Nani gaf haar vriendin rustig op haar flikker. Ze moest zich niet aanstellen en richten op de relatie beter maken, zonder dat het over kwam alsof ze heel hard haar best deed. Maar daarna gooide ze het onderwerp op Edmond en grijnsde naar haar vriendin.
"Is hij zo goed in bed als hij eruit ziet?" als beste vriendin had ze het recht om haar daarmee te plagen.
_______
Hij kon het niet laten om haar later mee te nemen langs andere groepjes. Om Aelia alles te laten zien en alles te vertellen over het feest. Enthousiast en gebarend, zoals hij altijd was, maar vanavond ook zeker met wat meer aandacht voor haar. Een kleine streling hier, een iets te lange aanraking op haar arm daar en veel oogcontact...
Ergens had Gaviro het idee dat ze het niet zou kunnen waarderen als hij wat probeerde in het publiek en dus vond hij een rustig plekje met haar op het strand. Al een poosje hield hij haar hand vast en af en toe blikte hij naar haar lippen, maar was een beetje bang om een klap te krijgen. "En, bella Aelia? Wat denk je van het feest?"
_______
Er kwam zowaar een boze frons op zijn gezicht. "Nee. Dat is het niet." Als ze zijn hand niet wilde, dan maar niet. Destan zakte onderuit en raakte met zijn knie de hare aan. "Niets hieraan is oké." Zijn stem brak en hij spande zijn kaak terwijl hij hard zijn best deed om niet te huilen. "Ik ben er zat van, ik ben er zó zat van. Ik wil de tijd hebben om met je te rennen, ik wil met je uit eten gaan en wijn kunnen drinken, ik ben spuugzat van de nachtmerries..." Destan kneep zijn ogen samen. "En ik mis Sam.. en ik ben bang dat Nova mij de schuld geeft van zijn dood.. en ik mis Kas en durf niet langs te gaan.." nu ontsnapten er alsnog stille tranen aan zijn gesloten ogen. "En.. en.. ik mis ons en hoe het was en ik weet niet meer hoe we het terug kunnen krijgen."
Belevenissen van Destan en Aya
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Dankbaar glimlachte Themis naar Nani. Haar vriendin leek altijd te weten wat ze moest zeggen, ook al was dat soms nogal hard en direct maar Themis kon het wel waarderen.
Toen ze echter over Edmond begonnen moest Themis hard lachen en keek toen met glimmende ogen naar Nani. "Nog veel beter," zei ze grijnzend. "En een stuk minder braaf dan je zou denken met zijn adellijke opvoeding." Sinds ze hier waren hadden ze het immers nog nooit in huis gedaan.
_______
Bij het compliment, dat ze met haar basis-kennis Italiaans wel kon vertalen, begon Aelia zowaar een beetje te blozen. Het was haar nu al twee keer opgevallen dat Gaviro naar haar lippen keek, maar ze begreep niet waarom hij dat deed. Ze had al wel een keer met een jongen gezoend, maar dat was op een schoolfeest geweest en eigenlijk niet echt speciaal. Vond zij tenminste. Zijn aandacht voor haar had echter heus wel effect. Ook Aelia was een puber, en had hormonen, en die speelden zeker op als je een jongen heel leuk vond ook al zei je tegen je ouders dat dat niet zo was. "Het is bijzonder," zei ze toen maar zacht. "Ik snap niet dat mijn moeder hier nooit over heeft verteld." Of het niet elk jaar vreselijk miste. Hoewel ze niet wist hoe erg dat bij Themis kon kriebelen in de zomer.
_______
Even was Aya bang dat er weer een ruzie zou komen, door zijn boze frons en reactie. Maar toen begon hij te praten, en hoorde ze zijn stem breken. Destan huilde niet veel, ondanks wat hij allemaal had meegemaakt was zij het meestal die als eerste in tranen uitbarstte. Dat die rollen nu omgedraaid waren, raakte Aya diep in haar hart. Terwijl hij sprak beet ze op haar lip, in een wanhopige poging om de tranen tegen te houden. Een poging die vanaf de eerste seconde al gedoemd was te mislukken. Zacht gesnik klonk af en toe terwijl hij zijn lijst opsomde. Nu pakte ze wel zijn hand vast. "Ik mis ons ook," zei ze zacht. "Maar ik weet niet meer wat ik kan doen zonder dat het haast wanhopig voelt, en ik wil het niet wanhopig laten zijn,
ik wil dat het gewoon normaal is." Normaal tussen hen, normaal met de kinderen, normaal op Eldon, normaal met Nova en Kaspar. Als Charles nog in leven was, was Aya nu zover dat ze hem mogelijk zelf de nek om zou draaien. "Ik hou zoveel van je Des, dat ik elke dag bang ben je kwijt te raken. Dat er weer iets gebeurd. En.. en ik kan dat niet meer. Ik kan niet meer zo in angst leven."
Toen ze echter over Edmond begonnen moest Themis hard lachen en keek toen met glimmende ogen naar Nani. "Nog veel beter," zei ze grijnzend. "En een stuk minder braaf dan je zou denken met zijn adellijke opvoeding." Sinds ze hier waren hadden ze het immers nog nooit in huis gedaan.
_______
Bij het compliment, dat ze met haar basis-kennis Italiaans wel kon vertalen, begon Aelia zowaar een beetje te blozen. Het was haar nu al twee keer opgevallen dat Gaviro naar haar lippen keek, maar ze begreep niet waarom hij dat deed. Ze had al wel een keer met een jongen gezoend, maar dat was op een schoolfeest geweest en eigenlijk niet echt speciaal. Vond zij tenminste. Zijn aandacht voor haar had echter heus wel effect. Ook Aelia was een puber, en had hormonen, en die speelden zeker op als je een jongen heel leuk vond ook al zei je tegen je ouders dat dat niet zo was. "Het is bijzonder," zei ze toen maar zacht. "Ik snap niet dat mijn moeder hier nooit over heeft verteld." Of het niet elk jaar vreselijk miste. Hoewel ze niet wist hoe erg dat bij Themis kon kriebelen in de zomer.
_______
Even was Aya bang dat er weer een ruzie zou komen, door zijn boze frons en reactie. Maar toen begon hij te praten, en hoorde ze zijn stem breken. Destan huilde niet veel, ondanks wat hij allemaal had meegemaakt was zij het meestal die als eerste in tranen uitbarstte. Dat die rollen nu omgedraaid waren, raakte Aya diep in haar hart. Terwijl hij sprak beet ze op haar lip, in een wanhopige poging om de tranen tegen te houden. Een poging die vanaf de eerste seconde al gedoemd was te mislukken. Zacht gesnik klonk af en toe terwijl hij zijn lijst opsomde. Nu pakte ze wel zijn hand vast. "Ik mis ons ook," zei ze zacht. "Maar ik weet niet meer wat ik kan doen zonder dat het haast wanhopig voelt, en ik wil het niet wanhopig laten zijn,
ik wil dat het gewoon normaal is." Normaal tussen hen, normaal met de kinderen, normaal op Eldon, normaal met Nova en Kaspar. Als Charles nog in leven was, was Aya nu zover dat ze hem mogelijk zelf de nek om zou draaien. "Ik hou zoveel van je Des, dat ik elke dag bang ben je kwijt te raken. Dat er weer iets gebeurd. En.. en ik kan dat niet meer. Ik kan niet meer zo in angst leven."
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Daarop kreeg Nani natuurlijk ook een duivelse grijns. Hoewel beiden nooit veel vriendinnen hadden gehad, hadden ze elkaar altijd alles verteld. Over hun ouders, over ruzies, over jongens, over seks, over hun eigen twijfels en toekomst, over alles.. "Oooh.. vertel!" Ze ging ook al richting eind de veertig, maar het was mooi om te zien dat hun relatie nog steeds zo gezond was.
_________
"Misschien is ze gewoon blij met het thuis wat ze heeft gevonden met je vader op Eldon?" Gaviro was ietsjes ouder en begreep wel dat de wolf hier nooit zou kunnen aarden, al leek hij nog zo te genieten van de vakantie. Hij glimlachte naar Aelia en kneep zacht in haar hand. "Maar ik ben blij dat je er bent en dat ik je het wat kan laten zien." Zijn donkere ogen glinsterden weer en hij bleef tot slot staan. Het feestgedruis op de achtergrond was niet te missen en hij sloeg lichtjes zijn armen om haar heen. "Wat dacht je van nog een dans?" Hier kon niemand hen zien.
_________
Hij luisterde stilletjes naar haar en wreef met zijn duim cirkeltjes over haar hand. Zij was in alles alsnog het enige wat hem houvast gaf en haar woorden maakten hem bang. Ze kon niet meer in angst leven, maar wat hield dat in? Zou hij weg moeten? Hadden ze tijd nodig? Wat betekende dit? "Het spijt me voor alles wat ik je door laat maken," fluisterde Destan gebroken. Hij nam niet de moeite om zijn tranen weg te vegen en hield zijn blik gericht op het wezen wat hij het meeste liefhad in de wereld.
Het bleef een poos stil en alleen de wind om hun oren hield hen gezelschap voordat Destan uiteindelijk weer sprak. "Misschien gaan de nachtmerries voorbij als.. als ik eindelijk er open over ben." Voorzichtig keek hij haar aan. "Ik wil je de verhalen besparen, maar ik heb het nog steeds niet met je gedeeld en.. met niemand gedeeld eigenlijk en misschien zit dat verder herstel wel dwars."
_________
"Misschien is ze gewoon blij met het thuis wat ze heeft gevonden met je vader op Eldon?" Gaviro was ietsjes ouder en begreep wel dat de wolf hier nooit zou kunnen aarden, al leek hij nog zo te genieten van de vakantie. Hij glimlachte naar Aelia en kneep zacht in haar hand. "Maar ik ben blij dat je er bent en dat ik je het wat kan laten zien." Zijn donkere ogen glinsterden weer en hij bleef tot slot staan. Het feestgedruis op de achtergrond was niet te missen en hij sloeg lichtjes zijn armen om haar heen. "Wat dacht je van nog een dans?" Hier kon niemand hen zien.
_________
Hij luisterde stilletjes naar haar en wreef met zijn duim cirkeltjes over haar hand. Zij was in alles alsnog het enige wat hem houvast gaf en haar woorden maakten hem bang. Ze kon niet meer in angst leven, maar wat hield dat in? Zou hij weg moeten? Hadden ze tijd nodig? Wat betekende dit? "Het spijt me voor alles wat ik je door laat maken," fluisterde Destan gebroken. Hij nam niet de moeite om zijn tranen weg te vegen en hield zijn blik gericht op het wezen wat hij het meeste liefhad in de wereld.
Het bleef een poos stil en alleen de wind om hun oren hield hen gezelschap voordat Destan uiteindelijk weer sprak. "Misschien gaan de nachtmerries voorbij als.. als ik eindelijk er open over ben." Voorzichtig keek hij haar aan. "Ik wil je de verhalen besparen, maar ik heb het nog steeds niet met je gedeeld en.. met niemand gedeeld eigenlijk en misschien zit dat verder herstel wel dwars."
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis moest vrolijk lachen om Nani's nieuwsgierigheid, en begon te vertellen. Over de band die ze met Edmond deelde, en dat je die ook kon gebruiken om 'plaatjes' van jezelf in lingerie te sturen om iemand overdag al een beetje lekker te maken, maar ook over wat ze al hadden uitgespookt (en waar) sinds ze hier waren. "Ik denk niet dat ik vanavond thuis kom, laat ik het zo zeggen." Themis grijnsde en liet kort het bandje van de top die ze droeg zakken, waardoor een heel dun kanten bh-bandje zichtbaar werd. Ze had dat plaatje nog niet naar Edmond gestuurd, maar ze wist dat als ze het deed ze vrij snel verdwenen zouden zijn. "En hoe gaat het tussen jou en je vent dan? Kunnen jullie nu eindelijk eens stoppen met kids verwekken?"
_________
Met een warme glimlach en een rozig gevoel door het bier van eerder vleide Aelia zich in Gaviro's armen. "Nog eentje dan," zei ze, wetende dat ze de hele avond wel met de Duivel kon dansen. Zeker nu er niemand anders in de buurt was, waardoor ze zich bewust was van hoe vreselijk dicht hij tegen haar aan stond eigenlijk. En dat ze dat stiekem eigenlijk best wel fijn, en spannend vond.
_________
Nee! Als hij nu weer weg zou gaan dan zou Aya dat niet opnieuw trekken, dat wist ze zeker. Ze wist niet zo goed wat ze ertegen moest doen, ze was af en toe gewoon zo bang dat als ze wakker zou worden hij niet meer naast haar zou liggen. Dat hij de benen had genomen, of dat iemand hem weer af had genomen. Het was verlammend, en als ze dan ook weer ruzie kregen versterkte dat gevoel alleen maar.
Zacht sniffend keek ze hem aan, zag de liefde in zijn ogen, maar ook de angst en de vermoeidheid. Waarschijnlijk was haar blik hetzelfde. Ze konden niet zonder elkaar, wilden dat ook niet, maar tegelijk waren ze zo uitgeput dat hun zenuwen zo bloot lagen dat het minste geringste genoeg was om ze weer in te laten storten. "Vertel het me lieverd," fluisterde ze, met wat rauwe stem door het huilen. "Ik.. Je nachtmerries zijn zo verwilderd, ik probeerde het daaruit te halen maar.. maar dat lukt niet." Wat was er echt met hem gebeurd tijdens zijn afwezigheid? Maar ook, wat was er door zijn hoofd heengegaan als hij elke keer dronken was geweest? Hoe dacht hij als hij naar haar, of naar hun kinderen keek? Hoe ging hij om met het verlies van zijn beste vriend? Wat dacht hij deze dagen eigenlijk?
_________
Met een warme glimlach en een rozig gevoel door het bier van eerder vleide Aelia zich in Gaviro's armen. "Nog eentje dan," zei ze, wetende dat ze de hele avond wel met de Duivel kon dansen. Zeker nu er niemand anders in de buurt was, waardoor ze zich bewust was van hoe vreselijk dicht hij tegen haar aan stond eigenlijk. En dat ze dat stiekem eigenlijk best wel fijn, en spannend vond.
_________
Nee! Als hij nu weer weg zou gaan dan zou Aya dat niet opnieuw trekken, dat wist ze zeker. Ze wist niet zo goed wat ze ertegen moest doen, ze was af en toe gewoon zo bang dat als ze wakker zou worden hij niet meer naast haar zou liggen. Dat hij de benen had genomen, of dat iemand hem weer af had genomen. Het was verlammend, en als ze dan ook weer ruzie kregen versterkte dat gevoel alleen maar.
Zacht sniffend keek ze hem aan, zag de liefde in zijn ogen, maar ook de angst en de vermoeidheid. Waarschijnlijk was haar blik hetzelfde. Ze konden niet zonder elkaar, wilden dat ook niet, maar tegelijk waren ze zo uitgeput dat hun zenuwen zo bloot lagen dat het minste geringste genoeg was om ze weer in te laten storten. "Vertel het me lieverd," fluisterde ze, met wat rauwe stem door het huilen. "Ik.. Je nachtmerries zijn zo verwilderd, ik probeerde het daaruit te halen maar.. maar dat lukt niet." Wat was er echt met hem gebeurd tijdens zijn afwezigheid? Maar ook, wat was er door zijn hoofd heengegaan als hij elke keer dronken was geweest? Hoe dacht hij als hij naar haar, of naar hun kinderen keek? Hoe ging hij om met het verlies van zijn beste vriend? Wat dacht hij deze dagen eigenlijk?
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Nani moest uiteraard alles weten en vroeg haar bijna het hemd van haar lijf. Ze lachte bij de bekentenis over de nachten samen en dat ze die buiten hadden doorgebracht. Ze kon zich ook niet voorstellen hoe het was om stil te moeten zijn omdat je samen wilde zijn.
Maar ze glimlachte bij de laatste vraag. Voorlopig geen seks, dat had de dokter haar op het hart gedrukt en ze zat zelf aan mengsel of poeder of pil te denken waardoor ze echt niet meer vruchtbaar zou zijn. Dat was makkelijker dan elke dag kruiden slikken.
"De tweeling is geweldig, maar ook erg slopend. Dus er gebeurd niet zo heel veel onder de lakens behalve slapen."
______________
Zijn hand lag laag op haar rug. De ander streelde het bovenste gedeelte van haar rug en gleed even daarna haar haren in. Zacht streelde hij haar en hield haar tegen zich aan. Dichter dan hoorde, maar niet zo dicht dat er helemaal geen ruimte meer was tussen hun lichamen.
Rustig dansten ze, tot zijn hand naar haar gezicht gleed en haar heel zacht streelde. Even keek Gaviro haar aan, maar boog toen naar haar toe om haar teder te kussen.
____________
Voorzichtig schoof Destan naar haar toe en sloeg een arm om haar heen. Een hele poos hield hij haar vast en zei niks en drukte tenslotte een kus op haar blonde haren. "Ik kan niet alles vertellen. Een deel moet je.. een deel moet je zien." Wat een wat vreemde uitleg was, maar Destan glimlachte haar geruststellend toe. Dit was misschien wel een goed begin. Hij leidde haar mee naar beneden en richting de ziekenboeg. Het was een plek waar hij had geweigerd ook maar een stap in te zetten na de epidemie, maar nu ging hij haar voor.
Er was een apart zaaltje waar de operaties plaatsvonden -ze hadden de ruimte gelukkig niet vaak nodig- en hier bleef hij staan. "Hij had zo'n tafel. Stoel.. tafel.." Destan wist de juiste benaming er niet voor en kneep even in haar hand, voor hij haar los liet. Aarzelend stapte hij erop af, haalde diep adem en ging erop zitten. Het duurde even voor hij kalmeerde om verder te praten. Hij legde uit hoe hij vast zat, naakt en geen kant op kon. Legde nogmaals uit hoe weinig eten hij kreeg en elk eten dat hij kreeg was vervuild met een gif om zijn wolf buiten te sluiten.
Hij kwam uit de liggende positie overeind en vertelde over de infusen en dat hij daarom het ook niet had kunnen verdragen dat ze aan zijn kruis had gezeten. Elke basale functie en handeling was hem afgenomen en hij had zich maar over te geven, naar Charles te luisteren en had alleen zijn wil om te vechten.
Zittend op de stoel vertelde hij over de psychische spelletjes. Het bedreigen van zijn gezin en Eldon. Dat het niet lang duurde of de enige plek waar hij zich nog veilig voelde was in de kooi. En Destan liet met een aantal passen en gebaren zien hoe groot het ding was geweest. Of eerder: hoe klein voor een volwassen man.
Toen hij uiteindelijk zweeg en aan een stuk door had gesproken over wat er met hem was gebeurd en hoe zijn geest langzaam was afgebrokkeld, had hij alleen nog niet verteld over de martelingen die hij had ondergaan terwijl hij vast had gelegen. Het was alsof hij niet meer kon stoppen nu hij begonnen was met vertellen.
Maar ze glimlachte bij de laatste vraag. Voorlopig geen seks, dat had de dokter haar op het hart gedrukt en ze zat zelf aan mengsel of poeder of pil te denken waardoor ze echt niet meer vruchtbaar zou zijn. Dat was makkelijker dan elke dag kruiden slikken.
"De tweeling is geweldig, maar ook erg slopend. Dus er gebeurd niet zo heel veel onder de lakens behalve slapen."
______________
Zijn hand lag laag op haar rug. De ander streelde het bovenste gedeelte van haar rug en gleed even daarna haar haren in. Zacht streelde hij haar en hield haar tegen zich aan. Dichter dan hoorde, maar niet zo dicht dat er helemaal geen ruimte meer was tussen hun lichamen.
Rustig dansten ze, tot zijn hand naar haar gezicht gleed en haar heel zacht streelde. Even keek Gaviro haar aan, maar boog toen naar haar toe om haar teder te kussen.
____________
Voorzichtig schoof Destan naar haar toe en sloeg een arm om haar heen. Een hele poos hield hij haar vast en zei niks en drukte tenslotte een kus op haar blonde haren. "Ik kan niet alles vertellen. Een deel moet je.. een deel moet je zien." Wat een wat vreemde uitleg was, maar Destan glimlachte haar geruststellend toe. Dit was misschien wel een goed begin. Hij leidde haar mee naar beneden en richting de ziekenboeg. Het was een plek waar hij had geweigerd ook maar een stap in te zetten na de epidemie, maar nu ging hij haar voor.
Er was een apart zaaltje waar de operaties plaatsvonden -ze hadden de ruimte gelukkig niet vaak nodig- en hier bleef hij staan. "Hij had zo'n tafel. Stoel.. tafel.." Destan wist de juiste benaming er niet voor en kneep even in haar hand, voor hij haar los liet. Aarzelend stapte hij erop af, haalde diep adem en ging erop zitten. Het duurde even voor hij kalmeerde om verder te praten. Hij legde uit hoe hij vast zat, naakt en geen kant op kon. Legde nogmaals uit hoe weinig eten hij kreeg en elk eten dat hij kreeg was vervuild met een gif om zijn wolf buiten te sluiten.
Hij kwam uit de liggende positie overeind en vertelde over de infusen en dat hij daarom het ook niet had kunnen verdragen dat ze aan zijn kruis had gezeten. Elke basale functie en handeling was hem afgenomen en hij had zich maar over te geven, naar Charles te luisteren en had alleen zijn wil om te vechten.
Zittend op de stoel vertelde hij over de psychische spelletjes. Het bedreigen van zijn gezin en Eldon. Dat het niet lang duurde of de enige plek waar hij zich nog veilig voelde was in de kooi. En Destan liet met een aantal passen en gebaren zien hoe groot het ding was geweest. Of eerder: hoe klein voor een volwassen man.
Toen hij uiteindelijk zweeg en aan een stuk door had gesproken over wat er met hem was gebeurd en hoe zijn geest langzaam was afgebrokkeld, had hij alleen nog niet verteld over de martelingen die hij had ondergaan terwijl hij vast had gelegen. Het was alsof hij niet meer kon stoppen nu hij begonnen was met vertellen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Met zoveel kids als Nani inmiddels had, was dat misschien niet de allerslechtste beslissing. Themis glimlachte naar haar vriendin. "Dat kan ik me voorstellen. Wacht maar tot ze allemaal wat ouder zijn en allemaal tegelijk aandacht willen." Haar grijns was plagend. Soms vroeg ze zich wel eens af of Ed en zij niet meer kinderen hadden gewild, maar uiteindelijk had ze twee dochters doordat Nova in hun leven was gekomen. En dat was meer dan genoeg voor hen, zeker nu er een derde kleintje onderweg was. Themis nam zichzelf voor om vanaf morgen meer tijd en zorg aan Nova en Aelia te gaan besteden, hen te laten zien dat ze het echt goed wilde maken, er echt voor wilde werken.
______________
Aelia, die zich nu in het donker gedroeg als een 'echte puber'. Zacht kuste ze Gaviro terug, liet haar armen om zijn nek heen glijden en drukte zich daardoor nog iets dichter tegen hem aan. Hij rook lekker, en voelde heerlijk warm zo dicht bij haar. Normaal was ze er eigenlijk niet echt van gediend als een jongen haar 'zomaar' probeerde te zoenen, maar van deze Duivel kon ze er alleen maar van genieten zo leek het.
____________
Aya luisterde in stilte, viel hem niet in de rede, raakte hem niet aan, reikte niet over de band naar hem terwijl hij vertelde. Nu hij eindelijk praatte, zijn angsten onder ogen leek te zien door sommige dingen (zoals het liggen op de tafel) na te doen wilde ze niet de reden zijn dat hij weer terug in zijn schulp kroop en stopte. Want dit alles had er al heel lang geleden uit gemoeten, had hij allang moeten gaan verwerken, of daar in ieder geval de kans toe krijgen.
Pas toen hij uit was gepraat keek ze hem weer aan. "Dan snap ik nu waarom je Themis zo bedreigde toen ze je op zo'n tafel vastlegde om bloed af te nemen," zei Aya zacht. Want ze had zich destijds al afgevraagd wat hem wel niet aangedaan was dat hij zo tekeer ging over die 'procedure', die eigenlijk heel simpel was. "Je.. je vertelde dat je niet kon transformeren. Ik heb dat vaak in je nachtmerries teruggezien. Dat de volle maan er was, maar geen transformatie. Kwam.. kwam dat door dat gif?" Welk gif was er zo krachtig dat je niet zou kunnen transformeren? Dat je wolf werkelijk waar zo zwak was?
______________
Aelia, die zich nu in het donker gedroeg als een 'echte puber'. Zacht kuste ze Gaviro terug, liet haar armen om zijn nek heen glijden en drukte zich daardoor nog iets dichter tegen hem aan. Hij rook lekker, en voelde heerlijk warm zo dicht bij haar. Normaal was ze er eigenlijk niet echt van gediend als een jongen haar 'zomaar' probeerde te zoenen, maar van deze Duivel kon ze er alleen maar van genieten zo leek het.
____________
Aya luisterde in stilte, viel hem niet in de rede, raakte hem niet aan, reikte niet over de band naar hem terwijl hij vertelde. Nu hij eindelijk praatte, zijn angsten onder ogen leek te zien door sommige dingen (zoals het liggen op de tafel) na te doen wilde ze niet de reden zijn dat hij weer terug in zijn schulp kroop en stopte. Want dit alles had er al heel lang geleden uit gemoeten, had hij allang moeten gaan verwerken, of daar in ieder geval de kans toe krijgen.
Pas toen hij uit was gepraat keek ze hem weer aan. "Dan snap ik nu waarom je Themis zo bedreigde toen ze je op zo'n tafel vastlegde om bloed af te nemen," zei Aya zacht. Want ze had zich destijds al afgevraagd wat hem wel niet aangedaan was dat hij zo tekeer ging over die 'procedure', die eigenlijk heel simpel was. "Je.. je vertelde dat je niet kon transformeren. Ik heb dat vaak in je nachtmerries teruggezien. Dat de volle maan er was, maar geen transformatie. Kwam.. kwam dat door dat gif?" Welk gif was er zo krachtig dat je niet zou kunnen transformeren? Dat je wolf werkelijk waar zo zwak was?
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Ze grinnikte. "Over aandacht gesproken.. misschien moet je die lekker vent van je weer eens opzoeken.." Ze gaf haar beste vriendin een knuffel en fluisterde haar zacht in dat het heus wel goed kwam met haar gezin.
Maar daarna zocht ze haar eigen man op en vertrok naar huis. Het was heerlijk om een paar uurtjes weg te zijn geweest, maar ze kon ook maar moeilijk zonder de twee nieuwste gezinsleden. Haar moederinstincten waren op volle toeren aan.
_______
Gaviro probeerde verder niets bij haar, terwijl de meeste jongens hier gebruik van zouden hebben gemaakt. Hij wist echter dat ze niet zo gewend was aan drank als hij en hij hoopte maar dat deze kus niet alleen daaraan te wijden was. Zacht gleden zijn handen over haar rug en door haar donkere haar, maar deden verder niets 'onzedelijks' behalve haar dicht tegen zich aanhouden. Warm en teder kuste hij haar nog eens.
_________
"Ik denk het." Destan wreef over zijn voorhoofd, ineens moe. Het was een wonder dat hij alles had kunnen vertellen zonder te flippen. Normaal waren er heel wat woedebuien aan te pas gekomen. Misschien ging het nu wel goed omdat hij te moe was om nog door te slaan. "Ik weet niet precies wat hij me gaf. Maar de wolf opgesloten hebben.. En dan zelf ook nog vastgebonden liggen..." Hij schudde zijn hoofd. Het was iets wat hij moeilijk uit kon leggen. Het was het enige moment waarop hij het beest echt had gevoeld en de vijf manen die hij zo had doorgemaakt hadden hem bijna gek gemaakt. Hadden hem bijna over het randje geduwd.
Hij beet op zijn lip en keek naar zijn vrouw. Nieuwe tranen glinsterden in zijn ogen en dreigden te vallen. "Aya.." dit had hij haar nog niet verteld en het was een deel waar hij zelf misschien wel de meeste moeite mee had. "Ik wilde.. ik wilde daar sterven. Ik wilde dat het zou stoppen." Nu keek Destan weer weg, kon haar aanblik even niet verdragen. "Ik wist niet meer hoe ik moest vechten. Of ik ooit terug zou komen bij je. Ik wilde dat hij me.." Hij had opgegeven daar. Zo ontzettend vaak.
Maar daarna zocht ze haar eigen man op en vertrok naar huis. Het was heerlijk om een paar uurtjes weg te zijn geweest, maar ze kon ook maar moeilijk zonder de twee nieuwste gezinsleden. Haar moederinstincten waren op volle toeren aan.
_______
Gaviro probeerde verder niets bij haar, terwijl de meeste jongens hier gebruik van zouden hebben gemaakt. Hij wist echter dat ze niet zo gewend was aan drank als hij en hij hoopte maar dat deze kus niet alleen daaraan te wijden was. Zacht gleden zijn handen over haar rug en door haar donkere haar, maar deden verder niets 'onzedelijks' behalve haar dicht tegen zich aanhouden. Warm en teder kuste hij haar nog eens.
_________
"Ik denk het." Destan wreef over zijn voorhoofd, ineens moe. Het was een wonder dat hij alles had kunnen vertellen zonder te flippen. Normaal waren er heel wat woedebuien aan te pas gekomen. Misschien ging het nu wel goed omdat hij te moe was om nog door te slaan. "Ik weet niet precies wat hij me gaf. Maar de wolf opgesloten hebben.. En dan zelf ook nog vastgebonden liggen..." Hij schudde zijn hoofd. Het was iets wat hij moeilijk uit kon leggen. Het was het enige moment waarop hij het beest echt had gevoeld en de vijf manen die hij zo had doorgemaakt hadden hem bijna gek gemaakt. Hadden hem bijna over het randje geduwd.
Hij beet op zijn lip en keek naar zijn vrouw. Nieuwe tranen glinsterden in zijn ogen en dreigden te vallen. "Aya.." dit had hij haar nog niet verteld en het was een deel waar hij zelf misschien wel de meeste moeite mee had. "Ik wilde.. ik wilde daar sterven. Ik wilde dat het zou stoppen." Nu keek Destan weer weg, kon haar aanblik even niet verdragen. "Ik wist niet meer hoe ik moest vechten. Of ik ooit terug zou komen bij je. Ik wilde dat hij me.." Hij had opgegeven daar. Zo ontzettend vaak.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Met een grijns wenste Themis Nani nog een fijne avond, en ging toen op zoek naar de rest van haar eigen familie. Maar Shani en Nova waren al met de kleintjes naar huis, Aelia was ook nergens te bekennen, en uiteindelijk vond ze dus haar (zeer dronken) vader en man terug. Themis liet haar armen om Edmond's nek glijden en drukte zich met haar borst tegen zijn rug terwijl ze een kus in zijn hals drukte. Met glinsterende ogen keek ze hem aan. "Hou je het nog vol liefje?" Hmm... Ze had zin in die stevige armen om haar heen...
_______
En opnieuw kuste ze terug, en nog eens en nog eens, tot het Aelia was die aanstalten maakte om van die kussen een zoen te maken. Dat Gaviro verder niets leek te proberen, vond ze lief gezien ze op zoenen na zo groen als gras was. Maar dat betekende niet dat ze geheel onwetend was. Zacht drukte ze zich nu helemaal tegen de jongen aan, iets wat lichte tintelingen veroorzaakte.
_________
Horen dat hij had opgegeven, deed Aya's hart samenknijpen en even keek ze hem verbijsterd aan. Maar toen stapte ze op hem af en nam zacht zijn gezicht in haar handen, waarna ze een kus op zijn lippen drukte. "Dat begrijp ik toch lieverd. Zo'n hel... Dat verdient niemand. Maar je hebt gevochten, en je bent weer bij ons terug. En niemand neemt je nog van ons af." Hij zou hun pups zien opgroeien, ze voor het eerst wolf zien worden, verliefd zien worden. Hij zou zijn broers weer terugzien, ze zouden samen oud worden. Hij was weer thuis en hoefde zich niet meer schuldig te voelen dat hij het op had gegeven. Dat was ook niet zo vreemd. Hij wist immers niet of hij het zou halen, maar werd er wel aan blootgesteld dat hij elke dag dat hij nog leefde kon 'verraden' wat hij wist over de Shanea-wereld, over Eldon, over weerwolven en andere rassen. Dat was een krankzinnige last op de schouders van iemand die gevangen werd gehouden, en Aya begreep dat heus wel. "Des, je bent één van de sterkste mannen die ik ooit heb ontmoet. Ik zou met niemand anders mijn leven willen delen, dan met jou. En er is niets dat dat zal veranderen," vertelde ze hem nog eens, alsof ze hem nogmaals duidelijk wilde maken dat hij nooit was veranderd in haar ogen. Ook al viel het haar nog altijd zwaar als ze ruzie kregen omdat hij haar verwijten maakte, omdat hij zo boos en 'beschadigd' was, omdat zij nog altijd niet helemaal opgekrabbeld was van het lange ziekbed waarin ze hun pups had moeten zien wegkwijnen.
_______
En opnieuw kuste ze terug, en nog eens en nog eens, tot het Aelia was die aanstalten maakte om van die kussen een zoen te maken. Dat Gaviro verder niets leek te proberen, vond ze lief gezien ze op zoenen na zo groen als gras was. Maar dat betekende niet dat ze geheel onwetend was. Zacht drukte ze zich nu helemaal tegen de jongen aan, iets wat lichte tintelingen veroorzaakte.
_________
Horen dat hij had opgegeven, deed Aya's hart samenknijpen en even keek ze hem verbijsterd aan. Maar toen stapte ze op hem af en nam zacht zijn gezicht in haar handen, waarna ze een kus op zijn lippen drukte. "Dat begrijp ik toch lieverd. Zo'n hel... Dat verdient niemand. Maar je hebt gevochten, en je bent weer bij ons terug. En niemand neemt je nog van ons af." Hij zou hun pups zien opgroeien, ze voor het eerst wolf zien worden, verliefd zien worden. Hij zou zijn broers weer terugzien, ze zouden samen oud worden. Hij was weer thuis en hoefde zich niet meer schuldig te voelen dat hij het op had gegeven. Dat was ook niet zo vreemd. Hij wist immers niet of hij het zou halen, maar werd er wel aan blootgesteld dat hij elke dag dat hij nog leefde kon 'verraden' wat hij wist over de Shanea-wereld, over Eldon, over weerwolven en andere rassen. Dat was een krankzinnige last op de schouders van iemand die gevangen werd gehouden, en Aya begreep dat heus wel. "Des, je bent één van de sterkste mannen die ik ooit heb ontmoet. Ik zou met niemand anders mijn leven willen delen, dan met jou. En er is niets dat dat zal veranderen," vertelde ze hem nog eens, alsof ze hem nogmaals duidelijk wilde maken dat hij nooit was veranderd in haar ogen. Ook al viel het haar nog altijd zwaar als ze ruzie kregen omdat hij haar verwijten maakte, omdat hij zo boos en 'beschadigd' was, omdat zij nog altijd niet helemaal opgekrabbeld was van het lange ziekbed waarin ze hun pups had moeten zien wegkwijnen.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Onbeschaamd trok Edmond haar tegen zich aan, met zijn handen op haar billen en kuste haar vurig. De zin was al wel van zijn lichaam af te lezen en dat zou hij nooit voor haar verbergen. Even keek hij naar zijn schoonvader die echt dronken was en beter niet meer kon drinken. "Misschien moeten we hem even naar huis brengen."
_________
Een zucht klonk toen ze dat deed, een zucht die een halve kreun was omdat ze heerlijk tegen hem aanstond. Gaviro's armen gleden stevig om haar heen toen Aelia zich niet terug trok (en het dus geen vergissing was) en ging gewillig op de zoen in. De zoen werd al snel passievoller, in tegenstelling tot de lieve kusjes die ze net hadden gedeeld. De uitwerking die ze op hem had, was niet te missen met haar lichaam tegen het zijne, maar voor alsnog hield hij het bij zoenen. Zijn handen gleden niet af om onder haar kleding te gaan prutsen, maar verkenden alleen maar haar rug en af en toe zacht haar billen.
_________
Hij snikte zwaar, maar wist de meeste van zijn tranen tegen te houden. Hij hield haar vast, wanhopig haast, alsof hij niet kon geloven dat ze meende wat ze zei. Destan kalmeerde een beetje door haar geur en zijn neus in haar blonde haar. Hij zweeg terwijl hij haar tengere gestalte in zijn armen hield alsof hij haar nooit meer los wilde laten. Hoe kon het dat ze nog van hem hield? Hem rond de kinderen wilde hebben en het elke keer opnieuw wilde proberen?
Zijn eigen schuldgevoel was waarschijnlijk wat zijn herstel het meeste in de weg zat, al ging het wel elke dag een beetje beter. "Het spijt me zo," mompelde Destan nog eens gebroken. Hij had nooit moeten gaan zoeken naar de Jagers. Had moeten wachten op back-up, had moeten wachten met ze opjagen en zijn eigen wraak weg moeten zetten. Waarop had hij daar nou niet van geleerd, al die jaren geleden, toen hij bijna de geboorte van zijn zoons had gemist?
Maar het was eindelijk een stuk rustiger in zijn hoofd en daardoor kwamen zijn gedachten alsnog wel over bij Aya, maar dit keer geordend.
_________
Een zucht klonk toen ze dat deed, een zucht die een halve kreun was omdat ze heerlijk tegen hem aanstond. Gaviro's armen gleden stevig om haar heen toen Aelia zich niet terug trok (en het dus geen vergissing was) en ging gewillig op de zoen in. De zoen werd al snel passievoller, in tegenstelling tot de lieve kusjes die ze net hadden gedeeld. De uitwerking die ze op hem had, was niet te missen met haar lichaam tegen het zijne, maar voor alsnog hield hij het bij zoenen. Zijn handen gleden niet af om onder haar kleding te gaan prutsen, maar verkenden alleen maar haar rug en af en toe zacht haar billen.
_________
Hij snikte zwaar, maar wist de meeste van zijn tranen tegen te houden. Hij hield haar vast, wanhopig haast, alsof hij niet kon geloven dat ze meende wat ze zei. Destan kalmeerde een beetje door haar geur en zijn neus in haar blonde haar. Hij zweeg terwijl hij haar tengere gestalte in zijn armen hield alsof hij haar nooit meer los wilde laten. Hoe kon het dat ze nog van hem hield? Hem rond de kinderen wilde hebben en het elke keer opnieuw wilde proberen?
Zijn eigen schuldgevoel was waarschijnlijk wat zijn herstel het meeste in de weg zat, al ging het wel elke dag een beetje beter. "Het spijt me zo," mompelde Destan nog eens gebroken. Hij had nooit moeten gaan zoeken naar de Jagers. Had moeten wachten op back-up, had moeten wachten met ze opjagen en zijn eigen wraak weg moeten zetten. Waarop had hij daar nou niet van geleerd, al die jaren geleden, toen hij bijna de geboorte van zijn zoons had gemist?
Maar het was eindelijk een stuk rustiger in zijn hoofd en daardoor kwamen zijn gedachten alsnog wel over bij Aya, maar dit keer geordend.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis voelde de lust ongeveer van hem afstralen, zeker gezien hij zich normaal altijd inhield als haar ouders erbij waren. Dus de vurige zoen met haar vader zo dichtbij zei al wel het één en ander. Met een uitdagende grijns keek ze naar hem, waarna ze hem over de band een hele korte glimp liet zien van hoe de gouden tekeningen over de rest van haar huid liepen, en wat voor ondergoed ze voor die avond had uitgekozen. Maar het was maar een glimps, om hem wild te krijgen. "Hmm... Dat is misschien verstandig." Anders zou Shani hem geheid straks gaan zoeken, maar als zij Lonan naar huis brachten hoefde haar moeder Nova niet alleen te laten en dat was wel zo fijn.
Dus dwongen ze Lonan, die "helemaaaaaal niet dronken was" en heftig tegenspartelde, met zich mee. De man kon amper op zijn benen staan, en elke 'tegenstander' (aka, andere dronken mannen) die hij tegenkwam daagde hij al snel uit tot een vertoon van kracht door middel van hun horens. De kopstoten leken nog het meest op berggeiten die tegen elkaar tekeer gaan. Themis rolde zowaar met haar ogen, alsof ze wilde zeggen "Duivels...". Nee, zij was blij met haar wolf. Die ze af en toe, als ze Lonan weer een stukje mee wisten te krijgen, met die uitdagende blik bleef aankijken.
_________
Aelia wist eigenlijk niet wat haar overkwam. De tintelingen, de passie, het ietwat kriebelige gevoel tussen haar benen, dat was allemaal nieuw voor haar. Ook al was ze wel iets 'nieuwsgieriger ingesteld' dan haar moeder op haar leeftijd was geweest, en wist ze de weg redelijk goed bij zichzelf door een paar avonden rondneuzen in boeken en experimenteren met zichzelf. Maar dat was niet te vergelijken met wat een beetje alcohol, ontspanning, en de juiste man in je armen met je kon doen zou de jonge Duivelin al snel doorkrijgen. De passievolle zoen was een stuk minder verlegen dan de zachte kussen van daarnet, hoewel Aelia best een beetje verlegen was met deze hele situatie. Dat ze kennelijk een behoorlijke uitwerking had op Gaviro, vleide haar echter ook wel een beetje. Aelia zag zichzelf helemaal niet als bijzonder knap of aantrekkelijk.
_________
Aya hield hem zwijgend maar stevig vast, liet hem niet gaan ook als hij het zou proberen. Ze liet hem kalmeren, hem tot rust komen in haar armen. Ze was zich bewust van de storm van gedachten, die iets leek te kalmeren, iets meer een solide stroom begon te worden in plaats van een razende wervelwind. Zacht streek ze door zijn haar, opnieuw en opnieuw liet ze haar vingers door zijn donkere lokken gaan. "Dat weet ik lieverd," zei ze zacht. Hij had haar al zo vaak gezegd dat het hem speet, hoewel ze tot vandaag nooit had geweten wat hij daar precies mee bedoelde.
Pas na een hele tijd liet ze hem los, deed een halve stap naar achteren zodat ze hem kon aankijken. Één hand hield één van de zijne vast, haar andere hand streelde zacht zijn gezicht. "Kom. Ik stuur een pixie naar Von, of Kaspar en Kiran bij haar kunnen slapen vanavond. Dan gaan wij het bos in." Het was nogal een plotseling besluit, en Aya hoopte maar dat Von zou kunnen en niet zelf iets gepland had met man en kind, maar ze wilde vanavond alleen zijn met Des. Een lange wandeling maken samen, als wolven en als mensen, en dan ergens rustig met z'n tweeën slapen. Of dat in hun eigen bed zou zijn, of onder de sterren kon haar niet schelen. Maar vanavond hadden ze zo'n enorme stap vooruit gezet dat Aya hem nu niet alleen wilde laten. Hun zoons vonden logeerpartijtjes fantastisch, dus die zouden vast niet protesteren.
Dus dwongen ze Lonan, die "helemaaaaaal niet dronken was" en heftig tegenspartelde, met zich mee. De man kon amper op zijn benen staan, en elke 'tegenstander' (aka, andere dronken mannen) die hij tegenkwam daagde hij al snel uit tot een vertoon van kracht door middel van hun horens. De kopstoten leken nog het meest op berggeiten die tegen elkaar tekeer gaan. Themis rolde zowaar met haar ogen, alsof ze wilde zeggen "Duivels...". Nee, zij was blij met haar wolf. Die ze af en toe, als ze Lonan weer een stukje mee wisten te krijgen, met die uitdagende blik bleef aankijken.
_________
Aelia wist eigenlijk niet wat haar overkwam. De tintelingen, de passie, het ietwat kriebelige gevoel tussen haar benen, dat was allemaal nieuw voor haar. Ook al was ze wel iets 'nieuwsgieriger ingesteld' dan haar moeder op haar leeftijd was geweest, en wist ze de weg redelijk goed bij zichzelf door een paar avonden rondneuzen in boeken en experimenteren met zichzelf. Maar dat was niet te vergelijken met wat een beetje alcohol, ontspanning, en de juiste man in je armen met je kon doen zou de jonge Duivelin al snel doorkrijgen. De passievolle zoen was een stuk minder verlegen dan de zachte kussen van daarnet, hoewel Aelia best een beetje verlegen was met deze hele situatie. Dat ze kennelijk een behoorlijke uitwerking had op Gaviro, vleide haar echter ook wel een beetje. Aelia zag zichzelf helemaal niet als bijzonder knap of aantrekkelijk.
_________
Aya hield hem zwijgend maar stevig vast, liet hem niet gaan ook als hij het zou proberen. Ze liet hem kalmeren, hem tot rust komen in haar armen. Ze was zich bewust van de storm van gedachten, die iets leek te kalmeren, iets meer een solide stroom begon te worden in plaats van een razende wervelwind. Zacht streek ze door zijn haar, opnieuw en opnieuw liet ze haar vingers door zijn donkere lokken gaan. "Dat weet ik lieverd," zei ze zacht. Hij had haar al zo vaak gezegd dat het hem speet, hoewel ze tot vandaag nooit had geweten wat hij daar precies mee bedoelde.
Pas na een hele tijd liet ze hem los, deed een halve stap naar achteren zodat ze hem kon aankijken. Één hand hield één van de zijne vast, haar andere hand streelde zacht zijn gezicht. "Kom. Ik stuur een pixie naar Von, of Kaspar en Kiran bij haar kunnen slapen vanavond. Dan gaan wij het bos in." Het was nogal een plotseling besluit, en Aya hoopte maar dat Von zou kunnen en niet zelf iets gepland had met man en kind, maar ze wilde vanavond alleen zijn met Des. Een lange wandeling maken samen, als wolven en als mensen, en dan ergens rustig met z'n tweeën slapen. Of dat in hun eigen bed zou zijn, of onder de sterren kon haar niet schelen. Maar vanavond hadden ze zo'n enorme stap vooruit gezet dat Aya hem nu niet alleen wilde laten. Hun zoons vonden logeerpartijtjes fantastisch, dus die zouden vast niet protesteren.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 71 gasten