Uit Ramal iets voor haar meenemen? Ze knikte licht en wees naar haar schubben. "Mocht je er ooit een verliezen, of gaan vervellen, mag je dat voor mij bewaren." Vervelden ze eigenlijk wel? Anann wist het niet eens en glimlachte nog eens naar het meisje met haar boeken en wachtte tot ze naar buiten ging. Oef... die twee zouden nog een moeilijke weg moeten belopen. Ze schudde haar hoofd bij de stommiteit van Rheyon en Iria, maar misschien was er meer aan dit meisje dan gedacht. Wat ze kon merken van de toekomst was dat hun levens verstrengeld waren, maar voor hoe lang, dat was onmogelijk te zeggen.
Nish was inderdaad zijn rustige, ietwat afstandelijke zelf weer toen Moyra naar buiten kwam. Hij stond in een vloeiende beweging op, maar bood niet aan om haar boeken te dragen. "Kijk aan, Anann had inderdaad wat leesvoer." Ze liepen op een rustig tempo terug en hoewel hij nieuwsgierig was naar waar ze het allemaal over hadden gehad, hield hij zijn mond. Pas toen ze bij de ladder kwamen om naar zijn woning te gaan, nam hij de boeken over en beklom het ding zonder moeite, af en toe omkijkend of Moyra hem bij kon houden en of het ging. Aan haar bewegingen te zien was ze al behoorlijk beurs aan het worden.
Binnen sloeg hij echter weer af naar zijn eigen vertrekken, niet naar de andere kant. "Als je wilt kun je in bad terwijl ik kook. Het zal je spieren goed doen. Zijn er dingen die je niet eet?"
We find our own way
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Ze vervelde niet, moest ook haar best doen om het niet als belediging te zien dat Anann dacht dat ze dat wel deed. Maar ze raakte er af en toe wel een paar kwijt als die werden vervangen voor nieuwe schubben. Dus knikte ze. "Ik zal ze bewaren." Hoewel ze niet kon bedenken wat de vrouw met oude schubben zou willen. De dingen werden keihard als ze afvallen, en door de puntjes die de hare hadden liepen Anná en Iriza nog wel eens te vloeken als ze in huis zonder opletten op zo'n ding gingen staan.
Het aanbod nam ze dankbaar aan, en niet veel later liet ze zich met een zucht in het warme water zakken. De eerste donkere plekken waren al aan het ontstaan op haar huid. Ze hoopte maar dat Anann's olie werkte, want zoals het er nu uitzag was ze straks werkelijk een interessant kleurenpalet aan het worden. Door die paarse en blauwe vlekken was zelfs de kleine tatoeage op haar kuit amper meer te zien, hoewel Moyra zelfs zonder nadenken precies zou weten waar hij zat. Haar ouders wisten er niets van, wat misschien maar beter was. Ze had ongeveer haar gehele eerste salaris (min de huur) eraan uitgegeven, als een soort cadeau aan zichzelf dat ze echt naar Grimmere was verhuisd.
Het duurde lang voordat Moyra zich weer liet zien. gekleed in nog altijd dezelfde kleren, maar dit keer met haar haar in een staart verscheen ze weer in de woonkamer. Ze zag geen sporen van anderen, hoewel ze Nish in de keuken bezig hoorde. Ze besloot hem niet op te zoeken, maar ging met een boek op het balkon zitten om nog even te genieten van de zon voordat hij onder zou zijn. Het was even zoeken naar een lekkere houding in de stoel die ze had gekaapt, de puntjes van haar schubben bleven een paar keer aan de stof van het meubelstuk haken maar uiteindelijk lukte het en dook ze weg in één van de boeken van Anann. Waar ze die ochtend nog zo daas was geweest, en die middag een gedeelte stijf en argwanend, lukte het nu een beetje te ontspannen. Had ze haar huisgenoten moeten bellen, dat ze in orde was en dinsdag weer langskwam? Niet dat ze na dat telefoontje naar haar baas nog veel geld over had gehad, en hoe had ze ze bovendien moeten bereiken? Nee, ze zou wel gewoon accepteren dat ze dinsdag een boze Anná en een irritant nieuwsgierige Iriza over zich heen zou krijgen.
Moyra was zo diep verzonken in haar boek, dat over het begin van het heelal ging dat ze nauwelijks doorhad hoeveel tijd er verstreek. Ze keek pas op toen ze een geluid hoorde en verstijfde in de beweging van haar hoofd omhoog brengen. Moyra's ogen werden groot, haar mond zakte iets open. Ze herkende Iria in één seconde, en niet per se als de moeder van Nish. Dit was de vrouw die haar een drankje had aangeboden in de club in Grimmere! Die ze had afgeslagen, waarna ze niet veel later iemand tegen haar aan had voelen botsen, en het volgende moment werd ze hier wakker.
Sprakeloos, verstijfd haast staarde Moyra naar de vrouw, die jonger was dan ze zich had ingedacht bij het idee van Nish ouders. Misschien omdat haar ouders ouder waren geweest toen Moyra geboren was, of omdat ze iemand die wanhopig was dat haar zoon iemand zou vinden ouder had ingeschat. Alsof de tijd begon te dringen of zo. Niet dat Moyra wist hoe oud Nish was, besefte ze zich ineens. Wat ze niet had verwacht was dat ze de vrouw die haar ontvoerd had al een keer in de ogen had gekeken! De schok zorgde er in ieder geval voor dat Moyra niet direct ontplofte en voor Iria's keel ging...
Het aanbod nam ze dankbaar aan, en niet veel later liet ze zich met een zucht in het warme water zakken. De eerste donkere plekken waren al aan het ontstaan op haar huid. Ze hoopte maar dat Anann's olie werkte, want zoals het er nu uitzag was ze straks werkelijk een interessant kleurenpalet aan het worden. Door die paarse en blauwe vlekken was zelfs de kleine tatoeage op haar kuit amper meer te zien, hoewel Moyra zelfs zonder nadenken precies zou weten waar hij zat. Haar ouders wisten er niets van, wat misschien maar beter was. Ze had ongeveer haar gehele eerste salaris (min de huur) eraan uitgegeven, als een soort cadeau aan zichzelf dat ze echt naar Grimmere was verhuisd.
Het duurde lang voordat Moyra zich weer liet zien. gekleed in nog altijd dezelfde kleren, maar dit keer met haar haar in een staart verscheen ze weer in de woonkamer. Ze zag geen sporen van anderen, hoewel ze Nish in de keuken bezig hoorde. Ze besloot hem niet op te zoeken, maar ging met een boek op het balkon zitten om nog even te genieten van de zon voordat hij onder zou zijn. Het was even zoeken naar een lekkere houding in de stoel die ze had gekaapt, de puntjes van haar schubben bleven een paar keer aan de stof van het meubelstuk haken maar uiteindelijk lukte het en dook ze weg in één van de boeken van Anann. Waar ze die ochtend nog zo daas was geweest, en die middag een gedeelte stijf en argwanend, lukte het nu een beetje te ontspannen. Had ze haar huisgenoten moeten bellen, dat ze in orde was en dinsdag weer langskwam? Niet dat ze na dat telefoontje naar haar baas nog veel geld over had gehad, en hoe had ze ze bovendien moeten bereiken? Nee, ze zou wel gewoon accepteren dat ze dinsdag een boze Anná en een irritant nieuwsgierige Iriza over zich heen zou krijgen.
Moyra was zo diep verzonken in haar boek, dat over het begin van het heelal ging dat ze nauwelijks doorhad hoeveel tijd er verstreek. Ze keek pas op toen ze een geluid hoorde en verstijfde in de beweging van haar hoofd omhoog brengen. Moyra's ogen werden groot, haar mond zakte iets open. Ze herkende Iria in één seconde, en niet per se als de moeder van Nish. Dit was de vrouw die haar een drankje had aangeboden in de club in Grimmere! Die ze had afgeslagen, waarna ze niet veel later iemand tegen haar aan had voelen botsen, en het volgende moment werd ze hier wakker.
Sprakeloos, verstijfd haast staarde Moyra naar de vrouw, die jonger was dan ze zich had ingedacht bij het idee van Nish ouders. Misschien omdat haar ouders ouder waren geweest toen Moyra geboren was, of omdat ze iemand die wanhopig was dat haar zoon iemand zou vinden ouder had ingeschat. Alsof de tijd begon te dringen of zo. Niet dat Moyra wist hoe oud Nish was, besefte ze zich ineens. Wat ze niet had verwacht was dat ze de vrouw die haar ontvoerd had al een keer in de ogen had gekeken! De schok zorgde er in ieder geval voor dat Moyra niet direct ontplofte en voor Iria's keel ging...
Re: We find our own way
Terwijl Moyra ging badderen, ging Nish in de keuken aan de slag. Hij besloot voor een gerecht te gaan wat overal wel te eten was en wat zou smaken. Gekruide kip met een frisse salade, vers afgebakken broodjes en een mengsel voor erop van verse kruiden. Hij had buiten gezeten toen de dames hadden gekletst en de rust had hem goed gedaan. Hij wist dat er vroeg of laat een moment zou komen waarop hij haar moest vertellen over Catha en hoe dat allemaal was gegaan, maar was ook wel opgelucht dat dat nog even zou duren. Tot nu toe leek het erop dat ze elkaar de ruime konden geven die ze nodig hadden, maar leerden ze elkaar kennen op de juiste manier. Al was Nish er niet van overtuigd dat hij een toekomst had met deze vrouw. Hij was nog altijd van mening dat ze wel iets zouden vinden waardoor ze de 'vloek' konden opheffen en ze beiden hun eigen weg zouden gaan.
Aan de bewegingen van de vloer merkte hij dat Moyra uit bad was en naar het balkon ging. Waarschijnlijk met zo'n boek van Anann en hopelijk zou ze zich daarmee vermaken, want hij moest na het eten toch echt hard aan de bak.
Iria droeg een jurk die haar vormen liet uitkomen en inderdaad zag ze er nog zeer goed uit voor haar leeftijd. Dit was ook wel iets waar ze trots op was. Haar sterke armen vertoonden zich echter in een wat vreemde hoek, alsof ze ze niet helemaal kon strekken of kon ontspannen. De vrouw nam haar op en schonk haar een glimlachje. "Ja, je bent zo mooi als ik me kan herinneren. Hoe vind je het hier in Vexgarde? En wat denk je van Nish?" Ze was zich totaal niet bewust van de hatelijke gevoelens van Moyra en was ook niet bewust van het feit dat haar woorden niet zo goed getimed waren en ronduit onbeschoft. Iria was haast kinderlijk naïef in haar voorkomen, want bij de laatste vraag gingen haar ogen ondeugend schitteren alsof ze beste vriendinnen waren en ze het hadden over hoe goed de nacht was geweest met hun respectievelijke lovers.
Aan de bewegingen van de vloer merkte hij dat Moyra uit bad was en naar het balkon ging. Waarschijnlijk met zo'n boek van Anann en hopelijk zou ze zich daarmee vermaken, want hij moest na het eten toch echt hard aan de bak.
Iria droeg een jurk die haar vormen liet uitkomen en inderdaad zag ze er nog zeer goed uit voor haar leeftijd. Dit was ook wel iets waar ze trots op was. Haar sterke armen vertoonden zich echter in een wat vreemde hoek, alsof ze ze niet helemaal kon strekken of kon ontspannen. De vrouw nam haar op en schonk haar een glimlachje. "Ja, je bent zo mooi als ik me kan herinneren. Hoe vind je het hier in Vexgarde? En wat denk je van Nish?" Ze was zich totaal niet bewust van de hatelijke gevoelens van Moyra en was ook niet bewust van het feit dat haar woorden niet zo goed getimed waren en ronduit onbeschoft. Iria was haast kinderlijk naïef in haar voorkomen, want bij de laatste vraag gingen haar ogen ondeugend schitteren alsof ze beste vriendinnen waren en ze het hadden over hoe goed de nacht was geweest met hun respectievelijke lovers.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Meteen vernauwden Moyra's ogen, langzaam legde ze het boek weg terwijl ze overeind kwam. "Jij..." wist ze nog net op rustige toon uit haar keel te wringen, voordat de woede op begon te borrelen. "Hoe haal je het in je hoofd om gewoon maar iemand uit een kroeg op te pikken, nee, te ontvoeren?!" Moyra's ogen spogen vuur en ze vloog Iria nog net niet aan. Het kostte de jonge vrouw alle mogelijke zelfbeheersing om op haar plek te blijven staan. "Wat dacht je wel niet toen je me zag?! Dat ik niets anders te doen had of zo?!" Wat, wat had Iria werkelijk waar gedacht toen ze op haar af was gestapt? Wat had haar bezield? Als Moyra uitgehuwelijkt wilde worden was ze wel thuis gebleven, haar ouders zouden intens gelukkig zijn als ze dat mochten regelen voor hun dochter om er zeker van te zijn dat die met een zo menselijk mogelijk persoon te trouwen.Op geen van Iria's vragen ging ze in, en net zo min op het compliment over Moyra's uiterlijk. Sterker nog, dat maakte het allemaal misschien nog wel erger want het kwam over alsof ze alleen was 'uitgekozen' als onderdeel van een soort vleeskeuring, iets dat Moyra's trots stak.
Met een uitdagende, woeste blik bleef ze naar Iria kijken, alsof ze de vrouw bang wilde maken, wilde overrompelen, op zijn minst haar horen zeggen dat het een stomme beslissing was geweest en dat het haar speet. Maar ergens had Moyra al door dat dat niet iets zou zijn wat ze waarschijnlijk te horen zou krijgen. De ondeugende schittering in Iria's ogen wist haar echter uit balans te brengen. Dat ze hier in Vexgarde makkelijker omgingen met seks was Moyra al duidelijk, maar dat wilde niet zeggen dat zij er makkelijk over praatte of zelfs maar over nadacht. Sterker nog, ze was nog maagd, hoewel dat een verhaal was dat zelfs haar ouders niet in alle volledigheid kenden en dat ook niet hoefden te kennen. Toch had Moyra nooit gedacht dat ze dat zou blijven tot ze zou trouwen, dat wilde ze ook niet per se, maar als het aan Iria lag was dat duidelijk (onbewust, maar toch) het geval geworden. Ook al ging ook Moyra er wel vanuit dat ze een manier zouden vinden om onder dit alles uit te komen. Ze zag zichzelf niet haar leven delen met Nish, kon zich dat niet voorstellen ook al lag dat niet per se aan hem.
Met een uitdagende, woeste blik bleef ze naar Iria kijken, alsof ze de vrouw bang wilde maken, wilde overrompelen, op zijn minst haar horen zeggen dat het een stomme beslissing was geweest en dat het haar speet. Maar ergens had Moyra al door dat dat niet iets zou zijn wat ze waarschijnlijk te horen zou krijgen. De ondeugende schittering in Iria's ogen wist haar echter uit balans te brengen. Dat ze hier in Vexgarde makkelijker omgingen met seks was Moyra al duidelijk, maar dat wilde niet zeggen dat zij er makkelijk over praatte of zelfs maar over nadacht. Sterker nog, ze was nog maagd, hoewel dat een verhaal was dat zelfs haar ouders niet in alle volledigheid kenden en dat ook niet hoefden te kennen. Toch had Moyra nooit gedacht dat ze dat zou blijven tot ze zou trouwen, dat wilde ze ook niet per se, maar als het aan Iria lag was dat duidelijk (onbewust, maar toch) het geval geworden. Ook al ging ook Moyra er wel vanuit dat ze een manier zouden vinden om onder dit alles uit te komen. Ze zag zichzelf niet haar leven delen met Nish, kon zich dat niet voorstellen ook al lag dat niet per se aan hem.
Re: We find our own way
Geschokt zette de vrouw een stap naar achteren. Deze reactie had ze niet verwacht en wat bedremmeld staarde ze naar Moyra. "Maar je leek zo perfect voor Nish.." waarom was ze niet blij? Waarom reageerde ze zo? Okay ze had haar een hele poos bekeken voordat ze haar had uitgekozen (en daar verder niet bij stil gestaan) maar dat was toch niet erg? Bedenkelijk keek ze weg. Was ze oprecht niet blij met Nish? Wat was er mis met haar zoon?
Als geroepen kwam Nish eraan. Hij had willen zeggen dat het eten klaar was maar zag toen de twee vrouwen tegenover elkaar staan. En merkte ook heel goed de boosheid op van Moyra. "Iria, wij eten niet mee. Kom op, geef Moyra wat ruimte en laat ons maar met rust. Je hebt meer dan genoeg gedaan in mijn leven." Hoewel zijn woorden hard waren, leidde hij haar met zachte hand weg en wist een lach nog net in te slikken toen zijn moeder hem vroeg naar Moyra en hun dag samen. Hadden ze al... Hij gaf haar geen antwoord en leverde haar af en blikte naar zijn vader. "Blijf uit mijn vertrekken."
Al mompelend kwam hij terug naar Moyra en gaf haar met een zucht een bord. Hij was het zeker wel met haar eens dat zijn ouders lang niet spoorden, maar toch waren dat dingen die je niet wilde horen van een wildvreemde. Dus probeerde hij er maar een grapje van te maken, al was het daar misschien nog veel te vroeg voor. "Je begrijpt waarom ik geen mensen mee naar huis neem.." Nish plofte met zijn eigen eten op de andere vrije stoel en plantte lui zijn voeten op het bijzettafeltje. "Ze zullen ons niet meer lastig vallen," voegde hij nog toe, al was het daar eigenlijk te laat voor. Wát had zijn moeder eigenlijk gedacht toen ze Moyra had gekozen.
Als geroepen kwam Nish eraan. Hij had willen zeggen dat het eten klaar was maar zag toen de twee vrouwen tegenover elkaar staan. En merkte ook heel goed de boosheid op van Moyra. "Iria, wij eten niet mee. Kom op, geef Moyra wat ruimte en laat ons maar met rust. Je hebt meer dan genoeg gedaan in mijn leven." Hoewel zijn woorden hard waren, leidde hij haar met zachte hand weg en wist een lach nog net in te slikken toen zijn moeder hem vroeg naar Moyra en hun dag samen. Hadden ze al... Hij gaf haar geen antwoord en leverde haar af en blikte naar zijn vader. "Blijf uit mijn vertrekken."
Al mompelend kwam hij terug naar Moyra en gaf haar met een zucht een bord. Hij was het zeker wel met haar eens dat zijn ouders lang niet spoorden, maar toch waren dat dingen die je niet wilde horen van een wildvreemde. Dus probeerde hij er maar een grapje van te maken, al was het daar misschien nog veel te vroeg voor. "Je begrijpt waarom ik geen mensen mee naar huis neem.." Nish plofte met zijn eigen eten op de andere vrije stoel en plantte lui zijn voeten op het bijzettafeltje. "Ze zullen ons niet meer lastig vallen," voegde hij nog toe, al was het daar eigenlijk te laat voor. Wát had zijn moeder eigenlijk gedacht toen ze Moyra had gekozen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Het kon Moyra geen zak schelen dat Iria schrok van haar uitbarsting, ze had nog wel meer waar dat vandaan was gekomen! Maar voordat ze dat ook naar de vrouw haar hoofd kon gooien, was Nish er om de boel te sussen en zijn moeder weg te leiden. Grommend keek ze de twee na, bijna kwaad dat haar de kans ontnomen werd om het stel eens flink de waarheid te spreken. Het was dan ook maar beter dat ze niet wist wat Iria zich in haar hoofd had afgevraagd, want dan was ze helemaal ontploft.
Brommend was ze gaan zitten en prikte wat in het eten, dat heerlijk rook. Pas na een paar happen was ze afgekoeld genoeg om te antwoordden zonder Nish van alles over zijn ouders naar zijn hoofd te smijten, of dat ze gemene dingen zou gaan zeggen. Het was niet zijn schuld wat er was gebeurd, dus hij verdiende dat niet. "Hoe komt het dat jullie hier zo makkelijk doen over seks?" Ze had Iria's laatste vraag aan Nish heel vaag nog gehoord en het had haar bijna achterover doen slaan van verbaasdheid. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was om met een wildvreemde in bed te duiken! Bovendien wilde ze het liever even niet hebben over de situatie waarin ze zaten, wat een onderwerp was dat makkelijk aan bod kwam als ze hier waren en zeker met zijn ouders in de buurt. Dus dan vroeg ze maar dingen over Vexgarde en hoe men hier met dingen omging die zij als heel anders aan had geleerd. Ze moest toch iets...
Brommend was ze gaan zitten en prikte wat in het eten, dat heerlijk rook. Pas na een paar happen was ze afgekoeld genoeg om te antwoordden zonder Nish van alles over zijn ouders naar zijn hoofd te smijten, of dat ze gemene dingen zou gaan zeggen. Het was niet zijn schuld wat er was gebeurd, dus hij verdiende dat niet. "Hoe komt het dat jullie hier zo makkelijk doen over seks?" Ze had Iria's laatste vraag aan Nish heel vaag nog gehoord en het had haar bijna achterover doen slaan van verbaasdheid. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was om met een wildvreemde in bed te duiken! Bovendien wilde ze het liever even niet hebben over de situatie waarin ze zaten, wat een onderwerp was dat makkelijk aan bod kwam als ze hier waren en zeker met zijn ouders in de buurt. Dus dan vroeg ze maar dingen over Vexgarde en hoe men hier met dingen omging die zij als heel anders aan had geleerd. Ze moest toch iets...
Re: We find our own way
Nish stikte bijna in zijn stukje kip. Al hoestend greep hij naar het water en had even nodig voor hij weer op adem was. "Je wilt het serieus over seks hebben?" Er was ongeloof in zijn stem te horen en hij keek haar verbaasd aan maar herpakte zich snel. "Ik weet niet hoe het begonnen is. Iemand kwam ooit met het idee op de proppen dat het onmogelijk was om je behoeften vervuld te krijgen door één persoon. Later is dat uitgebreid naar hoe we nu leven. Zodra iemand zich bindt aan een ander, krijgen ze de zegening om vruchtbaar te zijn en dus kunnen ze alleen kinderen krijgen met wie ze samenleven." Nish trok een gezicht. "Maar omdat ze dus geloven dat het goed is om meerdere seksuele partners te hebben, gaan man en vrouw in overleg en hebben ze vaste partners waarmee ze slapen." Hij fronste en nu was hij degene die met zijn vork door de salade ging. "Het was verwarrend als kind om zo op te groeien.. We hebben de gewoonte als Fiach' om de eerste maaltijd te nuttigen met iedereen die in huis is. Wat betekende dat je bekende mensen zag, ouders van je vriendjes bijvoorbeeld, aan het ontbijt."
Hij keek op en keek Moyra recht aan. "Voor de helderheid: ik deel hun opvattingen op dat gebied absoluut niet. Maar ik vind dat de juiste tussenweg nog niet is gevonden. Het is niet iets om krampachtig over te doen, maar om het zo vrij te laten zoals hier, waarbij iedereen weet met wie je slaapt.. nee, dank je wel." Hij had een grote hekel aan het ontbijt en was van mening dat seks speciaal hoorde te zijn, en niet alleen maar voor je lusten. Iets wat hij eigenlijk nooit hardop deelde, want dan zou iedereen hem voor watje uitmaken.
Hij keek op en keek Moyra recht aan. "Voor de helderheid: ik deel hun opvattingen op dat gebied absoluut niet. Maar ik vind dat de juiste tussenweg nog niet is gevonden. Het is niet iets om krampachtig over te doen, maar om het zo vrij te laten zoals hier, waarbij iedereen weet met wie je slaapt.. nee, dank je wel." Hij had een grote hekel aan het ontbijt en was van mening dat seks speciaal hoorde te zijn, en niet alleen maar voor je lusten. Iets wat hij eigenlijk nooit hardop deelde, want dan zou iedereen hem voor watje uitmaken.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
Moyra's ogen vernauwden kort bij zijn eerste vraag. Het deed klinken alsof ze een soort stijf tutje was, een benaming die ze toch als weinig flatteus zag. Maar toen hij vertelde werden haar ogen wel aanzienlijk groter, en ze wist met zeer veel zelfbeheersing te voorkomen dat ze wel degelijk rood werd. Ondertussen probeerde ze zo rustig mogelijk door te eten. "Ik was vooral nieuwsgierig, er gaan heel wat geruchten over jullie bij Ryuu." En die bevestigde hij nu wel gedeeltelijk. Moyra had die geruchten meestal weggewuifd als belachelijk en vast onwaar, dat dat nu echter werd bevestigd was een beetje schokkend voor haar. Toen fronste ze haar wenkbrauwen en keek ze argwanend op. "Wacht... Iedereen praat hier open over met wie ze het bed delen...? En mochten Nish' ouders, of hijzelf een leuke avond hebben gepland, dan zouden die morgen allemaal aan het ontbijt zitten? Waar zij ook werd verwacht, zo had ze wel opgepikt? Het idee deed Moyra toch een beetje ineen krimpen. Zijn moeder dacht immers nu al ongeveer dat ze het bed ingedoken waren samen, en Nish had eerder al duidelijk gemaakt dat de meesten in zijn clan vonden dat hij 'weer eens moest scoren'. Ze had het idee dat ze de hap die ze net had genomen weer langzaam naar boven voelde komen.
Door haar strenge opvoeding, was het een bron van vermaak voor Anná en Iriza hoe ongemakkelijk Moyra rond het onderwerp van seks kon zijn. De jonge vrouw vermeed het meestal, dat ze het nu aansneed was puur en alleen omdat ze wilde weten waar ze hier aan toe was. Vooral omdat de eerste ontmoeting tussen Iria en haar alles behalve soepeltjes was verlopen, om het zo maar te stellen. Moyra wendde dan ook weer haar gezicht naar haar eten en prikte nu aanzienlijk lustelozer in het eten, dat haar eerder nog zeer goed had gesmaakt.
Door haar strenge opvoeding, was het een bron van vermaak voor Anná en Iriza hoe ongemakkelijk Moyra rond het onderwerp van seks kon zijn. De jonge vrouw vermeed het meestal, dat ze het nu aansneed was puur en alleen omdat ze wilde weten waar ze hier aan toe was. Vooral omdat de eerste ontmoeting tussen Iria en haar alles behalve soepeltjes was verlopen, om het zo maar te stellen. Moyra wendde dan ook weer haar gezicht naar haar eten en prikte nu aanzienlijk lustelozer in het eten, dat haar eerder nog zeer goed had gesmaakt.
Re: We find our own way
"Ik bedoel meer dat we elkaar niet kennen en dat het voor iedereen buiten Vexgarde het vreemd is om hierover te praten." Hij grijnsde nu, maar ook Nish voelde zich niet heel lekker bij het onderwerp. Hij kon haar bijna horen denken. "Oh ja? Wat voor roddels?" Daar was hij dan wel weer nieuwsgierig naar. Maar hij wilde eerst wat rechtzetten, voordat het echt een gek gesprek werd. "Oké, ik heb geen idee wat je nu van me denkt, maar ik duik niet met jan en alleman het bed in."
Haar ongemakkelijkheid met het onderwerp deed hem denken dat ze misschien wel maagd was. In elk geval verbaasde het hem niets als ze ontzettend beschermend was opgevoed en misschien wel helemaal geen seksuele voorlichting had gehad. Ergens was dat grappig, maar tegelijk was dat zo'n ontzettend vreemd idee dat hij er totaal niet bij kon dat ze zo... onbezoedeld was.
"Mijn ouders slapen amper met elkaar en hebben bijna elke avond wel iemand, of meerdere personen, over. Dus er wordt niet heel open over gepraat, maar eigenlijk weet iedereen wie het met wie doet. En nee... we gaan hen niet vergezellen met het ontbijt. Het is al erg genoeg dat ik dat moet doorstaan, ik vind jou een heel goed excuus om dat een paar dagen niet mee te maken, als je het niet erg vindt."
Haar ongemakkelijkheid met het onderwerp deed hem denken dat ze misschien wel maagd was. In elk geval verbaasde het hem niets als ze ontzettend beschermend was opgevoed en misschien wel helemaal geen seksuele voorlichting had gehad. Ergens was dat grappig, maar tegelijk was dat zo'n ontzettend vreemd idee dat hij er totaal niet bij kon dat ze zo... onbezoedeld was.
"Mijn ouders slapen amper met elkaar en hebben bijna elke avond wel iemand, of meerdere personen, over. Dus er wordt niet heel open over gepraat, maar eigenlijk weet iedereen wie het met wie doet. En nee... we gaan hen niet vergezellen met het ontbijt. Het is al erg genoeg dat ik dat moet doorstaan, ik vind jou een heel goed excuus om dat een paar dagen niet mee te maken, als je het niet erg vindt."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: We find our own way
"Jullie staan een beetje bekend als een soort poel des verderf op dat gebied. Meerdere partners, tegelijk desnoods, relaties met hetzelfde geslacht, en nog veel meer. Ik dacht altijd dat het een beetje overdreven was." Maar kennelijk niet. Het idee dat zijn ouders moeiteloos met meerdere partners tegelijk het bed indoken, vond Moyra bijna onvoorstelbaar. En als ze Nish' gedachten kon lezen zou ze dieprood zijn gekleurd. Ja, ze was maagd, en de seksuele voorlichting die ze had gehad was zeer minimaal geweest. Ze wist bij wijze van spreken nog net hoe ze zwanger werd, en hoe ze dat kon voorkomen, maar daar was het wel ongeveer bij gebleven. Het was niet iets waar haar ouders graag over spraken, en de school werd gerund door hoogbejaarde ex-priesters die waarschijnlijk net zo min verstand van seks hadden als zijzelf. Het was een beetje middeleeuws, als je er zo over nadacht en dat was ook zeker Moyra's stelling erin. Toch had ze, ondanks de uren in de bibliotheek en de boekwinkel, nooit de tijd genomen om er zelf een boekje over te openen. Dat waren immers ook niet echt de plekken om dat te doen.
"Een excuus zijn klikt als een taak waar ik goed in zou kunnen zijn," grapte ze dan maar voorzichtig, om even op wat anders over te stappen. "Ik.. ik heb het idee dat... dat je niet zo'n makkelijke relatie hebt met je ouders?" Zo hadden Nish' woorden tegen zijn moeder immers geklonken, en toen hij eerder over hen had gesproken tegen Anann. Nu droeg Moyar het stel ook niet bepaald een warm hart toe op het moment, maar ze kende ze natuurlijk ook niet echt. Wat was er toch gaande in dit gezin, dat zijn ouders ontvoering nodig achtten (en dat schijnbaar zeer normaal vonden) en dat Nish zo.. bot was tegen de mensen die hem op de wereld hadden gezet?
"Een excuus zijn klikt als een taak waar ik goed in zou kunnen zijn," grapte ze dan maar voorzichtig, om even op wat anders over te stappen. "Ik.. ik heb het idee dat... dat je niet zo'n makkelijke relatie hebt met je ouders?" Zo hadden Nish' woorden tegen zijn moeder immers geklonken, en toen hij eerder over hen had gesproken tegen Anann. Nu droeg Moyar het stel ook niet bepaald een warm hart toe op het moment, maar ze kende ze natuurlijk ook niet echt. Wat was er toch gaande in dit gezin, dat zijn ouders ontvoering nodig achtten (en dat schijnbaar zeer normaal vonden) en dat Nish zo.. bot was tegen de mensen die hem op de wereld hadden gezet?
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Georgetip en 23 gasten