Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Haast zonder dat ze het doorhadden, kwam de lente. De sneeuw smolt, bloemen begonnen weer te groeien en al met al was de tijd gevlogen. Er was een jaar voorbij sinds de epidemie. Sinds de vele doden en het schrijnende hartzeer wat voor iedereen zo af en toe volkomen onverwachts op kon komen zetten.
Met een zucht kwam Amiel overeind van zijn gehurkte positie. Het kleine graf van Maëlys lag er weer netjes bij. Toch voelde het niet juist. Het was nog altijd alsof hij niet alleen zijn dochter, maar ook zijn vrouw hier had begraven. Hij wist amper hoe hij de maanden door was gekomen sinds Melenwyn hem had verlaten. Maar vanochtend was hij met een schok wakker geworden en was zijn hart weer een beetje gebroken door het besef dat het een jaar geleden was. En dat hij voor deze kleine meid niet meer verjaardagen zou tellen, maar deze klote datum die hem herinnerde aan hoe lang hij het al zonder haar moest doen. De lange Nachtelf keek even neer op de verse bloemen die hij had gelegd. "Vandaag zijn het Aneya's favorieten, Maë.." Daarna ging zijn blik naar de lucht. "Waar je ook bent.. wat er ook gebeurt als we sterven, wil je een beetje op ons letten?" Hij kon alleen maar hopen dat ze gelukkig was, als er iets van een tweede leven was.

Het was nog vroeg en normaal zou hij deze tijd gebruiken om te trainen. Niet vandaag. Op deze dag wilde Amiel zijn meisje herinneren en daar paste geweld niet bij. In plaats daarvan stond vandaag in het teken van anderen. Hij maakte uitgebreid ontbijt, at met zijn drie kinderen en bracht Aneya naar Klein-Eldon voor de dagopvang en haar lessen en daarna vertrok hij voor zijn afspraak. Zijn lessen verschuiven was lastig geweest, maar uiteindelijk was alles gelukt en had hij een afspraak met de vrouw kunnen maken. Ze ontmoetten elkaar in het dorp en na een kop koffie, nam hij haar mee naar het huis van de Armell's. Hij had met hen afgesproken en hoewel ze vast gingen protesteren, zou Amiel er niets van willen weten. De kleine Rissa was nog maar een paar maanden en zou er nog niets van begrijpen, maar haar ouders zouden dit nodig hebben. En gezien Amiel zwom in het geld, was dit zijn geschenk voor zijn beste vriendin om haar leven een beetje beter te maken.
Hij klopte aan en kwam binnen. Het huis was leeg op Edmond, Themis en Carissa na. Hij glimlachte geruststellend naar ze. "Ed, Themis, ik wil jullie voorstellen aan Eliza." Behalve dat hij het hardop zei, maakte hij er gebaren bij en wees daarna naar de vrouw. "Ze is wolf en op latere leeftijd doof geworden en wil jullie gezin gebarentaal leren."
De vrouw nam hen nieuwsgierig op en maakte het gebaar voor 'hallo'. "Hallo." Haar uitspraak maakte wel duidelijk dat er iets aan haar was inderdaad, maar ze was goed verstaanbaar.
______________

Het beloofde inderdaad een goed jaar te worden. Nova durfde het te geloven. Hoewel ze ergens doodsbenauwd was voor hun eerste keer samen, kon ze ook niet wachten. Collin had een baan nu op Eldon, hoorde bij de roedel en voor eens leek alles oké te gaan. Er was genoeg wat ze moesten uitzoeken en bedenken, maar dat ging gaandeweg. Het was ongelooflijk hoe snel ze van hem was gaan houden en hoezeer hij deel was van haar leven. Het voelde zo goed, zo natuurlijk dat ze zich soms betrapte op de gedachte dat het voelde alsof het altijd zo was geweest. Het was nog maar een paar dagen na hun heerlijke date in het dorp, maar Nova stond ervan te kijken hoe goed ze zich voelde.

[varden]

Waar sommigen deze datum zagen als een zoals vele anderen, waren er genoeg zielen op Eldon voor wie de laatste dagen van de epidemie mogelijk altijd een zwarte dag zouden blijven. Aya was zich onder andere gruwelijk bewust van welke dag het was, net zo goed als Themis. Maar huize Armell had de afgelopen maanden wel andere dingen aan hun hoofd gehad. De kleine Rissa liet in niets merken last te hebben van het feit dat ze niets hoorde, maar inmiddels waren de testen toch wel definitief. Het kleine hoopje vrolijkheid zou nooit iets horen, tenzij dat mogelijk over de band zou gaan. En dat was voor Themis een behoorlijke klap geweest, en het had haar heel veel moeite en afleiding gekost om zichzelf er niet de schuld van te geven ook al wist ze dat er zo ontzettend veel andere oorzaken konden zijn geweest.

Gezien ze een afspraak hadden keek Themis glimlachend op toen Amiel binnenkwam, maar die glimlach werd al snel een verbaasde frons toen ze Eliza zag. Ze had de vrouw niet eerder gezien en Amiel had niet gezegd dat hij iemand mee zou nemen. Het leek de Duivelin bovendien niet dat de Nachtelf een vriendin had gevonden of iets dergelijks. Voordat ze echter de kans kreeg iets te vragen stelde Amiel Eliza voor, en de link was snel genoeg gelegd door de gebaren. Themis' ogen werden groot. "Amiel," begon ze al licht te protesteren. Gebarentaal leren zou betekenen vast niet zonder kosten gaan, en hoewel het gezin het goed had hadden ze het nou niet heel erg breed. Bovendien... Rissa was nog zo ontzettend klein... Ook al was dit wel iets dat ze echt wel zouden moeten leren tegen de tijd dat het meisje ook zelf wilde gaan praten en communiceren.
______________

Hoewel het moeilijk was om zich in te houden, en ze hun avonden vaak genoeg invulden met andere dingen, hadden ze nog geen seks gehad. Collin had eerst zeker willen weten dat de operatie gelukt was. Maar dat wilde niet zeggen dat hij de afgelopen tijd ook maar één keer in zijn eigen bed had geslapen. Ook nu was hij nog diep in Dromenland, met Nova in zijn armen en zijn neus in haar blonde lokken, zoals hij het liefste sliep. Dat hij echter ook in zijn slaap vaak genoeg naar haar verlangde was ook deze ochtend niet echt te missen.

[Ravief]

Hij hief zijn hand. Er was iets van de bekende zachtheid in zijn bruine ogen te zien, wat tegenwoordig nog maar weinig voorkwam. "Theems, jullie hebben een basis nodig en ik heb geen idee hoe lang het duurt om letterlijk een nieuwe taal te gaan leren. Eliza kan twee keer in de week een avond komen voor zolang het nodig is. Je mag klagen als ze weg is, oké?" Hij glimlachte nog eens en keerde zich toen naar Eliza. Amiel kende niet veel gebaren, maar wist te vragen of hij moest blijven en, toen bleek dat dat niet nodig was, wenste hij hen een fijne ochtend toe. Het zou hem niet verbazen of Themis zou diezelfde dag nog langs komen om het hierover te hebben..

Eliza glimlachte naar hen beiden. "We kunnen vandaag een begin maken met de meest dagelijkse dingen. Ik ben goed in liplezen, maar omdat ik redelijk goede spraak heb, vergeten mensen weleens dat ik doof ben. Als jullie wat zeggen, is het belangrijk dat jullie me aankijken. Niet overdreven articuleren, alsjeblieft, dat maakt het alleen maar moeilijker." Haar handen bewogen vrij snel terwijl ze sprak. Alles wat ze zei, werd getolkt. "Amiel vertelde dat jullie een dochtertje hebben en jullie het daarom willen leren?" Eens zien of ze het gesprek op gang kon krijgen en de twee genoeg op hun gemak zouden zijn om vragen te stellen.
____________

Ze hadden ondertussen een tweede kamer erbij, waar de meisje sliepen. Af en toe moesten ze er nog uit voor Avès, dus het jochie sliep in een ledikant bij hen op de kamer, maar ver weg genoeg om het idee van een 'echtelijk' bed te kunnen spreken. Door haar koters was ze echter vaak vroeg wakker en nu genoot Nova gewoon van het feit dat ze nog even in zijn armen kon liggen doezelen tot ze echt eruit moest. Ze grijnsde lichtjes bij het voelen van zijn stijve en drukte haar billen er tegenaan. Ze kon het niet laten om hem te plagen, ook al lag hij nog heerlijk te slapen. Zacht begon ze te bewegen. Eens zien hoe snel hij daarvan wakker zou worden.

[varden]

Themis voelde zich hierbij niet helemaal op haar gemak, hoewel ze niet zou kunnen zeggen waarom. Dit was een "skill" die ze nodig zouden gaan hebben als ze ooit echt met hun dochter wilden praten, dus waarom zouden ze het niet nu al leren? Maar toch... Het maakte het allemaal nog net iets werkelijker en dat viel zwaar.
Met een zucht gaf Themis zich gewonnen en even keek ze naar haar man. Kennelijk was Amiel vastbesloten hen dit cadeau te doen... Dus haalde de Duivelin het kleine meisje uit haar ledikantje en met Rissa in haar armen en op schoot ging ze op de bank zitten en gebaarde Eliza om hetzelfde te doen. Ze knikte als antwoord op Eliza's vraag en keek even vertederd naar het hummeltje in haar armen. "Rissa is doof geboren," vertelde ze toen ze weer naar de vrouw keek. "En hoewel ze wolf is willen we niet wachten op de band om met haar te kunnen communiceren. Maar ik had niet gedacht dat we het al zo snel zouden leren." Dat gaf ze dan ook maar meteen eerlijk aan.
____________

Op die manier duurde het in ieder geval niet heel erg lang. Door Nova's geplaag werd hij alleen maar stijver en na een paar minuten bromde hij zacht terwijl hij langzaam wakker begon te worden. Slaperig streelden zijn handen haar zacht en even schokten zijn heupen licht waardoor hij tegen Nova in bewoog. "Hmrrr..." klonk er zacht, half brommerig.

[Ravief]

Eliza glimlachte naar haar en knikte lichtjes. "Rissa?" ze spelde en zei het nog maar eens, om te weten of ze het goed had 'gehoord'. Maar daarna haalde ze lichtjes haar schouders op. "Dat kan ik me voorstellen. Helemaal omdat ze nog niet kan praten of het kan begrijpen. Maar het is voor een kind goed om dingen van ouders te leren. Jullie kunnen nu een basis opbouwen en dat proberen zo goed mogelijk bij te houden." Ze keek vertederd naar het bundeltje wolf en streelde het meisje over een wang. "Zodra ze zelf het gaat begrijpen en op de leeftijd komt van duidelijk communiceren is het belangrijk dat jullie een goede docent inhuren."

Edmond was vooral verbijsterd en kwam bij de twee zitten in zijn gebruikelijke stoel. Hij keek naar Eliza's handen en vingers en hoe makkelijk het haar afging en hoezeer het een tweede natuur voor haar was. Ook hij wist wel dat hier een behoorlijk prijskaartje aan moest hangen, maar ging hier niet zo tegenin. Ze hadden nu de middelen niet om haar te betalen en misschien dat als ze nu alvast gingen sparen dat ze haar zelf konden inhuren tegen de tijd dat Rissa het nodig had, maar voor nu was hij vooral dankbaar.
______________

Ze lachte zachtjes en drukte haar billen nog wat meer tegen hem aan. "Ben je al wakker?" fluisterde Nova en keek over haar schouder. Haar groene ogen twinkelden plagend. Ze hadden nog even tijd voor hun dag zou beginnen en ze had geen bezwaar tegen een beetje zoenen en strelen en misschien meer..

[varden]

Themis knikte, en bekeek het spellen van Rissa's naam met gebaren aandachtig. "Kort voor Carissa," zei ze uit automatisme. Rissa leek zich van geen kwaad bewust en bleef in haar moeder's armen een beetje liggen dommelen. Themis keek even naar het meisje, met een vertederde maar ook bezorgde blik, een blik die al zo was sinds ze hadden ontdekt dat het hummeltje doof was. Zou ze zich ooit geen zorgen meer maken?
Het duurde even voor ze Eliza weer aankeek. "Wat houdt de basis in?" En zou dat genoeg zijn om met hun kleintje te kunnen communiceren? En hoe moesten ze het haar dan leren?
______________

"Nare plaaggeest," bromde hij zacht, maar één oog was inmiddels al half open en hij zette zijn handen wat meer in beweging. Zacht streelde hij haar, genoot van het gevoel van haar lichaam tegen het zijne en drukte zijn stijve nog wat meer tegen haar billen aan. Die wrijving was veel te lekker... Zijn handen gleden rustig omhoog tot hij Nova's borsten omvatte. Zacht kuste hij haar nek. "Mij een beetje wakker maken," klonk er weer brommend. Alsof hij er iets tegen had om op deze manier gewekt te worden!

[Ravief]

Karissa? Ze glimlachte nog eens, maar zag ook de blik die Themis had. Zacht raakte ze haar aan en schudde haar hoofd. "Je kijkt zo naar haar uit liefde, maar ze komt prima terecht. Geen zorgen maken om... haar anders zijn." Eliza moest duidelijk even zoeken naar woorden. "Iedereen is anders. Doofheid hoort bij haar, maakt haar niet minder. Dat moet je zelf gaan geloven, anders zal zij het nooit doen." Het waren misschien harde woorden, maar ze moest Rissa gaan behandelen als een normaal kind. Natuurlijk zou ze er later wel achter komen dat ze niet was zoals alle kinderen, maar hoe normaler de opvoeding, hoe beter.
"Namen, eten, drinken, basis vragen. Kleuren. Je hebt nog een dochter, ja? Waar ben je mee begonnen bij haar toen ze begon met brabbelen?"
___________

Een zachte zucht ontglipte haar en ze voelde al snel haar tepels reageren op zijn heerlijke handen. Nova draaide een klein beetje om, streelde door zijn lokken en trok hem naar zich toe voor een zoen. "Zal ik je maar laten slapen dan?" fluisterde ze tegen Collin's lippen aan, al streelde haar vrije hand ondertussen nogal plagend zijn liezen.

[varden]

Themis' blik werd zowaar een beetje betrapt en schuldbewust. Eliza had natuurlijk gelijk, ze moest Rissa niet behandelen alsof ze anders was. Alles aan haar was immers perfect, behalve dan dat ze niet kon horen. En was dat nou echt het einde van de wereld? Maar ja, de moeder in de Duivelin was nu eenmaal bezorgd. "Woordjes als mama en papa," waar elk kind immers mee begon. "Toen voorwerpen in huis, kleine woordjes. De namen van de mensen om ons heen in de familie en roedel." Dingen die handig waren voor een kleintje om te weten. Dat als mama en papa er niet waren ze naar haar ooms en tantes kon vragen, of kon aangeven wat ze wilde. Eten, spelen, slapen, een schone broek, wat dan ook. Themis had nooit echt nagedacht over wat ze allemaal tegen Aelia hadden gezegd toen ze zo klein was geweest, ze hadden gewoon gepraat.
___________

Even kleurden zijn ogen geel, bij die handen in zijn haar en met een grom zoende hij haar opnieuw, liet haar nauwelijks uitpraten. Er zat wel degelijk begeerte in die zoen, terwijl zijn ene hand naar haar billen gleed en hij haar dicht tegen zich aantrok. Ooh nee, slapen ging echt niet meer lukken nu. Na de zoen begonnen zijn lippen weer af te dwalen, naar haar kaaklijn en toen haar hals. Zijn ene hand kneedde enigszins stevig haar borsten, plaagde haar stijve tepels een beetje. De stof van haar nachthemd deerde hem niet in die bewegingen.

[Ravief]

Ze knikte lichtjes. "Het is een beetje een tweede taal leren. Niet vergeten gewoon tegen haar te blijven praten, zodat ze het liplezen leert. Het gebaar van de lippen bij het woord-gebaar, zeg maar." Eliza ging samen met hen de dag door en welke routine er zou komen. Daar kwamen al heel wat woorden bij kijken. Veel namen, maar ook dingen bij het eten, en aankleden. Ze stelden een lijst op van ochtend, middag en avond. Aankleden, kledingstukken, ontbijt, spelen, kleuren, buiten, binnen, huis, volwassen, klein, groot, lunch.. van alles.
Eliza was er uiteindelijk maar twee uur, maar ze had hen behoorlijk wat huiswerk gegeven. Ze moeten nadenken over belangrijke woorden, routine en mensen en deze opschrijven bij de lijst. Daarnaast gaan nadenken over een avondroutine. Een verhaaltje voorlezen zou lastig zijn, daar zouden ze nu niet genoeg voor leren in de komende maanden. Maar het was belangrijk om 1-op-1 tijd met hun dochter te hebben en dus invulling te geven aan het naar bed gaan. Later deze week zouden ze beginnen met de eerste woorden leren.
Ze glimlachte nog even naar hen, maar bedacht zich duidelijk ineens wat, voor ze haar jas weer aantrok. "Misschien is het fijn om voor jullie te weten.. via de band kan ik horen. Tot nu toe heeft elke wolf die ik heb ontmoet, dat gekund. Rissa zal jullie stemmen kunnen horen als haar band ontwikkeld." En met die kennis liet ze hen achter.
____________

Nova kromde haar hals en gaf zich letterlijk nog wat meer bloot. Ooh, ze genoot ontzettend van hem en ze schokte lichtjes onder zijn handen. Haar ademhaling ging al ongecontroleerd nu en ze rolde op haar rug en trok Collin bovenop zich zodat ze hem eens fatsoenlijk kon zoenen. Haar handen gleden zacht, plagend, over zijn heerlijke lichaam en knepen in zijn billen, waarna ze weer verder gleden.

[varden]

Tegen de tijd dat Eliza vertrok hadden ze al zoveel doorgenomen en geleerd dat Themis zich haast uitgeput voelde. Rissa daarentegen was inmiddels weer klaar wakker en zat vrolijk te kraaien, zich nergens aan storend en zich helemaal niet bewust van haar "anders zijn". Themis nam dan ook ietwat vermoeid afscheid van Eliza, tot die dat laatste zei. Haar hoofd schoot met een ruk om en ze keek de vrouw verbijsterd aan. Rissa.. zou kunnen horen via de band? Ook ondanks dat ze doof geboren was en het niet later geworden was? Haar.. haar meisje zou de stemmen van haar ouders en haar zussen wel kunnen horen ooit? Het idee was zo heftig dat Themis de tranen in haar ogen voelden opwellen, alsof er ineens een enorme druk van haar borst af was, en ze moest haast wankel weer gaan zitten om te voorkomen dat ze met hummeltje en al op de grond zou zakken. Vermoeid keek ze naar Edmond. "Ik wil naar Amiel, maar tegelijk wil ik gewoon even hier zijn met z'n drieën," gaf ze aan. "Of moet je nog werken lieverd?" Ze hadden immers ook nog gewoon verantwoordelijkheden in het leven.
____________

Zacht beet Collin in haar huid, terwijl zijn handen onder haar nachthemd gleden en hij haar al snel van het ding ontdeed. Zijn boxer deed weinig om zijn stijve te verbergen, maar dat kon hem niet zoveel interesseren op het moment. Zijn mond gleed af naar haar borsten, een spoor van hete kussen achterlatend op haar huid, terwijl zijn handen haar billen streelden en kneden. "Hmm.. Nova.." bromde hij genotzuchtig tegen haar huid. Ja, zo wakker worden was helemaal niet vervelend.