MA - toekomst

[Maanwezen]

Melenwyn was een overdenker en zou het waarschijnlijk eeuwig blijven. Dus ze zou piekeren over reizen en wat te doen met de kinderen en hoe het aanpakken totdat Amiel haar zei dat ze zich er niet zo druk in moest maken. Zijn strelingen leidden haar ditmaal ook wel gelukkig af van haar gedachten. "Hmn," humde ze nog slechts als instemming en beantwoordde zijn kus met wat meer vuur. Ze kon zich ook wel geen bed meer zonder hem voorstellen.

[Ravief]

Gezien Amiel ook wel wist dat ze 'rustig' aan zouden doen, hield hij zich redelijk in. Maar een man kon hopen, toch? Dus zolang het water heet was, bleef hij Melenwyn een beetje plagen en strelen en zoenen, tot hij vond dat het tijd was om eruit te komen. Zijn wijn was op, de fles kon wellicht mee naar de volgende kamer, maar als Mel wilde, dan waren er eerst andere dingen aan zijn hoofd.. Hij sloeg een handdoek om en begon haar af te drogen, af en toe haar huid kussend als hij een plekje tegenkwam waarvan hij wist dat het haar zou prikkelen.
Amiel had voor een keertje geen idee waar Mel allemaal aan dacht/had gedacht vandaag en hoe dat hun leven/toekomst zou beïnvloeden.

[Maanwezen]

Melenwyn had haar wijn ook opgekregen, al ging het niet zo snel gezien ze voortdurend afgeleid werd. Het resultaat was een lichte blos op haar wangen -wat evengoed van het warme bad kon zijn. Zijn zorgen liet ze meer dan welgevallen. Ze kon zich niet herinneren hoelang het geleden was dat ze zo de tijd hadden genomen en hij haar zo geplaagd en bewerkt had. Haar ogen schitterden dan ook tegen de tijd dat ze afgedroogd was en ze hem begon te helpen -het bleef overigens oneerlijk dat ze zoveel moeilijker naar boven kon reiken.
Haar gedachten waren even afgeleid van Seff en kinderen, maar het was iets wat maar net onder de oppervlakte bleef sluimeren. Melenwyn ging op de tippen van haar tenen staan om hem te kussen en drukte zich tegen hem aan. Nee, de woonkamer zou het nu niet worden, al maakte de locatie vroeger een pak minder uit dan nu. Maar als er een risico van twee kleine bengels was...

[Ravief]

Amiel had geen moeite met het bed. En anders stuurden ze de kids een avondje weg zodat ze tijd voor elkaar hadden en konden rondlopen en doen waar en hoe en wat ze wilden. Zodra hij min of meer droog was, tilde hij Melenwyn op en droeg haar in zijn armen ala bruidmodus hun kamer in. Die avond zouden ze niet gestoord worden en heerlijk van elkaar genieten.

"Hmr," mompelde Amiel. Naast zich voelde hij het warme lichaam van zijn lief en even was hij verdwaasd. Waardoor was hij wakker geworden? Maar toen ging hij overeind zitten en zag twee hoofdjes om de kamerdeur gluren, terwijl ze heel goed wisten dat ze niet zomaar hen mochten wekken. "Pap, pssst.. komt u met ons spelen?"
Hij glimlachte zacht en drukte een vinger tegen zijn lippen. "Ik kom zo." En zodra de tweeling zich had teruggetrokken, kwam hij uit bed en kleedde zich aan. Nog even een kusje op Mel's hoofd -hopelijk bleef ze lekker slapen- en dan maar de bengeltjes nog een lesje geven over ouders niet storen.

[Maanwezen]

Melenwyn werd heel even vaag wakker toen Amiel zich aankleedde en ze de lichte aanraking op haar huid voelde, maar al snel draaide ze zich weer om, verstopte zich verder in de dekens en gaf zich weer over aan de warme omhelzing van slaap. Hoe Amiel het met zoveel minder uren kon, zou ze nooit begrijpen.

Arandur en Erulissë liepen nog rond in pyjama en hadden inmiddels al van de keuken een zootje gemaakt door zichzelf van ontbijt te voorzien. Want ja, ze wisten dat ze niet mochten storen en hadden het zo lang mogelijk gerekt. Maar nu waren ze toch wel al heel lang aan het wachten hoor! Het was herfst en buiten miezerde het lichtjes, maar toch stond Aran klaar om naar buiten te gaan. "Gaan we voetballen?" vroeg hij, iets te enthousiast voor de ochtend.

[Ravief]

Amiel haalde zuchtend een hand door zijn krullen en aanschouwde de schade. "Jullie gaan eerst maar eens wassen en aankleden. Daarna gaan we samen dit opruimen."
Lisse bromde wat chagrijnig. Nou kregen ze natuurlijk ook nog de schuld van de zooi, maar dan moest pap of mam maar uit bed komen hoor! Maar hoe verongelijkt ze het ook vond, ze verdween naar de badkamer om met een washandje haar gezicht te poetsen en ging daarna op zoek naar een broek en een trui. Ze was eerder klaar dan haar broertje, behalve dan dat haar haar nog een grote warboel was. Dus werd ze op een stoel gezet en ging Amiel haar haren temmen en zelfs vlechten zodat ze er geen last van had.
Daarna was het een half uur opruimen in de keuken, en dan een goede maaltijd eten.
"Volgens mij is het niet zulk fijn weer Arandur, wat wil je binnen doen?"
Lisse keek naar haar broertje. Als ze niet naar buiten mochten, konden ze net zo goed met z'n tweeën door het kasteel struinen en zichzelf vermaken!

[Maanwezen]

Inmiddels was ook Arandur ongedurig geworden van het poetsen en wachten en bah! Hij wou voetballen! Eerst wou hij vragen om een verhaaltje, maar misschien nu toch niet.. en hij zag Lisses blik. Hmn. Hij zat behoorlijk vol van de maaltijd, maar alsnog had hij zin om rond te rennen en er waren zoveel plekjes in de burcht waar ze nog niet geweest waren! "Tikkertje?" suggereerde hij.

[Ravief]

Waar Amiel mee instemde en hij vroeg Lisse om Aelia op te halen. Die wilde vast ook wel mee doen. Zo was hij de hele ochtend in de weer met de kids: spelletjes doen, verhaaltjes vertellen, ze opzoeken in het kasteel. In de middag gingen ze bij Themis en Edmond eten, en keerde hij terug naar Mel. Zij zou nu wel uit bed zijn, dacht hij terwijl hij door de gangen liep. Hier en daar waren leerlingen te zien, maar de meesten waren op een vaste plek aan het studeren of volgden bijles.
"Mel, schatje.. ben je al op?" zijn stem was net luid genoeg om haar te kunnen bereiken als ze nog in bed lag en Amiel begaf zich naar de keuken voor lunch. Na al dat geren en gespeel had hij wel weer zin in wat! Misschien konden ze samen nog even wat uurtjes doorbrengen, voor hij naar zijn lokaal ging voor Mentoruur. Zijn dag was verrassend rustig vandaag, wat wel zorgde voor een goed humeur en hij neuriede zachtjes een Elfische melodie.

[Maanwezen]

Inmiddels had Melenwyn zich uit bed weten te slepen en was ze zelfs al enigszins in de weer geweest. Toen er geen levende ziel in het huisje te bekennen was, had ze wel een vermoeden dat Amiel er met de tweeling op uit was getrokken. De perfecte kans om het huis wat te luchten en de was te doen. Toen hij de deur binnenviel was ze in de keuken in de weer. Er stond verse soep op, er was brood aan het bakken in de oven en ze was kruiden aan het versnijden. De ontspannen avond en het uitslapen had haar meer dan deugd gedaan en toen ze zijn geneurie hoorde moest ze al helemaal glimlachen. "Ik ben hier." Vluchtig veegde ze haar handen af aan haar schort en liep ze om het keukeneiland heen om hem te kussen.

[Ravief]

Even nadat hij de vraag had gesteld, vertelde zijn neus hem het antwoord. Hij rook frisse lucht, brood en nog iets. Dus ze was op en haar stem horen was dan ook geen verrassing meer. Op zijn knappe gezicht verscheen een grijns toen hij Melenwyn zag en hij omhelsde haar warm en kuste haar vurig. "Hey lieverd," groette hij daarna en snoof haar geur eens op. "Waar ben je allemaal druk mee?" Hoewel hij dat natuurlijk voor een deel wel kon ruiken, bleef het fijn om dingen te bespreken en met elkaar te praten.