We find our own way

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28
Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Aug 2017, 15:14

Cal en Iriza schrokken zich allebei lam en keken even van elkaar naar de vechtpartij. Nahual was niet bang om een meisje te slaan en toen hij over zijn eerste verbazing heen was, vocht hij ook gewoon terug. Uiteindelijk kwamen de twee toch maar tussenbeide, Iriza vervaarlijk grommend -waarbij haar scherpe tanden duidelijk te zien waren. Ze had Moyra eigenlijk niet willen stoppen, maar dit kon niet zo. Ze trok haar vriendin weg van de scene tot ze een plekje hadden waar ze haar ook weer rustig los kon laten.
Voorzichtig keek ze haar na om te zien hoe het ging. Nahual had een paar flinke klappen uitgedeeld, maar het zag er niet heel ernstig uit. Dit was duidelijk niet alleen woede om wat die gast had gezegd. "Moyra..." Maar daarna moest ze lachen. "Wanneer je broertje beter is en ik weer verlof op kan nemen, neem ik je mee naar mijn familie. Dan kunnen mijn broers je leren vechten, meid." Losgeslagen projectiel viel nog het beste in de beschrijvingen, maar ze had Nahual pijn gedaan, dus dat was mooi.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Aug 2017, 15:19

Het wegtrekken ging al ongeveer net zo als de vorige keer, waarbij het dit keer Iriza was die haar armen om Moyra's middel had om haar weg te slepen in plaats van Nish. De jonge vrouw had een paar nare blauwe plekken opgelopen, maar verder ging het wel. Ze was voornamelijk boos dat ze tegen was gehouden, ook al zou ze uiteindelijk het onderspit hebben gedolven. Nahual was een stuk sterker dan zij. Ze bromde bij Iriza's opmerking/aanbod, hoewel ze ook wel wist dat ze niets bakte van vechten. Losgeslagen projectiel was eigenlijk nog een compliment. Maar het idee mee te gaan naar Iriza's huis, dat stond haar niet echt tegen. Met een zucht tilde ze de tassen weer van de grond. "Laten we maar terug gaan, voordat ze zich afvragen waar we blijven." Voordat Nahual het in zijn hoofd zou halen verhaal te gaan halen bij haar ouders... Het laatste wat ze op dit moment kon gebruiken was een preek, of een vragenvuur over Nish...

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 20 Aug 2017, 15:33

Het laatste waar haar ouders trek in hadden, was dat een of ander idioot joch zou komen klagen. Ze wisten ondertussen wel wie met Indra om ging en wie niet en dus wisten ze ook wel waar ze zich wat van moesten aantrekken en van wie niet. Maar dat nam niet weg dat ze roddels tolereerden. Gelukkig was Nahual nog wel een beetje slim en ging hij niet klagen.

Iriza schudde haar hoofd en nam een tas over en samen liepen ze terug. "Hé... trek het je niet aan oké? Hij is gewoon een hersenloze zak en weet niet hoe het zit." Nish had haar gedwongen te vertrekken en welke woorden er toen gesproken waren, dat was tussen Moyra en hem. Iriza hoefde dat niet allemaal te weten.
Maar bij haar thuis haalde ze haar vriendin over om haar een typisch Ramalaans gerecht te leren maken en leidde ze haar af door verhalen uit Grimmere en wat al niet meer. Het leek erop dat Hide het zou halen, als de wonderbaarlijke genezing zich zou voortzetten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 20 Aug 2017, 15:51

"Maar hij heeft wel gelijk," zei Moyra zacht. "Ik heb Nish voor dood achtergelaten." Iriza kon nog zo vaak herhalen dat het Nish' eigen keuze was geweest, voor Moyra voelde dat nog heel erg anders. Ze miste hem vreselijk, en het verdriet was rauw en verterend.

In de keuken wist ze haar gedachten te verzetten omdat Ramalaanse gerechten nogal ingewikkelde mixen van kruiden gebruikten. Voor Hide maakte ze een soep die hem zou helpen een beetje aan te sterken. Ze wist dat haar broertje van pittig eten hield, en daar hield ze wel een beetje rekening mee in haar koken. Met Iriza had ze het over haar terugkomst naar Grimmere, waarbij ze ook uit haar vriendin wist te krijgen dat haar kamer al verhuurd was. Moyra had dat wel verwacht, maar het maakte plannen maken wel wat ingewikkelder. Een baantje vinden was al ingewikkeld genoeg, het werkloosheidscijfer in de grote stad was krankzinnig hoog, en Moyra voelde er weinig voor om als prostitué aan de slag te gaan. Maar in Ramal blijven was geen optie, ze had beloofd hier niet te blijven hangen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 21 Aug 2017, 21:33

"Dat is niet waar," bromde Iriza, maar hield verder haar mond. Er was een grens aan wat zij wist wat ze kon zeggen en wat Moyra nodig had. Want Moyra had gewoon Nish nodig, zo simpel was het.
Stiekem vroeg ze wel af hoe snel er duidelijkheid zou zijn over Hide. Dat sprak ze niet uit en liet ze in niets merken. Ze hoopte dat hij het zou halen uiteraard, maar op den duur moest ze wel weer naar huis. Al ging ze er vanuit dat ze hier wel twee weken zouden zijn.
________

Nish had het een en ander gebroken en zijn verzwakte staat hielp daar niet aan mee. Het duurde een paar dagen voordat hij wakker werd. Alweer in zo'n medische ruimte en met Anann aan zijn bed. Dat klopte niet. Hij kon niet bedenken waarom dat niet klopte, maar het klopte van geen kanten. Alles deed pijn en dat zou ook nog wel een hele tijd zo blijven. Scheurtjes in zijn ribben, arm, verdraaide knie en wat al niet meer hielpen natuurlijk niet mee met helder worden. Hij gleed in en uit slaap, zich niet bewust van het feit dat de vloek verbroken was en Moyra en hij nog leefden. Hij was duf, kon zich moeilijk concentreren en had een lange weg van herstel te gaan.
Zodra hij echter een beetje wakker kon zijn, lieten ze hem niet met rust. Hij kreeg opdrachtjes, moest zich focussen en dingen herinneren en opzeggen wat hij op kaartjes zag. Alles om hem maar weer helder te krijgen en zijn herstel te bespoedigen. In Vexgarde hielden ze niet van ziekenhuizen. Alles hier was erop gebrand om iemand zo snel mogelijk te genezen en weer naar buiten te krijgen. Voor Nish zou het echter nog wel even duren voordat hij naar buiten mocht. En ook dat was alleen onder toezicht en maar voor een korte tijd voor hij weer naar binnen moest voor zijn verplichte rust.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 21 Aug 2017, 21:52

Maar Moyra luisterde niet, voor een hele lange tijd niet in ieder geval. Het enige wat haar een beetje wist op te beuren, was aanzien dat het beter ging met Hide. Het duurde enkele dagen, maar toen werd wel duidelijk dat hij het zou gaan redden. Moyra spendeerde veel tijd aan zijn bed, vertelde verhalen, vertelde ze nog een keer, las hem dingen voor, bracht hem eten en drinken. De tijd die ze niet met Hide spendeerde, bleef ze bij Iriza in de buurt. Ze leerde haar nog wat traditionele gerechten, vertelde haar verhalen over Ramal, en na een week nam ze haar mee naar een paar plekken in de stad omdat ze toch echt eens een keer naar buiten moesten... Één van die plekken was Wadjet's tempel, waar Moyra een dankgebed aan de godin bracht, en ook aan Anann ook al wist ze niet helemaal of dat wel mocht in de tempel. Ze nam Iriza niet mee naar de duin waar ze met Nish over de stad had uitgekeken. Ze wilde het best delen met haar vriendin, maar kon het nog niet aan om daarheen te gaan zonder weer aan Nish te moeten denken.

Na een week lag ze samen met Iriza weer in bed 's avonds. "Ik denk dat we binnenkort wel weer naar huis kunnen," zei ze zacht. Moyra werd er moe van elke keer nagekeken te worden, en ze had ook wel door dat Iriza zich enigszins opgesloten voelde in de bekrompen gedachten van de woestijnstad. Hide was aan de beterende hand, de rest zou aan de dokters zijn, daar kon zij niet veel meer aan bijdragen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 21 Aug 2017, 22:00

Iriza draaide op haar zij en keek haar vriendin aan. "Kun je je familie al achter laten denk je?" Maar tegelijk was het vooral een vraag van 'weet je het zeker?' Ze had wel door dat Moyra niet zoiets zou zeggen als ze er niet al een poosje over had gedacht. Dus glimlachte ze zacht naar haar vriendin. "Er is een kamer voor je bij De Argos. Het is niet veel en waarschijnlijk moet het helemaal schoon gemaakt worden, maar dan heb je in elk geval onderdak." Iriza had er een poosje over gedacht om daar zelf te gaan wonen, maar ondanks alles kon ze het toch best goed vinden met Anná en moest er iemand zijn die haar nog een beetje op het 'rechte pad' hield.
"Ik weet dat je het er nog niet echt over wilt hebben... maar misschien kunnen we die raaf terug sturen naar Anann? Dat Hide blijft leven en het middel heeft gewerkt wil ze vast wel weten." En het gaf uitstel van 'executie'. Confrontatie met Vexgarde moest moeilijk zijn, maar op deze manier liet ze toch iets van haar horen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 21 Aug 2017, 22:11

Een zucht klonk. "Ik weet het natuurlijk niet zeker. Maar... Ik kan niet veel meer doen, en ik denk niet dat het goed is om hier te lang te blijven. Mijn ouders gaan dan verwachten dat ik echt blijf." En ze had Nish beloofd juist dat niet te doen. Het kamertje in De Argos nam ze dankbaar aan. Dat het niet veel was kon haar niet schelen, ze nam het graag aan. Als Iriza ooit handjes nodig had in de kroeg, moest ze het maar laten weten. "Dat is een goed idee. Ik... ik denk niet dat ik snel terug ga naar.. naar Vexgarde..." Ze had het er heerlijk gevonden, was er bezig geweest over een toekomst na te denken. En uiteindelijk was ze ongeveer 'gevlucht', zonder zich af te melden bij de school, zonder afscheid te nemen van Nish' vrienden, ouders, of echt van Anann. En zonder Nish... Het idee zich weer in de stad te vertonen was te pijnlijk, uit schaamte en uit verdriet. Het was immers de plek waar ze Nish' graf zou bezoeken als ze erheen zou gaan. "Ik ga mijn ouders morgen voorstellen dat we aan het einde van de week weggaan." Dan hadden ze nog ongeveer vier dagen hier, genoeg tijd om alles netjes achter te laten, maar niet zo lang meer dat haar ouders zouden gaan mopperen over de extra mensen over de vloer.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: We find our own way

Berichtdoor Ravief » 22 Aug 2017, 17:55

Ze had goed gezeten met haar vermoeden over Vexgarde en dat was eigenlijk ook niet zo goed. Iriza kon zich niet goed voorstellen hoe het voor haar moest zijn, maar ze begreep wel dat het een gevoelig puntje was en ze daar niet snel heen zou gaan. Zij zou zelf, als het haar was overkomen, waarschijnlijk ook het zoveel mogelijk willen vermijden.
Dus ze deden rustig aan. Moyra's ouders vonden het niet echt een probleem dat ze weer terug zouden gaan naar Grimmere, al moest er misschien nog wel een keer gepraat worden over haar toekomst. Maar ze hadden hun aandacht nu bij hun jongste en dat zou mogelijk nog wel een poosje zo blijven. In elk geval kwam Moyra er voor een paar dagen nog genadig vanaf, zonder al te veel vragen.
De meiden kookten samen en Iriza maakte plannen met haar om, wanneer ze een poos had gewerkt zodat ze weer geld had voor een vakantie, naar het hoge Noorden te gaan. Het liefst als het lente of zomer was, want ze wilde Moyra die kou niet aan doen. Als was het eigenlijk gewoon altijd koud daar.

Eenmaal terug in Grimmere zette ze Moyra aan het schrijven van de brief met de woorden dat ze pas naar beneden mocht komen als ze klaar was. Iriza zelf dook snel de keuken in om de boel weer op scherp te stellen en haar personeel kort te briefen over dat ze er weer was, er mogelijk een nieuw gezicht bij kwam en dat ze allemaal aardig moesten zijn en dat de klant koning was. Tenzij ze zomaar aan je gingen zitten, dan mocht je er wel wat van zeggen, want zulk gedrag werd niet geduld. Zeker niet omdat er voornamelijk vrouwen in de bediening zaten en Iriza wilde niet zo'n sfeer hebben in haar restaurant/kroeg/café. Het moest veilig en plezierig voor iedereen zijn.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: We find our own way

Berichtdoor varden » 22 Aug 2017, 18:14

Het kostte haar moeite, tijd, en zeker drie nieuwe velletjes papier maar uiteindelijk kreeg Moyra erop wat ze wilde schrijven. Ze dankte Anann voor haar hulp, schreef dat Hide dankzij haar zou blijven leven ook al was het nog onbekend of hij er iets aan over zou houden. Maar wat het ook was, hij leefde en was gezond. Maar toen kwam er natuurlijk nog meer. Moyra bedankte de sjamaan voor haar vriendelijkheid, voor haar hulp, voor het lenen van de boeken, ergens zelfs voor de vloek waardoor ze Nish in de eerste instantie had ontmoet. Ze eindigde met dat ze niet terug zou komen naar Vexgarde, ook al had ze de plek al bijna in haar hart gesloten toen ze er weer zo ruw uit werd weggetrokken, dat ze niet onder ogen kon komen wat ze had gedaan. Ze hoopte dat Anann dat begreep en het haar kon vergeven, ze wist hoe dol de sjamaan op Nish was geweest. Ze voegde nog een schub toe, het was een zandkleurige schub van Hide, ze had hem in bed aangetroffen toen ze een keer met hem had zitten praten, en bond de brief toen aan de raaf die ze terug stuurde. Pas toen dat gedaan was kwam ze naar beneden en werd ze door Iriza aan het team voorgesteld. De afspraak werd dat Moyra overdag, als De Argos toch vrijwel leeg was, zou besteden met de zoektocht naar nieuw werk en 's avonds zou helpen in ruil voor het gebruik van het kamertje en voor een maaltijd. Ze vond het prima, zou niet klagen, en maakte voor zichzelf een bed in de aangewezen ruimte. Het was niet veel, maar het was tenminste iets.

En zo begon voor Moyra een nieuwe tijd in haar leven, om het op dramatische wijze zo te noemen. Na de eerste week bleek dat werk vinden niet zo makkelijk was. Doordat Baako haar had ontslagen, waren andere winkels die aan de universiteit verbonden waren duidelijk off limits, gezien ze steeds wilden weten waarom ze niet meer in de boekwinkel werkte. En als ze Baako er naar vroegen werd Moyra's naam en afkomst vrij moeiteloos door het slijk gehaald. Maar ze trok wel de aandacht in het café. Ze was immers een nieuw gezicht, een gezicht dat niet meer schuilging achter een wilde bos krullen, en een paar vaste klanten probeerden haar nog wel eens te verleiden een drankje met hen te doen. Op zo'n avond, ze had net de klant afgewimpeld door de keuken in te schieten om anderen van hun bestelde eten te voorzien, zag ze Peros binnen komen. Even verstijfde Moyra kort, maar toen slikte ze en liep ze op hem af. "Wilt u iets bestellen?" Zou hij haar herkennen? Het was immers een paar maanden geleden, en ze was al enige tijd niet meer in de boekwinkel te zien.

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten