Iriza keek haar bezorgd aan. "Mo.. moet ik mee? Gaat het wel?" Maar toen was haar vriendin al in de massa verdwenen en ze zuchtte diep. Shit. Wat er ook was gebeurd, het had vast te maken met Nish. Ondanks dat haar vriendin het meestal wist te verbergen, zag ze vaak genoeg hoe ze opkeek als er iemand met zijn lengte (of haarlengte) binnenkwam en wat dat elke keer met haar deed.
Ze liet Anná alleen om drankjes te halen.
Gennat was inderdaad aan de bar, maar had Moyra niet gezien. Hij moest gewoon even weg uit Vexgarde. Hij had dagen bij zijn beste vriend gespendeerd en toen hij een week geleden was ontslagen uit het ziekenhuis en in zijn eigen bed mocht bij komen, zag Gennat dat als een goed teken. Maar het was hem maar al te duidelijk dat Nish nog lang niet de oude was en hij had gewoon een paar fikse borrels nodig en het liefst dronk hij zichzelf het leplazarus vanavond.
Toen hij opzij keek en Iriza zag staan -die hij natuurlijk niet kende- knoopte hij een praatje aan en bood haar een drankje aan. Even later waren ze samen aan het dansen.
We find our own way
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Het kostte Moyra enige tijd om zichzelf weer een beetje tot de orde te roepen. En daarna nog een moment om haar make up wat bij te werken en de rode ogen van het huilen weg te laten trekken. Natuurlijk moest ze net Gennat tegen het lijf lopen... Ze wist dat hij wel eens ging stappen in Grimmere, maar had nooit gedacht dat ze hem tegen zou komen. De stad was immers zo groot...
Toen ze terug kwam vond ze Anná, in de armen van een vreemde, maar ze zag Iriza nergens. Met een zucht rolde ze met haar ogen, die meiden waren ook voorspelbaar, en ze tikte Anná op haar schouder om met een hoofdgebaar duidelijk te maken dat als haar vriendin haar zocht, ze aan de bar zou hangen. Met een zucht klom ze op een stoel, bestelde een drankje, en keek naar de mensen om zich heen. Schijnbaar had ze ook zo gestaan toen Iria besloot dat ze een goede match zou zijn voor Nish... Moyra moest die gedachte snel in de kiem smoren anders was ze straks weer aan het huilen. Ze twijfelde nog altijd of ze zijn ouders zou moeten schrijven, ze had niets meer van Anann terug gehoord maar had dat ook niet verwacht. Ze vroeg zich af of de vrouw uberhaupt haar brief wel had gelezen. Rustig nam ze een slok. Waar zou Iriza uithangen?
Toen ze terug kwam vond ze Anná, in de armen van een vreemde, maar ze zag Iriza nergens. Met een zucht rolde ze met haar ogen, die meiden waren ook voorspelbaar, en ze tikte Anná op haar schouder om met een hoofdgebaar duidelijk te maken dat als haar vriendin haar zocht, ze aan de bar zou hangen. Met een zucht klom ze op een stoel, bestelde een drankje, en keek naar de mensen om zich heen. Schijnbaar had ze ook zo gestaan toen Iria besloot dat ze een goede match zou zijn voor Nish... Moyra moest die gedachte snel in de kiem smoren anders was ze straks weer aan het huilen. Ze twijfelde nog altijd of ze zijn ouders zou moeten schrijven, ze had niets meer van Anann terug gehoord maar had dat ook niet verwacht. Ze vroeg zich af of de vrouw uberhaupt haar brief wel had gelezen. Rustig nam ze een slok. Waar zou Iriza uithangen?
Re: We find our own way
Eigenlijk had ze haar vriendin niet willen laten zitten, maar iets aan deze Gennat trok haar zeker wel aan. Ze vermaakte zich een paar uur met hem, ze eindigden zoenend in een steeg maar daarna stuurde ze hem naar huis, voor hij te dronken zou zijn om haar te vergeten. Tegen die tijd had ze tussendoor af en toe Moyra wel gesproken en gezegd dat ze iemand had ontmoet met wie ze wilde dansen en dat ze gerust naar huis mocht gaan als ze het niet meer trok. Maar toen Gennat naar huis was en zij ging zoeken of Anná al weg was, zag ze Moyra nog aan de bar. Ze schoof naast haar vriendin op een kruk en legde een hand op haar knie. "Hé, darling.. ik dacht dat je allang weg zou zijn. Gaat het wel? Wat is er gebeurd?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Maar Moyra had niet zo'n zin om naar huis te gaan. Ze had nooit geklaagd over het kamertje in het café, en zou dat ook zeker niet gaan doen. Maar het was nogal eenzaam van tijd tot tijd, als ook Iriza naar huis was en Moyra de boel had afgesloten en alleen achterbleef. Maar daar zei ze geen woord over. Ze glimlachte naar haar vriendin en haalde haar schouders op. "Ik had nog wat te drinken," zei ze. Ze had niet zoveel geld om ongelimiteerd te blijven drinken, alleen wat ze binnenhaalde met fooien, maar het was wel genoeg geweest voor een paar drankjes. "En eh.. Ik zag een vriend van Nish. Dus... nou ja..." Ze zou Iriza vast niet hoeven te vertellen hoe heftig dat erin hakte. Ze hadden het er niet echt over maar Moyra wist wel dat haar vriendin doorhad hoe erg ze de man miste, en hoe moeilijk ze het ermee had. "Waar is jouw lover heen?" Het was niets voor Iriza om zomaar iemand op te pikken, dus waar was die gozer dan?
Re: We find our own way
Begrijpend sloeg Iriza een arm om haar heen. Ja, ze had door hoe erg dat er in hakte en wat dat met haar vriendin deed. Shit, nu baalde ze dat ze zich had laten meeslepen. Maar tegelijkertijd kon ze niet altijd op Moyra blijven passen, hoe hard dat ook klonk. Op den duur zou Moyra keuzes moeten maken waardoor ze met zichzelf kon leven of het achter zich kon laten of wat dan ook.
"Die heb ik naar huis gestuurd, voordat hij me niet meer zou herinneren." Ze trok Moyra even tegen zich aan. "Waarom ga je niet mee, met mij? Dan slapen we samen op de bank, net als eerder en dan kunnen we samen opstarten morgen." Het leek haar niet zo verstandig dat ze de nacht alleen zou zijn. En bij gebrek aan beter, zou Moyra het met haar moeten doen.
"Die heb ik naar huis gestuurd, voordat hij me niet meer zou herinneren." Ze trok Moyra even tegen zich aan. "Waarom ga je niet mee, met mij? Dan slapen we samen op de bank, net als eerder en dan kunnen we samen opstarten morgen." Het leek haar niet zo verstandig dat ze de nacht alleen zou zijn. En bij gebrek aan beter, zou Moyra het met haar moeten doen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
"Graag, dank je." Moyra keek haar vriendin dankbaar aan. Vanavond niet alleen hoeven zijn klonk fijn, heel fijn zelfs. Ze zou Iriza nooit vragen om altijd maar op haar te letten. Ze waren beiden volwassen vrouwen, die op hun eigen benen konden staan. Maar op sommige dagen wist Moyra simpelweg niet hoe ze er ooit overheen zou komen, of ze dat wel zou kunnen. "Maar hij was zo leuk hm?" Met een grijns die niet onder zou doen voor die van Anná keek ze naar Iriza op. Ze had haar nog niet eerder over een jongen horen praten dat hij haar vooral niet moest vergeten. "Denk je dat je hem snel weer ziet?" Of had ze daar al plannen voor gemaakt?
Re: We find our own way
Ze trok een gezicht en haalde haar schouders op. "Ik weet het niet.. er was iets aan hem.. Maar we zullen het wel zien." Ze zag Anná nog even zwaaien en vertrekken en dus maakte Iriza haar drankje op en trok Moyra mee. Het was hoog tijd dat ze ook naar huis gingen en een bed op zochten. Misschien in bed nog wat kletsen, maar daar zou het dan bij blijven. "Ik weet het niet. Misschien ga ik nog wel een keertje of twee, drie naar die club," grijnsde Iriza onschuldig. Ze was inderdaad niet snel onder de indruk van een jongen (smitten, zoals Anná altijd zei met haar heerlijke valse tongval als ze iemand nadeed), maar iets aan Gennat maakte dat ze hem weer wilde ontmoeten en hem wilde leren kennen. Ze zou eens moeten weten...
Net als Gennat niet wist wie Iriza was. En hij zou niet snel aan zijn zieke vriend vertellen dat hij een meisje had ontmoet in een bar. Tenslotte had Nish wel andere dingen aan zijn hoofd en ontmoette Gennat wel vaker meisjes in een bar. Al was er toch iets anders aan deze Iriza en was hij benieuwd of hij haar nog eens zou zien.
Net als Gennat niet wist wie Iriza was. En hij zou niet snel aan zijn zieke vriend vertellen dat hij een meisje had ontmoet in een bar. Tenslotte had Nish wel andere dingen aan zijn hoofd en ontmoette Gennat wel vaker meisjes in een bar. Al was er toch iets anders aan deze Iriza en was hij benieuwd of hij haar nog eens zou zien.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Moyra moest zowaar grinniken. Dit was niet zoals ze Iriza normaal zag. Die flirtte, zoende, en liet het daarbij. Maar ze hoopte dat als dit echt iets was, haar vriendin gelukkig werd. Iriza verdiende dat.
Dus kroop ze naast haar op de uitklapbank en moest zowaar opnieuw glimlachen. "Wie weet, misschien is het straks allemaal anders. Jij met een serieuze vriend, en ik een baan of een diploma." Hoewel ze dat eerste nodig had om geld te hebben voor het tweede. Moyra zag zichzelf niet snel weer een relatie beginnen, maar de sociale contacten met Iriza, Anná, Peros, en haar andere collega's was fijn. Als ze zichzelf wist af te leiden dan kwam ze de dagen wel door. Dan viel het verlies niet zo zwaar. Vandaar dat ze ook zo hard werkte in De Argos, om maar gewoon met iets bezig te zijn. Een paar dagen eerder had ze een essay ingediend in de hoop in aanmerking te komen voor een beurs die haar toegang zou kunnen verlenen tot de universiteit. Maar Moyra was nerveus, gezien ze het persoonlijk had moeten inleveren, waarbij de dame van de commissie had kunnen zien hoe haar schubben eruitzagen. En Moyra wist wel dat het beleid was dat ze niet op uiterlijkheden letten, in de praktijk was dat toch altijd anders in Grimmere. Hier telde je bloedlijn wel degelijk mee...
Dus kroop ze naast haar op de uitklapbank en moest zowaar opnieuw glimlachen. "Wie weet, misschien is het straks allemaal anders. Jij met een serieuze vriend, en ik een baan of een diploma." Hoewel ze dat eerste nodig had om geld te hebben voor het tweede. Moyra zag zichzelf niet snel weer een relatie beginnen, maar de sociale contacten met Iriza, Anná, Peros, en haar andere collega's was fijn. Als ze zichzelf wist af te leiden dan kwam ze de dagen wel door. Dan viel het verlies niet zo zwaar. Vandaar dat ze ook zo hard werkte in De Argos, om maar gewoon met iets bezig te zijn. Een paar dagen eerder had ze een essay ingediend in de hoop in aanmerking te komen voor een beurs die haar toegang zou kunnen verlenen tot de universiteit. Maar Moyra was nerveus, gezien ze het persoonlijk had moeten inleveren, waarbij de dame van de commissie had kunnen zien hoe haar schubben eruitzagen. En Moyra wist wel dat het beleid was dat ze niet op uiterlijkheden letten, in de praktijk was dat toch altijd anders in Grimmere. Hier telde je bloedlijn wel degelijk mee...
Re: We find our own way
Het zou nog wel even duren voordat Moyra wat zou horen van de universiteit. Inderdaad had het openlijk vertonen -op een haast trotse manier- van haar schubben het haar een klein beetje moeilijk gemaakt. Toch zou, nadat iedereen het essay had gelezen, er gestemd worden en dan niet om hoe Moyra eruit zag, maar om de kwaliteit en de inhoud van het verslag.
Er gingen nog wat dagen overheen na de stemming en toen stond er vroeg in de ochtend een dame van de commissie op de stoep van De Argos. Iriza wist niet hoe ze het had. Wat bedremmeld liet ze de vrouw binnen en zei dat ze Moyra zou gaan halen. Boven hielp ze Moyra met er een beetje fatsoenlijk en respectabel uitzien en stuurde haar toen naar beneden. Zelf ging ze aan het werk met de bestellijsten die gisteravond niet goed waren afgeleverd en dus moest ze nog wat drank bij bestellen en een fust bier.
De vrouw stelde zich voor als Kaede Nekojin (afkomstig uit een kattenclan, al was dat niet direct te zien, al gaf haar achternaam het wel direct weg) en ging zitten aan een tafeltje, een beetje achterin het restaurant. "Zo, Moyra.. We hebben van de commissie je essay met veel interesse gelezen. Het geeft duidelijk een beeld van je kunnen en je inzicht. Er zijn nog wel een paar vragen die bij ons naar boven kwamen en daarom ben ik hier. Ik begrijp het als ik je overval, dus neem vooral de tijd om een antwoord te formuleren." Ze glimlachte vriendelijk. "Allereerst ben ik wel benieuwd welke vakken, of welke richting, je wilt gaan volgen, mocht je de beurs krijgen."
Er gingen nog wat dagen overheen na de stemming en toen stond er vroeg in de ochtend een dame van de commissie op de stoep van De Argos. Iriza wist niet hoe ze het had. Wat bedremmeld liet ze de vrouw binnen en zei dat ze Moyra zou gaan halen. Boven hielp ze Moyra met er een beetje fatsoenlijk en respectabel uitzien en stuurde haar toen naar beneden. Zelf ging ze aan het werk met de bestellijsten die gisteravond niet goed waren afgeleverd en dus moest ze nog wat drank bij bestellen en een fust bier.
De vrouw stelde zich voor als Kaede Nekojin (afkomstig uit een kattenclan, al was dat niet direct te zien, al gaf haar achternaam het wel direct weg) en ging zitten aan een tafeltje, een beetje achterin het restaurant. "Zo, Moyra.. We hebben van de commissie je essay met veel interesse gelezen. Het geeft duidelijk een beeld van je kunnen en je inzicht. Er zijn nog wel een paar vragen die bij ons naar boven kwamen en daarom ben ik hier. Ik begrijp het als ik je overval, dus neem vooral de tijd om een antwoord te formuleren." Ze glimlachte vriendelijk. "Allereerst ben ik wel benieuwd welke vakken, of welke richting, je wilt gaan volgen, mocht je de beurs krijgen."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Wat was er aan de hand en waarom werd ze ineens in een andere outfit gestoken? In de eerste instantie worstelde Moyra tegen gezien Iriza niet bepaald duidelijk was in wie er beneden op haar stond te wachten. Maar toen ze beneden kwam en de dame zag wist Moyra vrijwel meteen wat er aan de hand was.
Wat overdonderd schudde Moyra Kaede de hand en ging zitten, terwijl ze ieder een kop thee bestelden. "Eh... nou, mijn interesse ligt voornamelijk bij astronomie en natuurkunde. Dus ik zou met het liefst willen verdiepen in die richtingen, en dan wat betreft natuurkunde het meest richting het heelal en de natuurkundige en scheikundige aspecten daarvan." Gassen, vorming van planeten, materialen van kometen. Moyra bevond zich duidelijk niet helemaal op stabiele grond hier, was nog aan het verwerken dat ze serieus leken te overwegen haar de beurs te geven. Maar wat ze hier opnoemde was een zwaar fulltime traject, dat al haar dagen en geheid ook de meeste van haar avonden zou gaan opslokken.
Wat overdonderd schudde Moyra Kaede de hand en ging zitten, terwijl ze ieder een kop thee bestelden. "Eh... nou, mijn interesse ligt voornamelijk bij astronomie en natuurkunde. Dus ik zou met het liefst willen verdiepen in die richtingen, en dan wat betreft natuurkunde het meest richting het heelal en de natuurkundige en scheikundige aspecten daarvan." Gassen, vorming van planeten, materialen van kometen. Moyra bevond zich duidelijk niet helemaal op stabiele grond hier, was nog aan het verwerken dat ze serieus leken te overwegen haar de beurs te geven. Maar wat ze hier opnoemde was een zwaar fulltime traject, dat al haar dagen en geheid ook de meeste van haar avonden zou gaan opslokken.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Irinlhb, Vilianauua en 20 gasten