Taloc&Gaëlla

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39
Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor varden » 10 Aug 2018, 12:39

Isild kon het niet helpen. Meteen werd haar blik bezorgd, ging die over Gaëlla heen om te zien hoe het met haar ging, hoe ze eruit zag, of ze in orde was. Natuurlijk wist ze dat ze dat niet was, want hoewel Myra geen woord losliet over de situatie van haar zus was Isild niet gek. Ze wist als geen ander wat er met gevangen vrouwen gebeurde tijdens een oorlog, tijdens een slag. En Gaëlla was lang genoeg gevangen geweest om dat aangedaan te worden. Maar toen werd haar blik streng. "Als Taloc me weer buiten zet is hij niet langer familie voor me," klonk er kort streng. De relatie tussen schoonmoeder en schoonzoon, die jarenlang zo goed was geweest, was schijnbaar behoorlijk bekoeld de afgelopen tijd. "Gaëlla, hoe gaat het met je?" Haar blik was moederlijk, bezorgd, ze kon het niet helpen ook al wist ze dat haar oudste deze attitude niet altijd prettig vond.

Dankbaar keek Taloc naar Keahi, blij dat ze vol in het zicht ging zitten zodat zijn zenuwen een beetje werden gespaard. Hij kon het niet hebben als hij haar nu niet goed kon zien en daardoor constant alert zou blijven. Zijn glimlach werd meewarig toen Keahi een grapje probeerde te maken. "Ik betwijfel ten zeerste dat dat is wat iedereen dacht," zei hij. "Iedereen weet hoe we terug zijn gekomen Keahi, dat we soms nauwelijks in staat zijn met elkaar om te gaan." Niet alleen Gaëlla had moeite met de mensen onder ogen te komen, ook Taloc had genoeg demonen tussen die gezichten gezien.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor Ravief » 10 Aug 2018, 13:23

Ze kreeg grote ogen bij die woorden en wist dat het menens was. Gaëlla wist hoe belangrijk familie was voor haar moeder, zeker na alles wat er gebeurd was en gezien ze Gorgonen waren kon het altijd maar zo zijn dat er iemand ging ontbreken aan tafel, dus dit was nogal wat. Ze had geen idee hoe vaak haar moeder langs was geweest, maar de eerste paar keren was zij het zelf geweest die had gevraagd of hij haar niet weg kon sturen.
"Eigenlijk.. wist ik niet hoe ik je onder ogen moest komen, mam. Dus als ik zeg dat ik het niet weet en ik het er niet over wil hebben, ben ik dan ook geen familie meer?" Ze stond er wat onbeholpen en blikte naar de theekan die ze wilde vullen om op het vuur te zetten, maar waar ze niet bij kon omdat Isild ervoor stond. Gaëlla wist ook wel dat haar moeder het hier niet zomaar bij liet zitten en zuchtte. "Ik weet het niet, oké?!"


"En daarom moet je maar opgesloten zitten?" Keahi trok een wenkbrauw op en leek eventjes verdacht veel op zijn zus. "Op welke manier wordt het daar beter van?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor varden » 10 Aug 2018, 13:34

Het was die onbeholpen blik, de schrik om Isild's eigen woorden, die de vrouw naar voren liet stappen om haar armen stevig om haar dochter heen te slaan. "Natuurlijk niet lieverd," klonk er zacht, terwijl ze Gaëlla in een stevige knuffel trok. Die thee kon wel even wachten. "Natuurlijk betekent dat het niet schat, jij bent altijd familie. En als je het niet weet is dat ook oké, maar als je ons zo buiten sluit dan ga ik me alleen maar meer zorgen maken lieverd." Maar van Taloc was het toch... anders. De man was behoorlijk bot geweest tegen haar in de afgelopen tijd, zo lang en zo erg dat Isild het niet meer had kunnen en willen accepteren. Misschien omdat ze niet wist hoeveel pijn het Taloc had gedaan om die veroordelende en teleurgestelde blik in haar ogen te moeten zien elke keer. Isild was meer een moederfiguur voor hem dan hij misschien ooit had gehad, zijn eigen ouders waren immers altijd bezig geweest met de stam leiden en Sigrid had haar best gedaan maar was toch al heel snel zijn grote (schoon)zus geworden.

Keahi was al net zo hard voor hem als Sigrid kon zijn, dacht Taloc in stilte terwijl hij was bokkig zijn schouders ophaalde en even wegkeek. Dom om te doen, meteen schoten zijn slangen omhoog om te compenseren voor wat hij niet zag. Zou hij ooit de beesten weer naar achteren kunnen dragen zoals hij altijd had gedaan? "Weet ik veel," bromde hij. Hij wist immers ook wel dat het niet beter werd. Ze moesten weer in het dorp gezien worden, samen maar ook apart van elkaar. Het zou hen mogelijk ook beter doen als ze weer onder de mensen waren, maar elke keer dat Taloc Gaëlla in elkaar zag krimpen van angst brak zijn hart, en elke keer dat hij schrok kon hij niet volledig voor zichzelf in staan. Ze moesten een manier hebben om hun angst, pijn en woede te uitten en dat flink laten razen voor ze echt terug zouden gaan naar het dagelijks leven.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor Ravief » 10 Aug 2018, 13:47

Tranen sprongen in haar ogen en nu pas besefte Gaëlla dat het helemaal niet verstandig was geweest om haar zo lang af te houden. Ze drukte zich tegen haar moeder aan en sloot haar armen om haar heen, zo stevig als ze kon. Met haar ogen gesloten genoot ze van de omhelzing en verslapte de grip op haar een klein beetje na een hele tijd. "Ik weet het.. ik.. ik doe mijn best, maar Myra is soms al moeilijk genoeg. Taloc toestaan is al moeilijk genoeg op de gekste momenten."
Ze snufte even en zuchtte. "Het is allemaal zo ingewikkeld." maar tegelijkertijd was dat het niet. Als Gaëlla er echt voor ging zitten en erover nadacht, dan waren haar emoties vrij makkelijk te ontwarren. Ze was bang voor zichzelf geworden, ze was nog steeds woest op de mannen die haar dit hadden aangedaan, maar tegelijk ook op zichzelf dat ze het zo ver had laten komen. En daarnaast was er het schuldgevoel. Dat alles verterende schuldgevoel over wat ze had gedaan. Waardoor ze eigenlijk zichzelf de schuld gaf van de verkrachting en aanranding.
Moe bleef ze tegen haar moeder aanleunen. "Ik snap niet hoe je het doet. Hoe kun je zo... zo rustig zijn en.. bij de goden heb je nooit hen wat aan willen doen?" Ze hadden het er nooit over gehad. Nooit. Maar Gaëlla wist hoe Myra naar Baraz en Cenek keek en dat vertelde haar genoeg. Het was een wonder te noemen dat haar zusje niets was aangedaan.
Al wist Gaëlla ook wel dat het natuurlijk anders was geweest. Dat haar moeder en zusje diensters waren geweest in het huis van Baraz tot zij met Taloc naar huis kwam. Maar dat was ondertussen al zo lang geleden. Bovendien had haar moeder altijd een air van trots gehad en leek het alsof niets haar klein kon krijgen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor varden » 10 Aug 2018, 14:05

Met zachte hand zette Isild Gaëlla uiteindelijk op een stoel neer, en ging zelf zo dicht bij haar zitten dat haar dochter wel nog tegen haar aan kon leunen terwijl Isild een arm om haar heen hield geslagen. "Ik wilde ze wel degelijk wat aandoen," zei ze zacht. Ze had hier nooit met haar kinderen over gepraat, en met Mattias had ze nooit gepraat over wat hij had gezien. "Ik heb nachtenlang wakker gelegen toen we waren afgevoerd naar het huis van Baraz, bedenken hoe ik hem in zijn slaap zou vermoorden om wat hij met je vader had gedaan. Wat hij met mij had laten doen. Ik voelde me zo... zo vies... Maar ik deed het niet, want als ik dat zou doen zouden ze misschien wel wraak nemen op Myra. Zouden ze Taloc op Eldon misschien wel wraak laten nemen op jou." Het kostte de vrouw duidelijk moeite dit allemaal te vertellen. "Ik begon mezelf de schuld te geven. Als je vader en ik meer tijd in de troepenmacht hadden gestopt dan hadden we de aanval misschien wel af kunnen slaan, meer mensen kunnen redden. Maar uiteindelijk besefte ik dat het niet mijn schuld was. Ja, we waren aangevallen, en ja we hadden terug geslagen. Maar het waren de mannen zelf die besloten dat het kennelijk oke was om je te vergrijpen aan een vrouw. Hoewel ik het niet makkelijker vond om het slachtoffer te zijn." Die rol paste inderdaad niet bij een trotse vrouw als Isild. "Ik dacht dat als ik Baraz of Cenek iets aan zou dan, dat dat was uit zelfverdediging. En dat zou het ook geweest zijn, meer nog dan wraak want ik was doodsbang dat ze me opnieuw aan zouden raken, of Myra. Toen Baraz vertelde dat hij Taloc met jou ging verloven, toen ik je op kwam zoeken op Eldon haatte ik mezelf. Ik wist zeker dat ik je het ongeluk in zou storten door je te dwingen te trouwen met de zoon van zo'n walgelijke man. Dus daar was dat schuldgevoel weer, maar ik hield me steeds voor dat het nog steeds geen schuld van mij was. Het was nog steeds overleven, en zorgen dat jullie zouden overleven, en de mensen van onze stam die nog over waren." Isild wist niet wat Gaëlla tijdens haar wraak had gedaan, maar ze had het gedaan uit woede en uit verdediging van haar familie en stam. En wanneer dat in de strijd gebeurde, dan was het onderdeel van een oorlog die zij (voor de verandering) niet waren begonnen.

Tegelijk voelde het dubbel met hoe erg ze haar schoonzoom op het moment haast haatte omdat hij haar weg had gehouden terwijl haar dochter haar nodig had, en hoe ze over hem terugdacht. Taloc had hen twee dagen na aankomst terug in de stam, een half jaar na zijn verloving met Gaëlla, uit het huis van zijn ouders gehaald. Voordat iemand haar of Myra had aan kunnen raken. Hij had haar respect getoond, haar familie beschermd, hij had haar oudste dochter gelukkig gemaakt. En nu zat daar een verharde jongeman in dat huis, een jongeman die ze soms nauwelijks herkende.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor Ravief » 10 Aug 2018, 14:17

Ze was stil en luisterde alleen maar. Met grote ogen keek ze naar haar moeder en luisterde en dacht terug aan die vele jaren geleden. Af en toe kneep ze in haar moeders hand, maar voor het grootste gedeelte was ze stil. Ze wist het nog als de dag van gisteren.
Ze was naar het kantoortje geroepen en ze had niet geweten waarom, want ze had zich al een paar dagen goed gedragen. Dat Taloc -die ze net wat begon te leren kennen- daar ook was. De schrik in zijn ogen, gezien hij eerder doorhad wat er was gebeurd dan zijzelf. Haar moeder in.. in bediendekleding, maar nog steeds zo trots. Zo sterk. Nog steeds als een koningin.
Hoe het amper doordrong, hoe ze Taloc was aangevallen, hoe het haar werd geweigerd om tijd met haar moeder te krijgen en haar überhaupt lang te kunnen knuffelen. Hoe ze nachten aaneen had gehuild. Hoe kwaad ze was geweest. Hoe moeilijk het was om boos te blijven toen Taloc zo... zo vriendelijk was.

Gaëlla zuchtte. "Ik denk niet dat ik ooit zo moedig of sterk zal zijn als jij, mam." Alles wat haar moeder had gedaan was voor haar en Myra geweest. Overleven, elke dag opnieuw. En toen uiteindelijk weer geluk gevonden. Wat ook de reden was dat Gaëlla nooit had geaccepteerd dat Mattias mee ging. Of het nou op oorlogspad was, of op verkenning.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor varden » 10 Aug 2018, 14:25

"Ooh meisje toch," zacht trok Isild Gaëlla nog iets dichter tegen zich aan, streek over haar arm. "Dat ben je al, elke dag weer. Je bent zoveel sterker dan je zelf misschien wel beseft. Een ander zou niet meer op zijn gestaan, zou haar manschappen niet hebben verdedigd, zou haar man bovendien op hebben gegeven zoals Taloc terugkwam." Warm glimlachend keek ze naar Gaëlla en drukte kort een kus op haar voorhoofd. "Je hebt zoveel meer kracht dan je denkt mijn lieve schat. Ik zie het in je ogen. Taloc en Myra zien het ook. Je moet niet vechten tegen die kracht van je, je moet er niet bang voor zijn, je moet het omarmen zo zou je vader zeggen." Zoals ze ooit bang was geweest voor haar eigen slangen maar ook daaroverheen was gegroeid. Hoe ze nu wel mensen dichtbij durfde te laten terwijl ze als kind juist iedereen op afstand hield nadat ze per ongeluk iemand had gebeten. "Je vader zou zo trots op je zijn Gaëlla," zei ze zacht, met iets verstikte stem. Ja, ze was gelukkig met Mattias en haar leven nu, maar dat betekende niet dat ze haar man niet miste. Mattias wist dat ze nooit met hem zou trouwen uit respect voor Gaëlla's en Myra's vader. Hij was haar man geweest, en niemand kon die rol echt overnemen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor Ravief » 10 Aug 2018, 14:33

Even dacht Gaëlla dat ze het misschien wel zou redden. Ze zou hier nog een poosje zitten met haar moeder en dan thee maken en naar Taloc en Keahi gaan. Maar bij die laatste woorden, brak ze alsnog en snikkend schudde ze haar hoofd. Ze wilde het wel. Ze wilde heel graag die woorden horen en dat ze waar waren. Mattias was een beste vent, maar Gaëlla had altijd een speciale klik gehad met haar vader en die leegte was nooit op te vullen. Al deed het tegenwoordig niet meer pijn om over hem te praten of aan hem te denken.
"Maar ik ben het niet waard, mama.. Ik ben het niet waard." Snikkend drukte ze haar hoofd tegen diens schouder. Toen ze weer dusdanig tot bedaren was gekomen dat ze kon praten, ging ze verder. "Ik dacht alleen maar aan hen de gruwelijkste dingen aandoen en.. bij de goden.. Ik heb stad na stad na stad in puin gelegd en.. ik heb zoveel onschuldig bloed aan mijn handen, en ik heb mijn mannen de dood ingestuurd alleen maar om.. om wraak. Hoe moet ik daarmee leven? Hoe kan ik terug gaan naar hen toe? Hoe kan ik met Taloc de Ceremonie leiden en hun leven vieren? Als ik niet zo.. zo.. zo stom was geweest om me te leiden door wraak dan waren ze nog ín leven."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor varden » 10 Aug 2018, 14:42

Isild liet haar in stilte uithuilen, streek enkel zacht over haar slangen en rug. Pas toen Gaëlla zelf weer praatte, weer een beetje adem leek te kunnen halen, toen werd haar grip op haar dochter wat minder. "Daar kun je jezelf niet de schuld van geven Gaëlla," zei ze nu een tikje streng. "Je bent dan wel de generaal, je leidt dat leger niet in je eentje. Je mannen wilden net zo goed strijden als jij anders waren ze niet mee gegaan. Ik heb ook gehoord dat je je mannen verbood om vrouwen en kinderen aan te vallen, en daarmee ben je trouw gebleven aan jezelf." Even keek ze Gaëlla doordringend aan. "Het enige wat je nu nog moet doen is zorgen dat je mannen niet voor niets gesneuveld zijn. Je hebt de Raell's laten zien dat ze niet met jouw stam of met jou moeten spotten. Je hebt je huis en familie beschermd, net als de mannen die met je mee waren. Nu is het tijd om in te zetten op langdurige vrede, langdurige vrede en goede zorg voor je stam schat. Focus op dat signaal, niet op de angst die je opvreet 's nachts." De angst, het schuldgevoel, de walging, het was uiteindelijk allemaal hetzelfde gevoel dat je vanbinnen kapot maakte. Isild kende dat gevoel goed. Ze zag het ook vaak terug in de ogen van soldaten. In Taloc's ogen, zelfs in die van Mattias als hij terugdacht aan jaren geleden. De jaren waarin hij nog een soldaat was geweest. Ze wist zeker dat ze het ook in Sigrid's en Keahi's ogen zou zien als ze goed keek. Het was er, maar hoe je ermee omging dat was aan jezelf.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Taloc&Gaëlla

Berichtdoor Ravief » 10 Aug 2018, 15:13

Langdurige vrede. Ja, dat was een droom die ze had gehad toen ze te horen had gekregen dat ze met Taloc moest trouwen. Was het mogelijk hier? Deze stam kende niet anders dan vechten en oorlog. Hoe moest ze hier vrede brengen? Wat moesten ze met al die soldaten en hoe zouden ze dan hun geld verdienen? Daarnaast konden ze het zich niet permitteren om echt te verslappen. Dus wel veel trainen maar verder niet in dienst? Werkte dat? Kon dat?
"Oké.. oké," verzuchtte ze. Het vechten was nog niet over, maar het was wel iets waar ze op in kon zetten. Al betekende dat ook dat ze haar titel weer moest oppakken.
Ze knuffelde haar moeder extra lang en drukte een kus op haar voorhoofd, maar maakte toen uiteindelijk die thee en beloofde dat ze haar niet weer af zou houden, of er eerlijk voor uit zou komen.

Een stuk later dan gepland, kwam ze dus bij Taloc en Keahi aan tafel zitten. Ze glimlachte zacht naar de vrouw en ineens ontstond er een plannetje.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten