Taloc&Gaëlla

[varden]

Taloc's grijns werd een beetje betrapt maar toen moest hij zacht lachen. "Cyra is absoluut mijn type niet," lachte hij zacht. "Als ik die avond echt een trio had willen versieren was het met Von en jou, maar jij was zo heerlijk onschuldig dat ik je dat niet aan had gedaan." Hoewel... Von en Cyra samen, nee daar had hij destijds geen nee tegen gezegd, maar het was helemaal prima dat het niet zo gelopen was. Even boog Taloc zich naar voren om Gaëlla zacht te kussen. "Hmm... Ik weet dat ik het maar al te leuk vond om die twee te zien zoenen, maar ik weet dat ik het nog veel leuker vind om jou te zoenen," zei hij, met ietwat glinsterende ogen. Ja, Von en Cyra samen was een plaatje dat hem lang bij was gebleven, vooral omdat hij hen daar later opnieuw op had betrapt. Hij had geen idee wat daar op dat dak precies in werking was gezet, maar hij had ook besloten dat het zijn zaken niet waren. Bovendien hadden de wolf en vampier hem behoorlijk bedreigd over dat hij het beter voor zichzelf kon houden.

[Ravief]

Ze lachte. "Nee, dat is wel een goed idee geweest." Gaëlla schudde haar hoofd. Ze was nu een heel stuk minder onschuldig, maar zelfs nu moest ze niet denken aan een trio. Zelfs een andere vrouw in bed leek haar maar niks. Ze had haar handen vol aan Taloc en hij ook aan haar gelukkig. Ze had even wat willen zeggen, waardoor ze bewoog en Taloc een kus op haar neus drukte, in plaats van op haar lippen. Het was zoiets kleins, maar precies wat ze nodig had. Ze kon het niet helpen om zachtjes te giechelen en zowaar.. Daar, in dat ontspannen moment, was ze weer 'zichzelf'. Verzekerd van zijn liefde, zeker van hun kracht samen, vond Gaëlla weer iets van zichzelf terug. "Ooh ja?" plaagde ze zachtjes. Maar nu was zij het die naar hem toe ging en heel zacht, haast een beetje onzeker, haar lippen op de zijne drukte.

[varden]

Die lichte onzekerheid paste bij het moment. Het deed hem denken aan vroeger, toen ze net samen waren, hun liefde net echt begon op te bloeien. Zacht kuste Taloc terug, beheerst, rustig, maar daardoor niet minder liefhebbend. Pas op hun bruiloft had hij zich ten volle beseft hoe ongelofelijk en vreselijk verliefd hij op haar was, daarvoor had hij het afgedaan als dat ze gewoon vrienden waren die dit samen aangingen. Maar nee, ze waren veel meer geworden dan dat...

Terwijl Taloc Gaëlla keer op keer zacht kuste, teder en warm zoals hij in het begin van hun relatie had gedaan en zonder enige druk erachter, gleden zijn slangen zacht over de hare. Degenen waar ze bij konden tenminste. Gorgonen waren misschien minder "wild" dan weerwolven, met minder dierlijk instinctmatige drangen, maar hun slangen toonden emoties soms een stuk opener dan de mensen zelf. En Taloc's slangen zochten duidelijk toenadering tot die van Gaëlla.

[Ravief]

Ze durfde haar ogen niet te sluiten, maar een paar tedere kussen gingen goed, maar toen drukte ze Taloc zacht een klein stukje naar achteren. Ze liet haar slangen over de zijne glijden, verstrengelen en weer vertrouwd met hem worden. Het was het meest intieme was ze aankon op die moment, al werd ze ook wel even geconfronteerd met wat er was gebeurd door de enorm ingekorte slang te voelen.

De dag erna werkte Gaëlla aan een brief voor Sevas, liet deze nakijken door Taloc, werkte er nog meer aan en verstuurde hem die dag nog. De officiële mededeling van de Raad dat de ceremonie plaats zou vinden, lag dreigend op hun eettafel. Ze had het gelezen en was bleek weggetrokken. Wat moest ze daar nou mee? Ze kon daar niet staan en het leven vieren van soldaten die door haar bloeddorst niet meer in leven waren. Hoe moest ze dat doen? Hoe kón ze? Iedereen zou haar zien als de bedriegster die ze was. Alsof ze haar ooit weer in de barakken wilden hebben. Het zou haar verbazen als ze haar überhaupt wilden aankijken.
Dus schoof de witharige Gorgoon het weg. Al waren sommige dingen niet te ontlopen. Zoals de ceremonie.. maar ook haar zus. Gelukkig had ze haar moeder weten te ontlopen tot nu toe, maar Myra kwam zo nu en dan langs om haar te controleren.

Het leek erop dat ze een beetje aan het herstellen was. Maar nog steeds loszittende kleren en haar polsen veel rust geven, net als haar ene enkel. Haar ribben waren nog steeds gevoelig, maar minder belast dan gedacht. Myra vond het maar zorgelijk dat Gaëlla zo'n.. zo'n huls van zichzelf was geworden. Dit was anders dan toen Taloc was verdwenen. Toen had ze nog een missie, maar dit.. dit leek haar van binnenuit op te vreten.

[varden]

Hij liet haar afstand nemen, liet haar zich enkel door hem aanraken door zijn slangen. Hij wist zowaar de glimlach op zijn gezicht en in zijn ogen te houden terwijl de haat hem van binnen leek te verzengen. De haat voor de mensen die haar dit hadden aangedaan, die haar zoveel kwaad hadden gedaan. Taloc's woede was gevaarlijk geworden sinds zijn gevangenschap, maar tegelijk had hij geen keus. Hij moest het beteugelen, opsluiten, desnoods moest hij een andere uitlaatklep vinden. Maar niet bij haar, hij wist dat het haar aan het het schrikken zou maken en wat zij moest zien was een Taloc die sterker was dan hij werkelijk was. Zij had voor hem gezorgd, had hem gered, nu was het aan hem om hetzelfde te doen. En dus waakte hij over haar wanneer ze sliep, en maakte hij de volgende dag ontbijt en lunch en avondeten.

Toen de brief binnenkwam nam hij haar nauwlettend op, maar hij zei niets. Het zou aan haar zijn om te besluiten of ze de mannen onder ogen wilde komen. Hij zou haar niet vertellen dat dat niet hoefde als ze niet wilde. Ze was oud en wijs genoeg om dat zelf te besluiten en hij wist dat ze er een hekel aan had om betutteld te worden, om als een gewond diertje behandeld te worden. Als Myra binnenkwam voor controle ging Taloc meestal hout hakken, of andere klusjes rond het huis doen, om de zussen hun privacy te geven. Daarbij kwam hij enige keren Isild tegen, die hij globale informatie gaf maar zonder echt in detail te treden. Zijn schoonmoeder uit het huis houden was iets dat ze hem duidelijk niet in dank afnam, ook al zei ze dat niet hij zag het in haar ogen, maar het kon Taloc weinig schelen hoeveel mensen een hekel aan hem hadden. Hij zou zijn vrouw alle tijd en ruimte en veiligheid geven die hij kon. Haar beschermen zoals hij in dat gevecht niet had kunnen doen.
Hij kwam binnen toen Myra was vertrokken en glimlachte zacht naar Gaëlla. "En? Hoe gaat het met je ribben?"

[Ravief]

De glimlach trok wat aan haar mondhoeken en ze knikte hem toe. "Weer wat beter. Heb een paar oefeningen meegekregen." Gaëlla kon soms wel wat jaloers zijn op haar zusje. Haar gave om te helen en om niet te blijven hangen in al het erge maar het beter willen maken, was verwonderend. Soms dacht ze wel eens dat zij alle hersens had gekregen en zijzelf alleen maar soldaatje kon spelen.
"Myra vond het wel een goed idee om Sevas hierheen te halen. Ze stuit vaak genoeg tegen.. obstakels." Waarna ze een blik naar buiten wierp. Ze wist niet goed wat ze met haar moeder aanmoest. Ergens was hun situatie gelijk, maar tegelijk ook niet. Haar moeder was zoveel sterker dan dat zij was. Ze leek veel meer op haar vader... Maar ook dat kon wachten. Er was genoeg om mee aan de slag te gaan. Ze hadden drie weken om zich voor te bereiden op een evenement waar ze allebei niet wilden zijn en niet wisten hoe ze eraan moesten deelnemen. Hoe snel kan een vampier hier zijn, vroeg ze zich stilletjes af. Iets van Sevas' luchtigheid en rustige manier van doen konden ze wel gebruiken.

[varden]

Taloc knikte. "Ik denk dat het fantastisch is dat je hem hebt geschreven lieverd. Zijn rust en rede kan heel veel mensen hier heel veel goed doen." Hen zelf niet in het minste. Rustig kwam Taloc dichterbij, streek zacht over haar slangen en glimlachte naar haar. "Het komt goed, als je ribben genezen zijn moeten we maar eens een rondje stoeien op het strand. Om te kijken of je me nog kan laten zandhappen." Hij knipoogde zowaar even plagend en grijnzend. Hij had wel getraind tijdens haar afwezigheid, tijdens haar herstel, al was het maar met het doen van klusjes in en rond het huis. Maar de voorraadkasten waren vrijwel leeg en zijn trainingen waren random en ongecontroleerd geweest. Om zichzelf uit te putten en stoom af te blazen, niet om spieren of conditie voor de lange termijn op te bouwen.

[Ravief]

Een rondje stoeien? Haar wenkbrauwen schoten omhoog. "Ik wil jou ook wel eens tegen Sevas zien vechten.. Hoewel ik niet weet of hij dat nog wel wil, nu je vuur ineens zo makkelijk kan oproepen," plaagde ze terug. Vampieren en vuur.. het was ergens grappig, maar daar zou ze hun vriend maar niet teveel mee pesten.
"Ik zal eerst eens zien of de rest van mij ooit niet meer beurs van binnen aanvoelt." Het was alsof ze één grote blauwe plek was en dat voelde niet bepaald heel erg fijn. Maar Gaëlla ging braaf aan de slag met de oefeningen en ook met magie oefenen op het strand als er weer eens vergaderingen bij hen thuis waren, of als ze er gewoon uit moest. Magie hielp haar ook om haar polsen weer te oefenen en sterk te laten worden. Voor ze het wist was er een week voorbij. Sevas had een pixie vooruit gestuurd met bericht dat hij zo spoedig mogelijk kwam. Zijzelf was langzaam aan het helen. Haar uiterlijk was vooral nog bleek, maar de meeste verwondingen waren niet meer te zien.

[varden]

Ja, zoals de meeste vampieren waren ook Sevas en Cyra niet enorm dol op vuur. Het was het enige wat permanente wonden bij hen achterliet, iets dat Ares voor de rest van zijn leven zou tonen.
Hoewel het nog ver weg was, ging Taloc die week aan de slag met zijn uniform. Het was niet meer de oude generaalsoutfit, hij droeg hem niet meer sinds hij wist dat Gaëlla die functie in zijn afwezigheid had overgenomen, en dit oude harnas was al zo lang niet gedragen dat het behoorlijk wat oplap-werk nodig ging hebben. Daarnaast begon hij weer met het huis serieus een beetje voorbereiden op de winter. Hij ploegde de tuin om, zaaide er planten waarvan hij wist dat ze niet lang nodig zouden hebben om te groeien en vruchten te dragen, hij begon weer serieus hout te hakken. Halve dagen bracht hij zo buiten door, het zweet droop erbij over zijn lichaam, de nog gevoelige huid van zijn nieuwe littekens verbrandden meer dan eens in de zon. Het enige wat hij nog echt uit leek te stellen was jagen. Jagen kon eigenlijk niet in je eentje en hij had niemand om zich heen op het moment met wie hij het zou willen doen. Ze waren door wat hen was overkomen haast de kluizenaars van het dorp, van de stam geworden en dat was behoorlijk heftig als hij daarover ging nadenken.

Op een dag ging hij met een zucht op de veranda voor het huis zitten. Zijn shirt was opnieuw drijfnat van het zweet, hij had werkelijk geen conditie meer over, maar het dak was weer gerepareerd na de stormen van de afgelopen winter en lente. Zijn slangen registreerden de "indringer" sneller dan zijn verstand, en dat was misschien maar goed. Want de blik die Taloc op Keahi wierp was ronduit vijandig voor de eerste paar seconden. En dat terwijl zowel hij als Gaëlla de vrouw goed kenden. Ze hadden haar beiden als soldaat-in-training gehad, en Keahi had bij de groep gezeten die Taloc zo vreselijk had geplaagd toen Gaëlla hem de hele dag had zitten plagen op de academie zoveel jaar geleden. Die groep had toen allang geweten dat de man verschrikkelijk verliefd was geweest op zijn verloofde, hoewel hij dat in alle toonaarden had ontkent. "Ke? Wat is er aan de hand?" Er stond paniek op haar gezicht, en het feit dat ze helemaal hierheen was gekomen terwijl ze naar zijn weten op de academie moest trainen kon ook nooit echt een goed teken zijn.

[Ravief]

Uiteraard zou Gaëlla met hem mee gaan als hij het vroeg. Maar momenteel was ze blij dat ze nog niet het bos in hoefde. Ze was het liefst op grote open vlakken waar ze iedereen kon zien aankomen. In het licht, zodat ze zich bewust bleef van waar ze was. Ze was dan ook veel op het strand en was heel voorzichtig zelfs weer een beetje met conditietraining begonnen, al was het alleen maar om te zien wat haar lichaam weer aankon en wat niet.

Keahi hief haar handen op in het algemene gebaar van 'ik kom in vrede' en 'ik doe je niets'. Ze nam de moeite om nog een beetje op adem te komen en veegde het zweet van haar gezicht. Ze had het hele stuk gerend en dat was aan haar te zien. "Dat is het nou.. we weten het niet. Er is iets gebeurd in de magie-klas en er zijn er een paar compleet doorgeslagen en behoorlijk gevaarlijk. Ik weet dat het niet goed gaat met Gaëlla, maar we hebben haar nodig. Nu. Waar is ze?" Tenslotte hadden ze nooit les gehad in magie voor Gaëlla aan. Het gaf hen nogal eens een voorsprong op hun vijanden, maar feit bleef dat ze er verder niet veel verstand van hadden.

Gaëlla, net terug van haar dagelijkse strandwandeling, keek verbaasd naar de vrouw toen ze het pad opliep richting hun huis. "Keahi?" ze hadden nooit bezoek, tenzij het Baraz was.. wat moest de vrouw hier? Haar blik schoot dan ook direct naar Taloc.