We find our own way

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28
Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 18:10

"Een metertje of acht, negen.." Maar ze zouden alleen maar naar beneden gaan om vervolgens weer te moeten klimmen. Hij merkte haar blik wel op en keek weer weg, niet bereid om er vragen over te beantwoorden en zwijgend begon hij alles op te ruimen en ging haar voor naar beneden. Ze moesten een stukje door het dorp lopen en Nish haalde zijn schouders op. "Tussen de 15 en 20 duizend inwoners. We hebben een aardig stukje land." Hij hield het eigenlijk niet echt bij en was dat ook niet van plan. "Fiach' zijn gericht op de natuur. Met sommige technologie hebben ze niet zoveel en daarom is het zo'n eind weg."
Nish grinnikte bij haar nieuwsgierigheid. "Met een duur, stads, woord ben ik ingenieur. Maar wat ik doe is kijken naar natuurlijke materialen en mogelijkheden om die in te zetten voor vervoer. Ik heb meegewerkt aan de nieuwste zeppelins." Iets wat eigenlijk een stokoud idee was, maar met wat vernieuwingen en aanpassingen was het een gigantisch succes en werden ze gebruikt door de hogere klassen voor hun lange reizen.

Ze kwamen aan bij een enorme boom. Hier moesten ze naar boven. Nish gaf haar met gemak een zetje om bij de eerste takken te komen en klom zonder moeite achter haar aan, en al snel voor haar uit. Toch bleef hij dicht in de buurt en wees haar af en toe aan waar ze het beste haar handen of voeten kon plaatsen. Het was een behoorlijke klim, met hier en daar een plateau om even te kunnen uithijgen. Uiteindelijk bereikten ze de top, waar heel wat takken waren gesnoeid om plaats te maken voor een behoorlijk groot en stevig plateau. Hierop stonden paaltjes en aan de paaltjes 'dobberden' vlotten. Hoe makkelijk hij hier liep verried zijn afkomst wel, en hoe vaak hij het deed. Op het vlot zelf was niets om je aan vast te houden. "Je kunt het makkelijkste zitten." Nish maakte hun vlot los, bleef zelf staan en duwde hen af met de vaarboom, stuurde hen in de goede richting, wat nog verder van Grimmere af was. Daarna trok hij de boom op het vlot, prutste wat aan de instellingen van het ding zodat ze op hun bestemming zouden aankomen met een redelijk tempo en ging toen ook maar zitten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 18:17

Zelfs Moyra pikte op dat hij ergens niet over wilde praten, al koppelde ze dat niet meteen aan de vorige eigenaar van deze kleding. Peilend keek ze hem even aan, maar besloot het toen te laten.

Als ze minder lenig was geweest, weer mogelijk te wijten aan haar afkomst, was dit een serieus probleem geweest. En ten ze eenmaal boven waren bleef ze even buiten adem liggen. Vexgarde vereiste nogal een conditie zeg! "Dat klinkt... ingewikkeld..." hijgde ze nog, als antwoord op zijn eerdere verhaal over zijn werk. Maar ze snapte ook wel meteen dat Nish een stuk slimmer moest zijn dan ze tot nu toe zelfs maar had kunnen denken als ze er echt gedachtes aan had besteed. En hij liet een gedeelte van zijn werk liggen om mee te gaan naar Grimmere? Ze begon zich zowaar ergens te schamen en zich zowaar een beetje dom te voelen. Zij had immers geen vervolgopleiding gedaan, ze werkte in een simpele boekwinkel en zelfs daar had ze niet officieel een leidinggevende functie (hoewel haar baas graag zoveel mogelijk naar haar afstootte om dan boos te worden als er iets mis ging omdat ze er niet voor opgeleid was). Was het wel reëel dat hij met haar mee ging? Maar zodra ze op het vlot stapte, en snel ging zitten omdat dit ding nog meer bewoog dan de vloer van zijn huis, schoof ze die gedachtes aan de kant. Ze zouden een oplossing vinden en tegen die tijd had ze ook een leven nodig om naar terug te keren! "Heb jij dit dan ook ontworpen?" Ze klopte op het hout van het vlot. Hoe bleef dit ding überhaupt in de lucht?

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 18:27

Als hij haar al bespotte om haar conditie, wat niet zo was, dan liet hij het niet merken. Rustig ging hij af en toe staan om bij te sturen als ze iemand tegen kwamen of hij het idee kreeg dat de navigatie op dit ding het niet goed genoeg deed en ze afdreven. "Ik zou wel willen." Hij glimlachte licht en zijn zilveren ogen schitterden. "Ik ben er nog altijd niet achter hoe ze dit hebben gedaan. Het schijnt dat er nogal een vreemde atmosfeer was toen ze de eerste huizen bouwden hier. Dat dingen gingen zweven en niet alles deed wat je wilde. Uiteindelijk hebben ze besloten om niet tegen de natuur te vechten maar het zijn gang te laten gaan en te bekijken of ze dat konden optimaliseren en konden gebruiken voor eigen gemak. De eerste proefritten met vlotten waren rampzalig, daar niet van, maar om uiteindelijk zo ver te komen en dit te maken, zelfs al is een enorm deel ervan niet te verklaren... Dat is geweldig." Het moge duidelijk zijn dat Nish van ontwerpen en architectuur hield en bewondering had voor hoe dingen tot stand kwamen.
Zijn eigen nieuwsgierigheid kon hij nu ook niet meer bedwingen. Niet nu ze alleen waren en Moyra genoeg leek te ontspannen om een gesprek te voeren. Zijn blik bleef echter gericht op haar gezicht, of haren, af en toe bewonderend naar haar schubben, maar niet naar haar lichaam nu ze dat jack aan had. "Waarom heb je voor een boekwinkel gekozen?" Hij was oprecht geïnteresseerd.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 18:41

De manier waarop hij over de vlotten en de techniek sprak, was iets dat haar ronduit fascineerde. Nish leek op te lichten, te ontspannen, ergens zelfs kinderlijk in zijn enthousiasme. Het was best leuk om te zien, hoewel Moyra dat uiteraard nooit zou uitspreken. Maar tegelijk fronste ze. "Dit is zo anders dan thuis," zei ze zacht. "In Ramal hebben de allerrijksten, zij die zo goed als mens zijn, buggy's. Woestijnwagens die op stoom lopen. Verder zijn er de karavanen met hun kamelen, en de rest vervoert zichzelf te voet of met de trolley's." De wiebelige wagentjes die nogal onbetrouwbaar waren, de rails vrijhouden van zand was een haast onmogelijke opgave. Maar ze waren de enige manier om uit de stad te komen als je naar Grimmere wilde, een reis die daardoor dagen kon duren dwars door de woestijn heen. Moyra had één keer in haar leven in een buggy gezeten, toen ze naar Ramal op weg was geweest en de trolley voor de vierde keer die dag vast kwam te zitten in het zand. Het had er naar uit gezien dat ze dit keer echt vastzaten en ze was gaan lopen naar het volgende station, om op een andere te stappen toen ze was opgepikt door een jonge man en zijn vrienden, die in een buggy hadden gereden. Ze hadden haar echter meteen op het dichts bijzijnde station gezet toen ze erachter kwamen dat Moyra lang niet zo menselijk was als ze 'had voorgehouden'. Ze had daarna nog een dag moeten wachten voor ze verder kon.

Moyra haalde haar schouders op. "Mijn ouders hadden geen geld voor de universiteit in Grimmere, en in Ramal is de enige vervolgopleiding direct verbonden aan de Tempel van de Grote Luchtslang. Dus besloot ik zelf te gaan werken, en thuis kwam ik veel in de bibliotheek van de tempel van Wadjet dus ik wist iets van boeken en literatuur af." Vandaar dat ze was aangenomen. Nu keek ze vragend naar hem. "Heeft Vexgarde zelf een universiteit?" Ze ging er immers vanuit dat hij een opleiding had moeten volgen om ingenieur te worden. Hoewel zijn blik bewonderend mocht zijn, iets dat Moyra niet registreerde, was het duidelijk een automatische handeling van haar om de voorste plukken van haar haar steeds weer voor haar schubben te strijken. Dat haar rug bedekt werd nu was eigenlijk best een opluchting voor haar.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 19:47

Het was maar een vreemd concept. Hoewel Nish meteen nieuwsgierig was naar de buggy's en trolley's waar Moyra het over had, kon hij het niet echt voorstellen. "We geloven niet in dat soort dingen. Vervoer brengt je verder en dus is het gratis hier. Het enige wat je ervoor moet kunnen, is boompje klimmen." Hij fronste even. Rijk en arm.. wat een verschil maakte dat in bijna elke stad en clan. "Geld zou geen invloed moeten hebben. Hier gaat het om wat je kan, niet om wat je hebt."

Ze zaten nu tegenover elkaar. Nish had de boom over zijn knieën liggen en stuurde af en toe blind bij, tenslotte keek hij naar Moyra en verdween Vexgarde achter hen, langzaam maar zeker. Nog even en ze zouden het groene gebied uit'varen'. Zijn blik werd plagend. "Dus je bent een beetje rebels? Je hebt niet zoveel met de goden die je ouders belangrijk vinden?" Tenminste, zij had het elke keer over Wadjet en niet over die andere gast. "Ah.. de meest beruchte bibliotheek in omstreken.. Ik zou er graag eens heen gaan, ware het niet dat het rottig eind weg is. En ik geen idee heb of ze me überhaupt toelaten.." Dat laatste voegde hij er nadenkend aan toe, maar haalde er al snel zijn schouders over op.
Zijn blik gleed af en toe naar haar en haar bewegingen om haar schubben te bedekken, vielen hem aardig op. Nish liet zijn verenpak gewoon waaien en nam geen moeite om er iets aan te doen. Toch begon hij er niet over, want 'misvormingen' waren nogal persoonlijk, had hij geleerd en was niet iets waar je wildvreemden zomaar naar kon vragen. Al vond hij het nog zo onzinnig dat ze steeds aan haar haren zat, want de wind ging je echt niet tegenhouden hier.
"Wat zou je willen studeren aan de GU?" Grimmere Universiteit. Hij trok een gezicht toen hij erover nadacht. Zijn gedachten pasten wel bij de laatste vraag van Moyra en hij schudde zijn hoofd. "Nee, we hebben diverse soorten van scholing, maar ook dat is weer in andere klassen en richtingen ingedeeld dan wat jij kent. Ik ben een jaar naar Grimmere geweest en er weer heel snel bij weg gegaan. In een stenen ruimte zitten met je neus in de boeken is niet per se erg, maar wel als je wilt leren hoe winddynamiek werkt. Met praktijkkennis kom je uiteindelijk een heel eind, dus je zou kunnen zeggen dat ik niet geleerd heb en ik heb al helemaal geen diploma's." Hij stond op omdat ze in de buurt kwamen en dit stuk was altijd een beetje lastig en daar moest hij zijn aandacht bijhouden. "Maar ik ben daarna in de leer gegaan en ben bij drie meesters geweest. Daarna ben ik terug naar huis gegaan en hier heb ik eigenlijk nog het meeste geleerd. Ik ben veel aan het tekenen en uit proberen op kleine schaal en ben niet gebonden aan een vaste werkgever, maar sluit me aan bij projecten. Daarom kan ik dus mijn beroep eigenlijk overal wel doen." Hij stak de grote vaarboom weer in de luchtstroom en spande zijn spieren. "Misschien moet je je even vasthouden aan het touw in het midden, dit laatste stukje kan vervelend gaan." Het was hier altijd wat wilder en voor Moyra misschien wat onprettig en hij had niet zoveel zin erin dat ze van het vlot afkukelde en ze haar nek zou breken en hij zou stikken.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 21:39

Moyra kon het niet helpen, toen hij haar rebels noemde kwam er zowaar een geamuseerd en ietwat spottend geluid uit haar keel. "Wacht maar tot je mijn huisgenoten spreekt." Anná en Iriza hadden hele eigen meningen over Moyra's zogenaamde rebelsheid, ze vonden de jonge vrouw voornamelijk veel te tam. "Maar mijn ouders hadden er niets tegen dat ik ging werken, eerder dat ik naar Grimmere verhuisde. Ze kunnen me nu niet meer elke dag controleren en hebben volgens mij het idee dat ik elke dag met een andere scharrel naar huis ga." Ze had nog steeds geen idee wat ze ooit had gedaan dat haar ouders dat idee van haar kregen. "De inwoners van Ramal zijn voor het grootste deel nogal... nou ja, nogal vast komen te zitten in al dat zand om eerlijk te zijn. De bibliotheek is eigenlijk de enige plek waar je niet door anderen beoordeeld worden. Iedereen, ongeacht klasse of Clan mag daar naar binnen om kennis op te doen. Daarom kwam ik daar graag." Ze had heel naïef gehoopt dat alle bibliotheken en boekwinkels zulke vluchtoorden waren, maar daarvan was ze behoorlijk bekoeld thuisgekomen na haar eerste werkdag. Toch was ze er nu al bijna drie jaar en gezien ze nog altijd geen uitzicht had op ander werk bleef ze er maar hangen.

Terwijl ze zich vasthield aan het touw keek ze peinzend naar Nish. Ze kon zich niet voorstellen dat je in staat zou zijn om de GU te betalen, alleen maar om na een jaar weer te vertrekken en dat in te ruilen voor cursussen en leermeesters. Maar aan de andere kant ging het hier in Vexgarde duidelijk anders dan zij gewend was. "Dat klinkt als Ramal, alleen dan... ingewikkelder." Ook bij haar ouders in de stad had je praktijkopleidingen, maar die waren heel anders dan wat Nish deed. De trolleys waren simpel in onderhoud, de buggy's waren dan wel ingewikkeld maar er waren er zo weinig dat er ook maar één bedrijfje was dat ze bouwde en onderhield. "Waarom wilde je zo graag iets met wind doen dan?" Er moest een reden zijn waarom hij zijn leven hier aan had geweid.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 21:55

Zijn lach klonk helder. Vast komen te zitten in al dat zand. Hij schudde zijn hoofd en grinnikte na, terwijl hij zijn spieren spande om het vlot in de richting te krijgen waar hij heen wilde. "Klinkt alsof je ouders je niet kennen." Tenminste, hij kreeg niet het idee dat ze het type vrouw was die elke nacht een scharrel had. Als ze al scharrels had. Nee, ze had wel scharrels. Ze was mooi tenslotte en niet bitchy zoals hij gewend was van de vrouwen in Grimmere. "Misschien is die bieb bezoeken dan toch niet zo ongrijpbaar als gedacht," mompelde hij.
Het bleef een poosje stil terwijl Nish echt zijn aandacht nodig had bij het afmeren. Het was nogal een trucje om het vlot te manoeuvreren zodat ze er niet af zouden vallen en uiteindelijk kwamen ze in rustigere 'luchten' en meerde hij aan bij het plateau en praatte Moyra door hoe ze de touwen moest vasthouden. Vlug stapte hij ook af en nam de touwen over om ze vakkundig vast te maken met wat lussen waardoor het ding bleef liggen.
Na de klautertocht naar beneden -al was deze een stuk beter te doen dan die in Vexgarde- keek hij haar nieuwsgierig aan. "Je hebt nog niet verteld wat je zou willen studeren?" Eerst maar eens wat van haar weten voor hij weer hele verhalen zou afsteken.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 22:03

Nee, Moyra had juist nooit scharrels. Hoewel ze best kon flirten als ze het wilde, ze wist wel eens een gratis drankje los te bietsen en stond ook wel eens met iemand te zoenen in de zeldzame keren dat ze eens uit ging. Maar verder dan dat ging ze niet, daar was ze toch nog wel iets te streng voor opgevoed. Maar ze glimlachte bij zijn gemompel over de bibliotheek. "Mochten we niet ondr dat bezoek aan mijn ouders uitkomen, dan zal ik je er naar toe meenemen." Zij zou naar de viering van het zonneritueel gaan, maar terwijl zij dat deed kon hij wel naar de bibliotheek. De afstand die ze tot elkaar konden hebben zou dat moeten toestaan, dacht Moyra tenminste.

Verbaasd keek Moyra op, duidelijk niet gewend aan die vraag. Die werd haar immers niet zo vaak gesteld. "Ik volg nu een avondcursus in wiskunde en natuurkunde, en ik zou graag astronomie willen studeren." Ze kon het niet helpen, maar terwijl ze dat zei klonk haar stem zacht en keek ze hem niet recht aan. Elke keer dat ze thuis haar toekomstdromen bekend maakte, klonken er immers alleen maar afkeurende geluiden. Maar Moyra was dol op de sterren, gefascineerd door het heelal, en als woestijnbewoner had ze het idee dat er makkelijkere manieren moesten zijn om daar doorheen te navigeren dan de huidige kaarten en kennis van een zeer beperkte groep mensen dan ze nu deden. Er moest iets te doen zijn met de stand van sterren en planeten om navigeren makkelijker te maken, als die kennis maar algemener beschikbaar zou zijn.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 22:11

"Wiskunde én natuurkunde? Wauw." Je had er niet veel bij zitten die die combinatie aankonden en dat ze dat in haar avonduren deed, vond hij maar knap. Hij glimlachte om haar plannen. "Ah ja, sterrenkunde.. alleen dan ingewikkelder." Hij wilde niets afdoen aan haar dromen en was ergens ook wel opgelucht dat ze van zijn beroep waren afgestapt. Hij gebaarde naar een paadje wat uitgesleten was en dat moesten ze een paar minuten volgen voor ze bij de praatpaal kwamen. "Ik heb me altijd al afgevraagd of daar niet meer uit te halen valt. Als ik morgen naar de vergadering ben zou je naar Anann kunnen gaan. Ze heeft wel wat boeken erover, als je het wil inkijken."

De praatpaal stond er nog en was nog in prima orde en Nish ging op de grond zitten, iets van haar af om haar wat privacy te geven. Hopelijk zou het niet heel veel problemen geven allemaal. Zo wel.. nou ja, dan wist hij niet wat hij zou doen, maar hij kon dan ook meestal niet zo goed opschieten met werkgevers en daarom trok zijn eigen plan trekken hem ook zo erg. Dat hij nu vast zat aan dingen als verhuizen naar Grimmere voelde niet zo fijn. Toch probeerde hij dat een beetje te onderdrukken. Misschien viel het wel mee in de stad. Misschien beviel het hem wel daar en vonden ze snel een ander plekje en kon hij gewoon nog zijn werk doen zonder dat het heel ingewikkeld werd.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 22:29

Het was zwaar om te doen, en behoorlijk vaak vroeg Moyra zich wel eens af of het wel realistisch was wat ze probeerde te behalen. Naast werk en met maar drie lessen per week schoot het in ieder geval niet erg op en ze zou er zeker nog twee jaar over doen om haar diploma's te halen. En dan was het nog maar de vraag of ze ooit genoeg geld zou hebben voor de universiteit...

Ze stopte haar kaart in de daarvoor bestemde gleuf en typte het nummer van de winkel in. Ze wist dat haar baas vaak de inventarisatie checkte op zaterdag, en ze kon alleen maar hopen dat hij dat nu weer deed ondanks de feestdag morgen in Grimmere. Nog net niet nagel bijtend luisterde ze naar het gekraak door de telefoon, wachtende tot hij op zou nemen.
Net op het moment dat ze wilde opgeven, werd de telefoon aan de andere kant opgenomen. "Boekhandel Grimmere Universiteit?" klonk het nogal nors aan de andere kant. Maar Moyra schoot meteen iets rechter op, direct alert.
"Meneer Baako? Goedemiddag, het is Moyra." Er klonk een gebrom aan de lijn.
"Waarom bel je?" Meteen zonk Moyra's moed in haar schoenen, wat zelfs op een afstand van haar gezicht af te zien was. Antoin Baako, de eigenaar van de boekhandel was een norse man die Moyra drie jaar geleden met de grootste moeite had aangenomen. Hij was veeleisend, en kon die eisen ook plotseling veranderen als hem dat zo uitkwam. Moyra was elk jaar weer bang dat hij haar contract niet zou verlengen omdat het zo moeizaam werken was met de man. Vrije dagen waren eigenlijk niet-optioneel, ze had al twee collega's op staande voet ontslagen zien worden omdat ze om een vrije dag vroegen, en nu belde zij om op zeer korte termijn om niet één maar eigenlijk twee vrije dagen te vragen. Dus begon ze wat onzeker aan haar uitleg, dat ze onder ietwat verwarrende omstandigheden in Vexgarde was geëindigd en dat ze hier niet voor dinsdagmiddag weg zou kunnen vanwege een ernstig vervoersprobleem.
Moyra's woordkeuze was ronduit voorzichtig, omslachtig zelfs. Ze had natuurlijk ook gewoon kunnen zeggen dat ze ontvoerd was, en nu behekst waardoor ze aan iemand gebonden was. Maar het was haar na drie jaar nog steeds niet duidelijk bij welke Clan meneer Baako precies hoorde, en tot welke mate hij met magie was opgevoed. Zij had ook nog altijd moeite met volledig geloven in Anann's kunde, het was dat ze het resultaat met haar eigen ogen had gezien. Toen ze klaar was met haar verhaal bleef ze haast bevend wachten om daarna de telefoon iets van haar oor vandaan te houden toen het antwoord ongeveer werd gebruld. Nish zou het net niet woord voor woord kunnen verstaan. Het was in ieder geval duidelijk dat haar baas alles behalve blij was, en dat was nog een understatement.

Het duurde bijna een half uur, wat haar een klein fortuin zou kosten aan beltegoed, en het vergde duidelijk al Moyra's overredingskracht, maar toen ze ophing en weer naar Nish liep zuchtte ze. "Ik moet dinsdag aanwezig zijn voor de middag shift, en sluiten, en ik ben mijn ziekdagen voor het jaar kwijt, maar volgens mij heb ik nog een baan." Maar dan ook echt maar net. Ziekdagen, dat klonk alsof je bij Baako langer doorbetaald kreeg dan één dag. Het kon de man niet schelen, al was je hoofd eraf gehakt, dan nog verwachtte hij dat je kwam opdagen. Dus dat ze betaald vrij kreeg maandag, dat was een wonder op zich. Sluiten was echter een nare klus, omdat de kassa ingewikkeld was en de kluis waar ze het geld in moest stoppen van de dag nog veel ingewikkelder. En als het fout ging kreeg ze altijd de wind van voren. Maar het was beter dan ontslagen worden. Met een zucht ging ze naast Nish zitten. "Dus.. wat nu?" Ze had geen kleren, behalve dan wat ze had geleend, als het huiswerk dat ze nu had willen maken lag thuis, ze had helemaal niets hier.

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten