We find our own way

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 03 Dec 2018, 13:18

Dat zijn ouders zo makkelijk hun huis aan hen gaven deed Moyra even verbijsterd met haar ogen knipperen, maar daarna dankte ze ze zoveel als ze kon. Goed, ze had nog altijd een beetje moeite met Iria door de hele ontvoering en vloek, maar tegelijk begon dat wel iets weg te ebben. Er was immers iets goeds voor teruggekomen. Dus terwijl zij naar een nieuw huis zochten, spraken Nish en Moyra over wat ze wilden veranderen aan het huis. Het was duidelijk een beetje veel voor Moyra om snel te verwerken en registreren: in Grimmere kon ze met moeite een kamer in een piepklein gedeeld appartement betalen en nu zou ze samenwonen in een kast van een huis! Bij de goden...
In de dagen die volgden ging ze eerst langs bij de school, iets wat ze ergens vreselijk eng vond maar wat ze wel moest doen. Na het aanbieden van haar excuses en enige uitleg - hoewel niet alles werd verteld, niet iedereen hoefde alles te weten vond Moyra - werd er overlegd of Moyra terug kon komen, iets dat uiteindelijk wel leek te gaan lukken. Het zou gaan om een vak over culturen uit andere steden dat ze twee halve dagen in de week kon geven. Het was niet veel inkomsten, maar het zou tegelijk niet teveel van haar studietijd vragen en het zou haar wel eigen inkomsten geven. Een gedeelte van de Ramalaanse was nog niet bereidt haar onafhankelijkheid op dat gebied op te geven.

Moyra vond het fantastisch om hem zo enthousiast te zien over de buggy, om hem ermee te zien kloten en spelen en proberen, maar toen de schaduwen in het zand langer begonnen te worden en ze al enige tijd onderweg waren nam zij het stuur over. Het idee in de woestijn te zitten als het donker was joeg haar nog steeds de stuipen op het lijf. Hoewel ze best wel een keer met Nish buiten zou willen zitten, omringt door zand en donker, om naar de sterren te kijken. Ze keek kort naar hem toen ze zijn vingers in haar haar voelde en glimlachte naar hem. "Ooh, als mijn vader het hoort gaat hij waarschijnlijk op alle manieren tegen zijn, maar de serieuze rituelen zijn pas voor later." Tot het moment van verloving zou er niets echt serieus worden genomen. "Je zult er alleen weer even aan moeten wennen dat je alleen in bed ligt." Bij dat idee trok ook zij een gezicht. Ze was eraan gewend geraakt in slaap te vallen terwijl ze tegen Nish aan lag, vaak met zijn armen om haar heen, en het idee dat ze bij haar ouders apart zouden moeten slapen beviel haar eigenlijk niet zo goed. Maar ze wist ook dat de wereld werkelijk te klein zou zijn als haar ouders er meteen mee geconfronteerd werden dat haar relatie met de Vexgardiaan echt alles inhield wat je maar kon bedenken. Maagdelijkheid was niet het hoogste goed in Ramal, maar het was nou ook weer niet de bedoeling dat je "zomaar met iemand in bed dook". En geheid zouden haar ouders nog wel hun twijfels hebben aan deze relatie. Misschien moest ze maar naar Nish' kamer glippen als iedereen sliep... Maar voor nu focuste ze zich op de weg, zover je daarvan kon spreken in de woestijn, en manoeuvreerde ze hen Ramal binnen terwijl de laatste zonnestralen nog net de stad binnenvielen. Het zou nog even warm blijven door de hitte van het zand, maar het was wel verstandig als ze een beetje doorliepen naar haar ouders. Ook omdat ze anders mogelijk hond in de pot vonden. Met een glimlach keek Moyra naar Nish op en pakte zacht zijn hand, verweefde haar vingers met de zijne. Het kon haar geen bal schelen dat men naar haar keek, duidelijk verliefd op de bahya* met de veren, met haar haren opgestoken en zonder omslagdoek die haar schubben kon verbergen. Dat zelfs een paar oud-klasgenootjes haar verbijsterd nastaarde registreerde ze niet eens terwijl ze Nish mee leidde naar haar ouderlijk huis. "Mam? Vader?" De geuren van eten kwamen hen al tegemoet toen ze de deur doorliepen. Kennelijk waren ze net op tijd.





* buitenstaander (en niet per se een complimenteus woord...)

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 31 Mar 2019, 15:05

Ze zouden heel wat gaan veranderen. Behalve hun slaapkamer een beetje uitbouwen met inloopkast en Catha's kamer -nu hun studeerkamer- zou gelijk blijven. Verder zouden ze van de keuken echt een woon/eetgedeelte maken en dus groter maken. De slaapkamer van zijn ouders werd omgebouwd tot logeerkamer en daarnaast kwam er nog een kamer voor logees.. Of voor, ooit in de toekomst, hun eigen kotertje. Ze hadden daar niet over gesproken, maar Nish had daar zeker wel aan gedacht toen hij in huis bezig ging.
Zijn klussen kwamen precies goed uit; veel van het werk in huis kon hij zelf doen, al huurde hij ook een paar vaklui in om wat dingen als de badkamer goed aan te pakken en de keuken een beetje te verlagen zodat het voor Moyra ook makkelijker werd om een keertje te gaan koken.


Haar woorden zetten hem wel aan het denken. Toch was het vooral nog een plan, iets voor later. Moyra had al aardig heftig en terughoudend gereageerd op zijn voorstel om te gaan samenwonen, dus Nish vond dat verloven nog maar even moest wachten. Al had hij er zeker al wel een paar plannetjes voor.

Het was vreemd om terug te zijn in deze stad. Ook Nish was erg opgelucht dat ze met een buggy reden en niet de trolley. Hij wist vrij zeker dat Moyra niet de enige was die dan zou doorslaan. De zand, de warmte, de mensen en de luchtige katoenen kleding.. Nish kon alleen maar hopen dat ze deze keer terug zouden gaan met betere herinneringen. Het was bijna een jaar geleden dat ze hier waren en alle nare gevolgen van dien. Dit keer wilde Nish geen gevechten aangaan, maar genieten en wat opbouwen. Hij hoopte dat ze ooit een goede relatie met Moyra's ouders konden hebben en wellicht ging dat beter als hij meer begreep van de cultuur en daar respect voor had.
Toch kon hij het niet laten om zacht in haar hand te knijpen en haar even naar zich toe te trekken voor een kus op haar wang. "Ik ben zo trots op je, Moyra," mompelde Nish in haar oor en glimlachte naar haar.

Anu keek verrast op bij die stem. Ze had niet gedacht dat ze ook echt zouden komen, tenslotte was het lang geleden. Maar ze kwam haar dochter en... haar vriend... tegemoet en omhelsde haar voor een lange tijd. "Ah Makena.. welkom terug." Waarna ze haar op haar beide wangen kuste. Vervolgens kreeg zelfs Nish een hand. "Nish.." er kon zelfs een knikje vanaf terwijl ze de lange vent eens opnam. Hij zag er nog altijd niet net zo gezond uit als hiervoor, maar het scheelde amper iets. "Het eten is zo goed als klaar. Als jullie je nog even wassen, dan kunnen jullie daarna aanschuiven."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 31 Mar 2019, 15:42

Stevig omhelsde Moyra haar moeder. Anu en zij lagen vaak met elkaar overhoop maar dat ze elkaar al zo lang niet hadden gezien, dat had ook bij Moyra heus wel iets doen knagen. Het waren toch haar ouders, haar broertjes, Ramal was toch ergens altijd wel een beetje haar thuis. Nish merkte het inmiddels ook, nu de winter eraan kwam had Moyra meer moeite met 's ochtends op gang te komen en zocht ze vaker dan eerst de kliffen op om even onder de bomen vandaan te zijn en op te kunnen warmen in de zon. Ze maakte zich lichte zorgen voor als de winter er echt zou zijn. In Grimmere had ze al last van die lange dagen, en in de stad werd het eigenlijk zelden echt koud door de gebouwen die dicht op elkaar stonden en de constante stroom mensen, voertuigen, en ventilatieschachten van fabrieken en huizen. Maar voor ze iets kon zeggen wees haar moeder op het naderende eten en begeleidde ze Nish het huis verder in, hij wist de logeerkamer vast nog wel te vinden?
Zelf friste ze zich op in de kleine badkamer door wat water in haar gezicht te gooien, haar handen te wassen, en uiteindelijk ook maar even in iets schoons te schieten. Haar huidige kleren zaten door de rit door de woestijn vol met zand... Gekleed in een fris en luchtig gewaad van een lichtblauw gekleurde stof kwam Moyra uiteindelijk de keuken weer in om haar moeder te helpen.
"Zijn Carwyn en Hide ook thuis?" Het was verbazingwekkend rustig...

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 31 Mar 2019, 16:01

Zacht glimlachte Nish haar toe en keek even naar moeder en dochter. Ja, het was goed om hier terug te zijn. Zeker voor Moyra, die niet alleen de banden weer kon verstevigen, maar ook kon opladen door de zon. Ze hadden maandag ook een vrije dag, dus ze konden langer blijven dan gebruikelijk en dat zou haar vast goed doen. Hoewel winters in Vexgarde zomers waren vergeleken met de lente in het Noorden die ze ooit met Iriza had beleefd, waren ze zeker kouder dan in Grimmere. Door de dichte bebouwing kreeg de natuur daar eigenlijk geen kans. Niet om te bloeien, maar ook niet om sneeuw te laten vallen.
Tijdens de verbouwing van hun huis had Nish dan ook gedacht aan extra warmte elementen inbouwen zodat het in elke kamer aangenaam zou zijn.

Hij legde zijn tas op het bed en friste zich ook even op. Pfft.. weer alleen slapen in een te klein bed. Dat was toch wel een groot nadeel hier. Alsof Neva en Anu niet wisten dat ze samen sliepen.. waar was die schijn nou weer goed voor? Maar hij zei er niets van en kwam helpen met de tafel dekken, waardoor Nish nog net opving dat de twee broers morgen zouden komen.
Eenmaal aan tafel -Neva had een vergadering, dus ze waren met z'n drieën- betrok Anu de vreemde vogelman zowaar in het gesprek. Dat Hide hem graag weer wilde zien, hoe het met hem ging en hoe lang ze gingen blijven. Maar bovenal was ze natuurlijk aan het bijpraten met haar dochter.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 31 Mar 2019, 16:16

Moyra vertelde uitgebreid over universiteit, over het project dat ze samen met Nish probeerde te realiseren, over Vexgarde en het leven daar. Ze weigerde iets te verbergen voor haar moeder uit angst da die het af zou keuren. Ze zouden er toch aan moeten wennen dat ze samen was met Nish, en dat dat wel degelijk een steeds serieuzere relatie werd. Af en toe keek ze dan ook naar hem, glimlachte naar hem, of liet zacht kort haar vingers over zijn hand strijken. Het waren kleine gebaren die ze absoluut niet had gemaakt toen ze hier de vorige keer waren geweest, en het waren gebaren die ze nu expres vaker maakte dan ze anders misschien had gedaan. Alsof ze haar moeder op alle manieren duidelijk wilde maken dat dit echt was. Dat ze niet hoefden te proberen om haar van iets anders te overtuigen.
"Moeder, kan ik u echt niet overhalen zondag met me naar de tempel van Wadjet te gaan?" Moyra was niet erg religieus, maar als ze in Ramal ging ging ze trouw naar de wekelijkse dienst. Maar dan wel naar de tempel van haar keuze, en niet die van de mannelijke priesters. De vrouwelijke priesteressen hadden haar nooit veroordeeld, en Moyra was stiekem wel nieuwsgierig hoe ze zouden reageren als ze haar na een jaar weer zagen, hoe ze naar haar zouden kijken nu ze zo openlijk tentoonspreidde wie ze was.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 31 Mar 2019, 16:26

Haar moeder schudde lichtjes het hoofd. Het beetje respect voor hun naam wat er nog was hier, wilde ze behouden, samen met Neva. Het was allemaal lastig genoeg met de jeugd die heel andere opvattingen hadden over het leven. Anu haalde zich geen dingen in het hoofd. Hoewel Carwyn en Hide heel goed konden voordoen dat ze perfect pasten in deze gemeenschap, wist ze prima dat ze aardig los konden gaan in de tijd dat ze hier niet waren. Vooral Carwyn. Hide was, sinds hij bijna dood was gedaan, een stukje rustiger geworden en genoot meer van wat elke dag bracht.
"Dat is een strijd die ik niet aan wil gaan met je vader, Moyra. Het lijkt me geen goed idee." Waarbij ze lichtjes aangaf dat het misschien wel had gekund als Neva er niet was. Of als hun positie toch al niets meer uitmaakte.

Nish wist nog niet goed wat hij wilde gaan doen. De laatste keer dat hij Ariadne had gezien, had hij de kriebels van haar gekregen. Het was gek om te bedenken dat ze nu gewoon konden gaan waar ze wilden. Er was geen vijftienmetergebied meer. Het was heerlijk, maar lastig soms. Hij merkte vooral nu, dat hij eigenlijk gewoon dicht bij haar wilde blijven. Maar dat kwam waarschijnlijk door waar ze waren.
Af en toe kneep hij in haar hand, knipoogde hij of schonk hij haar een zachte glimlach. Nish deed geen inbreuk op het gesprek met haar moeder en vulde hier en daar een beetje wat aan.

De avond was gemoedelijk en voor de verandering waren ze nog een poos aan het praten. Nish voelde zich zowaar welkom hier en dat deed hem goed. Blijkbaar konden ze het verleden een soort van loslaten.
"Misschien kunnen we je broers meenemen om te gaan sandboarden?" Hij kon zich niet voorstellen dat die twee wildebrassen daar niet voor in zouden zijn.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 31 Mar 2019, 16:50

Het waren dezelfde kriebels die Moyra eigenlijk nog steeds kreeg bij Anann. Ze respecteerde de vrouw, vond haar aardig, maar er bleef altijd iets aan haar wat Moyra de stuipen op het lijf jaagde. Ze zou Nish niet vragen mee te gaan naar de tempel, net zo min als ze zichzelf tegen zou laten houden door hem als hij dat zou vragen. Maar ze kende hem inmiddels goed genoeg om te weten dat hij dat niet zou doen.

"Als jij het aankan om door drie mensen te worden ingemaakt, denk ik dat ze daar helemaal geen bezwaar tegen zouden hebben." Moyra grijnsde naar Nish. Haar broers waren net zo goed als zij al sinds ze klein waren op de duinen te vinden, en Hide en Carwyn konden zeer competatief zijn als ze eenmaal bezig waren. Maar het leek haar heerlijk om een ontspannen dag met z'n vieren door te brengen. Sandboarden, gewoon ontspannen bij de oase zoals ze vorige keer ook hadden gedaan. Geen 15 meter die hen belette om echt plezier te beleven in de woestijn, en tegelijkertijd een nieuwe band die hen allemaal mogelijkheden gaf om juist meer te genieten van tijd samen. Toen Anu even de keuken in verdween om thee te zetten kroop Moyra dan ook kort dicht tegen Nish aan om een kus van zijn lippen te stelen. Het was haast vreemd om dat niet meer zomaar elk moment te kunnen doen, zoals ze in Vexgarde wel deden.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 01 Apr 2019, 14:37

Daar kon hij wel om lachen. "We zullen het nog wel eens zien. Volgens mij pakte ik het aardig vlot op." Hij had verwacht dat hij vaker onderuit zou gaan, maar hier hielpen zijn gaven hem enorm. Het aanvoelen van het zand was wel heel wat anders, maar Nish wist zeker dat hij hen bij zou kunnen houden. Uiteraard zou hij niet winnen, gezien het de tweede keer zou zijn voor hem en de Palomers het al vele jaren deden, maar zolang hij niet hopeloos achterbleef zou hij het prima naar zijn zin hebben. Al hoopte hij vooral dat hij niet weer een pols zou breken.

Zachtjes kuste hij Moyra terug en streelde door haar lokken. Wat was ze ver gekomen. Hoewel iedereen hem voorhield dat het begin van de verandering toch echt door hem was gestart, keek hij veel liever naar wat ze zelf had gedaan. Ze had zelf besloten wie ze wilde zijn en hoe ze zich voorstelde aan anderen en wat ze zich aantrok en wat niet. Dat vond Nish veel belangrijker dan waardoor het was begonnen.
Toen Anu terugkwam, had hij zich nog niet helemaal terug getrokken en dus zaten ze wat dichter tegen elkaar aan en had hij haar hand vast en hun handen verstrengeld.
De vrouw keek het aan en mompelde iets in haar eigen taal over dat ze Neva maar vast kon voorbereiden op een bruiloft.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 03 Jun 2019, 17:20

En Moyra koos er zeer bewust voor om de door Anu gemompelde woorden niet te vertalen. Trouwen... hou op zeg, daar was het nog veel en veel te vroeg voor. Dat was dan ook wat de blik die ze haar moeder zond vertelde. Maar ze bewoog niet verder van Nish weg, simpelweg omdat ze dat niet wilde. Buiten begon het meer en meer af te koelen en hoewel de huizen in Ramal waren gebouwd tegen die lage temperaturen, voelde je het binnen toch wel een klein beetje. Even keek ze op naar Nish. "Heb je zin om vanavond nog even naar de..." Maar voor ze haar vraag kon afmaken hoorde ze de deur, gevolgd door de stemmen van Neva en Hidde.

De jongeman kwam als eerste van de twee binnen, en zijn ogen werden een tikje groter toen hij een bekende krullenbol en een boomlange gozer naast haar op de bank zag. Toch was hij, net als Anu eerder, een tikje verbaasd. Hij had zijn zus eigenlijk voor hele lange tijd niet in Ramal verwacht, en Nish al helemaal niet! "Nish!! Sāthī!" Met een grote grijns plofte hij aan de andere kant van de man op de bank en sloeg hem stevig op de schouder. Moyra trok zowaar even verbaasd op toen ze haar broer die term voor Nish hoorde gebruiken, een term die alleen hele goede vrienden voor elkaar gebruikten in Ramal. Kennelijk was haar vriend helemaal geaccepteerd door haar broers zonder dat ze het wist.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 03 Jun 2019, 21:41

Ja, ze wist prima hoe haar dochter erover dacht. Maar als die twee serieus waren over hun relatie -serieus genoeg om Nish in die mate voor te stellen- dan kon Anu maar beter alvast haar man gaan voorbereiden. Gewoon privé, natuurlijk. Anu wist beter hoe Neva in elkaar stak dan haar kinderen en wist ook dat hij soms streng en ouderwets kon overkomen, maar hij wilde alleen maar het beste voor hen. Hem alvast voorbereiden op het feit dat 'het beste voor Moyra' niet echt was wat hij in gedachten had, was alleen maar verstandig.
Ze gaf Moyra dan ook een glimlach en ging thee en koffie zetten.

Nish glimlachte breed en leefde weer wat op. Daar was het hartelijke wat hun ouders misten! Hij grijnsde, omarmde Hide en nam hem eens op voor zover dat ging, gezien de jongen direct op de bank plofte. "Hide! Goed je weer te zien, man. Mooi dat je weer op de been bent!" Maar Nish was niet helemaal zijn manieren vergeten en stond op en stak zijn hand uit naar Neva. "Meneer." De eerste ontmoeting met die man had niet slechter kunnen verlopen en de Vexgardiaan kon alleen maar hopen dat het op den duur beter tussen hen zou gaan. Zijn aandacht ging echter al snel weer naar Moyra's broertje, al had hij geen idee wat er tegen hem werd gezegd.
"Hoe gaat het met je? Heeft het middel wat Moyra heeft meegenomen goed gewerkt? Je lijkt weer helemaal oké?" Ja, Nish was duidelijk een lange tijd grote broer geweest, al was dat heel anders dan dit. Die paar dagen die hij toen hier had gespendeerd, was hij vlot bevriend geraakt met Carwyn en Hide. Hij mocht ze oprecht graag, al zag hij ook de scheve behandeling vanuit de ouders en daar kon Nish dan weer erg slecht tegen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast