Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Nova stond op en gebaarde dat ze een stukje met hem mee zou lopen. Ondanks dat het huis van natuurlijke materialen was gemaakt, voelde ze zich het beste als ze met haar blote voeten rondliep in de natuur. Niet iets wat ze nu direct al zou doen, maar het was gezellig geweest en gezien het een soort van haar gast was geweest, dankzij Senna dan, was het wel zo beleefd.
Buiten snoof ze even de frisse lucht op. De seizoenen veranderden al, merkte ze, al had ze niet de zintuigen van een wolf, maar meer gevoel met de aarde. "Het was gezellig dat je er was," zei ze tenslotte en keek met een zachte blik op naar Collin. Iets gewoons als iemand over hebben voor het eten en haar meisjes die ontspannen aan het spelen waren, deden haar duidelijk goed.

[varden]

"Ik vond het leuk om langs te komen. Je hebt een goed thuis hier, en je hebt fantastische meiden Nova." Hij glimlachte vriendelijk terug. "Het is lang geleden dat ik zo'n hecht... gezin heb gezien." Ook al was het gezin Armell niet bepaald het meest normale gezin dat hij zich kon voorstellen, het was duidelijk dat ze allemaal om elkaar gaven en elkaar zouden helpen en beschermen. "Hoe voel jij je trouwens?" Vragend keek hij haar aan, doelend op zowel haar lichamelijke toestand als hoe zij zich zelf voelde. Ze had nog niet het aanbod aangenomen om met hem te praten over wat er dan ook in haar hoofd omging, maar dat betekende niet dat Collin haar niet in de gaten hield van tijd tot tijd. Er waren maar zoveel volwassenen in klein-Eldon, en gezien die allemaal wel les gaven kwamen ze elkaar vaak genoeg tegen voor werk. En al snel werd dan ook het persoonlijke leven gedeeld. Maar Nova schermde een gedeelte daarvan heel erg af.

[Ravief]

Uiteraard was dat een compliment waarmee je haar aan het glimlachen kreeg en Nova verzachtte terwijl ze een stukje met hem mee liep.
"Als je lang genoeg blijft, word je er vanzelf deel van." Waarna ze wat vertelde over de roedel en dat iedereen met iedereen om ging en iedereen voor elkaar opkwam. Dat zij daar min of meer in geadopteerd was door hen allen en dat het misschien een vreemde, vooral bonte, familie was, maar het was een hechte familie.
Op zijn andere vraag bleef het een poosje stil. Uiteindelijk gingen ze op een boomstam zitten en ze trok haar knieën wat op. "Wisselend, denk ik. Lichamelijk gaat het meestal goed.." Maar voor de rest... Het was goed dat er iemand bij haar was, anders zou ze door het bos worden opgeslokt en Nova wist niet of ze er dan weer uit zou komen. Het was iets wat ze niet wilde testen, al wilde ze tegelijk ontzettend graag even bij Sam zijn.

[varden]

"Maar mentaal blijft de pijn en het gemis er?" maakte hij haar zin voor haar af terwijl hij haar vragend aankeek. Zijn handen lagen in zijn schoot terwijl hij naast haar bleef zitten. Het duurde even voor hij zijn gezicht weer weg draaide en het bos inkeek. Hij zuchtte diep. "Ik denk dat ik een beetje weet wat je doormaakt, niet helemaal natuurlijk. Ik ben nooit een partner verloren, maar onze ouders zijn vermoord op de dag dat Destan 21 jaar oud was. Ik was niet veel ouder, Alec en Brenn waren al het huis uit. Toen ook Destan de wereld introk dacht ik dat ik gek werd, zo alleen in dat lege huis." Collin wist niet goed waarom hij dit vertelde, zelfs Destan en hij spraken er niet echt veel over. Het was zo lang geleden gebeurd... "Ik wil niet zeggen dat de pijn ooit verdwijnt, maar na een tijdje kan het lukken om alleen maar positieve herinneringen te hebben. Wel met gemis, maar zonder de snijdende pijn. Tenminste, zo ondervond ik dat." Maar het had hem lang gekost, en Claire had heel erg geholpen. Op dit soort dagen mistte hij haar nog altijd, maar hij wist ook dat hij haar niet terug zou krijgen. Dat had ze heel erg duidelijk gemaakt. Hij richtte zijn blik weer op Nova. "Maar je moet de pijn niet wegstoppen Nova. Je moet ooit over hem gaan praten, al is het maar zodat je meisjes hun vader niet vergeten." Hij moest eens weten dat Nova had gedacht dat Sam vervangbaar was voor Senna en Nyah...

[Ravief]

Zwijgend luisterde ze en legde uiteindelijk even haar hand op zijn knie en kneep er lichtjes in voor ze hem weer terug trok. "Dat zal ook wel komen, maar voor nu is dat niet genoeg.." Ze wist wel dat ze op den duur alleen nog de goede dingen zou onthouden, tenslotte was ze wel zo ingesteld. Elke beproeving had ze tot nu toe doorstaan... "Ik dacht dat ik Sam altijd zou houden.. of in elk geval langer dan de vijf jaar die het waren. Na alles, had ik een thuis gevonden en geluk gevonden bij hem.. En nu ben ik weer alleen, met twee kinderen en een derde onderweg waarbij ik me om de dag nog afvraag of ik er wel goed aan doe." Nova was woedend op ieder ding en wezen dat iets te maken had met haar ongeluk en waardoor haar leven zo moeizaam was geweest. Er was nu niet echt ruimte om radeloos te zijn en dat was precies waarom ze begonnen was aan het project om de kinderen een thuis te geven. Dat ze zich maar geliefd mochten voelen. Dat was voor haar belangrijk.
"Het is ook... ik wil niet dat ze hem vergeten, maar Nyah is nog niet eens anderhalf. Ze zal niets van hem herinneren en voor Senna.. Ik weet niets meer van toen ik haar leeftijd was en hoewel ik kan zien dat ze hem nu erg mist, ben ik ergens ook bang dat ik straks de enige ben die... die nog weet hoe het was." Met vochtige ogen keek ze naar Collin. "Ik zou elk kind het lot willen besparen van zijn ouders verliezen, zeker op oudere leeftijd.. tegelijk.. tegelijk wringt het zo." Nova wist best dat ze niet alleen was. Maar ze was wel alleen in dit verdriet. In haar situatie.

[varden]

Zonder een woord te zeggen luisterde hij naar haar, en toen hij die vochtige ogen zag sloeg hij een arm stevig om haar heen. "Ik weet zeker dat hij ook dacht dat er meer tijd was Nova," zei hij zacht, niet goed wetende wat hij verder kon zeggen. 'Na alles', had ze gezegd.. Hoeveel ongeluk had Nova al gehad in haar leven? Hoeveel pijn en lijden dat ze het had over "weer alleen zijn"? En haar kinderen... Zou Senna zich haar vader nog herinneren als ze ouder was? Of enkel als de figuur waar verhalen over verteld werden, maar die ze zich niet voor de geest kon halen? Zacht kneep hij in haar arm, hield de zijne stevig om haar schouders geslagen alsof hij haar wilde beschermen tegen meer pijn van de boze buitenwereld. "De kans is groot dat dat zo zal zijn, maar je bent niet de enige Nova. Anderen hebben jullie samen gezien, anderen hebben jullie als gezin meegemaakt. Samen kunnen jullie hem herinneren." Waarna hij weer even stil werd. "Senna had het over verhaaltjes over wolf-zijn, ze vroeg me of ik die wilde vertellen. Was dat iets van Sam?" Collin wist immers niets van het bestaan van het boek met papa-verhaaltjes die Sam had geschreven over zijn leven en avonturen, een boek dat hij samen met nog enkele andere aandenken aan Nova had geschonken na zijn overlijden. Wat het ook was, door middel van de papa-verhaaltjes kon Sam in Senna's dromen blijven voortbestaan, zo had de leeuw tenminste een beetje gehoopt.

[Ravief]

Snikkend leunde ze tegen hem aan. Verslagen door vriendelijkheid en rust. Ze kon niet meer en toch bleef ze elke dag maar doorgaan. Was er een andere keus? Zou ze weer boven komen als ze de tijd nam om te rouwen? Tegelijk bedacht ze zich dat ze elke keer maar aan het huilen was, als ze eens alleen was met Collin en dat idee deed haar toch een klein beetje lachen, al was dat zo stil dat alleen haar schouders schokten.
Met haar ogen dicht bleef ze even met haar hoofd tegen zijn schouder leunen en ademde eens een paar keer diep in en uit. "Er.. er is een boek met verhaaltjes van zijn jeugd. Senna is er nogal dol op," legde ze uiteindelijk uit, nog een beetje nasniffend. Nova begreep niet helemaal hoe deze man ineens in hun leven was geslopen en hoe het kwam dat er al zoveel met hem werd gedeeld. Toch voelde het niet verkeerd, instinctief voelde ze aan dat ze hem kon vertrouwen.

[varden]

En Collin was er gewoon, een schouder om op uit te huilen. Zacht streek hij over haar arm en liet haar rustig huilen tot ze weer iets zei. "Dan moet dat het zijn. Met dat boek zal ze zich hem altijd herinneren Nova. Wat er ook gebeurd, je zal niet de enige zijn, Senna is een slimme meid. Ergens zal ze hem altijd bij zich houden." Nova zou niet de enige zijn die Sam zou herinneren, hoewel zij het op haar manier zou doen en Senna op een andere. "Waarom komen jullie volgende week niet bij mij eten? In Klein-Eldon. Ik kan Destan, Aya, en de doorgedraaide doerakken ook uitnodigen." Een avond rust, gezelligheid, vrienden en familie om haar heen. Het leek haar goed te hebben gedaan tijdens deze avond, misschien moest ze het wat meer hebben? Mocht ze herinneringen willen ophalen, dan was dat ook het gezelschap om het te doen. En als ze een avond over iets anders wilde praten kon dat ook. "Als je wilt kun je me dan alles over Aya vertellen. Ze dreigde mijn baard af te scheren in mijn slaap als ik je meer over haar zou vragen," grapte hij rustig om de sfeer niet al te zwaar te laten worden voor nu. Dit proces moest je stapje voor stapje doen, zo vond hij. Niet in één keer alles doorlopen.

[Ravief]

Het bleef een poosje stil tussen en dat was geen probleem. Nova had die tijd nodig en ondertussen deed Collin zijn voorstel om een keertje te komen eten. Ze keek verrast, maar weer met een glimlach, naar hem op en knikte direct zonder erover na te denken. "Dat is goed." Ze had het inderdaad heel gezellig gehad vanavond en een avondje weer met Aya en Destan zijn was ook altijd goed. Al konden ze er misschien beter een avond van maken met de vier volwassenen, wilden ze echt rust hebben, maar dat zei ze er maar niet bij.
Een lachje volgde bij zijn opmerking en Nova schudde haar hoofd. "Hmn, dat moeten we niet hebben natuurlijk.. Al moet ik oppassen wat ik ga vertellen, want zij heeft ook genoeg verhalen over mij!" Maar Nova had duidelijk pret bij het vooruitzicht om Collin wat verhalen voor te schotelen over vroeger.

[varden]

Aya zou hier niet blij mee zijn...
Ze bleven nog even zitten, voornamelijk in stilte, en Collin liet Nova pas gaan toen ze beloofde echt veilig thuis te komen. Dat hij zich zorgen maakte om haar was duidelijk, maar hij ging niet als een soort babysitter over haar waken. Nova was een volwassen en zelfstandige vrouw. Die hij bovendien de volgende dag op werk weer zou zien.
Die avond nodigde hij Destan en Aya, al dan niet met kids, uit voor het etentje de week erna, en gaf hij aan wel eens met de roedel mee te willen rennen. Hij was hier nu toch al een paar weken en zelfs met volle maan was hij niet meegegaan, toen was hij samen met Kaspar op pad geweest.