Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 12 Sep 2019, 23:52

Voor ik je... wacht, wat?!
Emil's ogen werden groot, voordat zijn shirt op zijn hoofd eindigde en zijn zicht van Von ontnomen werd. Ze... wat? Het spoor op alle fronten een tikje bijster trok Emil zijn shirt aan en kwam overeind om de keuken in te lopen. Maar in de deuropening verstijfde hij. Wat.. wat rook hij? Het was een geur die hem niet heel erg bekend voorkwam, maar tegelijkertijd zette het elke zenuw in zijn lichaam op scherp. Gingen al zijn instincten af. Langzaam kleurden zijn ogen een tikje meer goud en minder bruin terwijl hij vragend naar haar keek. Hij wist exact hoe de eieren die ze stond te bakken roken, en dit was niet dat... "Von?" Hij had het zelfs niet door, maar zijn stem was samen met zijn oogkleur net ff wat rauwer dan normaal. De bobbel in zijn broek nam niet af door de geur die zijn neus bereikte. En pas toen ze zich omdraaide besefte hij zich dat de geur van haar af kwam. En begon heel langzaam tot hem door te dringen wat het was dat hij rook. Ze... Ze... In een nieuw record tempo werden zijn oren net twee vuurtorens terwijl hij met iets open mond naar haar keek, met nog steeds die ogen, die stem, en vanuit zijn kan ook heus wel een instinctmatige uitstraling.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 12 Sep 2019, 23:59

Ze probeerde het echt. Ze probeerde uit alle macht zich te focussen op de eieren en ze dacht niet aan hoe zacht zijn haar voelde. Aan hoe fijn het was geweest om te praten en samen te zijn en samen te rennen. Ze dacht al helemaal niet aan zijn ontblootte borst en rug en.. Ooh shit. Waarom was hij in de keuken? Met grote ogen draaide Von zich om en in een flits zag ze echt wel zijn morning wood. Die stem en die ogen en.. In twee stappen was ze bij hem en had ze haar armen om hem heen en trok ze zijn hoofd naar haar toe en.. Von zoende hem passievol en toch ergens teder, als die twee al samen gingen.

Het duurde echter niet lang en met rode kaken liet ze hem los en stapte achteruit. En nog een stap. "Ik.. eh.. Sorry. Ik.. ik had niet zomaar.." maar haar geur van opwinding was alleen maar sterker geworden, hoewel er nu ook een vlaag van rozen en paniek bij zat. Fudge! Straks had ze wat verkeerd gedaan en zou hij ontploffen hier! "Please don't freak out!"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 13 Sep 2019, 00:09

Als ze dat had gedaan als hij volledig wakker was geweest, dan was dit mogelijk heel erg anders uitgepakt. Maar ze had mazzel, of eigenlijk hadden ze dat allebei, dat Emil niet de allersnelste was met wakker worden. En dat ze hem overviel, en dat haar geur en zij als persoon hem ook opwond. Emil was dan misschien door al het gedoe in zijn leven nog niet eerder met een vrouw geweest, hij was wel een man. En een vrij grote en sterke ook.
Het volgende moment stond Von met haar rug tegen de muur en drukte hij behoorlijk ruw zijn lippen op de hare. Hij stond dicht tegen haar aan, zo dicht dat hij aanzienlijk meer van haar lichaam kon voelen dan hij ooit had gedacht iemand toe te laten. Deze zoen duurde langer, was puur door instinct ingegeven maar daardoor niet minder doelgericht. Emil had, als tiener, heus wel eens met een meisje gezoend en had daar heus nog wel het een en ander van onthouden. En dus nam hij bezit van haar mond, iets dat een eeuwigheid leek te duren en tegelijkertijd veel te kort was.

Hijgend maakte hij zich uiteindelijk van haar los, zijn ogen flikkerend tussen goud en honingbruin, en met een grom nam hij afstand van haar. Zijn handen in zijn haar, zijn blik gedesorienteerd, en duidelijk helemaal in de war door wat er gebeurde. Door wat er net was gebeurd, door hoe dichtbij hij haar had gelaten. Zijn wolf was aan de ene kant blij, en aan de andere kant als de dood dat de mens weer pijn gedaan zou worden. De mens vreesde het zelfde. En dat alles zorgde voor een storm in zijn hoofd. Een grauw kwam over Emil's lippen terwijl hij alles nodig had om nu mens te blijven. Hij wilde niet transformeren, niet nu. Niet terwijl wat er net gebeurd was nog zo helder in zijn geheugen zat en zo fijn had gevoeld. De woede over dat hij maar niet "normaal kon zijn" volgde niet heel veel later na de desorientatie.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 13 Sep 2019, 00:19

"Oef!" Het was maar goed dat Von niet van poppenstront was gemaakt en wel tegen een stootje kon, want anders.. Ooh.. heerlijk! Ja! Genietend zoende ze hem terug, trok hem tegen zich aan, gaf zich over al liet ze hem niet helemaal leiden. Haar borsten drukten tegen zijn borstkas en als ze haar handen op zijn kont wist te krijgen, zou zij ook wat heerlijks voelen.

Zo ver kwam het echter niet. Het ene moment was ze vol aan het genieten, het andere was ze aan het hijgen en waren de eieren aan het verbranden. Von had nog een soort van de geest om het gast uit te draaien en staarde met grote ogen naar Emil. Oh nee. Oh nee, nee, nee. Als hij het nu ging verliezen, dan was haar kamer aan gort en daar had ze echt geen geld voor.
Von schudde met haar hoofd om zichzelf helder te krijgen. Rozengeur. Dat maakte hem kalm. Ze maskeerde voornamelijk haar opwinding en liet de geur van rozen en een vleugje van haarzelf zijn kant op komen.
"Emil." Ze kuchte en slikte. Man, waarom klonk haar stem zo hees? Het klonk zoals ze zich voelde: opwindend en verlangend naar meer. Nog wat gekuch en ze probeerde het nog eens. "Emil. Luister naar mijn stem, oké? Richt je op mijn stem. Het is oké. We zijn allebei oké. Het enige wat niet oké is, zijn de eieren. Die moet ik straks weggooien en opnieuw beginnen. Hé. Luister je naar mij? Het is goed." Ze veegde haar haar uit haar gezicht en kalmeerde langzaam. "Ik had je niet zomaar moeten aanraken. Het spijt me. Hoewel.. nou ja, die zoen nee. Nee, daar heb ik geen spijt van. Eigenlijk wil ik dat best nog eens een tikje rustiger overdoen, maar nou ja.. alleen als je dat echt wilt. Ik bedoel.. ik had je niet zo moeten overvallen." Voor zover dat ze kalmeerde dan.. Zou ze ooit ophouden met zichzelf voor schut zetten en blijven kebbelen bij deze gast?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 13 Sep 2019, 00:30

Een grauw klonk terwijl zijn blik zich op haar focuste. Hij zag er exact hetzelfde uit als toen hij haar uit de paskamer had bevrijdt. Zijn haar net een tint donkerder dan normaal, zijn ogen goud en verwilderd, zijn gebit net een beetje anders. Maar dit keer focuste die dierlijke blik zich meteen op die donkerbruine ogen. Zijn neusgaten leken iets meer open te sperren toen hij haar geur registreerde.
"Richt je op mijn stem." Dat was wat ze hem opdroeg en dat was dan ook wat hij deed. Zijn gejaagde ademhaling werd langzaam rustiger, zijn blik volgde haar met elke beweging die ze maakte. Eieren? Ooh wacht... Was dat het andere dat hij rook? Eieren... Had er ooit iemand eieren voor hem gebakken? Wanneer had hij dat voor het laatst zelf gedaan, in de ochtend tenminste?
"Ik... ik ook... Nog eens..." grauwde hij, even terugvallend op zijn beperkte manier van praten. Langzaam liet hij zich op een stoel aan de eettafel zakken. Zijn ademhaling ging gejaagd, hij voelde zich ineens uitgeput. Wat gebeurde er? Langzaam voelde hij zijn wolf weer naar de achtergrond verdwijnen, voelde hij zijn menselijkheid meer terugkomen. Hijgend sloot hij zijn ogen. Shit... Zijn lippen leken haast te prikken, zijn lichaam stond nog steeds gedeeltelijk in vuur en vlam. Had hij dat eerder gevoeld? Ja, een keertje, toen hij vijftien jaar oud was en er een meisje was geweest dat hem vanwege een uitdaging zoende. Een tiener blijft immers een tiener, ook als hij zo maf is als Emil tegen die tijd was.
Het duurde een tijdje voor hij naar haar opkeek. Haar stem klonk vreemd. Heser, rauwer. En die geur... Het maakte hem nog steeds gek, maar hij had die gekte wel iets meer in de hand nu. "Waarom... waarom ruik je zo?" Die rozen en de paniek, dat snapte hij, maar hoewel zijn lichaam wist wat hij wilde en moest doen snapte zijn bewustzijn het niet minder. Wat rook hij nou precies?

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 13 Sep 2019, 00:42

Als ze gelovig was geweest dan zei ze nu een gebedje als dank dat dit werkte. Von had geen idee waarom of hoe, maar het werkte. Ze bleef staan waar ze stond en liet hem met rust. Zelf kon ze ook wel een momentje gebruiken en ze sloot haar ogen. Met beide handen veegde ze over haar gezicht en daarna door haar krullen. Als dit te vaak gebeurde, dan werd ze nog eens vroeg grijs. Wacht.. nee, Von. Nee. Niet aan een toekomst denken. Ja, hij is leuk en super lekker, maar niet verder denken dan de volgende dag. Hij is namelijk ook behoorlijk beschadigd en je hebt geen idee of hij überhaupt wel een relatie wil.

Ze fronste bij zijn woorden en keek echt vragend. "Hoezo, waarom ruik ik zo? Zo ruik ik gewoon? En ja, die rozen zijn er om je rustig te maken en.." Stop. Hij had het niet over rozen. Hij had het niet over de eieren. Von's frons werd dieper. Bedoelde hij..? Nee toch? Die geur kende hij wel toch? Om het te testen liet ze haar luchtmagie een beetje varen en stuurde wat van haar eigen geur naar hem toe. "Bedoel je dit?" Waarna ze haar geur compleet maskeerde, want ze wilde echt heel graag dat hij rustig bleef.
Von bloosde behoorlijk. "Dat is.. dat is opwinding, dat.. dat weet je toch wel? Ik bedoel.. dat is wat je met me doet. Zeker als ik je net wakker heb gemaakt en je ligt daar heerlijk half naakt te wezen.." Dat laatste was vooral gemompel. Ze slikte en nam hem onzeker op. "Dus eh... je bent.. niet boos op me?" ze was behoorlijk over zijn grenzen gegaan. Maar ja, daarna had hij haar gezoend alsof hij bezeten was, dus wat haar betrof stonden ze quitte. "Met hoe je me terugzoende, kreeg ik een beetje het idee dat je ook zo over mij dacht, maar.. ik heb het idee dat ik daar geen gelijk in heb en dat je zelf niet weet wat je hiervan vindt." En dat deed ergens een beetje pijn.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 13 Sep 2019, 00:52

Zodra ze haar luchtmagie liet varen kleurden zijn ogen weer een tint gouder, maar hij hield het onder controle. Toch slikte hij kort en knikte hij, maar zijn blik werd verward bij haar uitleg. Tot hij besefte wat ze zei, en wat ze eigenlijk aan hem vroeg. Hij begon zacht te stamelen, heus wel wetende hoe deze uitleg over moest gaan komen. Maar hij kreeg er de kans niet voor. Verbijsterd keek hij naar haar. Dacht ze dat...? Nee toch...?
"V... Von..." Wankel kwam hij overeind, kwam hij een stap dichterbij. Even beet hij op zijn lip, aan zijn oogkleur (afwisselind, soms zelfs met twee ogen in verschillende kleuren) was te zien dat dit moeite kostte. Maar hij wist ook dat als hij nu niets zei dit wel eens heel verkeerd kon gaan lopen. "Ik... Ik denk... Ik denk ook zo... Ook over jou." Ze moest het nu echt even gaan doen met zijn beperkte zinnen. Zijn hand bleef iets bij haar gezicht vandaan hangen. Kom op man! Doe eens je best! Hij slikte. "Niet boos. Boos op zelf." Heel erg kwaad was hij op zichzelf. Wetende dat hij dit waarschijnlijk nooit meer in zijn leven mee zou maken. Ze draaiden al best een tijdje om elkaar heen. Hij had nog niet eerder alles van zijn verleden aan iemand toevertrouwd, had nog nooit een vrouwelijke wolf buiten zijn eigen roedel ontmoet. En nu was hij het goed aan het verpesten! "Ook over jou," herhaalde hij zacht, een tikje hulpeloos. Zo dacht hij ook over haar, zij het iets minder bewust omdat Emil gewoon nog niet eerder was geconfronteerd met dergelijke gevoelens. Maar het feit dat hij duidelijk ook niet wist hoe een opgewonden vrouw rook, dat zei ook wel het een en ander.

Emil was in zijn leven nog nooit op die manier met een vrouw geweest. In zijn roedel hadden de meisjes hem maar een domme idioot gevonden. Te zwak om zichzelf te verdedigen, te stom om iets te zeggen. En wie dook er nou echt vrijwillig het bed in met een agressieve, instabiele junk? Pas sinds vijf jaar had hij zijn leven op de rails, en in die tijd had hij zich nog meer afgesloten van de wereld. Wie had hij moeten ontmoeten? Maar dat maakte Emil niet in mindere mate een man, met gevoelens, verlangens, en een paar ogen in zijn hoofd die echt wel zagen hoe knap en leuk Von was.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 13 Sep 2019, 01:05

Zijn gestamel hielp zijn zaak inderdaad niet. Goed, hij had shit meegemaakt en daardoor had hij.. nou ja, problemen. Problemen met spraak, problemen met sociaal gedrag, problemen met aanrakingen. Maar.. Maar hij had haar zo gekust en.. Dit keer was Von het die zich afsloot. Ze zou hem ontbijt geven en daarna was het klaar. Als hij haar niet wilde en niet zo over haar dacht, dan had ze even tijd nodig voor ze gewoon bevriend met hem kon zijn.
Haar adem bleef even steken in haar keel toen ze voelde dat hij dichterbij kwam staan. Ze staarde naar de grond, haar schouders hoog. Het koste haar moeite om haar hoofd te heffen en onderzoeken, en tegelijk heel kwetsbaar, keek ze Emil aan. Zijn oogkleur versprong en dat vertelde haar dat ze voorzichtig moest zijn, maar tegelijk ging het haar daar niet om. Von liet haar adem ontsnappen en leunde zacht met haar wang tegen zijn hand. Haar ogen sloten even. Haar andere hand kwam omhoog en gleed over de zijne om aan te geven dat ze zijn aanrakingen echt wel wilde.

"Oké. Oké. Geef me even." Waarna ze gebaarde dat hij moest gaan zitten en ze begon opnieuw met roerei maken en spekjes bakken. Brood en melk stonden al op tafel en in de vijf minuten die ze nodig had, herpakte Von zich zo goed als ze kon.
Eenmaal tegenover hem, beiden met een bord vol brood en ei, bleef Von een poosje stil. Haar hamerende hart was tot bedaren gekomen, al ging ze die paar momenten echt nog heel vaak afspelen in haar hoofd.
"Dus ehm.. als je niet weet hoe.. dat... ruikt.. Ben je.. Ben je nog..?" ze kreeg het niet echt over haar lippen. Dit zorgde er wel voor dat ze waarschijnlijk nog langzamer zouden gaan dan ze al in gedachten had. Aan de andere kant kon het een goed iets zijn. Ze kon hem alles leren over wat ze lekker vond. Von had een lichte blos op haar wangen. "Ik bedoel.. ik weet dat je het moeilijk hebt met aanrakingen, maar je wilt wel, toch?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor varden » 13 Sep 2019, 11:24

Haar hand zo over de zijne... Het was maar een kleine aanraking maar net wat ook Emil heel erg fijn vond op het moment. Langzaam zakten zijn schouders weer maar hij bleef maar naar haar kijken, haar peilen, hij durfde nauwelijks te bewegen. Zijn ogen kwamen weer tot bedaren, wat op dit moment een van de beste dingen was die voor hem kon gebeuren.

Nu kroop de kleur uit zijn nek omhoog, en schuchter moest hij toch echt knikken. Hij kon veel zeggen om zichzelf te "verdedigen" op dit vlak maar het zou het allemaal niet beter maken en hij wist ook nauwelijks hoe hij dat moest uitspreken. Langzaam hief hij zijn hand weer en wat onwennig legde hij hem weer tegen haar wang, streelde zacht met zijn duim over de blos op haar huid. Weer knikte hij. "Ben misschien beetje vreemd maar... maar ben ook maar gewoon man," zei hij zacht. "En jij bent... bent... wauw?" Hij wist even geen beter woord, als dat al een woord was.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Blaffende wolven bijten niet, of wel?

Berichtdoor Ravief » 13 Sep 2019, 11:50

Daar moest Von toch echt om grinniken en ze bloosde nog wat erger, maar op een goede manier. Een moment genoot ze van zijn aanraking, maar daarna pakte ze zijn hand en legde deze op tafel.
"En ik ben maar gewoon en vrouw en niet altijd even stabiel als het om hormonen gaat. Dus het lijkt me heel verstandig dat je nu gaat eten en me even niet aanraakt, voor we zoenend op de grond belanden." Dat was een plaatje wat haar hoofd niet echt nodig had en Von was een poos stil terwijl ze haar eerste boterham verorberde. Man, ze was toch geen verliefde tiener!
"Wat dacht je van rustig beginnen met een date?" tenminste.. wilde hij op date? "Tenzij je alleen de seks wil, maar dat moet dan maar op de laatste dag dat je op mijn werk bent." Hoewel ze het ergens een soort van aanbood, was dit absoluut niet wat ze wilde en haar uitstraling werd dan ook een beetje norser en haar uitdrukking gesloten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten