We find our own way

[Ravief]

Met flirten en verleiden moest iedereen zich toch echt zelf redden. Iriza had wel andere dingen te doen, maar alleen als ze er echt niet uit kwamen of als een klant vervelend werd konden ze haar erbij redden. Eigenlijk vond ze het zelf wel fijn om Moyra in het restaurant te hebben. Ze werkte hard, zeurde niet en ze hadden samen genoeg lol om het werk ook leuk te houden. Al wist ze natuurlijk heus wel dat ze dit werk niet zou willen blijven doen.

Uiteraard herkende Peros haar nog. Ze had hem immers laten zitten en dat vond hij nog steeds niet zo leuk. Al was hij er ondertussen overheen en hoopte hij dat ze gewoon gelukkig was met zichzelf of met een ander. Hij kwam wel af en toe in De Argos voor een drankje of een hapje en had zelf net een baantje weten te krijgen. Wat natuurlijk ook wel kwam omdat hij zo menselijk was als een maar kon zijn.
Hij keek haar even verbaasd aan, want dit was niet echt de Moyra die hij zich herinnerde, maar er kwam direct een warme glimlach voor terug. "Moyra! Werk je nu hier? Ik vroeg me al af waar je was gebleven... Eehm.. ja, ik wilde een hapje eten en een biertje..." Hij nam haar even vriendelijk op en glimlachte nogmaals. "Dat is lang geleden zeg.. Hoe gaat het met je?"

[varden]

Moyra wist niet echt wat ze met de situatie moest. Ze had Peros na die ene date inderdaad laten weten niet geïnteresseerd te zijn in meer, en daarna had ze de jongen grotendeels genegeerd om te voorkomen dat hij het idee kreeg dat er misschien toch nog iets was. Bovendien was de Moyra die hij kende inderdaad anders. Die verborg haar schubben, probeerde haar menselijke uiterlijk zo veel mogelijk te benadrukken, en was op zijn minst ietwat schuchter te noemen. Juist in De Argos kwam die trotse houding meer naar boven, iets dat ook uit zelfverdediging was tegen mannen die begonnen te flirten. Moyra had niemand nodig, hoewel ze blij was met Iriza in de buurt. Ze glimlachte echter wat verlegen naar Peros. "Eh ja... Ik ben gestopt bij de boekwinkel. Baako had toch niet echt vertrouwen in een Palomer." In iemand met een slangenafkomst. "En het gaat redelijk. Hoe gaat het met jou?" Hij zag er... goed uit, maar tegelijk precies hetzelfde als de vorige keer dat ze elkaar zagen. Volledig menselijk, met zijn rustige uitstraling. Maar Moyra kon het niet helpen toch te zoeken naar iets dat aan zou geven bij welke clan hij zou kunnen horen, ook al wist ze dat Peros geen clan had waar hij lichamelijke kenmerken van kon dragen. En misschien was dat maar beter zo. De dag ervoor was er een man geweest van de Rattenclan, zijn staart joeg anderen angst aan maar Moyra had meteen moeten denken aan Nish' wilde bos haar met veren. Die deden sommige mensen ook kort schrikken, toen hij ze nog allemaal had gehad.

[Ravief]

"Ah.. zonde zeg." Hij glimlachte nog even. Het gaat redelijk? Peros nam haar nog eens op. Ze zag er niet uit alsof het maar redelijk ging. Ze hield zichzelf staande met een houding van trots en verborg zichzelf niet meer. Goed, hij was wat verbaasd om de schubben te zien, maar desalniettemin zag Moyra er goed uit. Misschien een beetje moe.
Het werd wat ongemakkelijk zo en hij keek even rond naar een tafeltje waar hij kon gaan zitten. "Het gaat wel goed, gewoon z'n gangetje weet je wel?" Vervolgens wees hij naar een tafeltje. "Mocht je vrij hebben even, kom er dan bij voor een drankje.. Ik zou graag horen wat je in de afgelopen tijd hebt gedaan." Maar het aanbod was vriendelijk en vooral vrijblijvend. Hij begreep het wel als het daar te druk voor was. Waarna hij haar nog even toeknikte, kort haar arm aanraakte na een korte aarzeling over of dat wel gepast was en daarna naar het tafeltje liep en zich maar eens over de kaart boog. Hij kon niet beslissen waar hij zin in had vanavond en zijn gedachten waren meer bij Moyra dan bij een keuze maken.

[varden]

Toch noteerde Moyra niet lang daarna zijn keuze, terwijl ze zijn biertje kwam brengen, en weer aan het werk ging. Iriza had gezegd dat ze altijd mocht zeggen dat ze niet mocht drinken onder werktijd, als ze iemand niet te bot wilde afwijzen, en daar ging ze dan ook voor bij Peros. Hij was een aardige jongen, en ze was er zeker van dat hij ooit iemand heel erg gelukkig zou maken, maar zij was niet diegene. Dus bediende ze andere tafels, en ging toen achter de bar en tap staan om daar te helpen. Af en toe maakte ze een praatje met een collega, en een enkele keer gleed haar blik toch even naar Peros.

[Ravief]

Af en toe gleed zijn blik ook naar haar. In de tussentijd had Peros haar niet uit zijn hoofd kunnen krijgen. Hoe kon hij ook? Zoals Nish had voorspeld was hij al tijden verliefd op haar. Dat hij niets meer van haar had gehoord in de tussentijd en ze hem, zo vermoedde hij, uit de weg was gegaan, dat stak. Hij wist alleen niet waarom, maar wist ook niet of hij daar ooit een antwoord op zou krijgen. Tenslotte kenden ze elkaar niet heel goed en was haar verbazing hem heus wel duidelijk geweest toen hij haar voor het eerst mee uit had gevraagd.
Dus hij betaalde netjes na zijn maaltijd en gaf een ruime tip. Nog even bleef hij bij de bar hangen en zocht Moyra's blik. "Hé... als je je ooit bedenkt over dat drankje.. laat je het me dan weten? Doe rustig aan, in de tussentijd." Waarna hij haar nog even toeglimlachte, maar toen de kroeg uit stapte. Hij had geen zin om nog een keer afgewezen te worden en dan dit keer publiekelijk.

[varden]

Moyra keek de jongen even na, twijfelend of ze achter hem aan moest gaan, twijfelend of ze wel iets moest zeggen. Ze wilde hem geen hoop geven die er niet was. Maar ze groette hem wel nog met een glimlach, en ging toen weer verder aan het werk. Hoe was ze hier nou weer in terecht gekomen?

Toen Peros een week later weer opdook besloot Moyra te doen wat ze vanaf het begin had moeten doen. Dit keer kwam ze wel bij hem zitten, dronken ze een drankje, en praatten ze wat. Tijdens dat moment vertelde hem eerlijk dat ze verliefd was op een ander, maar dat dat ingewikkeld lag op het moment. Het was het minste wat ze kon doen, hem eerlijk vertellen hoe het zat. Of tenminste, zo eerlijk mogelijk gezien hij niets hoefde te weten over de vloek, en over Nish' dood. Maar gezien Peros een semi-vaste klant was van De Argos wilde ze het niet vreemd laten zijn elke keer dat hij binnenkwam. Datzelfde gold voor Anná, die toen ze hoorde dat Moyra terug was en bij Iriza werkte binnen kwam stormen om verhaal te halen. En Moyra vertelde de delen die ze kon vertellen zonder in tranen uit te barsten. Want dat ze Nish bleef missen, was niet te missen. Vaak genoeg zat ze 's ochtends met rode ogen van het huilen aan sollicitaties te werken aan een tafeltje ergens, vaak genoeg keek ze op als er een jongen met lang zwart haar langsliep. Nooit was het Nish, dat kon immers ook niet.

Op zo'n avond, het was verrassend rustig in De Argos en Anná hing met Moyra aan de bar terwijl Iriza erachter stond. "Aah kom op Iriza, ga mee stappen," bedelde Anná wanhopig. Als Iriza meeging kregen ze Moyra vast ook wel mee!

[Ravief]

Het was fijn om bij te kletsen met haar. Het ongemakkelijke ging weg tussen hen en Peros probeerde niet meer met haar te flirten, maar meer om haar ook echt te leren kennen. Hij luisterde naar haar en vertelde ook over zichzelf, en vroeg niet door naar waarom het moeilijk lag. Hij had genoeg aan haar blik om te zien dat het echt te moeilijk was om het uit te leggen en nam genoegen met een begin van vriendschap want dat was alles wat hij zou krijgen momenteel.

Iriza aarzelde en keek naar Moyra. Maar tenslotte glimlachte ze en gaf toe. "Vooruit, maar dan wel met z'n drieën, als vanouds! Een meidenavondje uit. Mo, je hebt nog wel wat liggen toch, anders moeten we een stopje doen en Anná's kast plunderen." Ze lachte. Eigenlijk konden ze allemaal wel een ontspannen avondje gebruiken. Het was al tijden geleden dat ze als oude club waren opgetrokken en hoewel ze zo verschillend waren als wat, vulden ze elkaar goed aan en remden ze elkaar ook af waar het nodig was.

[varden]

Dat was iets dat Mo fijn vond, kon waarderen, en als ze hem nu zag in De Argos kwam ze altijd langs zijn tafel voor een praatje of (als het kon) een drankje. Het was gezellig en het sociale contact deed haar duidelijk goed. Want verder sprak ze alleen met collega's, en heel soms met iemand in de hoop voor een baan aangenomen te worden. Maar zoveel geluk had ze nog niet gehad, dus probeerde ze haar vrije uren in de bibliotheek te spenderen en zoveel mogelijk te leren. Ze wilde haar belofte aan Nish waarmaken, ook al was het moeilijk zonder hem erbij...

Moyra dacht even diep na en gaf zich met een zucht gewonnen. Ze keek Anná aan. "Hoe groot is de kans dat jij je inhoudt als ik vraag of ik in je kast mag kijken?" De vorige keren had Anná altijd outfits uitgekozen waar Moyra zich vreselijk ongemakkelijk in had gevoeld door de hoeveelheid blote huid die toonde. Maar dat was een Moyra van een leven geleden, zo leek het wel met hoe ze zich nu gedroeg.

[Ravief]

Dat was zeker een Moyra van een leven geleden, maar bij die Moyra was het een heerlijke uitdaging. Bij deze Moyra lag het wat anders. Anná schonk haar een typische Anná-blik, maar die verzachtte al snel. "Ik heb een leuk shirtje liggen wat je wel past, heb je nog die donkere broek waarbij het onduidelijk is of het blauw of zwart is?"
Ze vertrokken nadat Iriza nog een paar laatste dingen had geregeld en zowaar: Anná gedroeg zich redelijk. Al haalde ze Moyra wel over dat zij haar haar mocht doen en smeerde haar een klein beetje make-up op. Haar wilde krullen wist ze een klein beetje te temmen door een invlecht die overging in een staart en het shirtje wat ze voor haar vriendin was, was werkelijk leuk en niet heel bloot maar gewoon netjes.

Anná was in de wolken en had zelf een jurkje aan, die natuurlijk ietjes te kort was dan doorgaans zou kunnen. Maar ze had het heerlijk en betaalde de eerste drankjes voor haarzelf en haar vriendinnen en sleurde hen de dansvloer op om met z'n drieën gek te doen.

[varden]

Moyra had het zowaar naar haar zin, en liet zich de dansvloer opslepen en meeslepen in Anná's enthousiasme. Doordat ze met z'n drieën waren was Moyra wat beschermd tegen mannen die wilden flirten, hoewel Anná met haar jurkje genoeg aandacht trok voor hen alle drie. Maar ze wist te ontspannen, wist te genieten, haalde het tweede rondje, en toen nog één. Het ging goed tot...

Moyra verstijfde toen ze Gennat dacht te zien aan de bar. De laatste keer dat ze hem had gezien was een paar weken geleden, toen ze hem had toegeschreeuwd dat hij zijn beste vriend vermoordde door niet aan haar toe te geven en het vlot om te draaien. Moyra voelde zich misselijk worden, haar benen dreigden onder haar uit te zakken bij de herinnering aan hoe ze Nish naar beneden had zien klimmen, hoe ze zijn naam had geschreeuwd, hoe ze de meters aan haar had voelen trekken tot het elastiekje knapte. Nish... Ze kon het niet helpen dat haar ogen zich vulden met tranen, en ze gebaarde naar haar vriendinnen dat ze even naar de wc ging.