Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 12 Sep 2019, 10:27

Wat onwennig, een tikje verlegen haast, glimlachte hij naar haar. Hij vond het leuk dat ze tegen hem bleef praten ook al zei hij nog zo weinig terug, en hij vond zichzelf een idioot dat hij dat leuk vond. En dat hij heus wel voelde dat sinds gisteren zijn wolf heel graag meer tijd met haar wilde besteden. Het maakte hem kriebelig en niet per se op een goede manier, zo voelde hij het. "Waarom enthousiast?" Ging ze normaal niet met andere wolven rennen? Aan de andere kant... In de vijf jaar dat hij nu in Praag woonde was Emil nog geen enkele keer andere weerwolven tegengekomen. Soms rook hij ze, tijdens volle maan als hun paden elkaar vaag kruisden, maar hij was ze nog nooit tegengekomen. Elke oude stad had plekken waar Shanea elkaar ontmoetten, waar men van elkaar wist wat ze waren, maar Emil was nog nooit naar zo'n plek geweest. Had daar ook helemaal geen behoefte aan. Juist zijn eigen soort was degene waar hij de problemen mee had.

Anna grinnikte zacht. "Als ik tien jaar jonger was, en niet getrouwd, had ik het wel geweten," dagdroomde ze even verder. "Misschien moet je Von ook maar op zaterdag in haar eentje de winkel laten runnen. Die meid kan het misschien nog wel meer gebruiken dan jij M." Dat laatste zei ze met een plagende knipoog. Anna was de ontwerpster die hier het langste was, en net als Von liet ze zelden een kans gaan om Maria een tikje te plagen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 12 Sep 2019, 10:58

Ze had geen idee, maar het feit dat hij tegen haar sprak was.. was.. bevrijdend? Complimenteus? Ze wist het niet precies. In elk geval voelde elk woord dat ze hoorde als een warme overwinning en Von kon het niet helpen te glimlachen. Ze voelde zich net zo giddy als bij haar eerste loonstrook en dat zei nogal wat.
"Het is vier jaar geleden dat ik voor het laatst een andere wolf heb ontmoet." Ze haalde lichtjes haar schouders op en maakte het zichzelf iets gemakkelijker op de vloer. "Ik weet dat het steeds zeldzamer is om Shanea tegen te komen en dat we een enorme minderheid zijn, maar toch.. We zijn niet gemaakt om eenzaam te zijn. Wolven horen bij elkaar." Met een warme blik keek ze naar Emil. "Hoe minder er van ons zijn, hoe slechter we met elkaar omgaan, maar ik ben er van overtuigd dat het anders kan. En dat het niet altijd zo was. Dat je in een roedel voor elkaar kunt zorgen, dat er geen hiërarchie hoeft te zijn."


Waarop Maria natuurlijk een gezicht trok. "Zij kan de loonstrook gebruiken, bedoel je? Volgens mij kan die meid iedereen om haar vingers winden wie ze maar wil." Waarna ze een blik uitwisselden. "Mannelijk of vrouwelijk." Maar ze zou eens naar het rooster kijken en wellicht een beetje schuiven. De vrouw was nog jong en ze kon zich voorstellen dat ze niet per se elk weekend wilde werken.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 12 Sep 2019, 11:06

Vier jaar... Dat was bijna even lang als hijzelf. Maar bij haar beschrijving trok hij zich toch iets van haar terug terwijl zijn blik stuurs werd. "Roedel altijd problemen," bromde hij, een tikje defensief. "Heb... Laat maar." Dat laatste kwam er zo soepel en op zo'n normale toon uit dat je bijna zou vergeten hoe hij normaal sprak. Of niet sprak. Maar Emil kon zich niet voorstellen dat een roedel zonder hierarchie zou bestaan. Of tenminste, niet zonder pikorde. Want wat hij had ervaren was ook nauwelijks een hierarchie te noemen. Hij had onder Alfa's geleefd, maar uiteindelijk was het gewoon ieder voor zich en de sterkere en grotere wolven domineerden de kleinere en zwakkere. "Weet niet of we... niet gemaakt zijn voor eenzaam. Soms rustiger. Makkelijker. Veiliger." Hoewel veiliger een groot woord was. Een weerwolf was altijd een gewilde prijs voor jagers. Niet omdat ze wisten dat het een weerwolf was, maar ze waren altijd net wat groter dan normale wolven en dat zorgde voor meer vacht en bijzondere kleurschakeringen die op de zwarte markt simpelweg meer opleverden.

Het was waar en niemand kon dat ontkennen, Von had een soort charme die je over het algemeen van je sokken blies. Ook in de winkel viel dat vaak genoeg op. Er waren maar weinig klanten die tegen haar bestand waren, en de paar keer dat het team na werk nog wat samen ging drinken (meestal rond Kerst en andere feestdagen) was het Von die altijd de aandacht van de mannen wist te vangen. En dat kwam heus niet alleen maar omdat ze de jongste van hen allen was. "Aan deze heeft ze wel een harde noot om te kraken," zei Anna nog, maar liet het daarbij. Ze hadden wel belangrijkere dingen om zich op te focussen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 12 Sep 2019, 11:16

Soms kon ze weinig tactvol overkomen en dingen zeggen zoals ze waren, maar Von was zeker wel gevoelig. Ze luisterde naar hem, maar ook naar zijn lichaamstaal. Het was haar duidelijk dat hij haar wat wilde vertellen, maar toen ophield. Waarschijnlijk was het teveel om in drie zinnen kwijt te kunnen. Bovendien kreeg ze de indruk dat hij het behoorlijk moeilijk had gehad. Niet praten. Dat kon eigenlijk alleen maar van trauma komen. "Je hoorde bij een roedel?" informeerde de Ierse zacht. "Waar het niet goed ging met je, of wel?" Ze bleef een poosje stil en zuchtte en schudde haar hoofd. Langzaam, zodat hij goed kon zien wat ze deed, reikte ze naar hem uit. Ze legde haar hand op zijn knie en gaf een licht kneepje. "Niemand is gemaakt om eenzaam te zijn. Zelfs mensen niet." Von keek hem aan en bleef zijn blik een poos vasthouden. "Zonder anderen om je heen die je kennen en om je geven, is je leven maar half. Het is misschien makkelijker om alles voor jezelf te houden, maar ik kan me niet voorstellen dat wie dan ook er gelukkig van wordt."
Met die woorden liet ze hem los en stond op. Haar lunch was op en er was werk te doen. Ze knikte hem even toe en liet hem toen met rust.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 12 Sep 2019, 11:26

Ze liet Emil uiteindelijk in heel wat verwarring achter. Waar vooral zijn duim onder moest lijden. Uiteindelijk had hij niets verteld, maar had hij wel veel vragen. Er waren veel dingen van zijn verleden die onverwerkt waren, onbehandeld, en vooral diep, diep begraven onder veel pijn en lijden. Hij wilde daar niet over nadenken, niet over praten, en dat was al die tijd goed gegaan en niemand had hem erover lastig gevallen. En nu was er deze vrouw... Deze andere weerwolf. Die aardig tegen hem deed ook al kende ze hem niet, en ook al had ze gezien dat hij niet altijd controle had over zijn wolf. Af en toe bromde Emil tijdens zijn werk, fronste hij zijn wenkbrauwen alsof hij een innerlijke discussie aan het verliezen was en zichzelf in zijn hoofd streng toesprak.

Hij vertrok die dag vroeger dan gewoonlijk, maar niet voor nog een blik op Von te hebben geworpen vanuit de deur. Een blik die ook Anna zag. "Volgens mij heeft de bouwvakker een oogje op je Von," zei Anna met een grijns op haar gezicht terwijl ze over haar bureau naar de jongere ontwerpster toeleunde. "Ik wist niet dat je op het stille type viel." De mannen die Von normaal versierden waren wel wat charismatischer en spraakzamer dan Emil.


Pas later zou Emil beseffen dat het misschien handig was geweest om zijn nummer aan Von te geven, of te laten weten waar hij meestal ging rennen zodat ze elkaar daar konden ontmoeten. Met een grom ging hij met zijn hand door zijn haar en besloot toen maar de auto te nemen naar de plek waar hij vaker wolven had geroken. Het was de reden dat hij daar normaal juist niet heenging, maar mogelijk kende Von die plek. En het was ruim na volle maan, de kans soortgenoten tegen te komen was kleiner dan normaal. Voor deze ene keer... Voor deze ene keer kon hij het wel proberen toch? Kon hij doen alsof hij... nou ja, alsof hij normaal was.
Met een zucht keek de man naar de lucht, het begon al donker te worden, hij klom uit de truck, smeet zijn kleren terug de cabine in en transformeerde. Snuffelend liep het dier rond, hopend Von's geur op te pikken en zo te kunnen ontdekken of zij hier ook kwam of niet. Met al haar vragen zou hij ooit antwoorden moeten geven, en hij was er nog niet helemaal uit hoe hij dat moest gaan doen. Met een zucht ging hij zitten en krabte achter zijn oor. Wat een gedoe allemaal zeg. Het leven was makkelijk geweest zo alleen, eenzaam zoals zij het had genoemd. Misschien eenzaam. Maar ook makkelijk. Misschien moest hij de klus overgeven aan een ander en gewoon teruggaan naar zijn normale manier van doen. Maar tegelijkertijd deed hij dat niet, want hij transformeerde niet terug, ging niet terug naar de auto, en bleef wel degelijk zitten wachten.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 12 Sep 2019, 11:35

Von haalde haar schouders lichtjes op. "Ik begon serieus te twijfelen of hij wel op vrouwen viel. We zullen het zien?" Maar daarna begon ze vakkundig over de gordijnen die ze wilde maken. Anna was de collega waar ze het beste mee kon opschieten. Dat de andere vrouw ook direct enthousiast was en ook een paar ideeën naar de tafel bracht, hielp wel.
Uiteindelijk was Von die dag alleen nog maar aan het naaien en jurken uit elkaar aan het halen. De afspraken van vandaag kon Anna prima aan en zonder Maria in de winkel was het altijd een stuk gezelliger. Ze zette de radio aan en de dames vermaakten zich prima.

Na sluitingstijd bedacht Von ook pas dat ze elkaar zouden ontmoeten. Maar waar? Praag was groot en een Wolf als Emil ging vast niet naar de plekken waar andere wolven heengingen. Het duurde even, maar nadat ze alle eenzame plekjes had gehad en geen spoor van zijn auto had gezien, ging Von toch maar naar de plek waar zij ook andere wolven had geroken. Ze vermeed de plek meestal omdat het niet rook als een fijne roedel.

Ze vond zonder problemen zijn auto en liet daar haar kleren achter. Tevreden strekte ze zich uit en zette de gang erin. Hoewel ze wel uitkeek om Emil in die vaart te begroeten! Ze was niet dom! Von benaderde hem rustig, vanaf een hoek dat hij haar kon zien aankomen. Hé big guy, klonk het plagend. Haar wolf was een roestige bruin, die paste bij de kleur van haar haar, hoewel een tikje donkerder. Goudgele ogen namen hem nieuwsgierig op en nu was zij degene die voorzichtig en rustig aan hem begon te snuffelen. Zullen we de poten strekken?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 12 Sep 2019, 11:49

Emil zou eens moeten weten hoe goed ze hem al doorhad. Daar ging zijn imago van zwijgzame mysterieuze vreemdeling, haha.
Zodra zijn neus haar geur oppikte, die zelfs in wolfvorm een klein beetje naar bloemen rook zo leek het, en ze in zijn ooghoek verscheen sprong de wolf op. Heel even, het was maar een seconde maar toch, leek zijn staart zelfs even vrolijk heen en weer te slaan. Zodanig zelfs dat hij daar zelf even verbaasd naar keek. Wat was dat nou? Staarten deden dat niet! Of wel...?
Rustig liet hij haar snuffelen, wat hij daarna terugdeed. Alsof ze als wolven handen schudden, daar was het het beste mee te vergelijken, maar de ontmoeting was in niets te vergelijken met hun eerdere ontmoeting. Hoewel er nog wel iets van spanning in zijn lijf zat, waren zijn oren omhoog gericht en was zijn staart ontspannen. Nieuwsgierig nam hij deze vrouwelijke wolf op, rook nogmaals haar geur en knikte toen. Wie het eerste een konijn kan opjagen?
Ja hoor dames en heren: wolf Emil sprak! Volzinnen zelfs! Met hetzelfde stemgeluid als de mens!

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 12 Sep 2019, 12:50

Als ze mens was geweest, dan had ze een wenkbrauw opgetrokken. Wat was dit nou weer voor een poppenkast? Wel praten als wolf, maar op twee benen ho maar? Ze maakte een half lachend geluidje en drukte haar snuit tegen zijn vacht en neusde er even door. Niet huilen als ik win! het klonk plagend en uitdagend en nog voor Von helemaal uitgesproken was, schoot ze er al vandoor.
Ze kwam hier niet vaak, maar een konijn vangen zou moeten lukken. De tijd dat ze volledig op haar wolf kon vertrouwen om voor eten te zorgen was wel voorbij. Dat lukte alleen nog in de diepe wouden waar weinig tot geen mensen kwamen. Maar Von hield juist van die combinatie. Het menselijke contact was iets wat zij niet kon missen.
Haar wolf was compleet gericht op de ander en daardoor liep ze alsnog haar konijntje mis. Ze ving er eentje, slechts seconden nadat Emil al een in zijn kaken had. Op een drafje zocht ze hem weer op en kwam dicht bij hem liggen om van haar buit te smikkelen. Hoe komt het dat ik je nog niet eerder heb gezien? Ga je iedereen uit de weg?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 12 Sep 2019, 13:20

Iemand zo dichtbij hebben was iets waar de wolf schijnbaar toch nog wel moeite mee had. Eerst verstijfde hij kort en toen, zo onopvallend mogelijk, schoof hij toch ietsjes meer van Von vandaag. Het was niets persoonlijks, of in ieder geval: het was puur zijn persoon die hier dwarslag. Rustig knaagde hij op zijn vangst en keek even op naar haar bij haar vraag. Kort likte hij zijn bek schoon. Mijn mens heeft... wat moeite met anderen. En ik... Nou ja ik ook wel. Met andere wolven dan. Mannelijke wolven. Het was duidelijk dat hij even moest nadenken over de woorden, dat het lastig was om de boel te beschrijven zonder in echte details te treden. Even ging hij verzitten om met zijn achterpoot achter zijn oor te krabben. Het is een beetje de reden dat hij zo raar praat. Ja de wolf was zich daar wel bewust van.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 12 Sep 2019, 13:31

Uiteraard merkte Von het wel, maar zei er niks van. Dit was tenslotte voor hem ook nieuw en ze vond al dat het heel wat beter ging dan gedacht. Peinzend keek ze naar de ander en dacht een poos over de woorden na. Een beetje of helemaal? Ze kreeg wel door dat ze met haar verhaal over roedels een gevoelige snaar had geraakt. Hoewel het geen dingen waren die ze zou terugnemen, wilde ze er nog wel wat over kwijt. Ik meende wat ik vanmiddag zei. Ik heb genoeg wolven gezien om te begrijpen dat het kloten kan gaan en dat er genoeg alfa's zijn die niet weten wat leiderschap is, maar ik heb er altijd al een ander beeld bij gehad. Roedel zou familie moeten zijn. Elkaar beschermen en voor elkaar zorgen en voor elkaar opkomen. Even viel ze stil en schraapte ze botjes schoon en dacht na. Het schijnt dat het vroeger heel ander was. Dat er zelfs scholen waren voor Shanea. Het klinkt als een prachtige droom en nou ja.. Ik zou het mooi vinden als we weer zo met elkaar kunnen omgaan.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten