Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Kaspar keurde het alleen maar goed omdat hij wist dat Lea op elk vak ongeveer U's scoorde. "Samen studeren, begrepen?" waarna hij wat zorgelijk naar Lea keek en Seff wat eten bracht en ging daarna zelf weer aan het werk.
Lea lag heerlijk in zijn armen en humde zachtjes toen hij bewoog, maar werd niet wakker. Avyanna keek echter bezorgd en liet Seff het meisje op haar bed leggen en trok haar de schoenen uit en dekte haar toe. Met een warme glimlach streek ze over Seff's arm. "Je bent een goede vriend, Seff. Fijn dat je op Lea let. Wil je anders hier eten, vanavond?"

[varden]

"Graag tante Avy." Seff glimlachte naar haar. Tegen Avyanna was hij altijd net iets beleefder dan tegen de andere roedelleden. Hij had het idee dat dat hoorde, bij een dame als Avyanna. "Ik ga nog even langs de professoren, en dan kom ik weer terug." Waarop hij, toch nog enigszins verantwoordelijk, langs de professoren om uit te leggen waarom Lea en hij de lessen hadden gemist en om hun strafwerk in ontvangst te nemen voor het spijbelen. Seff was nog zo'n ongecoördineerde wildebras af en toe, met zijn eeuwige concentratieproblemen, maar ook hij kon af en toe best volwassen en verantwoordelijk zijn.
Toen hij terug was, begon hij alvast aan de koffietafel, zittend op de grond, aan het strafwerk. Hij had daar immers meer moeite mee, en dus meer tijd voor nodig, dan Lea.

[Ravief]

Lea kwam pas tegen het avondeten weer tevoorschijn. Ze zag er niet meer zo bleek uit en had iets minder moeite met bewegen, al was het niet veel. Wel vroeg ze haar moeder naar een middeltje tegen hoofdpijn en borstelde daarna maar eens de klitten uit haar lange haar. Vervolgens kwam ze bij Seff zitten en glimlachte opgewekt naar hem. "Hey!" Ze wierp even een blik op wat hij aan het doen was maar zocht toen weer contact met zijn ogen. "Dank je wel, voor me hierheen brengen."

[varden]

Hij glimlachte naar haar en haalde wat verlegen zijn schouders op. "We zijn wolfmaatjes, toch? Dan doe je dat voor elkaar." Het zou snel genoeg duidelijk worden, voor iedereen behalve voor Lea en Seff zelf, hoe verliefd Seff inmiddels op Lea was. De jonge weerwolf had zelf iets langer door om dat door te krijgen.

[Ravief]

Ze lachte opgewekt bij dat woord en knikte. Waarna ze een heel deel van zijn strafwerk op zich nam en hem beloofde te schaken samen na het eten. Ze werkten tot het etenstijd was en het was aardig gezellig aan tafel. Lea voelde zich duidelijk een beetje beter nu ze veel meer had geslapen en Rosa.. nou ja, die had altijd wel wat te vertellen!
Na het toetje kwam, zoals beloofd, het schaakbord op tafel en het zou Lea niets verbazen als Seff zou winnen vandaag.

[varden]

Eindelijk kalmeerden zijn gedachten weer, die zoveel huiswerk niet aankonden! Hij glimlachte naar Lea en het schaakspel duurde zoals gewoonlijk uren. Waarbij ze ook thee en taart geserveerd kregen van Mano. Even streek hij zijn dochter kort door haar haar, maar liet hen toen weer verder spelen. Seff in de buurt hebben als het over de wolf ging, leek een goed idee te zijn. Dat was misschien goed voor de volle maan. Want die zou niet eeuwig op zich laten wachten.

[Ravief]

Dat deed de maan inderdaad niet. Lea ging met alle vrouwen mee en had nog altijd veel pijn en moeite met de transformatie, maar voelde ook wel het verschil met maan en zonder maan. Het zou gewoon een poos duren voordat ze het moeiteloos en zonder hulp kon. Ze piepte zacht en klaaglijk bij alle stemmen en gedachten in de band en drukte zich dicht tegen haar vader aan toen ze hem weer zag.

Von keek wat verbaasd toen ze het kleine wolfje ook voelde en besloot, in overleg met Mano, om haar eerst buiten te sluiten. Dit was nog veel te veel voor haar!

-----

Het duurde een jaar voordat Lea zelf de verandering in gang kon zetten, en hoewel het meisje de transformatie nog altijd niet leuk vond, vond ze wolf zijn elke dag leuker. Ze kon het er nu ook makkelijker over hebben, maar vond het nog altijd lastig om uit zichzelf onderwerpen aan te kaarten. Net zoals ze op school een beetje leek te verdwijnen. Rosa en Seff hadden stapels vrienden, Rosa mocht zelfs vaak meedoen in het groepje jongens waar Seff mee hing. Zij richtte zich vooral op haar studie en overal U's voor halen en was allang blij als ze niet alleen hoefde te zitten met het eten. Ze zei niks over de 'populaire' gastjes die haar achter haar rug om, of gewoon in haar gezicht, uit scholden omdat ze slim was. Al stak het haar wel dat het de vriendengroep was waar Seff deel van was. Meer en meer was ze na schooltijd bij Wystan te vinden en leerde net dat beetje extra over alle bijzondere dieren.

[varden]

En Seff werd door zijn vriendengroep gepest om zijn vriendschap met Lea. Wat hij niet begreep, want hij vond het meisje juist heel erg tof en 'cool'. Toen de groep Lea weer eens belachelijk stond te maken, greep hij in. Hij had sinds kort verkering met Liz, maar leek niet bereidt te zijn zijn andere vrienden daarvoor op te geven. "Kom op jongens! Lea is cool!" Hij keek naar de blonde weerwolf, die verderop op de rand van de fontein zat. Ze zag er een beetje sip uit, en dat deed hem pijn.

[Ravief]

Lea ging, zoals gebruikelijk, gewoon haar gangetje. Als het kon met het weer zat ze buiten te eten tijdens de pauzes en was ze ondertussen aan het schetsen en tekenen of al huiswerk aan het maken. Ze had haar blonde lokken opgestoken en was bezig met een kledingontwerp wat ze, als ze durfde, aan tante Von wilde laten zien. Gezien ze niet dom was had ze ook heus wel door wat er even verder gebeurde en toen Rosa zich bij het groepje voegde en allerlei leuke dingen van magie liet zien, pakte ze haar boeltje op en vertrok.

Will trok een wenkbrauw op. "Seff, gast. Lea is niet cool. Wij zijn cool." Lea was een stuudje en hoewel ze er meestal goed uit zag was het haar stille gedrag waardoor ze nergens bij paste.

[varden]

Seff wilde het echter niet opgeven, en nam het altijd voor Lea op. "Jullie kennen haar gewoon niet man. Lea is tof! Ik ken haar altijd al." En ze hielp hem ook altijd al. Seff had altijd moeite gehad met school door zijn concentratieproblemen, en als zijn hoofd weer volledig op hol sloeg waren Von en Lea de enigen die hem wisten te bereiken en kalmeren. Zonder Lea had hij vast niet naar Eldon gemogen, en had hij zich ook al behoorlijk wat keren in de nesten gewerkt.