When children of the night roam the day

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 00:21

Ze was waarschijnlijk nog niet eerder in haar leven zo kwaad geweest. Zo kwaad, zo verdrietig, en tegelijkertijd zo gefrustreerd. Tot nu toe was alleen haar eigen Sire in staat geweest haar zo makkelijk aan te kunnen, verder was ze altijd in het voordeel geweest simpelweg door wat ze was. Maar deze man... Deze man speelde met haar en ze kon hem met geen vinger aanraken... Elke keer dat ze een nieuw aanval inzette was hij haar drie stappen voor. Tot hij er zelf genoeg van leek te hebben.
De klap deed Cyra ongeveer door de kamer vliegen, tot ze op de grond terecht kwam. De wereld draaide, ze proefde bloed - haar eigen voor de verandering, voor zover ze "eigen bloed" had -, en het lukte haar in de eerste instantie niet om op te staan. Het was dat Ivan zich weer op Sevas focuste, anders was dit waarschijnlijk het moment geweest dat ze toch zou ondervinden wat sterven inhield...

Met een gil van afschuw hoorde ze Ivan's woorden aan, zag ze haast Sevas voor haar ogen veranderen. Zijn houding, zijn uitstraling, zijn blik terwijl hij naar haar keek. Het was alsof de Sevas die ze inmiddels had leren kennen, degene met wie ze zoveel plezier had gehad vanavond en van wie ze maar geen genoeg kon krijgen, smolt alsof hij een ijsklontje was op een zonnige zomerdag. Wat ervoor terugkwam was die afstandelijke docent, die voor de klas stond en niet meer. Maar nog voor ze overeind kon krabbelen voelde ze Ivan's vingers om haar hals, die haar optilde en de deur uitsmeet alsof ze niet meer woog dan een veertje. Of een gebruikte zakdoek, dat de man haar als niet meer zag dan een stuk vuil was wel duidelijk bij hoe hij haar had genoemd. Hoe hij Sevas haar had laten noemen. Met een smak landde ze tegen de muur aan de andere kant van de gang en toen op de grond. Grommend, zich niets aantrekkend van hoe ze er inmiddels uitzag, krabbelde ze overeind en bonste verwoed op de deur daarbij het ding nog net niet openbrekend. "Sevas? Sevas! Kom op! Je bent sterker dan hem!" Ooh het was pure wanhoop die nu in haar stem te horen was, want ze wist beter. Als je Sire je iets opdroeg... Er was geen weg terug...

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 00:32

Maar niemand kwam de deur open doen.

Sevas vroeg een paar persoonlijke dagen op en verdween van de campus. Toen hij terugkwam was hij onder Ivan's macht vandaan, maar een trauma rijker. Nu voor de klas staan en mensen vertellen over hoe het brein werkte en hen kennis bijbrengen, had nog nooit zo onaanlokkelijk geleken. Hij speelde keer op keer met het idee om Abby te bellen. Maar hij wist ook wel dat hij zou breken wanneer hij haar stem zou horen. Hij wilde dit verhaal niet met haar delen, niet willen uitleggen wat Ivan met hem deed. Dus elke keer verdween zijn mobiel weer in zijn broekzak en ging het leven door zoals het ging. Hij krabbelde weer op, herpakte zich en was de leuke jonge docent die iedereen verder op afstand hield. Toch was er iets wat niet klopte. Hij wist niet wat, maar er was iets. Er kriebelde iets als een jeuk waar hij niet bij kon en niet wist hoe hij eraan kwam. Als nooit tevoren stortte hij zich op zijn onderzoek.

Waarom zijn benen hem nou net naar deze koffietent brachten, wist hij niet. Hij was er vaker heengelopen op bepaalde dagen alsof hij een doel had. Dit keer was hij naar binnen gestapt en een tafel geclaimd en had de hele dag er zitten werken. De wisseling van de wacht was interessant. De zuurkijkende jongeman ging weg en twee jongedames kwamen al kletsend binnen. Charlie had hij in zijn klas, wist hij. De witharige vrouw had hij eerder gezien, maar Sevas kon even niet op haar naam komen. Hij trok haar aandacht toen ze langs zijn tafeltje kwam. "Hé. Zou ik een grote zwarte koffie mogen zonder poespas?" een warme glimlach ging gepaard met de vriendelijke vraag.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 00:44

Ze brak alleen de deur niet open, omdat er uiteindelijk een paar hoofden uit andere deuren tevoorschijn kwamen en Cyra zowaar nog haar hypnose moest gebruiken om hiermee weg te komen zonder dat er bewaking aan te pas kwam. Het brak haar hart...

Ook omdat ze daarna aan Charlie uit moest leggen waarom ze bont en blauw, met een gespleten lip en onder de schaafwonden thuiskwam. Ze bedacht een verhaal over een straatoverval, dat Sevas daarom de stad uit was omdat zijn paspoort was gestolen en hij naar de ambassade moest voor een nieuwe, ze liet het er verder bij maar het was ook de allereerste keer dat ze op het punt stond haar hypnose te gebruiken op haar beste vriendin. Al was het maar om de vragen te stoppen.
Elke dag zocht ze naar hem. Op de campus, in zijn gebouw - ze pikte snel genoeg op dat zijn geur daar niet sterk genoeg was voor als hij daadwerkelijk aanwezig was -, in de buurt, ze begon steeds meer New York in te trekken in de hoop hem te vinden. Maar ze was geen goede spoorzoeker, was daar niet op getraind en had het nooit eerder hoeven oefenen. Bij gebrek aan slaap bracht ze haar nachten huilend door, als ze hem weer sms'jes had gestuurd waarvan ze wist dat ze niet aankwamen omdat ze hem ook al had gebeld en daarbij direct naar voicemail was gegaan. Ivan had waarschijnlijk zijn mobiel ergens in de Hudson of de East River gegooid...

De paar dagen waren natuurlijk nog lang niet genoeg om haar zorgen, en haar gebroken hart, te helen. En toen stond hij alweer voor haar neus. Te vragen om een koffie "zonder poespas", haar aankijkend zoals ieder ander ook steeds deed. En zij stond daar, aan de andere kant van de toonbank, aan de grond genageld. Te vechten tegen de tranen, tegen de neiging haar armen om hem heen te slaan, tegen de drang om hem te kussen. En zich ten vollen bewust van dat iedereen keek. Holy creatures, hoe ging ze in vredesnaam dit nou weer verkopen? Ze wist met moeite een glimlach op haar gezicht te plakken en knikte. "Geen pumpkin spiced nep-koffie?" Ze wist een toon te vinden die voor Charlie en anderen wat flirterig kon overkomen, wat normaal tussen hen geworden was, en voor hem als gewoon een student die een luchtig grapje maakte. Cyra wist niet waar ze de kracht ervoor vandaan haalde. Mogelijk uit de beelden die ze voor zichzelf creëerde in haar hoofd van een Ivan die langzaam crepeerde. Er waren veel klassiekers bij deze scenario's betrokken... Houten staken.. Vuur.. De man helemaal volgestopt met bollen knoflook tot hij uit elkaar barstte.. Cyra's brein stond even op standje "horror scenario".

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 00:54

Er was iets aan deze vrouw. Sevas stond naar haar ogen te staren en bedacht zich dat hij nog nooit zoiets moois had gezien. Je zou denken dat ze blauw waren, maar dat waren ze niet. Hij kon kleine vlekjes bruin ontdekken en toen ze haar hoofd een tikje kantelde leek de kleur te veranderen naar grijs met een paarsachtige gloed. Hij vergat bijna dat hij stond te bestellen.
Zijn glimlach werd een grijns. "Ik weet dat je hier werkt, maar kom op.. kunnen we het erover eens worden dat dat geen koffie is, maar gewoon gesmolten snoepgoed met heet water, en dus ranzig?" Hij flirtte met haar en gaf haar 5 dollar en wuifde de rest weg. Nog even bleef hij hangen, maar vertrok toen naar zijn tafeltje.
Het was voor het eerst sinds hij terug was dat hij zich echt goed voelde, merkte Sevas. Bevreemd staarde hij nog naar Cyra, maar diepte toen toch zijn telefoon op. De kans was enorm dat Abby ergens was waar je geen bereik had, maar hij moest het proberen, al was het maar omdat de gedachte een tikje belachelijk was. Geloof je in liefde op het eerste gezicht? Of van die verhalen over soulmates?

Sevas bleef werken tot de tent dichtging en hij bleef even wachten op de beide dames. "Komen jullie veilig naar jullie kamers?" Hij had geen geruchten gehoord over een feest en ging er dus vanuit dat het nu wel klaar was voor vandaag.

Even keek Charlie bevreemd naar haar vriendin. Maar ze had aangevoeld dat die het niet langer zou trekken als ze vragen zou stellen. Blijkbaar was het dan toch echt over tussen hen. Vreemd. Gek genoeg had ze dat totaal niet verwacht.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 01:05

Cyra grijnsde naar hem om zijn opmerking. "Probeer volgende keer een café mocha. Als afwisseling op die zwarte koffie van je." Maar daarna moest ze echt weer aan het werk. En een heel goed verhaal gaan verzinnen want Charlie hypnotiseerde ze niet uit principe, haar beste vriendin kon ze dat simpelweg niet aandoen. En de hele campus hypnotiseren was geen optie, voor geen enkele vampier. Zelfs niet voor iemand als... Cyra kon zijn naam niet eens denken. Niet zonder weer in huilen uit te barsten. Of in woede. En beiden hielpen haar niet verder, niet nu.

Cyra keek op toen ze Sevas' stem hoorde. Natuurlijk was ze zich er hyperbewust van dat hij hier nog zat, in haar hoofd was ze al duizend keer alle mogelijke scenario's overgegaan. Moest ze hem confronteren? Hoe ging dat aflopen? Want zelfs als... Nou ja, ze kon moeiteloos aantonen dat ze een vampier was, dat was het probleem niet. Maar als Ivan echt alles had weggenomen, en ze zette hem voor het blok dat ze hadden gedate, dat hij had gezegd dat hij van haar hield, maar dat zijn Sire dat allemaal had weggenomen... Hoe gestoord en stalkerig klonk zij dan wel niet? Aan de andere kant wilde alles aan haar simpelweg dat gewoon doen. En was ze op hetzelfde moment doodsbang voor de gevolgen. Even blikte ze naar Charlie, schudde alleen maar miniem haar hoofd. Geen vragen, niet als ze niet wilde zien hoe ze weer in tranen uit zou barsten. Want Cyra had niet het idee dat ze na de afgelopen dagen nog tranen over had. Ze had tegen haar beste vriendin verteld dat ze van hem hield, maar dat hij het daten op pauze had gezet vanwege de aanhoudende roddels en geruchtenmachine. Pas als dat een beetje zou kalmeren, wilde hij overwegen om het opnieuw te proberen. En dus gedroegen ze zich alsof ze gewoon student en docent waren, niet meer en niet minder. Het was de beste verklaring die Cyra had kunnen bedenken, maar het had voor één van de meest onrustige nachten in haar leven gezorgd. Ze hoopte maar dat Charlie het zou accepteren, want zij kon het nauwelijks verkroppen.
"Het komt wel goed," begon Cyra, maar toen zag ze iets in haar ooghoeken. "Maar eh... zou je het erg vinden om heel even op de zaak te willen passen? Het vuilnis is makkelijker te doen met z'n tweeën." Als hij binnen bleef om de boel even in de gaten te houden, dan konden Cyra en Charlie het samen tillen. Niemand zou het weten, Cyra wist niet eens of het zou lukken maar ooh wat hoopte ze dat het mogelijk was door je Sire onderdrukte of verwijderde herinneringen te triggeren en terug te laten keren... De laatste keer dat ze dit had gevraagd had geleidt tot de ontdekking van elkaar dat ze beiden vampieren waren.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 01:19

Dat klonk... Vreemd. Dat klonk bekend. "Sure thing, ladies." Maar vervolgens pakte Sevas zijn spullen in en haalde een thriller uit zijn tas. Ze zouden misschien een kwartiertje bezig zijn? In de tussentijd kon hij mooi een stukje lezen. Ondanks dat hij het boek open had, las hij helemaal niets. Er was iets aan de hand, daar was hij zeker van. Zijn onderbewuste was heel hard bezig om hem iets te vertellen, dat kon niet anders. Hij voelde zich klaar voor een gevecht op leven en dood en.. waarom?
Zijn boek ging terug in de tas en hij pakte zijn telefoon weer. Zoekend in het nieuws over de campus kwam hij dan een artikel tegen over The Kettle. Het verslag liet weinig aan de verbeelding over en hij herinnerde zich het ziekenhuis en lopen met en stok.

Hij liep de dames naar hun kant van de campus, maar wierp nog een lange fronsende blik op Cyra voordat hij zich omdraaide en op weg ging naar zijn appartement.

Er waren duizend kleine dingen die hem dwars zaten. Het kon niet anders of hij kende Cyra langer dan die ene dag in het koffiezaakje. Er was iets met hoe ze naar hem keek en hoe hij zich voelde als hij haar witte lokken ergens zat opduiken. Gezien zijn nieuwe terughoudende houding, die een stukje stekeliger was dan de mensen hem kenden, vroeg niemand hem naar zijn relatie en waarom hij weg was geweest. Maar de fluisteringen en de blikken waren genoeg.
Dat hij bovendien op zondagavond in een pizzatent terechtkwam die hij helemaal niet kende, maar hij bestelde zonder erover na te denken. En toen had hij ineens pizza met vier kazen in zijn handen. Hij hield niet eens van gorgonzola! Verdwaasd staarde hij naar de pizza. Wat moest hij hier nu weer mee?!
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 01:35

Cyra hield iedereen op afstand door simpelweg haar aura aan te passen. Alleen Sarah, Naomi, en Charlie kregen haar nog zonder dat ijzeren gordijn om zich heen te zien. De rest... Ze had er gewoon geen behoefte aan. Als het niet om die meiden was, en dan vooral Charlie die ze simpelweg te dicht bij haar hart hield om zomaar achter te laten of haar geheugen aan te passen, dan was ze diezelfde avond als dat ze hem "opnieuw ontmoette" al vertrokken. Ze kon het niet, het was te pijnlijk. Het mes dat Ivan haar hart in had gedroven zat zo diep dat ze niet wist of ze het er ooit nog uit zou krijgen. Hoe kon ze in vredesnaam zo verliefd zijn geworden op hem, in zo'n korte tijd? Hij had gezegd dat hij van haar hield, toen Ivan hem had gedwongen zijn ware gevoelens uit te spreken...

En in haar nachtmerries, die de laatste tijd aanzienlijk frequenter waren dan dromen, zag ze zijn gezicht vlak voordat Ivan haar de kamer uitsmeet. De vervreemding, de afstandelijkheid, haar aankijkend alsof hij niet begreep wat ze daar deed of wie ze ook maar was. Terwijl hij haar "bloedhoer" toeschreeuwde. Misschien moest ze haar koffers inpakken... Al was het maar voor een paar dagen. Even de stad uit. Frisse lucht. Ruimte om zich heen. Ze zou drie dagen later die kans grijpen toen ze een tussenweek ingingen. Ze had Charlie verteld naar Seattle te gaan, op sollicitatie gesprek. Het was een leugen, in werkelijkheid ging ze naar het eerste beste grote natuurreservaat dat ze kon vinden en waar ze ongestoord zichzelf kon zijn. Ongestoord vampier.

"Sevas!" Ze vloog hem van achteren om de hals, maar Abby's neus rimpelde meteen toen ze de kaas rook. "Sinds wanneer bestel jij Franse kaas?" Dat was nieuw... Nieuwsgierig keek ze om zich heen. "Ben je alleen? Of is Cyra er ook?" Ze had zijn sms'je gelezen, maar niet gereageerd omdat ze haar ticket terug naar New York al had geboekt. De vrouw was gebruind door de Italiaanse zon, waar ze een paar weken had besteed, en gekleed in duidelijk het begin van een hele nieuwe garderobe.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 01:46

"Abby!" opluchting straalde van hem af. Hij liet de pizza voor wat het was en stond op om haar te omarmen. Sterker nog.. Het leek hem een goed idee om privacy op te zoeken. "We moeten praten. Maar niet hier." En dus gingen ze naar zijn kamer. Hij kreeg de kriebels van de plek, maar had alles aangepast toen hij terug was gekomen van Ivan en dus voelde het weer een beetje als een veilige plek om te zijn. Bovendien was alles beter met Abby.

Sevas pakte een goedkope fles wijn en dronk deze helemaal leeg, voordat hij een glas goed spul voor hen inschonk. Een tweede beker voor elk met bloed kwam ernaast. Met horten en stoten vertelde hij Abby alles. Hij vertelde over zijn sire, over hoe hij was, wat hij met hem deed, dat hij langs was geweest en dat het niet plezierig was geweest.
"Er klopt iets niet. Ik kan haast zweren dat hij me heeft opgedragen om iets te vergeten. Maar waarom zou hij me opdragen te vergeten dat ik ben aangevallen in die koffiezaak omdat ik op iemand stond te wachten?" Hij ging met zijn handen door zijn haar. "Ik heb iemand ontmoet en er is iets tussen ons echt.. soms dan kijk ik naar haar en dan kan ons bijna zien, alsof we samen ergens zijn geweest en uren hebben zitten kletsen."
Hij ging zitten na al zijn heen en weer ijsberen en keek haar gepijnigd aan. "Nu komt het vervelende. Het brein is een kwetsbaar ding. Als je me de informatie verteld die ik mis, dan.. dan kan daardoor alles veranderen. Maar nu is de vraag of ik het zelf zal ontdekken? Ik bedoel.. wat doe ik met vier-kazen-pizza? You know I hate that." Sevas gromde gefrustreerd en trok toen zonder pardon Abby op schoot om haar te knuffelen. "Vertel me wat jij hebt uitgespookt de laatste maanden zodat ik eventjes niet gek word van wat mijn brein me wil vertellen en wat gewoon maar niet duidelijk wil worden."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 10:56

Ivan had Sevas de aanval niet doen vergeten, bedacht Abby terwijl ze op een nagel beet, hij had hem Cyra doen vergeten... De conclusie was niet lastig te trekken, gezien de man niet inging op haar vraag of Cyra er ook was. En in geen van zijn verhalen kwam de bijna-witharige-blondine voor, terwijl hij haar wel had gesms't of ze geloofde in liefde op het eerste gezicht. Met een zucht streek Abby door haar haar. Er was een reden waarom ze eigenlijk een hekel had aan Sire's, waarom ze heel blij was dat de hare zoveel childes had dat hij nauwelijks meer controle over haar had, en waarom ze zelf nooit iemand zou veranderen. Deze macht ging simpelweg te ver, hij was te groot. "So let me get this straight," begon ze terwijl ze Sevas bedachtzaam aankeek. "Ik weet welke informatie je mist, degenen die erbij betrokken zijn weten welke informatie je mist, maar we kunnen je niet simpelweg confronteren met "hé, hier is de informatie die je mist. We praten je wel even bij.". Klopt dat?" Dat was verknipt! En Cyra... Het was Abby opgevallen dat ze diens geur niet eens een beetje rond Sevas rook, en dat ze haar op de campus ook niet was tegengekomen. Ooh man... Ze was jong, zoveel jonger dan Sevas en nog veel jonger dan Abby... Wat wist ze? Wat had ze gezien? Wist ze van Sevas Sire? Wist ze dat de man hem haar had doen vergeten? Of had ze al dagen geprobeerd om Sevas te bereiken, om simpelweg door de docent op afstand te worden gehouden?

Maar toen liet Abby zich afleidden en praatte hem bij. En daarbij ging ze een heel stuk terug, omdat daar mogelijk nog best wat puzzelstukjes voor hem in konden zitten. Hoe ze in Washington was belandt, toen in Brazilië, dat ze de Jager had afgeschudt. Ze had nog wat langer dan Sevas wist in New York rondgehangen en was toen een tijdje naar Zuid-Europa vertrokken. Soms kon je je afvragen waar Abby al het geld hiervoor vandaan haalde, maar misschien was het ook maar beter om dat niet te weten.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 11:29

Hij knikte direct op haar samenvatting. "Het is alsof je iemand die uit coma komt verteld dat het het jaar 2019 is, en dat zijn favoriete football team dat en dat is, of dat hij gek is op pinda's. Het is niet meer dan informatie en met die informatie kan alles veranderen. Zeker als er gevoelens in het spel zijn. Je kunt niet zomaar iemand vertellen dat je vrienden bent met die-en-die. Die band is weg. Je brein denkt alleen maar: oké het zal wel en vervolgens wordt het nog ingewikkelder als je diegene ontmoet." Sevas haalde een hand door zijn haar. "Je hebt dan informatie over iemand die je verder niet kent. Soms kan dat helpen om de band weer opnieuw op te bouwen, maar meestal werkt het averechts. Dus in dit geval.. welk belangrijk deel van mijn leven ik ook mis, ik moet het zelf opnieuw ontdekken, anders is het mogelijk dat ik het voor altijd verlies." Nou ja, hij was het -wat het ook maar was- nu ook al kwijt, maar er was in elk geval een kans om het terug te vinden. Het was niet eerder voorgekomen dat zijn onderbewustzijn zo duidelijk sprak over iets waar hij geen weet van had. Shit, wat was dit ingewikkeld!

Het was des te fijner dat Abby er was. Ze was een stabiele factor in zijn leven en met haar erbij, lukte het om een heel stuk te kalmeren. Hij luisterde naar haar verhalen, vroeg door en uiteindelijk kletsten ze de hele nacht.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten