MA - toekomst

[Maanwezen]

Melenwyn keek enigszins bedachtzaam, maar moest zachtjes lachen toen hij vertelde over zijn eerste ervaring. Het was bevreemdend om te bedenken hoe het hem zo gemakkelijk afgegaan was, of nu ja, gemakkelijk was het niet geweest, maar wel gemakkelijk om ermee in contact te komen. Bij haar was het enige magische fysiek te bezichtigen. Loom strekte ze haar vleugels uit en knikte ze. Dit zou nog eens gemakkelijker kunnen worden dan andere beslissingen. "Dat klinkt goed. Ik bedoel.. Zelfs als ze op tien jaar beginnen zitten ze nog voor en ik vermoed dat.. wel, ze daarvoor nog niet teveel magische opstoten zullen krijgen?" Het hing er maar vanaf wiens magisch talent ze zouden erven.

[Ravief]

Wauw, waren ze het serieus eens over zo'n -in zijn ogen- best belangrijk punt in de opvoeding? Dat was ook voor het eerst... Maar Amiel was er alleen maar blij om dat dit nu vast leek te zijn. Als ze tien waren konden ze wel weer kijken hoe ze ervoor stonden, immers?
Hij speelde wat met haar roodbruine lokken en haalde lichtjes zijn schouders op. "Ik heb geen idee, lieverd. Maar ik houd ze goed in de gaten," reageerde hij met een knipoogje. Nee, vermoedelijk zouden ze niet zomaar met magie gaan smijten, al zouden ze waarschijnlijk wel aanleg voor magie in hun genen hebben zitten. "Maar genoeg over opvoedkunde. Was alles goed met Von en Seff? En wat wil jij vanavond nog doen?" Amiel grijnsde lichtjes en verwachtte een verzoek om een massage of een heet bad, of vioolspel.

[Maanwezen]

Stilletjes hoopte Melenwyn dat ze Amiels talent mee zouden hebben gekregen, al kon het haar in principe niet zo gigantisch veel schelen in de zin dat ze hen liever of minder graag zou zijn. Maar een ouder wil nu eenmaal altijd het beste voor zijn kind en zij had magie of het gebrek eraan, als een gemis ervaren. Dus hun eenvoudig akkoord ontlokte een vrolijke lach aan haar lippen en ze kuste hem zachtjes vooraleer ze hem van repliek wou dienen. "Hou hen maar in de gaten," knipoogde ze vrolijk en liet haar vingers zachtjes over zijn hals glijden. Zijn grijns verwarmde haar zodoende nog meer dan anders. Hoe zou ze die ooit beu gekeken kunnen raken? "Seff is wat ziekjes maar alles komt goed... Vertel me liever wat jij nog wilt doen." Waarop ze enigszins speels nog een kusje van zijn lippen stal.

[Ravief]

Hmmm... haar vingers voelden nog altijd heerlijk op zijn huid en ze ontlokte dan ook een zacht, tevreden geluidje aan hem. Hij keek wat bedachtzaam en nam haar op. Had ze werkelijk geen plannen of dingen die ze wilde, of wilde ze het hem naar de zin maken? Soms viel er nog genoeg aan haar te ontdekken, terwijl Amiel op andere momenten dacht dat hij soms in haar hoofd zat zo goed voelde hij zijn vrouw aan. "Hm.. Wat dacht je van een fijne, ontspannen avond met alleen ons twee? We kunnen samen in bad en daarna nog wat wijn drinken en wat kaasjes eten?" Per voorkeur in bed maar als dat in badjas op de bank was, vond Amiel dat ook helemaal prima. Arandur en Erulissë lagen uitgeteld in bed en hij verwachtte hen pas in de ochtend weer te horen. Dus een avond niet gestoord worden en de tijd hebben voor elkaar -of dat nu kletsend tot in de late uurtjes was, of met een wat.. intiemere invulling- klonk hem als muziek in de oren.

[Maanwezen]

Datzelfde gevoel gold voor haar. Soms dacht ze dat ze hem zo goed kende en precies wist wat te verwachten en op andere dagen zag ze zijn antwoord in de verste verte niet aankomen. En nu was ze aangenaam verrast. Dat plan klonk haar als muziek in de oren. Dus gaf ze hem nog een kusje en ging met haar vingers speels door zijn lange krullen heen. "klinkt heerlijk!" stemde ze in en ze stond dan ook meteen op, greep hem bij de hand om richting bad te gaan. Het was niet alleen dat ze het werkelijk onderwerp waar ze het over wou hebben niet wist aan te snijden, het was ook ongelofelijk fijn om gewoon tijd met hem te spenderen. Het gebeurde nu ook niet zó vaak dat ze beiden genoeg tijd om handen hadden en het ernaar uitzag dat de tweeling gewoon flink zou slapen.

[Ravief]

Vaak genoeg was hij moe, of aan het werk, of andersom. En soms hadden ze daar extra zorgen bij: de tweeling die niet lekker was, een van hen die niet kon slapen, Aya die over de vloer kwam (soms voor gezelligheid soms voor andere dingen)... Bovendien had Amiel het ook druk genoeg met zijn mentorklas, wat hij nu al een paar jaar deed. Rustig aan doen, kwam dus niet helemaal uit het niets...
Hij zorgde voor het bad, wetende dat Mel kouwelijk was en pas zou komen als het goed warm was, en liet een geurige olie in het water druppelen. Ondertussen kleedde hij zich op zijn gemak uit en bond zijn krullen weer in een staartje. Even staarde Amiel naar het water, maar knoopte toen nonchalant een handdoek om zijn heupen en haalde alvast de wijn en glazen op. Niet lang daarna zaten ze beiden heerlijk in het hete water en Amiel zuchtte tevreden. "Nog een beetje heter en het doet me denken aan de bronnen waar we zijn geweest." Met een glimlachje keek hij neer op zijn fantastisch mooie vrouw. Het waren goede herinneringen, al hadden ze het nog altijd zelden over de tijd van haar gevangenschap. Beiden waren van mening dat het beter was om de mooie tijden die ze op de vakantie hadden beleefd, vast te houden. Helemaal nu dat al jaren achter hen lag en het, volgens hem, in min of meerdere mate was verwerkt.
Zacht streelde zijn ene hand over haar buik, terwijl hij haar voorzichtig met haar rug tegen zijn borst hield.

[Maanwezen]

Inmiddels hadden ze ook wel het 'carpe diem' (pluk de dag) motto onder de knie gekregen. Vandaag was inderdaad een ferme meevaller. Ieder bezoek van ie dan ook werd enorm gewaardeerd, maar soms was het gewoon nodig om hen even alleen te laten en voldoende tijd te geven om bij te praten of gewoon... samen te niksen. De wijn en het warme water maakte haar helemaal soezerig en blij. Haar vleugels waren ontspannen enigszins gespreid, maar inmiddels waren ze er al zo aan gewoon dat ze zich houding wist te geven zodat ze niet in de weg zaten. Melenwyn genoot ervan om tegen zijn sterke borstkas aan te liggen en zijn gespierde armen om haar heen te hebben. Haar vingers gleden zachtjes over zijn handen heen en ze zette haar glas even aan de kant, op het boordje (al was dat niet altijd een even strak plan. Rode wijn en badderen ging niet altijd samen). "Ohja. Dat was me nogal wat," zei ze met een lachje, vooral omdat het een van de eerste keren was dat ze zich had durven uitkleden voor hem en.. wel, het was een immens mooi plekje geweest! "Kun je het niet nog wat meer opwarmen?" Haar toon was plagerig, al hoefde het niet perse. Het water was al heerlijk warm en hoe warmer het nu was, hoe moeilijker ze eruit zou te krijgen zijn. "Misschien moeten we daar nog eens heen.." Vooral nu ze niet zo bang meer was.

[Ravief]

Hij lachte bij haar toon en dempte toen een beetje geschrokken het geluid. Het laatste wat hij wilde was een achtjarig slaperig hoofdje zien om de hoek van de deur. Maar Melenwyn's fijne vingers leidden die gedachten al heel snel weer af. "Dat kan wel, maar ik denk dat ik al moeite ga hebben met je nu uit bad krijgen. Nog heter en ik krijg je het bed niet meer in." Zacht drukte hij een kus op haar schouderblad en en volgde met zijn lippen de vorm van haar schouder naar de aanzet van haar hals. "Dus ik denk dat je het hiermee moet doen, mevrouw duVeresova," mompelde Amiel, zijn lippen millimeters van haar huid verwijderd. "Maar een vakantie boeken dit jaar klinkt als een heerlijk idee! Maar wilde je echt met die bengels kamperen?"

[Maanwezen]

"Wil je me het bed dan zo graag in?" plaagde ze enigszins, al brachten zijn lippen haar wel richting andere plekken. Ze vond het heerlijk wanneer zijn lippen haar hals vonden en het gevoel van zijn ademhaling was al voldoende om haar af te leiden. Melenwyn kantelde haar hoofd wat zodat ze hem aan kon kijken. Zijn meer serieuze vraag deed haar echter denken. Wilde ze dat? Het was een heel ander soort vakantie dan met z'n tweetjes naar de bronnen. Maar ze konden hun kinderen toch niet zomaar achterlaten? Tenslotte hadden ze kinderen en was dat een verantwoordelijkheid.. Maar dat was een behoorlijk serieus onderwerp. "Laten we daar later nog eens over denken."

[Ravief]

"Liefje, jou wil ik altijd wel mijn bed in, zelfs als is het maar om samen te liggen." Hij drukte nog een paar kusjes op haar hals en keek haar toen aan. Hij wist niet goed wat ze aan het denken was, maar vermoedelijk iets met 'vakantie' en 'kinderen'. Amiel zelf zag de problemen niet zo. Ze konden er twee dagen op uit gaan met z'n tweeën, of een klein hutje bespreken ergens en een week (of langer) met z'n vieren daar spenderen en lekker even weg zijn van alles.
Hij glimlachte echter bij haar woorden. Ja, daar konden ze later wel over nadenken. Zijn blik werd een mengeling van liefdevol en ondeugend. Warm kuste Amiel haar en zijn handen bleven nu niet zo heel zoetjes meer op hun plaats liggen. Ze was immers ook veel te fijn om het te laten!