When children of the night roam the day

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 11 Feb 2020, 22:24

Een geluidje dat heel weinig aan de verbeelding overliet klonk over haar lippen bij de bijna-zuigzoen. Dat was niet alleen gevoelig, het was één van haar heftigste turn ons. Waarom en wanneer haar nek zo gevoelig was geworden wist ze niet, maar het was nu eenmaal zo. Daar vastgrijpen of zoenen op het juiste moment kon in één keer een knop omzetten in haar hoofd. Dus dat Sevas daar nu achter kwam, dat was een tikje 'gevaarlijk' gezien waar ze mee bezig waren.
"Hmm..." klonk er dan ook een tikje genotzuchtig. "That's for me to know and for you to find out." Hij hoefde heus nog niet alles te weten. Vooral omdat hij echt wel in een paar fantasieën van haar voorkwam. Hoewel ze hem uit haar hoofd had proberen te bannen toen ze weer niets van hem hoorde de laatste tijd, was hij waarschijnlijk vanaf vanavond weer in volle hevigheid terug. Zacht streelde ze zijn zij, over zijn buikspieren - oef... - naar zijn borst, langs zijn nek en rustig zijn haar in waar haar vingers al snel een tikje in verward raakten. Mogelijk omdat Cyra het gewoon heel fijn vond om haar hand daarin verward te hebben, mogelijk ook omdat ze iets als houvast nodig had om niet helemaal weg te zweven op het moment.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 11 Feb 2020, 22:31

Oooh, dit was goede kennis! Zijn lippen gingen direct weer terug naar haar nek om meer van dat soort geluiden uit te lokken. Sevas wist een grinnik te verbijten. Cyra had zowaar een beetje daas geklonken en dat terwijl ze nog niet echt heel veel deden. Rustig trok hij haar weer op zijn schoot en verkende eerst de ene kant van haar nek en toen de andere kant. Hij experimenteerde wat met de kracht erachter en gromde zachtjes als ze er goed op ging. De zware lucht van opwinding werd sterker en Sevas ademde even diep in, om dat goed op te snuiven.
Haar vingers in zijn haar voelden heerlijk. Hij zuchtte zachtjes en liet haar er wat aan trekken, door woelen en wat ze maar wilde. "Hmm liefje. Wat denk je ervan om dit te verplaatsen naar mijn kamer? We kunnen nog een fles wijn delen en nog wat meer plagen en uitdagen zonder dat we ons in hoeven te houden."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 11 Feb 2020, 22:50

"Alsjeblieft, ja..." klonk er, nu echt een tikje daas. Bij allemaal oude heidense goden waar haar moeder verhaaltjes over had verteld toen ze klein was, dit was niet om uit te houden! Cyra wist zeker dat ze morgen een sjaal ging moeten dragen, als mens had ze al snel blauwe plekken gekregen en met de bleke huid van een vampier was er niets meer te verbergen bij haar, maar ze wilde ook absoluut niet dat Sevas zou stoppen. En waar ze eerder nog een beetje weerstand had geleverd, wilde ze nu maar al te graag met hem mee. Wilde ze maar al te graag dat hij de rest van haar knoppen ook zou ontdekken en zou "uitbuiten" zoals hij nu met haar nek deed. En dus gooiden ze hun drankjes zo snel achterover dat een normaal mens op slag dronken zou zijn, betaalden ze, en schoten ze de eerste taxi die ze konden vinden in.

Toen ze uitstapte bij Sevas' appartement verstijfde Cyra echter. Het was uitgestorven op straat, inmiddels al donker, maar zelfs met de lantaarnpalen aan en het licht dat door open gordijnen naar buiten viel leek het aardedonker. Een rilling liep over haar rug terwijl ze het idee had dat het hier kouder was dan in de rest van de stad. Ze wist het niet te plaatsen, was te onbekend met haar eigen soort om door te hebben wat er aan de hand was. Dat dit de uitstraling was van een Sire die vele decennia, misschien zelfs wel eeuwen, ouder was dan zijzelf. En de Sire in kwestie was duidelijk zeer ontevreden, en niet ver weg...

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 11 Feb 2020, 22:59

Zelfs in de taxi konden ze maar moeilijk van elkaar afblijven en moesten ze lachen om het gezicht van de bestuurder die iets te vaak naar hen had gekeken en iets te weinig naar de weg. Gelukkig kwamen ze weer veilig aan bij de campus. De appartementen voor de docenten waren aan de andere kant van waar ze elkaar normaal gesproken zagen. Lachend en elkaar zoenend en half struikelend kwamen ze steeds dichterbij.
Sevas bleef midden in de hal staan. Zijn opwinding was in een klap verdwenen. Eerder was hij te afgeleid geweest om het op te merken, anders had hij het al eerder gezien. Nu voelde het als een koude douche en hij greep Cyra's hand. Iets aan angst, maar nog veel meer haat en weerzin, was te zien in zijn blik. "Ivan is hier." Op z'n minst in de buurt. Maar ze had gezegd dat ze zich niet wilde verstoppen en hoewel alles in hem schreeuwde dat hij Cyra weg moest sturen, verstrengelde hij hun vingers en liet hen binnen.
Met alle lampen aan, een muziekje aan en de verwarming omhoog, viel het alweer mee. Toch was de sfeer niet weer terug te vinden. Ondanks dat schonk Sevas wijn in voor hen beiden en ging naast haar zitten op de bank. Zijn knie wiebelde op en neer in een zenuwachtige tik.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 11 Feb 2020, 23:21

En Cyra deed haar best te ontspannen, hem te laten zien dat ze niet bang was, maar dat was ze wel. Ze had nog nooit zoiets gevoeld als ze nu deed, in ieder geval niet sinds de dag dat haar moeder haar veranderde en haar dus met een hele andere reden had gebeten. De dag dat de vrouw niet was gestopt toen ze genoeg bloed op had, zoals ze normaal deed, en Cyra voor het eerst in jaren weer had gevochten tegen haar moeders tanden. Alsof ze er toen nog de kracht voor had gehad... De angst die haar nu om het hart sloeg, leek nog het meeste op de doodsangst van toen.

Ivan liet uiteraard niet lang op zich wachten, en liet zichzelf binnen. Hoe hij aan een sleutel kwam was onduidelijk, maar mogelijk had hij Sevas opgedragen hem er een te geven toen hij was aangekomen op de campus. Met een frons bleef de man in de deuropening staan kijken naar de twee op de bank. Er was geen verbazing op zijn gezicht te zien, eerder een soort teleurstelling. "Sevastyan, любимец... Leer je dan nooit?" Lieverd, het woord werd nog in een soort verknipte oprechtheid uitgesproken, maar het klonk als puur vergif. Nu focuste zijn blik zich op Cyra. "Heeft hij je wijsgemaakt van je te houden? Net zoals hij Audrey heeft voorgehouden?" Ivan grijnsde, een gebaar waarbij Cyra's ogen groot werden en haar hoektanden tevoorschijn schoten terwijl ze die in een woedende grauw toonde terwijl ze zich voor Sevas - tussen Ivan en hem in - positioneerde. De oudere vampier keek alleen maar geamuseerd. Dus ze was wel een vampier?

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 11 Feb 2020, 23:28

Hij wilde dat hij haar kon vertellen dat het goed zou komen. Dat het allemaal wel mee viel. Dat hij blij was dat ze bij hem was. Maar Sevas wist niets te zeggen en dronk iets te gretig van zijn wijn. Er waren geen woorden van valse geruststellingen. Niet voor haar en al helemaal niet voor hem. Hij wist niet wat er zou gebeuren en wist ook niet hoe hij het moest gaan spelen. Zou hij weer een geliefde verliezen? Audrey was nu een aantal jaren terug, maar ergens had hij een toekomst met haar gewild. Alleen had hij haar nooit kunnen veranderen. Nu hij iemand had ontmoet die zijn hart harder deed slaan én al vampier was.. het was een cadeau uit de hemel!

Hij kneep zacht in Cyra's hand toen de man binnenkwam. Al zijn muren gingen razendsnel omhoog. Maar hij had dan wel geleerd om anderen uit zijn hoofd te houden, er waren grenzen aan de bescherming die je kon opbouwen tegen je Sire. "Fuck off, Ivan. Word je niet een beetje te oud voor deze spelletjes?" Sevas schoof een beetje opzij op de bank zodat hij om Cyra heen kon kijken en Ivan in de gaten kon houden.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 11 Feb 2020, 23:34

Ivan's ogen vernauwden bij Sevas' woorden, waarna zijn ijzige blik zich weer op Cyra vestigde. Ze was jong, voor hun soort dan, aan haar houding zag de man dat ze nog nooit tegen een andere vampier had gevochten. En zag hij nou... Waren dat afdrukken in haar nek? En dan had hij het niet over de lichte paarse vlekken veroorzaakt door Sevas' lippen die avond. Nee, Ivan had het idee dat hij...
Een valse glinstering kwam in zijn ogen. "Een bloedhoer Sevastyan? Je hebt een bloedhoertje voor jezelf geregeld?" Het woord miste zijn effect niet, Cyra verstijfde. Op een hele andere manier dan toen ze Ivan's uitstraling en aura had opgepikt. Het laatste beetje kleur trok uit haar gezicht toen ze het enige woord dat ze verafschuwde hoorde. Hoorde terwijl het op haar gericht was. "Waag het niet..." siste ze langs haar lange hoektanden...

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 11 Feb 2020, 23:47

In een seconde was Sevas voorbij Cyra gesprongen en had hij Ivan op zijn kaak geslagen. "не заебавај ја нарекувај го тоа!"* Het was één ding wat hij hem aandeed, maar van Cyra moest hij afblijven!
Vechtend rolden ze over de vloer. Vuisten flitsten en grommen weerklonken. Sevas kreeg er een paar mooie slagen in, maar kreeg net zo goed wat slagen terug. Uiteindelijk was het net zo snel over als het begonnen was. Ivan had zijn vuist in Sevas' hard en trok hard genoeg om ervoor te zorgen dat de andere man geen beweging maakte.
Sevas had zijn blik op Cyra gevestigd en schudde lichtjes zijn hoofd. Kort gleed zijn blik naar de deur, alsof hij haar wilde zeggen dat ze moest gaan. In plaats daarvan gromde hij en gooide hij er een hele reeks vervloekingen tegenaan.
"Ah Sevastyan.. dat is niet aardig." Ivan had een grijns om zijn lippen. Hij oefende zijn macht uit op Sevas en prompt verdween zijn vechtershouding. "Kom kom.. vertel eens over dit exemplaar. Wat voel je precies voor haar?"
Sevas worstelde nog een poosje, maar kon niet tegen Ivan's psychische krachten op. De link tussen hen was te zeer aanwezig om aan te vechten en hij kon niet onder diens bevelen uitkomen. Het enige wat zijn houding tegensprak, was de blik in zijn ogen. Hij hield oogcontact met Cyra. Smeekte haar om vergeving vooraf, want hij zo het idee dat dit niet goed ging aflopen. "Ik hou van haar," zei hij zacht.
"Hmm.. je houdt van een bloedhoertje? Heb jij haar al gebeten? Vindt ze het fijn als je haar zo noemt? Noem haar maar eens bij die naam." Ivan keek niet eens naar zijn childe. Die ging vroeg of laat toch wel gehoorzamen.
Sevas schudde wild zijn hoofd. Hij klemde zijn kaken opeen. De worsteling was in zijn ogen te lezen. De weerzin en de haat en hij kon alleen maar hopen dat Cyra dat zou zien. "Bloedhoer," kwam er ademloos over zijn lippen. Maar nu keek hij van haar weg. Dit was iets wat hij absoluut niet wilde zeggen!
"Harder!"
Sevas schreeuwde toen Ivan zijn ongenoegen liet merken met een schop tegen zijn ribben. "Bloedhoer."
__________
*= don't fucking call her that
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor varden » 12 Feb 2020, 00:02

Ze had moeten vertrekken... Nee, ze had niet mee naar binnen moeten gaan, of moeten vertrekken toen ze Ivan's aura hadden aangevoeld. Of toen Ivan binnen was gekomen. Of toen Sevas zonet met zijn ogen probeerde door te geven dat ze moest vertrekken. Maar Cyra bleef aan de grond genageld staan, vergiftigd door dat ene woord, dat ene woord dat Ivan hem dwong keer op keer te zeggen. Haar te noemen. Cyra kon zichzelf niet tegenhouden. Bevend gingen haar vingers naar de plekken in haar nek, raakten ze kort aan, tot ze bleven liggen op de littekens van zijn tanden. De pijn ging zo diep dat ze het idee zou kunnen hebben dat Ivan zijn macht op haar gebruikte in plaats van op Sevas. Hij had gezegd dat hij van haar hield, voordat Ivan hem dwong die vervloeking uit te spreken, dat was waar Cyra zich op probeerde te focussen. Maar het was zo moeilijk.
De eerste keer had ze het bevend aangehoord, de tweede keer knapte er iets. Met een woeste grauw wierp Cyra zich op Ivan, haar tanden nog steeds getrokken, en duidelijk richting zijn keel gewend. Ze had gevochten om te ontkomen aan het lot van een donor, ze had gevochten om een eigen leven te beginnen, en nu zou ze vechten om de man die zei dat hij van haar hield en om dat vreselijke woord te laten sterven. Desnoods met Ivan erbij, hoewel de kans een stuk reëler was dat het met haar erbij zou zijn...

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: When children of the night roam the day

Berichtdoor Ravief » 12 Feb 2020, 00:13

Sveas probeerde alle warme gevoelens die hij had voor Cyra tevoorschijn te roepen. Zich daarop te richten. Al het andere buiten te sluiten. Hij was ver verwijderd van de band tussen sire en childe aan te pakken, of überhaupt maar begrijpen, dus dit was een wilde gok. Misschien waren er gevoelens die sterker waren dan de bijna telepathische band die er bestond?
Toekijken terwijl Ivan en Cyra vochten was ongeveer net zo erg als haar dat vreselijke woord noemen. Ivan speelde met haar. Hij danste uit haar bereik, bewoog simpelweg een beetje extra naar links of naar rechts en ze kon niks. De lach van de man was huiveringwekkend en ondertussen zat hij hier maar op de grond omdat hij zich niet kon bewegen!
Ivan verkocht de vrouw een harde mep. Hij was klaar met het spelletje en liep terug naar Sevas. "Nee! Nee, niet doen.. laat haar met rust!" Oh ja, Sevas wilde prima smeken voor Cyra's leven als dat nodig was.
Zijn Sire knielde voor hem en glimlachte vals. "Oh schatje. Je leert het ook nooit." De streling over zijn wang maakte dat Sevas wilde kotsen. "Ik weet het goedgemaakt." Ineens was zijn stem koel en berekenend. "Vergeet haar. Vergeet je gevoelens voor haar. Ze is gewoon maar een student. Ze is niet speciaal en al helemaal geen vampier. Je wilt niets met haar."
Tranen stroomden over zijn wangen nu en Sevas schudde zijn hoofd. "те молам не." 'Please don't.' Hij herhaalde het keer op keer, maar zelfs terwijl hij zag dag Ivan naar Cyra toeliep, voelde hij dat er wat veranderde in hem. Ivan grijnsde vals naar Cyra en gooide haar de kamer uit. Nu was Sevas weer van hem.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten