Pagina 14 van 15

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 13:05
door Ravief
Kaspar werd er verlegen van. Hij glimlachte af en toe naar haar en hun blikken troffen vaak. "Eeh.. oké, ik zal maar bekennen dat ik hier niet zo handig mee ben.." de stilte werkte op zijn zenuwen en hoewel hij zeker geen spijt had van de kus, wist hij niet echt hoe het nu verder moest. Kaspar blikte opzij om te zien hoe ze daarop reageerde en haalde wat onbeholpen zijn schouders op. De laatste keer dat hij een relatie had was... hij kon het zich zelfs amper herinneren. Toch wel heel wat jaren terug.

Oef, iemand was gretig! Zijn hand gleed over haar blote been naar haar billen en schoof haar een klein beetje van zich af zodat zijn hand daarna over haar slipje kon gaan. Dit was nieuw. Meestal waren zijn avontuurtjes te beschaafd om het ergens anders te doen dan in bed, maar Amiel vond dit juist wel wat hebben. Het idee om gesnapt te worden was een beetje spannend, maar hij dacht eigenlijk alleen maar aan de heerlijke avond die voor hem lag. De vrouw laten genieten, samen genieten en ergens in de ochtend weer weggaan.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 13:23
door Maanwezen
Daarop ging Melenwyn stilstaan en nam ze hem op, niet zeker wat te zeggen nu. Wat bedoelde hij? Waar was hij niet zo handig mee? Wandelen? Kussen? Haar gedachten konden geen logische zin vormen, maar ze glimlachte wat en deed waar ze over had geaarzeld en niet wederom durfde te doen, ze sloeg haar armen terug om hem heen. "Ik ook niet," bekende ze, want het voelde allemaal zo.. overweldigend aan. Had ze net staan zoenen met het schoolhoofd? En waarom vertelde de kriebel in haar buik dat ze dit maar al te graag opnieuw wou doen? Zijn jasje voelde lekker warm aan en gewoon hier samen zijn met hem was heerlijk en... Aarzelend keek ze hem aan. "Maar ik vond het wel fijn eh.. wat je daarnet deed.." Oef wat klonk dat haar ineens stom in de oren.


Het was maar al te duidelijk dat de locatie de jonge vrouw ook beviel en ze kreunde zacht onder zijn aanraking. Odette bleef hem kussen en strelen, blij met haar verovering. Hoe had zij DuVeresova zover kunnen krijgen? Haar vriendinnen zouden haar zo niet geloven! Maar keek verdwaasd op toen ze iets meende te horen. Waren dat stemmen?

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 13:38
door Ravief
Ze bleven nu toch echt stilstaan, alweer, en Kaspar sloot haar weer in zijn armen. Normaal zou hij niet zo snel een move maken, maar na die weken waarin ze elkaar ongeveer elke dag hadden gezien, had hij toch echt het idee dat hij haar heel goed kende. Al viel er vast genoeg te ontdekken. Hij glimlachte warm naar haar. "Misschien moest we dat dan nog maar eens proberen.." hij was amper uitgesproken of hij boog weer naar haar toe. Zijn vingers streelden zacht haar hals, zijn andere hand leunde op haar onderrug om haar dichtbij te houden.

Amiel schonk er niet echt aandacht aan. Zijn vingers hielden zich beter met de vrouw op zijn schoot en nogal vurig zoende hij haar nog eens. Daarna weken zijn lippen af, terwijl zijn eigen verlangen toch behoorlijk brandend werd nu.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 13:43
door Maanwezen
Oh wat voelde ze zich onhandig nu! Melenwyns adem stokte even in haar keel en ze keek hem met grote blauwe ogen aan, ze voelde hoe hij haar stevig vasthad en wou hem maar al te graag kussen, maar.. Langzaam bracht ze haar gezicht nog dichterbij, nog altijd bang om de eerste stap te zetten, ook al had hij net duidelijk aangegeven dat hij haar wel degelijk wou kussen.

Odette weifelde nog even, maar toen ze geen geluid meer hoorde negeerde ze het. Ze werd vast paranoia en ze zou dit echt niet laten varen voor een waanidee! Dus negeerde ze het weer en genoot van zijn aanrakingen, bewoog lichtjes mee en prevelde om meer.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 14:06
door Ravief
Ze was zo mooi... Kaspar staarde een poosje naar die groenblauwe kijkers en boog maar langzaam naar haar toe. Zacht drukte hij zijn lippen op de hare. Een tedere, zachte kus. Toch was hij nog altijd een beetje onzeker. Zou zij hem wel zo zien? Of was ze gewoon onder de indruk van zijn positie en speelde ze mee? Het zou niet de eerste keer zijn dat hem dat overkwam. Maar voor nu was er enkel Mel en haar heerlijke lippen en Kaspar streelde haar zachtjes.

Meer kon ze krijgen! Hij wipte zijn broek naar beneden, was dankbaar voor de lange panden van zijn overhemd en scheurde haar slipje stuk. Met gemak tilde hij haar een klein stukje op en liet haar over hem heen zakken. Haar rok verborg wat ze werkelijk aan het doen waren.. Hijgend kuste Amiel haar tijdens het voorproefje. Tenslotte bewogen ze nog niet eens.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 14:15
door Maanwezen
Uiteindelijk sloot ze haar ogen en kuste hem teder terug. Ergens verraste zijn zachtheid haar. Hoewel ze nu weer aan het kussen waren en ze haar armen om hem heen hield, streelde hij haar slechts en leek niets meer van haar te verlangen. Maar hij, de knappe lieve man die ze had leren kennen, zou dat vast niet doen, toch? Sowieso was het niet iets waar ze zich nu zorgen over hoefde te maken. Een tijdlang kuste ze hem gewoon, maar op gegeven moment trok ze zich met een verlegen lachje terug, net zo woordeloos als eerder.

En Melenwyn was niet de enige die woordeloos was. Even had Odette willen protesteren tegen Amiels verwoesting van haar ondergoed. Was dat nodig geweest? Maar toen hij bij haar naar binnen gleed bestierf al het mogelijke protest op haar lippen. Oh ja het was nodig geweest! Odette liet zich meeslepen in zijn kussen, waarna haar lippen even naar zijn hals afdwaalden, alsof ze zich moest voorbereiden om een stap verder te gaan.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 14:33
door Ravief
Mocht hij haar gedachten kunnen lezen, dan zou Kaspar haar gerust kunnen stellen. Hij had natuurlijk wel verlangens en zeker zat er een boel passie in hem. Maar hij was verlegen als het om relaties ging en wilde dingen rustig aan doen en zou haar nooit een millimeter dwingen in een richting waar ze niet klaar voor was.
Kaspar beet even op zijn lip en streelde haar wang. Oh ja, hij was dodelijk verlegen, maar hij wilde dit proberen. "Ik eh.. Het is voor mij een poos geleden dat ik.. iets voor iemand voelde.. Maar... als je ook het idee hebt dat er meer zou kunnen zijn dan vriendschap, wil je dat met mij onderzoeken?" Het was wat klunzig, maar hij wilde haar nergens toe dwingen. Ze had terug gekust, dus dat was een goed iets, toch? Dat zou ze vast niet zomaar bij iemand doen, toch?

Langzaam grepen zijn handen haar billen en daarna haar heupen en begon hij hen heen en weer te bewegen. Hij dempte zijn kreun tegen haar huid. Oef, ja.. hier had hij de hele dag al zin in gehad!

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 14:40
door Maanwezen
Zijn gedachten konden omgekeerd worden. Als zij wist wat er in zijn hoofd omging, had zij hem kunnen geruststellen. Melenwyn was er de persoon niet naar om zomaar met jan en alleman te gaan kussen. Oh ja, ze had al met de een en ander gekust, maar dat was nooit zomaar uit het niets geweest en zelf zou ze het initiatief toch nooit durven nemen. Haar onzekerheid, haar zelfbeeld stak daar zeker een stokje voor. Bij zijn enigszins formele woorden kreeg ze het toch wat warm, werden haar bleke wangen rood. Dus hij voelde iets voor haar? Toch? Kon ze haar oren geloven?
Een lachje verscheen om haar lippen en langzaam knikte ze. "Ja, ik.. dat klinkt.. Ik wil het proberen," stamelde ze, haar armen nog steeds om hem heen geslagen en genietend van zijn streling.


Ook Odette beet op haar onderlip om haar geluidjes te dempen, maar vergat langzaamaan haar omgeving en begon met hem mee te bewegen, hoewel ze hem het ritme liet aangeven. Hij was duidelijk eerder een.. leiderstype.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 15:00
door Ravief
Waarom was hij ook zo onhandig? Waarom kon hij niet gewoon op een warme charmante manier voorstellen dat ze een stelletje waren? Hè bah... In gedachten was Kaspar zich wat aan het uitkafferen, maar toen... Hij voelde haar warmer worden en zijn blik gleed naar haar blozende wangen. Daarna sloeg haar hart nog even onregelmatig voordat deze weer rustig werd. Oooh.. zo onhandig was hij dus niet? Hij glimlachte warm naar haar en zijn ogen straalden. Hij knuffelde Melenwyn wat steviger en drukte een kus op haar wang. "Fijn," fluisterde hij zacht in haar oor en hield haar nog even tegen zich aan. Ze was zo frêle, zo fijntjes en mooi.. Kaspar kon het eigenlijk niet echt geloven. Zou het eindelijk eens goed gaan?

Ja, Amiel nam graag de leiding in het leven. Bij het overwinnen van avontuurtjes tot beslissen wat hij wilde aantrekken. Hij was niet echt een volger en deed het ook niet goed in de docentenkring omdat hij een eigenwijze man was wiens mening nog weleens wilde afwijken van de norm. Dat hij Kaspar accepteerde was vooral omdat hij zijn werk stiekem leuker vond dan hij liet merken, en hij wel respect had voor de wolf.
Voor nu dacht hij niet aan moeilijke zaken, maar versnelde het tempo en liet een hand afdwalen naar haar borsten. Voor zo goed dat wilde met de dikke stof van de jurk, streelde hij haar rondingen.

Re: Vroegere jaren

Geplaatst: 20 Jun 2016, 15:11
door Maanwezen
Het was te mooi om waar te zijn. Of niet? Melenwyn hield hem nog stevig vast en ademde zijn mannelijke geur in, al kon zij zijn geur vast niet zo goed beschrijven als omgekeerd. Hoe zou zij voor hem ruiken? Daar moest ze maar niet over nadenken, of het hem later vragen. Nu vond ze toch echt niet de juiste woorden, of wat voor woorden dan ook, om tegen hem uit te spreken. Nog even drukte ze haar gezicht tegen zijn schouder aan, een lachje om haar lippen, vooraleer ze zich uit zijn omhelzing losmaakte en zijn vingers vastgreep, zodat ze hand in hand verder konden lopen. Inmiddels was ze wel moe geworden en kon ze ergens wel haar slaap gebruiken, maar ze was niet zeker of ze dat voor durfde stellen. Ergens wou ze nog helemaal geen afscheid van hem nemen.
Dus zonder al teveel te zeggen wandelden ze verder, al was de spanning van daarvoor wat minder en lachte ze hem met sprankelende ogen toe. "Betekent dat dat ik nog veel dansen van je kan afbedelen?" wist ze uiteindelijk enigszins plagerig uit te brengen terwijl ze een hoekje om sloeg. Melenwyn keek op naar Kaspar bij haar vraag en merkte niet op welke scène ze inliepen.


Odette moedigde hem aan met zachte geluidjes. Ze was er duidelijk het type niet naar om zich in te houden en vergat al haar twijfels van ervoor. De spanning in haar lijf bouwde zich op en hun gehijg was als 'muziek' in de nacht. Oh zijn ervaring was duidelijk te merken, maar daar moest ze nu maar niet over na gaan denken.