Vroegere jaren

[Ravief]

Hij kneep zachtjes terug en zijn glimlach werd breder. Maar toch zouden ze elkaar een paar dagen niet zien. De rest van Melenwyn's kleren en bezittingen kwamen aan en ze zagen elkaar bij het avondeten en dan kon Kaspar het niet helpen om een beetje te stralen. Maar verder had hij het druk. Nieuwe aanmeldingen vroegen altijd veel en hoewel hij haar een paar keer uitnodigde voor thee op zijn kamer, was het er nog niet van gekomen. De momentjes in de gangen en tijdens het eten vond hij veel te kort, maar hij genoot er wel van. Ook het ongemakkelijke gevoel verdween wat.

Dus de dag van het gala zouden ze elkaar voor het eerst weer een lange tijd zien. In de middag kwam hij haar opzoeken. "Hey," begroette hij haar met een warme knuffel. "Sorry dat ik je zo weinig heb gezien. Het is echt een hectiek om alles goed te laten verlopen zodat al die kleine monstertjes hier ook echt lessen kunnen volgen." Kaspar trok een gezicht. He bah dat klonk als een excuus, wat het echt niet was. Opgetogen keek hij haar aan. "Heb je al zin in vanavond? Zie je het zitten om de openingsdans samen te doen?" Ja, ze was zijn date, maar als Mel het niet zag zitten ging hij haar niet dwingen.

[Maanwezen]

Het was goed om hem regelmatig te zien, al was het ook naar haar gevoel veel te kort. Het deed haar meer en meer twijfelen aan het moment dat ze gehad hadden. Nee, het was duidelijk dat ze het zich ingebeeld had. Ja, ze kon zich voor haar hoofd slaan. In de tijd dat ze alleen was had ze uitgebreid de ruimte genomen om het hele voorval te overdenken en analyseren tot ze niet anders kon denken dan dat Kaspar een vriend was die haar wou helpen. Toch kon ze het niet helpen om kriebels te voelen telkens ze hem zag en met volle teugen te genieten van hun (thee)momenten samen. En ze miste zijn gezelschap toen hij het drukker kreeg.. Het lag niet in haar aard om echt uit te reiken naar anderen en ze wist niet goed hoe ze zich moest gaan integreren in een groep, of welke groep of.. Dus bleef ze maar op haar kamer, druk bezig met uitpakken en inrichten en brieven schrijven, of in de ziekenboeg, die ze voor het nieuwe academiejaar voorbereidde.

Toen ze hem eindelijk weer te zien kreeg fleurde ze helemaal op. De knuffel hield ze wat langer aan dan nodig was en ze ademde zijn geur onbewust in. Mm, Kaspar rook lekker. Onderzoekend keek ze hem aan terwijl hij luisterde. Het klonk een beetje als een excuus ja.. maar hij was het schoolhoofd en er kwamen vast tig dingen bij te kijken waar ze zelf niet aan dacht, dus probeerde ze het van zich af te schuiven. "Ik heb er helemaal zin in! Als je mijn twee linkervoeten nog aankunt, zou ik graag de openingsdans met je doen.. " Oh bij de goden. Een eerste dans, voor al die onbekende gezichten?! "Kom je me ophalen of zie ik je daar..?" Er was nog zoveel werk te doen voor het avond zou zijn! Ze moest nog baden en haar haar en en..

[Ravief]

"Onzin." wierp hij direct tegen en grijnsde naar haar. Kaspar was duidelijk in een goed humeur en had er zin in. Hij was niet meer zo verlegen als eerst -hoewel het vast nog wel terug zou komen- en zijn gebruikelijke zelfvertrouwen golfde van hem af. "Iemand met twee linkervoeten moet ik nog tegenkomen." Hij knipoogde. Haar dansen was helemaal niet zo erg als ze zelf dacht. Ze moest alleen iets meer ontspannen en vergeten dat ze het goed wilde doen. Dan kwam het namelijk voor een heel groot deel vanzelf wel.
Maar daarna keek hij oprecht verbaasd. "Zeg, wat denk je wel niet van mij. Natuurlijk kom ik je ophalen. Kwart voor acht?" Hij glimlachte alweer en nu was hij het een keer die overliep van enthousiasme en nog net niet aan het hoppen was.

[Maanwezen]

Daar gaf ze maar geen antwoord op, er vast van overtuigd dat hij die persoon al ontmoet had. Serieus! Het was maar goed dat hij sterk was, anders hadden zijn voeten al helemaal bont en blauw gezien. Melenwyn moest echter lachen om zijn enthousiasme. "Kwart voor is goed, ik zal op je wachten. Ga nu maar snel, voor het daar allemaal in het honderd loopt," plaagde ze, al was ze vooral aan haar eigen voorbereidingen aan het denken.

[Ravief]

Plagend stak hij zijn tong uit en zwaaide nog even enthousiast. De rest van de middag was hij inderdaad druk. Gelukkig hoefde Kaspar niet veel werk aan zichzelf te verrichten anders werd het nog een lastige bedoening. Hij nam een douche, schrobde zich schoon en daarna droog en deed zijn haar. Pas toen dat een beetje droger was, ging hij verder met aankleden. Een kraakhelder overhemd, een donkergrijs/blauwe broek. Hij kon niet helemaal zeggen wat voor kleur het was. Daarna een gilet in een effen, gladde stof. Dan het pakjasje in de kleur van de broek en een stropdas. Poeh. Veel te deftig allemaal, maar een goede indruk maken hoorde erbij, al voelde Kaspar zich er niet helemaal lekker in.
Gezien hij Mel al een armbandje had gegeven, had hij verder niks voor haar behalve zichzelf. Het zou ongetwijfeld een heerlijke avond worden. Wat nerveus klopte hij op haar deur terwijl hij met zijn andere hand aan de stropdas friemelde. Rotding.

[Maanwezen]

Melenwyn was wat langer bezig geweest. Nadat ze haar kamer een laatste keer had opgeruimd had ze een uitgebreid bad genomen in geurende oliën, haar lokken uitgebreid verzorgd en uiteindelijk opgestoken met wat pareltjes er doorheen. Pas nadat ze haar huid en haren helemaal goed verzorgd had, haalde ze haar jurk boven. Eigenlijk was ze nog maar net klaar met alles en deed ze een laatste check voor de spiegel toen ze de klop op de deur hoorde. Melenwyn droeg een kobaltblauwe jurk waarvan het lijfje haar vormen enigszins benadrukte en de rok in een wolk naar beneden uitliep, zodat die goed mee zou zwieren bij het dansen. Om haar pols had ze nog steeds het bandje aan en ze probeerde nog net een ketting aan te krijgen. Het was goed, toch? "Kom binnen," riep ze, gezien haar vingers enigszins verstrikt zaten. "Kun je me even helpen..?"

[Ravief]

Kaspar hielp haar natuurlijk graag. Hij keek wat bewonderend naar haar ingewikkelde kapsel en nam de ketting van haar over. Zijn vingers streelden even langs de hare -heus wel expres- en met wat gepriegel kreeg hij het ding vast. Hij zette een paar stappen achteruit zodat ze de ruimte had om zich om te draaien en stond even stomverbaasd naar haar te staren. Een kleur verscheen toen hij doorhad dat hij écht aan het staren was en Kaspar schraapte zijn keel. "Wauw... Wauw. Je.. je ziet er fantastisch uit," stamelde hij maar grijnsde daarna wat verlegen.

[Maanwezen]

Bijna moest Melenwyn lachen, ware het dat ze zelf te verlegen was om veel meer te zeggen. "Dankjewel," bracht ze uit met rode kaken, al liet ze haar blik over hem heen gaan en voegde er stilletjes aan toe: "Jij mag er ook wel wezen." Dat was pas licht uitgedrukt. Oef, dat pak... Bijna zou ze hem uit dat kostuum willen gaan helpen. Erh. Ongeveer dan toch. Melenwyn liet die gedachten snel varen en legde haar vingers om zijn arm. "Zullen we maar?"

[Ravief]

Hij knikte en glimlachte nog even. Arm in arm leidde hij haar rustig naar de grote zaal, waar het al behoorlijk druk was. Ze dronken wat, hij fluisterde haar de namen in haar oor van degene die bij hen kwam staan en liet haar eventjes alleen voor het welkom-praatje. Vervolgens werd de muziek in gezet en nam hij Melenwyn mee naar het midden van de dansvloer. Hij straalde een beetje met haar in zijn armen en leidde haar rustig. Hij liet haar een paar keer tollen, maar ving haar elke keer beschaafd op zoals het hoorde. Eventjes gleed zijn blik naar het armbandje dat ze nog steeds omhad en dat deed hem toch wel goed. Kaspar grijnsde naar haar. "Zodra het je teveel wordt en je wilt vluchten, moet je het maar zeggen." Maar voor nu genoot hij hier nog veel te veel van.

Verbaasd keek Amiel naar het dansende paar. Kaspar met een date? Dat was nieuw. Al kon hij het hem niet bepaald kwalijk nemen. Die Melenwyn zag er goed uit.

[Maanwezen]

Ook Melenwyn straalde. Kaspar was echt perfect lief voor haar en wist wat te doen om haar op haar gemak te stellen. Als hij haar niet al de namen zou vertellen of haar telkens gerust zou stellen dat ze weg kon of dat hij bij haar terug zou komen, zou ze vast effectief al weggegaan zijn. Nu kon ze echter met rechte rug dansen, zoder dat haar vleugels daarbij iemand raakte. Haar blik bleef op Kaspar gefixeerd en ze probeerde zoals hij geïnstrueerd had vooral te genieten van de dans en niet te denken aan alle ogen die op hen rustten. Oh dit was heerlijk! En oh wat waren er veel mensen! Toch moesten ze lachen. "Geen zorgen, momenteel ga ik nog nergens heen. Je speech was echt hartverwarmend."