Blaffende wolven bijten niet, of wel?

[varden]

Als ze echt met hem begon te flirten, zou Emil's hoofd mogelijk ontploffen.

"I.. I don't want to be a bother," stamelde hij, maar het werd hem al snel duidelijk dat Von geen "nee" ging accepteren. Wanneer had hij voor het laatst een film gezien met iemand anders? Emil moest heel diep graven maar herinnerde zich vaag nog een aftands bioscoopje waar hij wel eens de zaal in sloop om daar van zijn high uit te zitten. Daar hadden ook anderen gezeten, maar hij had de film niet met hen gezien. "Ik... Eh..." Wat had hij nodig? Er was één ding wat hem voor het eerst in jaren had weten te kalmeren, maar nu begon de blos ook naar zijn kaken te trekken terwijl hij stamelend wegkeek. Dat kon hij niet toegeven, dat ging echt niet!

[Ravief]

"You're not." Von wierp hem een blik toe en schudde haar hoofd. "En geloof me, als je het wel was, had ik je allang de deur gewezen." Ze grijnsde naar hem en hoopte maar dat het tot hem door zou dringen dat ze het goed bedoelde. Was het dan ook vijf jaar geleden dat iemand ooit aardig tegen hem was geweest en hem normaal had behandeld?
Als hij nog erger ging blozen, dan zou ze mogelijk alle grenzen overschrijden en proberen hem te zoenen tot hij niet meer kon ademen. Von keek even weg door die openbaring en duwde die gedachte weer weg. Nope. Echt niet. Dat kon wel gebeuren over drie dates ofzo. Hij vond het nu net oké om haar af en toe aan te raken!
"Kom op, Emil. Wat heb je nodig?" Open en vragend nam ze hem op. Er was dus wel iets waarvan hij wist dat het werkte.

[varden]

Waarschijnlijk nog wel meer jaar dan dat.
"Ehm... eh... ehm..." Piep! Zou dat pup-achtige gepiep ooit in zijn leven ophouden?! Emil wist niet meer waar hij moest kijken en focuste dus uiteindelijk maar op het kommetje in zijn handen terwijl iets totaal onverstaanbaars mompelde. Het kostte Von nog drie keer aandringen voor hij het duidelijk en hard genoeg zei voor haar om te verstaan.
"Je.. die... die rozengeur met.. met je eigen.. geur was... was... heel..." Aargh! Hoe kon hij in naam van de maan ooit vertellen dat haar geur hem had gekalmeerd vorige keer? Dat dat hielp? Want hoe erg klonk dat wel niet? Hoe vreselijk klef en creepy en, ja vooral creepy!

[Ravief]

"Mijn rozengeur?" Stomverbaasd nam ze hem op. Ze had half om half verwacht dat hij hier wilde transformeren en knuffels en aaien ging bietsen. "Oké?" Het was voor Von niet echt iets bijzonder en ze paste haar geur aan tot ze aan hem zag dat dit het was. Een mengelmoesje van zacht en iets wat puur Von was. En misschien een klein zweempje zweet, want ja.. ze bleef menselijk.
Misschien was zij wel te eerlijk voor andere mensen. Ze was iemand die nooit een dare uit de weg ging, maar ook liever niet wegliep als het moeilijk werd. Daarom was terugdenken aan Ierland ook best lastig. Voor een deel voelde dat als vluchten, al was het haar moeder geweest die haar een vliegticket in handen had gedrukt.
Ze glimlachte zacht naar hem. "Je mag mij altijd alles vragen. Oké?" Waarop haar ogen oplichten en ze haar telefoon pakte. "Wat is je nummer? Dan kunnen we nog eens samen rennen zonder naar elkaar te zoeken. En dan.. kun je me bellen als je.. ik weet niet.. een slechte nacht hebt?" Nu was zij degene die wat verlegen werd en wegkeek.

[varden]

Did a cute girl, no, a handsome woman just ask his number? Het kostte een minuutje voor Emil doorhad wat ze precies vroeg en hij stamelend naar zijn telefoon zocht en haar zijn nummer gaf. Maar voordat het echt ongemakkelijk wordt werd die film toch maar opgezet. Zo in het half-donker, dan zag je het beeldscherm toch echt een stuk beter, en met Von's geur in de kamer voelde Emil zich eindelijk ontspannen. En samen met een volle buik, een zeer slechte nacht, en het warme bad van eerder had dat een niet te missen effect. Langzaam zakten steeds vaker, en steeds langer zijn ogen dicht, tot hij een beetje opzij zakte. Diep in slaap had hij niet door dat hij daardoor behoorlijk tegen Von aan kwam te liggen. De grote wolf was nog niet eerder zo ontspannen geweest bij iemand in de buurt. Nog nooit had hij zijn defensieve gedrag zo laten varen dat hij in slaap kon zakken! Niet met iemand anders in de buurt tenminste.

[Ravief]

Ze had de keuze aan Emil gelaten, want ze wist dat ze zelf alles wel keek, zolang het niet te zoetsappig was. De film was een precies goede combinatie van romantiek en actie. Gelukkig met nadruk op de laatste en geen ingewikkelde verhaallijnen over dramatische achtergronden van de hoofdrolspelers.
Von was behoorlijk opgegaan in de film en keek dan ook verbaasd opzij toen ze ineens Emil voelde. Oké, dat was nieuw, maar totaal niet vervelend. Ze grijnsde om zichzelf en toen ze doorhad dat hij echt diep in slaap was, trok ze hem nog meer naar haar toe. Zo belande Emil met zijn hoofd op haar schoot en had hij het zelf niet door. Von bestudeerde hem uitvoerig, voordat ze verder ging met de film. Haar vingers streelden afwezig door zijn korte haar.

Na de film deed ze zo zacht mogelijk. Ze propte een kussen onder zijn hoofd en zorgde dat hij zo comfortabel mogelijk lag als kon. Hij was een lange man en hij paste echt net op haar bank! Nog een plaidje over en zo moest het maar. Von schudde glimlachend haar hoofd. Als haar collega's dit hoorden, dan werden ze helemaal gek.
Ze liet de deur van haar slaapkamer open, zodat ze wakker zou worden als er wat zou zijn. Of dat hij haar kon vinden mocht dat nodig zijn. Wat ook precies de reden was dat Von dit keer maar wel een short aantrok en niet alleen maar een oversized T-shirt.

[varden]

Emil bromde zacht iets in zijn slaap toen ze hem iets verlegde, waardoor hij met zijn hoofd op haar schoot eindigde. Maar hij werd niet wakker en ging ook niet verliggen. Onbewust vond hij dit eigenlijk maar al te prettig. Het zou dan ook lang duren voor hij wakker werd.

Von's geur in het kussen, in de bank, en in de deken hielden hem rustig, maar halverwege de nacht werd hij wel wakker omdat hij dorst had. Hij was een wolf, hij was altijd warm, en dus was slapen in je kleren niet al te aangenaam. In de eerste instantie raakte hij bijna in paniek omdat hij niet wist waar hij was, tot dat besef half tot zijn slaperige brein doordrong.
Von zou de volgende ochtend Emil nog steeds op de bank aantreffen, diep in slaap maar nu met ontbloot bovenlijf omdat hij het zo warm had gekregen die nacht. De deken lag ter hoogte van zijn heupen en zijn ademhaling ging rustig en kalm. Kon elke nacht niet zo zijn? Hij droomde nauwelijks, zijn wolf was rustig, het was heerlijk.

[Ravief]

Von kreeg de schrik van haar leven. Ze was niet vergeten dat hij er was. Echt niet! Oké, misschien een klein beetje dan.
Ze wist een gil nog net in te slikken en kon het niet helpen om naar hem te staren. Kon ze niet altijd zo wakker worden? Met een half naakte man op haar bank? Of liever nog.. in haar bed?
Hoe zou dat voelen? Was hij echt zo gespierd? Of was het toch ergens nog een beetje zacht en fijn om tegen aan te .. OKE! Stop. Stop, hoofd, stop!

Ze draaide zich regelrecht weer om. Eerst plassen en haar doen en dan omkleden. Ja. Daarna zou het vast beter gaan en zou ze niet meer zo kwijlen.
Goed, dat was niet helemaal het geval toen ze weer de kamer in kwam, maar ze had zichzelf een beetje beter in de hand. Een beetje, let wel. Von wist niet hoe hij ging reageren op wakker gemaakt worden en stond dus op veilige afstand naar hem te kijken. "Emil? Emil? Wakker worden." Fuckity fuck, wat haalde ze zichzelf op de hals met deze man die eruit zag om op te eten en amper aanrakingen verdroeg? Erger nog.. Hij was ook een wolf en zou dus duidelijk kunnen ruiken dat ze opgewonden werd van hem. Dat was gelukkig een feit en gedachte die Von nu nog niet besefte.

[varden]

"Hmrrr," klonk er alleen maar, waarna Emil zich om draaide en verder sliep. Daardoor kon Von alleen wel zien dat zijn rug net zo gespierd was als zijn borst. En dat er best een paar heftige littekens opstonden. Maar goed, hij werkte in de bouw en hij was een wolf. Wat had ze anders verwacht eigenlijk? Maar toch... Als je zijn geschiedenis kende, wat ze nu deed, dan kon je je ook wel voorstellen hoe diep de tanden waren gegaan als je zulke plekken overhield.
"Siobhan." Het was zacht, gemompeld, en Emil was duidelijk nog diep in slaap. Maar hij sprak haar naam ook foutloos uit en die spijkerbroek, had die de avond ervoor ook zo strak gestaan aan de voorkant? Emil mocht dan niet ingaan op haar geflirt, ze wist hem heus wel te raken ook al zei hij er niets van en werden alleen zijn oren rood.

[Ravief]

"O my god," mompelde ze. Dit ging niet goed. Dit ging echt niet goed. Hij zei haar naam in zijn slaap. Hij zei haar naam. In zijn slaap. Foutloos. Fucking sexy.
"Emil en hoe je verder ook maar heet! Wakker worden!" Ze schrok zelf een beetje van haar schrille stem en deed nog een stap naar achteren voor het geval dat dit verkeerd uitpakte. Het koste wat moeite, maar uiteindelijk had ze zijn aandacht en was hij wakker. Dit keer was zij degene die bloosde en wegkeek. "Trek wat aan, voor ik je bespring," mompelde ze nog net verstaanbaar en gooide Emil zijn T-shirt toe voordat ze naar de keuken vluchtte. Iets met ontbijt. Ja. Goed idee, Von. Ontbijt.