Vroegere jaren

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28
Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Ravief » 06 Apr 2016, 11:56

Dit keer was het zijn maag die gromde en hij keek even grijnzend opzij, maar ontspande toen weer en genoot van het buiten zijn. Zijn wolf had zin in een rondje rennen, maar wanneer had dat beest dat niet? Kaspar deed alsof hij niet merkte dat Melenwyn hem zat op te nemen en strekte zich lui uit. Ja, Kaspar was niet de meest doorsnee edele. Hij hield niet van zich heel netjes kleden, hij hield al helemaal niet van formaliteiten en hij vond het fijn om zijn staf persoonlijk te kennen en een band met ze op te bouwen. Hij hield van buiten zijn en met anderen omgaan en zat het liefst niet de hele dag in zijn kantoortje. Dit waren kostbare uren.
Even wilde hij haar plagen en vragen of ze iets zag wat haar beviel, maar hij besloot zijn woorden in te slikken. In plaats daarvan verbaasde hij zich erover dat ze haar brood nog niet op had. "Ik moet straks helaas weer aan het werk, maar dan heb je alle tijd om uit te pakken en Eldon te verkennen zonder iemand die je op de voeten volgt." Kaspar grinnikte. Zelfspot was iets waar hij geen problemen mee had. "Zal ik je halen voor het avondeten en je aan iedereen voorstellen, of wil je liever een avondje rust en op je kamer eten?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Maanwezen » 06 Apr 2016, 12:24

Oh. Hij moest alweer weg? Nou, logisch. Hij had vast wel wat anders te doen dan enkel haar rondleiden. Bovendien wou ze de boel wel degelijk verkennen, al wist ze niet zeker of ze bij de ziekenboeg of alles erbuiten wou beginnen. Oef, dat werd nog een moeilijk dilemma. Maar ze lachte vrolijk om zijn zelfspot. Alsof ze het erg zou vinden. "Als u wilt zou ik u graag vergezellen. Ik ben benieuwd naar de rest van de staf." Bovendien leek het haar fijner om iedereen meteen te ontmoeten dan ze random tegen het lijf te lopen en zich dan onhandig te moeten voorstellen. Dan maar de korte pijn. "Ik hoop tenminste dat ik tegen dan niet verloren gelopen ben."

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Ravief » 06 Apr 2016, 12:39

"Als je me met u aan blijft spreken, ga ik het terug doen hoor!" dreigde hij met een vrolijk gezicht. Ja hoor, alsof hij het ooit over zijn lippen zou krijgen! Hij zou het niet langer dan vijf minuten volhouden, vermoedde hij. Maar op de rest schudde hij zijn hoofd. "Ik vind je wel," beloofde hij. Als ze niet doorhad dat hij een Weerwolf was, dan zou ze daar snel genoeg achter komen.
Hij bleef haar nog even vergezellen, maar nam daarna afscheid met de woorden 'ik zie je bij het avondeten!' en ging naar binnen. Maar hij kon het niet helemaal loslaten en tekende een plattegrond voor haar en liet die naar haar brengen door een wachter.
"Heer Luminatus stuurt u dit," zei de wachter beleefd en overhandigde haar de envelop. Kaspar had erop geschreven 'Veel verdwaal plezier!' omdat hij het nu eenmaal niet kon laten. Het kind in hem was een beetje erg aanwezig vandaag.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Maanwezen » 06 Apr 2016, 16:49

Melenwyn zat eigenlijk nog altijd wat van de zon te genieten toen de wachter naar haar kwam. Even keek ze verbijsterd op, maar ze nam de envelop met een glimlach aan. "Dank u wel." Hoe had hij geweten wie te vinden? Wie was de wachter? Toen ze het opende, merkte meteen waar het over ging en een grijns flitste over haar gezicht. Het schoolhoofd had best wat humor. En de kaart zou eigenlijk wel van pas komen. Misschien moest ze zich maar niet teveel verbazen over wat gebeurde op een school met enkel Shanea.. of was het enkel Luminatus die een apart geval was?
Melenwyn bedankt de wachter nogmaals en ging er toen maar vandoor. Het zou vast een betere indruk geven als ze een babbeltje sloeg met de man, maar ze was bang dat ze hem dan zou storen. Bovendien moest ze nodig op ontdekking uit!

Niet veel later was ze met de kaart door de gangen aan het drentelen, al stak ze hem snel weg als iemand de hoek om kwam en lachte de een en ander verlegen toe. Niemand leek naar haar gevoel echt aandacht aan haar te besteden, dus langzaamaan dwaalde ze de gangen door. Al gauw werd ze afgeleid door een schilderij hier of een beeld daar en verloor ze de kaart uit het oog. Wauw! Deze plek was ongelofelijk. Keer op keer werd ze met haar neus op de feiten gedrukt en merkte ze hoe anders alles was dan Oleate, waar alles verfijnd, kleurrijk en windbestendig was.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Ravief » 06 Apr 2016, 17:27

Luminatus was zeker een geval apart. Zijn staf zou het nooit recht in zijn gezicht zeggen, maar ze waren wel wat bevreemd door zijn stijl van leidinggeven. Dat was namelijk dat iedereen een zegje kon doen en iedereen gelijk was en er daarna een goede weg werd gezocht voor iedereen. En als hij er naast zat met zijn beslissingen, stond hij ook open voor suggesties en vermaningen. Een beetje vreemd allemaal, maar ze waren blij dat ze bij zo'n baas terecht waren gekomen.
Kaspar bereidde die middag -al liet hij eerst nog vier belegde broodjes komen- alvast een hele reeks aan Geschiedenislessen voor en deed wat administratief werk. Toen zijn maag weer wat begon te grommen en er wat uren voorbij waren gegaan, rekte hij zich uit en besloot dat het tijd was om de Arts te zoeken. Eens zien of ze daadwerkelijk verdwaald was...
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Maanwezen » 06 Apr 2016, 17:36

Inmiddels was ze haar besef voor tijd wel zo'n beetje verloren. De zon stond anders hier en sowieso was ze moe van de tocht. Even had ze ergens een tussenstop gehouden op een bankje buiten maar toen ze terug in de gangen binnen was, wist ze om den duur niet meer waar op de kaart gekeken. De keuken had ze gehad en ze had ook wel wat leerlingen door de gangen zien rennen op een gegeven moment, maar nu was het al even geleden dat ze iemand gezien had. Melenwyn was trappen op en af -vooral af leek nu- gegaan, zalen door gelopen, had nieuwsgierig een paar kamers in gekeken - er leek toch niemand te zijn - en stuitte toen wederom op een deur. De gang leek niets anders meer te hebben en hierop dood te lopen, dus het was naar binnen gaan of terugkeren. Hmn. Wat zou hier ook zijn?
Even keek ze over haar schouder, maar er was niemand in de buurt. De gang was verlicht, maar er waren geen ramen te bespeuren. Hoever was ze gegaan? Even duikelde ze haar kaart op, maar daar raakte ze ook niet echt wijs uit. Pffrt! Uiteindelijk hield ze het niet meer uit. Ze had niet de indruk dat er iemand af zou komen en... wat deed die massieve deur hier ook? Toen ze binnen wou gaan leek hij niet meteen te willen openen, maar na een stevige duw zwaaide hij open en viel ze er praktisch mee naar binnen.
Verwonderd krabbelde ze overeind en merkte rijen en rijen aan rekken met flessen. Waar was ze nu weer beland?

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Ravief » 06 Apr 2016, 17:47

Dat zou Kaspars privé verzameling zijn. Natuurlijk was er een grote wijnkelder aanwezig in het kasteel, maar er waren wijnen die hij niet met anderen wilde delen.. Alles wat hier stond was in de loop van jaren verzameld. Een kleine hobby, zeg maar. Bijna elke zaterdag trok hij er eentje open om met zijn beste vriend Wystan ervan te genieten, of om in zijn eentje een paar glazen te drinken.

Voor nu liep Kaspar door het kasteel. Hij volgde Melenwyn's lucht, die niet echt te beschrijven was, maar zeker niet vies was. Hij moest wat grinniken om de slingertocht die hij maakte door haar nieuwsgierigheid en trok zijn wenkbrauwen wat op toen haar spoor naar beneden wees. Werkelijk? Ze was hopelijk niet naar de kerkers gegaan...
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Maanwezen » 06 Apr 2016, 18:04

Zover was ze gelukkig nog niet gekomen. Melenwyn kon haar nieuwsgierigheid echter echt niét bedwingen en begon dan maar tussen de flessen te dwalen. Bij het karige licht las ze de titels en floot zachtjes toen ze merkte van waar ze allemaal afkomstig waren. Dat zag er niet mis uit! Niet dat ze al teveel van dit goedje af kende, maar ze kon zich voorstellen dat het niet in één, twee, drie vergaard was.
Na een tijdje begon ze echter het gevoel te krijgen dat ze daar niet hoorde. Het was vast niet de bedoeling dat ze met deze collectie aan de haal ging. Dus begon ze langzaamaan achteruit te lopen richting uitgaan. Wie behoorde dit eigenlijk toe? Was het voor iedereen bedoeld? Ze moest maar zo snel mogelijk naar buiten toe.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Ravief » 06 Apr 2016, 18:09

Kaspar was door de openstaande deur naar binnen geglipt en wist Mel op te vangen toen ze een hoek omsloeg en bijna tegen hem aan knalde. "Hallo. Jij bent goed in verdwalen! Ik moest het halve kasteel door." Hij keek wat geamuseerd naar haar en liet haar pas los toen ze wat bedaard was. "Sorry, liet ik je schrikken?" Misschien had hij niet zo zachtjes moeten doen en haar naam moeten roepen voor hij naar binnen ging? Kaspar was wat onhandig met vrouwen, hoewel hij altijd beleefd bleef wist hij nooit goed in te schatten wat nou een gepaste reactie was en wat ze wel aan konden en wat niet.
Hij streek nog even langs haar arm. "Gaat het?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
Maanwezen
Berichten:292
Lid geworden op:06 Sep 2015, 21:00

Re: Vroegere jaren

Berichtdoor Maanwezen » 07 Apr 2016, 16:01

Tot haar schaamte had ze een kreetje geslaakt van de schrik dus nu keek ze hem met een rood aangeschoten gezicht aan. Haar vleugel was op een millimeter
Oké, tot zover haar eerste indruk weer. Ze was goed op weg vandaag! "Eh, ja, sorry. Ik hoop dat het oké is, ik wist niet dat dit erh.." Ze had niet eens het excuus dat de deur open had gestaan. Het was haar vreselijke nieuwsgierigheid die haar hierheen had geleid. En hoe was ze in hemelsnaam in de kelders terecht gekomen?

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten