Nish glimlachte naar haar. "Rood zal je goed staan." En daarna leidde hij inderdaad Iriza af. Hij vertelde haar over het eten en waar de kruidencombinatie vandaan kwam. De rest van de avond liet Iriza haar met rust, tot ze in bed lagen. Ze hadden de gewoonte ontwikkeld om nog even te kletsen als ze niet direct in slaap vielen en dat was vannacht niet anders.
"Nish lijkt wel.. je te beschermen of zo... Maar vertel over die Peros? Vind je hem leuk? Waarom heb je ja gezegd? Denk je dat het iets wordt?" Ze kon het niet nalaten om er weer over te beginnen. Ze had de kledingkeuze van Moyra eerder vanavond goedgekeurd en de rest van de tijd had Nish hen beiden afgeleid van het onderwerp. Hij had zijn huidige project laten zien en hen gebruikt als testpersonen om zijn verkooppraatje voor te oefenen en de uitleg van het project een keertje te kunnen doen voor mensen die er verder niets van weten. Om vervolgens met Iriza in gesprek te raken over gewoonten en gebruiken uit haar cultuur en hoe ze is opgevoed. Het waas haar duidelijk dat Nish op Moyra lette en het voor haar deed om telkens over dingen te beginnen.
We find our own way
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Zijn gedrag was Moyra ook al opgevallen, hoewel ze niet kon bedenken waarom hij het deed. Was het omdat het dankzij zijn ouders waren dat ze aan hem vastzat? Als een soort goedmaken? Of was er iets anders? Moyra wist het niet, maar wilde het tegelijk ook niet vragen om duidelijkheid te krijgen. Het was niet zozeer dat ze bang was voor een mogelijk antwoord, maar eerder dat ze deze fragiele bubbel waarin ze samen konden en vooral ook moesten leven niet wilde laten barsten. Dus ging ze niet in op Iriza's woorden, corrigeerde ze Nish' gedrag niet, en leek het redelijk goed te blijven gaan tussen hen. Een knallende ruzie als er immers maar 15 meter was om weg te stormen was immers geen scenario dat Moyra graag wilde uittesten. Ze konden elkaar nauwelijks ruimte geven om dan gewoon even te razen of stoom af te blazen, of zelfs maar gewoon even een luchtje te gaan scheppen.
"Peros is... heel aardig. Hij behandeld me tenminste als een persoon en niet als een soort verkoop-robot." Daar had Moyra immers vaak genoeg over geklaagd tegen Iriza, net als die ook vaak genoeg klaagde over klanten die zij aan de bar had staan. Vaak genoeg waren die dronken en wisten ze geen grens te houden met het personeel, waaronder Iriza. "Ik weet het niet, ik weet ook niet zo goed wat ik hiervan moet verwachten. Maar.. maar ik dacht dat ik het wel kon proberen?" Ze had maar een schaars aantal dates gehad in haar leven, en als ze al uit werd gevraagd zei ze meestal nee. Waarom ze nu ja had gezegd, was Moyra niet helemaal duidelijk. Misschien was het wel gedeeltelijk gedaan omdat Nish en zij elke keer zo'n enorme nadruk legden op dat ze ieder hun eigen leven weer zouden oppakken als ze wisten hoe ze hun vloek moesten opheffen. Dan moest er immers wel een leven zijn dat ze kon oppakken. Moyra wist het allemaal niet zeker, en besloot dan ook dat het tijd was om het onderwerp te veranderen. Met een ietwat plagerige grijns keek ze naar Iriza. "Wat ben je met onze gast van plan voor de avond? Je zult hem ff moeten vermaken met een beetje pech." Wie wist immers hoe laat Moyra en Peros het zouden maken?
"Peros is... heel aardig. Hij behandeld me tenminste als een persoon en niet als een soort verkoop-robot." Daar had Moyra immers vaak genoeg over geklaagd tegen Iriza, net als die ook vaak genoeg klaagde over klanten die zij aan de bar had staan. Vaak genoeg waren die dronken en wisten ze geen grens te houden met het personeel, waaronder Iriza. "Ik weet het niet, ik weet ook niet zo goed wat ik hiervan moet verwachten. Maar.. maar ik dacht dat ik het wel kon proberen?" Ze had maar een schaars aantal dates gehad in haar leven, en als ze al uit werd gevraagd zei ze meestal nee. Waarom ze nu ja had gezegd, was Moyra niet helemaal duidelijk. Misschien was het wel gedeeltelijk gedaan omdat Nish en zij elke keer zo'n enorme nadruk legden op dat ze ieder hun eigen leven weer zouden oppakken als ze wisten hoe ze hun vloek moesten opheffen. Dan moest er immers wel een leven zijn dat ze kon oppakken. Moyra wist het allemaal niet zeker, en besloot dan ook dat het tijd was om het onderwerp te veranderen. Met een ietwat plagerige grijns keek ze naar Iriza. "Wat ben je met onze gast van plan voor de avond? Je zult hem ff moeten vermaken met een beetje pech." Wie wist immers hoe laat Moyra en Peros het zouden maken?
Re: We find our own way
Hij was wel aardig en behandelde haar goed? Dat was het? Nu wist Iriza natuurlijk wel dat Moyra zich nooit liet meeslepen door haar gevoelens, maar toch had ze wel op iets meer gehoopt dan dit. Anders dan hun kamergenote Anná, veroordeelde zij niet hardop en glimlachte alleen maar naar haar. "Het proberen is altijd goed, natuurlijk. Ik denk niet dat het kwaad kan bij hem. Volgens mij heb ik hem weleens gezien..?" waarna ze een kwartier bezig was met nadenken en hardop gokken hoe deze gast er ook alweer uitzag en uiteindelijk kwam ze er weer op, met behulp van Moyra's aanwijzingen over zijn uiterlijk.
Iriza haalde haar schouders op toen het onderwerp terug bij Nish kwam en draaide zich op haar zij naar haar toe. "Gewoon kletsen en wat eten denk ik. Nish heeft genoeg interessants te vertellen, dus ik zal me niet vervelen." Daarnaast was het wel verfrissend dat deze man niet afgeschrikt werd als ze vertelde over haar eigen achtergrond en opvoeding en stam, maar juist geïnteresseerd was en meer wilde weten. "Als het wel serieuzer met Peros wordt, dan weet je dat je het hem op den duur moet vertellen he?" Iriza wilde geen slechtnieuwsbrenger zijn, maar ze was het wel haar vriendin verschuldigd om haar te helpen na te denken over deze hele situatie. Tenslotte had Moyra ook vaak genoeg naar haar geluisterd en haar geholpen met sommige beslissingen.
Iriza haalde haar schouders op toen het onderwerp terug bij Nish kwam en draaide zich op haar zij naar haar toe. "Gewoon kletsen en wat eten denk ik. Nish heeft genoeg interessants te vertellen, dus ik zal me niet vervelen." Daarnaast was het wel verfrissend dat deze man niet afgeschrikt werd als ze vertelde over haar eigen achtergrond en opvoeding en stam, maar juist geïnteresseerd was en meer wilde weten. "Als het wel serieuzer met Peros wordt, dan weet je dat je het hem op den duur moet vertellen he?" Iriza wilde geen slechtnieuwsbrenger zijn, maar ze was het wel haar vriendin verschuldigd om haar te helpen na te denken over deze hele situatie. Tenslotte had Moyra ook vaak genoeg naar haar geluisterd en haar geholpen met sommige beslissingen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Moyra knikte. "Dat weet ik," zei ze zacht. Het zou mogelijk nog wel een dingetje worden. Nu zag zij het niet zo snel iets worden met Peros, ze was inderdaad niet echt het type voor heftige emoties of in ieder geval niet in het tonen ervan. Anders was ze wel hysterischer geworden toen ze wakker was geworden in Vexgarde. Maar stel dat ze iemand zou ontmoeten met wie ze iets wilde proberen, hoe zou ze dan de vloek tussen Nish en haarzelf moeten uitleggen? Het was immers nogal een dingetje? "Maar laten we eerst maar eens kijken hoe morgen wordt," zei ze dan ook al snel. Moyra had wel eens gedate in haar leven, met de laatste jongen was ze zelfs erg serieus geweest. Haar ouders hadden hem zien zitten, zijn ouders haar ook. Indra en zij waren verloofd geweest, en dat was uiteindelijk een tranendal geworden. Het was niet iets waar Moyra graag aan dacht, en ze sprak er dan ook nooit over. Anná en Iriza wisten zijn naam, wisten dat hij haar had laten zitten op het moment dat ze voor het eerst het bed in leken te gaan duiken. Meer had ze nooit gedeeld, maar het was wel een beetje een reden waarom ze zelden openstond voor anderen. "Pas jij maar op dat je Nish niet verleidt," plaagde ze met een grijns. Ze wist dat Iriza iemand het hoofd op hol kon brengen, ze had het zien gebeuren in clubs waar vrouwen en mannen naar haar keken. Die gele ogen en dat roofdierachtige uiterlijk trokken de aandacht. Moyra kon ook niet ontkennen dat Iriza knap was, ook al had ze daar verder nooit iets achter gezocht of gevoeld.
Re: We find our own way
"Het wordt vast wel gezellig joh." Ze had er geen domper op willen zetten en maakte een inwendige notitie om haar morgen nog even aan te moedigen om plezier te hebben. Toen het stil werd tussen hen, vroeg ze zich af waar Moyra aan dacht, maar ze wist beter dan te porren. Al leek de vrouw meer op haar gemak bij haar dan bij Anná en vertrouwde ze haar ook een stuk meer dingen toe. Iriza vond het wel een fijne samenwerking zo met z'n drieën. Moyra was het tegenovergestelde van Anná en zij zat er tussenin om de boel een beetje gangbaar te houden.
"Nish verleiden? Zou je dat oké vinden?" Iriza vond het maar een vreemde gedachte, hoewel ze in deze anderhalve week dat Nish erbij was gekomen ook moest toegeven dat ze gewend was geraak aan zijn aanwezigheid. Al was de eerste keer dat hij alleen in een boxer vanuit de douche naar de slaapkamer liep en ze hem tegenkwam wel wat ongemakkelijk geweest.
De volgende dag hield Nish haar wat gezelschap en oefende met haar de woordjes die hij aan het leren was in het Japans. Hij vond het grappig dat al die kriebeltjes andere betekenissen hadden, maar het was ook wel weer te vergelijken met hun alfabet. Hij kon drie zinnetjes ongeveer en had al een stuk of 30 losse woordjes geleerd, al zaten er aardig wat tekens tussen die teveel op elkaar leken en die hij door elkaar haalde.
's Avond kleedden ze zich beiden om. Hij trok zijn nieuwe jeans aan en een nachtblauw overhemd, waarvan hij de bovenste knoopjes openliet. Een geurtje op en maakte een half staartje, wat hij met een leren koord bij elkaar bond. Het was nu helemaal duidelijk te zien dat zijn haar een verwarrende boel was van haar en veren en het niet goed te zien was hoe dit precies groeide. Nish werkte zijn baard bij tot stoppeltjes en glimlachte naar Moyra die er inderdaad goed uit zag in haar rode shirt en donkere spijkerbroek.
"Nish verleiden? Zou je dat oké vinden?" Iriza vond het maar een vreemde gedachte, hoewel ze in deze anderhalve week dat Nish erbij was gekomen ook moest toegeven dat ze gewend was geraak aan zijn aanwezigheid. Al was de eerste keer dat hij alleen in een boxer vanuit de douche naar de slaapkamer liep en ze hem tegenkwam wel wat ongemakkelijk geweest.
De volgende dag hield Nish haar wat gezelschap en oefende met haar de woordjes die hij aan het leren was in het Japans. Hij vond het grappig dat al die kriebeltjes andere betekenissen hadden, maar het was ook wel weer te vergelijken met hun alfabet. Hij kon drie zinnetjes ongeveer en had al een stuk of 30 losse woordjes geleerd, al zaten er aardig wat tekens tussen die teveel op elkaar leken en die hij door elkaar haalde.
's Avond kleedden ze zich beiden om. Hij trok zijn nieuwe jeans aan en een nachtblauw overhemd, waarvan hij de bovenste knoopjes openliet. Een geurtje op en maakte een half staartje, wat hij met een leren koord bij elkaar bond. Het was nu helemaal duidelijk te zien dat zijn haar een verwarrende boel was van haar en veren en het niet goed te zien was hoe dit precies groeide. Nish werkte zijn baard bij tot stoppeltjes en glimlachte naar Moyra die er inderdaad goed uit zag in haar rode shirt en donkere spijkerbroek.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Moyra had eerder al met een onderzoekende blik naar zijn haar staan kijken, en deed dat nu weer. Ze snapte er niet echt iets van, ook omdat ze niet leek te kunnen ontdekken hoe het werkte en waar het haar stopte en de veren begon. Of andersom natuurlijk.
Haar wilde bos krullen zat nog wild van het wassen en drogen, en hing minder braaf en tam naar beneden dan als ze er normaal van alles indeed om het zo te krijgen. Een glimps van haar schubben was er dan ook doorheen te ontwaren, precies langs de lijnen van haar gezicht. Dit was de Moyra die Nish ook kort in Vexgarde had gezien, toen ze wind vat had weten te krijgen op haar haar en ze in een zeldzaam moment de zorgen om haar uiterlijk had kunnen vergeten. Ze grijnsde nog naar Nish. "Wel lief zijn tegen Iriza, hè?" plaagde ze, waarna ze vertrokken. Moyra negeerde Anná die haar nog iets nariep over de avond. Ze zou sowieso niet met Peros mee naar huis kunnen, niet met de verbintenis met Nish.
Ze zag Peros al bij de deur staan toen ze aankwam en met een glimlach liep Moyra op hem af, Nish nog kort groetend alsof ze elkaar bij toeval buiten tegen waren gekomen. Iriza stond achter de bar, hield de twee vanaf het eerste moment in de gaten, en glimlachte naar Nish terwijl ze een paar glazen afwasten. "Een drankje maar? Om te beginnen?" Ze had bardienst vandaag, en ze was bovendien bijna klaar.
Haar wilde bos krullen zat nog wild van het wassen en drogen, en hing minder braaf en tam naar beneden dan als ze er normaal van alles indeed om het zo te krijgen. Een glimps van haar schubben was er dan ook doorheen te ontwaren, precies langs de lijnen van haar gezicht. Dit was de Moyra die Nish ook kort in Vexgarde had gezien, toen ze wind vat had weten te krijgen op haar haar en ze in een zeldzaam moment de zorgen om haar uiterlijk had kunnen vergeten. Ze grijnsde nog naar Nish. "Wel lief zijn tegen Iriza, hè?" plaagde ze, waarna ze vertrokken. Moyra negeerde Anná die haar nog iets nariep over de avond. Ze zou sowieso niet met Peros mee naar huis kunnen, niet met de verbintenis met Nish.
Ze zag Peros al bij de deur staan toen ze aankwam en met een glimlach liep Moyra op hem af, Nish nog kort groetend alsof ze elkaar bij toeval buiten tegen waren gekomen. Iriza stond achter de bar, hield de twee vanaf het eerste moment in de gaten, en glimlachte naar Nish terwijl ze een paar glazen afwasten. "Een drankje maar? Om te beginnen?" Ze had bardienst vandaag, en ze was bovendien bijna klaar.
Re: We find our own way
Even vreesde hij dat hij teveel moeite had gedaan voor zijn uiterlijk, maar toen hij er geen opmerkingen over kreeg, bedacht hij zich dat het voor de omstanders waarschijnlijk zou lijken alsof hij uit ging met Iriza. En dat op zich geen verkeerd beeld, want de rest van de mensen hadden niets met de waarheid te maken.
"Haha.. ik hoop dat je haar dat op het hart hebt gedrukt, volgens mij zit er veel meer Anná in haar dan ze laat merken af en toe." Hij knipoogde, maar al snel waren ze bij de bar. "Fijne avond hè," groette hij haar nog en ging naar binnen zonder Peros een blik te schenken en schoof op een barkruk en grijnsde plagerig naar Iriza, alsof zij alles was waar hij zijn zinnen op had gezet. "Yes, doe maar iets zonder alcohol, dat kan straks bij het eten nog wel." Ze zaten redelijk strategisch zodat Iriza haar vriendin in de gaten kon houden en mocht er iets zijn, dan was ze er zo bij. "Hoe was je dag vandaag? Vervelende klanten gehad?" Je wist het maar nooit immers. Dronken gasten waren er niet alleen 's avonds.
Peros had ook wel een beetje gedacht aan was hij zou aantrekken en zijn groene bloesje kleurde bij zijn ogen en hij glimlachte breed naar Moyra. Zijn blik gleed nog even over Nish, maar toen deze zo duidelijk doorliep en direct met de barvrouw begon te kletsen, liet hij het zitten. "Hé.. fijn je te zien! Je ziet er goed uit.. rood is een mooie kleur voor je." Hoe dan ook een vrouw een compliment geven was hem ingestampt door zijn zusjes, maar Peros loog niet, Moyra zag er echt goed uit. Ze gingen aan een tafeltje zitten en bestelden beiden wat drinken en hij begon over de boekwinkel en of ze zelf alles al eens had gelezen en wat haar minst favoriete klant was, en welke ze het liefste terug zag komen.
"Haha.. ik hoop dat je haar dat op het hart hebt gedrukt, volgens mij zit er veel meer Anná in haar dan ze laat merken af en toe." Hij knipoogde, maar al snel waren ze bij de bar. "Fijne avond hè," groette hij haar nog en ging naar binnen zonder Peros een blik te schenken en schoof op een barkruk en grijnsde plagerig naar Iriza, alsof zij alles was waar hij zijn zinnen op had gezet. "Yes, doe maar iets zonder alcohol, dat kan straks bij het eten nog wel." Ze zaten redelijk strategisch zodat Iriza haar vriendin in de gaten kon houden en mocht er iets zijn, dan was ze er zo bij. "Hoe was je dag vandaag? Vervelende klanten gehad?" Je wist het maar nooit immers. Dronken gasten waren er niet alleen 's avonds.
Peros had ook wel een beetje gedacht aan was hij zou aantrekken en zijn groene bloesje kleurde bij zijn ogen en hij glimlachte breed naar Moyra. Zijn blik gleed nog even over Nish, maar toen deze zo duidelijk doorliep en direct met de barvrouw begon te kletsen, liet hij het zitten. "Hé.. fijn je te zien! Je ziet er goed uit.. rood is een mooie kleur voor je." Hoe dan ook een vrouw een compliment geven was hem ingestampt door zijn zusjes, maar Peros loog niet, Moyra zag er echt goed uit. Ze gingen aan een tafeltje zitten en bestelden beiden wat drinken en hij begon over de boekwinkel en of ze zelf alles al eens had gelezen en wat haar minst favoriete klant was, en welke ze het liefste terug zag komen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Iriza zette hem grijnzend een glas frisdrank voor. "Wat saai. Ik vond het wel grappig om die rook uit je oren te zien kmen van de vorige keer." Rookie mistake om vuurwater zo achterover te slaan. "En niets dat ik niet aankan hoor.
Moyra's broertjes zijn erger." Ze waren een keer langs gekomen met Moyra's ouders en Anná en Iriza hadden ze na een half uur al achter het behang willen plakken. Alleen Moyra's smekende blik om de vrede te bewaren had ze zich beiden in doen houden. "Hoe gaat het met je project?" Nish had het één en ander verteld, maar Iriza had er weinig van begrepen. Toch stelde ze de wat beleefde, en heus wel half geïnteresseerde vraag wel.
Moyra glimlachte om zijn compliment en al snel zaten ze te praten. Terwijl zij praatte over de boekwinkel, waar weinig tot niets interessants gebeurde, vroeg ze hem naar zijn studie en hoe dat ervoor stond. Ze wist dat hij bezig was met een ingewikkelde paper, hij had immers genoeg boeken en materiaal aangeschaft om voor haar een idee erover te krijgen. Maar verder wist ze niets van Peros. Waar woonde hij? Bij welke clan hoorde hij? Had hij familie in de stad of kwam hij van ergens anders? En hoe kon ze al die persoonlijke dingen vragen zonder onbeleefd te worden?
Moyra's broertjes zijn erger." Ze waren een keer langs gekomen met Moyra's ouders en Anná en Iriza hadden ze na een half uur al achter het behang willen plakken. Alleen Moyra's smekende blik om de vrede te bewaren had ze zich beiden in doen houden. "Hoe gaat het met je project?" Nish had het één en ander verteld, maar Iriza had er weinig van begrepen. Toch stelde ze de wat beleefde, en heus wel half geïnteresseerde vraag wel.
Moyra glimlachte om zijn compliment en al snel zaten ze te praten. Terwijl zij praatte over de boekwinkel, waar weinig tot niets interessants gebeurde, vroeg ze hem naar zijn studie en hoe dat ervoor stond. Ze wist dat hij bezig was met een ingewikkelde paper, hij had immers genoeg boeken en materiaal aangeschaft om voor haar een idee erover te krijgen. Maar verder wist ze niets van Peros. Waar woonde hij? Bij welke clan hoorde hij? Had hij familie in de stad of kwam hij van ergens anders? En hoe kon ze al die persoonlijke dingen vragen zonder onbeleefd te worden?
Re: We find our own way
Nish trok een wenkbrauw op. Het was best wel meegevallen met het vuurwater. Hij had drie kuchjes gedaan en was er toen overheen geweest en zij had het over stoom uit zijn oren? Zo'n beginnende drinker was hij nou ook weer niet! Wie had gedacht dat Iriza zo'n overdrijfster zou zijn? "Moyra's broertjes zijn erger?" Hij fronste en wierp een blik op zijn lotgenote. "Dan moeten ze niet echt op haar lijken," mompelde hij, maar moest lachen bij haar vraag. Zijn zilveren ogen schitterden plagend en hij grijnsde. "Stel je die vraag om me te laten kletsen, of ben je echt benieuwd? Je hoeft niet beleefde interesse te tonen bij mij hoor." Hij nam een slok van zijn fris. "Vertel me liever over jouw hobby's.. En hoe ben je hier terechtgekomen? Altijd al een carrière in de horeca gewild?"
Hij vertelde over zijn onderzoek. Namelijk hoe het eigenlijk zo was gekomen dat er verschillende 'rassen' waren en hoe dit was gaan mensen en waarom er een omslag was gekomen naar weer zo menselijk mogelijk zijn. Die omslag stond centraal in zijn verslag, maar het was nogal een moeilijk onderwerp. "Ik denk dat er niet precies 1 antwoord is, maar dat allemaal uitleggen in één paper is nogal lastig." Dit was een soort van examenstuk voor hem en hierna zou hij iets als Menselijke Geschiedenis Wetenschapper zijn.
Peros was menselijk. Het kwam niet veel meer voor dat de 100% menselijken zich in een stad als Grimmere begaven, maar hij vond dit juist een goede stad om zijn onderzoek te doen. Grimmere had een grote bibliotheek met de boeken die hij nodig had en genoeg verschillende rassen om te interviewen en een enquête te laten invullen.
Hij vertelde over zijn onderzoek. Namelijk hoe het eigenlijk zo was gekomen dat er verschillende 'rassen' waren en hoe dit was gaan mensen en waarom er een omslag was gekomen naar weer zo menselijk mogelijk zijn. Die omslag stond centraal in zijn verslag, maar het was nogal een moeilijk onderwerp. "Ik denk dat er niet precies 1 antwoord is, maar dat allemaal uitleggen in één paper is nogal lastig." Dit was een soort van examenstuk voor hem en hierna zou hij iets als Menselijke Geschiedenis Wetenschapper zijn.
Peros was menselijk. Het kwam niet veel meer voor dat de 100% menselijken zich in een stad als Grimmere begaven, maar hij vond dit juist een goede stad om zijn onderzoek te doen. Grimmere had een grote bibliotheek met de boeken die hij nodig had en genoeg verschillende rassen om te interviewen en een enquête te laten invullen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
"Carwyn en Hide lijken al net zo erg op Moyra, als Anná doet. Maar hun ouders zijn dol op ze en ze vinden het iets te leuk om hun oudere zus in een kwaad daglicht te stellen." Vandaar dat Iriza, die best beschermend was over de jonge vrouw die niet ver bij hen vandaan zat, de twee jongens niet erg mocht. Ze stond ondertussen een paar glazen af te drogen. "Ik kwam hier eigenlijk terecht omdat ik eens wat anders wilde zien dan het hoge noorden. En hoewel ik absoluut niet van plan was om in een kroeg te gaan werken, vraag ik me wel eens af of ik de tent zou kunnen overnemen en runnen." En dan zou ze er best wat andere dingen mee willen doen. Meer een echt gezellige plek dan de dranktoog die het nu was. De keuken uitbreiden, grotere tafels, meer ruimte, misschien zelfs iets doen met voordrachten, thema-avonden, wat dan ook. Maar dat zouden ze tegen de tijd dat de huidige eigenaar ermee zou willen stoppen wel zien. "En jij dan? Steel je Moyra binnenkort weer van ons?" Of zou hij in Grimmere kunnen aarden? Want Iriza had wel gezien hoe ongelukkig hij keek als er al een paar dagen geen kans was geweest om op zoek te gaan naar een beetje zonlicht of frisse lucht.
Moyra luisterde geïnteresseerd, vroeg door, en luisterde dan opnieuw. Maar ze kon het ook niet helpen om aan haar ouders te denken. Die zouden dolgelukkig zijn als ze met een jongen als Peros thuis kwam. 100% menselijk, hoogopgeleid, niet te avontuurlijk zo leek het, voor hen was hij ideaal. Het was moeilijk om dat uit haar hoofd te zetten, want het was iets dat haar niet met plezier vervulde. Moyra wilde zich losmaken van dat verlangen haar ouders tevreden te stellen. Die paar dagen in Vexgarde, en de tijd met Nish, hadden haar laten zien hoe het kon zijn als iedereen elkaar accepteerden hoe ze waren. En dat verlangen begon steeds meer naar binnen te sluipen. "Je doet dus onderzoek naar de rassen. Maar wat is je eigen mening eigenlijk over de vermengingen?" Het was een politiek geladen discussie, die in steden als Grimmere vurig gevoerd kon worden. Moyra was wel nieuwsgierig naar waar Peros stond in die discussie.
Moyra luisterde geïnteresseerd, vroeg door, en luisterde dan opnieuw. Maar ze kon het ook niet helpen om aan haar ouders te denken. Die zouden dolgelukkig zijn als ze met een jongen als Peros thuis kwam. 100% menselijk, hoogopgeleid, niet te avontuurlijk zo leek het, voor hen was hij ideaal. Het was moeilijk om dat uit haar hoofd te zetten, want het was iets dat haar niet met plezier vervulde. Moyra wilde zich losmaken van dat verlangen haar ouders tevreden te stellen. Die paar dagen in Vexgarde, en de tijd met Nish, hadden haar laten zien hoe het kon zijn als iedereen elkaar accepteerden hoe ze waren. En dat verlangen begon steeds meer naar binnen te sluipen. "Je doet dus onderzoek naar de rassen. Maar wat is je eigen mening eigenlijk over de vermengingen?" Het was een politiek geladen discussie, die in steden als Grimmere vurig gevoerd kon worden. Moyra was wel nieuwsgierig naar waar Peros stond in die discussie.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 33 gasten