MA - toekomst

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00
Re: MA - toekomst

Berichtdoor Maanwezen » 06 Aug 2016, 00:19

Amiel was net op tijd van haar weggelopen want zijn woorden hadden de tranen wederom in haar ogen doen springen. Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Ze wíst min of meer hoe Amiel was geweest, ze wist dat hij een stuk ruwer was geweest dan ze nu gewoon was, maar al die jaren hadden haar hier niet op voorbereid. In tegendeel. Ze had het niet kunnen helpen om emotioneel te worden en hem te zeggen hoe ze voelde. Misschien had ze minder eerlijk moeten zijn. Ze had hem niet moeten vertellen dat ze moeite had gehad met hem te vertrouwen. Maar het was niet zo zwart-wit, maar een combinatie geweest van haar eigen achtergrond en zijn reputatie. Hoewel hij zich probeerde te beheersen en hakkelde, was zijn reactie naar haar gevoel behoorlijk hard geweest. Ze deed haar best om niet te hard te huilen, maar moest zich even afwenden toen hij met de kinderen voetbalde. Had ze hem nu net weer weggejaagd? Haar hormonen hielpen niet echt met haar zelfbeheersing.
Tegen de tijd dat ze de doek uitspreiden stond de zon al hoog aan de hemel. Aran keek zijn mama kritisch aan. "Mam, waarom zijn je ogen rood?" vroeg hij, eens de flapuit in plaats van zijn zus. Zijn gezichtje zag rood van de inspanning en zijn kleren zaten al enigszins onder de modder, maar hij was de vrolijkheid zelve. Voetbal!
Melenwyn lachte en zei iets over stof en dat hij maar moest oppassen dat hij niets in zijn ogen kreeg. Tegelijkertijd probeerde ze haar gedachten inderdaad te richten op de bar en ontweek ze Amiels blik terwijl ze het eten uithaalde. Ze had die ochtend staan kokerellen in de keuken -toen ze nog niet door had wat er mis was met hem- en zijn favoriete hapjes zaten er dan ook tussen, samen met wat lekkers en gezond voor de tweeling als die braaf waren. "Lieverds, wat denken jullie ervan als tante Von vanavond komt oppassen? Mama en papa gaan even uit en dan kunnen jullie spelen," zei ze luchtig, hopend dat Von tenminste vrij zou zijn. Ze moest dringend pixies rondsturen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Ravief » 06 Aug 2016, 00:40

Amiel had zo zijn eigen storm aan gedachten. Enerzijds had hij ruimte en tijd nodig, anderzijds vond hij dat hij veel te hard was geweest tegen haar. Een zwanger vrouw, verdorie! Je zinkt weer eens naar nieuwe dieptes, beet hij zichzelf toe en deed dan ook uitvoerig mee met het voetbal zodat hij wat energie kwijt kon. Tegen de tijd dat ze allemaal op het kleed zaten, was hij best bezweet en buiten adem. Hij merkte echter ook dat hij zijn lichaam nog steeds fit hield en hij zou zo wel weer in orde zijn. Soort van dan.
De rest van de dag was hij behoorlijk in gedachten verzonken en reageerde niet heel veel meer op de dingen om hem heen. Hij kreeg mee dat er heerlijke hapjes waren, dat de tweeling enthousiast was over het oppassen en even keek hij fronsend, maar toen kreeg hij door dat het om hun plan ging. Juist ja, de bar.

Von begreep niet goed waarom ze in het weekend moest komen oppassen, maar vond het geen probleem. Ze liet Seff bij Emil achter en werd half omgekegeld door de twee doerakken. Met een lachje begroette ze hen beiden, hoewel het haar direct opviel dat er iets niet klopte. Ze stelde hen gerust en was al snel de tweeling aan het vermaken zodat zij weg konden.

Zwijgend liepen ze naast elkaar door de gangen. De gesprekken met drie collega's hadden niet geholpen. Ze hadden de naam van de bar, maar blijkbaar had hij zijn gebruikelijke gedrag getoond. Of in elk geval gedrag wat deze Amiel niet meer dan normaal vond. Hij had zich afgezonderd, was langer blijven hangen en had even staan kletsen met iemand, maar niemand kon echt details herinneren omdat de meesten een kater hadden.
Nu gingen ze op weg naar het dorp en naar de bar. De stilte tussen hen was vreselijk en voelde alsof ze gescheiden werden door achttien muren. Pas toen ze buiten waren en een flink eind van het kasteel waren -voor hen brandde een vuurbol die hen pad verlichtte- verbrak hij de stilte. "Ik had niet mijn geduld moeten verliezen." Zijn woorden waren zacht, maar wel gemeend en duidelijk afgewogen. Ondertussen had Amiel door dat hij een oogje op haar moest houden in verband met het pad en stak hij af en toe een hand uit om haar te helpen. "Ik had niet zo willen uitvaren, maar dit is een stuk lastiger dan ik dacht. Ik dacht dat.. dat als ik het volhield en de dag doorkwam, dat ik in elk geval meer zou weten. Me meer zou herinneren. Al was het maar het eerste jaar dat we samen waren." Dat dat niet was gebeurd en hij een man moest zijn die hij niet kende, was een behoorlijke klap. Melenwyn vertrouwen was ook lastig. Of misschien niet zozeer haar vertrouwen, maar meer het eerlijke uiten van zijn gevoelens en gedachten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Maanwezen » 06 Aug 2016, 12:14

Het was slechts door de kinderen dat Melenwyn zich de dag door wist te slepen. Ze vond geen woorden, wist niet wat te zeggen tegen Amiel of hoe met hem om te gaan. Nadat hij enigszins bruusk was geweest was het haar helemaal moeilijk gevallen en was ze een stuk bedeesder. Eenmaal thuis schreef ze ook een briefje naar Kaspar. Ze was niet zeker of ze de nood voelde om hem in te lichten omdat ze dacht dat hij kon helpen of omdat ze het toch iémand moest vertellen. Melenwyn was maar al te dankbaar dat Von wou komen, zeker gezien ze het van zo kortbij had gevraagd, maar haar hoop werd de grond in geboord toen bleek dat de collega's niets vreemd hadden opgemerkt.
Op weg naar het dorp had ze haar lippen opeen geklemd, bang om er weer iets verkeerd uit te flappen. Er was zoveel dat ze hem wou zeggen, het liefst van al viel ze hem om de hals, maar na zijn eerdere reactie was ze zo ontzettend bang om hem weg te jagen. Wat als het hem teveel zou worden? Toch nam ze dankbaar zijn hulp aan als het pad haar weer eens parten speelde. Normaal zou hij haar geplaagd hebben of quasi-streng zeggen dat ze moest oppassen waar ze haar voeten zette, nu voelde hij steeds meer aan als een vreemde. Daarom verrasten zijn woorden haar extra, al deed het haar gezichtsuitdrukking enigszins verzachten. Ja, dit was dan weer de man die ze kende. Hij bedoelde het alsnog goed.. "Het is oké.. Ik snap dat het overweldigend moet zijn. Het ene moment ben je vrijgezel en pas leerkracht op een nieuwe school, het volgende moment heb je twee kinderen en een zwangere vrouw die de date van het schoolhoofd hoort te zijn." Dat was toch hoe ze het zich probeerde voor te stellen. Haar stem klonk enigszins mat, maar ze probeerde een glimlach tevoorschijn te toveren, alsof het allemaal niet zo erg was. Oh, als hij zich ook maar iéts zou herinneren!
Snel fixeerden haar ogen zich echter weer op de vuurbol en het pad. Inmiddels begonnen ze het dorp gelukkig te naderen. Oh, waarom was het ook zo ver? Melenwyn dacht er nog net aan dat ze de spreuk zou moeten zeggen om haar vleugels te verbergen. Door de jaren heen was ze er wat beter in geworden, maar ze zou het nooit zo goed kunnen als Amiel.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Ravief » 06 Aug 2016, 12:41

Er klonk zowaar een zachte lach van zijn kant. "Het klinkt als een slecht verhaal." Amiel hield halt toen ze dichter bij het dorp kwamen en liet de vlam verdwijnen. Voor de zekerheid herschikte hij haar mantel en gooide de spreuk over haar vleugels, er niet zeker van of ze dat kon. "Je zei dat het in het begin niet soepel tussen ons ging. Als we al minstens acht jaar samen zijn, hebben we vast heel wat overwonnen. Dit zal ook wel gaan dan, denk ik." Zijn donkere ogen hielden haar blik een poosje vast en Amiel wist niet helemaal waar hij deze nieuwe hoop vandaan haalde, maar hij moest er in geloven of hij zou nog helemaal doordraaien. Hij knikte haar even toe. "Kom op."

De weg door het dorp was even zoeken, maar ze hadden geen last van voorbijgangers. Uiteindelijk vonden ze de pub tegelijkertijd en keken ze elkaar eventjes aan voordat ze verder gingen en naar binnen stapten.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Maanwezen » 06 Aug 2016, 13:19

Het was een geruststelling dat hij de spreuk nog eens deed en misschien beeldde ze het zich in, maar de manier waarop hij haar mantel schikte en haar in de ogen keek deed haar beschermd voelen en deed haar oprecht glimlach. Ja, haar man was er nog, al realiseerde hij het zich nog niet. En ja, ze hadden een boel samen overwonnen. Als ze het zou opsommen zou hij het vast niet geloven. Het was immers teveel om zinnig te klinken.

Toen ze de pub binnenstapten nam een ongemakkelijk gevoel bezit van haar. Ze was altijd al verlegen geweest en niet goed met groepen en de ruimte leek goed gevuld te zitten. Er waren vooral veel mannelijke bezoekers die luidruchtig aan tafeltjes zaten te praten. Niet goed wetend hoe ze zich moest gedragen bleef ze even stil naast Amiel staan. Normaal zou hij een arm om haar heen slaan en haar meetronen naar een tafeltje of of.. Nee, daar moest ze niet aan denken. Nu moest ze maar op haar tanden bijten en een grote meid zijn. Melenwyn haalde diep adem en liep met hem naar de bar toe waar ze aan de toog gingen zitten en drankjes bestelden. Misschien dat er iets terugkwam nu hij hier was, al betwijfelde ze het. Wat had zijn geheugen nodig om weer in gang te schieten?
Hoewel zij wat sap nam, nam Amiel wat sterker en sipte ze langzaam van haar drankje. Hier zouden ze, moesten ze, een antwoord vinden. Uiteindelijk wist Melenwyn de moed bijeen te schrapen om een van de dienstmeisjes aan te spreken en te vragen of ze haar man gisteren misschien gezien had. De vrouw keek haar echter vreemd aan, liet haar blik even over de zwangere vrouw en Amiel heen glijden, maar zei toen dat ze geen shift had gehad. Haar gezichtsuitdrukking zei genoeg vooraleer ze er weer vandoor ging. Het dienstertje vond de twee maar vreemd.
Oké, tot zover haar moed. Melenwyn beet even op haar onderlip en sloeg haar ogen neer. Inmiddels begon ze zich niet lekker te voelen en vloekte ze inwendig. Oh nee he, niet nu! Dit kon ze missen als de pest. Toen ze de barman wenkte voor een tweede drankje, werd het haar teveel en blikte ze gegeneerd naar Amiel. "Ik moet even -" begon ze, maar voelde dat ze niet langer kon wachten. Melenwyn glipte van haar stoel af en baande zich een weg tussen de mensen door richting de toiletten, zich ervan verzekerend dat ze niemand met haar vleugels waagde.
De barman kwam inmiddels aan met een paar nieuwe glazen. Hij was groot en gezet en nam Amiel met een frons op vooraleer hij de drankjes neerzette en afrekende. "Ik hoop dat het mijn bar is waar je voor komt want ik moet hier geen gedoe met vrouwen hebben," zei hij enigszins bits, niet bepaald de vriendelijkheid zelve.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Ravief » 10 Aug 2016, 12:55

Hij had de mogelijkheid van een borrel niet kunnen weerstaan en wist zich nog een klein beetje in te houden door hem niet in één keer achterover te gooien. Toch verdween het aardig vlot en hij keek even toe hoe Melenwyn en een dienstertje een vreemde ontmoeting hadden. Amiel wist ondertussen niet zo goed meer waar hij het zoeken moest. Deze bar kwam hem ook niet bekend voor. Zou er dan nooit een lichtje gaan branden? Tuurlijk het was pas dag één zonder geheugen, maar Amiel was nooit heel positief geweest.
Rustig knikte hij haar toe en wilde nog iets zeggen maar wist geen woorden te vormen en zij haastte zich al naar de toiletten. Zwangere vrouwen.. hm.
Wat chagrijnig nam hij de barman op en nam een tweede borrel en liet hem een derde inschenken. "Gedoe met vrouwen?" bromde hij.
De waard was even van zijn stuk gebracht maar gebaarde toen naar de toiletten. "Ze kan maar beter de boel schoonhouden hier. En geen geflikflooi, daar is dit niet voor bedoeld."
Vriendelijke man, dacht Amiel sarcastisch en vroeg wat rond bij andere diensters, de waard helemaal negerend. Toen Melenwyn terugkwam had hij al betaald voor hun drinken en nam hij haar rustig bij de arm. "Laten we gaan." Zijn bruine ogen keken haar even aan en leken te checken of ze oké was, maar hij wachtte niet op een antwoord en begon al naar de uitgang te lopen. "Hier zijn geen antwoorden en van de gastvrijheid hier zou je bijna depressief worden."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Maanwezen » 10 Aug 2016, 17:57

Melenwyn was wat verward gezien hun abrupt vertrek, maar liet zich door hem naar buiten leiden. Waarom wou hij ineens weg? Ja, ze waren behoorlijk onvriendelijk, maar.. hadden ze wel met iedereen proberen praten? Hadden ze alle opties geprobeerd? Al snel stelde ze zichzelf gerust. Tot zover kende ze 'oude' Amiel nog wel. Hij had vast wel iemand aan de tand gevoeld terwijl zij weg was. Maar ze voelde zich niet zo lekker en het deed deugd om gewoon aan zijn arm te hangen.
Even, terwijl ze naar buiten liepen en wegliepen van de bar, voelde het aan alsof er niets anders was, zolang ze maar niets zei wat zou hem afschrikte of waar hij niets van af wist. Nou ja, zolang ze maar niets zei dan. Met het gebrek aan gastvrijheid kon ze slechts instemmen, maar verder wist ze ook niet wat te doen. Ze hadden zijn collega's uitgehoord, waren naar de bar geweest die ze aangewezen hadden en het was een dood spoor geweest. Ze konden moeilijk de straten afstruinen en aanwijzingen zoeken. In Melenwyns romannetjes zou dat misschien nog gewerkt hebben, maar zij waren geen detectives en ze wist dat ze daar ook geen aanleg toe had. Inmiddels was de nacht gevallen en waren de straten al wat rustiger. Hier en daar liepen wat mensen vrolijk door de straten, profiterend van het weekend om de bloemetjes buiten te zetten.
"Ik heb inderdaad al hartelijkere ontvangsten gehad," stemde ze in en enigszins somber trokken ze terug naar huis. De wandeling leek een stuk langer dan in het doorgaan. Ze was inmiddels moe, het begon later te worden en ze wou haar bed heel graag in. Maar kon ze de dag zo afronden? Melenwyn bleef stil, dacht even terug aan de energie waarmee ze de bar binnen getreden waren, maar zette dat toen van zich af. Nog meer dan in het doorgaan bleef ze dicht bij Amiel en hield hem vast, de duisternis werkte haar onhandigheid niet echt in de hand en ze hoopte maar dat het tempo hem dan ook niet te hard op de zenuwen zou werken.
Tegen de tijd dat ze thuis kwamen was ze doodop, maar ze hing haar mantel weg en glimlachte Von toe. "Dank je om te komen en sorry dat het zo.. onverwachts was. Ik hoop dat ik je niet teveel van je plannen af gehouden heb."

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Ravief » 11 Aug 2016, 20:40

Amiel had niet veel om over te praten onderweg en zijn gedachten bleven maar malen, totdat Melenwyn bijna struikelde over een graspol. "Sorry," mompelde hij. Voorzichtig sloeg hij een arm om haar heen en leidde haar verder naar het kasteel, dat ze inderdaad bereikten zonder verdere obstakels. Behalve elkaar dan. Hij wist niet hoe hij zich moest gedragen tegen zijn vrouw en zij wist blijkbaar ook niet wat ze met hem aan moest vangen. Iets wat Amiel haar niet echt aan kon rekenen, en beiden waren opgelucht toen ze weer de kamer hadden bereikt. Wat nieuwsgierig hield hij Von en Melenwyn in de gaten. Hoewel de roodharige vrouw wat jonger leek, leken ze wel dik bevriend.

Hartelijk werden ze begroet, hoewel zachtjes. Von omhelsde Mel als een vriendin en glimlachte warm naar de professor, hoewel ze wat fronste toen hij het gebaar niet beantwoorde. "Het is geen probleem; je weet dat je me altijd mag berichten. Alles ging goed hier en de tweeling ligt in bed te ronken." Ze aarzelde wat en blikte weer naar Amiel en toen weer naar haar vriendin. "Is.. is alles in orde?" Er was absoluut iets niet normaal aan de situatie en hoe die twee zich gedroegen, maar Von kon er niet bepaald de vinger opleggen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Maanwezen » 11 Aug 2016, 20:55

Melenwyn genoot van de knuffel en sloot haar ogen even, hield Von toch wat langer vast dan gewoonlijk. Het deed deugd om toch even iemand te zien die er honderd procent bij was en die oprechte genegenheid voor haar toonde. Ze wist bovendien dat ze gewoon op Von kon rekenen met de kinderen en het was een geruststelling dat ze al lagen te slapen. Toen ze Von losliet, glimlachte ze vaag en blikte even naar Amiel, wiens blik alsnog op hen rustte. "Ehmn, ja.. Nou ja, niet helemaal.. maar het komt wel weer in orde. Ik hoop dat het niet nodig is, maar.. Moest het wel zo zijn, zou je het erg vinden als ik je binnenkort nog eens contacteer? En wil je nog een kopje thee?" voegde ze er snel aan toe, al wist Von dat ze bij hen mocht doen alsof ze thuis was. Eigenlijk wou Melenwyn gewoon graag haar bed in, maar Vons gezelschap was ook wel fijn.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: MA - toekomst

Berichtdoor Ravief » 11 Aug 2016, 21:09

Dus er was wel wat mis? En het had met Amiel te maken? Vragend keek ze Melenwyn aan, maar glimlachte toen en schudde haar hoofd. "Nee, die neem ik thuis wel. Ga jij maar lekker naar bed, met jouw vier maanden is het geen gek idee om alvast rustig aan te gaan doen en je activiteiten af te bouwen." Ze gaf een kneepje in Melenwyn's handen en lachte haar nog eens toe. "Je weet het toch, ik ben maar een pixie van je af. Laat het weten als je iets nodig hebt." Waarna ze hen een goede nacht wenste en naar huis ging.

Amiel keek haar rustig na en keek naar Mel. Hij was ook bekaf eigenlijk en stond wat onhandig in het midden van de kamer. Moest hij op de bank gaan slapen of bij haar in bed? Wilde zij hem überhaupt wel naast haar hebben als hij amper wist wie ze was? "Wat wil je met het slapen? Moet.. zal ik de bank nemen?" Amiel wist het werkelijk niet en hij voelde zich dan ook niet echt thuis hier, laat staan op zijn gemak.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten