We find our own way

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 07 Jan 2020, 12:05

"Hij is nu beter," zei ze met een glimlach om haar lippen terwijl ze zacht in zijn hand kneep en dicht tegen hem aankroop. Het zand was nog warm maar als de zon onderging zou het snel genoeg afkoelen. "Hoe was het met mijn vader en familie?" Hij had er goed tussengepast, zo leek het. En ze had de traditionele toost ook wel door de muren heen gehoord, haar neven hadden niet bepaald zachte stemmen. Hoewel ze het gesprek tussen haar moeder en oudste nicht niet per se prettig had gevonden, was het haar echter wel opgevallen dat ze bij het horen van die woorden lichtelijk had moeten glimlachen. Het was fijn dat ze haar vriend accepteerden, ook al was hij zo anders dan hen en kwam hij uit een totaal andere wereld.

Moyra keek even naar hem op, haar blik liefdevol en tegelijk peilend terwijl ze wachtte op zijn antwoord. Hoe had hij het gevonden, in zo'n traditionele setting met haar familie en de mensen het dichstebij haar gezin? Het was nogal wat om mee te maken, dat wist ze ook wel.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 07 Jan 2020, 12:11

Warm sloeg hij een arm om haar heen en trok haar nog maar eens wat naar zich toe. Met een lichte glimlach dacht hij na over zijn avond en hoe dit het beste kon verwoorden allemaal. "Ze zijn.. verrassend luid." Een zacht lachje ontsnapte Nish en hij liet even zijn vingers door haar wilde krullen glijden. "Maar ook een stuk aardiger dan ik had gedacht. Niet zo streng en veroordelend als verwacht." Lichtjes haalde hij zijn schouders op. "Ik had verwacht dat ze me weg zouden sturen of extreem buiten zouden sluiten met hun gesprekken. Maar ze hadden oprechte interesse in mijn cultuur, maar wilden ook veel van hun gebruiken delen. Ik vond het.. interessant en mooi om mee te maken, hoewel de scheiding van man-vrouw van mij echt niet elke dag hoeft." Maar hij kon zich voorstellen dat het goed was om het af en toe te doen. Mannen onderling hadden het toch over andere dingen, of voelden zich soms vrijer om zich te uiten als er geen vrouwen bij waren. Net zo goed gold dat voor vrouwen, had hij het idee.
Warm nam Nish haar op. "Ze hadden het erover dat ze je altijd de kast op konden krijgen door over trouwen te beginnen. Hoe komt dat zo?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 07 Jan 2020, 12:34

Goh, die vraag had ze niet op tien kilometer afstand aan zien komen... Moyra nestelde zich eerst even comfortabel tegen hem aan voor ze ook maar overwoog om antwoord te geven.
"Het is niet het onderwerp trouwen op zich waardoor ze me zo op de kast jagen," begon ze maar even duidelijk. "Het is meer... Ze drammen er zo over. Dat deden ze met Indra ook en nou ja... dat eindigde bijzonder goed." Ze streek met een zucht door haar haar en keek toen naar hem op. "Ik hou van je Nish, en... en als de tijd daar is dan... dan sta ik zeker open voor trouwen of.. of wat dan ook." Zo lang waren ze nog niet samen. De helft van de tijd spendeerde zij in Grimmere. En dan hadden ze het nu ineens over dit! Ze vond het nogal vroeg ervoor, maar goed het onderwerp was nu aangesneden. "Ik wil het alleen op mijn eigen manier doen, on my terms, not on the ones from others." En daar vocht ze voor, zij het niet op de manier die altijd het handigst was want met heftig verzet kwam je vaak helemaal niet vooruit.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 07 Jan 2020, 12:46

Drammen was natuurlijk nooit goed, waar het ook over ging. Maar drammen bij trouwen, dat was iets wat Nish gewoonweg niet begreep. Hij knuffelde haar iets steviger toen ze Indra noemde. Man, was een dramaverhaal! En hij had niet het idee dat haar ouders echt begrepen wat dat met haar had gedaan, of haar überhaupt excuses hadden aangeboden. Niet dat zijn band met zijn ouders zo geweldig was...
Zijn hand omvatte haar kaak zodat ze niet bij hem weg kon kijken. "Ik houd ook van jou, Moyra en ik ben serieus met je. Dat is ook waarom ik het er met je over wil hebben. Niet om te drammen, maar om te zien hoe je nou echt er tegenover staat. Want ik ben niet van plan om ooit nog zonder je te moeten." Waarop Nish haar zacht kuste. "Als je niet wil trouwen, dan doen we dat niet, maar ik wil weten hoe je erin staat en niet een mep in mijn gezicht krijgen wanneer ik je vraag." Ze was al haast weggelopen van hun gesprek toen hij over samenwonen wat begonnen! Hij wilde simpelweg een gesprek, ook over dingen die ze moeilijk vond. Vaak genoeg had het een heel duidelijke reden waarom Moyra zo over dingen dacht, maar ja, hij kon nog steeds niet gedachtenlezen... "We zoeken onze eigen weg," stemde Nish in met het plan ook al had hij al min of meer aangegeven dat hij haar ooit ten huwelijk wilde en ging vragen!
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 07 Jan 2020, 13:11

Het zou zo makkelijk zijn als hij gedachten kon lezen... Maar schijnbaar zat dat niet ingeprogrammeerd bij vogelbeestjes. Jammer.
Ze glimlachte zacht naar hem en beantwoordde zijn kus teder. "Ik wil ooit trouwen," gaf ze zacht aan. "Maar op mijn manier, als ik er klaar voor ben, en absoluut niet in zo'n vreselijk traditioneel gewaad!" Dat laatste was iets waar ze heel, heel, heel erg duidelijk over was. "Mijn problemen met het concept van het huwelijk zijn niet met het huwelijk zelf. Het is met alle traditionele dingen erachter, dat men verwacht dat het op een bepaalde manier gaat. En ik wil best een paar traditionele dingen erin houden om te laten zien waar we," ja, dat hoorde hij goed, "we" "vandaan komen maar niet... niet zoals mijn ouders het elke keer opbrengen. Of zoals mijn nichten het hebben gedaan."

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 19 Jan 2020, 13:11

Hij lachte. "Nee? Ik denk dat je er geweldig uit zou zien." Maar Nish knipoogde naar haar en trok haar even op schoot om haar flink te kussen en zette Moyra daarna tussen zijn benen. Haar rug tegen zijn borst en zijn armen om haar heen en kriebelige zwarte krullen tegen zijn gezicht... veel beter dan dit werd het niet.
"Ik denk ondanks alles en hoe jij het ervaart, dat je ouders je gelukkig willen zien." Het was een zachte constatering, want hij had geen idee of dit een goed moment was om het te uiten. "Tradities kunnen mooi zijn, maar ik denk dat de generatie boven ons niet doorheeft hoezeer de wereld aan het veranderen is. Dat tradities ons daarin extreem kunnen remmen." Hij kuste haar kruin. "We zien wel wat we behouden aan mooie tradities wanneer het zover is, Mo. En omdat dat onze dag zal zijn, heeft de rest het maar te slikken."

Ondanks alles was het een goede tijd in Ramal. Nish bouwde een nog betere band op met Hidde en Carwyn. Het zwemmen en sandboarden was een heerlijke tijdsbesteding en 's avonds werden er verhalen verteld en leerde hij meer over hun cultuur. Daarentegen vertelde Nish ook veel over zijn eigen cultuur en hoe hij was opgegroeid.
Alleen het apart slapen was toch wel een dingetje. Hij sliep niet zo goed als thuis en keek dan ook erg uit naar zijn eigen bed, met Moyra in zijn armen. Of op z'n minst op armafstand in hun bed.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 19 Jan 2020, 19:06

Hadden ze het nou serieus over trouwen, en over "hun huwelijk"? Bij dat besef nam de paniek bij Moyra natuurlijk wel een beetje toe, maar tegelijk nam het de boel niet over. Ze leunde tegen Nish aan, ademde zijn geur in en ontspande voelbaar in zijn armen terwijl haar vingers tekeningetjes maakten op zijn huid. Deze vreemde vogel (letterlijk!)... Hoe hij zo haar hart in geslopen was, twee keer zelfs, was haar soms nog een raadsel, maar ze was zielsgelukkig dat hij er was. Dat hij weer terug was gekomen. Dat hij zo openstond voor haar familie, voor Ramal, voor alles, en voor haar.

Het alleen slapen trok Moyra ook slecht, en na een aantal nachten had ze er dan ook meer dan genoeg van. Midden in de nacht sloop ze stil als een schaduw door de gang, wist zijn deur open te krijgen met minimale geluiden, en het volgende moment moest hij er maar aan wennen dat hij het bed - bedoeld voor één persoon en een beetje extra - moest delen toen ze tegen hem aan kroop onder de dekens. Ze had wel een pyama aan, voor het geval dat ze niet eerder wakker wist te worden dan haar moeder. Die zou een hartaanval krijgen anders. Maar meteen verstopte ze haar gezicht in Nish' shirt, lag één van haar benen tussen de zijne en maakte ze het zich comfortabel, hem geheid lichtelijk wakker makend met haar actie. En voor het geval hij dat werd, had ze er ook iets over te zeggen. "Slaapt veel beter dit," bromde ze zacht, haar eigen stem ook dik van de slaap. Kennelijk was ze wakker geworden en had ze het maar niets gevonden om niet weer tegen hem aan te kunnen kruipen. Al was het maar omdat hij in bed warm was, en zij hield van warmte.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 26 Apr 2020, 20:52

Het sliep inderdaad veel lekkerder samen dan alleen. Het vergde wat sluipen, maar beiden waren ze beter uitgerust. Ze bleven nog een paar dagen hangen in Ramal, waarbij Nish heel wat meer cultuur meekreeg dan hij had verwacht. Blijkbaar hadden Moyra's ouders toch wel door dat hij serieus met hun dochter was. En gezien Moyra gelukkig leek te zijn, hadden ze het maar met deze vreemde snuiter te doen. Dat Nish open stond voor hun gebruiken, taal, cultuur en wat allemaal niet meer, was al meer dan ze hadden kunnen hopen. Niet iedereen had daar de interesse voor of het respect.

Ondanks dat het in Vexgarde kouder was, wat problematisch was voor Moyra's handen, waren ze beiden toch opgelucht om thuis te zijn. In de weken dat zijn ouders eruit waren getrokken, hadden ze de woning steeds meer omgebouwd en steeds meer eigen gemaakt. Er was een compleet gastenverblijf en ze hadden het balkon doorgetrokken waardoor je nu eigenlijk de hele dag buiten in de zon kon zitten.
Het werk wachtte hen helaas wel weer op en slokte hen ook op. Af en toe spraken ze af met zijn vrienden, maar vaker zaten ze samen te werken aan hun project. Nog even en de komeet zou langskomen en Nish had dan wel een systeem uitgedacht om naar het eiland te gaan, de weg terug was nog altijd even de vraag. Uiteindelijk schreef hij gewoon maar een bekende aan, met de vraag of hij hen kon ophalen van het eiland met zijn zeppelin wanneer het zover was. Het was makkelijker dan zelf weer wat uit te vinden, want die dingen moesten ook altijd uitgetest worden. Daar hadden ze nu gewoon geen tijd meer voor.

Af en toe was Nish verbaasd over hoe makkelijk het ging. Ze vervielen zo snel in een ritme wat voor hen beiden werkte, dat het op sommige dagen moeilijk te geloven was dat ze niet al jaren samen waren. Het vertelde hem bovenal dat het goed zat met deze relatie. Hij had de ware gevonden in Moyra. Bij die gedachten, begonnen er direct allemaal andere radartjes te draaien. Misschien moest hij binnenkort maar eens Anann opzoeken... en een smid.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 26 Apr 2020, 20:59

Zij was minder dan hij bezig met dat Nish wel eens de ware kon zijn, naast hun eigen project had Moyra meer dan genoeg werk vaan de universiteit te doen en keer op keer kwam ze in aanraking (of eerder botsing) met docenten die haar liever zagen vertrekken. Dat ze haar haar vaker opgestoken droeg en haar schubben zo niet meer angstvallig verborg was sommigen een doorn in het oog. Dat ze openlijk weigerde zich minderwaardig te voelen naar meer menselijke studenten of docenten nog veel meer. In Vexgarde had ze twee dagen in de week het baantje bij de school teruggekregen, iets waarvoor ze het bestuur haast op haar knieën had bedankt, en als ze in Grimerre verbleef hielp ze met de avonddienst in de Argos. Maar ook daar was ze niet altijd veilig voor blikken.

Moyra was tafels aan het schoonmaken toen ze het idee had dat er naar haar werd gekeken. Toen ze zich omdraaide zag ze Petros zitten, naar wie ze vrolijk zwaaide. Een zwaai die midden in de beweging verstarde toen ze de blikken van zijn vrienden zag. Hoewel de jongeman met wie ze op een paar dates was geweest altijd aardig was gebleven, en haar nooit anders had behandeld, had ze moeten verwachten dat niet al zijn vrienden zoals hij waren. Met een peilende blik nam ze hen met haar gifgroene ogen op, waarna ze zich omdraaide om een volgend dienblad drankjes bij de bar te halen en rond te brengen. Even kruiste haar blik die van Iriza. Normaal waren de doordeweekse avonden in de Argos rustig en gemakkelijk, maar soms kon het ook dan wel eens vervelend worden met dronken klanten.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 26 Apr 2020, 21:20

Het hielp niet dat er ook steeds meer politieke rellen begonnen te woeden in de stad. Grimmere was een grote mengelmoes van rassen en stond erom bekend dat iedereen welkom was. Het werd steeds duidelijker dat dat helemaal niet het geval was en de bewoners begonnen daarover te morren. Waardoor Grimmere steeds meer in tweeën werd gedeeld: het 'pure' kamp en het kamp waarbij er gezegd werd dat de eerlijke behandeling die beloofd werd, ook echt moest plaatsvinden. Tot nu toe was de universiteit erbuiten gebleven, maar de studenten zouden snel genoeg voor een keuze gesteld worden.

Iriza haalde haar schouders op. Soms had je van die dagen dat het tegenzat. Gelukkig had ze een ander beleid dan de vorige eigenaar en dat was dat er niemand alleen werkte. Je was altijd minstens met z'n drieën, ook als de keuken al gesloten was. Ze had één keertje gedonder meegemaakt en dat was ook direct de laatste keer geweest. Dan betaalde ze maar extra voor iemand die eigenlijk niet nodig was.
Maar ze had het gezien en hield het in de gaten. Zulke klanten schotelde ze liever niet teveel drank voor.

Petros grijnsde naar haar en gaf haar een knikje voor hij weer in gesprek raakte met zijn vrienden. Soort trekt soort aan, werd weleens gezegd en dat gold dan ook voor hem. Zijn vrienden waren allemaal zoveel mogelijk mens en begrepen dan ook helemaal niet wat hij met Moyra moest. Hoezo kende hij haar überhaupt!
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Svetlqcj en 3 gasten