We find our own way

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28
Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 19 Jun 2017, 22:01

Het duurde even voordat Nish genoeg bij zijn positieven was om weer zelf te kunnen zitten en geen zwarte vlekken te zien. Hij liet Moyra het woord voeren, maar hij wist heel goed dat er niets tegen te beginnen was. Als Anann dat zei, dan was dat zo.

De vrouw nam de paniek in zich op en ademde diep in. "Tegen dit soort magie moet heel wat tegenover staan om teniet te doen. Hiervoor zou je het liefste wat je hebt moeten opofferen en dat is iets waar jullie beiden niet toe bereid zijn. Laat staan dat jullie weten wat het liefste wat jullie hebben, is. Of wat voor gevolgen het zou hebben."
"Wat.. wat hebben mijn ouders gegeven?" Hij nam haar op en wist wel dat hij het antwoord niet wilde weten. Anann wist meer van zijn gezin wat hij eigenlijk niet hoorde te weten, maar wat hij had afgeluisterd. Misschien ook wel een reden waarom hij niet zo goed met zijn ouders overweg kon, al weet hij het aan hun seksuele escapades.
"Je weet best dat ik dat niet kan vertellen, Ciar." Haar stem klonk zacht en het was duidelijk dat ze het ook niet wílde vertellen, al zou ze het kunnen.
Nish knikte. Dat vertelde hem al wel genoeg. Hij ging staan, schudde even met zijn hoofd en haalde diep adem. "We verzinnen wel wat." Hij keek naar Moyra met die woorden. Hij was niet bereid om zijn vrijheid en Vexgarde op te geven voor zijn eigen leven leiden. Want hoe kon het zijn eigen leven zijn als hij er iets voor op moest geven wat hem zo bepaalde.
Anann gaf aan dat ze hen even de ruimte zou geven en hipte weg zonder veel geluid en was even later verdwenen.

Nu al vermoeid om dit alles wreef Nish over zijn voorhoofd, voor hij Moyra weer aankeek. "Ik weet niet hoe jouw leven eruit ziet, maar ik kan mijn beroep vrijwel overal uitoefenen. Ik heb de komende twee dagen vergaderingen waar ik bij moet zijn. Als je het ermee eens bent kan ik daarna met je meereizen naar Grimmere en dan moeten we maar zien hoe we dit ongedaan krijgen."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 19 Jun 2017, 22:12

Anann's woorden namen Moyra's paniek niet weg, absoluut niet zelfs. Ze mompelde nog net niet: 'dit is een nachtmerrie, dit is een nachtmerrie, straks word ik wakker en is het allemaal over.'. Maar het scheelde niet erg veel. Het was al heel wat dat ze op haar benen wist te blijven staan, maar haar gezicht zag lijkbleek. Terwijl Nish en Anann hun gesprek voortzetten, dwong Moyra haar ogen te sluiten en haar ademhaling om rustig te blijven waardoor ze zichzelf met enig succes weer een beetje wist te kalmeren. Ze opende haar ogen pas weer toen Nish het woord tot haar richtte. Wacht? Hij wilde weg uit Vexgarde? Of probeerde hij hiermee de sympathieke jongen te zijn waardoor zij zou toegeven hier te blijven? Dan zou ze in één keer al haar hardverworven vrijheid opgeven, alles waarvoor ze gewerkt had, haar eigen leven. Maar hoeveel had ze daar, dankzij zijn ouders, uberhaupt nog van over?
"Ik.. ik werk in de boekwinkel van de universiteit," zei ze wat bibberig. "Ik moet maandag gewoon werken. En.. en mijn huisgenoten..." Ze hadden eigenlijk maar net ruimte voor drie mensen in hun appartementje, en dat was alleen omdat Iriza op een slaapbank in de woonkamer sliep. Huizen in Grimmere waren duur, en geen van hen verdiende nou echt veel geld met hun baantjes. Nish meenemen, dat zou nog eens grappig worden. "Ik moet maandag weer aan het werk." En dan had hij nog vergaderingen zei hij... Ze kon haar best doen om haar baas over te halen om haar twee onbetaalde vrije dagen te geven, maar echt blij was ze er niet mee. Aan de andere kant, wat kon ze ertegen doen? Ze had net met haar eigen ogen gezien wat er gebeurde als één van hen te ver bij de ander vandaan was... Moyra produceerde een geërgerd geluid terwijl ze met haar hand door haar krullen ging, waardoor ze er nu pas achter kwam voor hoeveel klitten de wind wel niet had gezorgd. "Ik denk niet dat we veel keuze hebben, hè?" klonk er iets gestoken.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 19 Jun 2017, 22:23

Nee, hij zou niet charmant gaan doen om haar over te halen. Als ze hier wilde blijven, dan zou hij dat heel dankbaar aannemen, maar dat kon hij niet zomaar van haar verlangen. Nish dacht gewoon praktisch na. En nee, ze hadden niet veel keuze. Tenzij ze hem wilde vermoorden en terug rennen naar haar leventje, dan was er niet zo veel aan de hand.
"Ik heb wat lucht nodig." Daar was dat accent weer. "Anann.. de volgende keer dat mijn ouders hier zijn, stuur je ze weg, oké?"
Ze waren nu toch al bij de deur en Nish stapte naar buiten en sloot zijn ogen even om een paar keer diep in en uit te ademen. "Laten we terug gaan en onze agenda's vergelijken en kijken wat we ermee kunnen doen, oké?" dit keer was er geen gebabbel tussen hen toen ze terug gingen naar de woning en Nish pakte wat papier en een pen. Hij ging door naar het balkon en klom behendig op het dak en zette daar zijn spullen neer, voordat hij half er vanaf hing en zijn handen uitstak naar Moyra om haar erop te helpen.

Grimmere.. Oef nee, hij moest er eigenlijk niet aan denken om daar te gaan wonen, maar het was even niet anders. Hij maakte een snelle schets van een kalender voor de rest van de maand en gaf die aan haar met een pen. Dan kon ze haar leven invullen. Hij ging ook aan de slag en wist zo uit het hoofd dat hij morgen en overmorgen belangrijke ontmoetingen had en aan het eind van de maand moest hij zich nog even melden bij de baas, maar verder had hij zijn eigen uren. Iets wat een stuk makkelijker was dan Moyra's uren vermoede Nish. "Is er ruimte voor nog iemand in de woning met je huisgenoten?" hij peilde het voorzichtig, want de kans was groot dat verhuizen op korte termijn lastig ging worden, maar waarschijnlijk was het wel iets waar ze over na moesten denken.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 19 Jun 2017, 22:38

Gelukkig voor hem was Moyra niet het type om moeiteloos en zonder geweten iemands leven te beëindigen. Maar tijdens hun wandeling terug zweeg ze inderdaad terwijl haar gedachtes overuren draaiden. In haar hoofd was haar leven nu zo goed als over. Nish was immers een wildvreemde, en de 'opdracht' die ze hadden gekregen was niet de minste. Elkaar genoeg liefhebben om te trouwen, of genoeg om elkaar te laten gaan, Moyra wist niet of ze ooit wel genoeg van iemand kon houden voor één van die twee! En nu werd ze er toe gedwongen.

Zwijgend vulde ze dan ook de kalender in, nauwelijks van het uitzicht en de plek waar ze zat genietend hoewel deze frisse lucht en het wijde uitzicht juist iets was wat ze normaal heerlijk zou vinden. In tegenstelling tot Nish had zij een vaste werkplek, met het minimumloon en een baas die haar nauwelijks leek te vertrouwen ondanks dat ze er al 3 jaar zonder enige problemen werkte. Moyra werkte vijf dagen in de week, met incidenteel een zaterdagshift voor wat extra geld. In de hoop ooit iets beters te krijgen volgde ze een avondstudie die drie lessen per week had, op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond. Ze hoopte dus maar dat ze Nish zou kunnen overhalen om direct na zijn laatste vergadering te vertrekken.
En dan was er nog de huis-situatie. Moyra zuchtte. "Niet.. niet echt. Tenzij je het niet erg vind om nu al een bed te gaan delen." Het laatste klonk wat sarcastisch en een beetje kribbig. Weer zuchtte ze, streek door haar haren, waardoor een glimps van de schubben langs haar gezicht te zien was. "Ik heb een aparte slaapkamer waar wel ruimte is voor een matras erbij. Maar.. maar het is krap." En in niets te vergelijken met zijn huis, sterker nog, haar hele appartement was kleiner dan zijn persoonlijke vleugel! Moyra vulde de kalender verder in voor haar planning en verstijfde toen ze bij het laatste weekend kwam van de maand. Haar vaste weekend om naar haar ouders te gaan... Haar ouders.. Ze kon Nish echt niet meenemen naar huis! Haar ouders zouden ontploffen! Je kon immers onmogelijk ontkennen dat hij Fiac was, zelfs als hij die veren van hem zou bedekken. Nish kon net zo goed nu naar de andere kant van het huis lopen en haar laten stikken, want anders zouden haar ouders haar wel vermoorden.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 19 Jun 2017, 22:46

Inwendig kromp hij nu al ineen. Krap was niet iets waar hij van hield. Maar als zij ergens in de universiteit werkte, kon hij wel zoeken naar iets anders. Ze hadden een plek nodig voor hun tweeën waar ze ook allebei hun eigen kamer hadden zodat ze aan elkaar konden ontsnappen. Hij had aardig wat geld en als ze het tijdelijk zouden huren zou het nog wel te doen zijn. Hij verdiende goed en bovendien had hij alles gespaard omdat hij nog thuis woonde. "Een matras erbij it is," mompelde hij en begon op een ander papiertje alvast een lijstje te maken van dingen die mee moesten.
Af en toe gluurde hij naar haar papier en merkte dat het inderdaad nodig zou zijn om naar Grimmere te gaan. Moyra had haar leven daar aardig ingevuld, zo leek het. Niet dat hij anders van haar had verwacht. Toch merkte hij haar aarzeling en verstijving op en zag dat ze aan het einde van de maand was gekomen. "Is er iets met het einde van de maand? iets belangrijks?" Dit ging allemaal moeilijk genoeg worden, maar als ze niet samen zouden werken als het ging om een agenda, dan hield het hier op. Dan werd dit een groot gevecht tot één van hen een fout beging en de ander zou laten stikken.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 19 Jun 2017, 23:00

Ze kon zijn tegenzin om naar de stad te komen bijna voelen, maar wat moest ze dan doen? Aanbieden hier te blijven? Haar eigen leven maar gewoon zomaar opgeven? Dat kon toch ook niet?
Met moeite wist ze te slikken. "Ik.. Ik ga altijd naar mijn ouders op het laatste weekend van de.. van de maand." Ze moest die afspraak afzeggen! Ze zou Anná of Iriza laten bellen met een smoesje, dat moest wel. Voor de eerste keer was er iets meer dan paniek of terughoudendheid te zien toen ze Nish aankeek. Het was pure wanhoop. "Mijn ouders.. mijn gemeenschap is heel erg traditioneel. Als ik daar aan kom met een Fiach, en ze vertel dat we over die Ihi.. Ixi.. Igi.. Dit tussen ons, dan worden ze gek. Dat trekken ze niet, ze vinden het al onacceptabel dat ik naar Wadjet's tempel prefereer te gaan in plaats van die van Damballa." Ze had al nauwelijks iets kunnen maken van het lokale dialect, laat staan dat ze 'Ihigot Vótaí' fatsoenlijk uit kon spreken. Er kwam zowaar een lach over haar lippen, ook al klonk hij lichtelijk alsof ze op het punt stond om mentaal door te draaien. "Mijn ouders zouden ons meteen naar Damballa's priesters slepen in de heilige overtuiging dat die de magie van jullie sjamaan ongedaan kunnen maken, en tegelijk mij in een gehoorzame dochter kunnen veranderen." En het zou de priesters niets kunnen schelen als zij beiden omkwamen terwijl ze dat probeerden te bewijzen. Moyra had duidelijk zeer weinig vertrouwen in de magie van de priesters. De kracht en kennis van de woestijnstad lag niet in magie, maar in kennis over medicinale planten en kruiden. Wadjet's tempel behelsde één van 's werelds grootste bibliotheken (dat de dienaressen daar iedereen uit alle klassen toelieten te lezen en te leren was een doorn in het oog van sommigen), maar daar hield het ook mee op.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 08:23

Traditioneel? En zij leek al zo stijf in sommige dingen... Nish merkte altijd pas hoe vrij hij hier leefde als er iemand van buiten kwam om hem daaraan te herinneren. Hij deed zijn best om zich niet beledigd te voelen en liet haar rustig uitpraten, al was de neiging om haar te verbeteren toen ze zo stotterde over hun 'vloek', gigantisch. Hij snoof. "Er kan niet zoveel op tegen Anann." Maar daarna verzachtte zijn uitdrukking weer wat. "Dat bezoek duurt nog een poos, de maand is nog maar net begonnen. We kunnen ons daarover buigen als het meer reëel is." Misschien klonk het als een geruststelling, wat voor een deel ook wel zo was, maar Nish kon oprecht niet na gaan denken over wat er mogelijk over een maand aan de hand was. Wie weet hadden ze een maas in de wet gevonden tegen die tijd, of waren ze al verliefd op een ander, of hadden ze een perfect excuus gevonden en was het allemaal niet zo moeilijk meer. In een maand kon zoveel gebeuren..

Hij verschoof wat, zodat ze meer naast elkaar zaten en legde hun agenda's naast elkaar. Maandag ging een probleem worden voor Moyra, want hij had die hele dag nodig voor zijn werk. Dinsdag zou hij misschien met twee uurtjes klaar kunnen zijn en dan naar Grimmere... dat zou betekenen dat ze twee uur te laat zou komen en dat was nog wel te doen. Hoopte hij. "Het valt mee," mompelde hij dan ook en dankte voor zijn baan.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 11:14

Even keek Moyra peilend naar hem, niet zeker hoe ze zijn woorden moest interpreteren. Maar toen koos ze ervoor om zijn woorden als geruststellend te zien en glimlachte ze zowaar iets dankbaar naar hem. Ze knikte en ging verder met de agenda. Hij had gelijk, wie wist wat er in een maand gebeurde? Toch kon ze het niet laten om even te grinniken. "Deze soepjurken kunnen sowieso niet zoveel," zei ze zacht. Toen keek ze op. "Hebben jullie nog feestdagen deze maand?" Wadjet had één dag, precies in het weekend dat ze bij haar ouders langs zou gaan, waarop er een ritueel werd gevierd en uitgevoerd, maar het bezoek aan Anann had haar wel doen beseffen dat ze niets wist van andere religies. En ook niet hoe religieus Nish was opgevoed. Ze wist helemaal niets van hem, net zo goed als hij niets van haar wist. Ze waren werkelijk vreemden voor elkaar, en langzaam begon het tot Moyra door te dringen dat dat nog wel eens een heel groot probleem kon gaan worden in hun huidige situatie.

Toen de kalenders helemaal gevuld waren en ze ze naast elkaar hadden gelegd besefte Moyra dat ze inderdaad niet onder maandag uit ging komen, en ze ging het Nish ook niet vragen. Zijn baan was duidelijk een stuk belangrijker dan de hare, en bovendien bood hij aan om met haar mee naar Grimmere te verhuizen. Ze knikte dan ook. "Daar lijkt het op. Ik moet alleen wel even bellen." Ze hoopte maar dat haar baas in de winkel was en op zou nemen. Vragend keek ze naar Nish. "Waar is de dichts bijzijnde praatpaal?" Ze ging er niet vanuit dat hij een telefoon thuis zou hebben, bellen kostte immers klauwen vol geld. Maar voor noodgevallen had Moyra wel een belkaart bij zich, die altijd opgeladen was, en in dit geval zou post (in welke vorm dan ook) veel te lang duren om haar baas op tijd te bereiken. Ze moest wel bellen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Jun 2017, 17:43

Feestdagen? Daar moest hij even over nadenken. "We vieren de overgangen van de seizoenen en met de herfst zijn er wat speciale dagen. Maar voor deze maand niets meer, tenzij er iemand op leeftijd komt. Dat is altijd een groot gebeuren." Hij glimlachte erbij. Als ze zestien werden dan werd er groot feest gevierd met de halve stad. Er werd flink gedronken en degene in kwestie werd gezegend door Anann. Mooie avonden waren dat. "Maar we hebben niet echt feestdagen die gewijd zijn aan Morrigan en hoewel iedereen respect heeft voor Anann, vereren we haar niet." Hij keek haar vragend aan, was dat een beetje wat ze had bedoeld?

Bellen. Eeeehm... Hij trok een gezicht. "Bijna twintig kilometer verderop.. Maar met een vlot erheen is geen probleem, dat duurt een kwartiertje, maar dan moet je wel even iets warmers aan dan dat." Haar shirtje stond haar goed, maar boven de toppen van de bomen was het koud en kon ze het niet met dat flodderding alleen doen. Er waren nog wel kleren van Catha die haar zouden passen. "Ik zal wel wat voor je halen."
Lenig, en alsof hij nooit anders deed, hupte hij zo van het dak af. Het was even rommelen in wat dozen voor hij het een en ander kon vinden wat warm genoeg zou zijn en wat Moyra mogelijk zou passen. Hij nam drie kledingstukken mee voor haar en gaf haar die zodat ze de keuze had. Het was gek om haar in die kleren te zien, maar hij richtte zich snel op het opruimen van de papieren en keek naar haar schoenen en daarna haar recht in haar ogen. "Hoe goed kun je klimmen?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Jun 2017, 17:58

Dat was inderdaad wat ze bedoeld had, en aan haar gezicht te zien nam ze alles in zich op wat hij vertelde. Moyra kon het niet ontkennen, hoewel haar ouders haar altijd hadden opgevoed met dat ze zich niet moest bemoeien met andere Clans was ze vreselijk nieuwsgierig en zou ze in een andere situatie allang zijn oren van het hoofd hebben gevraagd.

"Redelijk goed, hoe ver naar beneden is het?" Hoe hoog zaten ze eigenlijk? Eerder had ze niet goed opgelet, omdat ze meer bezig was geweest met om zich heen te kijken. Nu had ze een paar blikken naar beneden geworpen en ontdekt dat ze onmogelijk de afstand in kon schatten. Ondertussen trok ze een ietwat stevig jack aan en ritste het dicht. Het paste precies, wat Moyra haast vreemd vond. Even keek ze vragend naar Nish. Wiens kleding was dit eigenlijk die ze nu droeg?
Ondanks haar reptielenafkomst leek de vrouw geen enkele hoogtevrees te hebben, wat nu goed uitkwam. "Hoe groot is Vexgarde eigenlijk?" Twintig kilometer voor de dichtsbijzijnde praatpaal? Dat was zelfs voor Ramal ver! Maar de woestijnstad was dan eigenlijk ook niet zo groot, en in Grimmere hingen op elke straathoek wel telefoons. Hoewel de meesten daarvan het niet deden... Meer dan eens bleek de helft van de onderdelen eruit gejat te zijn door iemand die kennelijk wat nieuws wilde bouwen. Bouwen... "Wat doe je eigenlijk voor werk?" Nieuwsgierig keek Moyra nu naar Nish. Hij had gezegd dat hij het overal uit kon voeren, en naar hoe hij zich gedroeg had ze niet het idee dat het zomaar iets was. Maar wat deed iemand van zijn leeftijd precies? En wat voor beroepen waren er allemaal in deze vreemde stad?

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten