Belevenissen van Destan en Aya

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28
Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor Ravief » 17 Jan 2018, 21:15

Hij glimlachte zacht, dankbaar vooral en hield haar hand vast en verstrengelde even hun vingers. Maar daarna keek hij naar haar op en schudde zijn hoofd. "Je hoeft me nooit te bedanken, Theems." Hij bleef haar even vasthouden, maar liet vervolgens haar hand los om een lok haar goed te strijken. "Wees gewoon maar jezelf, dat is genoeg." Niet precies de woorden die hij had willen zeggen, maar zelfs in deze hechte band had Amiel soms wat moeite met zich uitdrukken. Door hun vriendschap was Amiel heel wat gaan inzien en had Themis hem eigenlijk gered van zichzelf. Had hij betekenis en zin gevonden in het leven, had zichzelf liefde gegund -of iets wat erop leek, want hij wist eerlijk niet meer hoe het zo had kunnen gaan tussen hem en Mel- en had hij nu fantastische kinderen.
"Goed.. nu we toch serieus aan het doen zijn.. ik wil je wat vragen, en ik wil een eerlijk antwoord, hoe hard en pijnlijk het ook gaat zijn." Het was iets wat hem bezighield en gezien hij toch een beetje emotioneel en nostalgisch bezig was, kon dit er wel bij. Hij keek haar rustig aan. "Heb je ooit gedacht dat Mel en ik niet bij elkaar pasten?" Amiel haalde lichtjes één schouder op. "Ik weet dat ze niet terugkomt.. maar het houdt me bezig. Denk je dat ze van me hield? Dat ik van haar hield.. houd? Dat we beter niet hadden kunnen trouwen? Ik zou de kinderen niet willen missen, echt niet.. maar ik weet niet meer wat ik erover moet denken." Het was niet alsof hij ervaring had met relaties en met van iemand houden. En ergens had hij niet het idee dat dit kwam van Maëlys' dood. Het kon niet zo zijn dat ze daardoor hem niet meer wilde zien en haar andere kind wilde ontvoeren en verdwijnen, toch? Zelfs hij was niet zo doorgedraaid en hij had heel wat momenten in zijn leven waar hij absoluut niet trots op is.
___________

Ze gooide haar hoofd achterover en kreunde luid. Ze bleef bewegen toen ze hem voelde komen en toen Collin nog wat meer doorbeet, kwam zij even daarna. "Fuck," hijgde Nova en keek hem met grote ogen aan.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor varden » 17 Jan 2018, 21:31

Oei... Dat was nogal een gewetensvraag... Themis beet even op haar lip terwijl ze nadacht over een antwoord, want ze wilde hier niet zomaar iets op zeggen. "Ik dacht dat jullie niet bij elkaar pasten," gaf ze eerlijk toe. Maar voor hij daar op kon reageren ging ze verder. "Dat wil niet zeggen dat jullie niet van elkaar hielden. Want zij hield net zoveel van jou als jij van haar. Maar... maar ik heb altijd ergens twijfels gehad over of jullie uiteindelijk helemaal voor elkaar waren gemaakt." Ja, wat er tussen Mel en Amiel was geweest, was echt geweest, dat wist Themis zeker. Maar dat hoefde niet te betekenen dat het voor altijd zou zijn. Ze wilde daar niet over oordelen, hield zich daar normaal verre van, maar als Amiel het haar zo op de man afvroeg dan moest ze wel antwoord geven. "Als ik naar jullie kinderen kijk, toch de producten van jullie liefde, dan weet ik zeker dat jullie het beste aan elkaar gegeven hebben en elkaar echt wel hebben aangevuld. Maar uiteindelijk kwamen jullie ook echt uit twee hele verschillende werelden." Hij een geharde Nachtelf, Mel toch altijd ergens met haar hoofd in de wolken gebleven...
___________

Hijgend keek hij naar haar op, zijn ogen nog goud van kleur. Haar voelen komen was heerlijk geweest, maar tegelijk ook ergens heel intiem. Het duurde even, maar toen trok hij haar zacht naar zich toe voor een lange, intieme zoen, waarna hij haar lippen losliet en de zijne zacht op de meest recente afdruk drukte. Hij wist van horen zeggen dat de huid van een markering vreselijk gevoelig was, maar had daar zelf geen enkele ervaring mee.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor Ravief » 17 Jan 2018, 21:44

Het was wel echt geweest? Amiel haalde eens diep adem. Themis zou niet tegen hem liegen. En als ze het al deed of ooit zou doen, dan niet hierover. In elk geval had hij het zich niet allemaal ingebeeld. Hij had haar lief (gehad) en had haar alles gegeven. Maar misschien had zijn vriendin wel gelijk hierin. Hadden ze beiden andere dingen nodig gehad en hadden ze elkaar net dat ene niet kunnen geven. Liefde was toch maar een ingewikkeld iets, bedacht Amiel zich en vroeg zich vaag af of het anders was als je een mate had. Al wist hij ook prima dat Themis twijfels had gehad over die relatie en dat het heus niet allemaal rozengeur en maneschijn was geweest. Zeker niet toen ze samen achter Charles aan waren gegaan.
"Dank je... ik werd wat gek van mezelf.." maar hij glimlachte lichtjes naar haar.
___________

Haar handen woelden daas door zijn haar en ze kuste hem langzaam terug. Nova jammerde lichtjes toen zijn lippen haar beurse huid raakten, maar tegelijk zond het regelrecht schokken naar haar kruis. Ze nestelde zich compleet tegen hem aan, haar hoofd tegen zijn borst en ze sloot haar ogen terwijl ze naar het gebonk van zijn hart luisterde. Nogal wild gebonk, wat maar heel langzaam tot rust kwam. Ze voelde zich uitgeput en emotioneel uitgewrongen ineens, ergens tussen geliefd voelen en alleen zijn in en ze greep Collin nog wat steviger vast. Warm in zijn armen en tegen hem aan geborgen, vond ze uiteindelijk haar stem weer, al was het een fluistering: "Het is een goed iets, toch.. dat je me bijt? En mijn lichaam daarop reageert?" of was het opwindend voor iedereen?
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor varden » 17 Jan 2018, 21:59

Themis glimlachte zacht naar hem. "Ergens snap ik dat denk ik wel," zei ze. "Maar dat is vrees ik normaal." Mate's zijn betekende absoluut niet dat je niet worstelingen mee kon maken. Aya en Destan hadden dat bewezen, en ook Von en Emil hadden hun slechte momenten gehad, net zo goed als Edmond en Themis vlak nadat zij terug was gekomen van de jacht op Charles. Maar het was toch anders. Ze kon letterlijk niet zonder Ed, en ze hadden allemaal gezien hoe moeilijk Emil de minuut dat Von's hart was gestopt met slaan had weten te overkomen toen ze weer terug was gekomen door Nova's snelle optreden. Nu balanceerde de grote Alfa wel vaker op het randje qua mentale stabiliteit, volgens sommigen tenminste, maar dan nog...
Themis zuchtte. "Ik kan niets zeggen om de pijn weg te nemen Amiel. Het enige dat ik heb geobserveerd is dat je echt alles hebt gedaan wat je hebt kunnen doen, voor Mel, en voor jullie gezin. En je bent een fantastische vader," ze keek hem even streng aan terwijl ze de nadruk legde op die laatste woorden. Amiel zou door het vuur gaan voor zijn kinderen, elke dag weer, en dat was na alle klappen die hij had gehad best wel bewonderenswaardig. Even glommen haar ogen, terwijl ze de zware situatie iets probeerde te verlichten met een grapje. "Het is dat mijn mate hier door de poorten liep, maar anders had ik je misschien niet meer laten gaan," plaagde ze voorzichtig. Hun relatie was wel meer geweest dan enkel die van mentor en leerling, en het was het enige dat ze Edmond nooit had verteld hoewel hij wel wist dat ze kort een seksuele relatie had gehad met een docent voordat ze hem had ontmoet (je kunt niet veel geheim houden als je bijna constant in elkaar's hoofd zit). "Dus hou op met jezelf daar gek over te maken. Jullie hadden elkaar lief, en jullie houden ook allebei zielsveel van jullie kinderen. Maar soms gaat het niet meer samen." En het leek erop dat Mel door de bomen het bos niet meer had kunnen zien, en daardoor was gevlucht, maar dat hield Themis nog even voor zichzelf. De wond was vers en diep, en ze had er geen behoefte aan om degene te zijn die daar ook nog een zout in wreef.
___________

Stevig hield hij haar in zijn armen, neusde wat door haar blonde lokken terwijl zijn ogen langzaam weer bruin werden. Zacht streek hij over haar huid en genoot nog even van dit moment zo samen in bed. Tot hij haar woorden hoorde. Een beetje verbaasd keek hij haar aan maar dacht toen even diep na, voor hij een antwoord gaf. Niet omdat hij lang erover na moest denken, maar omdat hij de juiste woorden wilde vinden om dit gevoel vorm te geven, te uiten. "Ik heb nog nooit iemand gebeten," zei hij zacht. "Je bent de eerste waarbij mijn wolf dat wil doen. Waarbij hij het nodig vind om de hele wereld te laten weten dat wij bij elkaar horen." En Collin wist niet zo goed wat dat betekende, hij wist ook niet of het voor iedereen opwindend was of dat het juist iets heel goeds was dat Nova's lichaam zo heftig op zijn markeringen reageerde. Mogelijk kon Aya of Themis haar dat beter vertellen. "Het enige dat ik weet, is dat als ik samen met je ben mijn wolf en mens helemaal op één lijn zitten. Over ons, over hier zijn, over mijn leven nu. En dat we beiden je nooit meer kwijt willen." En daarom beet het dier, om alle andere wolven en wat dan ook voor rassen te laten zien dat Nova bij hem hoorde en dat ze het niet in hun hoofden moesten halen haar kwaad te doen. Of haar kinderen.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor Ravief » 27 Mar 2018, 17:40

Dat strenge deed hem lichtjes glimlachen. De alcohol begon af te nemen -al was hij natuurlijk ook wel grote hoeveelheden gewend- en haar woorden deden hem goed. Natuurlijk wist Amiel wel dat hij deed wat hij kon, maar als het ging om je kinderen dan kon je soms blijven twijfelen of het genoeg was en of het niet anders moest. Themis kende hem als geen ander en horen dat hij een goede vader was, was een compliment wat hij van haar accepteerde. Maar de opmerking daarna deed hem lachen als vanouds. Zijn donkere ogen kregen een ondeugende glinstering en hij liet zijn blik even behoorlijk langzaam over haar lichaam glijden. "Hmnrrr..." deed hij, alsof hij die toekomst zich voorstelde. Maar daarna glimlachte hij breed. "Ik denk dat we teveel op elkaar lijken om een toekomst te hebben, als Edmond er niet was geweest. Behalve dan in bed.. of ergens anders.. " Er kwam een schuine, haast jongensachtig ondeugende grijns. Amiel had het haar niet verteld -in die tijd was ze nog student geweest en het moest haar niet naar haar hoofd stijgen- maar na haar had hij moeite gehad om een fijne seksuele partner te vinden. Het was simpelweg te heet en heerlijk geweest en het had even geduurd voordat hij dat uit zijn hoofd kon zetten.
Eventjes dacht hij terug aan hun heerlijke 'sessies' samen, maar werd weer serieus. "Dank je, Themis." Hij kon ervan op aan de waarheid te horen van haar, ook als die waarheid niet fijn was, en dat maakte hun vriendschap des te kostbaarder.
"Hoe was het met Elize? Denk je dat ik haar te vroeg heb ingeschakeld? Heeft ze je verteld van de band?"
______________

Het was lang geleden dat Nova deze kennis had moeten aanboren. Dat was bij Themis geweest, toen Edmond net in haar leven was verschenen. Of eigenlijk verdwenen, want sinds die tijd kenden ze elkaar. Misschien moest ze het er eens met haar over hebben. Ondanks dat de Nimf slim was en behoorlijk veel wist en onthield, had ze dit al tijden niet nodig gehad en was het dus behoorlijk weggezakt. Maar Collin's woorden maakten haar helemaal blij en gelukkig. Ze drukte zich nog maar eens tegen hem aan. "Alsof ik je ooit weer zou laten gaan." De tijd was gevlogen en hoewel ze het idee had dat sommigen haar erop aan zouden kijken dat ze nu al een nieuwe relatie had, kon ze niet anders dan gelukkig zijn. Ze voelde zich veilig bij Collin en vertrouwde hem haar kinderen toe. Het voelde zo vertrouwd en goed, dat het niet anders kon of ze hoorden bij elkaar.
____________

Iets verderop was de nacht nogal anders verlopen. Hoewel de twee mannen wel weer samen in bed sliepen, gebeurde er verder niet zoveel. Kaspar miste dat aspect wel, maar niet dusdanig om het op te brengen bij Boaz. Hij was allang gelukkig met elke goede dag die de man had, en dat de goede perioden steeds langer duurden, maakten hem blij.
Vannacht was het echter moeizaam geweest. Soms kwam er nog fantoompijn opzetten en dat ging meestal gepaard met een slechte dag erna. Kas was de halve nacht in de weer geweest voor hem om de pijn te verlichten en lag nu op zijn rug naar het plafond te staren. Hij merkte dat Boaz in zichzelf keerde en voelde de sfeer in de kamer ongeveer veranderen. Hij draaide op zijn zij naar hem toe, en keek naar Boaz' rug. Dit was nogal een gok, want Boaz hield er absoluut niet van als iemand anders hem droeg, duwde of in een bepaalde houding dwong, dus hij hoopte maar dat het goed ging. Langzaam, rustig aan, maar met een ferme hand zodat er niet tegengesputterd kon worden, draaide Kaspar hem op zijn rug. Zijn ene hand hield hem daar en zijn andere hand streelde door de blonde krullen. Hij had wel het idee dat Boaz soms kon twijfelen aan hun relatie en hij wist niet of dat op dit moment ook zo was, maar vandaag besloot hij daar wat aan te doen. Vaak genoeg hadden ze het er niet over, omdat Kas het vanzelfsprekend vond dat hij er was en nergens heen ging.
Zijn lichtbruine ogen keken liefdevol naar de man en hij glimlachte licht. "Boaz... Ik houd van je. Niet piekeren, lieverd, alsjeblieft." Hij hield zijn blik vast en zocht Boaz' hand en verstrengelde langzaam hun vingers. "Ik weet dat ik het lang niet genoeg zeg, maar ik wil je in mijn leven. Het is een beetje vreemd misschien, maar mijn wolf wil je ook niet missen. En voor mij.. in deze vorm.. voor mij ben je mijn mate. Oké?" Het was nogal wat om te zeggen, en hij wist ook prima dat Boaz wist wat het inhield.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor varden » 28 Mar 2018, 10:45

Waarschijnlijk had hij daar gelijk in, maar Themis grijnsde net zo Duivels terug terwijl Rissa een geluidje maakte. "Vaker ergens anders dan dat bed volgens mij," mompelde de Duivelin terwijl ze haar dochtertje uit de draagdoek haalde en echt in haar armen nam, voor ze ging protesteren om het gebrek aan aandacht. Ja, de tijd met Amiel was heet geweest, spannend ook, en precies de uitlaatklep die ze toen nodig had gehad. Maar het was niet wat ze nu met Edmond had, en dat was iets dat ze nooit op zou willen geven. Pas toen Rissa zich weer een beetje rustig hield, en Amiel iets zei, keek Themis op. Ze schudde haar hoofd en keek dankbaar naar de Elf. "Nee, ik... het is moeilijk," gaf ze eerlijk toe. "Door Elize moeten we nu echt accepteren dat Rissa doof is en dat valt me zwaar, maar tegelijkertijd kunnen we ons er nu op voorbereiden en tegen de tijd dat ze zal gaan willen praten kunnen wij dat ook met haar. Het idee dat ze mijn stem uiteindelijk over de band zal horen gaf troost." De bloedtransfusie zo ontzettend veel jaren geleden was op vele vlakken iets positiefs geweest. Themis had die band nooit gehad zonder Edmond's bloed.
______________

Het was kennis die ze ook nooit echt meer had hoeven gebruiken daarna. Destan en Aya hadden het vrij snel doorgehad, gezien hun wolven het hen wel vertelden, maar Themis had voor Edmond geen enkele ervaring gehad met wolven dus Nova was voor haar een enorme steun geweest.
Met een grijns streek Collin door Nova's, nu ietwat verwilderde, blonde lokken. "Dan moet ik de kinderen maar eens gaan uitleggen waarom mama soms blauwe plekken heeft." Waarop hij, een beetje gemeen, weer zijn lippen op die paarse afdrukken drukte. Hij vond het ergens wel opwindend dat ze er zo heftig op reageerde, en het stemde zijn wolf al helemaal tevreden dat dit soort plekken op haar huid toonden. Op zijn eigen onderrug zaten kleine afdrukken van Nova's nagels.
____________

Boaz wist dat de pijn die hij voelde niet echt was, dat zijn benen niet in staat waren om zo'n gevoel voor te brengen, maar dat maakte hem niet minder heftig. Meestal ging het goed, maakte het hem niet eens echt meer uit dat hij het vermogen te lopen kwijt was geraakt en was hij vooral gelukkig dat hij wel nog controle had over zelf naar de wc gaan en dergelijken. Maar als hij een hele dag last had gehad van fantoompijn dan was het lastig om niet neerslachtig te worden. En dat maakte hem niet toegankelijker voor woorden, mensen, of aanrakingen. Zeker niet als die ervoor zorgden dat hij "moest" tegenstribbelen. Doordat hij de werking van zijn heupen nog steeds had kon Boaz eigenlijk alles zelf, behalve lopen, en die zelfstandigheid hield hij graag. Dus toen hij ineens Kaspar's hand voelde en merkte dat hij werd omgedraaid, begon de man meteen tegen te sputteren. Wat natuurlijk niet al te best ging, ook omdat Kaspar niet luisterde. Voordat de man echter iets kon zeggen ving hij Kaspar's blik, en viel Boaz direct stil. Er was iets aan die blik, en aan de woorden die de man daarna sprak, die tranen in Boaz' ogen deed opwellen. Als hij zo'n pijn had, zo zijn benen moest missen, dan ging de dag zelden goed ook al was hij dan omringt door zoveel vrolijkheid. Het gemis van samen met Kaspar door de tuinen wandelen werd enkel versterkt door al die kinderen die genoten van de plek waar Boaz zelf zoveel tijd met zijn geliefde door had gebracht... Zacht kneep hij in Kaspar's hand terwijl Boaz probeerde zijn tranen te verbijten.
Mate?! Noemde Kaspar hem zijn... zijn mate? Boaz' ogen werden groot van verbazing, waardoor een traan toch wist te ontsnappen en over zijn gezicht rolde. "K.. Kas.." klonk er geschokt, verstikt, en totaal overdonderd. Ja, Boaz wist maar al te goed wat dat woord betekende. Ze hadden de roedel vaak genoeg over de vloer, hadden gezien waar Aya doorheen ging toen Destan verdwenen was, hadden op de ziekenboeg gehoord en gezien hoe Emil door was geslagen toen Von mogelijk zou sterven. Nu waren dat de slechte voorbeelden, maar het had Boaz wel geleerd hoe diep de band van mates ging en daardoor wist hij maar al te goed dat Kaspar dat woord nooit zomaar zou gebruiken. Opnieuw welden er tranen in Boaz' ogen op, terwijl hij Kaspar vrij plotseling naar zich toe trok en zijn lippen op die van de andere man drukte. Wanhopig haast zoende hij hem, alsof het een reddingsboei was waar hij als drenkeling zich aan vast klampte.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor Ravief » 28 Mar 2018, 11:12

Ja, dat was zeker waar. Misschien dat ze twee keer in zijn bed waren beland. Amiel grijnsde even, maar richtte toen zijn aandacht ook op Rissa. Het was een fantastisch schattig meisje en hij kon de magie in haar voelen die haar Shanea maakte. Zijn blik was zacht en hij streelde even over haar wangetje. "Hmmn," deed hij zachtjes, begrijpend. Het was natuurlijk behoorlijk confronterend, maar het was nodig. Je kon er niet voor weg blijven lopen en het was goed om die confrontatie nu aan te gaan, in plaats van uit te stellen. Amiel sloeg een arm om haar heen en trok haar even tegen zich aan, om vervolgens een kus op haar hoofd te drukken. "Ze gaat meer zorg geven dan Aelia, maar het zal haar aan niets ontbreken, Theems. Jij en Ed als ouders, is het beste wat haar had kunnen gebeuren."
_________

Een lange kreun kwam over haar lippen terwijl Nova haar nek nog wat ontblootte. Shit, dat was gevoelig! Maar daarna trok ze hem tegen zich aan in haar armen en keek met een glimlach naar hem op. "Onze kinderen zijn het nu." Ze had het nog niet eerder hardop gezegd, maar deze vent bleef in haar leven en ging nergens heen. Ze waren genetisch niet van hem, maar tegelijk waren ze nu een gezin.
_________

"Hmpff," kwam er uit zijn keel toen hij zo plots naar voren werd getrokken. Maar zijn lippen ontspanden, zoenden Boaz terug. Het werd een lange, heftige zoen, die maar langzaam rustiger en liever werd. Kaspar trok zich buiten adem terug en zijn ogen glinsterden om deze reactie en toonden verder alleen maar liefde. "Hoe slecht een dag ook kan zijn, niets kan me ooit bij je weghouden. Ik meen het, Bo.. Ik houd zoveel van je." Kaspar had als Luminatus een behoorlijk lang leven al achter de rug, maar wat deze man in hem teweegbracht was hij nog nooit tegen gekomen. Teder streelde hij de ontsnapte tranen weg en toen er een nieuwe kwam, ving hij deze in een kus.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor varden » 28 Mar 2018, 11:29

Dankbaar glimlachte Themis opnieuw naar Amiel, waarna ze weer naar het hummeltje in haar armen keek. "Ik hoop het maar," zei ze zacht. "Ik hoop dat we haar alles kunnen geven wat ze nodig heeft. Aelia is in ieder geval nu al een fantastische grote zus voor haar, en Nova ook." Hoewel die ook andere dingen aan haar hoofd had, zoals werk, kinderen, en een nieuwe relatie. Wie had dat laatste kunnen voorzien? Opnieuw keek ze naar Amiel op. "Hou houden je kinderen het vandaag?" Hij deed zo hard zijn best voor hen, maar hoe ging het met die drie?
_________

"Hmrrr... I like that, onze kinderen." Collin zou heus wel Sam's gedachtenis eer aan blijven doen, maar ja als hij zijn relatie met Nova serieus wilde aanpakken hoorde een vaderrol voor haar kinderen erbij. En waar het idee van kinderen hem eerder niet aanstond, was dit iets wat hem totaal niet afschrok. Hij was dol op Senna, Nyah, en Aves, en zou hen maar wat graag helpen met opgroeien, hen veilig houden, met hen plezier maken. Ja, ze waren een gezin. Zacht liet hij zijn neus even langs de afdruk strelen, waarna Collin zijn gezicht weer ophief en een zachte kus op Nova's lippen drukte. "Ik hou van je lieverd," fluisterde hij tegen haar lippen aan.
_________

Waarna de tranen natuurlijk bleven stromen. "Ik hou ook van jou," wist Boaz wat schor uit te brengen. Ooh wat was er veel veranderd in de jaren sinds zijn zwerversbestaan. Goed, hij had uiteindelijk zijn benen moeten verliezen, maar hij had ook nooit gedacht uberhaupt tot deze leeftijd te leven of iemand te ontmoeten van wie hij zoveel hield als hij van Kaspar deed. Zacht, teder kuste hij de wolf, genoot van diens armen om hem heen. Pas toen hij, buiten adem, losliet, nestelde Boaz zich tegen de borst van zijn vriend aan. "Het spijt me dat ik je af en toe zo buitensluit," zei hij zacht, zich heus wel bewust van wat hij deed. "Maar het... het is gewoon zo lastig af en toe. Dat ik niet meer alles kan, met jou." Hoewel er ook dingen waren die ze gewoon nog niet hadden geprobeerd sinds de epidemie.

Gebruikersavatar
Ravief
Site Admin
Berichten:2802
Lid geworden op:28 Jun 2015, 14:28

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor Ravief » 29 Mar 2018, 12:14

"Het komt allemaal wel op z'n pootjes terecht.. je zult het zien." Waarna hij haar losliet, gebaarde naar stoelen en wat te drinken pakte voor hen beiden. Ze hadden lang genoeg gestaan en hij kreeg het idee dat ze nog wel een poosje zouden kletsen. Over collega's, werk, leerlingen, privé, andere belangrijke personen in hun levens...
"Lisse was.. vertrokken nog voor ik wakker werd. Ik heb het idee dat ze een paar vrienden heeft gemaakt bij de wachters en ik wil niet nadenken over hoe ver dat mogelijk gaat." Hij trok een gezicht. "Ik heb haar al eens zien zoenen met eentje en ze vertrekt soms op gekke tijden en komt dan laat terug. Ik heb het een keer met haar gehad over jezelf weggeven in bed en dat ze voorzichtig moet doen en in de vrede aan kruiden moet denken, maar verder wil ik me er niet mee bemoeien. Ze heeft vrienden daar en dat is mooi en zolang haar hart niet wordt gebroken in het proces van seksuele verkenningen, wil ik haar nergens op aanspreken. Ze is volwassen tenslotte, ook al blijft ze altijd mijn kind." Tenslotte had hij ook behoorlijk wat scharrels achter zijn naam staan. Maar het was toch een beetje zorgelijk. Ze was 17 en de meeste wachters waren in elk geval 10 jaar ouder dan dat. Lisse dacht dat hij het niet doorhad, maar hij hield het zeker wel in de gaten.
"Aran is nogal een ander verhaal. Ik heb het idee dat deze datum hem niet zoveel zegt, maar hij is nog steeds erg bezig met het verlies van Mel. Hij was altijd al meer aan het lezen, studeren en nou ja.. het stille type. Ik denk dat hij hulp nodig heeft om het te verwerken dat zijn moeder niet terugkomt, maar ik weet niet op welke manier. Voor Aneya is het natuurlijk een dag als alle andere. Ze mist haar zusje meer dan Mel, geloof ik, maar met alle zorgen op Klein-Eldon kan ik al wel zien dat het veel beter met haar gaat."
____________

"Ik ook van jou," mompelde ze en dook nog wat verder weg in zijn armen. "Maar als Avès straks een schone broek nodig heeft, dan mag jij dat doen," plaagde Nova en sloot haar ogen weer. Het was nog aardig vroeg. Met een beetje geluk kon ze nog wat slaap pakken voor ze weer de hele dag omringt was door kinderen. Niet dat ze het erg vond, maar ze had haar energie gewoon nodig.
___________

Teder hield hij hem vast en sloeg tenslotte maar wat steviger zijn armen om de man heen. Al bleef zijn ene hand door de krullen strelen, want dat was veel te fijn om te laten. "Het is oké, zolang je me maar toestaat om van je te houden. Ik mis onze wandelingen ook. De wolf mist onze wandelingen. En andere dingen.." er waren inderdaad dingen die ze nog niet hadden geprobeerd. Kas keek best uit naar Boaz weer eens verwennen met hand of mond, maar zou zich nooit opdringen en zou het aan hem overlaten om over te beginnen.
"Wat dacht je hiervan.. Alleen als je het ziet zitten hoor, maar ik denk dat je het kan." Al ging het confronterend zijn. Maar het was niet de eerste keer dat Boaz op zijn rug zou zitten. "Als we nou eens Collin vragen om jouw klassen over te nemen vandaag en in te vullen naar eigen inzicht, dan gaan wij vandaag eens samen spenderen. We hebben veel te weinig alleen-tijd. Misschien dat je, als je wilt, zelfs een ritje op de wolf kan maken?"
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die

Gebruikersavatar
varden
Berichten:2551
Lid geworden op:27 Jun 2015, 19:39

Re: Belevenissen van Destan en Aya

Berichtdoor varden » 16 Apr 2018, 21:26

Themis zuchtte. Lisse... Ze zou toch wel verstandig doen? "Ik weet dat ze het een en ander aan Aelia heeft verteld," zei de Duivelin nadenkend, waarna ze weer naar Amiel opkeek. "En Lisse is een slimme meid. Als er iets is weet ze wie ze in vertrouwen kan nemen." Als ze dat niet durfde bij haar vader, dan waren er genoeg andere volwassenen bij wie de jonge meid terecht kon. Aelia slikte ook kruiden, iets wat Themis een beetje kriebelig maakte maar ze wist ook dat ze er niets tegen kon doen en dat ze beter blij kon zijn dat haar dochter voorzichtig was. Maar toch... Het waren wel je kinderen... Wat Aran betreft kon Themis zijn zorgen misschien makkelijker delen, al was het maar omdat ze zelf zo'n buitenbeentje was geweest in haar laatste jaar op Eldon met weinig vrienden en teveel zorgen en verantwoordelijkheden. Zonder Edmond was dat mogelijk heel anders afgelopen. De Duivelin zuchtte. "Soms ben ik jaloers op hoe snel kinderen dingen lijken te verwerken," gaf ze eerlijk toe. Haar eigen keuzes en fouten vraten nog altijd enorm aan haar, maar ze wist beter dan er echt aan toe te geven. Ze had haar gezin na veel pijn en moeite terug, en ze wist dat ze die niet weg moest jagen door toe te geven aan alle zorgen. Maar wat had Amiel aan zo'n gedachtegang? Hij kende dat gevoel immers net zo goed. "Waarom komen jullie vanavond niet bij ons eten? Of anders morgenavond? Met z'n allen. Dat is het minste wat we kunnen doen na je cadeau." Ze wist immers niet of Amiel vanavond prive met zijn kinderen wilde besteden, maar misschien zocht hij juist iets "gewoons"?
____________

Met een warme glimlach keek Collin naar haar en trok haar wat beschermend tegen zijn borst terwijl hij zacht door haar blonde lokken neusde. Haar geur had een effect op hem dat hij nooit eerder had ervaren. Maar tegelijk bracht het iets op dat hij nog een keer wilde vragen, iets waarvan hij niet zo goed wist hoe zij erover zou denken. "Zou je een keer mee willen tijdens de volle maan?" Zijn toon was zacht, alsof hij het niet goed durfde te vragen. Hij wist niet of Aya Nova ooit mee had genomen tijdens de maan, maar vermoedde van niet. Echter, de onrust die het bij zijn wolf bezorgde dat ze niet bij hem was als hij zo puur instinctmatig was was iets dat hem gek maakte. Tegelijk wist hij dat het gevaarlijk kon zijn, juist omdat ze allemaal zo dierlijk waren op die ene avond. En dan waren er nog de kinderen, die dan 's avonds alleen zouden zijn. Maar hij kon ook even rond Klein-Eldon blijven hangen, voor hij zich bij de rest aansloot?
___________

Boaz slikte kort bij dat aanbod en bleef dicht tegen Kaspar aanliggen terwijl die sprak. Ergens vond hij het eng, al wist hij niet zo goed waarom, om dit te accepteren. Het was niet alsof hij nooit eerder op Kaspar's rug had gezeten maar toch... Toen was hij er zelf opgeklommen, en nu zou hij hulp nodig hebben. Want hoewel Boaz' armen sterker waren dan ooit wilde hij niet teveel aan Kaspar's vacht trekken. De wolf zou vast maar zoveel accepteren. Maar ze hadden inderdaad veel te weinig tijd samen, dus knikte de man. "Dat klinkt goed," gaf hij op zachte toon toe aan zijn geliefde.

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten