Vroegere jaren

[Ravief]

Hij grinnikte geamuseerd. "Rustig aan, Melenwyn. Haal even diep adem." Waarna hij haar naar buiten leidde en de deur dicht deed. "Het is oké. Niemand gaat je wat doen omdat je nieuwsgierig bent. Heb je nog interessante dingen gezien?" Haar vragen over haar verkenningstochten was misschien wel een goede afleiding en Kaspar leidde haar rustig door de gangen terug naar de begaande grond. Daar bleef hij even staan en nam haar op. "Ehm.. je hebt.. laat mij maar.." Waarna hij naar haar toe boog en wat spinrag uit haar haren viste en een lok haar achter haar oren streek. "Zo dan."

[Maanwezen]

Tot nu toe had Melenwyn nog niet veel Shanea ontmoet die met haar onhandigheid en haar hyperactiviteit om konden gaan, of die de moeite hadden genomen. Het schaamrood stond nog steeds op haar kaken en ze voelde zich behoorlijk 'betrapt' (waarvan?) terwijl ze naar boven geleid werd. Nog voor ze een antwoord kon geven op zijn vraag, was hij haar lokken al goed aan het leggen. Melenwyn sloeg haar blik verlegen neer en haalde even adem. Oké, ze was een béétje gekalmeerd, maar nu niet meer. Zijn aanraking was zacht en verrassend en.. Haar gedachten sprongen heen en weer. "Dank u. Ehmn, ja, hetgeen ik hier het meest geleerd heb is dat het.. gigantisch is. Oh en bedankt voor de kaart, al vrees ik dat ik inmiddels geen idee meer heb van waar we precies zijn.. en toen ik de deur zag vroeg ik me af wat er achter lag en er is overal zoveel te zien en.." stamelde ze wat, waarop ze naar hem opkeek. Dit was weer een ander kantje van haar. Hoe konden die allemaal de kop op steken in één dag tijd? En nu had ze zich niet eens weten opfrissen voordat hij haar weer zag.

[Ravief]

Hij lachte zachtjes. "Je leert het snel genoeg. Het helpt ook niet dat alle gangen op elkaar lijken, denk ik?" Waarna hij haar een arm bood en ze rustig aan richting de eetzaal gingen. "Dat daar was mijn privécollectie aan wijn. Het is een beetje uit de hand gelopen vrees ik," hij grijnsde wat onschuldig. "Het begon op mijn reizen en op een gegeven moment had ik gebrek aan ruimte in mijn kast. Dus dan maar zo. Drink je graag wijn?" Het was één van de meest gebruikelijke dranken, naast melk, maar hij wist niet wat ze gewend was -daarboven.
Ondertussen waren ze ook op het gedeelte waar een paar late leerlingen zich haastten naar het eten en Kaspar zag het hoofdschuddend aan, al had zijn maag ook wel een behoorlijk gat waar een heleboel eten in moest.

[Maanwezen]

"Reizen?" echode ze, haar nieuwsgierigheid was meteen geprikkeld. Als hij dat nog niet had gehad, had hij nu zeker haar volle aandacht. Wat ze niet in haar applicatie geschreven had was dat het een van haar grootste dromen was om rond te reizen en vanalles en nog wat te zien. Er was zoveel waar ze over gelezen had en er waren zoveel plaatsen en fauna en flora die ze wou verkennen! "Ik heb het nog niet vaak gedronken, maar toen was het wel lekker. Vooral witte wijn vind ik goed. Verzamelt u enkel of drinkt u er ook van?" Dat laatste klonk natuurlijk wat plagend, al wist ze niet waar ze dat zelfvertrouwen ineens vandaan wist te halen. Boven hadden ze vooral drankjes met bubbels, moest hij het vragen.
Melenwyn bleef rondkijken om uit te zoeken waar ze waren maar in haar eentje had het nog een heel pak langer geduurd eer ze de weg had gevonden.

[Ravief]

Ah, dat trok haar aandacht! "Ik heb teveel van de wereld gezien om in een paar dagen over te vertellen." Wauw, wat moest ze nu wel niet van hem denken? Hij leek tenslotte nog behoorlijk jong, misschien net 32. Maar ja, Luminati verouderden langzaam en Kaspar was al sinds zijn 13e bij zijn roedel weg. "Maar ik vertel je er graag een keer over," vervolgde hij met een knipoog om haar niet teleur te stellen.
"Allebei! Want als ik niet drink, dan heb ik op den duur geen plek meer voor nieuwe flessen!" Hij lachte en leidde haar uiteindelijk de zaal in. Nog even boog hij naar haar toe. "Wat zei ik nou over 'u', madame?" Eenmaal aan de tafel aangekomen stelde hij haar voor aan een paar docenten. Hijzelf gaf geschiedenis, er was een Sirene die muziek gaf, iemand voor plantenkunde en Wystan voor magische wezens.. enzo voort.

[Maanwezen]

Haar nieuwsgierigheid was zeker geprikkeld toen hij zei zoveel van de wereld gezien te hebben. Ja, ze wou het horen! En wat, hij had dagen aan vertelsels? Zou hij ervan willen delen met haar? Ze probeerde zich een beeld te vormen van wat hij gezien of gedaan zou hebben, maar faalde daar wanhopig in. Daarvoor was hij te vaag gebleven en kende ze hem bijlange na niet goed genoeg. Haar enthousiasme werd zienderogen getemperd toen ze voet over de drempel zette en al de verzamelde Shanea in de zaal zag. Oef! Dat waren veel onbekenden. Haar ogen schoten heen en weer, maar ze volgde Kaspar naar de tafel en begroette iedereen met een warme lach. Ze was duidelijk wel een stukje meer ingetogen en hoewel ze voorzichtige vragen stelde, was het geen spervuur zoals ze bij Kaspar tevoorschijn had gehaald.
Melenwyn deed héél hard haar best om te onthouden wie wie was. Als ze had gekund had ze vast een notitieboekje meegebracht om het op te schrijven, maar toen ze aan de docent Spreuken werd voorgesteld was ze te geïntrigeerd aan het kijken om zijn naam op te vangen. Wat een donkere kijkers! Toen ze merkte dat ze staarde sloeg ze al snel haar blik neer, alleen maar om weer een lach tevoorschijn te toveren bij de volgende. Ze was vast van plan om een goeie eerste indruk te maken! Al kon ze het niet helpen om vooral heel nieuwsgierig te zijn. Melenwyn moest bijna op haar tong bijten om niet gewoon te roepen 'Wat zijn jullie allemaal?!' gezien het niet bij iedereen even duidelijk was. Zoals verwacht merkte ze wel enkele Elfen, maar ze zag geen andere Luchtelfen bij de leraren. Aha, dus ze kon hen nog wat verhalen vertellen!

[Ravief]

Door de meesten werd ze ook wel rustig begroet en ze zou snel genoeg een babbeltje kunnen maken met wie ze maar wilde. Er zouden genoeg moment zijn waarop ze hen zou tegen komen en niemand verwachtte van haar dat ze direct iedereens naam onthield. Nou ja, behalve misschien de Spreukendocent. Amiel nam haar even op en schudde haar hand. Halfbloed en duidelijk niet gewend aan aarde, was zijn eerste indruk. Maar verder wel bijzonder knap. Misschien later eens proberen te verleiden. Hij schonk haar een lachje toen ze naar hem zat te staren en ging daarna verder met zijn gesprek met het Hoofd van de Wacht over magie in combinatie met bewaking.

Kaspar hoopte maar dat ze een beetje opgenomen zou worden in -en door- de groep. Eventjes verscheen er een frons toen hij Amiels blik zag. Die man had in de drie jaren dat hij hier was, al meer vrouwen in zijn bed gekregen dan Kaspar in zijn hele leven. Als hij naar de roddels zou luisteren en die moest geloven, in elk geval.
Hij zorgde ervoor dat Melenwyn naast hem kwam te zitten en keuvelde wat met Wystan over de lessen en wat hij verwachtte van de nieuwe lading leerlingen, maar lette er ondertussen ook op dat Melenwyn zich niet alleen voelde en zodra hij de indruk kreeg dat ze niet meer op haar gemak was, richtte hij zich weer op haar. "Maar je wilt dus graag gaan reizen?" hij had immers duidelijk haar aandacht getrokken toen hij dat heel kort had genoemd.

[Maanwezen]

Melenwyn deed haar uiterste best om te luisteren en had heel veel geknikt toen de docente muziek een heel verhaal afstak over haar clan. De vragen die in haar opborrelden stelde ze niet allemaal, maar het was allemaal intrigerend. Zoveel nieuwe wezens en verhalen! Hier zou ze heus nog wel een eind zoet mee zijn. Moest ze iedereen voor thee kunnen vragen zou ze dat vast stante pede doen. Of misschien niet, zo goed was haar sociale vaardigheid nu ook weer niet.
Er was enige opluchting op haar gezicht te bespeuren toen hij haar aansprak. Haar voorgaande gesprekspartner was net in een verhitte discussie geraakt over het verschil tussen twee wezens waarvan ze niet eens de naam wist en ze had geen idee waar het over ging. Dus keek ze hem met grote blauwe dankbare ogen aan. "Ja! Ik ben er nog niet aan uit waarheen, of nu ja, waarheen eerst, maar het lijkt me allemaal prachtig. Er is hier zoveel groen en bruin. Ik weet niet waar te beginnen." Het zag ernaar uit dat ze hier over door kon ratelen, al riep ze zichzelf een halt toe. "Natuurlijk wacht ik wel tot de vakantie," voegde ze er dan ook bedeesd aan toe.

[Ravief]

Hij lachte en begon wat te vertellen over de omgeving. "Je zult versteld staan van de omgeving als het echt herfst wordt. Zoveel kleuren geel en oranje en rood dat je het niet meer kunt tellen. Ooh en de bossen in Duitsland.." Kaspar kon hele avonden vullen met alleen maar vertellen over dat land. En avonden over zijn geboorteland en avonden over welk land dan ook. Hij lachte en knipoogde. "Houd je niet in voor mij. De wereld zien is een droom die je waar moet maken." Hij at wat maar nam haar toen nieuwsgierig op. "Wat zijn de grootste verschillen met Oleate en hier?" Kaspar was absoluut benieuwd naar de luchtstad, iets waar hij immers alleen maar over kon lezen en hopen dat het waar was. Niet alle geschriften waren eenduidig en Elfen waren nu eenmaal Elfen en een tikje geheimzinnig als het ging over hun thuis en gewoontes en dingen maken en bouwen. Of nou ja.. dat was die Nachtelf van een duVeresova in elk geval. Die man liet werkelijk niets los over zichzelf!

[Maanwezen]

Duitsland! Dat klonk heerlijk! Hoever zou dat zijn? Hoelang zou ze daarvoor moeten reizen? Nou, ze moest eerst maar eens gaan uitzoeken hoé ze kon gaan reizen. Maar haar gezicht werd bedenkelijk. "Hmn. Goeie vraag. Ik weet het nog niet zo goed. Het is hier wat minder winderig," knipoogde ze en wees toen op haar bord. "En ik weet niet of jullie stukken vlees altijd zo groot zijn, maar dat hebben wij niet." Ze had alvast duidelijk moeite om het binnen te spelen. Wat een brokken zeg! "Natuurlijk het meest voor de hand liggende is eh.. dat eh.. jullie allemaal geen vleugels hebben. Het is zo vreemd! Hoe houden jullie in hemelsnaam je evenwicht?"