Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Senna sloeg haar tengere armen om Collin heen en drukte zich tegen hem aan. Ze zuchtte eens diep. De knuffel maakte haar warm van binnen en ze wreef haar wang langs zijn baard en giechelde om het gevoel. Maar daarna liet ze hem los.

Ze zag nog net zijn bedachtzame blik naar haar toe en keek wat vragend, maar vervolgens merkte ze hoe Senna op ging in de knuffel. Nova beet op haar lip, terwijl haar ogen vochtig werden en hoe graag ze ook wilde wegkijken, ze kon haar blik niet losmaken van het schouwspel. Het brak haar hart en lijmde het een klein beetje op hetzelfde moment. Pas toen Senna weer ging zitten, merkte ze dat ze haar tranen niet zou kunnen inhouden. Met een ruk schoof ze haar stoel naar achteren en vluchtte ongeveer de kamer uit om in de gang pas stil te houden. Met haar rug tegen de muur, hield ze het niet langer. Haar lichaam schokte onder haar snikken, die ze zoveel mogelijk probeerde te smoren.

[varden]

Door hoe Senna op de knuffel inging kreeg Collin de bevestiging van zijn gedachten. Het meisje had dit nodig, had een volwassene nodig die haar af en toe een stevige knuffel kon geven als teken dat het allemaal wel goed kwam. Maar de reactie van haar moeder had hij niet verwacht.

"Het spijt me. Ik wist niet dat het je zou kwetsen." Rustig keek Collin naar Nova, zijn uitstraling rustig en zijn blik vriendelijk, maar met een gepaste afstand tussen hen. Als hij had geweten dat Nova zo heftig zou reageren, dat het haar zoveel pijn zou doen, dan zou hij Senna's verzoek wat langer hebben overdacht. Zonder nog iets te zeggen bood hij Nova een zakdoek aan, een gebaar dat vreselijk ouderwets was maar hij wist niets beters. Hij had na de knuffel nog een minuutje met Senna zitten kletsen, waarna hij zei dat hij even ging kijken hoe het met haar mama ging. Hij zou niet zomaar achter iemand aanrennen, maar hij had het idee dat ook Nova wel eens wat steun van iemand anders dan familie en bekenden kon gebruiken

[Ravief]

De tranen liepen nog over haar wangen en haast beschaamd keek ze eventjes weg. Maar bij Collins woorden keek ze hem aan en schudde haar hoofd. Ze nam zijn zakdoek aan en friste zich een beetje op en schudde haar hoofd. "Het kwetst me niet." Haar stem klonk nog een beetje verstikt, maar ze hield zijn blik vast om haar woorden duidelijk te maken. Onbewust gleed haar hand over haar buik en streelde ze het kleintje wat daar aan het groeien was. Nova zuchtte en leunde met haar hoofd tegen de muur, voor ze na een poosje weer naar de man keek. "Na zoveel maanden, raak je er een soort van aan gewend dat je hem niet meer ziet." Hoe pijnlijk dat ook was om te zeggen, het was wel waar. "En dan zijn alle kleine gebaren en dingen extra pijnlijk." Andere stellen zien die elkaar nog hadden, vaders die met hun kleintjes wandelden en speelden, gestolen kussen... en uiteraard voor Senna het gevoel van een 'prik'baard tegen haar handen/wang. Een vaag handgebaar volgde. "Senna heeft het nodig. Ik weet niet wat ze je heeft gevraagd, maar als het voor jou geen moeite is, zou ik je alleen maar willen vragen om haar tegemoet te komen." Ze wist er een glimlachje uit te persen en veegde haar tranen weg, voor zo goed dat ging. "Het wordt me gewoon af en toe teveel," mompelde Nova.

[varden]

Met een zucht knikte Collin. "Ik begrijp wat je bedoeld." Hij, Brenn, Alec, ze hadden dat ook gehad na het verlies van hun ouders, na het vertrek van Destan. Vooral feestdagen waren zwaar geweest, als ze die lege stoelen weer zagen. Stoelen waar eerder de twee volwassenen van het gezin hadden gezeten. Toch wist hij ook wel dat hij niet exact wist wat Nova doormaakte, je partner verliezen en dan de kids in je eentje moeten opvoeden moest onvoorstelbaar zwaar zijn. Door haar handbeweging zag hij echter nog iets, iets dat hem even met zijn ogen deed knipperen. De beweging gaf al iets weg, maar doordat haar shirt strak trok was ook de bolling van haar buik duidelijk te zien. "Je bent zwanger," constateerde hij zacht, duidelijk een beetje verrast daardoor. Collin zou zoiets normaal niet hardop zeggen, maar dit keer kwam het eruit voor hij er erg in had. Snel probeerde hij zich te herstellen. "Eh.. het is geen probleem. Ik weet hoe het is om een ouder te verliezen en als dit haar helpt dan doe ik het graag." Misschien kon hij Nova er ook een beetje mee ontzien. Want straks drie kinderen, en geen vader...

[Ravief]

Ze ving nog net zijn verraste blik op, voor ze beschaamd wegkeek. Ze wist nog altijd niet of ze hier goed aan deed en hoewel ze had gestraald tijdens haar andere zwangerschappen, was dat nu afwezig. "Hm.. het leven is een wrede grap." Het was eruit voor ze het wist. Ze was zwanger van haar overleden man en hier stond ze dan met een vreemdeling (soort van dan) aan wie haar dochtertje had gevraagd of hij haar af en toe aandacht kon geven.
Maar ze knikte en Nova probeerde zich te herpakken. "Dank je, Collin.. Het betekent veel voor ons.." Ze zuchtte nog eens diep, wist een glimlach tevoorschijn te toveren. "Ik ga me even opfrissen, dan zal het wel weer gaan." Hoopte ze dan maar.

[varden]

Even wist Collin niet goed wat hij moest doen of zeggen, maar uiteindelijk knikte hij enkel. "Het is geen moeite," wuifde hij haar dank weg. Hij deed het met plezier voor haar, voor Senna. Voor ze echter wegliep om zich op te frissen legde hij nog zacht zijn hand op haar schouder. "Je bent een dappere vrouw Nova," zei hij op zijn gebruikelijke, zachte toon. "Maar als je eens met iemand wil praten om alles even los te laten, kom me dan opzoeken, oke?" Het was een vriendelijk aanbod, maar niet, maar Collin vreesde net zo voor haar mentale gezondheid als hij voor die van Destan vreesde. Er was maar zoveel dat een mens kon doorstaan voor hij of zij doorsloeg. En bij Destan wist hij nog steeds niet helemaal hoever dat al was gegaan, hoevaak hij al was 'geknapt', maar hij wist wel dat hij wilde voorkomen dat dat ook bij Nova zou gebeuren.
Maar daarna gaf hij haar haar privacy terug en liep weer naar de salon, waar hij weer naast Senna ging zitten. "Heb jij nog een paar koekjes overgelaten?" plaagde hij haar. Kiran en Kaspar keken zowaar een beetje jaloers dat hun oom Collin aan iemand anders dan hen aandacht gaf.

[Ravief]

De vriendelijkheid van Collin zorgde er bijna voor dat ze weer in tranen uitbarstte. Dapper? Nee... ze was doodsbang en wist in de vrede niet hoe ze het ging redden. Dit project zorgde ervoor dat ze niet instortte en maakte dat er iets was om uit bed te komen. "Dank je," mompelde Nova verstikt, maar moest toen er echt vandoor. Ze gunde zich een momentje om te huilen en zich te herpakken, maar kwam weer terug toen theekransje was afgelopen en zij met de grotere kinderen naar buiten zou gaan en ze les zou geven over het een en ander.

"Heb je mama getroost?" Groene ogen, die zo op die van haar moeder leken, keken naar de man. Maar daarna grinnikte ze en haalde twee koeken onder de tafel vandaan en gaf die aan Collin. "Kijk eens! Anders had je niet!"

[varden]

Collin sloeg zijn arm weer los om Senna heen. "Ik heb mijn best gedaan kleintje, maar je moet haar vanavond maar eens goed knuffelen met je zusje." Hij had niet het idee dat Nova echt getroost was door hem. Collin hoopte maar dat ze zijn aanbod aan zou nemen voor ze in elkaar zou storten.
"Kleine dondersteen," zei hij lachend terwijl hij de koekjes aannam. "Wat ga je vandaag nog allemaal leren?" Hij wist dat Nova straks, volgens het schema, met de oudere kinderen aan de slag ging maar hij wist niet wat er voor de kleintjes was gepland vandaag. Zelf zou hij straks eens kijken naar het timmeren van een raamwerk voor de tomatenplanten die ze binnenkort zouden gaan plannen. Er waren genoeg klusjes om hem op die manier de hele dag bezig te houden.

[Ravief]

Senna had geen idee. Misschien iets over dieren? Of muziek? Maar ze vertelde over de bloemen waar ze over had geleerd en dat deze allemaal moeilijke namen hadden en dat zij ze heel anders onthield. Maar ja, zij kon dan ook aanvoelen of bloemen alleen maar mooi waren, of ook meer deden. Bijvoorbeeld giftig waren, of juist helend of kalmeren. Daarin leek de kleine spring-in-t-veld al heel op haar moeder. Nyah daarentegen, met lichte slag en bruine ogen en ietwat rossig haar, leek veel meer op een mengelmoesje met meer Sam dan Nova in zich.
De kleine Nimf vond Collin wel leuk en vertrok na de pauze met haar vriendjes Kaspar en Kiran en zwaaide nog even. De drie kibbelden wat over dat Collin hún oom was en niet de hare en daar haalde ze haar schouders over op. "We kunnen toch wel allemaal met Collin spelen en praten?"

Zo gingen de dagen heel snel voorbij. Senna werd bevriend met Collin, Nova kon haar zwangerschap niet meer verbergen en Boaz kon op den duur beginnen met kookles (a zou het eerder koekjes bakken worden).
Aan het einde van een dag sleepte Senna Collin mee aan de hand. "Mammie! Kan Collin bij ons eten?" Wat verrast keek de Nimf naar het stel, maar een zachte glimlach verscheen en ze knikte. "Natuurlijk.. Wat denk je, zou hij al zijn groenten opeten, of alleen maar vlees willen, net als Edmond?" plaagde ze hen beiden.
Senna pakte Nova bij de hand en tussen hen in gingen ze richting Themis. Nova vond het maar een vreemde ervaring en luisterde half naar haar kwebbelkont, terwijl haar bik af en toe naar Collin ging. Wat had hij gedaan dat hij haar verdrietige meisje weer aan het lachen kreeg? Was Sam zo makkelijk te vervangen voor haar kinderen? Of zag Senna werkelijk alleen maar mooie dingen en maakte ze gewoon vrienden met iedereen?

[varden]

Wat verontschuldigend glimlachte Collin naar Nova. Dit was Senna's idee geweest, en als hij de gedachtegang zou horen over dat Sam vervangbaar zou zijn zou hij dat tegenspreken. Hij had een paar keer met Senna gepraat over haar vader, maar het deed het meisje duidelijk goed om ook weer eens een oom-figuur te hebben om tegenaan te praten. Een oom die minder vaderlijk was dan bijvoorbeeld Edmond.
Toen het drietal het huisje van de Armell's binnenkwam keek Themis op, hoewel ze even verrast keek bij het zien van Collin. Ze had hem al wel eens gezien op Eldon, als hij Destan ging bezoeken, maar verder had de man zich nog niet aan veel anderen voorgesteld. Tot nu dan. Beleefd stelde de man zichzelf voor en keek nieuwsgierig door het huisje. Het was klein maar knus, en het voelde als een veilige en warme plek. Themis kwam niet veel later met wat drinken aanzetten. "Hoe ging het vandaag bij Kas en Boaz?" Vragend keek de Duivelin naar de drie. Haar eigen dochter en man waren nog niet thuis en Nyah lag te slapen, hoewel die zo wel wakker zou worden. Collin's blik viel al snel op het kleine meisje en hij kon het niet helpen dat zijn hele houding iets meer zacht dan rustig werd. Ze was al net zo vertederend als Senna, hoewel ietsjes minder rustgevend dan Nova en Senna waren. Hij wist niet precies waarom dat was, maar misschien was dat met kleine nimfjes net iets minder dan als ze iets ouder waren?