When children of the night roam the day

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 09 Jan 2020, 09:55

Hoogstwaarschijnlijk waren Nathalie en Elizabeth doorgelopen, als ze niet naar links hadden gekeken en hem door het raam hadden zien zitten. En dus kwamen ze natuurlijk naar binnen. "Professor, moeten we u eraan herinneren dat koffie verslavend is?" plaagde Nathalie meteen terwijl ze rondkeek. Duidelijk zoekend. Maar nee, ze zag die Abby nergens. "Bent u hier nou helemaal alleen?" Waarop Cyra haar wenkbrauwen iets fronste, haar keel schraapte en haar koffie ophief naar de dames. Waarna ze haar blik weer even op Sevas richtte. "Ik weet dat ik niet zo lang ben, maar volgens mij ben ik nou ook weer niet zo klein," grapte ze. De blik die Nathalie op haar wierp was nauwelijks echt vriendelijk te noemen maar Cyra's aanwezigheid hield haar niet tegen om een stoel te pakken en bij hen te gaan zitten. "Dus Sevastyan, je maakt het ons wel moeilijk met je opdracht." Dat Nathalie zichzelf de vrijheid gaf om hem zo, en op deze toon aan te spreken deed Cyra's nekharen recht overeind staan. Oké, zij tutoyeerde hem nu ook, hij gebruikte haar voornaam, maar dat was wel nadat ze dat beiden hadden aangegeven.
Elizabeth ging naast Nathalie zitten. "Is Abby er niet?" begon ze te vissen.
Cyra had normaal een enorm geduld met mensen, maar vandaag even niet. Terwijl Nathalie en Elizabeth maar door bleven praten bleef de frons op haar gezicht zitten. Langzaam, zo langzaam dat de normale mens het niet eens zou opvallen, begon de atmosfeer in de koffiezaak te veranderen. Van rustig en gemoedelijk, naar donkerder en dreigender. Het was een trucje dat ze jaren geleden had geleerd. Als je het maar rustig genoeg opbouwde zou iedereen er onbewust op ingaan, maar op een manier dat ze nooit zouden weten wat er gebeurde. Het gebruik en aanpassen van je aura om het op zulke manieren te gebruiken was een kunde die... mensen zoals zij beheersten op een manier die anderen niet eens konden voorstellen.

Ook dit keer miste het het gewenste effect niet. Elizabeth viel als eerste stil, tot ze Nathalie aantikte. "Hé, volgens mij wordt het tijd om te gaan," gaf ze stilletjes aan. Het kostte haar nog wat overredingskracht maar uiteindelijk wist ze haar vriendin mee te slepen, hoewel die er nog even aan toe moest voegen dat ze graag nog een poging wilde om Sevas een geheim te ontfutselen. Pas toen de twee weg waren liet Cyra haar aura weer rustiger en vriendelijker worden. Tijdens dit alles was haar hartslag nog steeds onveranderd gebleven. Haar blik ging naar Sevas. "Je hebt wel een effect op studenten moet gezegd worden. Maar wie is toch die Abby waar Nathalie ongeveer de oorlog aan heeft verklaard?"

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 09 Jan 2020, 10:13

Zachtjes vloekte Sevas en hij wist dat het duidelijk te horen was voor zijn gezelschap. Hij wist een geërgerde kreun tegen te houden, maar wreef vermoeid over zijn gezicht toen de twee bij hun tafel kwam staan. De man wist niet goed te peilen of dit een redding was van het gesprek, of dat dit erger was. Uiteraard sloeg zijn verhaal nergens op, al had het genoeg raakvlakken met de waarheid om goed over te komen. Maar iemand met een beetje verstand van de wereld, rijkdom en gewoon mensenkennis kon wel aanvoelen dat hij heel veel verzweeg over zijn ouders en zijn opvoeding.
Hij wist een soort van glimlach op zijn gezicht te plakken. "Te laat, ik ben niet meer te redden." Hoe dicht dat wel niet bij de waarheid kwam... Maar zijn glimlach verdween heel snel toen ze ongevraagd zijn naam gebruikte, zijn tijd verspilde met haar aanwezigheid en zijn gezelschap negeerde. "Het was ook niet de bedoeling dat het makkelijk zou zijn, miss Evergreen." Waarbij hij heel duidelijk afstand bewaarde door zijn houding, zijn intonatie en het gebruik van haar naam.

Misschien wisten anderen niet wat er gebeurde, maar hij had het door. Het was lastig te peilen waar het vandaan kwam en wat er precies gebeurde, zo ongelooflijk subtiel ging het. Met een lichte frons keek hij naar de vrouw tegenover hem en gaf een vage groet naar de twee dames die er vandoor gingen. Hij was niet echt op hun gesprek ingegaan en had juist iets willen zeggen over dat ze moesten opdonderen - maar dan netter- toen ze al weg gingen.
Ongelooflijk. Haar hartslag was geen tel veranderd. Iets wat hij niet van zichzelf kon zeggen. Was.. nee. Ja.. Nee, dat kon niet toch? Maar tegelijk zou het zoveel verklaren. Een momentje was Sevas in gedachten verzonken maar keek toen weer naar Cyra. "Abby is een goede vriendin, meer niet. We helpen elkaar af en toe uit de brand en dit keer was het om van nieuwsgierige studenten af te komen. Maar dat hoeft Nathalie niet te weten." Waardoor Cyra twee geheimen te pakken had. 1. hij verzweeg van alles over zijn verleden. 2. hij was absoluut niet aan het daten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 09 Jan 2020, 10:22

Voor de tweede keer, de eerste keer was toen hij haar vroeg of ze op vrouwen viel, wist hij een geamuseerde glimlach op haar gezicht te laten verschijnen. Gooide hij nou zo makkelijk de handdoek in de ring? Cyra kon zich niet voorstellen dat hij dit zomaar liet vallen, en ze wist wel dat als je zo'n toneelspel opzette het duidelijk niet de bedoeling was dat iemand doorhad dat je single was. Dat was dan een geheim wat ze te pakken had. Maar ze had nog geen enkele zin om te stoppen met dit gesprek. Deze man was ongelofelijk interessant, en een goede tegenstander als het ging om kijken wie zijn geheimen het langst kon bewaren. "Het heeft gewerkt, blijkbaar," zei ze lichtelijk lachend. "Nathalie is volgens mij nog niet eerder zo gefrustreerd geweest dat iemand niet ingaat op haar avances." Sevas gaf haar helemaal niets, en dat was de jonge vrouw niet gewend.
Maar daarna ging Cyra verder, nam ze hem weer rustig op en ging ze in haar hoofd even over wat ze over hem wist van de ene keer dat ze hem had gegoogled, en door wat hij had verteld. Ze moest het over een andere boeg gooien als ze echt iets los wilde krijgen. Want hoewel hij nu had laten vallen niet te daten, maar dat liever voor zichzelf te houden, had ze nog geen enkel ander moment gehad waarbij ze hem echt had kunnen betrappen op tekenen dat hij loog.
"U bent aangenomen als vervanger van Miller nu, maar u zou hier oorspronkelijk alleen maar komen voor een paar gastcolleges. Dat is een hele prestigieuze positie, maar toch kan ik niet heel veel papers onder uw naam vinden. Heeft u wel eens iets gepubliceerd onder een pseudoniem?"

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 09 Jan 2020, 13:27

Het was niet direct de handdoek in de ring gooien. Ergens was het nog steeds de truc om haar te laten roepen "Je liegt!". Al verwachtte Sevas niet dat dat echt ging gebeuren. Maar hij had het simpelweg naar zijn zin met het gesprek en was op de meeste dingen eerlijk aan het antwoorden. Het verbaasde hem een beetje dat ze niet inging op zijn single-zijn, of waarom hij in de vrede zo'n stunt zou uithalen.
Hij glimlachte lichtjes om haar conclusie. "Ik hoop maar dat het haar afschrikt en niet dat ze het als een uitdaging ziet." Maar daarna stond hij op om nog eens koffie voor hen beiden te halen, waarbij hij voor deze keer ook voor mokka ging en hij keek even over zijn schouder om contact met haar te maken over of ze iets te eten erbij wilde.
"Oh jeetje, gaan we terug naar 'u', miss Adams?" Sevas keek haar plagend, met een klein lachje, aan. Het was grappig. Het voelde niet alsof ze al zijn geheimen wilde ontfrutselen. Het voelde als een gelijkwaardig gesprek en Sevas kon vergeten dat hij lesgaf aan haar. Hij nam een hap van zijn koek om na te denken. Ja, hij had verschillende pseudoniemen. Welke kon hij haar geven die niet teveel zou prijsgeven over zichzelf? "Je kunt eens zoeken op Vadim Ivanov," gaf hij tenslotte met een schouderophalen te kennen. Zijn andere papers waren vooral baanbrekend in zijn veld en die stonden onder zijn eigen naam. Maar die van Vadim waren veelal extreem kritisch en waagde zich aan bijna experimentele manieren en stelde alles aan de kaak wat los en vast zat.
"Maar vertel eens over jezelf? Hoe ben je bij Columbia terechtgekomen?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 09 Jan 2020, 13:38

Voor de eerste keer hoorde hij haar lachen, een zacht en lichtelijk melodieus geluid dat de andere kant van de kamer niet zou halen. Maar toch, het was echt een lach. "Macht der gewoonte," gaf ze toe. Ze was zo gewend afstand te bewaren tot de meeste mensen, en om haar leraren met beleefde termen aan te spreken, dat het 'u' er snel weer ingeslopen was. Vadim Ivanov dus? Twee geheimen dan nu. Hij was single, en dit was een pseudoniem van hem. Nu nog een goede paper schrijven en dan had ze die punten binnen. En toch was er nog steeds geen haar op haar hoofd die dacht aan opstaan en vertrekken.
Cyra streek even door haar halflange haar, dat daardoor een stukje wilder zat. Losser vooral ook, als ze aan het werk was droeg ze het altijd in een staart. "Cyra Adams, 27 jaar, ik woon nu... vijf jaar in Amerika. Man, het is alweer vijf jaar..." mompelde ze erachter aan. Natuurlijk wist ze dat het al vijf jaar was! Ze was hier ongeveer zo hard heen gerend dat ze over water had kunnen lopen. "Ik heb je al verteld dat ik geadopteerd ben, ik kom oorspronkelijk uit Schotland en heb daar het meeste van mijn leven gewoond." Geen leugen, dat was echt waar ze de eerste 42 jaar van haar totale leven had gewoond. En waar ze nog steeds dol op was. Ze kon niet wachten tot haar 'pleegmoeder' was opgedonderd zodat ze terugkon zonder haar tegen het lijf te lopen. "En ik studeer nu drie jaar aan Columbia, de eerste twee jaar hier heb ik gebruikt om zoveel mogelijk geld te verdienen. Dit is niet bepaald een goedkope universiteit." Ze was dan ook zeer dankbaar dat ze op een beurs kon studeren hier. Ze had waarschijnlijk een betere beurs kunnen krijgen als ze voor een sport had gekozen, maar dat was ook riskanter. Ze zou maar een beetje van haar kracht of snelheid aan hoeven wenden om records te breken, en het was soms moeilijk om dat beetje extra te doseren en geen enorme uitschieters te krijgen. Het was het risico simpelweg niet waard. Vragend keek ze hem aan. Wat wilde hij verder van haar weten?

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 09 Jan 2020, 13:46

"Schotland?!" Daar moest hij haar over uithoren. Wat waren haar favoriete plekken? Kon ze ook nog Schots, of misschien zelfs een beetje Gaelic, of was dat allemaal weer weggezakt? Zou ze niet liever dicht bij huis studeren, of was het fijner om de afstand te bewaren met haar adoptieve ouders?
Dit wonderlijke wezen tegenover hem had een aantrekkingskracht dat Sevas in geen tijden had gevoeld. De laatste keer was bij Abby geweest, besefte hij zich nu. Af en toe waren er kleine dingen die hem aan het denken zette. Hij probeerde haar uit, vroeg door, zocht naar tekenen om te zien of hij gelijk had. Maar elke keer als hij dacht dat zijn vermoeden klopte, kwam er weer iets waardoor hij ging twijfelen. Het zou bijzonder vreemd zijn om nog een vampier te ontmoeten. Iemand die wist hoe het was. Iemand die zich ook staande moest houden en net zo langzaam verouderde en dat was nogal een gedoe in deze moderne wereld.
"Vertel mij wat, ik schrok me dood van de prijzen hier." Waarop hij het vergeleek met andere universiteiten, maar er stond dan wel weer tegenover dat Columbia heel hoog aangeschreven stond en je dan wel ongeveer overal aan de bak kon. Met een minder bekende universiteit was dat soms een gok.
"Wat zou je willen studeren als deze richting er niet was? En nu niet aankomen met Psychologie."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 09 Jan 2020, 13:58

"Maak je geen zorgen, je vakgebied is teveel menselijk drama voor me," plaagde ze nu openlijk, met glimmende ogen. Dat drama zat immers veel in die boeken die hij zo leuk vond om te lezen en dus moest ermee geplaagd worden.
"Ik doe een minor in literatuurgeschiedenis en ik denk dat ik daar iets mee zou willen doen als ik iets anders zou studeren." Literatuurstudie, schrijven, boeken. De mogelijkheden van de online media intrigeerde haar ook, het was immers iets waar zij nog heel wat ontwikkelingen in mee ging maken. Dat was het enige voordeel van het lange leven dat er voor haar in het verschiet lag.

Af en toe loog ze op zijn vragen. Niet eens vanwege de opdracht, maar omdat ze simpelweg hem te dicht bij de waarheid voelde komen. Ze moest altijd opletten met wat ze deelde over haar thuisland, er was immers een wereld van verschil als je daar opgroeide in de jaren '70 en '80 dan als je je tienerjaren in de jaren '00 had doorgebracht. En er waren dingen waar ze niet zo'n enorme zin had om zich eruit te moeten kletsen. En dan was er nog dat ze in de koffiezaak zaten en dat Charlie hen heel erg goed in de gaten hield.
"Wat heb je zelf eigenlijk allemaal gestudeerd?"

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 09 Jan 2020, 14:07

Waarop hij haar uitmaakte voor saaie tante, maar evengoed met een plagende, ietwat stralende blik. Het kon hem niet schelen dat Charlie hen in de gaten hield, iets waar hij zich af en toe van bewust was. Ze zaten hier dan ook al bijna drie uur en dat was heel wat langer dan zijn andere 'afspraken' hadden geduurd.
Sevas haakte uiteraard in op de literatuurgeschiedenis en vroeg haar naar klassiekers en haar leeslijst en of ze wel eens een boek niet had gelezen en gewoon vier verschillende samenvattingen had lezen voor een verslag en ermee weg was gekomen.
De vraag kon hij uiteraard terugkrijgen en Sevas vertelde over zijn studies naar het criminele brein, de bijvakken die hij had gevolgd en de stages bij de FBI en waar allemaal niet meer. Ze kregen de hele middag wel vol.

Hij kreeg een berichtje op zijn mobiel, wat hij met gefronste wenkbrauwen las. Verontschuldigend keek hij weer naar zijn metgezel. "Het spijt me, Cyra. Er komt iets tussen. Dank je voor de heerlijke middag en ik kijk uit naar je verslag. Mocht je nog meer willen graven, dan hoor ik het wel." Waarop hij knipoogde. "Ik moet er helaas vandoor. Fijne avond nog." Waarop hij haar hartelijk groette, betaalde bij Charlie met een tip voor de bedienden en redelijk haastig vertrok.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 09 Jan 2020, 14:13

Pas toen hij het sms'je las keek zij eens op haar horloge, en schrok zich een hoedje. Ze had bedacht hier een uur aan te spenderen, hoe was het ineens bijna zeven uur 's avonds? Het enige voordeel was dat Charlie dus ook bijna klaar was. Maar Cyra had niet het idee dat ze de dag verspild had. Ze had het ontzettend gezellig gehad, had veel geleerd over Sevas, en had ontdekt dat hij dan wel jong en dus erg indrukwekkend in zijn vak moest zijn. Hij was niet zo pompeus, arrogant, of stoffig als ze bij anderen had aangenomen door dat brein van hem.

Ze glimlachte dan ook naar hem toen hij zijn excuses aanbood. "Geen probleem. Misschien neem ik dat aanbod nog wel een keer aan. Ik zie je maandag." Dan had ze weer college van hem. Waarna ze hem nog groette en zelf naar de balie liep en er half overheen hing om Charlie's aandacht te pakken te krijgen. "Al klaar? Pizza?" Er was een pizzaria waar ze allebei dol op waren. Het was een eindje weg, zou betekenen dat ze twee metro's naar Brooklyn moesten nemen, maar het was nu eenmaal de lekkerste in de stad.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 09 Jan 2020, 14:23

Charlie had het gesprek gevolgd zo goed als ze kon. Maar ze kon zich uiteraard niet meer inhouden toen ze tegenover elkaar bij hun favoriete pizzeria zaten. "What the hell, C?! Ik dacht dat je geen interesse had in.. wat dan ook voor de komende tijd!" Dat had ze haar tenslotte zelf toevertrouwd. "En ik heb hem nog nooit zo naar anderen zien kijken en glimlachen. Ben je wel bewust van wat dit kan betekenen?!" Maar daarna kwam haar bier en vrij vlot daarna de pizza. En hoewel de diensten op zaterdag meestal rustig waren, waren ze wel lang en lang staan niets doen was voor Charlie niet goed. Dus werd er eerst gegeten en pas na een grote punt, wees ze met een vinger naar haar vriendin -een nieuw stuk pizza in de andere hand. "Jij, m'n beste, bent in staat om de prof aan de haak te slaan."
_____

Sevas haastte zich door de stad zo goed als het ging. Misschien was de metro een verkeerde keuze geweest, maar met de auto en taxi zou te lang duren. Ondertussen probeerde hij telkens weer te bellen en kon hij alleen maar hopen dat het meeviel.
Eenmaal in de bar, liep hij regelrecht naar de toiletten. Het was niet moeilijk om haar te vinden. Bezorgd nam Sevas haar op. Het leek erop dat ze flauwgevallen was. "Abs? Abby?" Het kostte hem zowaar moeite om haar wakker te krijgen. Hij maakte een wond in zijn arm en drukte deze tegen haar lippen. Haar reactievermogen was extreem traag, maar uiteindelijk leek ze bij kennis te komen. "Abby? What the fuck is er aan de hand?"
"Jagers," fluisterde ze, voor ze haar ogen weer sloot.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten