is er?"

[varden]

Naomi Abara luisterde zonder te oordelen naar zijn kant van het verhaal, maakte alleen af en toe wat aantekeningen, stelde af en toe een vervolgvraag en haalde zo vrij makkelijk de onderste steen boven. Nathalie Evergreen was een bekend figuur in dit kantoor, soms als klager, soms als verdediger. Dus wist ze dat ze diens verhaal met een korrel zout moest nemen, zeker als het dreigde iemands academische carriere en reputatie te verwoesten. Dat was natuurlijk geen reden om iets te laten gaan, maar het zorgde wel dat je alle kanten moest bekijken om te zien wat de volledige waarheid inhield.
Dat hij begon over Cyra Adams deed haar echter wel degelijk verbaasd kijken, net zoals dat hij vrij makkelijk zijn telefoon over gaf. Ze klikte het geluidsbestand aan, luisterde aandachtig naar het verhaal. Spoelde soms terug om dan nog eens te luisteren. Toen vroeg ze of ze misschien mocht zien van wie de laatste telefoontjes en sms'jes waren die hij had gekregen. Ze hoefde de berichten niet te lezen, ze wilde alleen de namen zien. Waarbij ze zag dat Nathalie wel degelijk een aantal keer tussen "gemiste oproepen" stond, maar nooit terug was gebeld of was gesms't. Nog een keer luisterde ze Cyra's bericht af, nu terwijl ze een aantal dingen optekende. "Ik wil graag dat u me dat geluidsbestand toe mailt, zodat ik het op kan slaan mocht het ooit nog nodig zijn. Voor het geval er iets met uw telefoon gebeurd zeg maar. Maar voor nu denk ik dat de zaak vrij duidelijk is. Een geschreven excuses aan Nathalie Evergreen, kan via dit kantoor worden ingediend als u daar behoefte aan heeft. We raden af dat u haar opzoekt om die aan te bieden, of het doet voorafgaand aan een college. Gewoon, zodat er een duidelijk papierspoor is van wat er is gebeurd." Bureaucratische procedures dus. Maar Naomi's glimlach naar Sevas was vriendelijk. "Maakt u geen zorgen meneer Konstantin, we weten hoe het soms kan gaan tussen jonge docenten en studenten." Studenten die toch op iets hopen, en docenten die soms vergeten dat ze in een machtspositie verkeren. Of die daar misbruik van maken. Naomi had het allemaal al wel voorbij zien komen. "Volgens onze protocollen is het aan juffrouw Evergreen zelf om te besluiten of ze verder gaat met uw lessen, en met het project. Mocht ze de extra punten nog steeds willen proberen te behalen dan raad ik aan om verder te gaan met uw huidige procedure om op publieke plekken af te spreken. Maar dat spreekt denk ik wel voor zich." Met al zijn studenten.
______

"Huh? Wat?" Ze werd duidelijk even echt uit haar gedachten gehaald. "Ooh... eh.. niets, neits. Ik zat gewoon even met mijn gedachten ergens anders." Waarna ze naar de pagina keek om te zien waar het vandaag over ging. MRI uitslagen en hoe ze verkeerd konden meten? Saai...

[Ravief]

Dit was zijn werktelefoon, de enige buiten werk die dit nummer had, was Abby. Hij had niets te verbergen en was niet bang voor wat dan ook. Hij gaf haar zonder meer alles waar ze om vroeg en liet alles zien en lezen wat interessant kon zijn. Hij nam zich voor om het bestand in een vertaler te gooien, zodat hij ook eens kon horen wat er werd gezegd. Ondertussen was hij daar wel nieuwsgierig naar, zeker gezien het vaak werd teruggespoeld. Sevas las genoeg van haar emoties, hartslag en intonatie van woorden om te begrijpen dat hij er goed vanaf kwam.
"Komt voor elkaar, mevrouw Abara. Ik zal zorgen dat u vanmiddag nog de brief en het geluidsfragment krijgt." De glimlach van de vrouw stelde hem weinig gerust, maar Sevas knikte lichtjes. "Ik vind het alsnog een vervelend voorval. Hartelijk dank voor uw tijd, mevrouw Abara. Dan ga ik nu naar mijn volgende les. Mocht u nog iets nodig hebben, weet u me vast wel te bereiken." Hij wenste haar nog een fijne dag en ging aan de slag met zijn volgende college. Uiteraard waren de roddels aan gaan lopen en Sevas wist een kreun te onderdrukken. Dat werd gezellig straks in de lunchkamer van de staf... Maar na zijn college, maakte hij direct werk van zijn 'huiswerk'. De brief naar Nathalie werd heel netjes met een uitgebreid excuses en dat hij hoopte dat zijn schandelijke gedrag er niet voor had gezorgd dat ze bij zijn lessen zou wegblijven. Het fragment ging naar mrs. Abara en toen in een vertaler. Totaal verbijsterd staarde hij naar zijn tablet en speelde het toen nog eens af. Dat haalde in elk geval wel zijn gedachten van het Abby-dilemma. 'Het kaliber van..' 'Getuigenis doen van..' En noemde ze hem nou knap, intelligent, aardig en geduldig? Of hoorde dat ook bij haar lachje? Sevas wist niet helemaal hoe hij dat op moest vatten, maar hij ging in elk geval iets minder zwaarmoedig naar de lunch dan voor het afluisteren.
_____

"Je bedoelt 'bij iemand anders'?" Charlie grijnsde naar haar en maakte af en toe een aantekening in haar schrift. Ze wist niet wat ze in deze les deed, behalve zin in slapen krijgen.