We find our own way

[Ravief]

Ze hadden het natuurlijk uitgebreid gevierd met taart en wat alcohol en Iriza was mega enthousiast. Het leek erop dat het Moyra eindelijk eens voor de wind zou gaan in Grimmere. En het was wel mooi dat ze pas volgend jaar zou beginnen, want daardoor hadden ze genoeg tijd voor hun reis. Al vertelde ze er lachend bij dat haar 'lover' er niet zo blij mee was dat hij haar een paar weken zou gaan missen.

De avond dat Moyra zo aan het blokken was en zich vertwijfeld afvroeg hoe ze dit voor elkaar ging krijgen, was Iriza er dan ook niet om haar te steunen en bemoedigen. Ze was weer uit met Gennat, die ze steeds leuker begon te vinden en waar ze steeds meer gehecht aan begon te raken. Ze hadden het voorzichtig over een weekendje samen spenderen en erop uit gaan en leuke dingen doen. Beiden waren serieus naar elkaar toe en ze waren nu exclusief aan het daten. Voor Iriza was het spannend omdat ze het idee had dat Gennat nogal een player was geweest, of nog steeds was. Maar stukje bij beetje leerde ze hem beter kennen en kwam zijn ware kant meer naar boven.

Voor Moyra was er wel nog een verrassing. Peros had lucht gekregen van haar beurs en kwam haar feliciteren en bood aan om haar te helpen als ze dat wilde. Hij kon vertellen over het systeem van binnen en wat handig was en wat niet en waar ze punten mee kon scoren.

[varden]

Een aanbod dat Moyra dankbaar en gretig aannam. Anná was de enige andere die ze kende, maar ze had altijd het idee gehad dat die haar studie niet zo krankzinnig serieus nam, en tegelijk wist Moyra niet zo goed of ze nou heel veel tijd met de jonge vrouw besteedde. Met Iriza erbij ging dat altijd goed, maar één op één botsten de twee nog wel eens.

Dat Iriza zo serieus werd vond Moyra alleen maar leuk om te zien, en om zo nu en dan over te horen, maar Iriza bleef nog erg geheimzinnig over haar vriendje. Moyra wist zijn naam niet eens, enkel dat de jongen uit Vexgarde kwam en dat hij ook wel serieus leek te zijn over de eigenaresse van De Argos.
Toen Iriza terug kwam van haar date, was Moyra dan ook nog de enige in het café. Ze stond de toog schoon te maken terwijl ze een boek las, zich niet echt bewust dat er iemand binnenkwam (wat best gevaarlijk kon zijn).

[Ravief]

Waardoor Moyra natuurlijk een fikse uitbrander kreeg dat ze moest opletten als de deur nog open was en daarna de bezorgde vraag of ze wel in orde was.

December, januari en februari stonden voor Moyra in het teken van studeren, studeren, studeren. Ze moest essays inleveren, lessen volgen, testen afleggen en wat al niet meer om te bewijzen dat ze straks klaar zou zijn voor haar klassen. Voor Iriza stonden de maanden garant voor heel hard werken en heel veel gezelligheid. Maar daardoor kreeg ze de zaak zoals ze wilde en was alles in orde toen ze zichzelf een paar weken vrijaf gaf voor maart. De oude eigenaar van De Argos -die eigenlijk de wolvin een beetje had geadopteerd- vond het mooi om te zien en stemde ermee in om het over te nemen van haar in de tijd dat zij naar haar familie zou reizen. Iriza had haar familie ook al in geen jaar gezien, omdat het gewoon ver weg was en duur om te reizen, dus ze was aardig enthousiast om erheen te gaan. En nog beter was dat Moyra mee zou gaan!

[varden]

Moyra had al haar fooien opgespaard voor de reis, zodat Iriza niets voor haar hoefde te betalen. Ze had de afgelopen maanden keihard gewerkt, voor de universiteit en het café, en heel wat uren samen met Peros aan één van de tafels besteed als hij haar hielp met de manier waarop je een essay hoorde te schrijven en hoe de leraren het liefst benaderd wilden worden. Ze had in de afgelopen drie maanden enkele keren naar huis gebeld, om haar ouders op de hoogte te stellen van haar plannen en om te vragen naar Hide. Haar broertje leek mank te zijn geworden aan zijn linkerbeen, waar de schorpioen hem had gestoken, maar voor de rest ging het weer helemaal goed met hem en dat stelde haar enorm gerust.

Voor de reis naar het Noorden had Moyra een behoorlijke rugzak ingepakt, gevuld met warme kleren en snacks. Het was nogal een reis, die ze voor het eerste gedeelte met de trein zouden afleggen. Daarna wist Moyra van niets, ze was er immers nog nooit geweest en Iriza had er eigenlijk nooit veel over verteld. De kleren waren vooral omdat ze een koukleum was in vergelijking tot haar vriendin. Trappelend van ongeduld en verlangen stond ze in het café te wachten op Iriza. Waar bleef ze nou?

[Ravief]

Iriza moest uiteraard uitgebreid afscheid nemen van haar lover. Ze had, geheel tegen haar code in, de laatste paar dagen elk vrij uurtje dat ze had bij hem doorgebracht. Ze hadden zowaar samen geslapen (zonder seks) en ze had een uur met hem staan zoenen en had beloofd hem te schrijven in de tijd dat ze weg zou zijn.
Nu kon ze dan eigenlijk Moyra ophalen en samen naar het station lopen. Eerst de metro om bij de treinen te komen natuurlijk en daarna zouden ze wel een paar uur in de trein zitten. Ze grijnsde naar haar vriendin, vooral omdat ze best wist dat Moyra heel wat warme kleding had ingepakt (en nodig zou hebben).
________

Voor Nish verliepen de maanden heel anders. Het kostte hem tot zeker half februari om weer op krachten te komen en zelfs toen was zijn conditie niet wat het geweest was. Maar hij was weer in staat om te werken en dat was ook wel nodig want er moest nodig wat geld binnen komen. Dus nam hij een paar klussen aan die voornamelijk uit schetsen maken bestonden en daarmee kon hij zijn schulden aan het ziekenhuis afbetalen. Daarna nog een paar klussen die meer te maken hadden met onderhoud plegen en een paar grote aanpassingen zodat het beter functioneerde en zijn rekening was weer zo gezond als anders.
Maar nu hij weer fit(ter) was, verlangde hij des te meer naar Moyra. Haar weer zien, haar vertellen dat hij in orde was, haar door haar krullen strelen.. Nish kon amper wachten, al wist hij heus wel dat hij nog even rustig aan moest doen. Zo was het pas begin maart dat hij kon vertrekken richting Grimmere. Hij had gezien dat zijn beide raven terug in de Raventil waren, wat betekende dat er in elk geval een laatste brief terug was gegaan. Natuurlijk had hij geen idee of Moyra nog in de stad was en waar hij zou moeten beginnen met zoeken, maar hij wist de weg naar het appartement van Anná en Iriza nog wel te vinden, dacht hij. En anders was De Argos een goed startpunt. Nish kon niet langer thuis blijven, al kreeg hij bijna een paniekaanval toen hij de vlotten zag en hij in zijn eentje naar de grote stad zou gaan, die in vergelijking met het groene Vexgarde zo'n enorme aanslag was op zijn welzijn.

[varden]

"Hoe lang heb je hem staan aflebberen voor hij je eindelijk liet gaan?" Met een grijns die niet onderdeed van die van Anná, en dat was best een prestatie, keek Moyra naar Iriza. Haar vriendin hoefde niets te zeggen, Moyra was niet gek. Ze had het geheimzinnige vriendje nog altijd niet ontmoet maar ze wist best waar Iriza steeds heen verdween als ze vrij had. De vrouw kwam elke keer met een iets te grote grijns terug om het iets anders te laten zijn. Moyra pestte Iriza ook een beetje om haar zenuwen te onderdrukken. Het idee van de treinen maakte haar nerveus, de laatste trein waar ze in had gezeten was immers de trolley uit Ramal geweest met Nish en hoewel deze machines daar niet mee te vergelijken waren was het geen goede associatie.

________

Wat Moyra bovendien niet wist, was dat op het moment dat zij met Iriza in die trein stapte, Nish De Argos binnenstapte. Waar de jonge vrouw niet was, maar Anná wel. Het kostte haar niet lang om door te hebben wie er binnenkwam en ze liet nog net niet haar glas uit haar handen vallen terwijl ze met grote ogen naar de jongen staarde. Moyra had haar nooit verteld wat er precies gebeurd was, maar Iriza had haar net genoeg verteld om haar te waarschuwen er niet over te beginnen. Bovendien had Moyra wel verteld hoe de vloek werkte, en dus had Anná de rest zelf in kunnen vullen. Ze schoot van haar stoel af, naar de jongen toen. "Nish? Hoe..
hoe is dat mogelijk?" Hoe kon hij nog in leven zijn? En wat deed hij hier? En waar was Mo... Ooh shit...

[Ravief]

Ze lachte. "Ik denk een uur.. Man.. het is maar goed dat je mee gaat om me te vermaken.. maar ik denk dat ik hem ga missen." Iriza trok een gezicht. Ze had hier nog nooit eerder last van gehad en was nooit eerder zo serieus geweest in een relatie. Maar ze waren nu ongeveer vijf maanden aan het daten en het was geweldig. Gennat was een goede vent en ja, ze had wel vertrouwen hierin. "Plaag wat je wil, maar we hebben het fijn samen.." Waarna ze Moyra meenam naar het goede spoor en ze even moesten wachten op de trein. Deze treinen waren inderdaad wel heel wat anders dan de trolleys, maar als haar vriendin het zou uitleggen, dan zou ze haar zenuwen helemaal begrijpen.
_______

Wow. Nish wist zich nog net staande te houden toen Anná op hem afvloog. "Hé, Anná," bracht hij stilletjes uit en zette haar weer met beide benen op de grond. Kort registreerde hij dat ze er goed uit zag, net als eerder. Maar waar was de andere wolvin die de boel runde ondertussen? En waar was 'zijn' krullenbol? "Ik weet niet wat je is verteld.. maar blijkbaar hebben we de vloek verbroken." Hij haalde een schouder op. Vervolgens keken zijn ogen haar haast smekend aan. "Waar is Moyra, Anná? Ze.. ze weet het niet en ik ben net pas weer op de been en ik heb geen idee hoe ik haar kan bereiken. Woont ze weer bij jou en Iriza?" Hij moest haar zien!

[varden]

Moyra maakte prompt een demonstratief braak-geluidje en keek haar vriendin met een sceptisch opgetrokken wenkbrauw aan terwijl ze haar tas in de daarvoor bestemde ruimte propte en op haar stoel ging zitten. "Ik heb je nog nooit zo klef meegemaakt." Maar stiekem was ze gewoon heel erg blij voor Iriza, en tegelijk heel verdrietig. Vijf maanden was ze nu aan het daten met Gennat, dat betekende dat Nish al een half jaar d.. Moyra kon het woord nog steeds niet denken. Een half jaar... Zes maanden en ze had niet het idee dat de pijn of het gemis minder werd. Nog altijd keek ze op als ze iemand dacht te zien die op hem leek, nog altijd was het verpletterend als hij het dan niet bleek te zijn. Ze miste Nish...
______________

Anná beet op haar lip toen die vragen kwamen, en schudde haar hoofd. "Iriza heeft haar hier een kamertje gegeven, zodat ze zich daar geen zorgen over hoeft te maken. Maar... Ze is vanochtend met Iriza vertrokken naar het Noorden, naar Iriza's familie." Het was de slechtste timing ooit! "Ze zijn over twee weken weer terug." Dat zei ze zacht. Ze had niet het idee dat het voor Nish, die er nog altijd niet helemaal als de oude uitzag, verstandig was om hen achterna te gaan. "Je kan hier blijven tot ze weer terug zijn? Moyra's kamer is vrij." En ze had niet het idee dat haar vriendin het erg zou vinden als Nish daar verbleef tot ze terug was. Ze had geen idee hoe ze hen kon bereiken, Iriza had naar haar weten geen telefoonnummer achtergelaten, in ieder geval niet bij haar.

[Ravief]

Waarop ze Moyra een knuffel gaf. "Ik weet het. En het is idioot maar het is zo fijn tegelijk! Dat kleffe zwakt vanzelf wel weer af." Waarna ze begon met haar over de vakantie van haar studieboeken en plaagde ze Moyra met Peros -al was de man echt wel zover dat het bij vriendschap bleef. En hoe verder ze kwamen, hoe ongeduldiger Iriza werd. Ze verlangde naar thuis en rouwdouwen met haar broers en haar familie weer zien. Dus kwamen er verhalen over vroeger. Over zwerftochten, over bevroren tenen, over de fantastische avonden bij het haardvuur en de warme bekers anijsmelk.
___________

Het was een opluchting om te horen dat ze inderdaad niet in Ramal was blijven hangen. Maar ze was net weg? Met Iriza? Naar het Noorden? Nish kon het niet helpen om direct bezorgd te worden en hij haalde -voorzichtig- een hand door zijn haren(en verendos die weer waren teruggekomen). "Shit.. twee weken?" Dat was nogal een domper.. Hij zuchtte en het scheelde niet veel of hij was van wanhoop door zijn benen gezakt. Hij moet al een half jaar zonder haar doen en dat deed zijn gestel eigenlijk geen goed. Maar Nish wist heel prima dat hij inderdaad in geen conditie was om haar achterna te reizen. Bovendien wist hij niet eens waar die familie woonde. Dus ging hij maar met een zucht met Anná mee terug naar de bar en liet zich een drankje (geen alcohol) inschenken. "Hoe.. hoe gaat het met haar? Leeft Hide nog?" Hij wist niet wat hij wilde horen over Moyra, eigenlijk, maar hij moet iets horen over hoe het met haar ging.

[varden]

Moyra luisterde graag naar die verhalen, hoewel ze het niet kon laten om Iriza even te plagen over wanneer ze deze jongen mee zou nemen naar huis. "Vertel nou eens gewoon hoe hij heet!" Het maar steeds over 'de lover' hebben was zo.. dramatisch... En dat was niet echt Moyra's stijl, eerder die van Anná.

__________

Anná liet thee komen, hoewel Nish er wel uitzag alsof hij iets sterkers kon gebruiken dan dat maar elke keer dat ze het aanbood weigerde hij resoluut. "Hide heeft het gered, dankzij dat middeltje uit Vexgarde," begon ze, waarna ze hem inlichtte zo goed als ze kon. Over Hide, over Moyra's terugkomst, zelfs over dat Iriza met iemand uit Vexgarde aan het daten was, over dat Moyra was toegelaten met een beurs op de universiteit. Maar ze wist niet goed of ze moest vertellen dat zelfs zij doorhad dat Moyra Nish duidelijk mistte en dat het haar op sommige dagen redelijk opbrak.