When children of the night roam the day

[varden]

De schok op haar gezicht was mogelijk nog nooit in haar leven zo groot geweest. Die zin, die vier woordjes, die had ze niet verwacht ooit te lezen. Ze was dan ook opgesprongen, de stoel waar ze op zat was met een klap omgevallen terwijl ze lijkbleek naar hem staarde. "Hoe... Hoe... Wat...?" Hoe wist hij...?
Cyra was dan al enige jaren vampier, ze had in het grootste deel van die tijd alleen opgetrokken met één ander van hun soort en dat was haar Sire. Ze had veel ervaring met mensen die in haar hoofd inbraken met hypnose, wat de reden was dat ze goed was geworden in schilden (hoewel niet feilloos en als Sevas druk had gezet was hij er wel doorheen gekomen). Maar haar pleegmoeder was nooit subtiel geweest, ze had haar pogingen altijd als een soort mes in haar brein aangevoeld en Sevas' subtiliteit ging dan ook ongemerkt.

De jonge vrouw verkeerde inderdaad nog altijd in lichte shock, maar dit hielp niet. Angstig ging haar blik naar de open deur, naar de ramen, bevend raapte ze de stoel weer op en ging weer zitten waarna ze haar lippen iets van elkaar deed en haar hoektanden liet verschijnen. Wat bezielde haar dat ze dit deed? Ze zou moeten doen alsof ze niet wist waar hij het over had, alsof hij door het bloedverlies en de klappen duidelijk verward was. Maar ze was zo murw dat dat niet eens in Cyra's hoofd opkwam op het moment. En dus zou hij de herkenbare puntjes van haar lange hoektanden tussen haar iets openstaande lippen kunnen zien. Cyra's ademhaling ging trillerig, voor het eerst zou hij haar hartslag kunnen horen razen als hij niet zo menselijk was geweest op het moment.

[Ravief]

Bij de goden, dit was niet zijn dag. Als hij ook maar een beetje meer kracht had, zou hij dit volkomen anders aanpakken. Hell, dan had hij haar niet eens geconfronteerd!
Het was aan haar lijkbleke verschijning wel te merken dat hij het alleen maar erger maakte. Een zachte vloek kwam over zijn lippen en met zijn goede hand trok hij Cyra naar zich toe. Mogelijk zou hij alles tussen hen stuk maken als hij niet heel erg oppaste, maar de tijd van zorgvuldig afgewogen risico's was al voorbij.
"Get a grip. Haal even een paar keer goed adem en kalmeert jezelf. Het komt allemaal goed, hoor je me?" indringend nam Sevas haar op met zijn grijze ogen.
Hij gebaarde weer naar de telefoon, die haar val van de stoel had overleefd. Zijn blik gleed door de kamer op zoek naar camera's, maar dat viel mee.
Er is geen tijd om alles uit te leggen. Hoeveel heb je van hen gedronken? hij trok haar aandacht en liet toen, net zo subtiel, zijn eigen tanden zien, waarvan er twee wel verdacht lang en scherp waren.

[varden]

Het duurde even voor hij haar over kon halen om naar zijn telefoon te kijken en het bericht te lezen en te registreren. Tot die tijd kon ze alleen maar verbijsterd naar zijn tanden staren. Dat klinkt misschien vreemd, als je even vergat dat Cyra al vijf jaar geen ander had gezien die net als zij was. Of in ieder geval van dezelfde "soort".
Met bevende handen nam ze zijn telefoon over. Teveel, wist ze te tikken, maar bedacht zich toen dat dat waarschijnlijk niet genoeg zei op dit moment. Want dat kon ook voor haar zo voelen, omdat de man het daardoor niet overleefd had. Ik proef nog steeds bloed en ben misselijk. Beide tekenen dat ze aanzienlijk meer op had dan ze nodig had, anders zou ze in ieder geval geen nasmaak houden omdat alles door haar lichaam was opgenomen. De misseiljkheid kwam waarschijnlijk ook door de eerder genoemde shock. Maar het feit dat ze hier nog steeds zat toonde aan dat er mogelijk geen gif in het bloed van de mensen zelf had gezeten. Vragend keek ze nu naar Sevas. Wat wilde hij? Wat kon ze voor hem doen?

[Ravief]

Onderzoekend nam hij haar op, maakte zijn droge lippen nat en hoopte maar dat dit niet één grote vergissing was. Dit kon nogal verschillend uitpakken. Hij had niet veel ervaring met andere vampiers. Abby was een positieve uitzondering op de regel, zijn Sire was.. vervelend en dan had je nog twee waar hij kennis mee had gemaakt. Beiden was hij ontvlucht zodra het kon, gezien hun levensstijl. Cyra daarentegen... Cyra was waarschijnlijk wel te vertrouwen.
Het typen kostte hem moeite, normaal gebruikte hij zijn ene hand altijd voor stabiliteit, maar dat ging nu niet dankzij het gips en de pijn van zijn schouder. Ze hadden gif bij zich. Op hun kleren of wapens, of allebei. Het houdt me menselijk en gaat mijn genezing tegen. Niet direct slecht, gezien een wonderbaarlijke genezing teveel vragen opwekt. Hij was zo moe. Sevas vroeg zich af hoe grauw hij eruit zag en wist dat als hij zou toegeven hij zo zou slapen. Het infuus is bedoeld om mijn lichaam te activeren. Bloedcellen aanmaken en wakker schudden dat ze aan het werk moeten. We weten allebei dat dat niet veel gaat helpen bij mij. Ik heb een kleine voeding nodig, anders haal ik de morgen niet.
Hij liet haar dat lezen zodat ze wist hoe ernstig de zaak was. "Kun je wat water voor me halen?" Tenslotte was het vreemd als ze niets zeiden, maar wel telkens een telefoon heen en weer gaven. Heb je je gaven nog? Dan zat er namelijk geen gif in het bloed van de Jagers. Werkt je hypnose? Kun je iemand overhalen en hem of haar daarna het laten vergeten?

[varden]

Dat was een goede vraag, en dus stond Cyra alleen maar op om water te gaan halen. Natuurlijk ging het daar niet om, want de eerste zuster die ze tegenkwam zou haar proefkonijn zijn. Maar wel pas na twee rondjes lopen. Één om ietsjes minder verdwaasd te zijn over wat er was gebeurd, over wat ze net over Sevas had geleerd, over... alles eigenlijk. En het tweede rondje om te zien waar de camera's hingen want dit hoefde echt niemand te zien gebeuren.

Toen ze terugkwam zat er aanzienlijk meer blos op haar wangen, maar ze trilde nog steeds licht en haar blik stond nog steeds verwilderd. Ze gaf hem het water en maakte oogcontact met hem terwijl ze knikte. Ja, haar gaven werkten nog. Terwijl hij dronk nam ze zijn telefoon over. Mijn gaven werken nog, maar er staan teveel agenten hier om een zuster lange tijd mee te lokken zonder op te vallen. Zou je het nog een half uurtje vol kunnen houden? Ze had een plannetje wat misschien zou werken, maar ze was er absoluut niet blij mee. Aan de andere kant, ze was met niets deze avond blij. Ze voelde zich eerder diepongelukkig op het moment, wat vreemd was want ze had altjid gedacht dat als ze dan eindelijk een andere vampier tegen zou komen die niet haar Sire was, ze juist ontzettend blij zou zijn om te weten dat ze niet alleen was. Of tenminste niet helemaal alleen.

[Ravief]

Hij las haar bericht en nam haar op. Ja, hij kon aan haar zien dat het werkte. Ze leek ietsjes meer gekalmeerd, hoewel hij het idee had dat hij nog heel wat uit te leggen had. De vreemde opwelling om haar te knuffelen en te zeggen dat het echt wel goed kwam, probeerde hij zoveel mogelijk te smoren.
Dat lukt wel. Ik heb niet veel nodig, het is vooral om alles gaande te houden. Hij had nogal wat bloed verloren in het gevecht en dat merkte Sevas aan alles. Hij zou rustig aan moeten doen en hier een paar dagen blijven en op de natuurlijke manier ontslagen moeten worden. Hoewel hopelijk alsnog een beetje sneller dan gewoon, al zou hij waarschijnlijk wel met zijn gebroken arm moeten blijven rondlopen voor een poosje. Zelfs als deze niet meer gebroken was. Het was te opvallend als hij ineens niets meer had.
Met een zachte glimlach keek Sevas haar aan. "Voel je vrij te blijven en een bed te claimen. Ik kan mijn ogen niet langer openhouden." Wat een goed iets was. Eenmaal in slaap, kwam vrij daarna al een zuster even kijken. "Bezoek vergt veel van hem, maar ik zie dat hij slaapt. Dan is het oké om nog even te blijven zitten. Heb je iets nodig? Heb je al wat warms binnen gekregen?" waarbij zij natuurlijk doelde op thee met een lading suiker, maar nou ja...

[varden]

Pas toen hij sliep liet Cyra het masker dat ze nog had kunnen hanteren varen. Ze wist dankbaar naar de zuster te glimlachen, maar het ging met moeite. Ze stond op het punt van instorten en voelde de tranen prikken, samen met het gevoel dat ze moest overgeven. Ze schudde haar hoofd op de vraag, ervanovertuigd dat als ze nu haar mond opendeed ze de tranen niet zou kunnen stoppen. En dus nam ze niet veel later de thee met veel suiker in ontvangst en probeerde die rustig te drinken zonder haar mond te verbranden.

Een paar uur later maakte ze Sevas zachtjes wakker. Het was inmiddels ruim na middernacht, de nachtdienst was een uur geleden begonnen waardoor er zeker de komende paar uur geen zuster zou verschijnen om hem te controleren. De bewaking was ook naar beneden geschroefd. "Ik heb meer dan genoeg op," fluisterde Cyra. Daarom was ze ook langer weggeweest. Het bloed dat zij nu in haar lichaam had zitten was niet alleen van een door steroïden opgepompte jager, maar ook van de zuster op wie ze haar hypnose en aura had getest. Het was jong bloed, vol met leven. Cyra ging op de rand van zijn bed zitten en keek hem aan. Kon hij zelf overeind komen zitten? Ze had er een hekel aan zelf als bloeddonor te dienen, maar hij was in geen staat om te lopen en een zuster hierheen lokken zou veel te veel vragen opwekken. Ook als ze niet teveel van iemand dronken, zou geen mens echt stabiel op z'n benen staan nadat er van hem of haar gedronken was.

[Ravief]

Het was lang geleden dat Sevas zo had geslapen. Zo diep, zo menselijk, zo heerlijk.. Daas keek hij naar de mooie vrouw die hem wakker maakte. "Hmm?" het kostte hem moeite om alles weer te herinneren en hij wreef zo goed hij kon de slaap uit zijn ogen, alsof hij daardoor weer helder werd.

Maar nu was hij het die van zijn sokken werd geblazen. Grote grijze ogen namen haar geschokt op. Ze.. ze.. ze bood aan om..? "Weet je dat wel zeker?" fluisterde hij terug. Aanbieden om als donor te dienen was.. nou ja, het was ongehoord. Het was iets wat zelfs Abby niet deed en ze had heel wat voor hem gedaan toen hij er een keer slecht aan toe was geweest. Voor hem.. Tja. Sevas had er minder moeite mee. Zeker als het levens redde.
Met een kreun werkte hij zich een beetje omhoog en wist te gaan zitten. Gelukkig had hij twee armen, waarvan eentje wel werkte. Aarzelend keek hij haar aan en raakte kort haar arm aan, maar trok zich weer terug. "Hoe wil je..?" Hoe wilde ze dat hij het deed? Er waren genoeg plekken waar hij zou kunnen bijten, maar hij keek even over haar schouder naar de camera die verdacht recht op zijn bed leek te zijn afgesteld. Hij was terughoudend hierin maar wist dat het nodig was.

[varden]

Nee, dat wist ze niet. Haar Sire had haar wel eens hiertoe gedwongen, omdat alleen Cyra dan hoefde te jagen en ze beiden toch goed gevoed waren, en prettig vond ze het allerminst. Maar echt veel andere opties hadden ze niet. De camera stond inderdaad behoorlijk op Sevas' bed gericht en dat was ook iets waar ze zich bewust van was, maar het was iets waar Cyra tijdens zijn slaap behoorlijk goed over na had kunnen denken. Zou ze er ooit weer uitgerust uitzien na deze nacht?
"Als... als je voor mijn schouder gaat kan het eruit zien alsof je me gewoon een.. een knuffel geeft met je gezicht we.. weggestopt." Alsof hij troost en steun zocht. Haar haar zou het feit dat zijn tanden in de overgang tussen haar schouder en hals zaten net kunnen verbergen. Hoopte ze tenminste. Dit was een hele groffe rekensom geweest en de geluksfactor erin was groot.

Dienen als donor was vrij ongehoord voor vampieren. Het was te intiem, te dichtbij, de beet maakte toch bepaalde stofjes vrij die voor sommigen als erotisch konden worden ervaren. En bovendien was bijten iets dat je deed bij een prooi, in theorie een wezen dat lager stond dan jijzelf in de voedselketen. Vampieren die zich lieten bijten door andere vampieren werden vaak met de nek aangekeken door anderen binnen hun soort. Gelukkig was de kans dat je veel soortgenoten kende klein, en werd die steedsd kleiner, dus dit was iets waar Cyra zich niet zo'n zorgen om maakte op het moment. Het enige wat ze ietsjes minder prettig zou vinden, was dat tanden altijd kleine littekens achter lieten waar niemand iets van zou denken, hoogstens Sevas en zijzelf. Maar het ging niet anders op het moment. Een mens hierheen lokken was veel te riskant, een zak bloed kon ze ook niet zomaar even de kamer in smokkelen met die camera aan het plafond, en ze kon hem niet aan zijn lot overlaten. Dus keek ze hem afwachtend aan, haar hoofd een beetje bewegend zodat haar haar iets naar achter viel. Ja, ze bood dit vrijwillig aan. Zij het niet enorm van harte.

[Ravief]

Zij mocht dan het aanbieden, het ging niet echt vrijwillig of van harte. Sevas had dat ook wel door en dit was ook niet iets wat hij wilde. Maar haar plan was doordacht en goed en hij kwam nog wat meer overeind en gebaarde met zijn goede arm. Rustig trok hij haar tegen zich aan en sloot kort zijn ogen. Ze voelde dan wel warm, hij voelde ook de kleine schokjes die erop duidden dat ze nog niet helemaal gekalmeerd was. Eerst maar eens een echte knuffel, besloot hij dan ook en hij hield haar tegen zich aan tot ze ontspande. Zacht wreef hij over haar rug.
"Ik zal zo zacht doen als ik kan." Eventjes maakte hij oogcontact met haar. "Ik hoop dat je weet dat ik dit nooit van je zou vragen." Maar vervolgens liet hij zijn hoofd tegen haar schouder rusten. Het had geen zin om dit uit te stellen. Sevas deed inderdaad zo zacht als hij kon met de beet en nam vijf grote slokken, voordat hij haar liet gaan en de wondjes zo goed mogelijk heelde. Het duizelde hem lichtjes. De combinatie van het verse jonge bloed en dat sterke van de Jager was een me een cocktail!
Maar zijn aandacht was gericht op Cyra. Zacht trok hij haar weer tegen zich aan met haar gezicht tegen zijn borst en zijn arm warm om haar heen. Ergens beschermend ook wel. "Gaat het?"