Belevenissen van Destan en Aya

[Maanwezen]

Melenwyn ging hetzelfde na bij Boaz als bij Aya en de kinderen en kon enkel fronsen. De vlekken waren inderdaad enorm vreemd en ze wist niet meteen wat ze betekenden. Maar de pest... Het leek alvast iets besmettelijk. Maar waarom was het verder gevorderd bij Aya en de kinderen? Was het bij hen begonnen? En waar hadden ze het opgelopen? Het was alvast hetzelfde en het zag er niet goed uit. De vlekken leken nochtans niet te hard te reageren en ze wou het niet forceren. Even schoot haar blik naar Aya. "Lieverd, je zou in bed moeten liggen," zei ze, al zou haar man dat evengoed zeggen.
De ziekte was alvast iets wat ze in heel haar carrière niet tegengekomen was en ze kon zich niet herinneren of ze iets in een van haar boeken had gelezen. Misschien moest ze het opzoeken.. Met een lichte frons keek ze op naar Kaspar en Destan. "Ik moet het ook nagaan.. Dit is iets wat ik nog niet gezien heb," zei ze eerlijk, al wou ze niet helemaal toegeven dat ze niet wist wat dit was. Er moest sowieso iets over te vinden zijn. Dat kon niet anders.

[Ravief]

Kaspar knikte haar rustig toe, terwijl Destan op haar af snelde. Hij liet Melenwyn nog uitpraten, maar leidde haar toen resoluut terug naar bed en stopte haar in. "Nou is het klaar met je gebruikelijke toneelstukje, oké? Je bent ziek, Aya, blijf in bed, voordat ik je eraan moest vastbinden." Blijkbaar had ze in zijn tijd van afwezigheid haar oude trucjes weer opgepakt en ging ze gewoon door ook al kon ze amper op haar benen staan. "Mel en Kaspar komen er wel achter wat het is, echt waar." Waarna Destan niet meer naar haar protesten luisterde, haar wat water liet drinken en in bed hield.

Hij had ook nog nooit zoiets gezien, maar de pest was het niet. Dan waren Aya en Boaz er al niet meer geweest. In elk geval hadden ze een beetje tijd, zo voelde het in elk geval. Kaspar sprak met Melenwyn af dat hij wat reisboeken mee zou nemen en haar bij haar thuis weer zou zien. Amiel kon vast ook wel helpen met zoeken. Het lezen van alle boeken ging in elk geval een stuk sneller met zoveel mogelijk ogen.

Ondertussen was Von de kas niet meer uit gekomen. Na de thee van Themis, kreeg ze ineens een behoorlijke aanval en had een poosje in het kleine kamertje geslapen maar werd heel vroeg in de ochtend naar de ziekenboeg gestuurd. Haar koorts was behoorlijk hoog en ook Von begon al te hoesten.

Sam was er niet veel beter aan toe. Nova vond het een beetje eng om hem zoveel bij Nyah en Senna te laten zijn nu hij duidelijk niet fit was, maar kon hem ook niet overtuigen om in bed te blijven liggen. In de avond kreeg ze er genoeg van. Senna leek best oké, maar Nyah voelde warmer dan anders en gezien zij net twee weken oud was, ging ze maatregelen niet uit de weg. Ze stuurde Sam naar de ziekenboeg en ging zelf even bij Themis kijken. Nyah was ook echt een nimfje en misschien dat de planten haar wat zouden kalmeren.

Een lange nacht later
Amiel wreef in zijn ogen en ging nog maar eens koffie halen en thee. Hij had geen idee hoeveel hoofdstukken hij had gehad, maar het voelde niet alsof hij ook maar een klein beetje opschoot. Midden in de nacht waren ook de twee jongsten nog opgeschrikt door een nachtmerrie en had hij hen getroost en weer ingestopt. Het was lang geleden dat hij echt een nacht had doorgehaald op deze manier en hij voelde zich net zo moe als Kaspar eruit zag. De Weerwolf was een stuk ouder en toonde zijn emoties nu een stuk sneller dan een paar jaar geleden. Of misschien was het omdat hij zich nu niet groot hoefde te houden?

Nadat ze allen kort hadden gerust, gingen ze mee met Melenwyn naar de ziekenboeg. De symptomen zeiden Amiel niks, maar misschien kon hij eens zien of hij wat voor de zieken kon betekenen. Verbaasd keek hij naar Nova, die bezig was met Von wat te drinken te geven en die daarna zich over haar eigen kind ontfermde. De Nimf kwam niet vaak bijspringen in de ziekenboeg, vooral omdat Aya en Mel het wel aankonden en er meestal niets aan de hand was. Maar nu was ze blijkbaar nodig en had ze zichzelf geholpen aan een short en haar haren opgestoken als een heuse arts.

Nova was de halve nacht al in de weer. Ze had Sam in een bed weten te krijgen, had Aya af en toe wat water gegeven en had Boaz gerustgesteld toen deze koortsdromen kreeg. Als Mel in de nacht was langsgekomen, dan hadden ze elkaar misgelopen maar nu was ze blij dat er versterking aankwam. Ze fronste lichtjes toen ze Kaspar zag. Die was wel erg moe, zeg.
Ze knikte hen rustig toe, maar maakte zich zorgen om Nyah. Met de huilende baby op de arm liep ze op het drietal af. Hoewel Nova niet gegroeid was sinds ze op school was gekomen, was ze ondertussen wel volwassen en sprak ze hen ook niet meer aan alsof ze nog een leerling was. "Wat is er aan de hand? Ik dacht eerst dat het om griep ging, maar als ik Aya en Boaz zie, dan kan ik dat moeilijk geloven. Is het besmettelijk?" want als dat zo was, dan moesten ze zo snel mogelijk iedereen die niet besmet was van de rest weghouden. Al was dat wat moeilijk te oordelen, want wat -of wie- was de oorzaak en de kern van de besmetting? Dan pas konden ze echt maatregelen nemen.

[varden]

Toen Aya opnieuw werd ingestopt kon ze het niet helpen zwak te glimlachen om Destan's woordkeuze. Haar gebruikelijke toneelstukje... Hoe vaak had hij haar wel niet zo toegesproken en ingestopt toen ze elkaar net kenden en zij er nog een handje in had zich te overwerken tot ze erbij neerviel. Zacht protesteerde ze kort, maar toen hij dat negeerde zweeg ze. Zacht pakte ze zijn hand vast. "Dank je," klonk er zacht. Tranen stonden in haar ogen terwijl ze naar hem glimlachte. Ze wist niet wat ze had, maar ze was iets minder bang als Destan in de buurt was. Dan hoefde ze zich niet in haar eentje zorgen te maken over hun kleintjes. Dat hij nu bij haar was, dat betekende dat wat hem ook aangedaan was, wat er tussen hen was heus niet echt kapot was.

De volgende dag leek het erop dat Boaz en Aya het hardste achteruit gingen, gevolgd door Kaspar en Kiran hoewel die nog altijd geen zwarte vlekken vertoonden, en zelfs ietsje levendiger werden toen tante Nova in de ziekenboeg verscheen. In hun koortsige toestand voelden de pups zich hondsberoerd en wilden ze niets liever dan aandacht en afgeleidt worden. Maar hun moeder, ook al probeerde ze het wel, had de kracht niet eens om rechtop te zitten of haar hoofd lang overeind te houden, laat staan om de twee ventjes van hun eigen miserabele toestand af te leiden. Dat Von en Sam inmiddels ook bij hen lagen, stelde Aya alles behalve gerust net als iedereen in de roedel.

Ze deed het met een zwaar hart, en duidelijke tegenzin, maar toen Amiel en Kaspar net binnenkwamen, kwam ook Themis met opgestoken haar de ziekenboeg in. Ze moest zichzelf tegenhouden er meteen weer vandoor te gaan, maar begon zonder iets te zeggen aan het werk. Nova moest dit niet alleen doen, niet met een ziek kleintje en een zieke man. Bovendien, als het een epidemie was, zou er snel genoeg iemand nodig zijn om dekbedden te verbranden, en dat was nou net iets waar ze goed in was. Dus toen Nova op Kaspar en Amiel afstapte om uitleg te vragen, nam de Duivelin zwijgend Nyah over en probeerde ze het huilende meisje te sussen en haar wat te laten drinken. Maar het kleintje had er duidelijk geen zin in. Sam, zittend in bed, keek bezorgd naar het stel artsen/soort-van-artsen.

[Ravief]

Zijn donkere ogen schoten naar Themis. Hij kende de Duivelin goed en persoonlijk en het was bevreemdend om haar hier te zien. Zwijgend volgde hij haar bewegingen en knikte zijn vrouw even toe en streek zacht over haar schouder, maar liep daarna bij het groepje weg. Amiel had gewoon lesgegeven en had dus niet alles meegemaakt en pas gisteren was hij ingelicht over de situatie van Aya en Boaz -die een stuk ernstiger was dan hij zou willen.
Hij kwam bij Themis staan en toen Nyah maar bleef huilen, vroeg hij haar zachtjes over hij haar even mocht vasthouden. Het was best gek om weer een baby op de arm te hebben, maar het ging hem op een natuurlijke wijze heel goed af. Hij mompelde zacht tegen het meisje en onderzocht haar uitgebreid. De verhoging leek het enige teken te zijn dat er iets mis was, maar het stond hem totaal niet aan. Wel kreeg Amiel haar na een poosje stil en zelfs in slaap en hij gaf haar voorzichtig terug aan Themis. Hij kneep even in haar schouder -een woordeloos gebaar dat hij het dapper vond dat ze er was en het ten zeerste waardeerde. Vervolgens liep hij de patiënten af, op zoek naar iets wat hem duidelijkheid zou geven over wat er gaande was, terwijl hij met een half oor naar Melenwyn luisterde die uitleg gaf aan Nova.

Er moest een tijdlijn opgesteld worden, besloot hij, toen hij klaar was met de ronde en zich bij Melenwyn voegde, terwijl Kaspar zich juist losmaakte om bij Boaz te kijken. De twee waren juist uitgesproken en Amiel keek naar Mel en toen naar Nova. "Ik denk dat we moeten kijken wie als eerste ziek is geworden en wat de symptomen zijn en met wie ze in contact zijn geweest en of er iets is wat anders was dan anders. Misschien komt daar iets uit omhoog." Hij keek naar zijn mooie vrouw, die nu bovenal arts was. "Zal ik daarmee beginnen, en dat jij je ronde doet?" stelde hij voor. Ze hadden wel eens ruzie gehad over dat hij niet haar taken over moest nemen, en hij zou ook alleen bijspringen als hij nuttig of hard nodig was. Amiel was dan ook alleen maar hier omdat niemand wat van de situatie begreep en hoe meer mensen erover nadachten, hoe eerder er een oplossing kwam. Hopelijk.

[Maanwezen]

Het was inderdaad een korte nacht geweest en Melenwyn wreef even vermoeid in de ogen. Ze kon de symptomen dan misschien wel proberen behandelen, zolang ze niet wisten wat de precieze oorzaak van de ziekte was zouden ze het niet goed genoeg kunnen aanpakken. Het was frustrerend. Hoe kon ze na al die jaren als dokter niet weten wat dit was? Of zelfs maar het juiste boek te pakken krijgen zodat ze wisten hoe ze het moesten aanpakken? Zodra gebleken was dat het erger was had ze iedereen maskertjes, handschoenen en dergelijke gegeven, voor zover die op voorraad waren, maar ze hoopte dat het genoeg zou zijn. Haar blik stond net zoals die van anderen bezorgd en ze knikte Amiel toe. Dit was wel degelijk een situatie waarin zijn input meer dan gewaardeerd werd.
Melenwyn kuchte even vooraleer ze hem van repliek diende. "Ja.. Ik denk dat dat het beste is. Als we weten waar het begonnen is kunnen we zien wat het veroorzaakt heeft." Het was zijn woorden praktisch herhalen, maar wat kon ze nog zeggen? Ze sloeg haar blik even neer, maar ging toen inderdaad haar ronde doen.

[Ravief]

Amiel liep rustig op Themis af en nam haar mee naar Aya. De vrouw was duidelijk niet op haar gemak en hij vond het heel wat dat ze hier was. "Hé," hij raakte haar even kort aan en gaf haar een bemoedigend knikje. "Even diep ademhalen. We kunnen je stel hersens goed gebruiken." Waarna hij het mondkapje weer opzette en naar het bleke, blonde meisje keek en bij haar kwam zitten. "Hallo Aya," groette hij zachtjes en nam haar vriendelijk op en liet maar niets merken van hoe erg hij het vond dat ze er zo aan toe was. Voor Mel en voor hem, zou er altijd een speciaal plekje zijn gereserveerd voor haar. "Hoe lang heb je al koorts? Weet je nog wanneer het is begonnen? Of was het eerder bij de tweeling?"

Ondertussen was ook Nyah weer wakker geworden en zonderde Nova zich even af om het kleintje borstvoeding te geven. Daarna kreeg ze haar meisje weer stil. Nova liet haar slapen, maar legde haar in een aparte wieg, niet bij Sam in bed. Haar groene ogen drukten wel uit dat ze het helemaal niet fijn vond om deze maatregelen te nemen, maar als het wel besmettelijk was, dan wilde ze haar kleine zoveel mogelijk beschermen. Senna had ze dan ook niet naar de crèche gebracht, maar naar Edmond.
Gehuld in een heuse doktersuitdossing kwam ze Sam nog een controleren. Fronsend dwong ze hem om wat te drinken, maar ze had het vermoeden dat zijn koorts erger was geworden.

Von was er ook niet heel best aan toe. De vrouw was nooit ziek en nu rillerig zijn en moeten hoesten, was een nare ervaring. Bovenal begreep ze niet helemaal waarom ze per se in de ziekenboeg moest liggen. Ze kon ook heus wel in huis haar koorts uitzitten.

[varden]

Themis sprong haast een meter de lucht in toen Amiel een hand op haar schouder legde. Ze was duidelijk niet erg ontspannen op deze plek, ze glimlachte dan ook erg bibberig naar Amiel. Maar Aya's bleke gezichtje zorgde ervoor dat ze doorzette en bij de Elf bleef.
Aya glimlachte zwak naar Amiel, één van de eerste volwassenen die haar volledig thuis had laten voelen in zijn lokaal. "Ik denk iets meer dan een week." Haar stem was zwak, breekbaar. "De tweeling kreeg het eerst, maar je kent mij." Dat laatste zei ze met een ietwat schuldbewuste blik, voor zover dat ging. Aya was goed in haar eigen ongemak ontkennen dus misschien had ze wel al langer koorts dan deze week. Voor ze echter nog iets kon zeggen kreeg ze weer een onbedaarlijke hoestbui, waarbij haar hele lichaam schudde en het lukte haar nauwelijks om weer op adem te komen. De tweeling lag niet ver bij haar vandaan en keek brommerig en koortsig naar Amiel, bij wie ze vaak waren gaan logeren maar door de koorts werden ze hangerig en vervelend in gedrag.

Sam vond het net zo vervelend dat hij Nyah niet bij hem mocht houden, maar hij begreep Nova's beslissing ook. Zijn eigen koorts was inderdaad gestegen en zijn ademhaling ging piepend en gejaagd. Zacht pakte hij Nova's hand vast. "Hoe gaat het met ons hummeltje?" Hoe ziek was Nyah? En was Senna nog in orde? Dat Themis hier was, betekende dat dat Edmond op hun oudste paste?

[Ravief]

Amiel glimlachte terug. Ja, hij kende haar inderdaad, al wist misschien het halve kasteel al wel dat Aya altijd doorging tot iemand er een stokje voor stak. Al ging het een stuk beter sinds ze Destan had en de kinderen er waren. Toch had hij voor de vragen, Destan even weggestuurd. De jongen zag grauw van het gebrek aan slaap en kon wel een goede nacht gebruiken.
Voorzichtig hielp hij Aya overeind en liet haar hoesten en wreef over haar rug om haar wat te helpen. Even gleed zijn blik naar Themis en gebaarde naar het bekertje water wat vlakbij stond. Vervolgens gingen de vragen verder. Was koorts het eerste wat ze had gemerkt? Had ze zich daarvoor al minder goed gevoeld? Had ze bij de jongens iets gemerkt? "Ik weet dat het moeilijk was zonder Destan, Aya, maar zeg me alles, alsjeblieft. Het kleinste dingetje kan helpen." Hij wist dat ze veel stres en pijn en verdriet had door wat er de afgelopen maanden was gebeurd, maar hij moest alles weten over haar gezondheid. Dit was ook een reden waarom hij Destan naar bed had gestuurd, zodat Aya vrij kon spreken.

Het stond haar totaal niet aan en ze klopte nog maar eens zijn kussens op, zodat hij ietsjes hoger lag en hopelijk makkelijker adem kon halen. Ze kneep zacht in zijn hand, waar haar tengere hand zowat in verdween. "Met Senna gaat het goed, ze is nu bij Edmond. Ik weet niet of het besmettelijk is, lieverd, maar ik wil haar liever niet in de ziekenzaal zien voor het geval dat." Daarna zuchtte ze en keek naar de wieg waar hun jongste in lag te slapen. "Ze voelt een klein beetje warmer, en wat huilerig, maar dat kennen we wel." Nova glimlachte een beetje, al kon Sam dat natuurlijk niet zien door het kapje. Nyah was een heel andere baby dan Senna was geweest en hield hen graag halve avonden op.

[varden]

Het waren maanden waar Aya liever niet aan terug dacht, maar ze begreep dat ze nu wel moest. "Ik merkte eigenlijk niets tot de koorts, maar mijn eetlust ben ik al een tijd kwijt." Kiran en Kaspar hadden die echter wel nog gehad voor de koorts dus Aya wist niet of het kwam door ziekte of door persoonlijke omstandigheden. "Het was moeilijk om me te concentreren, en de nachten waren kort door Destan's nachtmerries. Ik voel me ongemakkelijk zonder de band dus ik sluit hem liever niet af. Maar na een tijdje liepen zijn en mijn nachtmerries in elkaar over." Door de band wist ze dat Des sliep, en dat stelde haar een beetje gerust. Het was nergens voor nodig dat ze beiden omvielen. "Eigenlijk voelde ik me al niet erg lekker toen Destan naar Boaz ging, maar ik dacht dat het kwam vanwege de stress tussen ons."

Sam glimlachte naar zijn lief en trok even haar hand naar hem toe om die zacht te kussen. Gezien het risico op een besmettingsziekte kon hij haar helaas niet echt kussen. "Als je denkt dat het kan, zou ik Nyah graag bij me houden lieverd. Ik snap dat je het risico niet wilt lopen, dat wil ik ook niet, maar misschien kan ik haar een beetje kalmeren." En ze kalmeerde zijn leeuw, want het beest ging heftig tekeer in hem door deze onbekende ziekte. Af en toe voelde het alsof zijn hoofd uit elkaar zou barsten zo graag wilde het beest naar buiten.

[Ravief]

Al beroerd toen Destan naar Boaz ging? Hij fronste eventjes en schreef dit op. Maar daarna liet hij Aya rusten en dekte haar toe en deed wat hij kon om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Uit de tweeling kreeg hij niet zoveel, maar misschien moest Nova maar met hen kletsen. De wolfjes reageerden nog het meest op hun tante. Vervolgens was Boaz aan de beurt, met een zenuwachtige Kaspar ernaast. Dezelfde vragen kwamen naar boven. Hoe ging het? Wanneer had hij een verschil in gezondheid gemerkt? Wist hij nog welke datum dat was? Verder deed Amiel een paar kleine testjes om te zien hoe het verder met de man ging.
Daarna wilde hij even diens been onderzoeken en fronste bezorgd zodra hij het zag. Iets leek totaal niet in orde en zijn bruine ogen gleden bezorgd naar Boaz. "Hoeveel pijn heb je zonder dat het aangeraakt wordt? En als ik het wel aanraak?" Hij legde zijn vingers heel licht op de knie en hield zijn reacties goed in de gaten.

Nova glimlachte naar hem. "Zodra het kan, zal ik haar bij je leggen." Maar daarna ging ze aan het werk.